Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Άγιε μου Βασίλη, ετούτο εδώ που βλέπεις τώρα και το κρατάς στα χέρια σου, μπορείς να το πεις και γράμμα, που έρχεται από κάποιο παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ του κι ακόμη περπατάει ξυπόλυτο…
Άγιε μου Βασίλη, αν είσαι όντως Άγιος, κάνε μου την χάρη και πάρε τα όνειρα, τους πόθους και τα δίκαια θέλω όλων των ανθρώπων και κάνε τα αλήθεια!
Πάρε τα “Αχ” τους και χάιδεψε τα, να μαλακώσουνε και να γλυκάνουν λίγο.
Πάρε τα πιο κρυφά “γαμώτο” τους, φίλα τα και σφιχταγκάλιασε τα, μπας κι ημερέψουν λίγο.
Πάρε καλέ μου Άγιε Βασίλη εκείνους που με δυσκολία πια χαμογελάνε και βάλε τους διπλά σε εκείνο που τους κάνει να χαμογελούν, να αρχινήσουν να συμβαίνουνε τα θαύματα!
Άγιε μου Βασίλη, μην φέρνεις άλλα παιχνίδια στους ανθρώπους, γιατί εθίζονται οι ανόητοι στο παίξιμο και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν είναι όλα για να παίζουμε.
Μην μπαίνεις Άγιε μου κρυφά από τις καμινάδες κι από τις χαραμάδες, χτυπά την πόρτα και μπες σαν άντρας, κοιτώντας τους ευθεία μέσα στα μάτια, μήπως και μάθουνε από εσένα πως να είναι ντόμπροι και μπεσαλήδες.
Μην ψάχνεις για να δεις αν σου έχουνε μπισκότα και γάλα κάτω από τα δέντρα τους, μάθε τους κάτι πιο σωστό, πως δεν δίνουμε δηλαδή για να μας το ανταποδώσουν, μάθε τους, ότι το δόσιμο θα πρέπει να είναι δωρεάν, αλλιώς δεν είναι δόσιμο γαμώτο, είναι φτηνή ανταλλαγή.
Και προς Θεού, στάματα να είσαι τόσο αυστηρός και να δίνεις μόνο σε όσους ήτανε καλά παιδιά, κατάλαβε επιτέλους ότι κάποιες φορές, ακόμη και τα καλύτερα παιδιά μπορούν να γίνουνε δαίμονες και να κακιώσουνε, αν νιώσουν πως κάποιοι ξεγέλασαν τις ψυχές τους.
Άγιε μου Βασίλη, άλλαξε λιγάκι και πάψε να είσαι ένας που υπάρχει μονάχα στα παραμύθια. Κι αν όπως λένε, είσαι όντως τόσο δυνατός, φτιάξε καινούργια παραμύθια που να το έχουνε όμορφο το τέλος τους.
Και κάτι άλλο ακόμη καλέ μου Άγιε, που είναι και παράπονο… μην μας θυμάσαι μονάχα μια φορά τον χρόνο, γιατί υπάρχουνε πολλές άλλες ήμερες και πιο πολύ νύχτες, που κάποιοι σε έχουνε ανάγκη και σε χρειάζονται αφόρητα.
Κλείνοντας σιγά σιγά, θα σου κάνω και μια αποκάλυψη, που όμως θέλω να μείνει μεταξύ μας και μην το πεις στους άλλους, δεν τους αγαπάω εγώ τους Άγιους, γιατί δηλώνουνε αλάθητοι κι έμενα οι αλάθητοι πολύ με ξενερώνουν.
Όπως θα είδες σπουδαίε μου Άγιε, πουθενά εδώ μέσα δεν υπάρχει η λέξη “σε παρακαλώ” και σε πολλά σημεία χρησιμοποιώ προστακτική, γιατί εγώ που λες, δεν έχω μάθει να παρακαλάω, δεν σε παρακαλάω λοιπόν, στα ζητώ, στα απαιτώ!
Όχι, εγώ τα έχω τα κότσια και σου το λέω στα ίσια κόκκινε Άγιε μου, δεν ήμουνα καλό παιδί, μερικές φορές υπήρξα και κακό, μα πάντοτε λειτουργούσα, ένιωθα και έπραττα σαν παιδί.
Άγιε μου Βασίλη, ετούτο εδώ που βλέπεις τώρα και το κρατάς στα χέρια σου, μπορείς να το πεις και γράμμα από κάποιο παιδί, που δεν μεγάλωσε ποτέ του κι επιμένει να περπατάει ξυπόλυτο.
Ένα παιδί που ακόμη κρύβεται κάτω από τις κουβέρτες του τα βράδια, για να μην το δούνε οι “Άγιοι” κι οι “μεγάλοι” και το ξεσκίσουν περισσότερο και βουρκώνει σιωπηλά, με αιτία κι υπερήφανα.
Που πάντα προσπαθεί να είναι καλό, μα με την δική του λογική κι όχι με των άλλων κι ας μην τα καταφέρνει πάντα…
ΠΟΠΗ ΚΆΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΝΩ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ
Κάντε μια επανεκκίνηση στον υπολογιστή σας και ενημερώστε με παρακαλώ.
Σήμερα υπάρχουν πολλά προβλήματα στο ιστολόγιό μου…
«… τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας». “Με τη φράση αυτή, το απολυτίκιο, απόλυτα επιτυχημένα, τονίζει την κοινωνική προσφορά του Άγιου Βασιλείου, που με τη θεία διδασκαλία του στόλισε με αρετές τα ήθη και τη ζωή των ανθρώπων.”
όλα να του τα πούμε και να τον παρακαλέσουμε να μεσιτεύσει για όλους μας. γνώρισε κι εκείνος πολύ τον πόνο.
αυστηρά ασκητικός, φωτισμένος παιδαγωγός, φιλάνθρωπος με την πραγματική έννοια, άοκνος υπηρέτης του Χριστού και των συνανθρώπων του, άνθρωπος μεγάλου αγώνα.
όσοι έχουν το όνομά του, να μπορέσουν να χαρούν έστω και μια δραχμούλα από τα αμέτρητα τάλαντα αυτού του Αγίου.
με το καλό να τον γιορτάσουμε!!!
https://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2020/10/Megas-Vasileios-skripou-550-3453452424.jpg
Ἦχος α’.
Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι’ οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας, τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον
Ὥφθης βάσις ἄσειστος τῇ Ἐκκλησίᾳ, νέμων πᾶσιν ἄσυλον, τὴν κυριότητα βροτοῖς, ἐπισφραγίζων σοῖς δόγμασιν, Οὐρανοφάντορ Βασίλειε Ὅσιε.
Μεγαλυνάριον
Τὸν οὐρανοφάντορα τοῦ Χριστοῦ, μύστην τοῦ Δεσπότου, τὸν φωστῆρα τὸν φαεινόν, τὸν ἐκ Καισαρείας, καὶ Καππαδόκων χώρας, Βασίλειον τὸν μέγαν, πάντες τιμήσωμεν.
Ὁ Οἶκος
Τῆς σωφροσύνης ὁ κρατήρ, τὸ στόμα τῆς σοφίας, καὶ βάσις τῶν δογμάτων, Βασίλειος ὁ μέγας, πᾶσιν ἀστράπτει νοερῶς. Δεῦτε οὖν, καὶ στῶμεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ, θερμῶς ἐνατενίζοντες, τοῖς θαύμασι τοῖς τούτου τερπόμενοι, καὶ ὥσπερ λαμπηδόνι ἀστραφθέντες τῷ φωτὶ αὐτῶν, θαλφθῶμεν τῷ τοῦ βίου καθαρτικῷ πνεύματι, μιμούμενοι αὐτοῦ τὴν πίστιν, τὴν ζέσιν, τὴν ταπείνωσιν, δι’ ὧν οἶκος ἐδείχθη τοῦ ὄντως Θεοῦ· πρὸς ὃν βοῶντες ὑμνοῦμεν, οὐρανοφάντορ Βασίλειε Ὅσιε.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ λόγον.
Ἑξανοίξας τὸ στόμα λόγῳ Θεοῦ, ἐξηρεύξω σοφίαν κήρυξ φωτός, καὶ φρόνημα ἔνθεον, τῇ οἰκουμένῃ κατέσπειρας· τῶν γὰρ Πατέρων ὄντως, κυρώσας τὰ δόγματα, κατὰ Παῦλον ὤφθης, τῆς πίστεως πρόμαχος· ὅθεν καὶ Ἀγγέλων, συμπολίτης ὑπάρχεις, καὶ τούτων συνόμιλος, ἀνεδείχθης μακάριε, Θεοφάντορ Βασίλειε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.