“Γιούγκερμαν” : Η άνοδος και η πτώση ενός τυχοδιώκτη, στην ασπρόμαυρη τηλεόραση της ΥΕΝΕΔ !

“Γιούγκερμαν” : Η άνοδος και η πτώση ενός τυχοδιώκτη, στην ασπρόμαυρη τηλεόραση της ΥΕΝΕΔ !

2 Νοεμβρίου, 2021 3 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:550
Μοίρασέ το

 

Η σειρά φυσικά δεν υπάρχει πια και το μόνο που έχει μείνει είναι ένα ολιγόλεπτο κομμάτι ενός επεισοδίου που το έχει ο παραγωγός της σειράς (σε πολύ άσχημη κατάσταση, λόγω του αρκετά μεγάλου αριθμού των μεταγραφών από διαφορετικά format video)

Το 1990 είχε βρεθεί στο Μοναστηράκι μια μπομπίνα των 2 ιντσών από την σειρά αυτή (προφανώς αυτοί που την έκλεψαν από τα αρχεία της ΕΡΤ την πούλησαν από δω και από κει).

 

 

 

 

 

Σήριαλ μιας άλλης εποχής… τότε που δεν είχε μπει βαθιά στην Ελληνική κοινωνία ο… περιούσιος δάχτυλος…

Τότε που ακόμα δεν είχαν βγει από τα εκπαιδευτικά μας βιβλία, η ελληνική λογοτεχνία και δεν είχε προωθηθεί η διαστροφή από την παιδική και την νηπιακή ηλικία…
Τότε που σημαντικά έργα ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, εύρισκαν την τηλεοπτική τους μεταφορά με σεβασμό προς τους τηλεθεατές…
Πιστεύετε πως ήταν τυχαία η καταστροφή των σήριαλ εκείνης της εποχής;
Σε καμία περίπτωση…
Κτυπήθηκε αλύπητα η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των Ελλήνων, και δυστυχώς κάμφθηκε σε τέτοιο σημείο που να αποδέχεται και να χαρμανιάζει μπροστά σε μια οθόνη με έκφυλους και διεστραμμένους.
Πείτε μου ή υποδείξτε μου έστω και ένα σήριαλ όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, που να κράτησε ψηλά τον ηθικό πολιτισμό των νεώτερων γενεών… ιδίως στα χρόνια του … Παπανδρεϊσμού…
Καλλιόπη Σουφλή

Γιούγκερμαν (1976)
Διασκευή του μυθιστορήματος του Μ. Καραγάτση
Τηλεοπτική Σειρά-  Έτος: 1976

Πρεμιέρα: ΥΕΝΕΔ Τετάρτη 17 Μαρτίου 1976
Προγραμματισμός:  (1976) Κάθε Τετάρτη 22.00
και Παρασκευή 22.15,
(1977) Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή 22.15
Φινάλε: Παρασκευή 5 Αυγούστου 1977

Είδος: Κοινωνικό σίριαλ εποχής
Μορφή εγγραφής ταινίας: Βίντεο
Κανάλι: ΥΕΝΕΔ
Εταιρία παραγωγής: Αστήρ TV

Σκηνοθεσία: Βασίλης Γεωργιάδης (I) ,
Βασίλης Βλαχοδημητρόπουλος (τηλεσκηνοθεσία)
Σενάριο: Βαγγέλης Γκούφας

Συγγραφέας: Μ. Καραγάτσης
Μουσική σύνθεση: Ζακ Μεναχέμ
Επαναλήψεις: 1977 (ΡΙΚ)

Ηθοποιοί 

Αλέκος Αλεξανδράκης (Βάσια Γιούγκερμαν), Μπέτυ Λιβανού (Βούλα), Νικήτας Τσακίρογλου (Καραμάνος),

Μπέτυ Αρβανίτη (Λίλυ,μητέρα του  Γιούγκερμαν), Μιμή Ντενίση (Νταϊάνα), Δήμος Σταρένιος, Κώστας Στεφανάκης (ζιγκολό),

Θόδωρος Έξαρχος, Τζένη Ζαχαροπούλου (κυρία Σταφάδου), Τρύφων Παπουτσής, Νίκος Κούρος, Ελένη Ανουσάκη, Ρίκα Διαλυνά,

Δημήτρης Καλλιβωκάς, Γιώργος Βρασιβανόπουλος, Δώρα Λιτινάκη (Νιόνια), Άννα Κυριακού (Λίνα), Τάκης Μηλιάδης (Lulyukov, Λιουλιούκωφ),

Γιάννης Κοντούλης (Χαρίτος), Μάκης Ρευματάς, Άννα Μπράτσου, Ηρώ Κυριακάκη (Αλκμήνη), Στάθης Ψάλτης, Ναταλία Αλκαίου, Φαίδων Γεωργίτσης ,

Γιώργος Διαλεγμένος, Πέτρος Ζαρκάδης (συνταγματάρχης Λιάπκιν), Ορφέας Ζάχος (Σταφάδος), Μαργαρίτα Λαμπρινού (κυρία Παπαδέλη),

Νίκος Παπαχρήστος, Γιάννης Φύριο , Γιώργος Ζαϊφίδης, Δημήτρης Μπικηρόπουλος, Κάρμεν Ρουγγέρη, Στράτος Παχής, Νίκος Παπαναστασίου, Μιράντα Κουνελάκη

Trivia

**Από τα δημοφιλέστερα τηλεοπτικά προγράμματα των σεζόν 1975-1976 και 1976-1977.

**Η σειρά ήταν ασπρόμαυρη.

**Η σειρά δεν προβλήθηκε ποτέ σε επανάληψη από την ΕΡΤ.

**Η σειρά προβλήθηκε από το 1977 έως το 1978 στην Κύπρο από το ΡΙΚ.

**Η σειρά ΔΕΝ σώζεται στο Αρχείο της ΕΡΤ, παρά μόνο ένα επεισόδιο.

**Η σειρά φυσικά δεν υπάρχει πια και το μόνο που έχει μείνει είναι ένα ολιγόλεπτο κομμάτι ενός επεισοδίου που το έχει ο παραγωγός της σειράς (σε πολύ άσχημη κατάσταση, λόγω του αρκετά μεγάλου αριθμού των μεταγραφών από διαφορετικά format video)

**Το 1990 είχε βρεθεί στο Μοναστηράκι μια μπομπίνα των 2 ιντσών από την σειρά αυτή (προφανώς αυτοί που την έκλεψαν από τα αρχεία της ΕΡΤ την πούλησαν από δω και από κει).

Το τρελό στην όλη υπόθεση είναι ότι οι αγοραστές του video των 2 ιντσών ήταν αχθοφόροι οι οποίοι αγόρασαν την ταινία για δένουν δέματα επειδή αυτού του είδους οι ταινίες έχουν πολύ μεγάλη αντοχή. Τα σχόλια δικά σας μετά από αυτό.

**Η σειρά γυρίστηκε σε remake το 2007 (“Γιούγκερμαν (2007)”) με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο και προβλήθηκε από τον ΑΝΤ1.

Αν και αναμενόταν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, το remake δεν είχε επιτυχία και διακόπηκε η προβολή του πριν ολοκληρωθεί ο προγραμματισμένος κύκλος επεισοδίων. Είναι και το μοναδικό από τα δύο που σώζεται σήμερα.

Σχόλια/Πλοκή

Έργα και ημέρες του πρώην ίλαρχου του τσαρικού στρατού Βάσια Γιούγκερμαν.

Ο Γιούγκερμαν είναι Φιλανδός (Βασίλη Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν). Οι αναστατώσεις του πολέμου τον έφεραν από τη βόρεια χώρα του —όπου αν και ήταν ακόμα πολύ νέος έζησε κιόλας μια πολυτάραχη ζωή, στην Ελλάδα.

Μια μέρα του 1920 φτάνει ένα πρωί στον Πειραιά, ως πρόσφυγας, σωστό ναυάγιο, ο πρώην αξιωματικός του τσαρικού στρατού. Πετά τη στρατιωτική στολή και φορά το κοστούμι του, αποφασισμένος να επιπλεύσει και να κυριαρχήσει στον μικρό τότε Πειραιά. Μαζί του έχει κάποια χρήματα και κοσμήματα, απομεινάρια του ένδοξου και πλούσιου παρελθόντος του.

Ο χαρακτήρας του είναι κυνικός, δειλός, σαρκαστικός, αντεπαναστάτης, ακούραστος εραστής, δολοφόνος κάποτε στη Χερσώνα που εκλιπαρεί για μια θέση στη Τράπεζα Πειραιώς. Αρχίζει τραπεζική καριέρα και στο δρόμο του χρησιμοποιεί πάντα τη γοητεία που ασκεί στις γυναίκες για τη προώθησή του στα ανώτερα κλιμάκια της τράπεζας.

Η γλωσσομάθεια του, η καπατσοσύνη του, το θέλγητρο που εξασκεί επάνω σε όσους τον πλησιάζουν, τον ωθούν ν’ ανεβεί με άλματα τους αναβαθμούς της ιεραρχίας και ύστερα από μερικά χρόνια να γίνει, ένας από τους βασικούς παράγοντες της οικονομικής ζωής του τόπου, ένας από τους πιο περίβλεπτους και φαντακτερούς τύπους της κοσμικής ζωής του Πειραιά, των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης.

Ακτινοβολεί σε όλη την Ελλάδα. Όταν την αντιπροσωπεύει σε συνέδρια στο εξωτερικό και εκεί θαμπώνει.

Όμως θα παραμείνει ένας άνθρωπος πολύ δυστυχισμένος, παραδαρμένος. Την κοπέλα που την πρωτοείδε μέσ’ από μια κλειδαρότρυπα ν’ αντιστέκεται στον πρώτο ερωτικό εναγκαλισμό  και η οποία αργότερα τον αγάπησε παράφορα, έως τον θάνατο, και που κι αυτός θα μπορούσε να την είχε αγαπήσει τρυφερά, όμως δεν την κράτησε κοντά του, γιατί τον απομάκρυναν απ’ αυτήν, η κοχλαστική και τρικυμισμένη του ιδιοσυγκρασία, η ανησυχία του, η ακόρεστη του επιθυμία για δράση και για επίδειξη.

Η σταθερή του φιλία με τον Καραμάνο και ο μοναδικός του έρωτας με τη Βούλα, είναι τα μόνα σταθερά σημεία σ΄ αυτήν την πορεία ιλιγγιώδους ανόδου στην οποία φτάνει μια μέρα να γίνει γενικός διευθυντής της τράπεζας που πριν πολλά χρόνια πέρασε τη πόρτα της ως απλός υπάλληλος.

Όμως όταν η πόρτα κλείνει πίσω από τις πλάτες του νέου διευθυντή, ο Γιούγκερμαν μένει πρόσωπο με πρόσωπο με τη μοναξιά του, καθώς η Βούλα είναι πια νεκρή από φυματίωση.

Η κοπέλα θα πεθάνει και στο πλευρό του, θα επιστρέψει η Φινλανδή γυναίκα του που την είχε εγκαταλείψει στη Βορινή χώρα του.

Μαζί της δεν είχε ποτέ κανέναν ψυχικό δεσμό. Την παντρεύτηκε γιατί έμπλεξε και ποτέ δεν έδωσε σημασία στ’ αυτό το γάμο. Ούτε τη συλλογιζότανε πια. Αλλ’ η φήμη του έφθασε έως την Φινλανδία κι εκείνη κυνημένη από λόγους συμφέροντος, ήρθε να τον βρει και εγκαταστάθηκε με το έτσι θέλω σο σπίτι του. Θα τον απατήσει όσο την απατά κι αυτός.

Αυτός ο κυρίαρχος στην κοινωνία, δεν μπορεί, προπάντων δεν θέλει – από αναμελιά κι αδιαφορία, καθόλου να επιβληθεί στην οικογένεια του. Η κόρη του θα καταντήσει πόρνη κι ο γιος του καταχραστής. Δεν έχει την επιτηδειότητα του πατέρα του και θα συλληφθεί. Θα ρέψει στη φυλακή.

Τελικά ο Γιούγκερμαν όταν γέρασε, αισθάνεται τις δυνάμεις να φθίνουν, υποχρεώνεται να παραιτηθεί από τη δραστηριότητα του – που τον συνάρπαζε στη δίνη της και τον μεθούσε, να γυρίσει στην πατρίδα του με την πικρή γεύση της μοναξιάς και της ματαιότητας στο στόμα του – ένα ψυχικό ράκος, ένα ναυάγιο, όπως ήταν όταν έφθασε στην Ελλάδα, αλλά τότε δεν το καταλάβαινε γιατί είχε ή πίστευε ότι είχε, την δυνατότητα να σωθεί.

Και πραγματικά, τα εξωτερικά φαινόμενα δείχνουν ότι σώθηκε, αλλά τι ωφελεί; Η στερνή έκφραση της φυσιογνωμίας του θα είναι ‘κείνη της αηδίας, και της συνείδησης της —

Τολμηρή τοιχογραφία της ελληνικής κοινωνίας μέσα από την ιστορία ενός δυναμικού πρόσφυγα που προσπαθεί να στεριώσει σε έναν άγνωστο και εχθρικό κόσμο.

Ένα από τα ωραιότερα σίριαλ του σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη.

RetroDB
Στάθης Βαλούκος /
 Οδηγός τηλεοπτικών σειρών 1967-1998
Άλκης Θρύλος

Μια άποψη – Μια κριτική

Θα μπορούσε να βρει κανείς πολλούς λόγους για τους οποίους η ελληνική τηλεοπτική παραγωγή στράφηκε σε έργα του Καραγάτση.

Ειδικώς στα πρώτα της βήματα, τότε που αναζητούσε ιστορίες άρτια δομημένες, οι οποίες να αντανακλούν την ελληνική πραγματικότητα και ιδίως την καθημερινότητά της, με χαρακτήρες μεστούς και ολοκληρωμένους.

Χωρίς να παραγνωρίζεται το σημαντικό για την εποχή γεγονός ότι θεωρούνταν ιδεολογικά φιλικός προς την κυβέρνηση της εποχής – κουσούρι που είχε αφήσει η δικτατορία και συντηρήθηκε χρόνια μετά στους κόλπους της τηλεόρασης αυτός ο «έλεγχος» φρονημάτων – αντιμαρξιστής, με την Αριστερά της εποχής να αποκηρύσσει το έργο του,

και επιπλέον είχε βάλει δυο φορές υποψηφιότητα προδικτατορικά με το κόμμα του Μερκεζίνη – σημαντικότερο όλων αυτών για τον σκηνοθέτη που τον επέλεξε πρώτος, τον Βασίλη Γεωργιάδη, ήταν προφανώς η απήχησή του στο «μεγάλο κοινό».

Σπουδαίο δέλεαρ για έναν σκηνοθέτη που έδινε εξίσου σημασία στην αισθητική όσο και στην εμπορικότητα των έργων του, έσπευσε να μεταφέρει στη μικρή οθόνη, το 1976, τον «Γιούγκερμαν», που πάντως έμεινε στην ιστορία και στη μνήμη του φιλοθεάμονος κοινού – και αυτή η σειρά έχει καταστραφεί – κυρίως για την ερμηνεία του Αλέκου Αλεξανδράκη στον ομώνυμο ρόλο.

Ήταν τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, στην ελληνική τηλεόραση έπνεε άνεμος ενθουσιασμού και δημιουργίας, παρά τις πενιχρές τεχνικές και οικονομικές δυνατότητες.

Το γεγονός ότι η ελληνική λογοτεχνία (Καραγάτσης, Κοσμάς Πολίτης, Βενέζης, Ξενόπουλος, αργότερα Χρηστομάνος, Μουρσελάς κ.λπ., κ.λπ.) μετατρέπεται σε βασική δεξαμενή σεναρίων για τηλεοπτικές σειρές, μοιάζει με την καλύτερη δυνατή μαθητεία τηλεοπτικού κοινού και μελλοντικών σεναριογράφων.

Θα έλεγε κανείς ότι με τέτοια αφετηρία η ελληνική τηλεόραση θα έπρεπε να κατακλυστεί τα επόμενα χρόνια από σενάρια που θα αποτυπώνουν με υψηλή ευαισθησία τις εξελίξεις των καιρών, θα τα χαρακτηρίζει υποδειγματική αφηγηματική τεχνική και χρόνο με τον χρόνο θα τελειοποιούνται δημιουργώντας μια «ελληνική σχολή» στο είδος.

Αλίμονο! Συνέβη το αντίθετο. Φτάσαμε έπειτα από λίγα χρόνια να εισάγουμε «κόνσεπτ» εκ του εξωτερικού με χαρακτήρες καρικατούρες.

Η αλήθεια είναι ότι ο Καραγάτσης προσφέρεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, ιδίως για τις πρώτες τηλεοπτικές δημιουργίες μιας χώρας που αναζητεί την ταυτότητά της.

Ο πιο «αστικός» συγγραφέας της εποχής του συμπίπτει με την εποχή των πόλεων, με τη δημιουργία αστικού πληθυσμού, χαρακτηριστικό επίκαιρο και στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Αλλά περισσότερο και από αυτό, ο ίδιος ο Γιούγκερμαν, αν και έφερνε τη μνήμη ενός κοσμοπολιτισμού που έσβηνε την εποχή εκείνη, ήταν εκπρόσωπος ενός νέου «είδους» ανθρώπου της αγοράς, κυνικού, αδίστακτου, προσηλωμένου στη διεκδίκηση εξουσίας, απόλυτα ανταγωνιστικού, χωρίς ίχνος συναισθήματος, μιας κατηγορίας που βρισκόταν στα σπάργανα στις αναπτυσσόμενες οικονομίες και αργότερα θα αποθεωνόταν από τις μεγάλες αγορές.

Πρώην ίλαρχος του τσαρικού στρατού, ο Γιούγκερμαν φθάνει στον Πειραιά του 1920, πρόσφυγας και αποφασισμένος να κατακτήσει τον κόσμο.

Με λίγα χρήματα και κοσμήματα, απομεινάρια του ένδοξου παρελθόντος, καταφέρνει με τον κυνισμό του και τη γοητεία που ασκεί στις γυναίκες να εκμεταλλευθεί τους πάντες, να προσληφθεί υπάλληλος στην Τράπεζα Πειραιώς και στο τέλος να αναρριχηθεί στην ανώτερη βαθμίδα της διοίκησής της.
Πόπη Διαμαντάκου / Τα Νέα

Ο πραγματικός Γιούγκερμαν

Ποιος πραγματικά ήταν όμως ο Γιούγκερμαν; Ο Μ. Καραγάτσης τον παρουσιάζει ως εκρωσισμένο Φινλανδό, που μετά τα γεγονότα του 1917 ήλθε στην Ελλάδα μέσω Κωνσταντινούπολης και έγινε στέλεχος τράπεζας, εργοστασιάρχης πολύ πλούσιος ­ πιο Έλληνας από τους Έλληνες.

    Από τις περιγραφές που συχνά δίνουν τον τόνο στο έργο είναι σαφές ότι ο συγγραφέας ήξερε και αγαπούσε τον Πειραιά κατά βάση και την Κεντρική Ευρώπη. Μήπως όμως, από την άλλη πλευρά, είχε ως πρότυπο πρόσωπο υπαρκτό;

Μάλλον ναι. Το κύριο χαρακτηριστικό του συγγραφέα είναι η παρατηρητικότητα• έτσι ο Μ. Καραγάτσης κοίταζε γύρω του και, κατά πάσα πιθανότητα, βρήκε το πρότυπο του βιβλίου του στον Δημήτριο Έρσελμαν, ρώσο αξιωματικό που κατέληξε στέλεχος της Τραπέζης Αθηνών.

Στην υπηρεσία των τσάρων

Οι Ερσελμαν ήταν Γερμανοί της Θουριγγίας, οι οποίοι στις αρχές του 18ου αιώνα μετανάστευσαν στο Ρεβάλ της Εσθονίας.

    Στη συνέχεια τρεις από αυτούς μπήκαν στην υπηρεσία των τσάρων και έτσι η οικογένεια διακλαδώθηκε σε τρία σημεία της αυτοκρατορικής επικράτειας, στην Αγία Πετρούπολη συγκεκριμένα, στον Καύκασο και στη Βαρσοβία. Αυτός που υπήρξε ο «αληθινός Γιούγκερμαν» προερχόταν από τον πρώτο κλάδο.

Λεγόταν Δημήτριος και είχε γεννηθεί το 1889. Μπήκε στη Σχολή των Ακολούθων (του τσάρου) και μετά το τέλος της εκεί εκπαίδευσής του ονομάστηκε αξιωματικός.

     Σύζυγός του ήταν η εγγονή του Νικολάου Ιβάνοβιτς Πιρογκόφ, μεγάλου χειρουργού, από τους θεμελιωτές της ιατρικής παράδοσης της παλαιάς Ρωσίας, ο οποίος με τη σειρά του φαίνεται πως ενέπνευσε τον συγγραφέα άλλου μυθιστορήματος, γνωστού σήμερα σε όλη την Ευρώπη στη γαλλική του κυρίως εκδοχή (Une Saga Moscovite).

Όπως και να είναι, ο Δημήτριος Ερσελμαν έκανε ως το 1914 στην Πετρούπολη τη ζωή της ρωσικής αριστοκρατίας, έστω και χωρίς τα «χαριτωμένα» στιγμιότυπα που εμπεριέχονται στον Γιούγκερμαν.

     Όταν άρχισε πάντως ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, πήρε αμέσως μέρος στις μάχες. Πολέμησε στην Ανατολική Πρωσία, τραυματίστηκε, παρασημοφορήθηκε και στη συνέχεια αποσύρθηκε ως εκπαιδευτής στα έμπεδα. Το 1917 όμως καταλύθηκε ως γνωστόν η μοναρχία.

     Ο Δ. Ερσελμαν δεν ήταν διατεθειμένος να υπηρετήσει το νέο καθεστώς• αποστρατεύθηκε λοιπόν εκουσίως και μαζί με την οικογένειά του πήγε στον Καύκασο. Φρονούσε πως εκεί μπορούσε να ζήσει αξιοπρεπώς χάρη σε εισοδήματα από την περιουσία της γυναίκας του. Έκανε λάθος ­ και έτσι άρχισε η οδύσσεια η δική του και των δικών του.

Πράγματι, όταν οι οργανωμένες από το Κομμουνιστικό Κόμμα δυνάμεις άρχισαν να επικρατούν, ο πρώην αξιωματικός βρέθηκε στην ανάγκη να φύγει από την πατρίδα του. Μέσα από καταστάσεις πραγματικά μυθιστορηματικές βρέθηκε στο Νοβοροσίσκ• εκεί, μαζί με την οικογένειά του, μπήκε σε πλοίο που κατευθυνόταν προς τον Νότο.

Το πλοίο παλιότερα ανήκε στο αυστριακό Λόιντ, αλλά σαν λάφυρο πολέμου ήταν πια αγγλικό. Στο αμπάρι του, καθώς διέσχιζε τη Μαύρη Θάλασσα, ήταν φύρδην μίγδην στοιβαγμένοι ρώσοι αριστοκράτες.

    Ορισμένοι δεν άντεξαν• έτσι, μόλις το καράβι πέρασε τα Στενά και μπήκε σε ελληνικά νερά, ξεψύχησε η κόμισσα Κουτούζοβα, απόγονος του μεγάλου Κουτούζοφ, νικητή του Ναπολέοντα. Τότε περίπου αποφάσισε να ξεμπαρκάρει σε ελληνικά χώματα και ο δικός μας ήρωας, ο Δ. Ερσελμαν.

Τραπεζικός στην Ελλάδα

Στη Λήμνο υπήρχε υποκατάστημα της Τραπέζης Αθηνών, η οποία κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε συνδεθεί με τις Δυνάμεις της Εγκάρδιας Συνεννόησης.

  Με συστάσεις βρετανών γνωστών του ο Ερσελμαν διορίστηκε εκεί. Η πείρα, την οποία είχε ήδη αποκτήσει ως διαχειριστής της περιουσίας της γυναίκας του, ραγδαία μεταβαλλόταν σε πόρο βιοποριστικό.

Έτσι ο παλιός αξιωματικός του τσάρου έγινε τραπεζικός υπάλληλος στην Ελλάδα. Από τη Λήμνο πράγματι μετατέθηκε στην Πελοπόννησο ­ αρχικά στην Καλαμάτα και μετά στην Πύλο και στον Πύργο, όπου έγινε και διευθυντής.

   Το προζύμι του Γιούγκερμαν ήταν πια έτοιμο και το μόνο το οποίο χρειαζόταν ήταν η στενά συνδεδεμένη με την παρατηρητικότητα φαντασία συγγραφέα όπως ο Μ. Καραγάτσης.

Αν αυτός ήταν όμως ο κεντρικός ήρωας του επικής πνοής μυθιστορήματος, με ποιους ταυτίζονται τα άλλα πρόσωπα αυτού του έργου;

Να ερώτημα, που δυνατόν να αποτελέσει πυρήνα μιας άλλης ιστορίας.

Το άρθρο έχει βασιστεί σε αφήγηση του γιου τού Δ. Ερσελμαν, ο οποίος επίσης ονομάζεται Δημήτριος και έχει σταδιοδρομήσει σε τράπεζα.
Το Βήμα / Μιχαλόπουλος, Δημήτρης

Πηγή

Προβολές : 550


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα