Δε φοβάμαι μη γεράσει το πρόσωπό μου, αλλά η ψυχή μου...

Δε φοβάμαι μη γεράσει το πρόσωπό μου, αλλά η ψυχή μου...

4 Φεβρουαρίου, 2023 2 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:696
Μοίρασέ το

 

Σ’ ένα κόσμο που μπορείς να είσαι ότι θέλεις, επέλεξε να παραμένεις ο εαυτός σου και να κρατήσεις μέσα σου την παιδικότητα… γιατί η ψυχή, δεν έχει ηλικία… κι αν την κρατήσεις όσο πιο καθαρή μπορείς, πάντα θα ονειρεύεται και θα ταξειδεύει σαν μικρό παιδί…

 

Καλλιόπη

Υ.Γ. Ο λατρεμένος Γεώργιος Δροσίνης, των παιδικών μαθητικών μας χρόνων…

 

 

Διάλεξα μια ηλικία κι έμεινα εκεί.
Μη με ρωτήσετε πόσο…
Ένα νούμερο είναι εξάλλου.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Η ηλικία είναι η ψυχή, λένε. Και νομίζω πως αυτό διάλεξα.
Να ακολουθώ τη ψυχή μου κι όχι τα χρόνια μου.

Όσο περνούσαν τα χρόνια, δεν προχωρούσα μπροστά.
Έκοβα ταχύτητα! Χαλασμένο “αμάξι”;
Όχι. Φοβισμένο ίσως.
Ένας φόβος να μη χάσω την αισιοδοξία μου για τη ζωή,
το γέλιο και τη χαρά που πάντα με χαρακτήριζαν.
Ένας φόβος να μη χάσω την αγνότητά μου!

Όσο κι αν προσπαθούν να μου “φυτέψουν” στο μυαλό καταιγίδες και τέρατα, εγώ επιμένω, παιδί!
Ένα παιδί που τον κάκτο τον βλέπει τριαντάφυλλο
και τ’ αγκάθια τους προέκταση της φυσικής ομορφιάς τους.
Ένα παιδί που όταν βρέχει,
τρέχει κάτω απ’ τη βροχή να μουσκέψει το πρόσωπό του,
να το πλύνει από τις στεναχώριες των ενηλίκων,
από τη “μουντζούρα” της θλίψης τους
και να γελάσει και πάλι, να ξεκαρδιστεί στα γέλια.

 

Να το ακούσουν οι άνθρωποι, τα ζώα, τα πουλιά, η πλάση όλη.
Να ξυπνήσουν από τον θόρυβο αυτό.

 

Ίσως έτσι, το ξημέρωμα κάθε μέρα να έρχεται πιο γρήγορα.
Τόσο απλά, από τον αντίλαλο της φωνής του!

 

Είμαι ένα μεγάλο παιδί κι έτσι θέλω να μείνω.
Ένας μικρός ενήλικας κι έτσι θέλω να νιώθω.
Διάλεξα ένα τρένο και μπήκα στο τελευταίο βαγόνι.
Πάντα φτάνω στον προορισμό μου, αλλά “αργοπορημένα”.
Και τελικά, δε φοβάμαι μη γεράσει το πρόσωπό μου,
αλλά μη γεράσει η ψυχή μου, γιατί μόνο τότε εγώ θα πεθάνω!

Όταν κρύβομαι από τα γεγονότα της ζωής που με καταδιώκουν,
τραγουδώ και χορεύω ασταμάτητα, ένας δικός μου τρόπος να ξορκίζω το κακό.

Δεν είμαι σίγουρη αν “περπατάω” μαζί με τη ζωή,
δεν ξέρω καν, αν η ίδια η ζωή με θέλει μαζί της.

Αυτό που σίγουρα όμως ξέρω είναι ότι παιδί γεννήθηκα
και παιδί θέλω να πεθάνω!

Ένα παιδί με πλήρη αυτογνωσία της αθωότητάς του.
Ένα παιδί που τους αγαπάει όλους κι ας το καταστρέφουν.

 

“Το παιδί μέσα μου”, της Νίκης Ταγκάλου.

nikitagaloupoetry.blogspot.gr

 

 

Πηγή

Προβολές : 696


Μοίρασέ το:



Ετικέτες:

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα