Γράφει ο Τριστάνος
Χρόνος άχρονος….
Δίχως συναισθήματα, δίχως μυρωδιές, δίχως εικόνες που μένουν στην ψυχή. Ένα αδιάκοπο κυνήγι να δεις περισσότερα, να μιλήσεις με περισσότερους, να μάθεις περισσότερα και στο τέλος δεν θυμάσαι τίποτα.
Χρόνος άχρονος λοιπόν.
Που εκδικείται την εξέλιξη, με την μέγιστη ανταπόδοση, της αξίας που δεν του δίνεις. Σε κάνει να περνούν όλα επιφανειακά και να μην αφήνουν τίποτα μέσα στην ψυχή σου.
Εικόνες, φίλοι, πιθανοί σύντροφοι, καταστάσεις και γεγονότα περνούν με κινηματογραφική ταχύτητα από μπροστά σου και εσύ προσπαθώντας να αφομοιώσεις τα πάντα, τελικά δεν σου μένει τίποτα.
Χρόνος άχρονος, με μέρες γεμάτες άδειες εμπειρίες.
Με άχρηστες πληροφορίες και στιγμιαίες απολαύσεις που σβήνουν σε λίγες ώρες, σε λίγα λεπτά και είναι σαν να μην πέρασαν ποτέ.
Άτσαλες συντεταγμένες σε μια ζωή που βαδίζει πλέον δίχως πυξίδα και την
πηγαίνει μόνο ο άνεμος εκεί που θέλει!
Σκορπισμένες ώρες σε ανούσιες ειδήσεις και σε συζητήσεις, χαμένες στον σωρό μιας άχρηστης τράπεζας πληροφοριών, που αδηφάγα καταπίνει την ουσιαστική πλευρά της ζωής και την αφήνει στην αφάνεια.
Το μυαλό δεν μπορεί να διαχειριστεί πλέον τον όγκο των συμβάντων
και καταλήγει απλά να παρακολουθεί και να μην μπορεί να συμμετάσχει.
Χρόνος άχρονος, που περνά γεμάτος αδιάφορες ενέργειες που μόνο κουράζουν και αποπροσανατολίζουν τα κουρασμένα μάτια.
Με αγάπες που δεν αντέχουν πια στο χρόνο. Διότι δεν έχουν μάθει να ζορίζονται και αναζητούν μόνο το ευκαιριακό ταίριασμα.
Βολεμένοι σε αδιέξοδα, αρνούνται να ανοίξουν τα μυαλά του και την αγκαλιά τους φοβούμενοι μην αγαπήσουν και πληγωθούν.
Κανείς δεν θέλει ευθύνες και προτιμούν την εναλλαγή και την ανάλωση, σε μια κοινωνία που οδηγεί τις συμπεριφορές στο επιφανειακό και στο γρήγορο!
Ο στόχος επετεύχθη.
Η βούληση χάθηκε και πνίγηκε στην θάλασσα της μάζας και της απόλυτης
κατευθυντικότητας, από αυτούς που την προκάλεσαν.
Χρόνος άχρονος, χρόνος χαμένος.
Και έτσι χάνεται η ζωή μας, στην ατέρμονη τεχνολογία βαθιά εγκλωβισμένος.
