ακόμα κι αν όλα μοιάζουν χαμένα... μοιάζουν, αλλά δεν είναι... (μουσικό βίντεο και ταινία)
Οι μέρες και οι νύχτες σου περνούν αδιάφορες…
… είναι που λείπει εκείνο το ατόφιο συναίσθημα…
… αυτό που κάνει την ψυχή να ξεχειλίζει από συναισθήματα…
… χωράφι σπαρμένο λουλουδένια συναισθήματα…
Και ναι… οι εποχές άλλαξαν…
… ο έρωτας έγινε φτηνός και επιπόλαιος…
… περίσσεψαν οι θάλασσες της ηδονής και κάπου στέρεψε το αιώνιο ενσταντανέ της ψυχής…
Είναι που δεν αντέχεις την ένταση της ψυχής…
… τη δύναμη των συναισθημάτων…
… το χτυποκάρδι…
… είναι που νόμισες πως τέλειωσες μ’ αυτό…
… μ’ αυτό που το λένε αγάπη…
Ναι… η αγάπη, με μικρά γράμματα γράφεται, για να να μην την ζηλέψει κανένα άλλο συναίσθημα…
… αυτή, ξέρει πόσο μεγάλη είναι…
Ξέρει πως ν’ αντέχει στις σιωπές… ξέρει πως να σε βρίσκει στη ζώνη του λυκόφωτος… εκεί που όταν η φύση σιωπά, βγαίνει να πει το δικό του τραγούδι ο τελευταίος μελωδός πριν το σκοτάδι…
Είναι η αγάπη κι ο έρωτας που σου κτυπούν την πόρτα, κι ας νομίζεις πως έχεις παραιτηθεί από τη ζωή…
… κι ας πιστεύεις πως τέλειωσες μ’ αυτόν….
…είναι που νομίζεις πως ελέγχεις τα συναισθήματα…
Προσπαθείς να ξεχάσεις πως εσύ, μπορεί να παραιτήθηκες απ’ αυτόν, μα αυτός λεύθερος τριγυρνά και έρχεται αναπάντεχα…
… αργά και βασανιστικά να σε βγάλει από τον λήθαργο…
… να σου θυμίσει συναισθήματα που τα νόμιζες ξεχασμένα…
… είναι που σε τυλίγει με τα μεθυστικά του αρώματα…
… είναι που σε πνίγει μέσα σε αγκαλιές και φιλιά…
… είναι που σε στροβιλίζει στον δικό του χορό…
… είναι που γίνεται θεός κι αιχμλωτίζει την ψυχή σου…
Νομίζεις πως ο χρόνος φθείρει τα πάντα…
… κι ίσως έτσι να ‘ναι…
… υπάρχουν όμως και κάποιες σπάνιες φορές, που κι ο χρόνος νικιέται…
…που γονατίζει ευλαβικά μπροστά σττις μεγάλες αγάπες που τόλμησαν να αψηφήσουν τα “μη”, τα “πρέπει”, τους όρκους που έδωσες στον εαυτό σου, πως δεν θα μπει ποτέ πια στην ψυχή σου ο έρωτας… η αγάπη…
Η αγάπη, δεν θα σου πει ποτέ, πότε θα σου κτυπήσει την πόρτα…
Άνοιξέ της…
… μην στέκεσαι πίσω από κλειδωμένες πόρτες και κλαις βουβά, όταν ακούσεις το κτύπημά της…
Όχι… η αγάπη δεν φοράει ποτέ απαγορευμένα χρώματα…
… όσο κτυπάει η καρδιά, θα φοράει μόνο ένα χρώμα…
… το χρώμα της αγάπης…
Γι αυτό, πάλεψε γι αυτό που θες…
… ακόμα κι αν όλα μοιάζουν χαμένα…
… μοιάζουν, αλλά δεν είναι…
καλησπέρα…
Καλλιόπη
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΠΟΙΗΣΗ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
