Την αλήθεια των ανθρώπων θα τη δεις όταν αρχίσεις να χαλάς χατίρια
Πού είναι λοιπόν τώρα εκείνοι που λέγονταν φίλοι σου;
Πού είναι αυτοί που θεωρούσες δικούς σου ανθρώπους;
Πουθενά. Ανύπαρκτοι.
Τώρα πλέον το καλό παιδί αποφάσισε να μην είναι καλό με τους άλλους αλλά να είναι καλά ο ίδιος κι ας μείνει μόνος του.
Αυτούς που δεν εκτιμούν την προσφορά και το δόσιμό σου, καν’ τους μακρυά…
Δεν έχεις ανάγκη από … λάθος ανθρώπους, αλλά από αληθινούς.
Καλλιόπη
Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Ήσουν ένα καλό παιδί πάντα. Αυτή την εικόνα δημιούργησες έξω στη κοινωνία για σένα και όχι άδικα. Ήσουν. Αυτό ήσουν αυτό έδειχνες.
Ήσουν ο ευγενικός, ο μετρημένος, ο μορφωμένος, ο καθώς πρέπει που είχε να πει ένα καλό λόγο για όλους και πάντα ήθελε να βλέπει και να κάνει τους γύρω του χαρούμενους είτε λέγοντάς τους ένα αστείο είτε χαρίζοντάς τους ένα πλατύ χαμόγελο που αυτομάτως τους έκανε να χαμογελούν κι αυτοί.
Έτοιμος να βοηθήσεις όποιον σε είχε ανάγκη, φιλόξενος και πρόσχαρος. Έξω καρδιά που για να είναι όλοι καλά γινόσουν χαλί να σε πατήσουν.
Και σε πατούσαν, σε εκμεταλλεύονταν, σε κορόιδευαν και σε χρησιμοποιούσαν για να περνάνε καλά εις βάρος σου.
Έδινες ότι είχες και δεν είχες στους άλλους με αποτέλεσμα να ξεχνάς εσένα. Να μην έχεις χρόνο για τον εαυτό σου και προκειμένου να είναι οι άλλοι καλά χάλαγες όλη σου την ενέργεια εκεί και δεν ήσουν καλά εσύ.
Όταν πλέον δεν είχες αποθέματα να μοιράσεις, να προσφέρεις κάτι όπως συνήθιζες παραμέρισαν όλοι.
Δε λέω για τους ξένους. Οι ξένοι παρέμειναν ξένοι και ότι έκανες δε το έκανες για να κερδίσεις κάτι. Για τους φίλους όμως ήθελες να κερδίσεις κάτι. Κάτι απλό, καθημερινό. Δε ζητούσες ανταλλάγματα, δε ζητούσες πολλά.
Το μόνο που ήθελες ήταν να σε εκτιμήσουν λιγάκι και να είναι αληθινοί όπως ήσουν κι εσύ απέναντί τους.
Πού είναι λοιπόν τώρα εκείνοι που λέγονταν φίλοι σου;
Πού είναι αυτοί που θεωρούσες δικούς σου ανθρώπους;
Πουθενά. Ανύπαρκτοι.
Τώρα πλέον το καλό παιδί αποφάσισε να μην είναι καλό με τους άλλους αλλά να είναι καλά ο ίδιος κι ας μείνει μόνος του.
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Ο μύθος του καλού παιδιού… Αν το να μη παίρνεις ανταπόδοση σε κάνει να γίνεσαι “κακό παιδί”, τότε δεν ήσουν ποτέ “καλό παιδί” εξαρχής. Τα πραγματικά καλά παιδιά δε δίνουν γιατί περιμένουν αντάλλαγμα. Δίνουν γνωρίζοντας πολύ καλά πως οι άνθρωποι είναι αχάριστα τομάρια που δε θα το εκτιμήσουν. Δίνουν με λίγα λόγια με τον ίδιο τρόπο που δίνει και ο Πατέρας τους στον Ουρανό.