Ζούμε σε μια εποχή όπου οι δυστοπικοί εφιάλτες του Όργουελ και του Χάξλεϋ μοιάζουν να συγχωνεύονται: από τη μια η ολοκληρωτική επιτήρηση με το σβήσιμο της Ιστορίας ως μπόνους, από την άλλη μια ανατριχιαστική ευγονική και ένας κυνικός μαλθουσιανισμός.
Πολιτικά, η κατάσταση κυμαίνεται μεταξύ των αρχών του 1789 και της καταστροφικής σκιάς του ναζισμού στη δεκαετία του 1930.
Οι ίδιες στρατηγικές δημιουργούν ακούραστα τις ίδιες καταστροφές: κυβερνώντας μέσω του φόβου και υποτάσσοντας τους πληθυσμούς που είναι πολύ προσκολλημένοι στα πενιχρά επιτεύγματά τους για να αντιμετωπίσουν την αλήθεια.
Οι ελίτ της μαφίας που εκπαιδεύονται από τους Young Leaders και βαφτίζονται Bilderberg, ενορχηστρώνουν μεθοδικά το χάος και τους διαχωρισμούς.
Ο στόχος τους; Σωματικά, ψυχικά και οικονομικά υποδουλώστε όλα όσα ζουν στη Γη.
Κάθε κρίση –πανδημίες, ψεύτικες ελλείψεις, κατασκευασμένοι πόλεμοι– είναι ένας μοχλός για να εδραιώσουν τον έλεγχό τους, ενώ τα ΜΜΕ που πληρώνουν συνεχώς και ατιμώρητα μεταδίδουν ψέματα ραμμένα με άσπρη κλωστή.
Το δηλητήριο του εμβολίου ήταν μόνο η αρχή μιας μακράς σειράς υποβολής, που ήταν δυνατή μόνο από την έλλειψη θάρρους των ανθρώπων, ιδιαίτερα στη Γαλλία.
Αλλά να είστε σίγουροι ότι θα καταστρέψουν οτιδήποτε δεν μπορούν να ελέγξουν πριν αντιμετωπίσουν την αναπόφευκτη πτώση τους.
Αυτοί οι «παγκοσμιοποιητές ψυχοπαθείς», σύγχρονοι κλώνοι των Ιακωβίνων ή των Ναζί ιδεολόγων, τρέφουν ένα σπλαχνικό μίσος για την Ανθρωπότητα. Ονειρεύονται έναν κόσμο γενετικά τροποποιημένων σκλάβων, που τραγουδούν οι Χάξλεϋ και Όργουελ.
Έχουν διαφθείρει τους ηγέτες μας, τους θεσμούς μας και την επιβολή του νόμου μας, μετατρέποντας την αστυνομία και τη χωροφυλακή σε ζηλωτές πολιτοφυλακές ενός βάρβαρου καθεστώτος. Αυτοί οι ψευτο-άντρες κρυμμένοι κάτω από τις στολές τους, δειλοί και υποτακτικοί τώρα, βάναυσαν τους νομοταγείς πολίτες ενώ αποφεύγουν προσεκτικά τις παράνομες περιοχές που μαστίζονται από όλη την κίνηση. Κυκλοφορία στην οποία δεν είναι ξένοι.
Τι άλλο μπορούμε να πούμε για αυτή την απόλυτη παρέκκλιση που συνέλαβε 30 αντιφρονούντες ταυτόχρονα, αυτόν τον Δεκέμβριο του 2024, επειδή τόλμησαν απλώς να αναφέρουν το «La dick à Brigitte», παρόλο που βιαστές, κλέφτες και δολοφόνοι με μαχαίρια συνεχίζουν να σπέρνουν τον τρόμο στους δρόμους μας χωρίς να ανησυχούν ?
Αυτές οι θεαματικές συλλήψεις, που κινητοποιούν δυσανάλογα μέσα, αποκαλύπτουν μια ξεκάθαρη στρατηγική εξουσίας: καταπνίγουν κάθε αναδυόμενη εξέγερση, καταπνίγουν κάθε φωνή διαφωνούντων και συντρίβουν μέσω εκφοβισμού όσους τολμούν να αψηφήσουν τη σιωπή του καθεστώτος.
Στοχεύοντας αυτούς τους πολίτες, ένοχους μόνο για μια πράξη χλευασμού προς τη σύζυγο του αρχηγού του κράτους, οι αρχές επιδεικνύουν ευθαρσώς την προτεραιότητά τους: να προστατεύσουν την κάστα τους με κάθε κόστος, ενώ εγκαταλείπουν τον πληθυσμό στην αχαλίνωτη ανασφάλεια.
Αυτές οι 30 συλλήψεις δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. αποτελούν μέρος μιας μεθοδικής λογικής εκφοβισμού, θύματα της οποίας είναι και οι φροντιστές που έχουν ανασταλεί, οι οποίοι στερούνται μισθού επειδή αρνήθηκαν μια επιβεβλημένη ένεση.
Με τον ίδιο τρόπο, η πρόσφατη κατάσχεση αδήλωτων όπλων από τους πολίτες μαρτυρεί έναν σπλαχνικό φόβο για την εξουσία: αυτόν να βλέπουν τον λαό να αμύνεται ενάντια στην καταπίεση που του ασκείται.
Αλλά αυτή η πανταχού παρούσα τυραννία έχει ένα κόστος, και καταγράφεται στην Ιστορία ότι καθεστώτα που βασίζονται στο ψέμα, την καταστολή και τον φόβο καταλήγουν πάντα να πέφτουν, παρασυρόμενα από την οργή του λαού. Οι σημερινοί ηγέτες, στην απέλπιδα αναζήτησή τους για απόλυτο έλεγχο, ξεχνούν ότι κάθε κατάχρηση εξουσίας, κάθε κατάφωρη αδικία, προσθέτει μόνο ξύλο στην πυρά μιας εξέγερσης που συνεχίζει να βροντοφωνάζει.
Ο κόσμος ξέρει. Ο κόσμος βλέπει. Και κάθε μέρα που περνά τροφοδοτεί αυτή τη θαμπή οργή, αυτή την ακαταμάχητη επιθυμία για δικαιοσύνη και απελευθέρωση.
Όταν έρθει η ώρα, όσοι σήμερα καταφεύγουν στη βία και τον εκφοβισμό για να διατηρήσουν την εξουσία τους, θα καταλάβουν ότι η λαϊκή οργή, όταν εξαπολυθεί, είναι ακαταμάχητη.
Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να υποδουλώσουν αιώνια τους πολίτες κάτω από τον ζυγό του φόβου και της σιωπής, πλανώνται σοβαρά.
Η Γαλλία, κάποτε η πατρίδα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει γίνει ένα αστυνομικό κράτος όπου κυριαρχεί η ατιμωρησία των ισχυρών.
Οι διεφθαρμένες ελίτ επιβάλλουν μια ψηφιακή δικτατορία και καταστρέφουν μεθοδικά τις ελευθερίες μας, τις βιομηχανίες και τις ζωές μας, ενώ οι άτιμοι αξιωματούχοι υπακούουν τυφλά παράνομες εντολές.
Ωστόσο, οι λαοί παραμένουν οι πιο πολυάριθμοι και, παρά τη σιωπή τους, κατέχουν απαράμιλλη δύναμη: αυτή της ανατροπής των καταπιεστών τους.
Αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία φοβούνται τη στιγμή που, όπως το 1789, οι εξοργισμένοι πολίτες θα αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους.
Σύμφωνα με το άρθρο 16 της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Κάθε Κοινωνία στην οποία δεν διασφαλίζεται η διασφάλιση των Δικαιωμάτων, ούτε καθορίζεται η διάκριση των Εξουσιών, δεν έχει Σύνταγμα».
Σήμερα, η Δημοκρατία είναι μόνο μια τραμπουκική πρόσοψη, χωρίς πραγματικό νόμο ή δικαιοσύνη. Μπροστά σε αυτό, το καθήκον μας είναι ξεκάθαρο: να ξανακατακτήσουμε την ελευθερία μας και να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια του έθνους μας, όποιο κι αν είναι το κόστος.
Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η εξέγερση δεν περιορίζεται σε μια απλή έκρηξη λαϊκής οργής.
Πρέπει να συνοδεύεται από ένα όραμα, ένα κοινωνικό έργο όπου οι πολίτες ανακτούν τον έλεγχο των θεσμών τους και των πεπρωμένων τους.
Οι παγκοσμιοποιητές, αυτές οι ελίτ αποκομμένες από την πραγματικότητα, παίζουν με τον διχασμό μας, με τον φόβο και την άγνοια.
Αλλά αν ενωθούμε, αν ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη στη συλλογική μας δύναμη, τότε θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε κάτι νέο, όπως τα ξεχασμένα ιδανικά της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης.
Η αλαζονεία αυτών που μας κυβερνούν ταιριάζει μόνο με την περιφρόνησή τους για τον λαό. Η δύναμή τους βασίζεται μόνο στη σιωπή και τη σιωπηρή συγκατάθεσή μας. Κάθε φορά που δεχόμαστε τις αφηγήσεις τους, κάθε φορά που κοιτάμε μακριά από τις καταχρήσεις τους, τους δίνουμε τα όπλα για να μας καταπιέζουν περαιτέρω.
Λοιπόν, ναι, ήρθε η ώρα να πούμε ΟΧΙ! Όχι στην κατάφωρη αδικία. Όχι στη σχεδιαζόμενη καταστροφή των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας. Όχι στην ηθική και κοινωνική κατάρρευση στην οποία μας οδηγούν.
Ας επανεφεύρουμε τη δημοκρατία, μακριά από τους τεχνοκράτες και το δουλοπάροικό τους, δίνοντας τη φωνή στον λαό μέσω σύγχρονων εργαλείων όπως το δημοψήφισμα πρωτοβουλίας πολιτών, η χρήση διαφανών και συνεργατικών πλατφορμών και η εγκαθίδρυση πραγματικών αντιεξουσιών.
Οι κάμερες παρακολούθησης δεν πρέπει να βρίσκονται στο δρόμο αλλά σε όλα τα κοστούμια αυτών των ψευτομπάτσων και στα δικαστήρια για να παρακολουθούν τους δικαστές.
Οι δημόσιοι λογαριασμοί πρέπει να είναι προσβάσιμοι σε όλους ανά πάσα στιγμή μέσω του Διαδικτύου.
Οι τραπεζικοί λογαριασμοί και των αιρετών!
Και τι γίνεται με τους «λαούς των όπλων», αυτούς τους ζηλωτές υπηρέτες της εξουσίας, που έχουν ανταλλάξει τιμή με το ραβδί των κυρίων τους;
Αυτοί που δεν διστάζουν να χτυπήσουν, να ακρωτηριάσουν, να ταπεινώσουν ειρηνικούς διαδηλωτές, να προστατεύσουν τα παλάτια των τυράννων ενώ συνθλίβουν την αξιοπρέπεια εκείνων που θα έπρεπε να υπερασπίζονται.
Αυτοί οι «ένστολοι αξιωματούχοι» επέλεξαν το στρατόπεδό τους, αυτό της τυφλής καταστολής, αυτό των παράλογων και άδικων διαταγών.
Κι όμως, αυτά τα ίδια άτομα τολμούν ακόμα να εμφανίζονται στα οικογενειακά γεύματα, τα Χριστούγεννα, σαν να είναι συγγενείς, φίλοι, αδέρφια, παρόλο που μας έχουν εμποδίσει να ανακτήσουμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας.
Τι έχουν κάνει όμως για να αξίζουν τη θέση τους ανάμεσά μας, αυτοί που περνούν το χρόνο τους καταπατώντας τις ελευθερίες μας και προστατεύοντας τραμπούκους;
Χρειαζόμαστε ελάχιστο θάρρος και να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους πολιτοφύλακες που όλοι γνωρίζουν, όταν έρχονται να μοιραστούν τα τραπέζια μας και να τους αποκλείσουν από τις στιγμές χαράς μας.
Διώχνοντάς τους από το οικογενειακό και φιλικό μας περιβάλλον, θα καταστρέψουμε τον ζήλο αυτών των μικρών χεριών που επιτρέπουν στη μαφιόζικη κάστα να παραμείνει στη θέση της.
Με αυτόν τον τρόπο, θα τους εξοστρακίσουμε από τις οικογένειές μας, όπως αυτοί μας εξοστρακίζουν από την κοινωνία με τις καθημερινές τους πράξεις.
Ας πάρουμε πίσω τα εδάφη μας, τις δουλειές μας, τα σχολεία μας, τα ιδρύματά μας και τα γεύματα των διακοπών μας.
Αφήστε τους να νιώσουν τη ντροπή και την απόρριψη που τους αξίζει.
Αφήστε τους να καταλάβουν ότι δεν μπορεί κανείς και να κακομεταχειρίζεται έναν λαό και να ελπίζει να απολαμβάνει τις ίδιες απολαύσεις με αυτούς.
Να τους συμπεριφέρεστε όπως μας συμπεριφέρονται: με ψυχρότητα, περιφρόνηση και σταθερότητα.
Μόνο αν αντανακλούν τον δικό τους προβληματισμό θα καταλάβουν ότι δεν τους αξίζει να διασκεδάσουν σε έναν κόσμο που είναι αποφασισμένοι να καταστρέψουν.
Δεν είναι απλώς θέμα καταγγελίας, αλλά πρότασης εναλλακτικής. Ενώ τα επιδοτούμενα μέσα ενημέρωσης χρησιμεύουν ως ρελέ για την προπαγάνδα εξουσίας, οι πολίτες πρέπει να οπλιστούν με αξιόπιστες πληροφορίες και να ανακτήσουν τον έλεγχο της πολιτικής τους εκπαίδευσης.
Κάθε σπίτι μπορεί να γίνει τόπος πνευματικής αντίστασης.
Κάθε οικογένεια, κάθε ομάδα φίλων, μια μονάδα δράσης.
Ας γράψουμε, ας συζητήσουμε, ας εκπαιδευτούμε, ας προετοιμαστούμε.
Αλλά ας αποκλείσουμε αυτούς τους «οικείους εχθρούς» από τα σπίτια μας για αρχή!
Εάν αυτοί οι αξιωματούχοι (αστυνομία πολιτοφυλακής, δάσκαλοι γουόκιστ, νοσοκόμοι, διεφθαρμένοι γιατροί, προδότες δικαστές) δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτοι ανάμεσά μας κατά τη διάρκεια των εορτών, θα καταλάβουν γρήγορα ότι δεν μπορούν πλέον να ζήσουν ατιμώρητα.
Ας κόψουμε τους κοινωνικούς δεσμούς τους με όλους μας αφού τον καταπιέζουν σε όλη την διάρκεια των αποστολών τους.
Ας επιβάλουμε απλούς και δίκαιους κανόνες, κατανοητούς σε όλους, όπου κάθε άνδρας και γυναίκα μπορούν να ευημερήσουν χωρίς να φοβούνται την αρπαγή των ισχυρών.
Πρέπει επίσης να ξαναχτίσουμε, πέτρα-πέτρα, μια κοινωνία αντάξια του ονόματος με ανθρώπους να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να σφύζουν από ελευθερία.
Ο αποκλεισμός αυτών των «οικείων εχθρών» από τα γεύματά μας είναι μια συμβολική αλλά ισχυρή πράξη αντίστασης.
Πρέπει να καταλάβουν ότι οι επιλογές τους, ακόμη και με τη δικαιολογία της «υπακοής στις εντολές», έχουν συνέπειες.
Το να κάθεστε σε ένα τραπέζι, να μοιράζεστε ένα γεύμα, είναι μια χειρονομία ενότητας και συμφιλίωσης που δεν αξίζουν αυτά τα άτομα όσο συνεχίζουν να υπερασπίζονται ένα καθεστώς που καταπατά τις ελευθερίες μας και διώκει τους ίδιους τους πολίτες του.
Ο αποκλεισμός τους δεν είναι εκδίκηση αλλά μάθημα: ότι η ενεργητική ή παθητική συνενοχή με την καταπίεση δεν θα είναι πλέον ανεκτή, ειδικά στους στενούς μας κύκλους. Η κοινωνική αποδοκιμασία μπορεί να τους αναγκάσει να σκεφτούν και, ίσως, να αμφισβητήσουν τον ρόλο τους σε αυτό το διεφθαρμένο σύστημα.
Αυτές οι στιγμές γιορτής και αδελφοσύνης είναι ιερές.
Με αυτόν τον τρόπο, στέλνουμε ένα σαφές μήνυμα: «Δεν θα είστε πλέον μέρος της ζωής μας όσο συνεχίζετε να καταστρέφετε τη δική μας».
Αυτή η χειρονομία, όχι μόνο ασήμαντη, είναι ένα πρώτο βήμα προς τη συλλογική αντίσταση.
Είναι ένας τρόπος να προστατεύσουμε την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη που μας έχει απομείνει, ενώ επιβεβαιώνουμε ότι η δικαιοσύνη, η ελευθερία και η ανθρωπιά δεν είναι διαπραγματεύσιμες αξίες.
Φέτος λοιπόν, ας κάνουμε τη θαρραλέα επιλογή ενός τραπεζιού καθαρού από αυτούς που με τον ζήλο ή την αδιαφορία τους συμμετέχουν στην καταπίεση.
Και αυτό μόνο θα ενισχύσει τους δεσμούς μεταξύ εκείνων που εξακολουθούν να πιστεύουν σε ένα μέλλον ελευθερίας.
Γιατί η μάχη που έρχεται δεν θα είναι απλώς μια φυσική αντιπαράθεση.
Θα είναι πάνω από όλα αγώνας ιδεολογικός και πνευματικός.
Και δεν θα φτιάξουμε τον κόσμο του αύριο με τους χθεσινούς προδότες.
Πρέπει να ξαναμάθουμε πώς να ονειρευόμαστε ένα διαφορετικό μέλλον μαζί.
Να πιστεύουμε σε αξίες που υπερβαίνουν τους τεχνητούς διαχωρισμούς που οι άνθρωποι επιδιώκουν να μας επιβάλλουν.
Να αρνηθούμε τον απελπισμένο ατομικισμό και την απάθεια που μας διδάσκουν μέσω της προπαγάνδας και της άδειας διασκέδασης.
Ας δούμε ειλικρινά την Ιστορία που επαναλαμβάνεται συνεχώς.
Οι τυραννίες, όποιες κι αν είναι, δεν κράτησαν ποτέ για πάντα.
Ξεκινούν με τρελούς, συνεχίζουν με προδότες και επιμένουν χάρη στους ηλίθιους.
Αυτό που τους κάνει να πέφτουν δεν είναι η μοίρα, αλλά η συλλογική επιθυμία των ανθρώπων να τους ξεφορτωθούν.
Με αντίσταση λοιπόν! Και η πρώτη αντίσταση είναι να μην επιτρέπουμε πλέον στους προδότες να μοιράζονται την ευτυχία μας.
Το δεύτερο είναι στο Μποϊκοτάζ προϊόντων και εμπορικών σημάτων που πωλούνται και διανέμονται από τις εταιρείες των ολιγαρχικών.
Το τρίτο έγκειται στην πράξη του να πετάξεις το smartphone σου!
Γιατί με αυτό το μοναδικό μέσο καταφέρνουν να μας κλειδώσουν στην τεχνοπροοδευτική ψευδοκοινωνία τους.
Δεν είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε αυτή τη Γαλλία που μαστίζεται από υποταγή και ανισότητες.
Έχουμε ακόμα τη δύναμη να αλλάξουμε τα πάντα, αλλά μόνο αν είμαστε πρόθυμοι να παλέψουμε για να τα πάρουμε πίσω.
Όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τις επόμενες γενιές.
Εν αναμονή λοιπόν της ημέρας που, απαλλαγμένοι από αυτόν τον ζυγό που μας καταπιέζει, οι καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων, που βεβηλώθηκαν πρόσφατα, θα ηχήσουν επιτέλους τη νίκη του λαού, ας καλλιεργήσουμε σήμερα θάρρος και αποφασιστικότητα.
Ενωμένοι στις πεποιθήσεις μας, ας δυναμώσουμε τους δεσμούς μας, ας εδραιώσουμε την αλληλεγγύη μας και ας βρούμε τη δύναμη να σηκωθούμε όλοι μαζί!
Σε αυτές τις στιγμές ενότητας βρίσκουμε την αληθινή μας δύναμη. Αποκλείοντας από τους κύκλους μας αυτούς που έχουν παρέμβει κρυφά, αυτούς τους οικείους εχθρούς, θα αρχίσουμε να ξαναχτίζουμε ό,τι έχει καταστραφεί.
Υπάρχει ακόμη χρόνος για να αποδείξουμε ότι η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η χαρά της ζωής δεν είναι κούφια λόγια!
Ένας λαός όρθιος, αποφασισμένος και ενωμένος, είναι ένας λαός ανίκητος.
Ας μην ξεχνάμε, μαζί, μπορούμε να ξανακερδίσουμε τα πάντα, και ήρθε η ώρα να επιβεβαιώσουμε ξανά δυνατά και ξεκάθαρα ότι το γαλλικό πνεύμα δεν έχει πεθάνει ακόμα!
Phil BROQ.
Σημείωση: Για να παραγγείλετε τα βιβλία μου και να τα προσφέρετε στα αγαπημένα σας πρόσωπα, μεταβείτε απευθείας στον ιστότοπο:
https://www.thebookedition.com/fr/34715_philippe-broquere