Διαιρώντας τα ημισφαίρια της ζωής μας

Παρόλο που διατηρούσα ελπίδα στην καρδιά και στο μυαλό μου ότι οι αναφορές στο δρόμο θα αποδεικνύονταν φάρσα, άρχισα να τρέχω στο σπίτι. Αυτό δεν ήταν μικρό κατόρθωμα, δεδομένου του μεγάλου βάρους της τσάντας με το βιβλίο που κουβαλούσα με το δεξί μου χέρι και το χέρι. Πριν από μερικά χρόνια χρησιμοποίησα το Google GPS για να εντοπίσω το ταξίδι από το Floyd Elementary School στο 630 Augusta στο μικρό σπίτι που βρισκόταν η οικογένειά μου από την Air Force στο 3543 Wilmington Avenue. Παραδόξως, μετά από δεκαετίες, κάθε στροφή και κάθε δρόμος έμενε τόσο φρέσκος στο μυαλό όσο τον Νοέμβριο του 1963.

Η δεύτερη ανάμνηση έφτανε στο σπίτι για να δω το αυτοκίνητο του πατέρα μου στο δρόμο. Ποτέ δεν γύρισε σπίτι νωρίς από το Air War College. Το έκανε εκείνη τη μέρα. Ήταν μια σιωπηλή επιβεβαίωση ότι η φλυαρία του δρόμου στη λεωφόρο Augusta ήταν αληθινή. Ο Κένεντι είχε πράγματι πυροβοληθεί.

Όταν μπήκα στο σπίτι, ο πατέρας μου στεκόταν στο μικρό μας σαλόνι πάνω σε ένα τουρκικό πράσινο χαλί με ένα λευκό κρόσσι που είχαν πάρει οι γονείς μου στην Άγκυρα πριν γεννηθώ. Τα μάτια του ήταν κολλημένα στην ασπρόμαυρη τηλεόραση Capehart και τα ρεπορτάζ που έρχονταν. Τον ρώτησα αν ο Πρόεδρος Κένεντι είχε πυροβοληθεί. Έγνεψε καταφατικά χωρίς να με κοιτάξει στα μάτια, τη μοναδική φορά στη ζωή του και στη δική μου που συνέβη ποτέ. Και πρόσθεσε: «Είναι νεκρός». Μετά κατευθύνθηκε προς την κουζίνα όπου η μητέρα μου προσπαθούσε να ετοιμάσει κάτι για φαγητό.

Η τρίτη ανάμνηση ήταν εκείνη τη νύχτα στο δωμάτιό μου μόνος. Προσπαθούσα να κοιμηθώ αλλά ήμουν τρομοκρατημένος. Ένιωσα εντελώς μόνος και προσπάθησα να προσευχηθώ. Αλλά υπήρχε ένα απίστευτο αίσθημα κακού που περιέβαλλε αυτό που είχε συμβεί εκείνο το απόγευμα, μια αίσθηση δαιμονικής παρουσίας και δραστηριότητας που λειτουργούσε στη χώρα που δεν είχα γνωρίσει ποτέ πριν στη ζωή μου. Είχα την ισχυρότερη αίσθηση ότι ο άνδρας που συνελήφθη ήταν μόνο ένα κομμάτι στο παζλ του Dealey Plaza.

Αυτή η φρίκη και η αίσθηση του υπερφυσικού κακού που δρούσε στην τραγωδία του Κένεντι επιβεβαιώθηκαν την Κυριακή, 24 Νοεμβρίου, όταν ο Τζακ Ρούμπι δολοφόνησε τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ κατά τη διάρκεια μεταφοράς κρατουμένων στη φυλακή της κομητείας του Ντάλας. Ο Ρούμπι ήταν το όπλο καπνίσματος του οποίου οι πράξεις υποδήλωναν μια συνωμοσία.  Ένα οκτάχρονο παιδί θα μπορούσε να το καταλάβει.   Είδα πραγματικά έναν πραγματικό φόνο στη ζωντανή τηλεόραση; Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; Πώς έφτασε τόσο κοντά στον Όσβαλντ; Ενεργούσε μόνος του ή ανατέθηκε από άλλους να δολοφονήσει τον φερόμενο ως δολοφόνο;

Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να επαναλάβουν τους κανονικούς περισπασμούς τους από τις πιεστικές ερωτήσεις και τις μεγαλύτερες αναζητήσεις για την αλήθεια για το τι είχε πραγματικά συμβεί στον Πρόεδρό τους: Μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών και τα Χριστούγεννα, η πρώτη εμφάνιση των Beatles στον Ed Sullivan και τον Cassius Clay-Sonny Ο αγώνας τίτλου βαρέων βαρών του Λίστον στο Μαϊάμι Μπιτς τον Φεβρουάριο του 1964, ακολουθούμενος από τη νίκη του Άρνολντ Πάλμερ τον Απρίλιο του 1964 στο Masters (το τελευταίο μεγάλο πρωτάθλημα του Πάλμερ), εστίασε για άλλη μια φορά τη χώρα στις βιομηχανίες ψυχαγωγίας και αθλητισμού. Το Dealey Plaza θα μπορούσε εύκολα να ήταν ένα αιώνα πριν στο συλλογικό αμερικανικό μυαλό. Και αν κάποιοι από εμάς είχαν βασανίσει ιδιωτικές αμφιβολίες και υποψίες, συνήθως παρέμεναν κάτω από την επιφάνεια.

Όσο για μένα, έμεινα αλλαγμένος για πάντα από εκείνη την ημέρα και εκείνο το Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου. Το 1966, σε ηλικία 11 ετών στη Χαβάη, διάβασα το Rush to Judgment του Mark Lane από εξώφυλλο σε εξώφυλλο. Το 1967, στον πρώτο μου χρόνο στο Dayton του Οχάιο, έπεσα πάνω στο Six Seconds του Josiah Thompson στο Ντάλας . Και οι δύο αυτοί τόμοι με οδήγησαν σε χιλιάδες σελίδες ανάγνωσης για πολλά χρόνια.

Και τελικά οδηγήθηκα επί δεκαετίες στον Μάικλ Κόλινς Πάιπερ και την Τελική του Απόφαση μετά το γεγονός ψευδούς σημαίας 9-11 που έφτασε πίσω στο χρόνο στο πραξικόπημα που εκτελέστηκε με επιτυχία στο Dealey Plaza στο Ντάλας και στο ρόλο του FDR στο Pearl Εκδήλωση στο λιμάνι που καταγράφεται από την Ημέρα της Απάτης και την Επιχείρηση Χιόνι .

Το Περλ Χάρμπορ, ο βομβαρδισμός του ξενοδοχείου King David, η δολοφονία του Τζέιμς Φόρεσταλ, η υπόθεση Λαβόν, η δολοφονία του Κένεντι, οι κλοπές πυρηνικών υλικών NUMEC, η επίθεση στο USS Liberty τον Ιούνιο του 1967, οι σφαγές Sabra και Shatila, ο κατάσκοπος Pollard υπόθεση, η υπόθεση PROMIS, οι υποθέσεις κατασκοπείας Ben-Ami και AIPAC, 9-11 και ο Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας, η παράνομη εισβολή στο Ιράκ με το ψεύτικο πρόσχημα της υποτιθέμενης κατοχής όπλων μαζικής καταστροφής, η δολοφονία του Robert Maxwell και η σύνδεση με τη Mossad στο κύκλωμα σεξουαλικής διακίνησης Epstein-Maxwell, δεν είναι παρά απλά διδακτικά πρελούδια για το πού φτάσαμε τώρα.

Αυτός είναι ο πόλεμος αντιπροσώπων Αμερικής-ΕΕ-ΝΑΤΟ στη Ρωσία του Πούτιν χρησιμοποιώντας την Ουκρανία ως υποκατάστατο. 

Βρισκόμαστε στο χείλος του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου . Ο Σιωνισμός, η Παγκόσμια Κυβέρνηση, η Κεντρική Τράπεζα, η ανατροπή των χριστιανικών πολιτισμών από τον πολιτιστικό μαρξισμό, η ιδεολογία της αλλαγής του καθεστώτος του GloboHomo και η κατά μέτωπο επίθεση στην υπεύθυνη διαφωνία και την ελευθερία του λόγου στη Δύση είναι το αντικείμενο αυτής της σύγκρουσης.

Αφού έκανα την κλήση μου ως Λουθηρανός πάστορας και πτυχιούχος θεολόγοςστη συστηματική θεολογία και στα θεολογικά γερμανικά, εκτός μετά το 9-11 για την επικίνδυνη εμπλοκή μου στον κόσμο των Εναλλακτικών Μέσων και σε παγκόσμια συνέδρια, φαίνεται ότι δεν έχω πετύχει απολύτως τίποτα μετά από είκοσι ένα περίπου χρόνια όσον αφορά τους συμπατριώτες μου.

Θα συνεχιστεί η παθητικότητα και η βλακεία τους μέχρι το τέλος της ίδιας της αποκάλυψης; Γιατί συνεχίζω να κάνω εκπομπές Alt Radio;

Έχει πραγματικά κάποια σημασία τώρα;

Η 22α Νοεμβρίου 1963 και τα επακόλουθα δείχνουν ότι η κωματώδης κατάσταση του αμερικανικού κοινού συνεχίστηκε σε μεγάλο βαθμό αμείωτη για τα 59 χρόνια που έχουν περάσει.

Αλλά για μένα, η αιώνια αναζήτηση της αλήθειας για τον Κένεντι και για ό,τι είχε τυφλώσει τη χώρα ξεκίνησε ως παιδί εκείνη τη μοιραία νύχτα στο Μοντγκόμερι στη σκοτεινή κρεβατοκάμαρά μου μέσα στη νύχτα, τρομοκρατημένος πέρα ​​από την ικανότητά μου να περιγράψω στην αγγλική γλώσσα.

Αργότερα θα μάθαινα πόσο δίκιο είχα ως απλό παιδί σχετικά με τη συνωμοσία που έβαλε τέλος στη ζωή του Προέδρου Κένεντι.

Αυτό που δεν μπορούσα να γνωρίζω τότε, και αυτό που χρειάστηκαν δεκαετίες αναζήτησης για να βρω, ήταν η κορυφή της πλοκής και το κέντρο του τροχού που λειτουργούσε συνεχώς στα πιο σατανικά επεισόδια στην αμερικανική και παγκόσμια ιστορία του 20ού και του 21ου αιώνα.

Η 22η Νοεμβρίου 1963 πράγματι δίχασε τα ημισφαίρια της ζωής μου.