Ελάτε να πάμε ένα ταξείδι στα χρόνια τα μαθητικά μας... Το Πάσχα σε παλιά Αναγνωστικά βιβλία
Απολαύστε τη μικρή αφήγηση, εικόνων και κειμένων, όχι απλά και μόνο με διάθεση νοσταλγίας ή γνώσης κάποιων άγνωστων καιρών (ανάλογα με το ζύγι των ηλικιών…) αλλά για κατανόηση των μετασχηματισμών του ανθρώπου με πνεύμα στοχασμού και περισυλλογής!
Αναδρομές στο παρελθόν κάνει αυτές τις μέρες η ψυχή… σ’ εποχές μακρινές αλλά ποτέ λησμονημένες…
Κρατάει ο νους σε κάποια ξεχωριστά δωμάτια φωτεινά τις αναμνήσεις… σιγοντάρει κι η νοσταλγία και αρμένικη η επίσκεψη στης ψυχής τα λαμπερά μονοπάτια…
Παιδί και πάντα τούτες τις Μέρες, αλλιώς κτυπούσε η ψυχή… Πάμε να ενώσουμε το νήμα του σήμερα με το χθες;;;
Ίσως κάπου ξαναβρούμε κομμάτια της ψυχής χαμένα και τα δέσουμε σφιχτά… ίσως ξαναβρούμε τον χαμένο μας εαυτό…
Καλλιόπη Σουφλή
Επιμέλεια Νίκου Τσούλια
Τα Αναγνωστικά βιβλία είναι ίσως το πιο σταθερό νήμα αφήγησης της θεσμικής μόρφωσης του λαού μας. Ήταν η πρώτη αλλά και η βασική για κάθε τάξη «εισαγωγή» στις διάφορες μαθησιακές αναβαθμίδες του σχολείου. Άλλωστε, στους παλιότερους καιρούς τα παιδιά ολοκλήρωναν την εκπαίδευσή τους στο τέλος του Δημοτικού σχολείου. Το Γυμνάσιο ήταν για λίγους…
Τότε το Πάσχα είχε τις δύο όψεις του, Μεγάλη Εβδομάδα και Ανάσταση με κυρίαρχο το θρησκευτικό πνεύμα, με αυθεντικότητα τόσο στο προσκύνημα, στην νηστεία και στον εκκλησιασμό όσο και στη γιορτασμό και στο γλέντι – το Πάσχα ήταν Λαμπρή και έτσι λεγόταν…
Ήταν και πάντα το σκηνικό της Άνοιξης παρόν, «άνοιγε» ο καιρός και το κρύο έφευγε σιγά – σιγά από τις φτωχικές χαμοκέλες, «άνοιγε» και η φύση όλη και οι άνθρωποι ως κομμάτια της βίωναν και γεύονταν τις αλλαγές της, «άνοιγε» και η ψυχή τους.
Τα παιδιά του σχολείου περίμεναν πώς και πώς το Πάσχα για να νιώσουν μια άλλη εικόνα της ζωής, όχι γιατί θα ήταν μακριά από την καθημερινή ενασχόληση με τις αγροτικές δουλειές – αυτό δεν άλλαζε ποτέ – αλλά γιατί η φωταγωγία που συνήθως την «κουβαλούσαν» οι ξενιτεμένοι νέοι στην Αθήνα, τα γλυκά και τα πλούσια φαγητά μεταμόρφωναν τη φτωχική ζωή του χωριού και έτσι τα παιδιά μπορούσαν να ονειρεύονται το πώς «θα φύγουν και αυτά από τις λάσπες» και περίμεναν τα Γράμματα να τους οδηγήσουν σε έναν κόσμο προόδου και ελπίδας.
Τότε η χαρά ήταν μια πολύ εύκολη υπόθεση˙ δεν χρειάζονταν δώρα επί δώρων, δεν είχε εμφανιστεί το παρακμιακό ρεύμα του καταναλωτισμού, που κατέφαγε κάθε έννοια πνευματικής προόδου.
Ένα παιχνίδι από κάποιο μετανάστη συγγενή, ένα ζευγάρι πασχαλιάτικα παπούτσια – τα πρόσεχαν τόσο πολύ που ίσα ίσα τα πάταγαν κάτω… -, τα βεγγαλικά σε μια εποχή της λάμπας πετρελαίου και του «μουτζούρη», οι γεμάτες από κουλούρια και κόκκινα αυγά τσέπες στην ώρα της Ανάστασης, η φωταγωγία της εκκλησίας με τα κεριά ανά χείρας και τα πρόσωπα όλα να λάμπουν, οι φίλοι και οι συγγενείς των οικογενειών με τα καλά τους ρούχα, ο πολύς ξένος κόσμος που έκανε τις εκκλησίες τόσο …μικρές, ένα κορίτσι από την Αθήνα που πάντα φάνταζε όμορφο… ήταν αρκετά για να λαμπρύνουν τη ζωή, να κάνουν το όνειρο προσωρινή αλλά απτή πραγματικότητα και να φτερουγίζουν η φαντασίωση και η ονειροπόληση σε κόσμους μαγικούς, που ο καθένας είχε τον εαυτό του μοναδικό πρωταγωνιστή.
Τότε το φως της Ανάστασης ήταν σηματωρός για μια ζωή όλο φως…
Απολαύστε τη μικρή αφήγηση, εικόνων και κειμένων, όχι απλά και μόνο με διάθεση νοσταλγίας ή γνώσης κάποιων άγνωστων καιρών (ανάλογα με το ζύγι των ηλικιών…) αλλά για κατανόηση των μετασχηματισμών του ανθρώπου με πνεύμα στοχασμού και περισυλλογής!
http://anthologioxr.blogspot.gr/2015/04/blog-post_59.html
http://www.lifo.gr/team/Plus/47845
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΑΣΧΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Βιβλία που πρόβαλλαν το θετικό, το όμορφο, το καλό προκειμένου να οδηγήσουν εκεί τα παιδιά, να τα παιδαγωγήσουν πραγματικά. Σήμερα προβάλλεται η ασχήμια και καλλιεργείται ο φόβος με τα σχολικά προγράμματα. Δείτε και τα βίντεο που φτιάχνονται για να καταπολεμήσουν υποτίθεται τη λεγόμενη “ενδοσχολική βία”: Διαφημίζουν επίμονα όλες τις άσχημες πράξεις που μπορεί να κάνει κάποιο παιδί εναντίον άλλου, ώστε κι αν κάποιο δεν έχει ιδέα από αυτές, να μαθαίνει και το κακό και η σύγχυση να καλύπτουν τα πάντα…
Στο μεταξύ εκπαιδευτικοί και γονείς πιασμένοι στα μάγια της ΝΤΠ…
Άλλες εποχές.Φτωχικά και όμορφα.Βεβαια,τις εποχές εμείς τις φτιάχνουμε όμορφες η άσχημες.
Πέτρο, όσοι ζήσαμε εκείνες τις εποχές ως παιδιά, έχουμε κάτι όμορφο να θυμόμαστε, παρά την φτώχια μας… αλοίμονο στις νεώτερες γενιές…
Αυτο ειναι ταξειδι οξυγονο στα περασμενα χρονια με ελπιδα , τωρα που παμε με αρχιγο τραμπουκους αντιχριστους σκοταγιστες !
Μας χρειάζεται αυτό το οξυγόνο ζωής, γιατί το σημερινό οξυγόνο είναι γεμάτο τοξικότητα…