Του Μανώλη Κοττάκη

Από την εφημερίδα «δημοκρατία»

Τελικώς, όποια πέτρα και αν σηκώσεις στην πατρίδα μας, τον συνταγματολόγο Νίκο Αλιβιζάτο θα βρεις από κάτω. Είτε αυτή η πέτρα αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας είτε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης ή την Επιτροπή 2021 ή τον νέο ορισμό που έδωσε στον πατριωτισμό η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η σκέψη του και το πνεύμα του είναι
κυρίαρχο παντού.

Δεν συζητώ για τη σχέση του με τον κ. Σημίτη, του οποίου διετέλεσε και υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών στις αξέχαστες εκλογές του 2000. Τότε που το κράτος δικαίου εθριάμβευσε. Αυτή θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ.

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα με επίκεντρο τον διαπρεπή συνταγματολόγο μας αποτέλεσαν δύο προσφατες συνεντεύξεις.

Η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην «Καθημερινή» (Αλέξης Παπαχελάς) και η συνέντευξη του ιδίου του κ. Αλιβιζάτου στα «Nέα» (Μιχάλης Μητσός).

Στη συνέντευξή του ο Αρχιεπίσκοπος αποκάλυψε ότι ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επηρεάστηκε αρχικώς στο ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας από τον Νίκο Αλιβιζάτο.

«Είδα στη συζήτησή μας ότι ήταν επηρεασμένος -δεν μου το είπε ο ίδιος- από τα βιβλία και τις μελέτες του κ. Νίκου Αλιβιζάτου, του μεγάλου συνταγματολόγου, του επιτίμου καθηγητού. Και του είπα ότι η ζωή του ελληνικού κράτους δεν αρχίζει από το 1945 που πιστεύει ο κ. Αλιβιζάτος. Η ζωή του ελληνικού κράτους αρχίζει από τη Μονή των Καλτεζών, από την Επανάσταση» τόνισε ο κ. Ιερώνυμος.

Από τις διατυπώσεις του Αρχιεπισκόπου αποκαλύπτεται σήμερα ποιος κρυβόταν πίσω από τις εισηγήσεις για τη διακοπή της μισθοδοσίας των κληρικών. Και γιατί χαιρόταν ο κύριος καθηγητής που ο Τσίπρας κατά δήλωσή του «έπιανε πουλιά στον αέρα».

Στη συνέντευξή του στα «Νέα» ο καθηγητής Αλιβιζάτος είναι εξίσου αποκαλυπτικός και έντιμος. Μας ενημερώνει γιατί η Πρόεδρος της Δημοκρατίας -και όχι μόνο εκείνη- χρησιμοποιεί τον όρο «νέος πατριωτισμός» και εξηγεί τι σημαίνει κατ’ αυτόν ο όρος.

Ο κ. Αλιβιζάτος ομολογεί ότι, επειδή στην Ελλάδα τον όρο «πατριωτισμό» έχει οικειοποιηθεί η Δεξιά, «χρειαζόταν ένα επίθετο.

Το “νέος” μού αρέσει γιατί υπαινίσσεται μια καινούργια προοπτική. Αλλά αυτός ο νέος πατριωτισμός εντάσσεται σήμερα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, γιατί δεν θα τα καταφέρουμε μόνοι μας».

Εξοχα! Ωστε όλο το ζήτημα του πατριωτισμού λύνεται με ένα… επίθετο!

Και όταν ρωτήθηκε τι ορίζει ως νέο πατριωτισμό, απάντησε το καταπληκτικό: «Την εξωστρέφεια»!

Μα τον Θεό! Ο πατριωτισμός, βεβαίως, όπως γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος, είναι ένας και μοναδικός διαχρονικός και πανάρχαιος και είναι η υπεράσπιση της πατρίδας μας από τους επίδοξους εισβολείς.

Φευ! Αλλιώς τα βλέπει ο κύριος καθηγητής. Αλλος είναι ο πατριωτισμός του και του ρεύματος που εκπροσωπεί, μολονότι ηττάται διαρκώς στο πεδίο των ιδεών.

Αντιγράφω και πάλι από τη συνέντευξη Αλιβιζάτου:

«Ισως η κεντρική αντίθεση, τους έχουμε και τους δύο αγάλματα στα Προπύλαια, είναι Κοραής – Ρήγας Φεραίος.

Ο Κοραής είναι το κλασικό τέκνο του ορθολογισμού, του Διαφωτισμού που σου
λέει “διαβάζουμε, ετοιμαζόμαστε και με πολλή προετοιμασία κοιτάμε προς το αύριο”.

Σαν να ακούς τον Σημίτη.

Ο Ρήγας Φεραίος, αντίθετα, είναι Ιακωβίνος, πιστεύει πολύ στο συναίσθημα, “τραβάμε μπροστά και θα αναγκάσουμε και τουςάλλους με την ψυχή και την καρδιά να μας στηρίξουν” […]

Το 1821 τού βγήκε του Ρήγα. Ο Κοραής έλεγε να αφήσουμε την Επανάσταση μέχρι να εκπαιδεύσουμε μια δυο γενιές Ελλήνων. Ημασταν βέβαιοι όμως ότι θα γινόταν το Ναυαρίνο;»

Νομίζω ότι ο κ. Αλιβιζάτος είναι εξαιρετικά έντιμος στην αντίληψή του για τον πατριωτισμό.

Το ρεύμα του Ρήγα -«βάζω σε κίνηση την Ιστορία»- εκφράστηκε στην πολυκύμαντη ιστορική μας διαδρομή από τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη έως τον Παύλο Μελά και τον Ιωνα Δραγούμη.

Από τον Παλληκαρίδη και τους Ισαάκ – Σολωμού έως τους μοναχούς στο Κούγκι, στο Αρκάδι, στη Μονή Εικοσιφοινίσσης, από πολλές δηλαδή ηρωικές προσωπικότητες που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη του το αθηναϊκ κέντρο, έως τον σμηναγό Ηλιάκη και τα παιδιά του ελικοπτέρου των Ιμίων, που αρνήθηκαν να προσνηωθούν σε τουρκική φρεγάτα εκείνη τη βραδιά. Προτίμησαν να πέσουν!

Ολους αυτούς «τρελούς» τούς είπαν. Δεν τους γιορτάζει κανείς εκσυγχρονιστής.

Χωρίς τις τρέλες τους όμως ούτε η ένωση της Κρήτης θα είχε γίνει γρήγορα ούτε η ενσωμάτωση της Μακεδονίας στον εθνικό κορμό ούτε της Θράκης.

Και βεβαίως, αν ακολουθούσαμε τη συνταγή του Κοραή «να διαβάζουμε και να
περιμένουμε», ίσως να ήμασταν υπόδουλοι ακόμη.

Αλλά αυτόν τον πατριωτισμό του Μελά, του Καραϊσκάκη, του Κολοκοτρώνη, του Παλληκαρίδη, τον πατριωτισμό που ξυπνά συνειδήσεις δεν τον θέλει το ρεύμα του κυρίου Αλιβιζάτου για τέσσερις λόγους: Γιατί δεν είναι του… μορφωτικού του επιπέδου, γιατί δεν δίνει λογαριασμό στην Εσπερία πριν πει οτιδήποτε, γιατί δεν του αρέσουν οι συμβιβασμοί και γιατί τον έχει «οικειοποιηθεί» η Δεξιά εκείνον τον πατριωτισμό.

Ανυπόφορο για τους σαλονάτους εκσυγχρονιστές αυτό.

Ο «νέος πατριωτισμός» που ευαγγελίζεται το ρεύμα Αλιβιζάτου είναι διακριτός σήμερα στη ρητορεία της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Τρέμει να πει τη λέξη «Τουρκία» η κυρία Σακελλαροπούλου στις δηλώσεις της, χρησιμοποιεί τον όρο «ο εξ Ανατολών γείτων».

Ο νέος πατριωτισμός διατυπώνεται στα απαράδεκτα tweets μελών της Επιτροπής 2021 για τον Καποδίστρια.

Ο νέος πατριωτισμός εκφράζεται με την «εξωστρέφεια».

Επικοινώνησε η Επιτροπή 2021 με τον Δήμο Τριπόλεως και το μόνο που ζήτησε από τους αιρετούς είναι «καινοτόμες δράσεις για προβολή», ποιος Κολοκοτρώνης;

Πέθανε ο Θεόδωρος, ζήτω η καινοτομία και η εξωστρέφεια!

Σέβομαι ειλικρινώς τις απόψεις του εθνικού μέντορα συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων και πολιτικών της χώρας μας, κυρίου Αλιβιζάτου.

Βρίσκω πολύ έντιμα όσα είπε για τις σχολές Κοραή και Ρήγα.

Από τη μία, η μικρά φρόνιμος και έντιμος Ελλάς που διαβάζει, ανέχεται τη δουλεία της και περιμένει να έρθει η απελευθέρωση από τους πάσης φύσεως ζυγούς διά της επιφοιτήσεως.

Και από την άλλη, η άλλη Ελλάς, που δεν διστάζει να θυσιαστεί και να πέσει για τους επόμενους.

Που, αντί να διαβάζει, στέλνει… αδιάβαστους τους εχθρούς της.

Με τελευταίο παράδειγμα τον Εβρο!

Ειλικρινώς δεν έχω λόγια.

Ευχαριστώ θερμώς τον κύριο καθηγητή.

Πιο εξομολογητικός δεν θα μπορούσε να είναι.

Να μιλάτε τακτικότερα, κύριε Αλιβιζάτε! Διαφωτίζετε!