Κ. Καβάφης : “Στην Pώμη δόθηκε ο χρησμός· έγιν’ εκεί η μοιρασιά”

Γράφει ο Λάμπρος Βαΐου , Σγος ε.α.

ΜΕΡΟΣ 1ον 

Διατυπώσαμε,  (περιληπτικά, λόγω “χώρου”) στο TWITTER την θέση μας για την Ουκρανία την επαύριο της Ρωσικής Εισβολής.  Χωρίς τους συναισθηματισμούς που διεγείρονται είτε από την προσωπική ευαισθησία είτε από την εκατέρωθεν Προπαγάνδα, εστιάσαμε στην Μεγάλη (Γεωπολιτική) Εικόνα – αυτήν που αποκρύπτουν οι “Παίκτες” & αποσιωπάται στην Προπαγάνδα.

Την συνοψίζουμε αρχικά για να την αναλύσουμε κατόπιν :

1/ Η Ουκρανία “παραχωρήθηκε” στην Ρωσία από τις ΗΠΑ, στην προσπάθειά τους να την εφελκύσουν στο συνασπισμό της Μεγάλης Ανάσχεσης ενώπιον μιας καλπάζουσας ΚΙΝΑΣ.

2/Με την παραχώρηση αυτή (& την επακόλουθη εισβολή) οι ΗΠΑ επιτυγχάνουν ταυτόχρονα :

(α) -Την δημιουργία ενός “μπαμπούλα” στα όρια της Ευρώπης που νομιμοποιεί το ΝΑΤΟ & την Αμερικανική παρουσία στην Ευρώπη για τον 21ο αιώνα.

(β) – Απενεργοποιούν την κρυφή φιλοδοξία (& πράξη) της Ευρώπης να συμπτύξει έναν Γεωπολιτικό Άξονα με την Ρωσία ώστε να πετάξει έξω τις ΗΠΑ και – ως Άξονας- να αντιμετωπίσουν ισότιμα την Κίνα & ΗΠΑ στην Παγκόσμια Σκακιέρα.

(γ) -Μετατρέπουν την Ευρώπη σε κανονική Ορντινάτσα των ΗΠΑ . Και εφεξής  οι σχέσεις/δοσοληψίες της Ευρώπης με Κίνα & Ρωσία θα υπερκαθορίζονται από τα Γεωπολιτικά/ΓεωΟικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

3/ Στην ερώτηση: “Γιατί η Ρωσία επέλεξε τις ΗΠΑ & όχι τον ανωτέρω Άξονα με Ευρώπη ;”, η απάντηση είναι πολλαπλή:

(α) – Η μη-Πολιτική Ενοποίηση της Ευρώπης & οι πολλαπλές αντιφατικές “φωνές” εντός αυτής

(β) – Οι φανερές & κρυφές αντιδράσεις, ιδιαίτερα της Πολωνίας συν Βαλτικές Χώρες αλλά & Ρουμανίας, με την σκέψη οτι ένας ‘Αξονας Ευρώπης-Ρωσίας θα ενείχε παραχωρήσεις εις βάρος των (προς Ρωσία. Απότοκος των εμπειριών του ΓερμανοΡωσικού Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, 1939, κλπ)

(γ) – Οι ΗΠΑ, με την κυνική παραχώρηση της Ουκρανίας, αποδεικνύονται γαλαντόμος & αξιόπιστος Γεωπολιτικός Εταίρος. Και ας μην ξεχνάμε, ένας εταίρος μεγάλου εκτοπίσματος…

(δ) – Η ίδια η Ρωσία δεν αισθάνεται καθόλου ευτυχής (αλλά μάλλον ανασφαλής) με την ραγδαία Οικονομική, Τεχνολογική & Στρατιωτικο-Γεωπολιτική ανάπτυξη της Κίνας η οποία προβλέπεται να κυριαρχήσει στον 21ο αιώνα. Τα 3.000  μίλια κοινά σύνορα με την Κίνα αποτελούν τον δικό της “Γεωπολιτικό Εφιάλτη”, σύμφωνα με τον H. KISSINGER [Πρβλ  https://www.youtube.com/watch?v=RPqxISYxjcI, μεταξύ 1:02:00 min & 1:07:50 min. – όπου  περιγράφονται & οι άλλοι “Εφιάλτες” της σύγχρονης Ρωσίας]

Επιπλέον, οι πλούσιες πρώτες ύλες της αχανούς και αραιοκατοικημένης Ρωσικής Σιβηρίας αποτελούν δέλεαρ πρώτου μεγέθους για την συνορεύουσα Κίνα που διψά για ενέργεια & πρώτες ύλες.

——- ————————————————————–

Ερχόμαστε τώρα στο “Γιατί” οι ΗΠΑ επιλέγουν την Ρωσία ως Γεωπολιτικό Εταίρο στην Ανάσχεση της Κίνας.

Αυτό περιγράφεται ως “Ο ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ”.

Δεν  βρήκαμε καθόλου τυχαίο πως, την επαύριο της Ρωσικής Εισβολής στην Ουκρανία (25 Φεβρ 2022), το περοδικό FOREIGN AFFAIRS των ΗΠΑ είχε άρθρο με τίτλο : “The Eurasian Nightmare” και υπότιτλο: “Chinese-Russian Convergence and the Future of American Order”

[https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2022-02-25/eurasian-nightmare  ] Θα έλεγε κανείς, με κάποια ειρωνική διάθεση: “Οδηγίες για το Παγκόσμιο Διπλωματικό Προσωπικό” των ΗΠΑ ως προς τα φίλτρα με τα οποία θα έπρεπε να διηθίσουν την Ρώσική Εισβολή… Αυτό που – δια της αποσιωπήσεως, φυσικά…- εξηγούσε το άρθρο είναι οτι μια Γεωπολιτική Συμμαχία Κίνας-Ρωσίας είναι Εφιάλτης για τις ΗΠΑ (…οπότε καλώς κάνουμε που “παραχωρούμε” την Ουκρανία στην Ρωσία για να την πάρουμε με το μέρος μας.…) [αυτά δεν γράφονται φυσικά, αλλά “ο νοών νοείτο”].

Αυτές οι σκέψεις δεν ήταν “χθεσινές”. Ήδη προετοιμαζόταν από καιρό. Ένα άρθρο (πιό σοφιστικέ /ακαδημαϊκό) του 2019 εξηγούσε “Τον Εφιάλτη του Mackinder” [ https://www.aei.org/articles/mackinders-nightmare-part-one/] .

Ο Mackinder ήταν ο πρώτος θεωρητικός της τότε Μεγάλης Βρετανίας (1908) που μίλησε για τον Κίνδυνο της Γεωπολιτικής ενοποίησης του Ευρασιατικού Χώρου υπό την Ηγεμονία μιας Μεγάλης Χερσαίας Ευρασιατικής Δύναμης. Κίνδυνος φυσικά για τα τότε Μεγάλα Ναυτικά Έθνη (Αγγλία & μεταγενέστερα ΗΠΑ) [Θεωρία της Heartland – και η συμπληρωματική θεωρία του μεταγενέστερου Spykman περί της Rimland, δηλαδή η Θαλάσσια/ναυτική “οφρύς” της Heartland]

Σημειώνουμε οτι  ο Κίνδυνος της Ευρασιατικής Ενοποίησης για τα Ναυτικά Έθνη (τότε Μ. Βρετανία , τώρα ΗΠΑ) μπορεί να μην έγινε άμεσα αισθητός με την (αποτυχημένη) εκστρατεία του Μ. Ναπολέοντα στην Μόσχα, αλλά έγινε πρόδηλος με την (εξίσου αποτυχημένη) απόπειρα του Χίτλερ της κατάκτησης της Σοβιετικής Ένωσης. Ξανάγινε επίκαιρος & ενδεχόμενος με τις διευρυμένες Οικονομικές & Ενεργειακές σχέσεις/ εξαρτήσεις ΕΕ (ιδίως Γερμανίας)-Ρωσίας της τελευταίας 20ετίας. Η δεύτερη εκδοχή του θα ήταν η ενοποίηση διά της Κίνας μέσω μιάς οικονομικά & συνεπώς πολιτικά εξαρτώμενης Ρωσίας.

———————————————————————–

Μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε τα παραδείγματα και με παλαιότερες Μελέτες και Δημοσιεύσεις, αλλά η ουσία των πραγμάτων ήδη εξετέθη :

(α) – οι ΗΠΑ δελεάζουν με ένα Διαμάντι 380 καρατίων την Ρωσία (βλ. Ουκρανία) ώστε να συνασπισθεί μαζί τους στην Ανάσχεση της Κίνας.

(β) – η Ρωσία το δέχεται γιατί αφ’ ενός ξαναγίνεται Αυτοκρατορία (με την Ευρωπαϊκή έννοια του όρου) & αφ’ εταίρου αποκτά αξιόπιστο Εταίρο έναντι ενδεχόμενων βλέψεων της Κίνας προς την πλούσια Ρωσική Σιβηρία.

Μιά ματιά στον χάρτη της ευρύτερης Ρωσικής Σφαίρας καταδεικνύει -αντίστροφα – και την σημασία της για την ανάσχεση της Κίνας, πράγμα που θα δικαιολογούσε ένα αντάλλαγμα επιπέδου Ουκρανίας.

(γ) – Η Ευρώπη, με το “μπαμπούλα” της Ρωσίας & την ανανεωμένη πλέον “νομιμοποίηση” του ΝΑΤΟ, μετασχηματίζεται σε Γεωπολιτικό Βασσάλο των ΗΠΑ  που είναι αναγκασμένος :

– (1) καί να πληρώσει το κόστος της Ρωσικής Εισβολής (βλ τιμές Ενέργειας & Σιτηρών) και (κατά πάσαν πιθανότητα) το κόστος της Οικονομικής Ανόρθωσης της Ρωσίας…Υπενθυμίζουμε πως η σήμερα λεγόμενη “ενεργειακή απεξάρτηση” από την Ρωσία, χρειάζεται – με σοβαρές προσπάθειες – τουλάχιστον 10 χρόνια.

– (2) και να “νομιμοποιήσει”  – διά του “Ρωσικού “Μπαμπούλα” – την εκ νέου υποταγή της στις ΗΠΑ.

(δ) – Η θρυλούμενη & μάλλον επικείμενη “Τήξη των πάγων” στον Αρκτικό Κύκλο, η οποία θα επιτρέπει στην Κίνα – μέσω μιας γεωπολιτικά/οικονομικά εξαρτώμενης Ρωσίας – να παρακάμπτει την θαλάσσια εμπορική οδό του Ινδοειρηνικού-Ατλαντικο/Μεσογειακού προς την Δυτική Ευρώπη, δηλαδή  οδό ελεγχόμενη  εν πολλοίς από την Ναυτική Δύναμη που ονομάζεται ΗΠΑ. Αυτό το ενδεχόμενο είναι πραγματικά εφιαλτικό για τις ΗΠΑ αφού, οιονεί, θα ακύρωνε όλη την Ναυτική Ισχύ των στην εκδοχή Εμπορικού Ναυτικού Αποκλεισμού.

Και τούτο, σε συνδυασμό με τα πέντε ευρωπαϊκά κράτη του Αρκτικού Κύκλου (Ισλανδία, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία) καθιστούσαν, αντίστροφα, επιτακτική την ανάγκη της εκ νέου “νομιμοποίησης” του ΝΑΤΟ, μέσω του Ρωσικού “Μπαμπούλα” – ο οποίος και (επαν)εμφανίζεται δια της παραχωρήσεως – εισβολής….                    

[βλ. ενδεικτικά: https://www.newsecuritybeat.org/2018/05/chinas-ready-cash-melting-arctic/ ].

——————————————————————-

Η κοινή συνείδηση προφανώς εξεγείρεται (και μάλιστα, δικαιολογημένα) ενώπιον μιάς τέτοιας “κυνικής” ανταλλαγής, μιά τέτοιας “δοσοληψίας”. Αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις έχουν Μεγάλα Συμφέροντα & συνήθως οι διακανονισμοί μεταξύ των ενέχουν κυνισμό.

Ως Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνούμε οτι η Συμφωνία Τσώρτσιλ-Στάλιν για τα ποσοστά επιρροής στην Χώρα μας και αλλού καταχωρήθηκε σε μιά χαρτοπετσέτα. [ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD ]

Το δυνητικό ενδεχόμενο να πεταχτούν οι ΗΠΑ έξω απ’ την Ευρώπη, να αναδειχτεί η Ευρώπη σε αυτόνομο Παγκόσμιο Παίκτη που – εν συνδυασμώ με την Ρωσία – θα την  καθιστούσε ισοδύναμο παίκτη με ΗΠΑ και Κίνα, ενείχε το κίνδυνο σταδιακής διολίσθησης των ΗΠΑ στο επίπεδο της απλής περιφεριακής Δύναμης, ίσως & περιορισμένης στην Αμερικανική Ήπειρο.

Αυτό είναι ανυπόφορο για τις ΗΠΑ που (μέχρι και σήμερα) ηγεμονεύουν εν πολλοίς τον Κόσμο. Εξίσου ανυπόφορο ήταν και η εκδοχή μιάς Γεωπολιτικής Εξάρτησης της Ρωσίας από την Κίνα. Αμφότερα ως διττό δυνητικό ενδεχόμενο, σφράγησαν την μοίρα της Ουκρανίας. ( Σε ποιά έκταση & τί ποσοστά θα το δούμε).

Αντίστροφα, η Ευρώπη, διαιρεμένη, μυωπική (όταν υπέγραφε την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς) & προπαντώς ηγεμονευόμενη από μιά πάντα κοντόθωρη Γερμανία  δεν μπόρεσε να αρθεί στο ύψος των Γεωπολιτικών Οραμάτων του 21ου Αιώνα – έναν αιώνα που, εκτός μιάς ενδεχόμενης εσωτερικής κατάρρευσης των ΗΠΑ , θα τον υποστεί πλέον ως Βασσάλος.

Θα   αντιτάξει κάποιος οτι ποτέ δεν δηλώθηκε μιά πρόθεση συμπτύξεως Γεωπολιτικού Άξονα μεταξύ Ευρώπης – Ρωσίας. Αυτό είναι αλήθεια μόνον ως προς την Δημόσια Σφαίρα.

Αλλά υπάρχουν και οι arcanes της Διπλωματίας, οι εμφανείς και αφανείς υπαινιγμοί, η υποδήλωση της πράξης.

Ούτε πέρασε απαρατήρητο το γεγονός οτι ένας πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας ερωτοτροπούσε ως υπάλληλος της Ρωσικής Gazprom  με προνομιακή πρόσβαση στον Πούτιν. Αλλά και σε τούτο, η Γερμανία άγαρμπη και ανίκανη για λεπτές υποθέσεις ή για τον εικασμό της «ετερογονίας των σκοπών».

Θυμάται κανείς τον Π. ΚΟΝΔΥΛΗ , όταν αναφερόμενος στο θέμα του 21ου αιώνα & την Γερμανία, θρηνούσε που η Γαλλία δεν διαθέτει τα «τα είκοσι εκατομμύρια (πληθυσμού) περισσότερα» για να οδηγήσει την Ευρώπη με αξιοπρέπεια στον 21ο αιώνα.

Εδώ ας μου επιτραπεί & μιά προσωπική χαιρεκακία : την εποχή που η Γερμανία αναλωνόταν στο πώς θα τιμωρήσει τους “τεμπέληδες Έλληνες” (2014), η κα Νούλαντ, (και σήμερα Υφυπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ) σκηνοθετούσε το Πραξικόπημα και την Πλατεία Μαϊντάν στο Κίεβο και διαμόρφωνε το πολιτικό πλαίσιο μιας “Ουκρανίας-προς-παραχώρηση”.

Το «Fuck the Europeans» που δήλωσε τότε (στον εκεί πρέσβη Geoffrey Pyatt)  εξέφραζε και τον “σεβασμό” που έτρεφε για την ηγεμονεύουσα Γερμανία… .[https://www.theguardian.com/world/video/2014/feb/07/eu-us-diplomat-victoria-nuland-phonecall-leaked-video ]  .

Τέλος, και για να τελειώνουμε με την  δήθεν “σχιζοφρένεια” του “επεκτατικού Πούτιν” κλπ, ας το πούμε με τα λόγια του ίδιου του H. KISSINGER : «[Ukraine] it’s not a Putin problem, it’s a Russia problem», δηλαδή ως Γεωπολιτικό Πρόβλημα της Ρωσίας ενώπιον ενός επεκτεινόμενου ΝΑΤΟ. [ βλ.min 39-42 https://www.youtube.com/watch?v=wooGL__-OvA&t=2s. ]

Αναδρομικά βέβαια μπορούμε να πούμε οτι η Επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς είχε διττό σκοπό : και να δεσμεύσει υπό τις ΗΠΑ περισσότερες Ευρωπαϊκές Χώρες και (συνδυαστικά) να επαυξήσει στα μάτια του Πούτιν το “αντάλλαγμα” της Ουκρανίας, για την πρόσδεσή του στο  Μπλόκ της Ανάσχεσης της Κίνας.

Ως κατακλείδα, θα αποκρούσουμε ως απλοϊκές τις δικαιολογίες οτι τάχα η Δύση, οι ΗΠΑ, η Ευρώπη (ΕΕ) ή το ΝΑΤΟ “έκαναν λάθος”, “δεν αξιολόγησαν ορθά τις προθέσεις του Πούτιν” και τα λοιπά συναφή. Τα “λάθη” – όπως σχολίασα κάπου – είναι τόσο πολλά & με τέτοια χρονική αλληλουχία ώστε να υποδηλώνουν πρόθεση & λεπτομερή σχεδιασμό, ώστε να προκύψει ακριβώς η Ρωσική Εισβολή στην Ουκρανία. [Στο ΜΕΡΟΣ  2ο  εξηγώ και τις υποθέσεις περί δήθεν “παγίδευσης” του Πούτιν στην Ουκρανία]

Επιπλέον, ακόμα και σήμερα λείπουν στο Διαδύκτιο & τα  ΜΜΕ (εκατέρωθεν)  οι αιματηρές & φρικώδεις εικόνες του πολέμου, εικόνες που θα εξήγειραν την Δυτική Κοινή Γνώμη & θα απαιτούσαν μιά “εδώ-και-τώρα” δυτική επέμβαση: σαν κάποιο αόρατο χέρι να τις φιλτράρει, προεικονίζοντας “μελλοντικές διακρατικές συμφιλιώσεις”… (Περισσότερα στο 2ο ΜΕΡΟΣ ).

Ο Ευρωπαϊκός θρήνος για την Ουκρανία – υποκριτικός εν μέρει, αληθινός για τους αθώους –  αύριο, όταν θα γίνουν αισθητές όλες οι συνέπειες της Παραχώρησης, θα καταλήξει θορυβώδης Αυτοοικτιρμός….

Post Scriptum :

Στο ΜΕΡΟΣ 2ο, θα περιγράψουμε το επί 8 έτη «ήξεις – αφίξεις» των ΗΠΑ περί της εισδοχής της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την εκλογή Ζελένσκι στην Προεδρία της Ουκρανίας, την ηρωοποίησή του & τον ενδεχόμενο ρόλο που πρόκειται να διαδραματίσει. Θα διεξέλθουμε επίσης το ζήτημα των Κυρώσεων επί της Ρωσίας, το οποίο έχει πολλαπλή  ανάγνωση… Ο αναγνώστης βέβαια ας έχει υπ’ όψη του οτι μια Οικονομική Κατάρρευση της Ρωσίας & του Καθεστώτος Πούτιν θα δημιουργούσε ένα κενό που θα έσπευδε να το πληρώσει (στις δύο σημασίες του ρήματος) όχι η φθίνουσα Δύση, αλλά η ακμαία Οικονομικά & Δημογραφικά  Κίνα….

Γράφει ο Λάμπρος Βαΐου

Σγος ε.α.

Η θέση που εκφράσαμε & αναλύσαμε  στο 1ο ΜΕΡΟΣ χαρακτηρίζονταν από μιά απλή (αν και αυστηρή) Γεωπολιτική Λογική :

1/ Οι ΗΠΑ “εκχωρούν” στην Ρωσία την Ουκρανία προκειμένου να την εφελκύσουν (σταδιακά) στον Συνασπισμό γιά την Μεγάλη Ανάσχεση της καλπάζουσας Κίνας

2/ Η Ρωσία αποδέχεται το Αμερικάνικο “Δώρο”, τόσο γιατί η “εκχώρηση” της Ουκρανίας την επαναφέρει στην κατάσταση της Αυτοκρατορίας, όσο και γιατί, αποκτά έναν αξιόπιστο Εταίρο μεγάλου εκτοπίσματος (ΗΠΑ), στον δικό της Γεωπολιτικό Εφιάλτη, που είναι τα 3.000 μίλια κοινά σύνορα με την διψασμένη για ενέργεια & πρώτες ύλες ανερχόμενη Κίνα.

3/ Με την Ρωσική Εισβολή στην Ουκρανία – που μάλλον πρέπει να την δούμε καί ως ένα “αντίδωρο” της Ρωσίας στις ΗΠΑ –  το “εγκεφαλικά νεκρό” ΝΑΤΟ, “ανασταίνεται”, δηλαδή:

-(α) “νομιμοποιείται” και επιβεβαιώνεται η κυριαρχία των ΗΠΑ στην Ευρώπη για τον 21ο αιώνα

-(β) ακυρώνεται η σιωπηλή φιλοδοξία της Ευρώπης (με ηγεμονία της  Γερμανίας) να συμπτύξει έναν Γεωπολιτικό Άξονα με την Ρωσία ώστε και να πετάξει έξω τις ΗΠΑ και – ως Άξονας – να συμμετάσχει ισότιμα στην Παγκόσμια Σκακιέρα του 21ου αιώνα.

Σε ότι μας αφορά, χαρακτηρίζουμε  όλα τούτα ως μιά  Αμερικανική Επιτυχία πρώτου μεγέθους, και μάλιστα ως Αμερικανικό Γεωπολιτικό «τρίποντο»…..

Αλλά, θα ρωτήσει κάποιος, πώς συνάγεται η εκδοχή μιάς κυνικής “παραχώρησης”, πέρα από την εσωτερική λογική του ανωτέρω συλλογισμού ;

Η απάντηση  έχει πολλά σκέλη τα οποία συναρτώνται κάτω απ’ τον τίτλο: «Ο μετασχηματισμός της Ουκρανίας-ως-Προτεκτοράτο-προς-εκχώρηση»:

1/ Από την Διακήρυξη του Βουκουρεστίου το 2008 όπου δηλώνεται :«NATO welcomes Ukraine’s and Georgia’s Euro-Atlantic aspirations for membership in NATO. We agreed today that these countries will become members of NATO…..»  [https://www.nato.int/cps/en/natolive/official_texts_8443.htm παραγρ 23  ]  μέχρι και το 2022  η είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ   αναβάλλεται κάτω από διάφορα προσχήματα — & συνεπώς οι δεσμεύσεις συμμαχικής εξασφάλισης της εδαφικής της ακεραιότητας …

2/ Τα προσχήματα πολλαπλασιάζονται μετά την Πλατεία Μεϊντάν 2014, το Πραξικόπημα απομάκρυνσης Γιανουκόβιτς, την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία & την απόσχιση των ανατολικών ρωσόφωνων επαρχιών Ντονμπάς & Λουγκάνσκ, αλλά και δεν λείπουν οι ΝΑΤΟϊκές ενθαρρύνσεις. Αυτές καταλήγουν το 2020 (με την ανάδειξη στην Προεδρία του κου Ζελένσκι) σε μιά Συνταγματική διατύπωση για τη είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, το οποίο με την σειρά   του «recognises Ukraine as Enhanced Opportunities Partner » & επαναλαμβάνει τα ευχολόγια….

[ https://www.nato.int/cps/en/natohq/news_176327.htm ] .

Όλο αυτό το σκηνικό με τα «ήξεις-αφίξεις» στο ΝΑΤΟ (& εν τέλει στο «μη αφίξεις»), αποσκοπούσε βέβαια  – όπως ήδη το εκφράσαμε στο 1ο ΜΕΡΟΣ – στο «να επαυξήσει στα μάτια του Πούτιν το “αντάλλαγμα” της Ουκρανίας, για την πρόσδεσή του στο Μπλόκ της Ανάσχεσης της Κίνας».

Αλλά – αφελείς ή εντεταλμένοι – οι Ουκρανοί αξιωματούχοι επαναλάμβαναν  την επιθυμία εισδοχής στο ΝΑΤΟ ακόμη και την παραμονή της Ρωσικής Εισβολής [ https://beta.dw.com/en/ukraine-reaffirms-desire-to-join-nato-after-envoy-comments/a-60768298  ].

(Υπ’ όψιν οτι η περίοδος 2014-2022 είναι εκείνη όπου η Ουκρανία μετασχηματίζεται απροσχημάτιστα σε Αμερικανικό Προτεκτοράτο, ενώ η προηγούμενη ήταν μιά περίοδος όπου με την διαμεσολάβηση της Ευρώπης, αναζητούνταν συμβιβαστικές πολιτικές & Πολιτικοί).

3/ Την επόμενη της Εισβολής η Δύση επιχειρεί μιά μαζική ενίσχυση της Ουκρανικής Άμυνας. Οι σχετικές ανακοινώσεις είναι πολλές  [ενδεικτικά  η Ολλανδική ενίσχυση: https://www.aa.com.tr/en/world/netherlands-to-supply-200-stinger-anti-aircraft-missiles-to-ukraine/2515803 ], έστω κι αν πρόκειται όπλα περιορισμένης επιχειρησιακής χρησιμότητας. 

Αλλά, διερωτάται κανείς, γιατί από το 2014 (όταν έγινε πλέον φανερό ότι η Ρωσία εμπλέκεται δυναμικά) η Δύση  αδιαφόρησε, μάλλον συστηματικά, για την ενίσχυση της Ουκρανικής Άμυνας;;; Σχολιάζοντας στο TWITTER  την ανωτέρω Ολλανδική ενίσχυση σε Αντιαεροπορικά & πυραύλους STINGER έγραψα με μιά δόση σαρκασμού :«Υποβάλλω την αφελή ερώτηση : Γιατί δεν τους έστελναν 20 ημέρες πρίν;; Κινδύνευε η Παγκόσμια Ειρήνη ή μήπως η Ρώσικη Εισβολή ;;;… ».

Δεν χρειάζεται να επαναλάβω την ερώτηση κι εδώ….

4/ Οι πρό  της Εισβολής  διακηρύξεις urbi et orbi περί άμεσης μη-εμπλοκής του ΝΑΤΟ , επαναλαμβανόμενες κατά κόρον, ήταν μιά οιoνεί  πρόσκληση για Εισβολή… [https://www.france24.com/en/tv-shows/talking-europe/20220204-nato-will-not-get-involved-militarily-in-ukraine-alliance-s-deputy-secretary-general ].

Αλλά και οι ανάλογες μετά την Εισβολή  διακηρύξεις στην ουσία καθησύχαζαν τον Εισβολέα. [ Ενδεικτικά  η ανάλυση του  S. CHARAP https://www.rand.org/blog/2022/03/ensuring-russias-war-with-ukraine-doesnt-morph.html ].

H έκκληση για δημιουργία NO FLY ZONE υπεράνω της Ουκρανίας, αξιολογήθηκε ως επικίνδυνη άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Αλλά  γίναμε και μάρτυρες ενός επικοινωνιακού παιχνιδιού  με  με άδοξο τέλος για τη διάθεση των Πολωνικών αεροσκαφών MIG-29 στην Ουκρανία.[https://insiderpaper.com/us-rejects-poland-offer-of-jets-for-ukraine-as-not-tenable/ ].

Κυνικό Πολωνικό παιχνίδι πάνω σε πτώματα, κατεστραμμένα  σπίτια & ερειπωμένες ζωές… Γιατί αν η Πολωνία ήθελε πραγματικά να βοηθήσει την Ουκρανία, θα σφράγιζε τα σύνορά της με την Λευκορωσία, απ’ όπου διεξάγεται (σιδηροδρομικώς & οδικώς) περί το 80% του ΕυρωΡωσικού Εμπορίου: δηλαδή ο απόλυτος στραγγαλισμός της Ρωσίας… Δεν το έκανε, και ούτε θα το κάνει. (Προσθέτω πως η άλλη διαδρομή είναι μέσω Σλοβακίας & της εμπόλεμης Ουκρανίας….).

5/ Αντίστροφα, και ενώ οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ πολλαπλασιάζουν τις “υποσχέσεις” στην Ουκρανία, ο έτερος “συμβαλλόμενος”, η Ρωσία, αξιοποιεί ως άλλοθι την Ουκρανική “υποψηφιότητα” για το ΝΑΤΟ για να εισβάλει, διανθίζοντας τις απαιτήσεις του με επιχειρήματα “αποναζιστικοποίησης” του Ουκρανικού Καθεστώτος & τα συναφή.

Αλλά και πάλι διερωτάται κανείς : γιατί  ενώ είναι γνωστό στην Ουκρανία ότι η είσοδος στο ΝΑΤΟ είναι το κόκκινο πανί γιά την Μόσχα, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες του Κιέβου την επικαλούνται μέχρι και την προτεραία της Εισβολής (βλ. ανωτέρω 2) ενώ τώρα (17 Μαρτίου) την θεωρούν ανέφικτη ;;; [βλ. https://www.jpost.com/international/article-696809 και εδώ https://insiderpaper.com/zelensky-says-ukraine-must-recognise-it-will-not-join-nato/  ] Χρειαζόταν να επέλθει η καταστροφή της Χώρας για να το αναγνωρίσουν ή ως αφελείς-εντεταλμένοι προκαλούσαν για να επέλθει η Εισβολή ;;;

6/ Αλλά στο τέλος- τέλος, ακόμα και εν τη απουσία συμφωνίας “Αμοιβαίας Αμυντικής Συνδρομής”, αν οι ΗΠΑ – με δεδομένες της καθημερινά αναγγελλόμενες βεβαιότητες περί Ρωσικής Εισβολής – προσγείωναν 50 Πολεμικά Αεροσκάφη (από τα περί τα 300 που διαθέτουν στην Ευρώπη) σε πέντε Ουκρανικά αεροδρόμια, χωρίς καμιά άλλη δράση, δεν θα έκαναν τον Πούτιν να σκεφτεί 100 φορές τις επιπτώσεις μιας Εισβολής;;; Μα φυσικά θα το σκέφτονταν 1000 φορές, αν….

Όλα τούτα, γεγονότα & ερωτήματα, δεν είναι παρά μιά μικρή παράθεση των ποικίλων εκδοχών μέσω των οποίων – κατά την άποψή μας – εξυφάνθηκε η “παραχώρηση” της Ουκρανίας στην Ρωσική Σφαίρα & σχεδόν “προσεκλήθη” ο Πούτιν να εισβάλλει.

O μετασχηματισμός της Ουκρανίας σε “Αμερικανικό-Προτεκτοράτο-προς-εκχώρηση” άρχισε το 2014 με τα γεγονότα στην  Πλατεία  Μεϊντάν του Κιέβου.

Με το περίφημο «Fuck the Europeans»,[  https://www.theguardian.com/world/video/2014/feb/07/eu-us-diplomat-victoria-nuland-phonecall-leaked-video ]  η κα  Nuland (και σήμερα Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ) αποσκοπούσε στον μετασχηματισμό της εσωτερικής πολιτικής σκηνής της Ουκρανίας, που μέχρι τότε, ισορροπούσε μεταξύ Ρωσίας & Ευρώπης, λίγο-πολύ με επιτυχία.

Η κορύφωση του μετασχηματισμού αυτού επέρχεται με την ανάδειξη του κου Ζελένσκι στην Προεδρία της Ουκρανίας.

Τίποτα δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί μιά Χώρα ακρωτηριασμένη (Κριμαία 2014) και με εμπόλεμη δραστηριότητα σε δύο αποσχισθείσες επαρχίες της ( Ντονμπάς & Λουγκάνσκ), δηλαδή μιά Χώρα σε κατάσταση Κινδύνου,  εκλέγει το 2019 έναν άπειρο Κωμικό στο τιμόνι της.

Ο προσωπικός του  ηρωισμός σήμερα δεν εγγυάται ασφαλώς την πολιτική του  εμβέλεια η οποία – ιδεατά μιλώντας – θα συνίστατο στην αποφυγή της καταστροφής.

Αλλά ίσως το βιογραφικό του να εξηγεί πολλά [https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CF%81_%CE%96%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CF%83%CE%BA%CE%B9].

Στους Μεταμοντέρνους Καιρούς που ζούμε «anything goes», και τούτο ισχύει όχι μόνον για την Τέχνη αλλά και την Γεωπολιτική….

Προεκτείνοντας, μπορούμε να πούμε οτι η σημερινή “ηρωοποίηση” του κου Ζελένσκι από την Δύση (κυρίως ΗΠΑ)  προφανώς δεν προδικάζει τίποτα καλό για την ίδια την Ουκρανία.

Γιατί, κατά πάσα πιθανότητα, θα κληθεί να “νομιμοποιήσει” με την “ισχυρή” υπογραφή του ακρωτηριασμούς & ουδετεροποιήσεις, δηλαδή την μεταβίβαση της Ουκρανίας στην Ρωσική Σφαίρα.

Κατόπιν, όταν όλα θα έχουν συντελεσθεί, κατά τα ειωθότα, θα αποσυρθεί σε τιμητική αποστρατεία…

Γράφει ο Λάμπρος Βαΐου

Σγος ε.α.

Θα αναλύσουμε τις Δυτικές (Οικονομικές) Κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, (επ’ αφορμή & εξ’ αιτίας της εισβολής της στην Ουκρανία), κάτω από το ίδιο Γεωπολιτικό πρίσμα της πρώτης & δεύτερης  ανάλυσής μας. [ βλ.   https://www.militaire.gr/oykrania-i-megali-parachorisi-mia-alli-airetiki-apopsi/   και   https://www.militaire.gr/oykrania-i-megali-parachorisi-i-synecheia/  αντίστοιχα ]

Στις αναλύσεις αυτές, εκθέσαμε, διεξοδικά νομίζω,  τους λόγους που τεκμηριώνουν την πεποίθησή μας ότι:

1/ Η Ουκρανία “παραχωρήθηκε’ από τις ΗΠΑ στην Ρωσία προκειμένου να την εφελκύσουν (σταδιακά) στον Συνασπισμό της Μεγάλης Ανάσχεσης ενώπιον της καλπάζουσας Κίνας.

2/ Η Ρωσία αποδέχεται την “παραχώρηση” διότι με την Ουκρανία (ξανα)γίνεται Αυτοκρατορία & επιπλέον αντισταθμίζει – δια του ισχυρού Εταίρου (ΗΠΑ) – τον δικό της Γεωπολιτικό Εφιάλτη έναντι της συνορεύουσας Κίνας.

3/ Διά της “εκχωρήσεως” της Ουκρανίας & της Εισβολής (δηλ ο Ρωσικός “Μπαμπούλας”) οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ “επανανομιμοποιούνται” στην Ευρώπη – με την Ευρώπη αντίστροφα να μετατρέπεται σε Βασσάλο των ΗΠΑ για το 21ο αιώνα.

4/ Αυτά όλα προϋπέθεταν βέβαια την μετατροπή της Ουκρανίας σε “Αμερικανικό-προτεκτοράτο-προς-εκχώρηση” και τούτο ακριβώς συνέβη μεταξύ των ετών 2014-2022.

Εν ολίγοις Αμερικανικό «τρίποντο», Γεωπολιτική αντάξια μιάς Μεγάλης Αυτοκρατορίας του 21ου αιώνα &… “Chapeau”. [Σημειώνουμε παρενθετικά οτι η δική μας θεώρηση κινείται πέραν εκείνης του ΜΕΡΣΧΑΪΜΕΡ (2014)  που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ https://www.kathimerini.gr/world/561769882/tzon-merschai-er-mia-alli-optiki-se-arthro-toy-2014-i-dysi-echei-tin-eythyni-gia-tin-krisi-stin-oykrania/ . Η δική μας συμπεριλαμβάνει την υπόθεση της “transaction” η οποία προκύπτει μετά το 2014)

——————————————————————————–

Ως προς την Οικονομική  πτυχή, τους μηχανισμούς, το εύρος και τις επιπτώσεις τους στην Ρωσική Οικονομία, δεν διαθέτουμε την επαρκή γνώση  για να το κάνουμε.

Άλλωστε, πέραν των θερμών διακηρύξεων περί της επιβολής Κυρώσεων, φαίνεται οτι ακόμα δεν έχουν – πλην εξαιρέσεων – συγκεκριμενοποιηθεί  ή εμπεδωθεί όλες ώστε να προκύψει μιά σαφής αποτίμηση.

Πρόκειται γιά ζήτημα εξαιρετικά σύνθετο, που επηρεάζεται όχι μόνον από τις επιπτώσεις στις ίδιες τις Δυτικές Οικονομίες αλλά και  στην Παγκόσμια (βλ τα ζητήματα επισιτιστικής κρίσης σε πολλές χώρες του αναπτυσσόμενου Κόσμου, ο Πληθωρισμός από τις τιμές ενέργειας, κλπ).

Ένα επιπλέον  κρίσιμο στοιχείο είναι ότι  πρέπει να ανταποκρίνονται στις επιταγές αυτού που ονομάζω Γεωπολιτική “Ασφαλιστική Δικλείδα” (βλ κατωτέρω “β”), κι αυτό απαιτεί λεπτές ζυγοσταθμίσεις.

Αλλά ήδη η Γεωπολιτική οπτική καθιστά αυτές τις Κυρώσεις, “τρισυπόστατες”:

(α)— Αφενός, μεγάλο μέρος αυτών αποτελούν Βερμπαλιστικές Υπερβολές της Δύσης οι οποίες – ως καπνός- θα έπρεπε να καλύψουν την ίδια την “εκχώρηση” της Ουκρανίας. Να συσκοτίσουν δηλ. στην Δυτική & Παγκόσμια Κοινή Γνώμη μιά κυνική συναλλαγή ή – για τους ανυποψίαστους – την εξόφθαλμη αδράνεια / αμηχανία πρίν & μετά την Ρωσική Εισβολή. Επιπλέον οι Κυρώσεις (ενδεδυμένες με “ιερή αγανάκτηση” & ηθικισμούς κάθε είδους )  απονευρώνουν και το όποιο Δημόσιο Αίτημα για άμεση Στρατιωτική Επέμβαση του ΝΑΤΟ.

Ας υπογραμμίσουμε σημειολογικά την πομπώδη διακήρυξη του κου Biden, οτι σταματά τις εισαγωγές Ρωσικού πετρελαίου στις ΗΠΑ.

Αλλά είναι παγκοίνως γνωστό ότι οι ΗΠΑ εξαρτώνται από τις εισαγωγές αυτές μόνον κατά το ασήμαντο 5% των αναγκών τους, το οποίο ευκολότατα αναπληρούται από άλλες πηγές τροφοδοσίας (π.χ. Σαουδική Αραβία), ενώ και αντίστροφα, ΔΕΝ αποτελεί ουσιαστικό πλήγμα για την Οικονομία της Ρωσίας. [https://www.nytimes.com/2022/03/08/us/politics/biden-oil-ban-russia-ukraine-putin.html ] και  [https://www.whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2022/03/08/fact-sheet-united-states-bans-imports-of-russian-oil-liquefied-natural-gas-and-coal/ ]

Επιπλέον οι Κυρώσεις, συνδυασμένες με την γενικευμένη καταδίκη & την στρατευμένη “ιερή αγανάκτηση”, ήταν αναγκαίες για να διασωθούν Δυτικές Κυβερνήσεις.

Αν η προϊούσα αδράνεια ενώπιον της συσσώρευσης Ρωσικών Στρατευμάτων συνδυαζόταν και με την υποψία της κυνικής “παραχώρησης”, θα  είχαμε κατάρρευση Κυβερνήσεων.

Οι “ηθικά” διαπαιδαγωγημένες Δυτικές Μαζικές Δημοκρατίες (ως δήθεν άμεμπτοι & άμωμοι  φορείς του Παγκόσμιου Καλού)  δύσκολα θα “κατάπιναν” έναν τέτοιο κυνισμό.

Και δεν λείπουν οι απρόβλεπτοι, καιροσκόποι και φλογεροί  Δημεγέρτες – αυτοί που το ευρύτερο Σύστημα δεν έχει ακόμη εντάξει στους κόλπους του – για να σηκώσουν ποιό ψηλά το Ηθικό Λάβαρο, να πλειοδοτήσουν σε “Ανθρωπισμό”, να καταγγείλουν την “Υποκρισία του Συστήματος” και τα συναφή…

Οι Κυρώσεις & η ενορχηστρωμένη “ιερή αγανάκτηση” των Κυβερνητών, η “ομολογία” περί δήθεν “λάθος εκτιμήσεων”,  κλπ, εξασφαλίζουν “καλά πιστοποιητικά” ηθικότητας.

Και με τη σειρά τους διασφαλίζουν οτι οι Μάζες  δεν θα καταληφθούν από ηθικό ντελίριο για να απαιτήσουν οιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ – οι Κυρώσεις απονευρώνουν τέτοιες εκδοχές….

(β)— Οι Κυρώσεις επιπλέον, επέχουν τον ρόλο Γεωπολιτικής “Ασφαλιστικής Δικλείδας”, δηλαδή της διασφάλισης οτι η Ρωσία θα τηρήσει τα ‘Ορια και τα Υπεσχημένα, –  τόσο  εκείνων που ασφαλώς ετέθησαν σε ότι αφορά την Ουκρανία ( η οποία προφανώς δεν εκχωρήθηκε εν λευκώ), όσο και έναντι των δεσμεύσεων  “Συστράτευσης” με τις ΗΠΑ στην Μεγάλη Ανάσχεση της Κίνας.

Η “Ασφαλιστική Δικλείδα” είναι, επιπλέον,  εξόχως απαραίτητη ένεκα του γεγονότος οτι η Ρωσία ευρίσκεται – ΓεωΣτρατηγικά μιλώντας – σε πλεονεκτική θέση : μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να “παρασπονδίσει” ως προς τις ΗΠΑ και να στραφεί αποκλειστικώς προς την Κίνα ή να παίξει το “χαρτί” του Γεωπολιτικού Άξονα με την Ευρώπη (ηγεμονεύουσα Γερμανία), ή ακόμη-ακόμη, να παίξει τον ρόλο Συνδέσμου της Όλης Ευρασίας (Ευρώπη-Ρωσία-Κίνα), οπότε όλος ο σχεδιασμός των ΗΠΑ όχι μόνον ανατρέπεται αλλά και οι ίδιες κινδυνεύουν να βρεθούν στο περιθώριο της Παγκόσμιας Σκακιέρας.

Επομένως οι Κυρώσεις, (τουλάχιστον ένα σημαντικό & εκβιαστικά κρίσιμο μέρος αυτών),  πρέπει να επικρέμονται – κατά το δυνατόν – ως Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από την κεφαλή της Ρωσίας για να την οριοθετούν και να αποτρέπουν σκέψεις παρασπονδίας….[ Παρενθετικά ας πούμε οτι δίπλα στην Δικλείδα των Οικονομικών Κυρώσεων, υποθέτουμε οτι και το Δυτικό τμήμα της Ουκρανίας θα αφεθεί σε ένα καθεστώς τέτοιο που θα απειλεί δυνητικά  το όποιο Ρωσικό καθεστώς επιβληθεί στην Ανατολική  – και τούτο ως επιπλέον Ασφαλιστική Δικλείδα]

(γ)— Συμβατό με τις ανωτέρω (α) και (β) εκδοχές είναι και το ερώτημα αν πρέπει να πάρουμε στην ονομαστική τους αξία όλες τις δηλώσεις των Δυτικών Αξιωματούχων σχετικά με τις Κυρώσεις.

Ενδεικτικά & για λόγους οικονομίας της συζήτησης θα πάρουμε την πλέον ακραία – αυτή που δηλώνεται από τον Υπουργό Οικονομίας της Γαλλίας, Bruno Le Maire : “Nous allons provoquer l’effondrement de l’économie russe” (μεταφραζόμενο : «[Διά των Κυρώσεων] θα προκαλέσουμε την κατάρρευση της Ρωσικής οικονομίας » & μιλά για έναν «Ολοκληρωτικό Οικονομικό Πόλεμο [εναντίον της Ρωσίας]».

[βλ. https://www.youtube.com/watch?v=Ntzacqlm-Ac ] (Κατανοώ τον κο Bruno, έχει μπροστά του εκλογές, πρέπει να πλειοδοτήσει σε κραυγές…)

Αλλά θα ήθελε πραγματικά η Δύση – και κυρίως οι ΗΠΑ – την κατάρρευση της Ρωσικής Οικονομίας (και συνεπώς την κατάρρευση του καθεστώτος Πούτιν) – ακόμη και στην ιδεατή (όχι για εμάς ) περίπτωση οτι οι ΗΠΑ /Δύση ευρέθηκαν προ μιάς τάχα απροσδόκητης Ρωσικής Εισβολής στην Ουκρανία… ;; Μα φυσικά όχι, και μάλιστα δυό φορές ΟΧΙ.

Δεν θα πλατειάσουμε επ’ αυτού.

Αναλυτές του FOREIGN AFFAIRES, έχοντας – ορθά – τα μάτια τους στραμμένα στην Κίνα,  επισημαίνουν (υποβάλλοντας μάλιστα έμμεσα την ιδέα οτι η Ρωσία ΔΕΝ πρέπει να ηττηθεί στην Ουκρανία): σε περίπτωση Ρωσικής Οικονομικής ή / και Καθεστωτικής κατάρρευσης «China,…, could try to strengthen its influence over a weakened Russia — leading to exactly the kind of bloc-building and Chinese dominance the West wanted to prevent at the beginning of the 2020s ». [βλ. https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-03-04/what-if-russia-loses ]. Όθεν & ελεύθερα μεταφραζόμενο, “ας πάει και το παλιάμπελο” που λέγεται Ουκρανία…

Στην ίδια ανάλυση επισημαίνεται: «Even if Putin loses   his grip on Russia, the country is unlikely to emerge as a pro-Western democracy. It could split apart…..»

Το ενδεχόμενο μιάς διαλυμένης Ρωσίας, θα δημιουργούσε ένα Γεωπολιτικό Κενό & ένα πολιτικό Χάος που ούτε ο χειρότερος εχθρός της δεν θα το ήθελε.

Η Δύση ολόκληρη δεν θα γνώριζε πώς να αντιμετωπίσει  τους διάφορους Πολέμαρχους που θα αναδύονταν από το Χάος, συχνά εξοπλισμένους & με πυρηνικά όπλα, ενώ η Κίνα θα μπορούσε να αποσπάσει ευκολότατα την πλούσια σε κρίσιμες πρώτες ύλες & ενέργεια Σιβηρία.

Ήδη στα μάτια μου αναδύεται το σενάριο:  Μικρές, ανθρώπινες, κίτρινες φιγούρες, υπό την ένδυση του “φιλήσυχου, περιφερόμενου  μετανάστη”, κατά εκατομμύρια, θα έσπευδαν (εντεταλμένα) να γεμίσουν την δημογραφικά ισχνή Ρωσική Σιβηρία και – ίσως σε διάστημα μηνών – να ανακηρύξουν (γιατί όχι και με ένα “Δημοψήφισμα”…) την “αυτονομία της Σιβηρίας” ή ενός μεγάλου μέρους της.

Ας ξαναθυμηθούμε: Τα 3.000 μίλια κοινά σύνορα δεν είναι εύκολα ελεγχόμενα. Και μόνον οι αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι Σχέδια τέτοιας εκδοχής δεν έχουν εκπονηθεί από την Κίνα, τουλάχιστον από την πρώτη δεκαετία της ΜεταΣοβιετικής ασταθούς Ρωσίας.

Αλλά και στην απίθανη εκδοχή όπου αποκλείεται ένας κινεζικός εποικισμός της Ρωσικής Σιβηρίας, η Κίνα  θα έσπευδε να χρηματοδοτήσει γενναία  κάποιες από της ισχυρές φιγούρες μιας μετα-Πούτιν Ρωσίας ώστε να χειραγωγήσει Γεωπολιτικά τη Χώρα. Αλλά ήδη αυτό, όπως επισημάναμε στο 1ο ΜΕΡΟΣ & διατυπώνεται ρητά στην ανωτέρω μελέτη του FOREIGN AFFAIRES,  αποτελεί μιά εκδοχή- Εφιάλτη για τις ΗΠΑ….

—————————————————————————————

Το συνοπτικό Συμπέρασμα όλων των ανωτέρω σκέψεων περί των Κυρώσεων είναι :

1/ Πέρα από την ρητορική  περί Κυρώσεων, αυτές οι ίδιες οι Κυρώσεις  θα έχουν μιά τυπική πτυχή (ικανή να σώσει τα Δυτικά προσχήματα) & μιά ουσιαστική πτυχή (ικανή να λειτουργεί ως Γεωπολιτική “Ασφαλιστική Δικλείδα” συμμόρφωσης) … Οι Κυρώσεις της τυπικής πτυχής θα αίρονται σταδιακά ή/& σιωπηλά, ώστε να μην ερεθίζονται οι Δυτικές Μάζες, ενώ οι ουσιαστικές θα εμβαθύνονται ως “Δαμόκλειος Σπάθη”, δηλαδή για ενδεχόμενη, άμεση & συντριπτική επιβολή, σε περίπτωση Ρωσικής, μικρής ή μεγάλης, “παρασπονδίας”…

2/ Οι Κυρώσεις ΔΕΝ (θα) αποβλέπουν στην κατάρρευση της Ρωσικής Οικονομίας & του Καθεστώτος Πούτιν. Αντίστροφα & από την Ρωσία θα βλέπουμε κάποιες εικόνες των “επιπτώσεων των κυρώσεων”, ώστε να υπάρχει μιά αληθοφάνεια  για το Δυτικό Κοινό…Άλλωστε οι αυξημένες τιμές της Ενέργειας (Φυσικό Αέριο, Πετρέλαιο, Άνθρακας) εξακολουθούν να χρηματοδοτούν τη “Επιχείρηση Ουκρανία”, ενώ οι Δυτικές Μάζες αρκούνται στις ηθικολογικές κραυγές και κατάρες εναντίον του “Δικτάτορα Πούτιν”….

3/ Ένα μέρος των Κυρώσεων θα αίρονται υπό την αιτιολογία  ότι “ θα υποβοηθήσουν τις υποχωρήσεις της Ρωσίας” ή “τον Ρωσικό Συμβιβασμό” κλπ, ώστε να αντισταθμίσουν με κενά λόγια όσα ο Ευρωπαίος πληρώνει σήμερα σε χρήμα & ο Ουκρανός+Ρώσος σε αίμα.

4/ Ας προσθέσουμε οτι οι Κυρώσεις, δίνουν και στον Πούτιν μιά ευκαιρία ενός “εξορθολογισμού” ορισμένων πτυχών της Ρωσικής Οικονομίας.

5/ Η μέχρι στιγμής, εν γένει παθητική,  στάση της Δύσης στο Ουκρανικό Ζήτημα  επιβεβαιώνει μάλλον παρά διαψεύδει την θέση μας περί μιάς ΑμερικανοΡωσικής Συναλλαγής  (με όρια & αμοιβαίες δεσμεύσεις)

————————————————————————————–

Ως κατακλείδα, οφείλουμε να μιλήσουμε για το ενδεχόμενο/υποψία – επ’ αφορμή & με δικαιολογία τον Πόλεμο στην Ουκρανία & της επελθούσας Γενικότερης Οικονομικής Αναστάτωσης (στην οποία συμβάλλουν -ηθελημενα ή όχι – και οι  “Κυρώσεις”) : μιάς  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗΣ , δηλαδή με συμφωνία των μεγάλων οικονομικών οντοτήτων, ΗΠΑ, ΚΙΝΑΣ, ΕΥΡΩΠΗΣ.

Το Παγκόσμιο Σύστημα, ήδη τετρωμένο από την Οικονομική Κρίση του 2008 κ.ε.,& τον COVID – 19, μάλλον τρεκλίζει παρά βαδίζει. Ενδεικτικά, οι ΗΠΑ σύντομα θα κληθούν σύντομα να πληρώνουν περί τα 5 τρισεκατομμύρια $ ετησίως ως τοκοχρεολύσια του δισθεόρατου (και για τις ΗΠΑ) χρέους των 30 τρις $  [ https://www.naftemporiki.gr/finance/story/1828378/ipa-to-dimosio-xreos-kseperase-gia-proti-fora-ta-30-tris-dolaria ] Αλλά εδώ εισέρχομαι σε έναν τομέα που δεν μπορώ να δηλώσω γνώση, αλλά μόνον ισχυρή υποψία ….

———————————————————————————————

POST SCRIPTUM

Οφείλουμε ένα 4ο ΜΕΡΟΣ προκειμένου  να συγκεφαλαιώσουμε τις Υποθέσεις μας εν σχέσει προς τα Γεγονότα, καθώς θα κλείνουμε τον ένα μήνα από την Ρωσική Εισβολή.

Εκεί θα διερευνήσουμε και την, εν πολλοίς αμφίσημη, στάση της Κίνας.

Για εμάς, η αμφισημία αυτή υποδηλώνει οτι η Κίνα έχει συνειδητοποιήσει την εκδοχή των δικών μας αρχικών υποθέσεων…..