Πώς το ‘χε πει εκείνος ο πονηρούλης πρώην «γκουρού» της Singular; Αν είναι να έχουμε ερασιτέχνες λωποδύτες που μπορεί να μας σκοτώσουν και στον ύπνο μας, ας επιλέξουμε τους επαγγελματίες που θα μας πάρουν το βιος, αλλά θα μας αφήσουν αρτιμελείς… Ε, λυπούμαι που το λέω, με αυτό τον αξιακό κώδικα ψήφισαν αυτοί που πριμοδότησαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι άλλοι μισοί αφέθηκαν ως πρόβατα επί σφαγή εν τη απουσία τους να λουστούν τα επίχειρα της μοιρολατρίας τους…
Οι «ερασιτέχνες» αποδείχτηκαν και πανηλίθιοι. Χρειάζεται πραγματικά ζογκλερικές ικανότητες για να παριστάνεις την αξιωματική αντιπολίτευση, να κατακρίνεις σημεία και τέρατα, υποκλοπές, σκάνδαλα και λαθροχειρίες, αλλά στο τέλος να μένεις με τον μουντζούρη μιας (κατά πολύ) χειρότερης επίδοσης από το υποτιθέμενο… ναδίρ σου.
Λοιπόν, συμπεράσματα: Μικρή ευχάριστη νότα της αναμέτρησης ότι θα μας απαλλάξει ο Τζήμερος από τις εικαστικές, πολιτικές ή άλλες ανησυχίες του. Είπε ότι, αν δεν τον ψηφίσει κι αυτή τη φορά ο σοφός λαός, πάει σπίτι του. Ενα το κρατούμενο, λοιπόν. Γεια χαρά… Στον χώρο της Δεξιάς, δόξα τω Θεώ, αναφύονται υγιέστερες δυνάμεις.
Δεύτερο σίγουρο συμπέρασμα, ότι πρέπει να πάει σπίτι και ο Αλέξης.
Δεν ξέρω τι θα απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, αν περίμενε ο «αρχηγός» ότι θα παίζει κατενάτσιο μέχρι να γίνει 55 ετών, ώστε να έχουν μεγαλώσει και τα παιδιά και να έχει ελεύθερο χρόνο για να μπορεί να παριστάνει τον «ώριμο» πρωθυπουργό, απλά έχασε.
Σπίτι του γρήγορα και ό,τι απομείνει από το συνονθύλευμα των αχρήστων που τον υπονόμευσαν από την πρώτη στιγμή, χωρίς να έχει το θάρρος να τους ξεφορτωθεί, ας μετρηθεί στη δεύτερη κάλπη.
Ελαφρυντικό έχει ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτή την πανωλεθρία; Εχει. Υπέστη μία εξαιρετικά ενορχηστρωμένη «δολοφονία χαρακτήρα» στα σόσιαλ επί τέσσερα χρόνια που τον εξομοίωσε με τις 10 πληγές του Φαραώ. Ο Κυριάκος έπαιζε ανενόχλητος μπάλα και οι χάνοι του ΣΥΡΙΖΑ κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό.
Ακόμα κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, ο αντιπολιτευτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάτι λιγότερο από αναιμικός. Φταίνε τα μίντια που είχαν λάβει το αντίδωρο της λίστας Πέτσα; Πιθανόν. Αλλά, όταν γίνονται σημεία και τέρατα, χωρίς να υπάρχει πειστικός αντίλογος ούτε στα σόσιαλ, δεν φταίνε τα μίντια. Φταίει η μοίρα η… σακατεμένη των ανύπαρκτων αριστερών που πουλάνε ίδια ατζέντα με την εξουσία, πλην όμως με λιγότερη φινέτσα.
Κακά τα ψέματα, η ατζέντα Κυριάκου με την ατζέντα Αλέξη έχει ελάχιστες διαφορές.
Καλωσορίσατε στην κοινωνία των προικισμένων τρανς καλλιτεχνών, των ιδιοφυών start-uppers, των χρωματισμένων από τα τατουάζ τηλεμαγείρων και των προκομμένων -αλλόθρησκων, κατά προτίμηση- μεταναστών, όσων γενικώς απεκδύονται την ελληνορθόδοξη παράδοση αυτού του τόπου. Υφίσταται κάποια απόκλιση; Ουδεμία.
Απλώς το ένα προϊόν πουλιέται άριστα στα πρωινάδικα των «μιλημένων» καναλιών και το άλλο μυρίζει φτηνό ψάθινο ταγάρι. Σε κάθε περίπτωση, οι παγκόσμιοι εντολείς είναι οι ίδιοι…
Μπόρεσε ποτέ (ή θέλησε ποτέ) ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσακαλώτου με τις άκρες στην Τράπεζα της Ελλάδος, ή του «χωμένου» στα συστήματα εξαδέλφου Γιώργου Τσίπρα να αμφισβητήσει πειστικά το ελεεινό μοντέλο ανάπτυξης αποικίας μαζικού τουρισμού που αποθεώνει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη;
Τόλμησε κανείς να πει ότι ο πλούτος του λαού δεν θα έρθει με τα πράσινα άλογα της ηλεκτροκίνησης;
Προέβαλε ποτέ ο Τσίπρας σοβαρές ενστάσεις για την αλόγιστη εγκατάσταση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών σε κάθε κάμπο και ραχούλα; Οσονούπω και στις θάλασσες;
Εξήγησε κάποιος ότι με το μεγαλύτερο χρέος στον πλανήτη (πλην Ιαπωνίας), με τη δεύτερη μεγαλύτερη ανεργία νέων στην Ευρώπη και με κατά κεφαλήν εισόδημα λίγο πιο πάνω από αυτό της Βουλγαρίας δεν πας πουθενά;
Ομως κι όταν ήρθαμε στα δύσκολα, όταν δηλαδή ο Μητσοτάκης μέσα στην αγωνία του να παραμείνει στην εξουσία στραμπούληξε κάθε έννοια θεσμικής τάξης, όταν πέταξε στο όνομα της δημοκρατίας κόμματα που θεωρούσε ότι θα τον δυσκολέψουν στη διασφάλιση της καρέκλας, άρθρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ πειστικό λόγο; Ασφαλώς όχι.
Γι’ αυτό τιμωρήθηκε σκληρά από το εκλογικό σώμα (αυτό που προσήλθε στην κάλπη). Οσοι ταυτίζουν το μέλλον τους, το δικό τους και των παιδιών τους, με τη σημερινή δυτική Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης και του ατλαντισμού, της παράδοσης δηλαδή του ελληνικού κράτους στις επιταγές μιας άκριτης ισοπέδωσης της εθνικής ταυτότητας, δεν έχουν λόγο να στραφούν στο θολό, αριστερό και ιμιτασιόν προϊόν. Επιλέγουν προϊόν ονομασίας προέλευσης στη βιτρίνα.
Αν, επομένως, μπόρεσε να προβάλει το ίδιο διεθνιστικό αφήγημα πειστικότερα ο Κυριάκος, ως επικεφαλής ενός κατ’ επίφασιν κεντροδεξιού κόμματος, κακό της κεφαλής των υπολοίπων και εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα, πέραν του ότι ετεροπροσδιοριζόμαστε, έχουμε και μία χρονική υστέρηση προσαρμογής στα πολιτικά δρώμενα της εποχής.
Το καλό είναι ότι η Αριστερά του ταγαριού μας τελείωσε μια και καλή με έναν εξυπνάκια που αποδείχτηκε «κοιμισμένος», αλλά το κακό είναι ότι η ατζέντα της εδραιώνεται με έναν εξίσου ανεπαρκή πρωθυπουργό-υπάλληλο που απλώς κατέχει (όχι ο ίδιος, αλλά αυτοί που τον κατευθύνουν) καλύτερα την τέχνη της επικοινωνίας.
Η λύτρωση θα επέλθει όταν η Ελλάδα προσαρμοστεί στα δρώμενα της γειτονικής Ιταλίας…
