ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΘΗΝΑ 2004 ΔΙΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ…
Οι ολυμπιακοί αγώνες παρίσι 2024 διέδωσαν ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΣΙΩΝΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ…
Ας μιλήσουμε για ... ενάρξεις Ολυμπιακών Αγώνων... ΑΘΗΝΑ – ΠΑΡΙΣΙ ... ΤΟ ΦΩΣ και τα ΣΚΟΤΑΔΙΑ...
Προβολές:699
Ο Έρωτας του Δ. Παπαϊωάννου και ο Διόνυσος του Τομά Ζολί
Λέτε τυχαία Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΝΑ ΣΥΝΕΧΑΡΗ ΤΟΥΣ ΣΑΤΑΝΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ, ΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΜΑ ΖΟΛΙ;;;
Το Παρίσι, από πόλη του έρωτα, μετατράπηκε σε πόλη των τράνς και των οργίων…
Το τέλος του, έρχεται σύντομα…
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΛΗΞΗΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΘΗΝΑ 2004, ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΚΛΑΨΑΜΕ ΑΠΟ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ…
Ο ΤΟΜΑ ΖΟΛΙ, ΞΕΦΤΙΛΙΣΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ,ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ, ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ…
ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟΝ …ΣΤΗ.
Καλλιόπη Σουφλή
Κάπου στο 2001, μία ομάδα νέων καλλιτεχνών υπό την σύλληψη και την σκηνοθεσία του νεαρού τότε Δημήτρη Παπαϊωάννου έλαβε το χρίσμα από την Πρόεδρο της Ολυμπιακής επιτροπής Γιάννα Αγγελοπούλου να αναλάβει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων του 2004.
Το τελικό αποτέλεσμα, αδιαμφισβήτητα αποτελεί πλέον κομμάτι της σύγχρονης πολιτιστικής μας –και όχι μόνο- ιστορίας. Δεν ξέρω εάν υπάρχουν πολλά δρώμενα του τόπου μας όπου παρακολουθώντας τα μετά από μία 20ετία, νοιώθεις το ίδιο ξάφνιασμα και τον ίδιο ακριβώς θαυμασμό με τότε.
Από τον Μινωικό πολιτισμό ως τις καρυάτιδες, από τον Μ. Αλέξανδρο ως το Βυζάντιο, από το νταούλι ως τον Χατζιδάκι: Μία τέλεια, υψηλής ποιότητας οπτική ισορροπία χιλιάδων χρόνων ιστορίας που φεύγει από τα στενά πλαίσια του τόπου
φιλοδοξώντας να στείλει οικουμενικά μηνύματα.
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, για όποιον ενδιαφέρεται, όλη η τελετή υπάρχει ακριβώς όπως παρουσιάστηκε τότε χωρίς μάλιστα τον –μάλλον ενοχλητικό-σχολιασμό της ΕΡΤ.
20 χρόνια μετά στην Γαλλία ένας επίσης νέος «εναλλακτικός» καλλιτέχνης ο Τομά Ζολί αναλαμβάνει την εκδήλωση έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων. Και εκεί επίσης στήνεται κάτι πρωτοποριακό και μοναδικό με αρκετό πάλι ρίσκο: Δεν πλημυρίζει βέβαια π.χ. το Stade de France όπως έκανε με το ΟΑΚΑ ο Παπαϊωάννου αλλά το σκηνικό μεταφέρεται κατά μήκος του Σηκουάνα και στα πόδια του πύργου του Άιφελ.
Αποκεφαλισμένες Αντουανέτες, μισοβυθισμένες φιγούρες του Λούβρου, αναδυόμενα αγάλματα σημαντικών γυναικών, έμφαση στην πολυπολιτισμικότητα , κλασικές ορχήστρες, metal μπάντες, ακροβάτες, πυροτεχνήματα αλλά και ένα drag show που ξεχώρισε μάλλον αρνητικά αναγκάζοντας τους διοργανωτές να απολογηθούν.
Η σύγκριση των δύο τελετών, τηρούμενων πάντα των αναλογιών τόπου και χρόνου, ήταν για αρκετούς μοιραία.
Δεν είμαστε βέβαια σε θέση να ξέρουμε τι θα έκανε σήμερα ο Παπαϊωάννου, αν και –τουλάχιστον- αισθητικά κάποιος που παρακολουθεί την πορεία του θα τον χαρακτήριζε μάλλον συνεπή.
Έχει ενδιαφέρον ωστόσο να δούμε τις προθέσεις του καθενός.
Ο Παπαϊωάννου δηλώνει πως « ..έπρεπε να μιλήσω θετικά για κάτι που, όσο περισσότερο μελετούσα, τόσο περισσότερο ανακάλυπτα ότι αγαπούσα: τη χώρα μου, το αφήγημά της, την τέχνη της και την απροκάλυπτη μανία της για ομορφιά…»
Ενώ, 20 χρόνια μετά, ο Γάλλος συνάδελφος του λέει πως η στοχοθεσία του δικού του αφηγήματος ήταν να «… προωθήσει τις (Γαλλικές) δημοκρατικές ιδέες της συμπερίληψης, της ένταξης … της αλληλεγγύης…» για να συνεχίσει αναφερόμενος στο πόσο στερήθηκε αυτές τις αξίες στα παιδικά του χρόνια λόγω απομόνωσης κλπ.
Ο ένας φαίνεται να προσλαμβάνει την ιστορία του τόπου του με βάση κυρίως την αίσθηση και ο άλλος, κυρίως την πολιτική.
Ο ένας αποφασίζει λοιπόν να ζωγραφίσει ενώ ο άλλος να κηρύξει.
Έτσι, έχουμε και τα αντίστοιχα στιγμιότυπα:
Από την μία η εικόνα του γαλάζιας φτερωτής μορφής του Έρωτα που υπερίπταται της «κλεψύδρας» όπως ονόμασε ο Παπαϊωάννου την δική του πομπή της ελληνικής ιστορίας.
Από την άλλη ο επίσης γαλάζιος Διόνυσος που στρογγυλοκάθεται γυμνός και χορτασμένος σε ένα παγανιστικό(;) τραπέζι.
Ο γαλάζιος Έρωτας του Παπαϊωάννου κινείται υπερβατικά. Δεν μιλάει, πλησιάζει τους Έλληνες ως εραστές του ωραίου και τους τείνει κατά καιρούς το χέρι επιδοκιμαστικά. Δείχνει να συνομιλεί μυστικά εξίσου καλά με τους Κούρους όσο και με τους ρεμπέτες.
Ο γαλάζιος Διόνυσος του Ζολά από την άλλη είναι στο εδώ και τώρα, προσγειωμένος στο Παρίσι. Κρατά μικρόφωνο και τραγουδά κάτι για την παγκόσμια ειρήνη που επιτυγχάνεται μέσω του ηδονισμού, περιστοιχισμένος από αντίστοιχες με αυτόν φιγούρες.
Κάποιοι είπαν πως σημασία έχει να πιάνουμε τον σφυγμό της εποχής ,και έδωσαν έτσι να εύσημα στον Γάλλο. Είναι οι ίδιοι που μιλούν για «ανούσιες νοσταλγίες» περασμένων μεγαλείων.
Νομίζω λαθεύουν.
Η συλλογική οικειότητα μας με την φτερωτή μορφή του Παπαϊωάννου, ήταν έντονη και δεν ήταν κάτι που εμπίπτει στο αίσθημα της «νοσταλγίας».
Από την άλλη δεν ξέρω για την οικειότητα του μέσου Γάλλου με τον Διόνυσο του Ζολί: Αυτήν την υπόθεση την αφήνω στους αναλυτές των εκεί πρόσφατων εκλογών…
Στο άρθρο που ακολουθεί, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, μιλάει για τον πρώτο έρωτα της ζωής του με έναν άνδρα…
ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ…
Αυτή είναι η βασικη διαφορά με τους ξεφωνημένους ανώμαλους και διεστραμμένους, που κάνουν τα πάντα για να προκαλέσουν με την woke ατζέντα των εβραιοσιωνιστών που θέλουν να την επιβάλουν σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα… και να κάνουν όλους τους ανθρώπους, το ίδιο ανώμαλους και διεστραμμένους μ’ αυτούς…
ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ…ΚΙ Η ΑΒΥΣΣΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΡΟΥΦΗΞΕΙ…
Καλλιόπη Σουφλή
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου για τον πρώτο του έρωτα στην Μύκονο: «Αισθάνθηκα ότι μπορώ να πεθάνω από απόλυτη ικανοποίηση – ποίηση»
Η γλυκιά ιστορία συνδέεται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Ο σκηνοθέτης, χορογράφος, περφόρμερ και σχεδιαστής σκηνικών, κοστουμιών, μακιγιάζ και φωτισμών, Δημήτρης Παπαϊωάννου μίλησε για τον πρώτου έρωτα.
Ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε με την Πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004, Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη και είχε τον ρόλο του καλλιτεχνικού διευθυντή.
Η γλυκιά ιστορία συνδέεται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Ο ταλαντούχος, λοιπόν, Δημήτρης Παπαϊωάννου μοιράστηκε στον δημοσιογράφο, Βασίλη Θανόπουλο και στο Antivirus Magazine στην ιστορία του.
«Όταν ήμουν 17 ετών στη Μύκονο, συνάντησα τον πρώτο έρωτα της ζωής μου. Ήταν ένας Γερμανός, που λεγόταν Peter και για τον οποίο έχω κάνει πολλά κόμικς. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου, που κατάλαβα τι σημαίνει έρωτας. Δεν ήταν σαρκικά ολοκληρωμένος.
Ήταν η ιστορία συνάντησης δύο αγοριών, που εμένα με συντάραξε απολύτως. Αισθάνθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου -και σ’ ένα κόμικ μου το γράφω αυτό – ότι μπορώ να πεθάνω από απόλυτη ικανοποίηση. Ποίηση.
Περάσαμε, λοιπόν, μερικές μέρες με τον Peter – ήταν αρκετά μεγαλύτερός μου – και όπως ήταν απόλυτα φυσικό με αποχαιρέτησε. Εγώ λοιπόν, πρωτάρης, άρχιζα να του γράφω γράμματα, να ζωγραφίζω, να φτιάχνω πράγματα γι’ αυτόν. Εκείνος έστελνε που και που κάτι κάρτες.
Στα 28 μου χρόνια βρέθηκα στο Βερολίνο, την εποχή που έπεσε το τείχος. Είχα μόνο τη διεύθυνση του Peter, όχι το τηλέφωνο του.
Τον είχα ξεπεράσει πια, ήμουν σε άλλη σχέση, αλλά βρισκόμουν όσο πιο κοντά μπορούσα να βρεθώ. Είχα συναντήσει ένα παιδί, Γερμανό, που δούλευε σε μια τηλεφωνική εταιρεία και του έδωσα τα στοιχεία να βρει το τηλέφωνο. Το παιδί αυτό την επόμενη ημέρα με ενημέρωσε πως βρήκε το τηλέφωνο του, το κάλεσε και έμαθε πως μόλις χθες ο Peter είχε μετακομίσει αλλού και δεν είχε αφήσει στοιχεία. Μια μέρα διαφορά.
Δέκα χρόνια μετά έρχεται η στιγμή, της τελετή έναρξης. Με την ευκαιρία της μυθολογίας, της ιστορίας του τόπου, και του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκε το κόνσεπτ, στην Κλεψύδρα (έργο αξεπέραστο του ιδιοφυούς Άγγελου Μέντη) τη στιγμή που ξαναγεννιέται η ιστορία της τέχνης του τόπου, έβαλα τον έρωτα να υπερίπταται, να περπατά στον αέρα και να δημιουργεί ολόκληρη την Ελληνική Τέχνη.
Λαμβάνω στα γραφεία του 2004 μια κάρτα που μου έγραφε: “Γεια σου είμαι ο Peter και με δάκρυα στα μάτια συνειδητοποίησα εχθές το βράδυ, βλέποντας τηλεόραση ότι εσύ είσαι αυτός, που έκανε όλο αυτό. Δε σε έχω ξεχάσει ποτέ. Αναρωτιέμαι πως είσαι και τι κάνεις… είμαι βαθύτατα συγκινημένος”.
Έλαβα αυτή την κάρτα και σκέφτηκα πως έτσι έπρεπε να κλείσει αυτός ο κύκλος».
Προβολές : 699
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, ΚΟΡΥΦΑΙΑ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΑΡΙΣΙ 2024, ΤΟΜΑ ΖΟΛΙ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Κυρία Σουφλή, πέφτω από τα σύννεφα. Μου είναι αδύνατον να δεχτώ ότι υμνείτε έναν κίναιδο (Δ. Παπαϊωάννου) που έχει δηλώσει ότι την δεκαετία του 80 ψωνιζόταν στα ουρητήρια της Ομόνοιας! Χίλιες φορές ο Οβρηός Τομά Ζολί που δεν ξέρουμε αν είναι κίναιδος γιατί δεν το έχει δηλώσει όπως ο δικός μας
Αυτό καταλάβατε;;; Κάνω συγκριση δυο ενάρξεων και γράφω πως αν και οι δυο χορογράφοι έχουν τις ίδιες σεξουαλικές επιλογές (ψάξτε και βρείτε που το δηλώνει και ο γάλλος τον οποίον υπερασπίζεστε με τόσο πάθος) ο μεν Παπαϊωάννου έδωσε ένα αριστούργημα, ο δε Ζολί, ένα σατανικό σκοτεινό δημιούργημα που συκοφαντούσε χριστιανισμό και ελληνισμό… εκτός αν σας άρεσε η έναρξη των ολυμπιακών αγώνων του παρισιού…
Μένω κυριολεκτικά έκπληκτη που δεν αντιλαμβάνεστε τι διαβάζετε.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΆΡΘΡΟ,
ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΌΛΟΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΑ,
ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΘΗΚΕ!…
ΔΗΛΑΔΗ:
ΈΧΩ ΦΙΛΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ(ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, ΑΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΠΧ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΑ;),
ΒΓΑΙΝΩ ΈΞΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ(ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥΣ),
ΔΕ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ, ΣΕΙΡΕΣ, ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ(ΠΟΥ ΤΟ ΈΧΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ),
ΔΕ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΤΛ-ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΜΙΕΣ,
ΈΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΤΛ ΚΤΛ!…
ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΌΛΑ ΑΥΤΑ,
ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΤΗ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ(ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ Ή ΕΠΙΚΤΗΤΗ),
ΠΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ, ΒΙΟΛΟΓΙΑ, ΗΘΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!!
Ό,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ, ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΥΦΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ
ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΙΧΑΜΕΡΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ-ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΤΟΥΣ!… ΚΑΠΟΥ ΈΛΕΟΣ!…
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ ΝΑ ΈΧΕΙΣ,
ΤΟ ΑΓΑΠΑΣ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ,
ΑΛΛΑ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ-ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ!…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Στην τέχνη δε χωράνε όρια και αφορισμοί. Δεν είναι όλα τα θεάματα για όλους,σίγουρα σε κάποιους δε θα αρέσει.
Για να δικαιολογείς τέτοια αρρωστημένα σκηνικά, σημαίνει πως ανήκεις σ’ αυτούς…
ΤΑ ΜΠΟΓΑΛΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟ… ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ.
ό,τι επιβάλλεται ΔΕΝ είναι τέχνη
Δεν είναι σωστή προσέγγιση αυτή! Είναι σοφιστεία.
Πρώτσ πρώτα να ΟΡΙΣΟΥΜΕ το σημαίνει ΤΕΧΝΗ.
Μετά να ΟΡΙΣΟΥΜΕ τι είναι οι καλές τέχνες.
Και αφού μάθουμε να μιλάμε σωστά όταν λέμε τέχνη, να δούμε ποια είναι η ΕΝΤΕΛΈΧΕΙΑ της εκάστοτε τέχνης. Το τι σημαίνει εντελέχεια πάλι θέλει μελέτη
Και επειδή οι αρχαίοι πρόγονοί μας θέσπισαν το τι εστί ΤΕΧΝΗ και αυτό δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα και ούτε θα αλλάξει ποτέ, επειδή είναι ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ , ρίξε μια ματιά στα ανωτέρω και μην απαντήσεις. Απλά μάθε τα για σένα.
έχετε εσείς τον ορισμό να μας τον πείτε; Γιατί σε όλα κάνετε τους δασκάλους και ειδικά σε πράγματα που ο καθένας τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά;
κανονικά η τέχνη δεν έχει όρια ωστόσο καλό είναι μέσα από τα εκθέματα της να μην ”θίγει”κανέναν.
Δέν θα “υμνήσουμε” κιόλας τις ερωτικές επιλογές του Παπαιωάννου. Είναι προσωπικές και καλά θα έκανε να τις άφηνε τέτοιες..
Γιά τό έργο του ( εναρξη και λήξη 2004) θα πούμε πως κλάψαμε από υπερηφάνια,γιά την Ιστορία που σαν λαός κουβαλάμε,και τον ευχαριστούμε γιατί τήν ανέδειξε ,με σεβασμό ευγένια και δέος.. Προφανώς!
Καλιτέχνης μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί,ο Παπαιωάννου. Οπως ένας Χατζιδάκης,κατέθετε καποτε και αυτός την “ευγενική” πλευρά της “θυλικής” του υπόστασης.
Ηταν αριστούργημα εκείνη η έναρξη. Ηταν άν το θές το κύκνειο άσμα μας… “Χαρωπά” πηγαίναμε στο σφαγείο.,μιάς και ήταν η τελειωτική σφαλιάρα της οικονομίας..Σπατάλη,καταστροφή,και δέν έχουν αφήσει οι αλήτες τίποτα έτσι για να θυμόμαστε.Ολα τα αφησαν και σάπισαν… Εκείνο πάλι το θέμα της “ασφάλειας”,μας τέντωσαν.. Στου Λονδίνου ,και καλά με τά φοβερά μέτρα ασφαλείας,έγινε της κακομοίρας.Μέχρι και κάποιον μικρό έψαχναν από που είναι ,που ταξιδεψε σε άσχετη πτήση..Δλδ ότι ναναι.
Σε εμάς παρότι ήταν πανάκριβο όλο το ΄εργο,όλα ήταν τέλεια. Και αυτό ωφείλεται ,στόν κάθε έναν ατομικά ,γιατί εργάστηκαν πάρα πολλοί τότε γιά εκείνους τους Ολυμπιακούς. Ο Αντρας μου συγκεκριμένα (οτε) μήνα ολόκληρο μέσα στο ολυμπιακό χωριό για την ασφάλεια των καλεσμένων.Και όλοι δούλεψαν με χαρά και υπεύθυνα. Ηταν η ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ.ΕΙΧΑΝ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ. ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΛΑΜΠΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ “ΜΑΜΑΣ”. ΣΚΕΨΟΥ ΜΙΑ ΜΑΜΑ, ΤΙ ΓΛΕΝΤΙ ΚΑΝΕΙ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΒΛΑΣΤΑΡΙ ΤΗΣ ΞΑΝΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ..ΟΛΟ ΚΑΜΑΡΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ Δ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΝΤΗ.. ΚΑΙ ΤΟΣΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΛΙΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ.
Δεν ύμνησα στο σχόλιό μου την ερωτική επιλογή του ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ… οφείλω όμως να την σεβαστώ, γιατί δεν με προκαλεί…
Στα υπόλόιπα που γράφετε, δεδομένου πως έζησα από κοντά ως διαπιστευμένη δημοσιογράφος στους ολυμπιακούς αγώνες της ΑΘΗΝΑΣ 2004, θυμάμαι να κλαίω από υπερηφάνεια και να νοιώθω συναισθήματα πρωτόγνωρα που ακόμα και σήμερα τα νοιώθω κάθε φορά που θα δω τις τελετές έναρξης και λήξης…
Ήξερα πως όταν σβήσουν τα φώτα, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την Πατρίδα μας, αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω πως η Ελλάδα θα ξαναγίνει ΦΩΣ…
Ας κρατήσουμε μέσα μας τα συναισθήματα που νοιώσαμε με τις θεϊκές χορογραφίες του Δημήτρη Παπαϊωάννου… εμένα αυτά μου αρκούν για να τον θεωρήσω μεγάλο καλλιτέχνη, κομμάτι της Ιστορίας μας και παγκόσμιο ΕΛΛΗΝΑ.