Έτσι διέλυσαν τις κοινωνίες... Αριστερισμός, Παιδοφιλία και Σεξουαλική Επανάσταση. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ!!!

Έτσι διέλυσαν τις κοινωνίες... Αριστερισμός, Παιδοφιλία και Σεξουαλική Επανάσταση. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ!!!

12 Σεπτεμβρίου, 2022 0 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:1,267
Μοίρασέ το

 

«Η σεξουαλικότητα στον πόλεμο του πολιτισμού: Για τη σοσιαλιστική αναδιάρθρωση των ανθρώπων»

 

Όλη η ιδεολογία της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, είναι αποτέλεσμα του ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ, ιδρυτές του οποίου ήταν ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΤΕΣ.

Όντας και οι ίδιοι γονιδιακά διεστραμμένοι, θέλησαν να επιβάλουν την διαστροφή τους στην Δύση…

Άλλωστε το παραδέχονται στα ΠΡΩΤΟΚΩΛΛΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ…

“ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΗ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ Μ’ ΕΜΑΣ”!!!

Και το κατάφεραν, με τον ΜΑΡΞ… ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΦΡΑΝΦΟΥΡΤΗΣ…

Την απόλυτη διαστροφή τους, την διαπιστώνουμε καθημερινά, μέσα από τον ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, αλλά και όλες τις πολιτικές ιδεολογίες, που είναι δημιουργήματα των ίδιων ερπετών…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

Υ.Γ. Κατάλαβες τώρα, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ, πρωτοέβαλε στα σχολεία την εκπαίδευση στην ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ;;; 

 

ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΣΤΡΑΦΕΙ…

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Περιεχόμενα:
1. Η Παγκόσμια Σεξουαλική Επανάσταση
2. Σεξουαλικός Μαρξισμός
3. Αριστερισμός και Παιδοφιλία
4. Συμπέρασμα


1. Η Παγκόσμια Σεξουαλική Επανάσταση

Το «Sexuality in the Culture War: For the Socialist Restructuring of Humans» (1936) γράφτηκε από τον φροϋδικό ψυχολόγο και μαρξιστή σοσιαλιστή Wilhelm Reich προς έπαινο της Σοβιετικής Σεξουαλικής Επανάστασης, που έλαβε χώρα υπό την ηγεσία του Βλαντιμίρ Λένιν.

Η πρώιμη ΕΣΣΔ θα μπορούσε εύκολα να εκληφθεί λανθασμένα με μια σύγχρονη δυτική κοινωνία, γεμάτη με όλες τις «ξυπνημένες» ατζέντες της εποχής μας.

Ο φεμινισμός και η σεξουαλική απελευθέρωση προωθήθηκαν περήφανα από την κυβέρνηση.

Στις γυναίκες παραχωρήθηκαν ίσα δικαιώματα ιδιοκτησίας, εκπαίδευσης και εργασίας.

Η ομοφυλοφιλία, η τρανσέξουαλ, οι αμβλώσεις, τα διαζύγια και ο έλεγχος των γεννήσεων νομιμοποιήθηκαν σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους.

Σε μια έκθεση με τίτλο «Η Σεξουαλική Επανάσταση στη Ρωσία», το Ινστιτούτο Κοινωνικής Υγιεινής, που υποστηρίζεται από τη Λαϊκή Επιτροπεία για την Υγεία, δήλωσε ότι όλες οι μορφές ομοφυλοφιλίας ήταν «απόλυτα φυσικές».

Οι Μπολσεβίκοι κατέστησαν επίσης παράνομη τη «ρητορική μίσους» και τον αντισημιτισμό τιμωρούμενο με θάνατο, για προφανείς λόγους.

Η λενινιστική κυβέρνηση συνεργάστηκε σε ζητήματα LGBT με το Ινστιτούτο Σεξολογίας του Magnus Hirschfeld στο Βερολίνο, το οποίο είναι γνωστό για την πρωτοπορία στις θεωρίες του τρανσέξουαλ και για την πραγματοποίηση της πρώτης χειρουργικής επέμβασης αλλαγής φύλου στον κόσμο.

Το πιο σημαντικό, το Ινστιτούτο ήταν το σπίτι της Παγκόσμιας Ένωσης για τη Σεξουαλική Μεταρρύθμιση, που πρωτοστάτησε στην παγκόσμια σεξουαλική επανάσταση του 20ου αιώνα, διαμορφώνοντας το πλέγμα ενός τεράστιου διεθνούς δικτύου «ερευνητών του σεξ» και ακτιβιστών LGBT. Το WLSR ένωσε κορυφαίους Σοσιαλιστές, Μαρξιστές, Φιλελεύθερους, Φεμινίστριες, Σεξολόγους και Ευγονιστές, συνδέοντας ΜΚΟ με μεγάλη επιρροή, πολιτικά κόμματα και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο.

Αυτό περιελάμβανε τα Ηνωμένα Έθνη, την ΕΣΣΔ, την Fabian Society, τη Σχολή της Φρανκφούρτης, την Αμερικανική Νέα Αριστερά, την Προγραμματισμένη Γονεία, ακόμη και τις αποκρυφιστικές κοινωνίες, όπως η Συντροφιά της Νέας Ζωής.

Αν και το Ινστιτούτο Σεξολογίας καταστράφηκε από το NSDAP το 1933, είχε έναν κολοσσιαίο και μακροχρόνιο παγκόσμιο αντίκτυπο στη σύγχρονη κοινωνία, οι επιπτώσεις του οποίου γίνονται αισθητές μέχρι σήμερα.

[ Δείτε αυτό το άρθρο για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το WLSR ]

Αν και πολλές πολιτικές που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Σεξουαλικής Επανάστασης αντιστράφηκαν από τον Στάλιν τη δεκαετία του 1930, η ΕΣΣΔ συνέχισε να προωθεί διάφορα φεμινιστικά και ισότιμα ​​ιδεώδη.

Επιπλέον, ενώ ο Στάλιν ήταν σίγουρα ομοφοβικός , φαίνεται ότι τα κίνητρά του για την αντιστροφή της σεξουαλικής επανάστασης ήταν περισσότερο πρακτικά παρά ιδεολογικά.

Η επανάσταση είχε σοβαρά αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα στη σοβιετική κοινωνία.

Για παράδειγμα, οι γυναίκες αποβάλλουν τόσα πολλά μωρά που χρειάστηκε να κατασκευαστούν εξειδικευμένες κλινικές για να αποφευχθεί η κατάρρευση νοσοκομείων που είχαν καθυστερήσει.

Ο Στάλιν πιθανότατα συνειδητοποίησε ότι μια τέτοια εκφυλισμένη κοινωνία θα ήταν εντελώς ανίκανη να εκβιομηχάνιζε και να προετοιμαστεί για τον αναπόφευκτο πόλεμο με τη Γερμανία…

«Οι απαιτήσεις μας αυξάνονται καθημερινά. Χρειαζόμαστε μαχητές, αυτοί χτίζουν αυτή τη ζωή. Χρειαζόμαστε ανθρώπους»
— Ι. Στάλιν [http://archive.vn/BGT5L]

2. Σεξουαλικός μαρξισμός

Στο «Sexuality in the Culture War», ο Wilhelm Reich χλεύασε τον «σεξουαλικά αρνητικό ηθικισμό» του δυτικού κόσμου, σε σχέση με τους «σεξουαλικά απελευθερωμένους» Σοβιετικούς.

Επιτέθηκε στη μονογαμία, το γάμο, την παρανομία των αμβλώσεων και του διαζυγίου, την ίδια την ύπαρξη της οικογένειας και την ευρωπαϊκή αντίθεση στη «βρεφική σεξουαλικότητα» (παιδοφιλία).

Περιέγραψε τις δυτικές αξίες ως «αστικές» και «αυταρχικές» μορφές «καταπίεσης».

Ο Ράιχ ήταν ένας ένθερμος αριστερός που, ουσιαστικά, πίστευε ότι οι μη αριστερές πεποιθήσεις πηγάζουν από την «καταπιεσμένη σεξουαλικότητα», όπως η «παιδική αποχή», την οποία αποδοκίμασε ως «παθολογική».

Ήταν μέλος των κομμουνιστικών κομμάτων τριών χωρών: της Αυστρίας, της Δανίας και της Γερμανίας — αν και αποβλήθηκε από το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα επειδή ήταν πολύ κοντά στην υπεράσπιση της παιδεραστίας.

Ο Ράιχ ήταν ένας σημαντικός ιδεολογικός πρόγονος στη γενεαλογία του Σεξουαλικού Μαρξισμού (ή «Φρουδομαρξισμού» ), που μαστίζει τη Δύση μέχρι σήμερα.

Το έργο του συνεχίστηκε από δυτικούς μαρξιστές , όπως ο Herbert Marcuse και ο Theodor Adorno της διαβόητης μαρξιστικής δεξαμενής σκέψης, «The Frankfurt School for Social Research» — ένα παραπλανητικό ονοματεπώνυμο.

Το έργο του Adorno «The Autoritarian Personality» (1950), με τον αρχικό τίτλο «Ο φασιστικός χαρακτήρας και η μέτρηση των φασιστικών τάσεων», συνδυάζει τη μαρξιστική και τη φροϋδική ψυχανάλυση για να προσδιορίσει τις βαθύτερες αιτίες της λεγόμενης «Αυταρχικής Προσωπικότητας».— με το οποίο εννοεί οποιονδήποτε είναι πατριώτης, υπέρ της οικογένειας, αντι-ισωτικός, αντιδημοκρατικός ή αντιμαρξιστής.

Ο Adorno υποστήριξε ότι η αυταρχική προσωπικότητα ήταν εγγενώς δεξιά και εγγενώς παράφρονα, που προέρχεται από το υπερβολικό χτύπημα κατά την παιδική ηλικία, την καταπιεσμένη ομοφυλοφιλία και τον φόβο του ευνουχισμού από τον ίδιο τον πατέρα του.

Αυτή η παθολογία της φυσιολογικής, μη κατηχημένης, μη υπερκοινωνικοποιημένης ανθρώπινης συμπεριφοράς θα γινόταν καθοριστικό χαρακτηριστικό της μεταπολεμικής «Νέας Αριστεράς», στην οποία κυριαρχούν οι ιδέες της Σχολής της Φρανκφούρτης και των συνεργατών της.

Το 1955, το «Έρωτας και Πολιτισμός» του Marcuse υποστήριξε ουσιαστικά ότι ο δυτικός πολιτισμός ήταν κακός επειδή ήταν «σεξουαλικά κατασταλτικός».

Το έργο θεωρήθηκε ως άμεσος διάδοχος των θεωριών που πρωτοστάτησε ο Βίλχελμ Ράιχ και είχε τεράστια επιρροή στην υποκουλτούρα της δεκαετίας του 1960 και στο απελευθερωτικό κίνημα των ομοφυλοφίλων, φέρνοντας στον Μαρκούζε διεθνή φήμη.

Ο μαρξιστής συγγραφέας Paul Mattick απέδωσε στον Marcuse την ανανέωση της «προσπάθειας να διαβάσει κανείς τον Marx στον Φρόιντ», ενώ ο αριστερός ακαδημαϊκός Herbert «Fingarette» (Borenstein) απέδωσε στον Marcuse τον πρώτο άνθρωπο που ανέπτυξε μια συστημική φιλοσοφική αντίληψη μιας ουτοπικής κοινωνίας απαλλαγμένης από « σεξουαλική καταστολή».

3. Αριστερισμός και Παιδοφιλία

Ο Ράιχ, μαζί με τον Σίγκμουντ Φρόιντ (τον δάσκαλό του) και τον Άλφρεντ Κίνσεϊ (πατέρας της Αμερικανικής Σεξουαλικής Επανάστασης), παρείχαν τη λεγόμενη «επιστημονική» βάση για την ιδεολογία υπέρ της παιδεραστίας, εμπνέοντας κινήματα παιδεραστίας σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του NAMBLA.

Μερικοί από τους μαθητές του ίδιου του Ράιχ ίδρυσαν μια οργάνωση υπέρ της παιδεραστίας με το όνομα «Childhood Sensuality Circle».

Το κύριο επιχείρημα υπέρ της παιδεραστίας προέρχεται από τα έργα των Reich et al. είναι ότι εφόσον τα παιδιά είναι «σεξουαλικά συνειδητοποιημένα» όντα, θα πρέπει επομένως να τους απονέμονται όλες οι «σεξουαλικές ελευθερίες» που απολαμβάνουν οι ενήλικες — όπως η «συναινετική» σεξουαλική επαφή.

Το 1950, ο Ράιχ ίδρυσε μια οργάνωση που ονομάζεται «Οργονομικό Κέντρο Ερευνών Βρεφών» (OIRC), σχεδιασμένο να θεραπεύει τη «μυϊκή θωράκιση» των παιδιών (μια διαταραχή που κατασκεύασε ο ίδιος).

Τα παιδιά στέκονταν γυμνά στο υπόγειο του Ράιχ μπροστά σε ένα πλήθος «θεραπευτών», ενώ ο Ράιχ περιέγραψε τα «μπλοκαρίσματα» των παιδιών.

Στη συνέχεια, τα παιδιά έλαβαν «χορτοθεραπεία», κατά τη διάρκεια της οποίας τους έκαναν επιθετικό μασάζ. Πολλά από αυτά τα παιδιά ανέφεραν ότι τραυματίστηκαν από «βυτοθεραπεία» και πολλά αργότερα δήλωσαν ότι κακοποιήθηκαν από τους λεγόμενους «θεραπευτές» — αλλά, προφανώς, όχι από τον ίδιο τον Ράιχ.

Παρόμοια κατάσταση προέκυψε στη Γερμανία όταν ο σεξολόγος και ψυχολόγος Χέλμουτ Κέντλερ «πειραματίστηκε» πάνω στην «παιδοσεξουαλικότητα» θέτοντας παιδιά στη φροντίδα παιδεραστών που γνώριζε.

Εν ολίγοις, ο Kentler μεταμφιέστηκε σ’ ένα δίκτυο παιδεραστών ως «επιστημονική» έρευνα.

Ο Άλφρεντ Κίνσεϊ, ένας από τους πιο σημαντικούς σεξουαλικούς επαναστάτες στη Δύση, ενεπλάκη επίσης σε ένα ύποπτο γεγονός που σχετίζεται με την παιδεραστία.

Το «Kinsey Reports» του περιλάμβανε συνεντεύξεις με 9 παιδεραστές με τον δηλωμένο σκοπό «να ανακαλύψουν τις αντιδράσεις των παιδιών» στην παρενόχληση.

Το Ινστιτούτο Kinsey ισχυρίστηκε αργότερα ότι τα δεδομένα προέρχονταν από το ημερολόγιο ενός παιδεραστού και ότι τα γεγονότα προηγήθηκαν των Αναφορών Kinsey.

Αυτός ο μοναδικός, μυστηριώδης παιδόφιλος δεν κατονομάστηκε, δεν συνελήφθη, δεν φυλακίστηκε κ.λπ.

Ο John Money, ο σεξολόγος που εφηύρε την έννοια του «φύλου» το 1955, είναι περισσότερο γνωστός για το πείραμά του με το τρανσέξουαλ, στο οποίο αφαίρεσε χειρουργικά τα γεννητικά όργανα του 22 μηνών David Reimer, τοποθετώντας τον σε ορμονοθεραπεία και αναγκάζοντάς τον να ζήσει. ως κορίτσι.

Κατά τη διάρκεια των τελείως γυμνών «εξετάσεων των γεννητικών οργάνων», ο Money ανάγκασε τον David και τον δίδυμο αδερφό του Brian να κάνουν πρόβες σεξουαλικών πράξεων, ενώ τους φωτογράφιζε.

Το χρήμα το δικαιολογούσε υποστηρίζοντας ότι  «το παιδικό «σεξουαλικό παιχνίδι πρόβας»  ήταν σημαντικό για μια  «υγιή ενήλικη ταυτότητα φύλου».  Υποστήριξε επίσης ότι η παιδεραστία  «δεν ήταν παθολογική με κανέναν τρόπο»  , εφόσον η «σχέση» ήταν αμοιβαία  «αγαπημένη». 

Ο Ντέιβιντ ανέπτυξε σοβαρή κατάθλιψη και ο Μπράιαν ανέπτυξε σχιζοφρένεια.

Και οι δύο αυτοκτόνησαν ως ενήλικες.

Το χρήμα γιορτάζεται στην επιστημονική κοινότητα μέχρι σήμερα και οι θεωρίες του χρησιμοποιούνται από κυβερνητικά όργανα σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας των Ηνωμένων Εθνών.

Του απονεμήθηκε το μετάλλιο Magnus Hirschfeld το 2002 από το αναμορφωμένο Ινστιτούτο Σεξολογίας.

Τέλος, ο Φρόιντ, φυσικά, είναι πιο γνωστός για τη θεωρία του για το «σύμπλεγμα του Οιδίποδα», που υποστηρίζει ότι όλα τα παιδιά επιθυμούν την παιδεραστία με τους γονείς τους.

Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Wilhelm Reich έκανε σεξουαλικά φετιχάρισμα με τη μητέρα του — η προσωπική του ζωή ήταν εξίσου άρρωστη και διαταραγμένη με την πολιτική του ιδεολογία (για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε την ενότητα Early Life της σελίδας του στη Wikipedia ).

4. Συμπέρασμα

Για να το πούμε ευθέως: Υπάρχει ένας άμεσος δρόμος από τον σεξουαλικό μαρξισμό (δηλαδή, τη σεξουαλική επανάσταση) στη νομιμοποίηση της παιδεραστίας — και οι αριστεροί είναι πολύ απελπισμένοι για να μας τραβήξουν προς τα κάτω.

Με τη σύγχρονη Αριστερά να συζητά όλο και περισσότερο τη «σεξουαλική επίγνωση» των παιδιών, είναι θέμα χρόνου να αναβιώσουν την ώθηση για παιδεραστία.

Η Αριστερά προσπαθεί να νομιμοποιήσει τον παιδικό βιασμό τον τελευταίο αιώνα.

Αν κρίνουμε από το πόσο γρήγορα οι ελίτ καταπιέζουν τη διαφωνία, σύντομα θα είναι εντελώς παράνομο να αντιταχθούμε σε αυτήν την ατζέντα στις περισσότερες δυτικές χώρες.

Πηγή ξενόγλωσσου κειμένου

Προβολές : 1,267


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα