Στη ναυτιλία είναι νόμος: Ναυτικός δεν σπρώχνει ποτέ άνθρωπο στη θάλασσα. Πολύ δε περισσότερο δεν αφαιρεί ζωή από άνθρωπο. Υπό αυτή την έννοια το προχθεσινό συγκλονιστικό περιστατικό στον καταπέλτη του πλοίου «Blue Ηοrizon» με πρωταγωνιστή τον ύπαρχο, ο οποίος έσπρωξε βιαίως στα βρόμικα νερά του λιμανιού πολίτη που επιχείρησε να επιβιβαστεί στο πλοίο την τελευταία στιγμή, δυσφημεί, διασύρει και αδικεί κατάφωρα την ελληνική ναυτοσύνη, αλλά και την ίδια την εταιρία, που ανήκει στον όμιλο Attica Group.

Παρατηρήσαμε με μεγάλη προσοχή τη συμπεριφορά των πληρωμάτων στα πλοία Blue Star το καλοκαίρι στην Τήνο και την Πάρο και εντυπωσιαστήκαμε από τον επαγγελματισμό τους. Το ίδιο παρατηρήσαμε και στη συμπεριφορά των πληρωμάτων της Sea Jets («Champion Jet 1»). Δίπλα στον πολίτη, υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Ολους τούς κυνηγούσε ο χρόνος. Να είναι ακριβείς στο ραντεβού του πλοίου τους με το επόμενο λιμάνι.

Διαχειρίστηκαν εκατομμύρια επιβάτες, κάθε εθνικότητας, με ανθρωπιά και ψυχραιμία, χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Στην Αλεξανδρούπολη ο «Κοραής» στέγασε και νοσοκομείο. Γι’ αυτό και ο «καταπέλτης» του «Blue Orizon» στο τέλος της σεζόν μάς αφήνει πολύ πικρή γεύση. Μια στιγμή ισοπέδωσε, εξαφάνισε και διέσυρε την εργασία χιλιάδων ναυτικών μας που έφευγαν αξημέρωτα από το λιμάνι και επέστρεφαν μεσάνυχτα. Αλλά έπληξε και μια εταιρία που αποδεδειγμένα έδωσε εξετάσεις και τις πέρασε!

Ωστόσο, με λύπη οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι στις εξετάσεις που ακολούθησαν αμέσως μετά το περιστατικό που συγκλόνισε εκατομμύρια Ελληνες η εταιρία αυτή, που είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, ανήκει στην Τράπεζα Πειραιώς και διοικείται κατά βάση από τεχνοκράτες, πέρασε κάτω από τη βάση στο μάθημα του ανθρωπισμού. Η πρώτη της αντίδραση σε επίπεδο πλοιάρχου ήταν η διασπορά ψευδών ειδήσεων και η πλήρης αδιαφορία για τη ζωή που χάθηκε. Το πλοίο απέπλευσε σαν να μη συνέβη τίποτα, οι πρώτες διαρροές που έγιναν στα ΜΜΕ ήταν πως ο επιβάτης… σκόνταψε στον καταπέλτη κι έπεσε (!), ενώ εκφωνήθηκε έως και ανακοίνωση από τα μεγάφωνα του πλοίου στην οποία η εταιρία «απολογείτο» στους επιβάτες της για την καθυστέρηση (!!!) του απόπλου που οφειλόταν σε περιστατικό για το οποίο δεν είχε καμία ευθύνη! Στη δε ανακοίνωση που εξέδωσε (και κατά πάσα βεβαιότητα θα έγραψε κάποιο golden boy από τις εταιρίες δημοσίων σχέσεων που προσλαμβάνουν για τέτοιες περιπτώσεις «διαχείρισης κρίσεων») η εταιρία δήλωσε απλώς «συγκλονισμένη».

Η λέξη «συλλυπητήρια» δεν υπήρχε στην ελληνική γλώσσα γι’ αυτήν. Η έκφραση λύπης στην οικογένεια του νεκρού απουσίασε παντελώς. Αν ο ύπαρχος που έσπρωξε τον 36χρονο στον θάνατο ήταν αδιανόητα αναίσθητος, αυτοί που υπέγραψαν την ανακοίνωση τι ήταν, άραγε; Στην πραγματικότητα, «έπνιξαν» δεύτερη φορά τον άνθρωπο , προσβάλλοντας τη μνήμη του.

Μόλις ξημέρωσε χθες και άρχισε να λειτουργεί το Χρηματιστήριο στο οποίο είναι εισηγμένες τόσο η τράπεζα που την έχει στην ιδιοκτησία της όσο και η ίδια η εταιρία, άρχισε η προσεκτική αποδόμηση. Με βάση το manual. Τα δελτία ειδήσεων των ραδιοφωνικών σταθμών στους οποίους η εταιρία είναι μεγάλος διαφημιστικός χορηγός εξέφραζαν αυτοβούλως τον αποτροπιασμό τους και επιτίθεντο αυτονοήτως στο πλήρωμα αλλά επισήμαιναν με ένταση ότι ο επιβάτης επιχείρησε να εισέλθει στο πλοίο «αφού είχαν ήδη λυθεί οι κάβοι». Επιχείρημα για το δικαστήριο.

Είναι σαν να ακούμε από τώρα τον ακριβοπληρωμένο συνήγορο υπεράσπισης: «Τι το ήθελε ο χριστιανός αφού οι κάβοι είχαν λυθεί; Ρίσκαρε!» Το ίδιο ακριβώς έκανε και συνδικαλιστής της ΠΕΜΕΝ, ο οποίος, αφού επιτέθηκε στους ναυτικούς, υπογράμμισε ότι ο 36χρονος πάτησε στον καταπέλτη ενώ «είχαν λυθεί οι κάβοι». Και το κορυφαίο: Κληθείς να σχολιάσει το περιστατικό ο υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης, απέφυγε να διατυπώσει έστω υποκριτικά μια έκφραση συμπάθειας προς την οικογένεια του νεκρού. Με μάλλον βαριεστημένο ύφος ανέσυρε σαν τζουκ μποξ του Ποινικού Δικαίου μερικούς κλασικούς νομικούς όρους, ήπιους για την περίπτωση (π.χ. ενδεχόμενος δόλος), και είπε στους εμβρόντητους παρουσιαστές του Σκάι ότι «η νομική ανάλυση είναι αρμοδιότητα της εισαγγελέως».

Ετσι είναι! Θα τα βάλουμε με τις τράπεζες; Ας το κάνει η εισαγγελεύς. Για τα ανθρωπιστικά ανακλαστικά του υπουργείου Ναυτιλίας την πρώτη ώρα που ακολούθησε το περιστατικό δεν το συζητούμε. Τα αφήνουμε ασχολίαστα. Και εδώ πολύς «συγκλονισμός» για την οικογένεια του άτυχου εργαζομένου από το Λασίθι, συλλυπητήρια τίποτα. Η ανθρώπινη ζωή, όταν συγκρούεται με μετοχές, χρηματιστήρια, ΔΕΚΟ, πολυεθνικές, πάσης φύσεως διαπλοκές, δυστυχώς στις μέρες μας «δεν είναι τίποτε σημαντικό». Μόνο ένας Σφηνιάς ήταν άνδρας και τη θεώρησε τόσο σημαντική ώστε να θυσιάσει και τη δική του… Και αν επρόκειτο για γεγονός μεμονωμένο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι η εξαίρεση.

Ελάτε που δεν είναι όμως! Δυστυχώς. Η κοινωνία έχει αλλάξει. Ο κυνισμός και η εξαχρείωση θριαμβεύουν. Είναι μοτίβο. Δύο μέρες τώρα τα συστημικά ΜΜΕ αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη «νεκρός» στα δελτία ειδήσεών τους όταν πρόκειται να μεταδώσουν ανθρώπινες απώλειες από τις πλημμύρες για τις οποίες ευθύνονται, εκτός από τους 12.000 κεραυνούς και τους τόνους νερού, και οι απαρχαιωμένες κρατικές υποδομές. Δύο φορές ακούσαμε σε ραδιόφωνο την παραπλανητική είδηση ότι «ανεσύρθη από τα ερείπια χωρίς τις αισθήσεις του».

Αναφέρονταν σε νεκρούς! Μήπως και στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών το ίδιο ακριβώς δεν συνέβη; Η ιταλική εταιρία εξέδωσε τα πρώτα 24ωρα μια εντελώς ψυχρή ανακοίνωση τριών γραμμών για το γεγονός, ενώ για πολλές μέρες δεν τοποθετήθηκε για το συμβάν. Η μόνη ευρεία ανακοίνωση που εξεδόθη ήταν αυτή στην οποία ορίζονταν τα ποσά αποζημιώσεων ανά ανθρώπινη ζωή που χάθηκε. Με τη βεβαιότητα ότι οι αποζημιώσεις εξαγοράζουν σιωπές. Τις ίδιες μέρες κρατικοί αξιωματούχοι της Θεσσαλίας υπερηφανεύονταν σε υπουργικά γραφεία πως φυγάδευσαν τους φοιτητές του τρένου με πούλμαν στη Θεσσαλονίκη και δεν τους πρόλαβαν τα κανάλια για… δηλώσεις!

Η δε δικαστική πορεία της υπόθεσης δείχνει ότι θα «την πληρώσουν» ο σταθμάρχης και μερικοί αξιωματούχοι του ΟΣΕ, πάντως όχι οι υψηλόβαθμοι αποδέκτες εγγράφου τους τέως προέδρου του ΟΣΕ κυρίου Σπηλιόπουλου που από το 2020 προειδοποιούσε ότι οι συνέπειες θα είναι ολέθριες και θα έχουμε θύματα.

Το μοτίβο λοιπόν, όταν χάνουν την ζωή τους άνθρωποι από τη μεσαία και την κατώτερη τάξη από λάθη εισηγμένων εταιριών, κρατικών ΔΕΚΟ κ.λπ., είναι κλασικό! Πρώτα το «σύστημα» υποκρίνεται ότι εναρμονίζεται με το λαϊκό αίσθημα, μετά σιγά σιγά εισάγει στον δημόσιο διάλογο μέσω πρόθυμων τρίτων νομικούς όρους που ενοχοποιούν τα θύματα, στο τέλος υπουργοί, συνδικαλιστές και μερίδα μέσων ενημέρωσης ολοκληρώνουν τη δουλειά: κουκούλωμα.

Αναισθησία εις τη νιοστή. Μόνον αν καεί κανένας μετανάστης στο Δάσος της Δαδιάς εκφράζουν τη συγκίνηση τους ακόμα και σε επίπεδο αρχηγού κράτους. Αν είσαι Ελλην, πας άκλαυτος. Από μια άποψη είχε δίκιο ο κύριος Σημίτης: Αυτή είναι η Ελλάς. Μόνο που από το «Express Samina» έως το «Blue Horizon» έγινε δέκα φορές χειρότερη. Μια χώρα κυνική, χωρίς συναίσθημα.