Οταν ένας αναγνώστης με αποκαλεί «φασίστα», «ρατσιστή», «ξενοφοβικό» ή «ομοφοβικό», εκφράζει την άποψή του. Παραθέτω τα επίθετα επειδή έχουν κατά καιρούς κοσμήσει την ταπεινότητά μου.

Δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν για μένα.

Η βασική συνθήκη της δημοκρατίας, η αρχή των αρχών της, στηρίζεται σ’ αυτό το δικαίωμα.

Τα παραπάνω θα μπορούσα κάλλιστα να τα θεωρήσω συκοφαντικά, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα προστρέξω στη Δικαιοσύνη.

Θα έπρεπε να διαλέξω άλλη δουλειά, διότι η δουλειά που κάνω στηρίζεται στην ελευθερία της έκφρασης.

Αν ποινικοποιήσουμε την έκφραση γνώμης, τότε καταργούμε τη βασική αρχή της δημοκρατίας μας.

Δεν μπορεί ένα δικαστήριο να αποφασίσει αν μια γνώμη είναι σωστή ή όχι.

Η γνώμη αλλάζει διά της πειθούς – η δεύτερη αρχή της δημοκρατίας.

Μπορεί για κάποιον η «ισλαμοφοβία» να αποτελεί ποινικό αδίκημα, όμως για μένα δεν είναι.

Φοβάμαι τον ζωσμένο με εκρηκτικά ισλαμιστή, όπως τον φοβάται και ο φιλήσυχος μουσουλμάνος ομόθρησκός του.

Oπως είχε πει η Μαντλίν Ολμπράιτ, δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι τρομοκράτες, όμως οι περισσότεροι τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι.

Ορισμένοι προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση πως η ελευθερία της έκφρασης στην Ελλάδα είναι περιορισμένη.

Το περίεργο είναι, τρόπος του λέγειν περίεργο, πως αυτοί οι ορισμένοι είναι όσοι αποκαλούν φασίστα όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους ή ρατσιστή όποιον δεν ομνύει στο θαύμα της ανάληψης της μικρής Μαρίας στον Eβρο.

Αυτοί, ελλείψει επιχειρημάτων, παραπέμπουν τους «διαφωνούντες» στα δικαστήρια. Και συνεχίζουν να κατηγορούν τη χώρα μας για περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης.

Προχθές πέρασα όλη την ημέρα μου στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Hμουν μάρτυρας υπεράσπισης στη μήνυση που είχε υποβάλει ο Παναγιώτης Δημητράς κατά του διευθυντή του περιοδικού Athens Review of Books, Μανώλη Βασιλάκη.

Τον είχε μηνύσει για συκοφαντική δυσφήμηση.

Το έγκλημά του ήταν ότι είχε υπερασπιστεί με την αρθρογραφία του τη Σώτη Τριανταφύλλου και τον υπογράφοντα όταν ο ίδιος ο κ. Δημητράς μάς είχε μηνύσει για ισλαμοφοβία και για πρόκληση ρατσιστικής βίας.

Η Τριανταφύλλου αθωώθηκε, η δική μου υπόθεση μπήκε στο αρχείο, όμως ο Βασιλάκης δικάσθηκε.

Ευτυχώς αθωώθηκε και με τη σύμφωνη γνώμη της εισαγγελέως.

Ευτυχώς επίσης διότι αυτή η δίκη έδωσε την ευκαιρία στην υπεράσπιση του κ. Βασιλάκη, τον κ. Αβραντίνη, αλλά και το δικαστήριο, να δημιουργήσει δικαστικό προηγούμενο για τη σαφή διάκριση ανάμεσα στη συκοφαντική δυσφήμηση και στην ελευθερία της έκφρασης.

Είναι κι αυτό θέμα κατανόησης κειμένου. Και ως γνωστόν, η κατανόηση κειμένου είναι το μαλακό υπογάστριο όχι μόνο της εκπαίδευσής μας, αλλά και της κοινωνίας μας, και της δημοκρατίας μας.