Εμείς μάθαμε να τους γλεντάμε τους καύσωνες.
Εμάς κάποτε δεν μας νικούσαν οι καύσωνες, γιατί ήμασταν οι ίδιοι η δροσιά της ζωής!
Της Ματίνας Κ. Καρελιώτη.
Εμείς τους καύσωνες, τους περνούσαμε τριγυρνώντας μ’ ένα βρακί κι ένα λάστιχο. Ένα λάστιχο που στην αρχή έβγαζε καυτό νερό, λες κι ήταν συνδεδεμένο με τα καζάνια της κόλασης. Κι ύστερα, σταγόνα σταγόνα, έρχονταν η πολυπόθητη δροσιά στο αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο και στο καταϊδρωμένο σώμα, που αναζητούσε να ρουφήξει αχόρταγα τη ζωοδότρα υγρασία.
Το μεσημέρι, στην πυκνή σκιά της κληματαριάς, δυο ντιβάνια σουμιεδένια που έτριζαν με χάρη, μας περίμεναν να απλώσουμε την αρίδα μας. Μέχρι να μας πάρει ο ύπνος, χαζεύαμε τα κόκκινα τσαμπιά που ήταν έτοιμα για μάζεμα και βάζαμε τρικλοποδιές σε κάτι μύγες, που όλο και κάποιο λόγο έβρισκαν για να κολλήσουν πάνω μας.
Ο παππούς όριζε πότε θα ξαπλώσουμε και για πόσο. Όταν θα φώναζε: “Μαρίκα καφέ”, το μεσημεριανό ραχάτι τέλειωνε. Τότε, ήταν η στιγμή που δυο δροσερές “καρδιές” καρπουζιού έρχονταν να μας γλυκάνουν, πάνω στα πλαστικά πιάτα που κάποτε είχε αγοράσει η γιαγιά απ’ το πανηγύρι του προφήτη Ηλία, και πάντα σ’ αυτά αρέσκονταν να μας τρατάρει.
Εμείς τους καύσωνες δεν τους λογαριάζαμε. Είχαμε σύμμαχο τον ασβέστη στα πεζούλια και στους πέτρινους τοίχους, π’ αντανακλούσε τις αχτίνες του επιπόλαιου Φαέθωνα, κρατώντας το εσωτερικό της εστίας μας δροσάτο. Είχαμε και μια θεόρατη καρυδιά, φύλακα άγγελο στα παιδικά παιχνίδια μας. Κάστρο θεόρατο γίνονταν, με ιππότες και πριγκίπισσες. Κι άλλες φορές που η ζέστη δεν μας άφηνε ούτε δυο βήματα να κάνουμε, απιθώναμε στη σκιά της και χαράζαμε λογιώ λογιώ σχέδια στο αφυδατωμένο κοκκινόχωμα της αυλής, ώσπου να περάσει η μεγάλη κάψα.
Σαν βασίλευε η χάρη Του, η γιαγιά άρπαζε τη σωλήνα και κατάβρεχε απ’ άκρη άκρη το τσιμέντο που κόχλαζε αλλά και τις γλάστρες με τα ξελιγωμένα για νερό λουλούδια. Με απίστευτη χαρά παρατηρούσαμε τα φύλλα των βασιλικών να θεριεύουν από τις πρώτες στάλες, τ’ άνθη απ’ τα ροζ γεράνια να χαριεντίζονται με τις δροσοσταλιές και τα δυο άσπρα γατιά που αλήτευαν από σπίτι σε σπίτι ,να πίνουν αχόρταγα από τις αυτοσχέδιες λιμνούλες.
Εμείς μάθαμε να τους γλεντάμε τους καύσωνες. Με πανηγύρια και με ρακές. Με ντομάτα κομμένη στα τέσσερα. Με μελιτζάνα, πιπεριά τηγανιτή και κολοκύθι.
Με ιστορίες θεών και δαιμόνων που λέγονταν απ’ τα στόματα των μεγάλων, αργά τη νύχτα έξω απ’ τις ντεραυλές, παρέα με δυο τρία “φιδάκια” να καπνίζουν κάτω απ’ τα πόδια μας. Με τις καμπάνες να χτυπούν για έκτακτες λιτανείες στο όνομα της βροχής και τα κουκουνάρια να επιδίδονται με ζήλο στο “κρακ κρακ φτου ξελευτερία”.
Εμάς κάποτε δεν μας νικούσαν οι καύσωνες, γιατί ήμασταν οι ίδιοι η δροσιά της ζωής!
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
αρχισαν να φοβιζουν το κοσμο για λυψιδριες κι τετοια τι κριβετε παλι απ πισω τι χωνουν κρυφα κρυφα ??
έλα ντε τώρα θα μας πείσουν ότι πρώτη φορά έχουμε καύσωνα στην Ελλάδα… έλεος τα χαπατα το χαφτουν
ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΩ ΤΟΥΣ ΚΑΥΣΩΝΕΣ, ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΩ ΣΤΗ ΔΡΟΣΕΡΗ ΡΩΣΙΑ…
Άντε… φύγε να ησυχάσουμε…
Αγαπητέ Ανώνυμε 7 Αυγούστου, 2024 στις 8:35 μ.μ.
Εάν κάνεις γρήγορα, προλαβαίνεις να σε φορτώσουν σε κανά τραίνο και -πρόβατο επί σφαγή- να γράψεις Χρυσές Σελίδες Δόξας στα Ουκρανικά Μέτωπα κάνοντας, με Τη Θυσία Σου, Περήφανο Τον Αήττητο Στρατηλάτη που ”την είδε” Τσάρος Πασών των Ρωσιών.
Εκεί, βαθιά παραχωμένος στα Άγια Ομόδοξα Χώματα, παρέα με Τη Σημαία, θά’ χει Σίγουρα Δροσιά…
ΚΑΛΟΤΑΞΕΙΔΟΣ.
ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΑΣΧΕΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΙΛΟΣ, ΑΠΟ 50-ΑΡΗ ΕΛΛΗΝΑ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΡΩΣΙΑ, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΝΑΝΕ, ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΖΑΧΑΡΗ ΣΤΗ ΔΡΟΣΕΡΗ ΡΩΣΙΑ, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΤΗ ΧΑΒΟΥΖΑ ΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ…ΠΟΥ ΣΑΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ Ο ΚΟΥΛΗΣ, ΚΑΘΙΣΤΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΦΑΤΕ ΚΑΛΑ…
ΚΟΡΥΦΗ !!!!!!!!!!!!