Κείμενο – ομιλία του Niel Oliver, που δημοσιεύτηκε από το βρετανικό δίκτυο GB News στις 13 Αυγούστου 2022. Απόδοση στα ελληνικά «Ελπίδα Γιαλλάγη». Επιμέλεια Νίκος Μαρής.

Είναι δύσκολο να αναλογιστείς τοαδιανόητο– αλλά έρχεται μια στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από αυτό.

Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει μαθαίνοντας να εμπιστεύονται την εξουσία – οι οποίοι υπέθεταν, όπως κι εγώ κάποτε, ότι το κράτος, ανεξαρτήτως της πολιτικής του απόχρωσης σε κάθε δεδομένη στιγμή, είναι κατά βάση αγαθό και καλοπροαίρετο – θα προσπαθήσουν φυσικά να διατηρήσουν αυτή την υπόθεση της καλής προαίρεσης στο μυαλό τους, όταν πασχίζουν να κατανοήσουν τι συμβαίνει γύρω τους.

Η πίστη στο κράτος αρχίζει να κλονίζεται

Άνθρωποι σαν εμάς, εσάς και εμένα, που μεγαλώσαμε με την αντίληψη ότι είμαστε ελεύθεροι, ότι έχουμε αναφαίρετα δικαιώματα και ότι οι θεσμοί αυτής της χώρας έχουν κατά νου το βέλτιστο συμφέρον μας, θα προτιμήσουν να δέσουν τον εαυτό τους κόμπο, παρά να εξετάσουν την εκδοχή ότιαυτοί οι θεσμοί μπορεί στην πραγματικότητα να εργάζονται πλέον εναντίον μας.

Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, ο Θεός να με συγχωρέσει, θεωρούσα αυτή την εικόνα της αγαθής, καλοπροαίρετης εξουσίας ως δεδομένη .

Χωρίς να θέλω να μεγαλοποιήσω τα πράγματα, υπήρξα τόσο αφελής όσο και ο χειρότερος βλάκας που υπάρχει.

Πριν από μερικά χρόνια, όμως, άρχισα να σκέφτομαι το αδιανόητο, και κάθε μέρα που περνάει μου γίνεται όλο και πιο φανερό ότι δεν μας αντιμετωπίζουν πλέον ως άτομα που έχουν το δικαίωμα να προσπαθούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη ζωή τους – αλλά σαν έναν ορνιθοτροφείο γεμάτο κότες ωοτοκίας, ένα ακόμη προϊόν που αγοράζεται και πουλιέται – που πουλιέται κοψοχρονιά.

Επιτρέψτε μου να το θέσω αλλιώς: αν έχετε οδηγηθεί σχεδόν στην παραφροσύνη στην προσπάθειά σας να σκέφτεστε τα καλύτερα για τους κυβερνώντες – αυτούς που βρίσκονται σε ανώτερες θέσεις στην κυβέρνηση, αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τους μεγάλους κρατικούς θεσμούς, αυτούς που διοικούν τις μεγάλες εταιρείες – αλλά το βρίσκετε όλο και πιο αδύνατο να το κάνετε, τότε η λύση του προβλήματος θα μπορούσε να είναι να γυρίσετε την οπτική σας γωνία κατά 180 μοίρες και να αποδεχτείτε, έστω και απρόθυμα, ότι μας… πώς να το θέσω εύσχημα… μας δουλεύουν ψιλό γαζί.

Όταν βρίσκετε το χέρι ενός αγνώστου στο πορτοφόλι σας, στην εσωτερική τσέπη του σακακιού σας, αντί να προσπαθήσετε να πείσετε τον εαυτό σας ότι απλώς φροντίζει να μην σας πέσει κάτω, ίσως είναι πιο λογικό να βγάλετε το συμπέρασμα ότι σας ληστεύουν. 

Μόλις φύγουν οι παρωπίδες από τα μάτια ενός ατόμου, η διαύγεια της όρασης που προκύπτει είναι για λίγο συγκλονιστική.

Είναι σαν να σου δίνουν ένα πασπαρτού που ανοίγει κάθε κλειδωμένη πόρτα, ή σαν να έχεις πρόσβαση σε μια στήλη της Ροζέτας που μεταφράζει κάθε ξένη λέξη σε μια γλώσσα που γίνεται αμέσως κατανοητή.

Η τεχνητή ενεργειακή κρίση

Πάρτε την ενεργειακή κρίση: Αν νιώθετε να σας λούζει κρύος ιδρώτας στην ιδέα ότι οι λογαριασμοί θα αυξηθούν, από εκατοντάδες σε αρκετές χιλιάδες λίρες, ενώ διαβάζετε για τις ενεργειακές εταιρείες που διπλασιάζουν τα κέρδη τους μέσα σε μια νύχτα, και ταυτόχρονα σας διατάζουν να επιδοτείτε τις λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που κάθε άλλο παρά πράσινες είναι, ενώ ακούτε τον έναν ή τον άλλο πολιτικό να ανανεώνει τους όρκους του στις καταστροφικές φαντασιώσεις του Net Zero (μηδενικό αποτύπωμα άνθρακα) και της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ, γνωρίζοντας ότι η ηλεκτρική ενέργεια για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα προέρχεται, κυρίως και πιο αξιόπιστα, από τα ορυκτά καύσιμα … αν δεν μπορείτε να τα καταλάβετε όλα αυτά και ξέρετε απλώς ότι όλα αυτά καταλήγουν σε ένα μέλλον στο οποίο ίσως χρειαστεί να διαλέξετε μεταξύ του να φάτε ή να ζεσταθείτε, τότε κάντε στον εαυτό σας το δώρο να συνειδητοποιήσετε ότι οι κυβερνώντες σκοπεύουν απολύτως συνειδητά να έχουμε λιγότερη θέρμανση και λιγότερα καύσιμα,και ότι στο μέλλον που σχεδιάζουν μόνο οι πλούσιοι θα έχουν αυτοκίνητα, ούτως ή άλλως.

Το σχέδιο τους δεν είναι να διορθωθεί η κατάσταση. Το σχέδιο είναι να χαλάσει και να την αφήσουν έτσι χαλασμένη.

Αν δυσκολεύεστε να κάνετε τις καλύτερες σκέψεις για τους πλουσιότερους αυτού του κόσμου – κενές, εγωπαθείς διασημότητες πρώτης κατηγορίας ανάμεσά τους – που κάνουν ατελείωτες βόλτες στον πλανήτη με ιδιωτικά τζετ και σούπερ γιοτ, ώστε να παρευρίσκονται σε συγκεντρώσεις όπου θα μπορούν να κάνουν κήρυγμα σε εμάς τους ταπεινούς μικροαστούς για το πώς πρέπει να ξεχάσουμε τα αυτοκίνητά μας και τις περιστασιακές πτήσεις για διακοπές – ακόμη και το κρέας στο τραπέζι… αν αναρωτιέστε πώς έχουν αυτό το απύθμενο θράσος… τότε δεν είναι πιο εύκολο να δεχτούμε απλώς ότι η ειλικρινά δεδηλωμένη και διαφημισμένη πρόθεσή τους είναι να συνεχιστεί η πολυτελής και κακομαθημένη ζωή τους όπως πριν, ενώ εμείς θα μένουμε πεινασμένοι, παγωμένοι, και κατά κανόνα άπλυτοι στα δίχως θέρμανση σπίτια μας;

Τα πράγματα έχουν ως εξής: αν οποιοσδήποτε ηγέτης ή διάσημος εννοούσε ειλικρινά έστω και μια λέξη από τα κηρύγματά του για το CO2 και τα υπόλοιπα, τότε προφανώς θα έδινε το παράδειγμα. 

Θα ήταν οι πρώτοι από όλους μας που θα εγκατέλειπαν οικειοθελώς τα διεθνή ταξίδια εντελώς… θα έκαναν περικοπές μετακομίζοντας σε μεσαίου μεγέθους σπίτια που θα θερμαίνονταν με αντλίες θερμότητας.

Θα απέφευγαν κάθε ηλεκτρική ενέργεια εκτός από εκείνη που προέρχεται από τον ήλιο και τον άνεμο.

Θα έτρωγαν, με ευχαρίστηση, έντομα και φυτά.

Θα κατέφευγαν στο περπάτημα, τα ποδήλατα και τις δημόσιες συγκοινωνίες.

Αν το Net Zero και τα ρέστα αφορούσαν το καλό του πλανήτη -και όχι την εκκαθάριση των ουρανών και των παραλιών από αποβράσματα σαν εμάς- δεν νομίζετε ότι αυτοί οι αγιασμένοι πολιτικοί και οι διασημότητες θα μας έδειχναν το δρόμο με το παράδειγμά τους;

Αν ο τρόπος ζωής που μας κηρύττουν άξιζε να τον ζούμε, δεν θα τον ζούσαν ήδη;

Ίσως ακούσατε τον Μπιλ Γκέιτς να λέει ότι τα ιδιωτικά τζετ είναι η ένοχη απόλαυσή του…

Η τεχνητή επισιτιστική κρίση

Και τι γίνεται με τα τρόφιμα – και πιο συγκεκριμένα με την προαναγγελθείσα έλλειψή τους: οι κουστουμαρισμένοι και οι διευθύνοντες σύμβουλοι τα ρίχνουν όλα στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Αλλά αν οι χώρες του κόσμου πραγματικά ξεμένουν από τρόφιμα, τότε γιατί η κυβέρνησή μας προσφέρει στους αγρότες εκατοντάδες χιλιάδες λίρες για να αποχωρήσουν από τον κλάδο και να πουλήσουν τη γη τους σε πολυεθνικές εταιρείες για άγνωστη χρήση, ή αχρησία;

Γιατί εμείς, ως κοινωνία, δεν κάνουμε αυτό που έκαναν οι γονείς και οι παππούδες μας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν σκάβουμε χαρακώματα για να νικήσουμε;

Γιατί η κυβέρνηση σκοπεύει να παραδώσει το ένα τρίτο του καλλιεργήσιμου εδάφους μας σε προγράμματα αναζωογόνησης της άγριας φύσης, που κάνουν τη ζωή καλύτερη μόνο για τους κάστορες;

Γιατί δεν κοιτάμε πέρα από τη Βόρεια Θάλασσα προς την Ολλανδία, όπου μια διαβρωμένη από το WEF (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) κυβέρνηση εκβιάζει τους αγρότες να εγκαταλείψουν εντελώς τη γη τους, αναγκάζοντάς τους να σφάξουν το μισό ζωικό κεφάλαιο της χώρας ; 

Αυτοί οι Ολλανδοί αγρότες είναι από τους πιο παραγωγικούς και καταρτισμένους στον κόσμο, κρατώντας στο νου και στα χέρια τους τις απαντήσεις σε κάθε είδους ερωτήματα σχετικά με τον καλύτερο τρόπο παραγωγής τροφίμων, και παρ’ όλα αυτά η κυβέρνησή τους είναι τόσο αποφασισμένη να τους εκφοβίσει για να εγκαταλείψουν τη δραστηριότητά τους, ώστε ένας έφηβος σ’ ένα τρακτέρ, που συμμετείχε σε διαμαρτυρία για την υπεράσπιση των αρχαίων δικαιωμάτων και παραδόσεων, δέχθηκε πυρά από την αστυνομία.

Γιατί νομίζετε ότι έχει τόση σημασία, για την κυβέρνηση του δεύτερου πιο παραγωγικού πληθυσμού αγροτών στον κόσμο, να σφαγιάσει και να «φιλετάρει» αυτή τη βιομηχανία; Γιατί;

Γιατί άραγε παρόμοιες διαμαρτυρίες, σε χώρες σε όλη την Ευρώπη και τον ευρύτερο κόσμο, αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης – μέσα ενημέρωσης που θα σερνόταν γονατιστά πάνω σε σπασμένα γυαλιά, μόνο και μόνο για να αναφέρουν ότι ένας διαδηλωτής της BLM άνοιξε μια σακούλα με… απροσδιορίστου φύλου πατατάκια. Γιατί αυτή η σιωπή σε σχέση με την επίθεση κατά της γεωργίας;

Και μιας και μιλάμε για την ιδιοκτησία γεωργικών εκτάσεων, γιατί ο πωλητής υπολογιστών Bill Gates αγοράζει τόση πολλή γεωργική γη στις ΗΠΑ –πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα σε 19 Πολιτείες σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση, ενώ ταυτόχρονα προωθεί την παραγωγή και πώληση τεχνητού κρέατος;

Και γιατί τόσα πολλά μικρά αεροπλάνα έχουν πέσει πάνω σε τεράστιες μονάδες επεξεργασίας τροφίμων στις ΗΠΑ, προκαλώντας πυρκαγιές και εμποδίζοντας έτσι την παραγωγή και τη διανομή ακόμη περισσότερων από τα αγαθά της ίδιας της ζωής; Γιατί συμβαίνει αυτό στους αγρότες και τη γεωργία σε όλο τον, μέχρι πρότινος, ανεπτυγμένο κόσμο;

Δεν είναι άραγε η απλή, προφανής απάντηση εκείνη που βγάζει περισσότερο νόημα και που μας κοιτάζει στα ευπειθή πρόσωπά μας, ότι δηλαδή η εξουσία, για τους πεινασμένους για εξουσία, ανέκαθεν στηριζόταν πιο αποτελεσματικά στον έλεγχο της τροφής και του εφοδιασμού της;

Τα πραγματικά αίτια

Γιατί άραγε οι εξουσιαστές αποδίδουν αυτό το γεγονός σε μια κρίση κόστους ζωής, όταν όλοι όσοι έχουν έστω δύο εγκεφαλικά κύτταρα για να τα ενώσουν μεταξύ τους μπορούν να καταλάβουν ότι πρόκειται για μια κρίση κόστους του εγκλεισμού– την αναπόφευκτη συνέπεια του κλεισίματος ολόκληρης της χώρας – και μάλιστα ολόκληρου του κόσμου – για το μεγαλύτερο μέρος των δύο τελευταίων ετών.

Εκτίναξη του πληθωρισμού, αύξηση των επιτοκίων, διατάραξη των αλυσίδων εφοδιασμού. 

Μήπως την αποκαλούν «κρίση κόστους ζωής» ως μέρος της απροκάλυπτης προσπάθειάς τους να μας αποσπάσουν την προσοχή από το γεγονός ότι, ενώ οι απλοί πολίτες αντιμετωπίζουν έναν αγώνα ζωής και θανάτου τους επόμενους μήνες, οι εταιρείες πανηγύρισαν για το μερίδιό τους στη μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου στην ιστορία; Δεν φαίνεται αυτό πιο πιθανό;

Όσο αδιανόητο κι αν είναι, μήπως δεν θα ήταν πιο επιτακτικό να αναρωτηθούμε γιατί η κυβέρνησή μας, και οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, έμειναν ουσιαστικά αμέτοχες και περιφρούρησαν τα συμφέροντα των γιγάντιων εταιρειών, ενώ αυτοί οι μεγιστάνες τράβηξαν σχεδόν όλο τον παγκόσμιο πλούτο στα ήδη γεμάτα ταμεία τους;

Μήπως οι κυβερνήσεις μας ενδιαφέρονται περισσότερο για την παροχή δυνατοτήτων, για την υποβοήθηση και την υποκίνηση των πλουσίων, παρά για να κουνήσουν έστω και το μικρό τους δαχτυλάκι ώστε να προστατεύσουν τα προς το ζην, τον τρόπο ζωής μας; Απλώς ρωτάω.

Η αντικατάσταση των μετρητών με ψηφιακό κρατικό νόμισμα (CBDC)

Τι γίνεται με τα χρήματα στις τσέπες μας; Γιατί γίνεται όλο και πιο δύσκολο να χρησιμοποιούμε τα παλιά καλά μετρητά, χαρτονομίσματα και κέρματα;

Γιατί μας σπρώχνουν όλο και πιο μακριά από την αγοραστική δύναμη
που μπορούμε να δούμε και να ψηλαφήσουμε, προς μια ψηφιακή εναλλακτική που υπάρχει μόνο στους σκληρούς δίσκους των τραπεζών που κυβερνούν τον κόσμο; Γιατί συμβαίνει αυτό πιστεύετε;

Αντί να απορρίψουμε σαν άλλη μια θεωρία συνωμοσίας την ιδέα ότι τα μετρητά θα αντικατασταθούν τελικά από συναλλαγές που θα βασίζονται στην ανταλλαγή αυτών που ισοδυναμούν με κουπόνια φαγητού, τα οποία θα γίνονται δεκτά μόνο αν η κοινωνική μας βαθμολόγηση αποδεικνύει ότι ήμασταν υπάκουα κορίτσια και αγόρια, τι θα λέγατε να κάνουμε το άλμα και να επικεντρωθούμε στο κατάφωρα προφανές: ότι αν δεν είμαστε ελεύθεροι να αγοράζουμε ό,τι και όποτε θέλουμε, χωρίς την επιτήρηση και την παρακολούθηση των κυβερνήσεων και των τραπεζών που τις διοικούν, τότε δεν έχουμε απολύτως καμία ελευθερία.

Και, μιας και αναφερθήκαμε στο θέμα του χρήματος και των τραπεζών, γιατί να μην σταθούμε λίγο για να παρατηρήσουμε κάτι άλλο που είναι εξόφθαλμα προφανές – δηλαδή ότι τα νομίσματα της Δύσης ακροβατούν στο χείλος του γκρεμού, και ότι η μία τράπεζα μετά την άλλη αποκαλύπτεται -σε όσους κάνουν τον κόπο να παρακολουθούν- ότι είναι τόσο κοντά στη χρεοκοπία όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν να είναι χωρίς να πέφτουν πραγματικά από το χείλος του γκρεμού.

Το σκάνδαλο του εκβιαστικού, μαζικού εμβολιασμού

Στη συνέχεια, υπάρχουν τα λεγόμενα εμβόλια για το Covid – λέω επίτηδες «λεγόμενα» διότι πλέον θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους, εκτός από τους εθελοτυφλούντες, ότι οι ενέσεις αυτές δεν λειτουργούν όπως διαφημίζονται. Μπορείτε ακόμα να κολλήσετε τον ιό, να μεταδώσετε τον ιό, να αρρωστήσετε από τον ιό και να πεθάνετε από τον ιό.

Η Δανία έχει σταματήσει τη χρήση τους σε παιδιά κάτω των 18 ετών.

Σε όλο τον κόσμο, κάθε μέρα, εμφανίζονται περισσότερα στοιχεία – όσο κι αν οι διάφορες συνένοχες αρχές και οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες δεν θέλουν να το παραδεχτούν – για αμέτρητους θανάτους και βλάβες που προκαλούνται από αυτές τις ιατρικές πράξεις. 

Και όμως, εδώ στη Βρετανία και σχεδόν παντού αλλού, οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να προσπαθούν να τρυπήσουν μ’ αυτές τις βελόνες όσο το δυνατόν περισσότερα χέρια, ακόμη και τα χέρια των μικρότερων και νεότερων.

Οι διεφθαρμένοι DemocRats

Η βρώμα της διαφθοράς είναι παντού. Εμπιστευόμουν την εξουσία για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Τώρα αναρωτιέμαι καθημερινά πώς αγνοούσα τη δυσωδία για τόσο καιρό.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Λευκός Οίκος του Μπάιντεν έστειλε το FBI να κάνει έφοδο στο σπίτι του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.

Εν τω μεταξύ, ο Τζο Μπάιντεν και ο γιος του, Χάντερ, – αυτός με τον φορητό υπολογιστή γεμάτο με το πιο φρικτό και ενοχοποιητικό περιεχόμενο – πετούν μαζί με το Προεδρικό αεροπλάνο Airforce 1.

Δεν έχουν προγραμματιστεί επιδρομές στους Ομπάμα, ούτε στους Κλίντον.

Η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι πέταξε στην Ταϊβάν και στη συνέχεια στην Κίνα.

Ο γιος της Πολ, επενδυτής σε κινεζική εταιρεία τεχνολογίας και με θέσεις στο διοικητικό συμβούλιο εταιρειών που ασχολούνται με το λίθιο, ήταν μαζί της, σε αυτό το μέρος του κόσμου όπου κατασκευάζονται τα τρία τέταρτα των μπαταριών λιθίου παγκοσμίως. Η Ταϊβάν κατέχει ηγετική θέση σε αυτή την τεχνολογία.

Επίλογος

Είναι δύσκολο να σκεφτείς το αδιανόητο. Είναι δύσκολο να σκεφτείς ότι όλα αυτά, όλη η δυστυχία, όλα τα δεινά που βιώσαμε και αυτά που μας περιμένουν, μπορεί να αφορούν μόνο το χρήμα, την απληστία και την εξουσία.

Είναι δύσκολο να ομολογήσεις στον εαυτό σου ότι σε έχουν εξαπατήσει και σε έχουν παρασύρει.

Είναι δύσκολο, αλλά η θέα από την άλλη πλευρά αξίζει τον κόποκαι τον πόνο.

Άνοιξε τα μάτια σου και δες.