Το RAIR Foundation USA βρισκόταν στην τοποθεσία για να καταγράψει τις γνώσεις που μοιράστηκε ο κλιματολόγος Tom Harris κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης ομιλίας στην Οτάβα.

Ο Χάρις, ο εκτελεστικός διευθυντής του  Διεθνούς Συνασπισμού για την Επιστήμη του Κλίματος, έριξε φως σε αυτό που αντιλαμβάνεται ως μια συντονισμένη προσπάθεια περιορισμού της ελευθερίας υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Ο Χάρις υποστηρίζει ότι η ώθηση για δράση για το κλίμα δεν αποτελεί μόνο απειλή για τις ατομικές ελευθερίες, αλλά και μια άστοχη προσπάθεια που βασίζεται σε αμφισβητούμενους, αν όχι εντελώς αντιεπιστημονικούς, λόγους.

Η αόρατη σύνδεση μεταξύ της επιστήμης του κλίματος και της ελευθερίας

Ο Χάρις εξετάζει τη σύνδεση μεταξύ της επιστήμης του κλίματος και των πολιτικών αποφάσεων που επηρεάζουν τις προσωπικές ελευθερίες. Κάνοντας παραλληλισμούς μεταξύ των περιορισμών λόγω COVID και της πιθανότητας μελλοντικών κλιματικών κλειδώσεων, τονίζει την ανάγκη να εξεταστεί εξονυχιστικά η επιρροή της κλιματικής επιστήμης στη χάραξη πολιτικής.

Ιστορικά προηγούμενα: Το δίλημμα του σταθμού άνθρακα

Ο Χάρις μας μεταφέρει πίσω στο Οντάριο το 2002, όταν σταθμοί άνθρακα τροφοδοτούσαν το 25% της περιοχής. Υποστηρίζει ότι η απόφαση για την εξάλειψη του άνθρακα οφείλεται σε λανθασμένες περιβαλλοντικές ανησυχίες παρά στην εφαρμογή προηγμένων τεχνολογιών καθαρής καύσης άνθρακα. Σύμφωνα με τον Χάρις, η συνέπεια ήταν μια δραστική αύξηση των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας.

Η πρόταση της Οττάβα: Μια αμφισβητήσιμη πορεία προς την πράσινη ενέργεια

Το σχέδιο της πόλης της Οτάβα να εισαγάγει 710 βιομηχανικές ανεμογεννήτριες και 36 τετραγωνικά χιλιόμετρα ηλιακών συλλεκτών πυροδοτεί τον σκεπτικισμό του Χάρις. Υπογραμμίζει τη μη πρακτική εξάρτηση από την ηλιακή ενέργεια το χειμώνα και τα πιθανά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τις ανεμογεννήτριες. Επιπλέον, η εξάρτηση από μπαταρίες λιθίου εγείρει ανησυχίες για την ασφάλεια και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους.

Επαναξιολόγηση της αφήγησης της κλιματικής κρίσης

Ο Χάρις παραδέχεται ότι κάποτε πίστευε σε μια κλιματική κρίση, αναφέροντας παραδείγματα συγκλονιστικών πρωτοσέλιδων και ακραίων δηλώσεων ακτιβιστών για το κλίμα. Στη συνέχεια, υπέστη μια μεταμόρφωση στις απόψεις του αφού εξέτασε ιστορικά δεδομένα και διαβουλεύτηκε με γεωλόγους που αμφισβήτησαν τις επικρατούσες αφηγήσεις για την κλιματική αλλαγή.

Δείτε προηγούμενες δυνατές συνεντεύξεις του (δείτε  εδώ  και  εδώ ) στους RAIR.

Γεωλογικές γνώσεις: Επίπεδα CO2 και Κλίμα της Γης

Ο Χάρις παρέχει μια γεωλογική προοπτική, αμφισβητώντας την ιδέα ότι τα επίπεδα CO2 είναι ο κύριος μοχλός της κλιματικής αλλαγής. Εξερευνά ιστορικές περιόδους με σημαντικά υψηλότερες συγκεντρώσεις CO2 και αμφισβητεί την εγκυρότητα των σημερινών κλιματικών μοντέλων που τονίζουν το CO2 ως τον κύριο ένοχο. Στην πραγματικότητα, επισημαίνει ότι εάν το CO2 πέσει πολύ κάτω από αυτό που ήταν όταν οι άνθρωποι άρχισαν να καίνε καύσιμα με βάση τον άνθρακα, όλη η ζωή στη γη θα τελείωνε, καθώς η ζωή απαιτεί ένα ορισμένο επίπεδο ατμοσφαιρικού CO2 για να υπάρχει.

Γελώντας μπροστά στην υστερία της κλιματικής αλλαγής

Χρησιμοποιώντας το χιούμορ ως εργαλείο, ο Χάρις εισάγει την έννοια του «Climate Bullshit Bingo» για να σατιρίσει επαναλαμβανόμενες και ανησυχητικές φράσεις που χρησιμοποιούνται από ακτιβιστές για το κλίμα.

Όταν ακούτε υστερικές φωνές για το κλίμα, ο Χάρις συνιστά να ελέγχετε συχνά επαναλαμβανόμενες υπερβολικές φράσεις στην κάρτα αποτελεσμάτων σας και να φωνάζετε BINGO όταν τις ακούτε όλες.

Τονίζει την ανάγκη για μια ισορροπημένη και ορθολογική προσέγγιση στις συζητήσεις για το κλίμα, ενθαρρύνοντας την κριτική σκέψη έναντι της τυφλής τήρησης της συναινετικής σκέψης.