Βασικός στόχος της Ρωσίας είναι η επιστροφή του ΝΑΤΟ στα σύνορά του του 1997
Το «Doomsters» είναι μια ρωσική έκφραση που χρησιμοποιείται για να κατηγοριοποιήσει τους σχολιαστές που βλέπουν μόνο τη «σκοτεινή πλευρά των γεγονότων».
Ο Marat Khairullin, ένας πολύ σεβαστός Ρώσος στρατιωτικός αναλυτής, λέει: «Σήμερα, ένα δίκτυο μισθοφόρων μπλόγκερ έχει ξεκινήσει άλλον έναν γύρο γκρίνιας – αυτή τη φορά για τη Συρία, όπου προφανώς όλα έχουν χαθεί για τη Ρωσία».
«Πολλοί βλέπουν τα γεγονότα στη Συρία (και ορισμένοι προσθέτουν τη Γεωργία στο μείγμα) ως προσπάθειες να ανοίξουν πρόσθετα μέτωπα εναντίον της Ρωσίας.
Ίσως αυτό είναι αλήθεια. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, είναι πιο σωστό να γίνονται άμεσοι παραλληλισμοί με την απερίσκεπτη επίθεση στο Kursk, η οποία άφησε τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις σε σχεδόν απελπιστική θέση».
Ο Khairullin θεωρεί την ενεργοποίηση αυτής της τζιχαντιστικής εξέγερσης στη Συρία ως μια παρόμοια «απελπισμένη» πράξη.
Εν ολίγοις, ήταν μια διαδικασία που θύμιζε τις ουκρανικές Συμφωνίες του Μινσκ — και οι δύο πλευρές ήταν εντελώς εξαντλημένες και έτσι συμφώνησαν σε κατάπαυση του πυρός.
Είναι σημαντικό ότι όλες οι πλευρές κατάλαβαν ότι επρόκειτο μόνο για μια προσωρινή εκεχειρία, ενώ οι αντιφάσεις ήταν τόσο βαθιές που κανείς δεν περίμενε να τελειώσει η σύγκρουση».
Το Χαλέπι έπεσε γρήγορα τις τελευταίες ημέρες, καθώς «ένα τμήμα του Συριακού Εθνικού Στρατού αυτομόλησε οριστικά στους ισλαμιστές.
Η αποστασία ήταν στημένη. Το βόρειο Χαλέπι καταλήφθηκε από τον Εθνικό Στρατό της Συρίας, πλήρως ελεγχόμενο, οπλισμένο και χρηματοδοτούμενο από την Τουρκία, η οποία κυριαρχεί στο βόρειο Χαλέπι.
Το κλειδί, λέει ο Khairullin, είναι αυτό το κρίσιμο σημείο: η γη είναι «επίπεδη» που διασχίζεται από λίγους δρόμους:
«… όποιος ελέγχει τον εναέριο χώρο ελέγχει τη χώρα.
Πέρυσι, η Ρωσία σχημάτισε μια νέα εναέρια μονάδα που ονομάζεται Special Air Corps, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες είναι προσαρμοσμένη για υπερπόντιες επιχειρήσεις.
Αποτελείται από τέσσερα συντάγματα αεροπορίας, συμπεριλαμβανομένου ενός συντάγματος Su-35.
Επί του παρόντος, μόνο δύο Su-35 επιβλέπουν ολόκληρη την επικράτεια της Συρίας.
Φανταστείτε τον αντίκτυπο όταν αναπτύσσονται 24 τέτοια αεροσκάφη.
Και η Ρωσία είναι πλήρως ικανή για μια τέτοια ανάπτυξη».Οι σχέσεις Ιράν – ΡωσίαςΤο δεύτερο κρίσιμο σημείο είναι ότι «το Ιράν και η Ρωσία έχουν πλησιάσει.
Στην αρχή του συριακού πολέμου, οι σχέσεις μεταξύ των δύο ήταν αναμφισβήτητα «ουδέτερες-εχθρικές».
Μέχρι τα τέλη του 2024, ωστόσο, βλέπουμε τώρα μια πολύ ισχυρή συμμαχία.
Αυτό δίνει στον Assad και τους συμμάχους του ένα άμεσο πρόσχημα για να εκδιώξουν τους Αμερικανούς και Τούρκους πληρεξούσιους από το Χαλέπι και την Ιντλίμπ. Αυτό δεν είναι εικασίες – είναι απλή αριθμητική».
Η Συρία, ωστόσο, αποτελεί βασικό συστατικό του ισραηλοαμερικανικού σχεδίου για την αναδιαμόρφωση της Μέσης Ανατολής.
Ο στόχος είναι να χωρίσει το Ιράν από τους συμμάχους του, να αποδυναμώσει τον Assad και να προετοιμαστεί για την υποτιθέμενη ανατροπή του Ιράν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η τουρκική πρωτοβουλία προωθήθηκε βιαστικά, για να ταιριάζει με το σχέδιο κατάπαυσης του πυρός του Ισραήλ.Όπως το Kursk…
Η άποψη του Khairullin είναι ότι αυτό το «κόλπο» της Συρίας μοιάζει με την «απερίσκεπτη επίθεση της Ουκρανίας στο Kursk», η οποία παρέσυρε τις ουκρανικές ελίτ δυνάμεις από την πολιορκημένη Γραμμή Επαφής και στη συνέχεια έριξε αυτές τις δυνάμεις σε μια σχεδόν απελπιστική θέση στο Kursk.
Αντί να αποδυναμώσει τη Μόσχα (όπως προοριζόταν), το «Kursk» ανέτρεψε τον αρχικό στόχο του ΝΑΤΟ — με το να γίνει ευκαιρία να εξαλείψει ένα μεγάλο μέρος των ελίτ δυνάμεων της Ουκρανίας.
Στο Idlib, οι ισλαμιστές (HTS), γράφει ο Khairullin, «είχαν αποκτήσει κυριαρχία – επιβάλλοντας ένα αυστηρό καθεστώς Ουαχαμπί και διεισδύοντας στον υποστηριζόμενο από την Τουρκία, Συριακό Εθνικό Στρατό.
Και οι δύο ομάδες είναι οργανώσεις – συνονθύλευμα, με διάφορες φατρίες να μάχονται για χρήματα, συνοριακές διελεύσεις, ναρκωτικά και λαθρεμπόριο.
Ουσιαστικά, είναι ένα καζάνι — όχι πολύ μαχητικό αλλά πολύ άπληστο».
Εν τω μεταξύ, η ρωσική Πολεμική Αεροπορία βομβαρδίζει ανηλεώς.Οι λάθος υπολογισμοί του ErdoganΟ Erdogan επίσης, μπορεί να έκανε λάθος με αυτό το στοίχημα.
Έχει εξοργίσει τη Μόσχα και την Τεχεράνη, και αποδοκιμάζεται στο εσωτερικό του επειδή συμπαρατάσσεται με τις ΗΠΑ και την Αμερική ενάντια στους Παλαιστινίους.
Επιπλέον, δεν έχει λάβει υποστήριξη από τους Άραβες (εκτός από μια αμφιθυμία του Κατάρ).
Ναι, ο Erdogan έχει χαρτιά να παίξει στη σχέση με τον Putin (έλεγχος της ναυτικής πρόσβασης στη Μαύρη Θάλασσα, τουρισμός και ενέργεια), αλλά η Ρωσία είναι μια ανερχόμενη μεγάλη δύναμη και μπορεί να αντέξει οικονομικά να παίξει σκληρά παιχνίδια στις διαπραγματεύσεις με έναν αποδυναμωμένο Erdogan.
Στο βάθος είναι η πολεμική γλώσσα που αναδύεται από την Ομάδα Trump, ορισμένοι από τους οποίους παίρνουν σκληρά επιθετικές και σκληροπυρηνικές θέσεις.
Ο Trump είναι γνωστός ότι κουνάει ένα μεγάλο ραβδί — και όταν έχει παίξει αυτή τη μελωδία για λίγο, γλιστράει από πίσω για να ολοκληρώσει μια συμφωνία.
Οι υποστηρικτές του Trump πιστεύουν ότι ο ίδιος θα επιβάλει τη θέλησή του να επιτύχει «ησυχία» στη Μέση Ανατολή — και θα επιβάλει στον Putin τον τερματισμό του πολέμου της Ουκρανίας.
Είναι πεπεισμένοι ότι ο Trump μπορεί να «κλείσει μια συμφωνία» με τη μορφή μιας προσφοράς στον Putin που δεν μπορεί να αρνηθεί.
Είναι μια επιστροφή στην παλιά φόρμουλα του Zbig Brzezenski: Υποσχεθείτε στον Putin εξομάλυνση με τις ΗΠΑ (και την Ευρώπη) και πλήρη ελάφρυνση των κυρώσεων και τραβήξτε τη Ρωσία πίσω στη δυτική σφαίρα — αποκομμένη από την πολιορκημένη Κίνα και το Ιράν (με τους BRICS διασκορπισμένους στον άνεμο υπό την απειλή κυρώσεων).
Αποτυγχάνει, ωστόσο, να λάβει υπόψη το πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος στα χρόνια που μεσολάβησαν από το «Trump One».
Απλά δεν θα έχει το αποτέλεσμα που είχε παλιά: η Αμερική δεν είναι αυτό που ήταν. Ούτε υπακούεται όπως κάποτε.
Ο Trump δεν κατανοεί ότι «η μόνη συμφωνία που πρέπει να γίνει με τη Ρωσία είναι να συμφωνήσει με τους όρους που υπαγορεύει το Κρεμλίνο.
Αυτό συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο όταν κερδίζεις έναν μεγάλο πόλεμο.
Αλλά, οι Ουκρανοί σφαγιάστηκαν, οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ έχουν ταπεινωθεί και οι Ρώσοι βγαίνουν από αυτόν αδιαμφισβήτητα θριαμβευτές και πιο ισχυροί στην παγκόσμια σκηνή από ό,τι ήταν από την κορύφωση της σοβιετικής δύναμης πριν από δεκαετίες.
Με άλλα λόγια, «μεγάλο ραβδί. γρήγορη συμφωνία» μπορεί να μην υπάρχει στον νέο κόσμο του σήμερα.
Οι προειδοποιήσεις Putin
Ο Putin, απαντώντας στην Αστάνα στις 29 Νοεμβρίου, επανέλαβε μια προηγούμενη προειδοποίηση: «Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω το βασικό σημείο: η ουσία της πρότασής μας για την Ουκρανία, δεν είναι μια προσωρινή εκεχειρία ή κατάπαυση του πυρός, όπως θα προτιμούσε η Δύση, που θα επιτρέψει στο καθεστώς του Κιέβου να ανακάμψει, να επανεξοπλιστεί και να προετοιμαστεί για μια νέα επίθεση.
Επαναλαμβάνω: δεν συζητάμε το πάγωμα της σύγκρουσης, αλλά την οριστική επίλυσή της».
Αυτό που λέει ο Putin –πολύ ευγενικά- στη Δύση είναι ότι: Ακόμα «δεν το καταλαβαίνεις».
Το να επιδιώκουμε μια συμφωνία για την Ουκρανία σημαίνει να αντιμετωπίζουμε το σύμπτωμα και να αγνοούμε μια θεραπεία.
Ο Putin είναι ξεκάθαρος: Μια οριστική λύση θα ήταν να οριοθετήσει τα σύνορα μεταξύ του «συμφέροντος» της ασφάλειας του Ατλαντισμού και των συμφερόντων ασφαλείας του «Παγκοσμίου Νησιού» (με την ορολογία του Mackinder): δηλαδή η διευθέτηση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας μεταξύ της «Heartland και της Rim-land».
Μόλις γίνει αυτό, η Ουκρανία πέφτει φυσικά στη θέση της. Είναι στο τέλος της ατζέντας, όχι στην αρχή.Ο μεγάλος στόχος της ΡωσίαςΟ αναλυτής της εξωτερικής πολιτικής, ο καθηγητής Sergei Karaganov, εξηγεί:«Ο ρωσικός στόχος μας είναι να διευκολύνουμε την αρχόμενη υποχώρηση των ΗΠΑ, όσο το δυνατόν πιο ειρηνικά, από τη θέση του παγκόσμιου ηγεμόνα (την οποία δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά) στη θέση μιας κανονικής μεγάλης δύναμης.
Και να διώξει την Ευρώπη από οποιονδήποτε διεθνή παράγοντα.
Το συμπέρασμα είναι προφανές. Πρέπει να τερματίσουμε την τρέχουσα φάση της άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Δύση, αλλά όχι την ευρύτερη αντιπαράθεση μαζί της.
Ο Trump θα προσφερθεί να μειώσει την πίεση στη Ρωσία (την οποία δεν μπορεί να εγγυηθεί) με αντάλλαγμα η Ρωσία να απέχει από μια στενή συμμαχία με την Κίνα.
Η κυβέρνηση Trump θα προτείνει μια συμφωνία, εναλλάσσοντας τις απειλές με τις υποσχέσεις… αλλά οι ΗΠΑ έχουν ήδη καταλάβει ότι δεν μπορούν να κερδίσουν.
Η Αμερική θα παραμείνει αναξιόπιστος εταίρος για το άμεσο μέλλον.
Η θεμελιώδης εξομάλυνση των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ δεν πρέπει να αναμένεται την επόμενη δεκαετία.
Τα χέρια του Trump είναι δεμένα από τη ρωσοφοβία που υποκινούν οι φιλελεύθεροι εδώ και χρόνια.
Η αδράνεια του Ψυχρού Πολέμου είναι ακόμα αρκετά ισχυρή, όπως και τα αντιρωσικά αισθήματα στους περισσότερους Trumpιστές».
«Ο πρωταρχικός στόχος του τρέχοντος πολέμου θα πρέπει να είναι η αποφασιστική ήττα στην Ουκρανία του αυξανόμενου ρεβανσισμού της Ευρώπης.
Αυτός είναι ένας πόλεμος για να αποκρούσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και να αποτρέψει την αποκατάσταση του δυτικού ζυγού.
Η αρχική διαπραγματευτική θέση είναι προφανής, έχει δηλωθεί και δεν πρέπει να αλλάξει: η επιστροφή του ΝΑΤΟ στα σύνορά του του 1997. Από εκεί και πέρα, είναι δυνατές διάφορες επιλογές.
Όπως είναι φυσικό, ο Trump θα προσπαθήσει να ανεβάσει τις ΗΠΑ.
Επομένως, πρέπει να ενεργούμε προληπτικά», συμβουλεύει ο καθηγητής Karaganov.MAGAΘυμηθείτε επίσης ότι ο Trump είναι, κατά βάθος, ορκισμένος μαθητής της λατρείας της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας.
Αμερικανικό μεγαλείο. «Θα ενεργήσει ανάλογα…
Οι Ρώσοι θα υπαγορεύσουν τους όρους παράδοσης σε αυτόν τον πόλεμο της Ουκρανίας επειδή η δύναμή τους τους παρέχει αυτό το προνόμιο και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα οι ΗΠΑ και οι ανίκανοι Ευρωπαίοι υποτελείς τους για να αλλάξουν αυτήν την πραγματικότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο, μια αποφασιστική στρατηγική ήττα θα είναι ένα πολύ πικρό χάπι για αυτή τη δεύτερη κυβέρνηση Trump.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επιλέξουν να βάλουν φωτιά στον κόσμο σε μια κρίση ταπεινωμένης τρέλας».
Και τώρα προσπαθεί ο απαίσιος Χαζάρος-Χαρος σκηνοθέτης που ξεδιπλώνει το έργο του μέσα στη σπηλιά του Πλάτωνα, να μας πείσει ότι υπάρχουν δύο αντίπαλα στρατόπεδα που αλληλοσκοτώνονται για το ποιος θα επικρατήσει και από κάτω οι εθελόδουλοι χειροκροτούν και ταυτίζονται με τους ρόλους που παίζουν και τις σκιές που βλέπουν στους τοίχους της σπηλιάς. Εμμονικά και ψυχοτροπικά πιστεύουν το παπατζιλίκι ότι ο Πούτιν είναι ο αγαθός άγγελος που θα σώσει τον πλανήτη και ότι ο Τραμπάκουλας είναι ο άλλος άγγελος που θα τον βοηθήσει να το κάνει. Αιώνες τώρα αυτό κάνουν οι επικυρίαρχοι. Εύχομαι κάποια στιγμή τα μαύρα πρόβατα να αφυπνιστούν και να αλλάξουν χρώμα.
Ο Μάο Τσέ-τουγκ ήταν Ιουδαίος. Και όλα τα άλλα…
Δημήτρη, αν ισχύουν κάποιες πληροφορίες, το 2025, 2026 και 2027, έρχονται τα πάνω κάτω, τότε θα δούμε πολλές ανατροπές…