Ελλάδα: Διεφθαρμένες ελίτ γονατίζουν ένα έθνος. Βρυξέλλες προσοχή…

Ο λαός ενός μεγάλου έθνους μένει φτωχός, καθώς οι ολιγάρχες παίζουν στην Αθηναϊκή Ριβιέρα! Τι έχει συμβεί στην Ελλάδα; Πώς ένα άλλοτε περήφανο έθνος, με πλούσια ιστορία και δυνατότητες, περιήλθε σε αυτή την άθλια κατάσταση;

Καθώς η Ελλάδα σήμερα βυθίζεται βαθιά στους καιρούς της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, με τη φτώχεια να συμβαδίζει με επώδυνους εθνικούς συμβιβασμούς που βρίσκονται στα σκαριά σε σχέση με τις τουρκικές απαιτήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, μεσοπρόθεσμα μπορεί κανείς να περιμένει οτιδήποτε από τους ταπεινωμένους Έλληνες...

Άρθρο του Κωνσταντίνου Μπογδάνου στο brusselssignal.eu

Απόδοση στα Ελληνικά: Ελλήνων Αφύπνιση

Οι αριθμοί από την έκθεση της Eurostat για το 2024 είναι αδιαμφισβήτητοι και ζοφεροί: Ενώ οι πολιτικοί κάνουν λόγο για ιστορίες ανάκαμψης και προόδου, τα ψυχρά, σκληρά δεδομένα δείχνουν μια πολύ διαφορετική ιστορία. Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον σε ταχεία τροχία για να γίνει η φτωχότερη χώρα της ΕΕ. Και αυτό μπορεί τελικά να έχει ευρύτερο αντίκτυπο για την Ευρώπη.

Είναι αδύνατο να το καλύψουμε: το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας είναι τώρα λιγότερο από το 65 τοις εκατό του μέσου όρου της ΕΕ, τοποθετώντας την στον πάτο της οικονομικής κλίμακας. Η φορολογία είναι ασφυκτική, η αγοραστική δύναμη έχει πιάσει πάτο και η οικονομία ελέγχεται από διεφθαρμένους πολιτικούς που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ολιγαρχών.

Τι έχει συμβεί στην Ελλάδα; Πώς ένα άλλοτε περήφανο έθνος, με πλούσια ιστορία και δυνατότητες, περιήλθε σε αυτή τη άθλια κατάσταση;

Η ρίζα του προβλήματος είναι ξεκάθαρη: Μια διεφθαρμένη, ανίκανη και ιδιοτελής πολιτική τάξη που έχει προδώσει συστηματικά τους δικούς της ανθρώπους. Για πάνω από μια δεκαετία, η Ελλάδα έχει παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας, υψηλών φόρων και αυξανόμενου χρέους — όλα αυτά ενώ οι λίγοι ισχυροί συνεχίζουν να ακμάζουν.

Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι τα ελληνικά νοικοκυριά αγωνίζονται περισσότερο από ποτέ, με τα ποσοστά φτώχειας να ανεβαίνουν και το διαθέσιμο εισόδημα να πέφτει κατακόρυφα. Ωστόσο, παρά την επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών, η απάντηση της κυβέρνησης είναι ένα μείγμα άρνησης, εκτροπής και περισσότερο από τις ίδιες καταστροφικές πολιτικές.

Ας μιλήσουμε για φορολογία, ο σιωπηλός δολοφόνος των ελληνικών οικογενειών και επιχειρήσεων. Η φορολογική επιβάρυνση της Ελλάδας είναι πλέον από τις υψηλότερες στην Ευρώπη και ακρωτηριάζει τον μέσο Έλληνα πολίτη. Οι συντελεστές ΦΠΑ, οι φόροι εισοδήματος και οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης είναι στα ύψη, αφήνοντας τους ανθρώπους με ελάχιστο έως καθόλου διαθέσιμο εισόδημα.

Η κυβέρνηση, απελπισμένη για έσοδα για να αποπληρώσει τους πιστωτές, δίνει φυλλάδια στους ψηφοφόρους και συντηρεί έναν από τους μεγαλύτερους κρατικούς τομείς στην ΕΕ, συνεχίζει να επιβάλλει τιμωρητικούς φόρους στους εργαζόμενους και τις μικρές επιχειρήσεις, ενώ η ολιγαρχική ελίτ παραμένει σε μεγάλο βαθμό αλώβητη. Αυτή η ανισορροπία είναι μη βιώσιμη και, ειλικρινά, ανήθικη.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από την τρομερή αγοραστική δύναμη της Ελλάδας. Σύμφωνα με τη Eurostat, οι Έλληνες έχουν τώρα τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη μεταξύ των 27 μελών της ΕΕ, υστερώντας ακόμη και από χώρες με πολύ χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ.

Ταυτόχρονα, το κόστος ζωής συνεχίζει να αυξάνεται. Οι Έλληνες έχουν το υψηλότερο κόστος στέγασης στην ΕΕ, πληρώνοντας το 35 τοις εκατό του εισοδήματός τους μόνο και μόνο για να έχουν στέγη πάνω από το κεφάλι τους. Το ενεργειακό κόστος είναι από τα υψηλότερα στην Ένωση. Οι τιμές των καυσίμων είναι οι υψηλότερες στην ευρωπαϊκή ήπειρο σε σύγκριση με τον μέσο μισθό. Ακόμη και οι τηλεπικοινωνίες είναι πολύ ακριβές.

Οι Έλληνες κυριολεκτικά πεινούν. Ο πληθωρισμός των τροφίμων είναι ο δεύτερος υψηλότερος στην ΕΕ. Τα καρτέλ κυβερνούν την αγορά λιανικής. Τα ελληνικά προϊόντα, όπως το ελαιόλαδο, βρίσκονται φθηνότερα στα γερμανικά σούπερ μάρκετ από ό,τι στην Ελλάδα. Και καθώς οι μισθοί παρέμειναν στάσιμοι, το κόστος ζωής τρώει ό,τι λίγες αποταμιεύσεις έχουν οι Έλληνες και η ελπίδα για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο φαίνεται πιο μακρινή κάθε χρόνο.

Προσοχή, οι σύγχρονοι Έλληνες κάθε άλλο παρά τεμπέληδες και χαλαροί είναι. Εργάζονται περίπου 2.100 ώρες ετησίως, που είναι σημαντικά υψηλότερο από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι περίπου 1.700 έως 1.800 ώρες. Ωστόσο, μένουν με όλο και λιγότερα.

Όσο για την εικόνα ανάπτυξης και επιτυχίας που προβάλλει η κυβέρνηση, είναι ως επί το πλείστον φαντασία. Η Ελλάδα δεν είναι αυτό που βλέπετε στις διαφημίσεις, τις διαφημιστικές πινακίδες και τα roadshow. Και σε κάθε περίπτωση, ακόμη και όταν τα έργα αντλούν χρήματα στην οικονομία, αυτό έχει πολύ μικρή σχέση με το μέσο ελληνικό νοικοκυριό ή τη μικρή επιχείρηση.

Πάρτε για παράδειγμα τις μεγάλες εξελίξεις κατά μήκος της Αθηναϊκής Ριβιέρας. Έχουν σχεδιαστεί κυρίως για ξένους αγοραστές και επενδυτές, όχι για τον τοπικό πληθυσμό. Πολυτελή θέρετρα, πολυτελή συγκροτήματα κατοικιών και μεγάλες μαρίνες εξυπηρετούν εύπορους διεθνείς πελάτες που αναζητούν δεύτερη κατοικία ή επενδυτικές ευκαιρίες.

Η Ριβιέρα της Αθήνας γίνεται αποκλειστικός θύλακας ξένου πλούτου, παρά τόπος καθημερινής ελληνικής ζωής, με πολύτιμες παράκτιες περιοχές να ιδιωτικοποιούνται όλο και περισσότερο και να προσαρμόζονται στα διεθνή γούστα. Ως αποτέλεσμα, οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, καθιστώντας τα απρόσιτα για τους περισσότερους Έλληνες. Σημειωτέον, το όλο έργο ανατέθηκε σε μια από τις πιο ισχυρές οικογένειες της Ελλάδας.

Σε αυτό καταλήγουν όλα. Οι ολιγάρχες είναι οι πραγματικοί ωφελούμενοι της οικονομικής εξαθλίωσης της Ελλάδας. Μια χούφτα ισχυρών οικογενειών ελέγχουν τον πλούτο, τα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική επιρροή της χώρας. Αφορούν κυρίως τη ναυτιλία, την ενέργεια και τις κατασκευές. Η Ελλάδα μένει σχεδόν χωρίς βιομηχανία. Αυτοί είναι που καλούν τους πυροβολισμούς, όχι οι πολίτες που ψηφίζουν.

Κατά κανόνα, οι πολιτικοί, είτε βρίσκονται στην εξουσία είτε στην αντιπολίτευση, είναι απλά πιόνια σε αυτό το παιχνίδι, που κάνουν τις προσφορές των ολιγαρχών με αντάλλαγμα την πολιτική επιβίωση και την οικονομική ανταμοιβή. Η διαφθορά στο πολιτικό σύστημα είναι τόσο βαθιά που έχει θεσμοθετηθεί.

Αντί να εφαρμόζονται πολιτικές που θα βοηθήσουν πραγματικά τον ελληνικό λαό, όπως η μείωση των φόρων, η περικοπή των κρατικών σπατάλης και η επένδυση στην εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία, την τεχνολογία και τις υποδομές, οι νόμοι δημιουργούνται για να ευνοούν τα συμφέροντα των ολιγαρχών, ενώ οι απλοί πολίτες αφήνονται να επωμιστούν τα βάρος του αυξανόμενου χρέους της Ελλάδας.

Το ακόμη πιο τραγικό είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη, που διανύει τώρα τον έκτο χρόνο της εξουσίας της, συνεχίζει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις των διεθνών πιστωτών και των εγχώριων αρχόντων, αντί να κάνει τολμηρά βήματα για να αντιμετωπίσει τις βαθύτερες αιτίες της οικονομικής παρακμής της Ελλάδας.

Τα μέτρα λιτότητας, που έχουν ήδη ακρωτηριάσει τη χώρα, εξακολουθούν να προωθούνται χωρίς τέλος. Η διοίκηση της Νέας Δημοκρατίας, φοιτήτρια των Βρυξελλών, έχει γίνει ο μεγαλύτερος θαυμαστής της Πράσινης Ατζέντας και των κυρώσεων στη Ρωσία, ακόμη και σε βάρος του ελληνικού λαού.

Είναι καιρός να λογοδοτήσει το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Χωρίς μια πολιτική τάξη που θα εργάζεται για το λαό, η Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα απελευθερωθεί από τον ασφυκτικό κλοιό της διαφθοράς και της οικονομικής στασιμότητας. Χωρίς θεμελιώδη αλλαγή κατεύθυνσης, η Ελλάδα θα παραμείνει παγιδευμένη στη φτώχεια, με τους πολίτες της να γίνονται οι φτωχότεροι στην ΕΕ.

Θα μπορούσε βέβαια κανείς να αναρωτηθεί κυνικά: Γιατί όλα αυτά να ενοχλούν πραγματικά τις Βρυξέλλες; Λοιπόν, για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία, υπάρχει ένα ενδιαφέρον μοτίβο που πρέπει να παρατηρηθεί. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων, πολλές εξελίξεις ξεκίνησαν από την Ελλάδα, πριν εξαπλωθούν στην υπόλοιπη Ευρώπη ή όχι μόνο.

Η Ελλάδα ήταν το πρώτο έθνος που κήρυξε την ανεξαρτησία του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το πρώτο που αμφισβήτησε την Ιερά Συμμαχία. Η Ελλάδα ξεκίνησε τον Βαλκανικό Πόλεμο του 1912, ο οποίος ήταν ο προκάτοχος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ελλάδα είδε τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και η Ελλάδα ήταν η πρώτη νοτιοευρωπαϊκή δικτατορία που έπεσε, ανοίγοντας στη συνέχεια το δρόμο της στην ΕΟΚ.

Καθώς η Ελλάδα σήμερα βυθίζεται βαθιά στους καιρούς της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, με τη φτώχεια να συμβαδίζει με επώδυνους εθνικούς συμβιβασμούς που βρίσκονται στα σκαριά σε σχέση με τις τουρκικές απαιτήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, μεσοπρόθεσμα μπορεί κανείς να περιμένει οτιδήποτε από την ταπεινωμένοι Έλληνες.

Την τελευταία φορά που αυτό το αρχαίο έθνος βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, το 2015, καταψήφισε ένα πρόγραμμα διάσωσης της ΕΕ, επιλέγοντας ουσιαστικά ένα GREXIT, όσο επώδυνο κι αν ήταν. Πριν από δέκα χρόνια αυτό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αγνοήθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ακραία πίεση της ΕΕ και των ΗΠΑ. Την επόμενη φορά, δεν θα είναι απαραίτητα έτσι.

Μπορεί να είναι σε πέντε ή δέκα χρόνια από τώρα. Αλλά αν τα πράγματα δεν αλλάξουν δραστικά στην Ελλάδα, είναι πολύ πιθανό, και απολύτως πιθανό, να αναδυθεί τελικά μια εθνικοσυντηρητική, σκληροπυρηνική ευρωσκεπτικιστική και λαϊκίστικη πολιτική δύναμη και να καταλάβει τη χώρα. Το φαινόμενο ντόμινο μιας ΕΕ που διαλύεται μπορεί τότε να ξεκινήσει από τα ερείπια της Αθήνας.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

ellinikiafipnisis.com