Γράφει η Καλλιόπη Σουφλή
Ψάχνω να βρω τις λέξεις, δώδεκα χρόνια μετά, για να περιγράψω μια τραγωδία ανείπωτη, που την έζησα από τις πρώτες σχεδόν στιγμές… μια τραγωδία, που σημάδεψε τη ζωή μου… την ανέτρεψε… δημοσιογραφικά και προσωπικά…
Γιατί σήμερα, μπορώ να υποψιάζομαι τι έγινε στο ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ... ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ... (βίντεο)
Προβολές:1.061
Γιατί εκεί πάνω, έχω την υποψία πως έγινε μια ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΤΑΣΣΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ.
Γράφει η Καλλιόπη Σουφλή
Ξέρεις τι σημαίνει “γκρεμίστηκε ο κόσμος”;
Ξέρεις τι σημαίνει “γκρεμίστηκε ο κόσμος μου”;
Το έχεις νοιώσει ποτέ;
Ξέρεις πως είναι να γκρεμίζεται ότι έφτιαχνες, ότι σκεπτόσουν, ότι ζούσες, ότι πίστευες μια ολάκερη ζωή;
Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις γύρω σου και μέσα σου συντρίμια;
Θα προσπαθήσω να σου το δώσω να το καταλάβεις με απλά λόγια… όσο πιο απλά μπορώ… όσο ακόμα τα δάχτυλά μου, που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής και του μυαλού μου, κτυπούν ακόμα τα πλήκτρα του υπολογιστή μου… αν και μεταξύ μας, δεν υπάρχει πιο ψυχρό πράγμα από ένα πληκτρολόγιο και μια οθόνη …
Ξέρεις, το χαρτί και το μολύβι, έχουν μια διαφορετική αίσθηση… πιο οικεία, πιο ανθρώπινη…
Θα σου πω για τη μέρα που γκρεμίστηκε ο κόσμος για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους…
Για τη μέρα που 121 ανθρώπινες ψυχές έγιναν άμορφα διαμελισμένα πτώματα… έγιναν καρβουνιασμένα μέλη και κορμιά…
Ξέρω… παγώνεις που διαβάζεις αυτά που σου γράφω, κι ίσως σταματήσεις εδώ να διαβάζεις… δεν θα σε κατηγορήσω… κατανοώ πως δεν αντέχεις την φρίκη…
Εγώ όμως, πρέπει να συνεχίσω να εξιστορώ εκείνη τη μέρα… τη μέρα που γκρεμίστηκε ο κόσμος κάποιων άγνωστων σ’ εμένα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων… για τη μέρα που γκρεμίστηκε ο δικός μου κόσμος κι έγινε θρύψαλα…
Ήταν παραμονή της Παναγιάς…
14 Αυγούστου 2005…
Παραμονή της Παναγιάς, σου λέω… το καταλαβαίνεις;
Ξεκίνησα να σου γράφω αυτό το γράμμα, στις 12.05μ.μ. … ήταν η ώρα που έπεσε το HELIOS…. κι είναι 1.31μ.μ. κι ακόμα είμαι στην αρχή…
Στις 12.05Μ.Μ., γκρεμίστηκε ο κόσμος για 121 ΑΘΩΟΥΣ…
Εκεί πάνω… στο ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ…
Ήταν 1.31 μ.μ. κι εγώ, βρισκόμουν ήδη ΕΚΕΙ… από ώρα… όπως ήμουν εκεί, σαράντα μερόνυχτα διαρκώς… ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ…
Και τους είδα…
Όχι… δεν θα σου περιγράψω το θέαμα… δεν θέλω να γκρεμίσω τον κόσμο σου, ούτε να τον γεμίσω με φρίκη… φτάνουν τόσοι γκρεμισμένοι κόσμοι… φτάνει ο δικός μου κόσμος που γκρεμίστηκε ανάμεσα στα διαμελισμένα πτώματα…
Δεν αντέχονται τα συντρίμμια… δεν μπορείς να τα διαχειριστείς, εκτός αν… παγώσεις…έτσι όπως πάγωσα κι εγώ, σχεδόν μόνη ζωντανή, ανάμεσα σε τόσους άμορφους νεκρούς…
Τότε που βρέθηκα μια ανάσα από την παράνοια… τότε που πρόφτασα να φωνάξω μια προσευχή… “Παναγιά μου, μπλοκάρισέ μου το μυαλό και την ψυχή, να μην σκέπτομαι… να μην νοιώθω… “
Και μ’ άκουσε…
Κι από τότε, όλο μου το χθες, όλο το παρελθόν μου έγινε ψυχρές εικόνες… και η ψυχή μου κλείστηκε σ’ ένα δωμάτιο που οι αχτίνες του ήλιου μπαίνουν κάποιες στιγμές σαν κλέφτες, για να την ζεστάνουν…
Κείνη η μέρα, στοίχειωσε τη ζωή μου… συνέχισα να ζω ανάμεσα στα συντρίμμια του HELIOS, και στα συντρίμμια της δικής μου ζωής… συνέχισα να γελάω, αλλά το γέλιο δεν φτάνει ως τα μάτια, εκτός από σπάνιες φορές…
Γιατί σήμερα, μπορώ να υποψιάζομαι τι έγινε στο ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ…
ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ…ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΑ ΚΟΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ…
Γιατί εκεί πάνω, έχω την υποψία πως έγινε μια ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΤΑΣΣΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ.
ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΧΑΡΑΔΡΑ ΜΕ ΤΑ 121 ΠΤΩΜΑΤΑ… ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΦΩΤΙΑ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΙΧΝΟΣ ΚΗΡΟΖΙΝΗΣ…
ΜΗΠΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ;
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΟΠΛΑ;;;
ΜΗΠΩΣ ΓΙ ΑΥΤΟ Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΠΤΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΞΕΝΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΑΨΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ;;;
ΜΗΠΩΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΚΥΡΩΣΕ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ;;;
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΤΙ ΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΠΙΛΟΤΟΙ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΑΝ ΤΟ HELIOS;;;
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ;;;
ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ, ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΥΠΟΨΙΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΘΗΚΑΝ.
Εκεί, στο ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ, στοιχειώθηκαν οι ζωές πολλών …
121 νεκροί… εκατοντάδες χιλιάδες συγγενείς… κι όσοι ΕΙΔΑΜΕ…
Όσοι ΕΙΔΑΜΕ τη φρίκη, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε… μόνον να προσευχόμαστε μπορούμε, για τις 121 ψυχές… και για τις δικές μας…
Να προσευχόμαστε για τους 121 νεκρούς, να βρεθούν ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥΣ και να δικαιωθούν… να προσευχόμαστε για την ηρεμία των δικών μας ψυχών και για την ζωή που μας απομένει να την ζήσουμε εν ειρήνη… και να ευχόμαστε ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
Κι εσείς, αν βρεθείτε σε κάποια εκκλησιά, σήμερα ή αύριο, σας παρακαλώ, ανάψτε ένα κεράκι στη μνήμη των 121 ΝΕΚΡΩΝ ΤΗΣ HELIOS…
Σας ευχαριστώ…
Καλλιόπη Σουφλή
Υ.Γ. Τα τραγούδια που ακολουθούν στα βίντεο, είναι γραμμένα από την Κύπρια θεατρική συγγραφέα και Πρόεδρο των Κυπρίων Λογοτεχνών, την αδελφή της ψυχής μου ΔΕΣΠΩΣ ΚΟΝΙΖΟΥ ΛΟΪΖΙΑ (στις φωτό με τον δημοσιογράφο Γιώργο Σμυρνή, στα συντρίμμια και στην κοινή συνέντευξη που δώσαμε οι δυο μας στην τηλεόραση του ALPHA), μουσική του Κύπριου συνθέτη Σάββα Πέτρου και τα έχει τραγουδήσει ο Θεσσαλονικιός τραγουδιστής Βαγγέλης Μαστρογιάννης, μετά από δική μου παράκληση.
Τα βίντεο, έφτιαξε ο αγαπημένος φίλος και συναγωνιστής, ο αείμνηστος ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ… Με τον Γιώργο, μοιραστήκαμε και εκείνες τις φριχτές στιγμές στην χαράδρα που ήταν γεμάτη πτώματα… δικό του ήταν το εκκλησάκι που τοποθέτησε στην μνήμη τους… ύστερα, εκείνος έφυγε από καρκίνο… ο Θεός, να αναπαύσει την ψυχή του.
Όλο το φωτογραφικό υλικό που επισυνάπτεται αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία δική μου και της εφημερίδας ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ της οποίας ήμουν ιδιοκτήτρια, εκδότρια και αρχισυντάκτρια .
Για όσους θέλουν να διαβάσουν το αφιέρωμα σ’ εκείνη την φρικτή τραγωδία, υπάρχει ένα αναλυτικό ρεπορτάζ, που βρήκα στο φιλικό ιστολόγιο του thesecretrealtruth, (εδώ) που είχε σηκώσει την ανάρτησή μου, από το κατηργημένο πλέον ιστολόγιό μου attikanea.blogspot.com.
ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ “HELIOS”…Στο “σταυροδρόμι”, εκεί στο Μαύρο Βουνό, άλλαξε η ζωή πολλών… κι άφησε ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΗΜΑΔΙΑ…(Α’ ΜΕΡΟΣ) (βίντεο)
Δώδεκα χρόνια, κουβαλάω στην ψυχή, στην σκέψη και στο κορμί μου, εικόνες ανείπωτης φρίκης… κι εκείνη την μυρωδιά της καμμένης σάρκας που κόλλησε πάνω σε κάθε μόριο του σώματός μου… βίασε την ψυχή μου με τον πλέον σκληρό τρόπο…
Τέτοια γεγονότα, δεν περιγράφονται… δεν βρίσκεις τις λέξεις… μοιάζουν όλες γυμνές… ψυχρές… άηχες…φτωχές… ανίκανες κι ακατάλληλες ν’ αποδώσουν κείνη την τραγωδία, παραμονή της Παναγιάς…
14 Αυγούστου 2005… ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ 121 κι ο Αρχάγγελος, στο πλευρό τους να βαδίζει λυπημένος…
Το βίντεο εδώ…
Πάντα στις μεγάλες στιγμές πόνου της ζωής μου, γινόμουν πέτρα… κι ύστερα από καιρό, έσπαγα σε χιλιάδες κομμάτια…
Σ’ αυτή την τραγωδία, ούρλιαξα μιαν ευχή, κοιτάζοντας τον ουρανό: “Παναγιά μου, πάγωσε την ψυχή και το μυαλό μου, για ν’ αντέξω…”.
Γύρω μου νεκρά κορμιά… συντρίμια… Εικόνες φρίκης που δεν αποτυπώνονται με λέξεις…
Η εικόνα του θανάτου είχε ξεράνει το στόμα μου… Η μυρωδιά της καμμένης σάρκας, είχε αγγιστρωθεί στο κορμί μου… ξέρω πως δεν θα φύγει ποτέ… στις αποσκευές της αιωνιότητας θα την κουβαλώ… αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής μου…
Θρύψαλλα η ψυχή, δεν μπόρεσε να ενώσει όλα τα κομμάτια της… κάποια έμειναν εκεί πάνω… στο ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ… δίπλα σε 121 ψυχές… στον πραγματικό τους τάφο…
Κάποια άλλα κομμάτια της ψυχής μου, έμειναν στην Κύπρο… στην Δέσπω Κόνιζου – Λοϊζιά, που έγινε η αδελφή που δεν είχα ποτέ…
Στην Δέσπω, που έχασε κι αυτή δικούς της ανθρώπους… συγγενείς… Στην Δέσπω, που έκανε τον πόνο στίχο… τον στίχο τραγούδι… το τραγούδι, κραυγή…
Κάποια κομμάτια της ψυχής μου, ταξείδεψαν στην Θεσσαλονίκη στον Βαγγέλη Μαστρόγιαννη, ένα άγνωστο παλλικάρι, που μπηκε στην ψυχή μου… τραγούδησε δυο από τα τρία μελωποιημένα ποιήματα της Δέσπως…
Το βίντεο εδώ…
Κάποια κομμάτια, τα πήρε μαζί του στο μακρύ του ταξείδι, ο αείμνηστος αγαπημένος φίλος Γιώργος Κόλλιας, που μαζί ζήσαμε εκείνη την τραγωδία και ανέλαβε να ντύσει τα ποιήματα της Δέσπως…
Κάποια κομμάτια της ψυχής μου, τα πήρε μαζί του φεύγοντας από αυτή τη ζωή, ο σύζυγός μου…
Σε δυο μεγάλες κούτες, είναι κλεισμένες οι μνήμες από κείνη την τραγική μέρα και τις μέρες οδύνης που ακολούθησαν…
Λίγους μήνες μετά την τραγωδία, ένα τηλεφώνημα, από κάποιο σημαίνον πρόσωπο της τραγωδίας…
“Κυρία Σουφλή, από τα συντρίμια πήρα ένα λούτρινο κουκλάκι… ξέρετε… αυτά τα παιχνίδια που μόλις τα πατήσεις αρχίζουν και χοροπηδάνε… ήταν βουβό, μέχρι την μέρα των Χριστουγέννων… και ξαφνικά, άρχισε να παίζει μόνο του… Δεν μπορώ να το κρατήσω… νομίζω πως στα δικά σας χέρια, θα γίνει το φυλακτό ενός … αγγέλου”!
Σε δυο μεγάλες κούτες, είναι κλεισμένες μνήμες και αντικείμενα από κείνη την τραγική μέρα και τις μέρες οδύνης που ακολούθησαν…
Σε δυο μεγάλες κούτες, είναι κλεισμένες μνήμες και αντικείμενα από κείνη την τραγική μέρα και τις μέρες οδύνης που ακολούθησαν…
Πέρασαν δώδεκα ολόκληρα χρόνια… Ηθικό χρέος, ένα αφιέρωμα στη μνήμη τους… έτσι όπως κατέγραψα χρονικά τα γεγονότα, από τις σελίδες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ…
Και μια ευχή… ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Το βίντεο εδώ…
Στα χιλιάδες “ΓΙΑΤΙ”, δεν πήρα μέχρι σήμερα απαντήσεις… Ούτε στην ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ που γίνεται στον τάφο 121 ΑΘΩΩΝ!
Κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα, πατήστε “αρχικό μέγεθος” και διαβάστε το αφιέρωμα …
Κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα, πατήστε “αρχικό μέγεθος” και διαβάστε το αφιέρωμα …
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Σε απόσταση λίγων μέτρων από το σημείο της τραγωδίας, γίνεται ο ΧΥΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ…
Βρέθηκαν κι εκεί κορμιά των θυμάτων… αλλά αυτό, δεν σταμάτησε τους ΙΕΡΟΣΥΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΝΤΑΒΑΤΖΗ ΓΙΩΡΓΟ ΜΠΟΜΠΟΛΑ, και το έργο συνεχίζεται και πρόκειται σύντομα να λειτουργήσει…
Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Κύπρου, Τάσσος Παπαδόπουλος, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, επρόκειτο να στείλει επίστολή στον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος, Κώστα Καραμανλή, ζητώντας του να μην κατασκευαστεί εκεί ΧΥΤΑ…
Όταν όμως ως πρωθυπουργός της χώρας, την παραδίδεις με την ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑΣ στους διεθνείς εχθρούς, είναι δυνατόν να νοιαστείς για 121 ΝΕΚΡΟΥΣ;;;;
Ούτε ο … “μακαριστός” Χριστόδουλος, απέτρεψε το ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΧΥΤΑ, παρ’ ότι ενημερώθηκε…
Ούτε το ΣτΕ, που επισκεφθήκαμε με τον σύζυγό μου και στην συνέχεια με αντιπροσωπεία των Κοινοτικών Αρχών Γραμματικού και Βαρνάβα και τοπικούς συλλόγους, αν και ενημερώθηκε ο τότε πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, έκανε κάτι…
Ο εισηγητής Παναγιώτης Πικραμμένος, ο γερμανοτραφής μετέπειτα υπηρεσιακός πρωθυπουργός, απέρριψε όλες τις νόμιμες και ηθικές προσφυγές κατά του ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΕΡΓΟΥ.
Τα συμφέροντα και τα ΚΤΗΝΗ που τα εκπροσωπούν, δεν καταλαβαίνουν από… αεροπορικές τραγωδίες…
…………………………………………………………………………………………………………………………..
Ένα ΕΓΚΛΗΜΑ… γιατί για μένα και για κάποιους άλλους, ΕΓΚΛΗΜΑ ήταν η ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ στο ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ, σκεπάζεται από ένα νέο ΕΓΚΛΗΜΑ.
Το πρώτο, ήταν πολιτικό και είχε ανθρώπινα θύματα.
Το ίδιο και το δεύτερο ΕΓΚΛΗΜΑ… η κατασκευή του ΧΥΤΑ…
Βαθιά πολιτικό ΕΓΚΛΗΜΑ, που θα έχει θύματα … 5.000.000 ανθρώπους… όσους κατοικούν στο Λεκανοπέδιο Αττικής…
https://youtu.be/wKASD7t4zsM
…………………………………………………………………………………………………………………………….
Πώς μπορείς να παρηγορήσεις μια ΜΑΝΑ που ακούς την κραυγή της ν’ αντιλαλεί στο ΜΑΥΡΟ ΒΟΥΝΟ;
Έζησα τον πόνο της… πάγωσα με την κραυγή της…
Πίστεψα πως θα βγει όλη η αλήθεια…
Πίστεψα…
ΤΩΡΑ ΠΙΑ, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΒΓΗΚΕ…
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Σαράντα μέρες πάνω σ’ ένα βουνό… να καταγράφω μια πορεία φρίκης κι αβάσταχτου πόνου…
Λυγίζεις… τσακίζεσαι…
Πόσοι από όσους βρεθήκαμε εκεί, δεν είδαμε και τις δικές μας ζωές να συντρίβονται…
Οι 121 νεκροί, έγιναν και δικοί μας άνθρωποι…
………………………………………………………………………………………………………………………………….
Δέθηκα με τα μέλη της Επιτροπής Διερεύνησης Αεροπορικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Πτήσεων…
Στις τραγωδίες, δένεσαι πιότερο με τους ανθρώπους…
Πίστεψα, πως η επιστολή του τότε Προέδρου της Κύπρου, Τάσσου Παπαδόπουλου, θα σταματούσε το δεύτερο ΕΓΚΛΗΜΑ…
Γελάστηκα…
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Για κάθε δημοσιογράφο, μια Παγκόσμια Αποκλειστικότητα, είναι τεράστια επιτυχία…
Για μένα, ήταν μόνο μια ελπίδα, ότι θα αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια…
ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ!
Έχουν μείνει πολλά κενά…
Εκείνη τη μέρα που πήρα σε Παγκόσμια Αποκλειστικότητα την συνέντευξη από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Διερεύνησης Αεροπορικών Ατυχημάτων κ. Ακριβό Τσολάκη, γνώριζα πως είχα το ΠΟΡΙΣΜΑ, έξι μήνες πριν την δημοσιοποίησή του…
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΟΜΩΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ…
Έμειναν πολλά αναπάντητα ερωτήματα…
Η οικειοθελής κατάθεσή μου, για τις συνθήκες που ξέσπασε η πυρκαγιά και κατέκαψε πολλά στοιχεία, δεν αξιοποιήθηκε ποτέ…
ΓΙΑΤΙ, ΑΡΑΓΕ;;;
………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Μια Παγκόμια Αποκλειστικότητα… μια τρομοκρατική ενέργεια κατά της εφημερίδας μου… κατά των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ…
Δύσκολη υπόθεση Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ, σε εποχές κοινωνικής ισοπέδωσης…
Τίποτα απ’ όσα ζει σήμερα η Πατρίδα και ο λαός, δεν έγινε τυχαία…
Τα ίδια μοιραία πολιτικά πρόσωπα της Αεροπορικής Τραγωδίας, υπέγραψαν την θανατική καταδίκη όχι μόνον των 121 νεκρών, αλλά και της Ελλάδας…
Η σημερινή “Καλημέρα” αναβάλλεται λόγω μνήμης…
Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές : 1.061
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ HELIOS, ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ ΡΕΠΟΡΤΑΖ, Κορυφαίο, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Καλησπερα σας να θεσω 2 ερωτηματα αξιοτιμη κ.Σουφλη,πρωτον εκτος απο την σορο του γερμανου πιλοτου που δεν βρεθηκε γνωριζουμε την ταυτοτητα των αλλων δυο? Γιατι βρεθηκαν αμεσως μετα το τραγικο συμβαν συνεργεια του πανεπιστημιου Δημοκριτος για μετρηση τιμων ραδιενεργειας επειδη ολα δειχνουν οτι πυρηνικο οπλο κατερριψε το αεροσκαφος,? Ειπωθηκε οτι ο γερμανος πιλοτος εφυγε απο το αεροσκαφος με αλεξιπτωτο η πορτα ελειπε του αεροσκαφους δεν ξερω αν στεκει αυτο? Σας ευχαριστω
Όλα αυτά τα είχα γράψει στα δεκάδες δημοσιεύματα και ρεπορτάζ που έκανα στον χώρο του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, καθώς ήμουν παρούσα στα πρώτα 40′ στον χώρο.
Κάποιες απαντήσεις για το θέμα της ραδιενέργειας μου αποκαλύφθηκαν μήνες μετά. Υπήρχε τεράστια ραδιενεργή ποσότητα στον χώρο.
Ακόμα δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως καταρρίφθηκε το μοιραίο αεροσκάφος.
Λέγεται, πως ο γερμανός πιλότος δεν μπήκε ποτέ στο αεροσκάφος.
Οι άλλοι δυο, ήταν πολίτες της Κύπρου. Μια γυναίκα και ένας άνδρας… αν θυμάμαι καλά.
μπορει καποιος πιλοτος να μας εξηγησει αν το πρωτοκολλο οριζει την πραγματοποιηση πτησης με εναν πιλοτο?
κ Πόπη
Μήπως εννοείτε τιμωρία αντί εκβιασμό; Το σχέδιο Αναν απορρίφθηκε το 2004. Το συμβάν συνέβηκε το 2005.
Οι αθέατοι, δρουν και πριν και μετά, αυτά που θέλουν να επιβάλουν… Και τα σατανικά τους σχέδια, αριθμούν δεκαετίες και για την Κύπρο, που έχουν μαράζι, να την εντάξουν στο … Μεγάλο Ισραήλ, όπως και την Κρήτη μας, και το Αιγαίο και την Μακεδονία.Δείτε τι αντιμετωπίζει τώρα η Κύπρος…
Πόπη τι μου θύμισες τώρα.Μία εβδομάδα προσπαθούσαμε με τον συγχωρεμένο πατέρα μου να εντοπίσουμε την καμμένη σωρό τής αδικοχαμένης μητέρας μου στο αεροπορικό δυστύχημα του Σαρανταπόρου τον Νοέμριο του 1976.Η εικόνα ίδια με την περιγραφή που κάνεις στό άρθρο σου.
30 χρόνια στό τμήμα διερεύνησης βλαβών στην τεχνική διεύθυνση της Ο.Α.μία μόνο φορά μου έτυχε κάτι παρόμοιο με τον ίδιο τύπο α/φ 10 λεπτά μετά την απογείωση του απο το Ελληνικό,πετόντας πάνω απο τον ισθμό ,με CABIN PRESS WARNING καί ρίψη μασκών οξυγόνου.Ο κυβερνήτης του κατόπιν συνεννοήσεως μαζί μου επέστρεψε στο αεροδρόμιο,και η πτήση συνεχίσθηκε με άλλο α/φ.
Και να επισημάνω ότι ο ήχος του CABIN PRESS WARNING καί ταυτόχρονα αφής της λυχνίας με κόκκινο χρώμα μετά τα 14000 πόδια ύψους τής καμπίνας του α/φ και ο ήχος του TAKE OFF CONFIGURATION που προειδοποιεί ότι κάτι δέν πάει καλά κατα την διάρκεια τής απογειώσεως είναι ίδιος.Τώρα πώς ο κυβερνήτης μπερδεψε την απογείωση με την καμπίνα μόνο ο ίδιος γνωρίζει.Οι δικοί μας καπεταναίοι ποτέ δέν είχαν αυτό το πρόβλημα.
Δικαιοκλή, ίσως είσαι από τους λίγους που μποροόυν να κατανοήσουν τι έχω ζήσει…
Τούτη η τραγωδία, δεν μοιάζει με καμιά…
Μακάρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια…
Πόπη θα ανάψω το κεράκι απόψε, όπως μας το ζήτησες. Σαν σεισμός το άρθρο σου στην καρδιά μου. Αιωνία η μνήμη τους! Εύχομαι παρηγοριά στος οικογένειες αλλά και σε σένα. Εύχομαι να διαλυθεί η φρίκη και να μπορέσεις να γελάσεις και να φανεί στα μάτια.
Σ΄ευχαριστώ για το κεράκι…
Σ’ ευχαριστώ και για τις προσωπικές ευχές…