Είναι Ο Ιουδαϊσμός “Μονοθεϊστική Θρησκεία”…; Τι δουλειά έχει ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, με την ΚΑΜΠΑΛΑ των εβραίων;;;
Οι υποστηρικτές της ιουδαιο-χριστιανικής αντίληψης, θεωρούν ότι ο Χριστιανισμός είναι «ο κληρονόμος του Βιβλικού Ιουδαϊσμού».
Πάνω σε αυτές τις δημοφιλείς και κοινώς αποδεκτές απόψεις οικοδομείται τόσο ο οικουμενισμός, όσο και ο χριστιανικός σιωνισμός, και έτσι ενισχύεται ο θρησκευτικο-πολιτικός βραχίονας της νέας τάξης.
Μέσω της θεωρίας ότι «όλοι στον ίδιο θεό πιστεύουμε» (ειδικά οι οπαδοί των «μονοθεϊστικών» θρησκειών) οικοδομείται ο οικουμενισμός και μέσω της θεωρίας περί «περιούσιου λαού» και «κοινού Θεού» (του Αβραάμ) οικοδομείται ο χριστιανικός σιωνισμός, αρκετά διαδεδομένος στην Δύση, ειδικά μεταξύ των προτεσταντών, που σφυρηλατεί χρόνια τώρα συνειδήσεις, με πρώτες και καλύτερες εκείνες των θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών έως και «πλανηταρχών», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τι δουλειά έχει Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, με την ΚΑΜΠΑΛΑ των εβραίων και με το Βαβυλωνιακό Ταλμουδικό;
Καλλιόπη Σουφλή
Εάν ρωτήσετε τυχαία εκατό άτομα για το τι νομίζουν ότι είναι ο Ιουδαϊσμός, θα σας πουν ότι είναι η θρησκεία των Εβραίων η οποία βασίζεται στην Παλαιά Διαθήκη.
Θα σας πουν επίσης, ότι είναι μία μονοθεϊστική θρησκεία και μπορεί να σας πουν ότι είναι μία από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, (ή αβρααμικές θρησκείες).
Οι άλλες δύο είναι ο Χριστιανισμός και ο μουσουλμανισμός.
Μπορεί να σας πουν επίσης ότι ιουδαϊσμός και Χριστιανισμός έχουν «πολλά κοινά», αφού και ο Χριστιανισμός δέχεται την Παλαιά Διαθήκη, ενώ κάποιοι μπορεί να πουν ότι και οι δύο θρησκείες πιστεύουν «στον ίδιο Θεό».
Εάν πάτε μάλιστα στην Αμερική, θα ακούσετε πολλούς να μιλάνε για τις «κοινές» “judeo-christian” παραδόσεις.
Οι υποστηρικτές της ιουδαιο-χριστιανικής αντίληψης, θεωρούν ότι ο Χριστιανισμός είναι «ο κληρονόμος του Βιβλικού Ιουδαϊσμού». [Διάβασε εκτενέστερα: Ο μύθος της κοινής «ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης» – Μέρος 1ο και Μέρος 2ο].
Πάνω σε αυτές τις δημοφιλείς και κοινώς αποδεκτές απόψεις οικοδομείται τόσο ο οικουμενισμός, όσο και ο χριστιανικός σιωνισμός, και έτσι ενισχύεται ο θρησκευτικο-πολιτικός βραχίονας της νέας τάξης.
Μέσω της θεωρίας ότι «όλοι στον ίδιο θεό πιστεύουμε» (ειδικά οι οπαδοί των «μονοθεϊστικών» θρησκειών) οικοδομείται ο οικουμενισμός και μέσω της θεωρίας περί «περιούσιου λαού» και «κοινού Θεού» (του Αβραάμ) οικοδομείται ο χριστιανικός σιωνισμός, αρκετά διαδεδομένος στην Δύση, ειδικά μεταξύ των προτεσταντών, που σφυρηλατεί χρόνια τώρα συνειδήσεις, με πρώτες και καλύτερες εκείνες των θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών έως και «πλανηταρχών», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Είναι όμως αλήθεια ότι ο Ιουδαϊσμός είναι μονοθεϊστική θρησκεία και ότι, όπως «ρομαντικά» πιστεύουν πολλοί, είναι η θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης;
Όχι, ο Ιουδαϊσμός δεν είναι η θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Ιουδαϊσμός είναι η θρησκεία των Φαρισαίων και βασίζεται στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ.
Η εβραϊκή Καμπάλα (Cabala), είναι η καρδιά του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού, ο οποίος είναι παγανιστικός από την αρχή μέχρι το τέλος.
Να τι αναφέρει η εβραϊκή εγκυκλοπαίδεια (Jewish Encyclopedia) του 1905:
«Οι διδασκαλίες του χασιδισμού … βασίζονται σε δύο θεωρητικές αντιλήψεις: (1) στον θρησκευτικό πανθεϊσμό… και (2) στην ιδέα της κοινωνίας μεταξύ Θεού και ανθρώπου … η οποία υιοθετήθηκε από την Καμπάλα … ότι όχι μόνο η Θεότητα είναι αυτή που επηρεάζει τις πράξεις του ανθρώπου, αλλά και ότι ο άνθρωπος ασκεί επιρροή στη θέληση και τη διάθεση της θεότητας.
Κάθε πράξη και λέξη του ανθρώπου παράγει μια αντίστοιχη ‘δόνηση’ στις ανώτερες σφαίρες.
Από αυτή τη σύλληψη προκύπτει η κύρια πρακτική αρχή του χασιδισμού – η κοινωνία με το Θεό με σκοπό την ένωση με την πηγή της ζωής και την επίδρασή της».
Το Ταλμούδ, περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο, καθόρισε τον Ιουδαϊσμό, ώστε ο ραβίνος Ben Zion Bokser παραδέχθηκε, «Ο Ιουδαϊσμός δεν είναι η θρησκεία της Βίβλου» (Judaism and the Christian Predicament, 1966, p.159). Είναι το Ταλμούδ που καθοδηγεί τη ζωή και το πνεύμα του εβραϊκού λαού.
Ο ραβίνος Rabbi Stephen S. Wise, ο οποίος ήταν ο αρχιραβίνος των ΗΠΑ, το ξεκαθάρισε : «Η υιοθέτηση του Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, σηματοδοτεί το τέλος των αρχών του Ιουδαϊσμού».
Στο βιβλίο “Judaism’s Strange Gods” (Οι Παράξενοι Θεοί του Ιουδαϊσμού), ο Michael Hoffman, αναλύει το πώς ο Ιουδαϊσμός «δεν είναι η θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης ή του Θεού του Ισραήλ, αλλά ότι οι θεοί του Ιουδαϊσμού αποτελούνται από το Ταλμούδ, την Καμπάλα και τη φυλετική αυτο-λατρεία».
Ο Hoffman περιγράφει ότι είναι το Ταλμούδ και όχι η Αγία Γραφή, που αποτελεί το ερμηνευτικό σύστημα του ορθόδοξου Ιουδαϊσμού.
Σύμφωνα με τον Robert Goldenberg, Καθηγητή Ιουδαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης:
«Το Ταλμούδ ήταν η Τορά.
Σε ένα παράδοξο που καθόρισε την ιστορία του Ιουδαϊσμού, το Ταλμούδ ήταν η προφορική Τορά και ως εκ τούτου έγινε η σαφέστερη δήλωση που ο Εβραίος μπορούσε να ακούσει ως τον λόγο του Θεού». …
Το Ταλμούδ παρείχε τα μέσα καθορισμού του τρόπου με τον οποίο ο Θεός ήθελε όλους τους Εβραίους να ζουν, σε κάθε τόπο και ανά πάσα στιγμή.
Ακόμη και αν οι λεπτομέρειες του νόμου έπρεπε να αλλάξουν για να ανταποκριθείς σε αυτές τις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν, ο σωστός τρόπος για να προσαρμοστείς βρίσκονταν στο Ταλμούδ και τα σχόλια του …
Το Ταλμούδ αποκάλυπτε τον Θεό να μιλάει στο Ισραήλ και έτσι το Ταλμούδ έγινε ο δρόμος του Ισραήλ προς τον Θεό».
Αλλά ας ακούσουμε έναν σημαντικό Εβραίο διανοούμενο να αναφέρεται στο θέμα αυτό. Είναι ο Ισραήλ Σαχάκ, από το αποκαλυπτικό βιβλίο του «Εβραϊκή Ιστορία – Εβραϊκή Θρησκεία» και από το κεφάλαιο Ορθοδοξία και Ερμηνεία.
Ο Σαχάκ ισχυρίζεται ότι πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι έχουν μια λανθάνουσα αντίληψη για τον κλασσικό ιουδαϊσμό.
Ιδού τι λέει:
Μία από τις πιο διαδεδομένες πλάνες είναι ότι η εβραϊκή θρησκεία είναι και ήταν πάντα μονοθεϊστική….
Αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι ο βιβλικός, αλλά ο κλασικός ιουδαϊσμός- και είναι απολύτως σαφές, αν και πολύ λιγότερο κατανοητό γενικότερα, ότι ο τελευταίος, κατά τους τελευταίους αιώνες της ύπαρξής του, απείχε πολύ από τον καθαρό μονοθεϊσμό.
Το ίδιο μπορούμε να πούμε για τα αυθεντικά δόγματα που επικρατούν στον σημερινό ορθόδοξο ιουδαϊσμό και αποτελούν την άμεση συνέχεια του κλασικού ιουδαϊσμού.
Η παρακμή του μονοθεϊσμού προέκυψε από την εξάπλωση του εβραϊκού μυστικισμού (καμπαλισμός), που αναπτύχθηκε τον 12° και τον 13° αιώνα και, μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα, είχε επικρατήσει σχεδόν ολοκληρωτικά σε όλα τα κέντρα του ιουδαϊσμού.
Ο εβραϊκός διαφωτισμός, που ανεδύθη από την κρίση του κλασικού ιουδαϊσμού, χρειάστηκε να πολεμήσει ενάντια σ’ αυτόν το μυστικισμό και την επιρροή του, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.
Και όμως, στη σύγχρονη εβραϊκή ορθοδοξία, η Καμπάλα διατήρησε την πρωτοκαθεδρία, ιδίως μεταξύ των ραβίνων.
Επί παραδείγματι, το κίνημα Γκους Εμουνίμ (Gush Emunim, ορθόδοξο μεσσιανικό σιωνιστικό κίνημα που ιδρύθηκε από τον ραβίνο Tzvi Yehuda Kook το 1974) εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από καμπαλιστικές ιδέες.
Η γνώση και η κατανόηση αυτών των ιδεών είναι λοιπόν αναγκαία για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί χωρίς αυτές δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τις αληθινές πεποιθήσεις του ιουδαϊσμού στα τέλη της κλασικής του περιόδου.
Δεύτερον, διότι αυτές οι ιδέες παίζουν ένα σημαντικό πολιτικό ρόλο στη σύγχρονη εποχή, στο μέτρο που αποτελούν μέρος του πνευματικού οπλοστασίου πολλών θρησκευόμενων πολιτικών, περιλαμβανομένων των περισσοτέρων ηγετών του Γκους Εμουνίμ, και έχουν μια έμμεση επιρροή σε πολλούς σιωνιστές ηγέτες όλων των κομμάτων, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι αριστεροί σιωνιστές.
Σύμφωνα με τον καμπαλισμό, το σύμπαν εξουσιάζεται όχι από ένα θεό, αλλά από αρκετές θεότητες που διαφέρουν ως προς τον χαρακτήρα και την επιρροή τους, και οι οποίες εκ- πηγάζουν από μια θολή, μακρινή Θεότητα (την Πρωταρχική Αιτία).
Παραλείποντας τις πολλές λεπτομέρειες, μπορούμε να συνοψίσουμε το σύστημα ως εξής.
Από τη Θεότητα, προήλθαν, ή γεννήθηκαν, πρώτα ένας αρσενικός θεός, που ονομάζεται «Σοφία» ή «Πατέρας», και κατόπιν μια θηλυκή θεά που ονομάζεται «Γνώση» ή «Μητέρα».
Από τον γάμο αυτών των δύο, γεννήθηκε ένα ζευγάρι νεότερων θεών: ο Υιός, που φέρει επίσης πολλά άλλα ονόματα όπως «Μικρό Πρόσωπο» ή ο «Ιερός Ευλογημένος» και η Κόρη, που ονομάζεται επίσης «Κυρία» (ή «Ματρονίτ», μια λέξη λατινικής προέλευσης), «Σεχινά», «Βασίλισσα» κ.τλ.
Αυτοί οι νεώτεροι θεοί πρέπει να ενωθούν, αλλά η ένωσή τους παρεμποδίζεται από τις μηχανορραφίες του Σατανά, που, σε αυτό το σύστημα, είναι μια πολύ σημαντική και ανεξάρτητη προσωπικότητα. Η Θεότητα επιχείρησε τη Δημιουργία για να τους επιτρέψει να ενωθούν αλλά, εξ αιτίας της Πτώσης, βρέθηκαν πιο χωρισμένοι παρά ποτέ, και μάλιστα ο Σατανάς κατάφερε να έλθει πολύ κοντά στη θεία Κόρη, ακόμα και να την βιάσει (είτε φαινομενικά είτε στην πραγματικότητα, οι απόψεις διίστανται ως προς αυτό).
Η δημιουργία του εβραϊκού λαού επιχειρήθηκε ακριβώς για να γεφυρωθεί το ρήγμα που προκάλεσαν ο Αδάμ και η Εύα, και αυτό επετεύχθη για λίγο κάτω από το όρος Σινά: ο αρσενικός θεός Υιός, τον οποίο ενσαρκώνει ο Μωϋσής, ενώθηκε με τη θεά Σεχινά.
Δυστυχώς, η αμαρτία του Χρυσού Μόσχου προκάλεσε την εκ νέου διάσπαση των θεοτήτων και μόνο η μεταμέλεια του εβραϊκού λαού διόρθωσε τα πράγματα ως ένα βαθμό.
Κατά ανάλογο τρόπο, κάθε περιστατικό της βιβλικής εβραϊκής ιστορίας συνδέεται με την ένωση ή τον χωρισμό του θεϊκού ζευγαριού.
Η κατάκτηση, από τους Εβραίους, της Παλαιστίνης, που ανήκε στους Χαναναίους, και η ανέγερση του πρώτου και του δεύτερου Ναού ευνοούν ιδιαίτερα την ένωσή τους, ενώ η καταστροφή των Ναών και η εξορία των Εβραίων από τα άγια χώματα αποτελούν απλά εξωτερικές εκφράσεις όχι μόνο του θεϊκού χωρισμού αλλά και μιας αληθινής «εκπόρνευσης με παράξενους θεούς».
Η Κόρη υποτάσσεται κυριολεκτικά στην εξουσία του Σατανά, ενώ ο Υιός, εγκαταλείποντας τη σύζυγό του, παίρνει διάφορα θηλυκά σατανικά πλάσματα στο κρεβάτι του.
Το καθήκον των ευσεβών Εβραίων είναι να αποκαταστήσουν με τις προσευχές και τις θρησκευτικές πράξεις τους την τέλεια θεϊκή ενότητα, με τη μορφή της σεξουαλικής ένωσης των αρσενικών και θηλυκών θεοτήτων.
Έτσι, πριν από τις περισσότερες τελετουργικές πράξεις, που κάθε ευσεβής Εβραίος πρέπει να εκτελεί πολλές φορές κάθε μέρα, απαγγέλλεται η εξής καμπαλιστική ευχή:
«Προς χάριν της [σεξουαλικής] συνεύρεσης του Αγίου Μακαρίου και της Σεχινά του…»
Οι πρωινές προσευχές, επίσης, ρυθμίζονται έτσι ώστε να προωθούν αυτή τη σεξουαλική ένωση, έστω και στιγμιαία.
Τα διαδοχικά μέρη της προσευχής αντιστοιχούν μυστικιστικά στα διαδοχικά στάδια της ένωσης: σε ένα σημείο, η θεά πλησιάζει με τις θεραπαινίδες της, σε ένα άλλο ο θεός βάζει το χέρι του γύρω από τον λαιμό της και χαϊδεύει το στήθος της, και τελικά υποτίθεται ότι ολοκληρώνεται η σεξουαλική πράξη.
Άλλες προσευχές ή θρησκευτικές πράξεις, κατά την ερμηνεία των καμπαλιστών, έχουν σκοπό να εξαπατήσουν διάφορους αγγέλους (που έχουν επινοηθεί ως δευτερεύουσες θεότητες με κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας) ή να εξευμενίσουν τον Σατανά.
Ένα άλλο παράδειγμα προσευχής: και πριν και μετά από ένα γεύμα, ο ευσεβής Εβραίος οφείλει να πλύνει τελετουργικά τα χέρια του, προφέροντας μια ειδική ευχή.
Στη μία από αυτές τις περιπτώσεις, λατρεύει τον Θεό, προωθώντας τη θεϊκή ένωση του Υιού και της Κόρης, αλλά στην άλλη, λατρεύει τον Σατανά, στον οποίο τόσο πολύ αρέσουν οι εβραϊκές προσευχές και οι τελετουργικές πράξεις που, όταν του προσφέρονται μερικές από αυτές, βρίσκεται απασχολημένος και παύει να ενοχλεί τη θεία Κόρη.
Οι Καμπαλιστές πιστεύουν μάλιστα ότι μερικά από τα ζώα που θυσιάζονταν στον Ναό προορίζονταν για τον Σατανά.
Για παράδειγμα, οι ευνουχισμένοι ταύροι, που θυσιάζονταν κατά τη διάρκεια της επταήμερης εορτής του Mishkan («Εορτή της Σκηνής»), ήταν αφιερωμένοι στον Σατανά, ως αρχηγό όλων των μη Εβραίων, για να τον κρατούν πολύ απασχολημένο ώστε να μη μπορεί να επέμβει την όγδοη ημέρα, οπότε η θυσία αφιερωνόταν στον Θεό.
Για τη σωστή κατανόηση του ιουδαϊσμού, τόσο κατά την κλασική του περίοδο όσο και στην τρέχουσα πολιτική επιρροή του στη σιωνιστική πρακτική, επιβάλλεται να πούμε ότι το Καμπαλιστικό σύστημα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί μονοθεϊστικό, εκτός αν είμαστε έτοιμοι να θεωρήσομε επίσης μονοθεϊστικές» θρησκείες τον ινδουισμό, την ύστερη ελληνορωμαϊκή θρησκεία ή ακόμα και τη θρησκεία της αρχαίας Αιγύπτου.
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΕΒΡΑΙΟΙ, ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ, ΚΑΜΠΑΛΑ, Κορυφαίο, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΤΑΛΜΟΥΔ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Ο Χριστός απεκάλυψε μόνος του τη θεϊκή του φύση στους ανθρώπους.
Ο Χριστός δεν εφευρέθηκε από κανένα ιερατείο.
Οι μαθητές του διέδωσαν την διδασκαλία του αποκαλυφθέντος Θεού στον τότε γνωστό κόσμο.
Η διδασκαλία του διαδόθηκε και εξαπλώθηκε όχι από σοφούς ή δυνατούς, αλλά από δώδεκα αγράμματους ανθρώπους, απλούς και αδύνατους χωρίς επιστήμη, φτωχούς και ψαράδες, οι οποίοι μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να κατορθώσουν τίποτε, αν δεν είχαν τη θεϊκή δύναμη.
Άρα ο Χριστιανισμός δεν είναι δημιούργημα κανενός ιερατείου.
Χρόνια Πολλά, κυρία Καλλιόπη.
Δυστυχώς οι κατά καιρούς ανάξιοι ιεράρχες που μπορεί να τύχουν στην Εκκλησία δημιουργούν απογοητευση και διάφορους αρνητικούς συνειρμούς για το Ευαγγέλιο και την Εκκλησία.
Η Εκκλησία όμως δεν είναι κάποιος ανάξιος.Η Εκκλησία είναι οι μιμητες του Χριστού.Οι Άγιοι Του.Αυτοι είναι το ζωντανό παράδειγμα σε όλους τους αιώνες και όχι όσοι αρνήθηκαν και όσοι αιρεσιουργησαν.
Δεν είναι ο τυχόν κακός παπάς η Εκκλησία.Στην τελική οποίος θέλει να έχει όφελος πνευματικό ακολουθεί τα παραδείγματα της αρετης και αυτό δεν ισχύει μόνο για την πίστη μας αλλά και για την πατρίδα μας σε εθνικό επιπεδο οι ήρωες της.
Όλοι ξέρουμε ότι η προδοσία πάει πακέτο με την ιστορική πορεία του Ελληνισμού αλλά φαντάζομαι ότι την τιμή την αποδίδουμε πάντα στους εναρετους και αυτούς δείχνουμε ως παράδειγμα μίμησης τους δε ως παράδειγμα αποφυγής.
Στην Αποκάλυψη ο Ιωάννης τα λέει με σαφήνεια. Οι πιστοί θα τα βάλουν με τον παγκόσμιο κυβερνήτη, το Θηρίο, δηλαδή τον αντίχριστο (κεφάλαιο 13, 7).
Άρα η Ορθοδοξία δεν τάσσεται υπέρ της παγκοσμιοποίησης ή υπέρ της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Αντίθετα υπέρ της Παγκόσμιας Κυβέρνησης τάσσεται ο Πάπας, που παρεκκλίνει από την Ορθόδοξη Πίστη. Δες βίντεο.
https://www.youtube.com/watch?v=IpkajLEF6K4
Το ετος 553 μ.χ. στην Κωνσταντινουπολη εγινε η Ε’ οικουμενικη συνοδος, με 165 ιερωμενους που την προηδρευσε ο πατριαρχης Ευτυχιος της Κωνσταντινουπολης, και τοτε ηταν που διαγραψαν την “μετεσαρκωση” απο τα ιερα κειμενα, και το αλλο θεμα ηταν οτι μεχρι τοτε πιστευαν οτι ο Ιησους ηταν γεννημα της Μαιρης ως θνητος, και οι 165 ιερωμενοι ομως αυτο το αλλαξαν στην Ε’ συνοδο σε υιος του Θεου.
Και οταν ο πατριαρχης της Αντιοχειας Νεστοριος διαφωνισε, και ειπε οτι δεν μπορεις να αποκαλεις την Μαιρη μητερα του Θεου (Θεανθρωπου), αφου ηταν θνητος ο Ιησους. Τον ειπαν αιρετικο και τον εστειλαν εξορια στην ερημο, και ετσι τοτε πηραν την αποφαση οτι ο Ιησους ηταν Θεικος & υιος του Θεου!
Φημες λενε οτι πισω απ’ ολα αυτα ηταν η Χαζαρα γυναικα του αυτοκρατορα Ιουστινιανου Θεοδωρα, και τι θρησκεια πιστευουν οι Χαζαροι; Την Ιουδαικην. Εδω εχω την ιστοσελιδα που το εχω βρει αλλα ειναι στα Αγγλικα.
https://www.facts-are-facts.com/article/reincarnation-the-churchs-biggest-lie
Καλά ο Νεστοριος πρέπει να ήταν πολύ Μ……..Δεν έτυχε να ακούσει οτι ο Χριστός Αναστήθηκε;
Ούτε την Καινή διαθήκη διάβασε ποτέ;Ο Χριστός δεν ομολόγησε εμπρός στο συνέδριο των Ιουδαίων ότι είναι ο Υιός του Θεού;Όταν ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι Θεός τότε και η Παναγία γέννησε Θεο!Απλά και λογικά πράγματα είναι αυτά.
Πώς, πότε και ποιοι προκαθόρισαν τη χριστιανική πίστη
https://www.brighteon.com/a6bede68-7491-42c6-b2cd-b43278326f81
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Κατά την γνώμη μου και Ευαγγέλιο να μην υπήρχε γραμμένο,η ζωντανή παράδοση 2000 ετών Αγιότητας θα ήταν αρκετή να απόδειξη την αλήθεια του Χριστού.Εγω βλέπω ότι στις μέρες μας ζήσαμε και ψηλαφησαμε Αγίους εν ζωή.Με όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.Αυτοι εφάρμοσαν στην πράξη το Ευαγγέλιο,έσωσαν τον εαυτό τους και καθοδήγησαν στην σωτηρία και πολλούς άλλους.
Το γνωρίζω αυτό το βίντεο. Ή παραμύθια ακούσεις ή αυτά που λέγονται στο βίντεο είναι ”εν και το αυτό”.
Το άκρον άωτον της μυθολογίας είναι αυτό που λέγεται, ότι δηλαδή τα τέσσερα Ευαγγέλια είναι πλαστά, τουτέστιν βρήκαν τα εν λόγω Ευαγγέλια και κάποιοι έβαλαν τις υπογραφές των μαθητών του Χριστού, για να γίνουν πιστευτά !!!
Και αυτό που λένε περί πλαστότητας των Ευαγγελίων εσύ το πιστεύεις, χωρίς να σου προσκομίζουν το παραμικρό στοιχείο περί της πλαστότητας.
Σε 7 Ιουνίου, 2020 στις 7:28 μμ
Όταν προτείνω ένα video στους σχολιασμούς δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το ασπάζομαι 100%…..;)
Απλός παραθέτω και καινούργια στοιχεια που πιθανότατα να περιέχει το video για να διευρύνω την αντίληψη σας επί του θέματος.’Ασε δε που κάποιες φορες αρέσκομαι να παριστάνω και τον συνήγορο του διαβόλου για ευνόητους λόγους…..
Και αν θέλει να μιλάς για γνησιότητα πρέπει να μπορείς να παραθέτεις και τα πρωτότυπα…..δηλαδή….πιάσ’ το αυγό και κούρευτω….;)
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Ήθελε ο Χριστός ,ο κόσμος,οι άνθρωποι που πίστεψαν σ Αυτόν, να αποκαλούνται ΔΟΥΛΟΙ του Θεού απο αυτούς που ίδρυσαν τον Χριστιανισμό.Εγώ προσωπικά αισθάνθηκα άσχημα στο γάμο μου όταν ο παπάς με απεκάλεσε δούλο και τη γυναίκα μου δούλη-δούλα.Μετά μου είπανε οτι και όταν βαφτίστηκα ο παπάς πάλι δούλο με αποκάλεσε.Βαπτίζεται ο δούλος του θεού………..
Ειναι κακό να είμαστε δούλοι Του;Με κανένα βούρδουλα μας βαράει σε καμία γαλέρα;Ο Θεός είναι Αγάπη,οπότε τι πιο όμορφο αδελφέ να είμαστε δούλοι της αγάπης Του;
Δεν νομίζω πως ο Χριστός μίλησε ποτέ για δούλους…
Χαίρετε κα Σουφλή!Η εννοια του δούλου στο Ευαγγέλιο δεν νομίζω ότι έχει την έννοια του αβουλου ανδρεικελου σε κάποιον εξουσιαστη.Ειναι θέμα σεβασμού του μαθητή προς τον δάσκαλο.Ενας δάσκαλος στο σχολείο μπορεί να πει τους μαθητές του παιδιά μου.Ενας μαθητής μπορεί να αποκαλέσει τον δάσκαλο του παιδί μου;Τον αποκαλεί κύριε.Απο την μια εκδηλώνεται η αγάπη του δασκάλου στους μαθητές του και από την άλλη ο σεβασμός του μαθητή στο δάσκαλο.
Στο Ευαγγέλιο ο Χριστός αποκαλεί τους μαθητές αδελφούς.Οι Απόστολοι μπορούν να αποκαλέσουν τον Χριστό αδελφέ;Τον αποκαλούν Κύριε!Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο είναι αυτό που λέμε ότι δεν είναι όλα ίσα και όμοια.
Να το πω αλλιώς.Εαν είχα εμπρός μου τον Ιησου Χριστό και με αποκαλούσε αδελφέ θα τολμούσα να του απαντήσω αδελφέ;Κύριε θα του απαντούσα.
Τους Αποστόλους ο Ίδιος ο Κύριος τους ονόμασε αδελφούς Του λέγοντας, «απαγγείλατε τοις αδελφοίς μου» (Ματ. κη΄,10), όμως οι ίδιοι για τον εαυτό τους ουδέποτε είπαν, είμαστε αδελφοί του Χριστού και ο Χριστός είναι αδελφός μας. Τους είχε πει ο Κύριος τι να λένε για τον εαυτό τους, «όταν ποιήσετε πάντα τα διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι εσμεν, ότι ο ωφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ.ιζ΄,10).
Ο Απόστολος Πέτρος αναφερόμενος στον εαυτό του γράφει, «Συμεών Πέτρος, δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού,» (Β΄ Πετρ.α΄,1). Δεν ονομάζει τον εαυτό του αδελφό του Χριστού ούτε το Χριστό αδελφό του.Ο Ιάκωβος, γνωστός ως Αδελφόθεος, αναφερόμενος στον εαυτό του γράφει, «Ιάκωβος Θεού και Κυρίου Ιησού δούλος». (Ιακ.α΄,1). Αδελφούς του ονομάζει τους χριστιανούς όπως φαίνεται από τα λόγια του, «Αδελφοί μου, μη εν προσωποληψίαις έχετε την πίστιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού της δόξης.» (Ιακ. β΄, 1).Ο Ιούδας, ο αδελφός του Ιακώβου, γράφει για τον εαυτό του, «Ιούδας Ιησού Χριστού δούλος, αδελφός δε Ιακώβου,» (Ιουδ.1). Το ότι είναι αδελφός του Ιακώβου το λέει, όμως δεν λέει ότι είναι αδελφός του Χριστού ή ότι ο Χριστός είναι αδελφός του.
Ο Απόστολος Παύλος δεν ονομάζει τον εαυτό του αδελφό του Χριστού, αλλά τον ονομάζει δούλο και Απόστολο, «Παύλος, δούλος Ιησού Χριστού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού.» (Ρωμ. α΄,1).Αλλά και στους μετέπειτα χρόνους κανένας, ούτε ως μέλος της Εκκλησίας, ούτε ως ομάδα μελών, ούτε ως κοινόβιο μοναχών, ούτε ως τοπική Εκκλησία, ούτε ως τοπική Σύνοδος, ούτε ως Οικουμενική Σύνοδος, ούτε το Σύμβολο της Πίστεως, κανένας δεν είπε ότι αυτός ή αυτοί είναι αδελφοί του Χριστού δίνοντας στη λέξη αδελφός ανθρώπινες διαστάσεις.Ο Κύριος είπε στους Αποστόλους, « υμείς φωνείτέ με, ο Διδάσκαλος και ο Κύριος, και καλώς λέγετε· ειμί γαρ »( Ιω. ιγ’, 13). Δεν τους είπε να λένε έτσι απερίσκεπτα, ο Ιησούς ο αδελφός μας ή ο φίλος μας σαν να είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Καλά έκανε λοιπόν ο Θωμάς και είπε στον αναστημένο Χριστό, «ο Κύριός μου και ο Θεός μου»( Ιω. κ’, 28). Δεν είπε, ο Ιησούς ο φίλος μου ή ο αδελφός μου.
Επίσης στο κατά Λουκάν η Παναγία λέει για τον εαυτό Της.Ιδου η δούλη Κυρίου.
Η έννοια δούλος έχει την εννοια της ταπείνωσης εμπρός στο θέλημα του Θεού.
Όταν οι Απόστολοι αποκαλούν τον εαυτό τους δούλο του Χριστού τότε εμείς τι να πούμε και με τι πνευματικό ύψος.
Καλό απόγευμα!
Από τα αρχαία χρόνια, η λέξη ΔΟΥΛΟΣ, είχε μια και μόνον έννοια… του υπηρέτη, του σκλάβου…
Ο Χριστός δεν αποκάλεσε κανέναν … ΔΟΥΛΟ…
Άλλο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ και ΚΥΡΙΟΣ, κι άλλο ΔΟΥΛΟΣ.
Σωστά: Μίλησε για: φίλους, αδελφούς, μητέρα:
Υμείς φίλοι μου έστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν. Ουκέτι υμάς λέγω δούλους, ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος·υμάς δε είρηκα φίλους, ότι πάντα α άκουσα παρά του πατρός μου εγνώρισα υμίν. [Είστε φίλοι μου και θα είστε πάντοτε φίλοι μου, εάν πράττετε όσα Εγώ σας παραγγέλλω. Δεν σας λέω πλέον δούλους, διότι ο δούλος δεν γνωρίζει τι πράττει ο κύριός του. Σας ονόμασα και σας ονομάζω φίλους μου, διότι κατέστησα σε εσάς γνωστά όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου και επομένως έχετε πολλήν γνώση, του τι πράττω και προς ποιόν σκοπό πράττω Εγώ.] (Κατά Ιωάννη 15,15)
Όστις γαρ αν ποιήση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν.[Διότι όποιος θα γνωρίσει και θα εφαρμόσει, το θέλημα του Ουρανίου Πατρός Μου, αυτός είναι αδελφός Μου και αδελφή Μου και η μητέρα Μου.] (Κατά Ματθαίον 12,50)
Ος γαρ αν ποιήση το θέλημα του Θεού, ούτος αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ εστί. [Διότι εκείνος, ο οποίος θα εφαρμόσει το θέλημα του Θεού, αυτός είναι αδελφός μου και αδελφή μου και μητέρα μου.] (ΚατάΜάρκον 3,35)
Κι εδώ έβαλαν το χεράκι τους τα χαζάρια, και αλλοίωσαν το δικό Του Λόγο, ώστε μαζί με τα ιερατεία, να κρατούν ως δούλο τον λαό…
Εσύ άραγε τώρα βιώνεις τη δουλεία, όπως αυτοί που ανά τους αιώνες δούλευαν σιδηροδέσμιοι στα αφεντικά τους; Αγωνίζεσαι να αποτινάξεις αυτή την αποτρόπαια και φρικτή δουλεία;
Εγώ προσωπικά θέλω να δουλεύω για τις πανανθρώπινες αξίες του Χριστού, να αγαπώ τον πλησίον, να στηρίζω τον πλησίον κ.λ.π. Είναι η δουλεία που ελευθερώνει τον άνθρωπο και δίνει αξία στον άνθρωπο.
Ενδιαφέρον ομολογουμένως το άρθρο όμως χρειάζεται διασταύρωση στα έγκατα του ιουδαϊσμού-εβραϊσμού και των θρησκευτικών βιβλίων τους,πράγμα πολύ δαπανηρό κύριος σε χρόνο….
Η πηγή δε όσο και ο γερμανικός τίτλος της με το συγκεκριμένο σύμβολο μου δημιουργούν εύλογα ερωτήματα…..
https://derkamerad.com/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%b1/
Οι αρχαίοι Έλληνες εθνικοί νομίζω ήταν πολυθεϊστές και δεν είχαν θρησκεία μα λατρεία….μπορούσαν να λατρέψουν κατά περίσταση και μια ασιατική η αιγυπτιακή θεότητα αν το θεωρούσαν εύλογο……το ίδιο νομίζω ισχύει και με τους Ινδούς με τους οποιους κάποιες θεωρίες απόκρυφης ιστορίας μας θέλουν να συγγενεύουμε πατρογονικά…εξού και η πληθώρα των θεοτήτων τους.
ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΊΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΝΤΡΏΣΟΥΝ ΤΑ ΚΟΠΑΔΙΑ….ΠΑΡΤΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΌ ΔΟΓΜΑ ΠΟΥ ΈΧΕΙ….{ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΕΣ!!!}
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Ο Χριστός, δεν ίδρυσε θρησκεία… δίδαξε Αγάπη… το ίδιο και οι περισσότεροι των Αποστόλων Του.
Την θρησκεία, την ίδρυσαν τα ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΤΙΚΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ, αναμιγνύοντας την διαστροφή της δικής τους θρησκείας με την Διδασκαλία Του Χριστού…
Αυτό, πρέπει να το διαχωρίσετε μέσα σας και να μην βάλετε κατά του Χριστιανισμού.
Και επειδή βρισκόμαστε σε εποχές αποκαλύψεων, όπου η διαστροφή, η μπόχα και η παράνοια Του Ταλμουδικού Μεσσιανισμού των εβραίων βγαίνει στην δημοσιότητα, θα βγει και ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ, χωρίς τις διαστρεβλώσεις που επέβαλαν οι σιωνιστές.
Δεν βάλω κατά του χριστιανισμού….βάλω κατά του παπαδαριού και των ανίερων πρακτικών του….;)
Καλλιόπη ερώτημα;?
Αν είχες μπροστά σου τον Ιησού τον ναζωραίο με σάρκα και οστά είτε ως πνεύμα μοναχα…και τον ρωτούσες:Θα ήθελες να φτιάξουν μια θρησκεία στο όνομα σού;?
Τι νομίζεις θα σου απαντούσε;?
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Στο παπαδαριό και στις ανίερες πρακτικές του, συμφωνούμε.
Στο ερώτημα που μου θέτεις, θέλω να πιστεύω πως θα μου απαντούσε: “Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ… Η ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΑΡΚΕΙ”…
Αν και νομίζω πως αποφεύγεις εντέχνως να απάντησης…δεν πειράζει.Αρκεί που επεξεργαστικές και μονο την ερώτηση….:)
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Ποτέ δεν αποφεύγω τις απαντήσεις…
Είμαι σαφής.
Μόλις πάτησα κατά λάθος “βέτο”! Εννοούσα το αντίθετο. Ναι, οι “θρησκείες” ΕΊΝΑΙ “το όπιο τwν λαwν”.
Ο Χριστός ίδρυσε την Εκκλησία` σαν χθες, της Πεντηκοστής.
Χρόνια πολλά, Καλλιόπη!
Καμία Εκκλησία, δεν ίδρυσε ο Χριστός…
Κι αν η Αγάπη, είναι θρησκεία, τότε λίγοι την ακολουθούν…
Τα ιερατεία ίδρυσαν θρησκείες.
Ευχαριστώ για τις ευχές.
Αν διάβαζες λιγάκι για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, σήμερα δεν θα ζούσες σ’ αυτή την άγνοια, που μαρτυρούν τα γραφόμενά σου, αλλά θα γνώριζες ότι οι αρχαίοι Έλληνες τους άρχοντές τους
τους αποκαλούσαν ποιμένες λαών (Βλέπε Ομηρικά Έπη, π.χ. Αγαμέμνονα ποιμένα λαών).
Μην διαστρεβλώνεις τα πράγματα…..εγώ σαφώς και αναφέρομαι στην κλασική Ελληνιστική εποχή,άντε και στους προσωκρατικούς φιλοσόφους και σοφούς.Μιλάω κύριος για το φαινόμενο της δημοκρατίας…
Στον Όμηρο υπάρχουν βασιλιάδες και αρχηγοί ηγήτορες,μα αν διαβάσεις Ιλιάδα μα και Οδύσσεια θα διαπιστώσεις πως ακόμα και απλοί στρατιώτες εναντιώνονται στους αρχηγούς τους φορα παρτίδα….καθώς και οι σύντροφοι του Οδυσσέα κατά την επιστροφή.
Απλός ανώνυμος σχολιαστής