αντί για σκέψεις, θα σας πω μια ιστορία, για έναν... μάγκα... (3 + 1 βίντεο και μια ταινία)
Σήμερα, είπα να αλλάξω το μοτίβο… κι αντί για σκέψεις, να σας πω μια ιστορία…
… και η ιστορία, ξεκινά κάπως έτσι…
… μια φορά κι ένα καιρό, δυο άνθρωποι αγαπήθηκαν και ένωσαν τις ζωές τους…
… κι απ΄αυτή την ένωση, γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί…
… εκείνος υπηρετούσε τη θητεία του, κι εκείνη υπηρετούσε την υπηρεσία της…
… οι μήνες περνούσαν κι ένα μικρό πλασματάκι μεγάλωνε μέσα της…
… τρεφόταν από την ανάσα της… από το αίμα της… από την ψυχή της…
… κι αυτό το μικρό πλασματάκι, όσο μεγάλωνε τόσο πιο αντιδραστικό γινόταν…
… και οι διεθνείς ποδοσφαιριστές, λιγότερες κλωτσιές είχαν δώσει στην μπάλα…
… κι ένα πράμα βρε παιδί μου…
… ολόρθος καθόταν μέσα στην κοιλιά της…
… εκεί όρθιος, σαν ν’ ατένιζε με θράσος, τον κόσμο όλο…
… ήρθε πιο σύντομα απ’ ότι τον περίμεναν…
… σα να βιαζόταν να βγει σ’ έναν κόσμο που αγνοούσε πόσο κακός ήταν…
… μάλλον τον παραμύθιαζε η μαμά του, με τα παραμύθια που του διάβαζε, με απαλές μουσικές και με δημοτικά τραγούδια και νανουρίσματα…
… και σου λέει ο μάγκας…”γιατί να κάθομαι κλεισμένος σε περιορισμένο χώρο, ας βγω τουλάχιστον να δω τον κόσμο που μου περιγράφει η μαμά μου…
… και βγήκε… έτσι όρθιος κι αντάρτης… μισός ρουμελιώτης, μισός κρητικός…
… εκρηκτικό μείγμα…
… δεν παλεύεται, σας λέω…
… ένα πνεύμα αντιλογίας, με μια ψυχή που στο πέρασμα των χρόνων, έμεινε παιδολουλουδένια…
… κι ας ήταν η ζωή του πιότερο κύματα θεόρατα, παρά μπουνάτσες…
… κι από τότε, πέρασαν χρόνια…
… σαν νερό που κυλούσε άλλοτε ήρεμα κι άλλοτε αφρισμένα…
… κι όσο ο μπόμπιρας μεγάλωνε, τόσο η μαμά του άπλωνε γύρω του το άρωμα της αγάπης και τον μύρωνε…
…κι εκείνο το άρωμα είχε μέσα του τις πρώτες λέξεις που του μάθαινε η μαμά του, τις αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια, το ψιθύρισμα από τις αιώνιες αξίες, συμβουλές για ν’ αντέχει τα δύσκολα, διδαχές για ν’ αγαπά, να δίνεται, να μοιράζεται, να κοιτάζει μπροστά, τον πόνο πιότερο να εκφράζει μα και την χαρά, του μάθαινε να χαράζει τον δικό του δρόμο…
… του μάθαινε όμως και κάτι άλλο…
… πως δεν της ανήκει…
… πως ανήκει στον Θεό και στον εαυτό του…
… πως αυτή θα τον κοιτά χωρίς να τη βλέπει…
… πως θα πονάει γι αυτόν, όταν πονά, κι ας μην το νοιώθει εκείνος…
.. πως θα γελά με τη χαρά του…
Παράξενη μάνα…
… ποτέ δεν τον ήθελε αγκιστρωμένο πάνω της…
… ελεύθερο τον ήθελε να επιλέξει τους δρόμους του και με τις δικές του φτερούγες να πετάξει και να φτιάξει τα δικά του πρότυπα…
… ήταν το τόξο του, ήταν το βέλος της…
… γιατί η αγάπη της μάνας, μπορεί να ζει και στη σιωπή…
… της αρκεί που οι σκέψεις και η ψυχή της, είναι δοσμένη στο πρώτο άρωμα της ζωής της…
… της αρκεί που η σημερινή μέρα, ήταν ο μεγαλύτερος κι ο πιο σημαντικός σταθμός της ζωής της…
… η μέρα που γέννησε ζωή…
καλησπέρα… σαν σήμερα, κάποιες δεκαετίες πριν, άνοιξα την αγκαλιά μου κι έκλεισα μέσα σ’ αυτή το θαύμα Του Θεού… μια νέα ζωή… τον πρωτότοκο γιό μου… κι ήθελα αυτά τα συναισθήματα να τα μοιραστώ μαζί σας…
Καλλιόπη
μουσικά θαύματα… εδώ… εδώ… εδώ… κι εδώ…
η ταινία, εδώ…
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, ΠΟΙΗΣΗ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΠΗ ΜΟΥ!ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΑ & ΤΥΧΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ.
ΑΠΟΨΕ ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ………..
Σ’ ευχαριστώ πολύ, ΓΙΑΝΝΑ μου… να χαίρεσαι κι εσύ την οικογένειά σου…
Ήθελα αυτή την ξεχωριστή μέρα, να την μοιραστώ μαζί σας…
Όμορφο άρθρο…..
Εγώ στα φιλαράκια μου λέγω…χρονια καλά και όσα γουστάρεις…..
Ελπίζω το πουλάκι σου να μην είναι στριμμένο άντερο σαν κι εσένα…. 😉
Να είσαι καλά,να τον χαίρεσαι……
https://www.youtube.com/watch?v=7GgkDjf96Bw
Αγαπημένο κομμάτι μα με λίγο παραπάνω ειδικό βάρος…..
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Αν ξαναδιαβάσεις το άρθρο, θα καταλάβεις τι είναι…
Σ’ ευχαριστώ
Καλλιοπη μου τις θερμοτερες ευχες μου για το βλασταρι σου και απο μενα,να τον χαιρεσαι και να τον βλεπεις παντα δυνατο και υγιη.
Δημήτρη μου, σ’ ευχαριστώ πολύ… να είναι καλά και οι δυο γιοί μου και τα παιδιά κάθε ΕΛΛΗΝΑ και κάθε ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ…
Να είσαι καλά και να χαίρεσαι ότι αγαπάς…
ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Ο ΠΑΙΔΑΡΟΣ ΣΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ…………
ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ……………
ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΛΑ.ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΥΧΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ,ΕΥΧΟΜΑΙ……………
Σ’ ευχαριστώ πολύ ΑΓΓΕΛΙΚΗ μου… να είσαι καλά και να είναι πάντα καλά όσοι αγαπάς…