Γράφει η Κική Γ.
Μερικοί έχετε στάνταρ το σενάριο στο μυαλό σας. Παντρεύεστε, δημιουργείτε μια όμορφη οικογένεια, έχετε φροντίδα, στέγη και κρύβεστε πίσω από μια βιτρίνα. Κάνετε και παιδιά και παράλληλα, ρίχνεται και “δίχτυα”.
Αρχίζει το γνωστό παραμύθι στο πρώτο “λαβράκι”, πως περνάτε απαίσια στο συζυγικό βίο και πως άμεσα θα χωρίσετε ή πως απλά κάνετε υπομονή, γιατί υπάρχουν παιδιά.
Ξεκινάτε λοιπόν μια όμορφη, παράλληλη ζωή, ξοδεύοντας τον ελεύθερο χρόνο ” ποιοτικά”, σπαταλώντας χρήματα με ευκολία και όλα καλά.
Μπορεί αυτή η κατάσταση να κρατήσει μέρες, μήνες, χρόνια. Μπορεί να έρθει και άλλο “μεζεδάκι”.
Η οικογένεια, οικογένεια και η ζωή σας, ζωή σας.
Καμία έκπτωση στα θέλω, καμία τύψη συνειδήσεως. Τα χρόνια όμως περνούν, όπως και η μπογιά σας. Έρχεται η στιγμή, που πια αυτή δεν περνά. Αρχίζουν τα κουράγια να λιγοστεύουν, να επέρχεται η κόπωση γενικότερα. Τότε, σαν καλά παιδάκια, γινόσαστε σπιτόγατοι. Η σύζυγος είναι η καλύτερη σύντροφος, νοικοκυρά, νοσοκόμα, ο σάκος του μποξ.
Τα πάντα όλα τώρα πια. Έτσι ξαφνικά.
Όπως ξαφνικά χάσατε το δρόμο, έτσι τον ξαναβρήκατε. Τώρα στα δύσκολα, η μνήμη επανήλθε και σας θύμισε, πως υπάρχει και μια οικογένεια πίσω. Κάνατε τη ζωή σας και τώρα η ταλαίπωρη γυναίκα, πρέπει στωικά να υπομένει την κάθε παραξενιά και το κάθε πρόβλημα, λόγω της ηλικίας ή των καταχρήσεων.
Γιατί; Πού υπάρχει γραμμένο αυτό; Πόσο άδικο και πόσο φτηνός ο τρόπος σκέψης! Το απόλυτο βόλεμα στο απάγκιο και σίγουρο λιμάνι. Κρίμα τα παντελόνια που φοράτε. Τελικά πολλοί, ούτε τα φοράτε, ούτε τα τιμάτε.
Όσο και να κρύβεστε, υπάρχει κάποιος, που βλέπει τα πάντα και μια “Θεία δίκη”, που έρχεται ξαφνικά και απρόσκλητη. Πρόσεχε τη μέρα, που θα σου χτυπήσει την πόρτα. Την έκατσες!
Διάβασα ότι ο βασιλεύς Κάρολος του Ηνωμένου Βασιλείου πρόκειται να μας αφήσει χρόνους!