Η αποχή είναι πολιτική πράξη

Η αποχή είναι πολιτική πράξη

28 Ιανουαρίου, 2023 7 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:1.246
Μοίρασέ το

 

Όταν δεν συμμετέχεις, συμβαίνει κάτι άλλο, το οποίο δεν το «γράφει» ο συνταγματικός νόμος, αλλά «εννοείται».

Ναι μεν δεν παράγεις αποτέλεσμα εξουσίας, εφόσον δεν «εκφράζεσαι», αλλά δεν χάνεις την κυριαρχία σου, εφόσον δεν μπορούν να παράγουν αποτέλεσμα οι «άλλοι» Οι «άλλοι», οι οποίοι είναι οι «απέναντί» σου.

Οι «λίγοι», οι οποίοι συμμετείχαν, γιατί τους συνέφερε η αποχή σου.

Οι «λίγοι», οι οποίοι μπορεί να είναι τύραννοι, βασιλείς, κομματάρχες, κομματόσκυλα, πονηροί κλπ.

Όταν η πλειοψηφία του λαού, δηλαδή, ΑΠΕΧΕΙ, δεν χάνει ο λαός την κυριαρχία του, γιατί απλούστατα δεν μπορεί η μειοψηφία να τον «αντικαταστήσει».

 

ΑΠΕΧΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ…

ΑΠΕΧΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΑΛΛΟΙ  ΒΓΑΖΟΥΝ Τ’ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ…

ΑΠΕΧΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΣΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΣΟΥ…

 

Καλλιόπη Σουφλή

Είναι άκυρες οι εκλογές όπου δεν υπήρχε συμμετοχή άνω του 50+1%.

 

Η νομική επιστήμη είναι μια επιστήμη της λογικής, η οποία μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τα μαθηματικά. Γιατί με «πράξεις» μπορεί να παράγει «αποτελέσματα». Στα μαθηματικά το 3, για παράδειγμα, είναι ένα αποτέλεσμα, το οποίο παράγεται με πολλούς τρόπους και όχι μόνον με έναν, 3=2+1, αλλά και 4-1 και 9/3, αλλά και 3*1 κλπ… Άπειροι διαφορετικοί συνδυασμοί αριθμών και πράξεων μπορούν να παράγουν ένα κοινόαποτέλεσμα.

Το ανάλογο μπορεί να γίνει και στην επιστήμη της νομικής με τους νόμους στην θέση των αριθμών.

Στο Σύνταγμα, για παράδειγμα, υπάρχει το άρθρο 14, το οποίο διασφαλίζει το δικαίωμα του ανθρώπου στην έκφραση.

 

Άρθρο 14.1. Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του, τηρώντας τους νόμους του Κράτους. Το Σύνταγμα διασφαλίζει αυτό το δικαίωμα με ένα άρθρο του. Το διασφαλίζει απόλυτα.

Από εκεί και πέρα υπάρχει το «εννοείται» το οποίο προκύπτει από τα «μαθηματικά» της νομικής επιστήμης. Απαγορεύεται να χτυπάς κάποιον με τον οποίον διαφωνείς. Απαγορεύεται να τον φτύνεις. Απαγορεύεται να τον φυλακίζεις. Απαγορεύεται να τον σκοτώνεις. Αν κάνεις οτιδήποτε από όλα αυτά, παραβιάζεις το Σύνταγμα.

«Γράφει» πουθενά το Σύνταγμα «Απαγορεύεται να φτύνεις κάποιον με τον οποίο διαφωνείς»; «Απαγορεύεται να τον χτυπάς ή να τον κλωτσάς;» Όχι βέβαια. Εννοείται.

Εννοείται, γιατί αυτό το «αποτέλεσμα» έχει «παραχθεί» από την έννοια της προστασίας του «Δικαιώματος στην έκφραση».

Το Σύνταγμα προστατεύει το «Δικαίωμα» και από εκεί και πέρα οτιδήποτε πιθανό ή απίθανο, γνωστό ή άγνωστο, προβλέψιμο ή απρόβλεπτο απειλεί αυτό το «Δικαίωμα», καθίσταται αντισυνταγματικό κι άρα παράνομο.

Το Σύνταγμα έχει κάνει την «πράξη» και αφού έχει βρει το σωστό για το ίδιο «αποτέλεσμα», το προστατεύει, άσχετα με την «κατεύθυνση» που κάποιος το πλησιάζει και το απειλεί.

Δεν «τσιμπάς» αυτόν που διαφωνείς, ψάχνοντας να βρεις τι λένε και αν λένε κάτι οι νόμοι για το «τσίμπημα». Απαγορεύεται να κάνεις οτιδήποτε απειλεί την διασφαλισμένη «πράξη» του Συντάγματος.

 

Τι σχέση έχει αυτό το οποίο λέμε με την έννοια της ΑΠΟΧΗΣ;

 

Πολλοί αμφισβητούν την πολιτική «αξία» της πράξης της ΑΠΟΧΗΣ.

Μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνέδεσε την αποχή με την έννοια της τεμπελιάς και της αδιαφορίας.

Ο πανάσχετος Πρόεδρος, του οποίου η θέση καθιστά την άγνοιά του τουλάχιστον εγκληματική.

Ο για άλλη μια φορά άσχετος Πρόεδρος, ο οποίος κάποτε ευχαρίστησε «προκαταβολικά» —και άρα πριν «αποφασίσει» η Βουλή— τους κομματάρχες για την επιλογή του στην θέση του.

Μόνον γι’ αυτές τις δηλώσεις του θα έπρεπε να είχε ήδη παραιτηθεί.

Να παραιτηθεί, γιατί δεν είναι δυνατόν ένας από τους θεμελιώδεις φύλακες του Συντάγματος να μην το κατανοεί.

Δεν είναι δυνατόν ο επικεφαλής της Ελληνικής Πολιτείας να «βρίζει» τους απέχοντες και μάλιστα την στιγμή που αυτοί είναι η πλειοψηφία.

Την στιγμή που αυτοί είναι ο κύριος όγκος της δημοκρατικής μας κοινωνίας.

 

Η ΑΠΟΧΗ «εννοείται» πως είναι πολιτική πράξη.

 

«Παράγεται» από το Σύνταγμα το ότι είναι πολιτική πράξη.

Άρα, ως πολιτική «πράξη», θα πρέπει να «παράγει» και «αποτέλεσμα».

Πραγματικό πολιτικό «αποτέλεσμα» και όχι απλά να καταγράφεται σαν στατιστικό μέγεθος στους καταλόγους των υπουργείων.

Απλά πρέπει να έχεις τη λογική να κάνεις την «πράξη», η οποία «παράγει» το αποτέλεσμα αυτό.

Ποιο είναι το πρώτο και βασικότερο άρθρο του Συντάγματος; Το Άρθρο 1, το οποίο προσδιορίζει το πολίτευμα και διασφαλίζει τη λαϊκή κυριαρχία.

Άρθρο 1.1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Τι μας λέει λοιπόν αυτό το άρθρο; Ότι το πολίτευμά μας είναι δημοκρατικό και άρα την λειτουργία του την διέπει η «αρχή της πλειοψηφίας».

Ποιος είναι κυρίαρχος με βάση αυτό το άρθρο; Ποιος δηλαδή είναι κυρίαρχος και πρέπει να λειτουργεί με δημοκρατικό και άρα με πλειοψηφικό τρόπο; Ο λαός.

Ο λαός είναι κυρίαρχος και για να «παράγει» αποφάσεις, πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά.

Αποφάσεις, οι οποίες έχουν σχέση με την ταυτότητα αυτών, που ασκούν εξουσία. Η «πράξη», δηλαδή, των διαφορετικών διατάξεων αυτού του θεμελιώδους συνταγματικού νόμου βγάζει ένα και μόνον «αποτέλεσμα».

Ο ΛΑΟΣ είναι κυρίαρχος και αποφασίζοντας δημοκρατικά και άρα με την λογική της πλειοψηφίας, «διορίζει» τις εξουσίες που θα τον κυβερνήσουν.

Πρωτεύουσα έννοια δηλαδή του Συντάγματος δεν είναι η έννοια της Δημοκρατίας, αλλά η έννοια της λαϊκής Κυριαρχίας, η οποία εκφράζεται μέσα από την δημοκρατική λειτουργία.

Όλα γίνονται για τον ΛΑΟ και απλά η Δημοκρατία είναι η «συμφερότερη» μέθοδος.

Αν ο λαός αποφασίζει ότι θέλει Βασιλιά, τότε η Δημοκρατία μπαίνει στο «ντουλάπι».

Ο κυρίαρχος λαός κάνει ό,τι θέλει.

Όμως, η έννοια της κυριαρχίας είναι απόλυτη. Δεν υπάρχει κυριαρχία «αλά κάρτ». Δεν υπάρχει Κυρίαρχος «αν και εφόσον».

 

Κυρίαρχος είσαι, είτε μιλάς είτε σωπαίνεις

 

Κυρίαρχος είσαι, είτε περπατάς είτε σταματάς. Αν είσαι κυρίαρχος μόνον όταν κάνεις αυτό, το οποίο σου λένε κάποιοι άλλοι, τότε κυρίαρχος είναι αυτός, που σου λέει τι να κάνεις.

Όταν είσαι Κυρίαρχος, πάντα είσαι Κυρίαρχος.

Κυρίαρχος είσαι είτε Συμμετέχεις είτε ΑΠΕΧΕΙΣ.

Είσαι Κυρίαρχος και άρα με βάση την «πράξη» της Δημοκρατίας η κυριαρχία ακολουθεί —εφόσον από αυτήν εκφράζεται— την πλειοψηφία.

Άρα, ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ είναι ο λαός ΑΚΟΜΑ και όταν η πλειοψηφία του ΑΠΕΧΕΙ από κάποιες διαδικασίες.

Κυρίαρχος είναι όταν κάθεται στο «θρόνο» του και συμμετέχει και Κυρίαρχος είναι όταν σηκώνεται από τον «θρόνο» του και άρα δεν συμμετέχει.

Το πρώτο είναι εύκολα κατανοητό και περιγράφεται από το Σύνταγμα.

Το δεύτερο όμως;

Το δεύτερο απαιτεί «πράξη», εφόσον δεν περιγράφεται.

Πώς δηλαδή εκφράζεται η κυριαρχία σου, όταν δεν συμμετέχεις;

Όταν για παράδειγμα συμμετέχεις, η κυριαρχία εκφράζεται με τον απλό τρόπο, που «γράφει» ο συνταγματικός νόμος. Με την πλειοψηφία της Δημοκρατίας «παράγεις» αποτέλεσμα, το οποίο δίνει την εξουσία στους εκλεκτούς σου.

 

Όταν δεν συμμετέχεις τι συμβαίνει;

 

Όταν δεν συμμετέχεις, συμβαίνει κάτι άλλο, το οποίο δεν το «γράφει» ο συνταγματικός νόμος, αλλά «εννοείται».

Ναι μεν δεν παράγεις αποτέλεσμα εξουσίας, εφόσον δεν «εκφράζεσαι», αλλά δεν χάνεις την κυριαρχία σου, εφόσον δεν μπορούν να παράγουν αποτέλεσμα οι «άλλοι» Οι «άλλοι», οι οποίοι είναι οι «απέναντί» σου.

Οι «λίγοι», οι οποίοι συμμετείχαν, γιατί τους συνέφερε η αποχή σου.

Οι «λίγοι», οι οποίοι μπορεί να είναι τύραννοι, βασιλείς, κομματάρχες, κομματόσκυλα, πονηροί κλπ.

Όταν η πλειοψηφία του λαού, δηλαδή, ΑΠΕΧΕΙ, δεν χάνει ο λαός την κυριαρχία του, γιατί απλούστατα δεν μπορεί η μειοψηφία να τον «αντικαταστήσει».

Δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει και να «παράγει» αποτέλεσμα. Δεν μπορεί να παράγει το «αποτέλεσμα», το οποίο προβλέπεται από τη Δημοκρατία να παράγει η πλειοψηφία. Δεν μπορεί να φορέσει τη «στολή» του.

Αλίμονο, δηλαδή, αν δίναμε σε μειοψηφίες την δυνατότητα να παράγουν αποτελέσματα.

Να τις αφήναμε να τρομοκρατούν, να απειλούν ή απλά να προκαλούν την απέχθεια ή την σιχαμάρα στον λαό κάθε φορά που είχαμε εκλογές και δεν τις συνέφερε η «άποψη» της πλειοψηφίας. Να ωθούν άμεσα ή έμμεσα στην «αποχή» και να αντικαθιστούν τον «απέχοντα». Να εκμεταλλεύονται —όπως συμβαίνει τώρα— την αποχή και να αντικαθιστούν τον «απέχοντα».

Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι, όταν στην οποιαδήποτε δημοκρατική διαδικασία η ΑΠΟΧΗ ξεπερνά το 50%, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά της, είναι ΑΚΥΡΗ. Είναι άκυρη, όχι επειδή η ίδια η διαδικασία των εκλογών δεν τηρήθηκε στο έπακρο, αλλά γιατί απλούστατα δεν μπορεί η μειοψηφία να «παράγει» το αποτέλεσμα, το οποίο αποτελεί αρμοδιότητα της πλειοψηφίας να το «παράγει» και είναι αυτό που καθιστά τον λαό ΚΥΡΙΑΡΧΟ.

Η ΑΠΟΧΗ, όταν είναι πλειοψηφική, δεν «παράγει» δική της νομιμότητα, αλλά «παράγει» την παρανομία όλων όσων επιχειρούν ν” αντικαταστήσουν την πλειοψηφία.

Η «παρανομία» στην περίπτωση αυτήν, επειδή δεν είναι αποτέλεσμα παράνομων πράξεων των συμμετεχόντων, απλά ακυρώνει τη διαδικασία και την καθιστά ΑΓΟΝΗ.

Η ΑΓΟΝΗ εκλογική διαδικασία θα εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι να «πειστεί» ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ λαός να συμμετάσχει, για να δώσει νόμιμη «εντολή» στους εξουσιαστές.

Αναγκαστικά ΑΓΟΝΗ, εφόσον η μειοψηφία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δώσει «εντολή».

«Εντολή» η οποία δεν θα προσβάλλεται και δεν θα αμφισβητείται από τίποτε και από κανέναν.

Εκ του πονηρού σήμερα κάποιοι ψάχνουν τις απαντήσεις στους εκλογικούς νόμους.

 

Το Σύνταγμα έχει αποφασίσει άπαξ και δια παντώς για την ταυτότητα αυτού, που δίνει «εντολές».

Οι εκλογικοί νόμοι έχουν σχέση με την διαδικασία που προβλέπεται, για να δοθεί με νόμιμο τρόπο η «εντολή».

Η διαδικασία όμως μπορεί να είναι άψογη, αλλά, αν λείπει ο Κυρίαρχος, είναι άκυρη.

Άγονη, μέχρι να υπάρξουν τα δεδομένα που την καθιστούν γόνιμη.

Νόμιμα Άγονη, όπως μπορεί ένας άψογα οργανωμένος πλειοδοτικός διαγωνισμός να είναι άγονος, επειδή δεν καλύπτονται οι ελάχιστες «αξίες».

Μπορεί ένα παλάτι να πουληθεί για πέντε μπανανόφλουδες, ένα κονσερβοκούτι και τρία φιστίκια, επειδή στον κατά τα άλλα άψογο διαγωνισμό συμμετείχαν μόνον δύο homeless;

 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και όταν σε μια εκλογική διαδικασία ο λαός απέχει.

 

Ο Κυρίαρχος λαός, ο οποίος έχει ως καθήκον —αλλά και αποκλειστικό προνόμιο— να δίνει «εντολές».

Όταν δεν συμμετέχει, επαναλαμβάνεται η διαδικασία, γιατί δεν καλύπτεται το βασικότερο άρθρο του Συντάγματος.

Όταν ο «βασιλιάς» δεν «μιλάει», δεν σημαίνει ότι το λόγο τον παίρνει ο υποτακτικός με το καθίκι, επειδή θέλει κι αυτός να μιλήσει.

Όταν ο «βασιλιάς» δεν «απαντά», τον «ξαναρωτάς» και δεν παίρνεις τις «απόψεις» όποιου βρίσκεται γύρω του.

Αν δεν «απαντά», δεν το αντιλαμβάνεσαι σαν αδυναμία του, για ν’ απαντήσεις εσύ ή κάποιος άλλος στην θέση του.

Αν δεν «απαντά», πρέπει να βρεις τον λόγο που είναι δυσαρεστημένος και δεν «απαντά».

Πρέπει να βρεις τον λόγο που τον δυσαρεστούν οι υποψήφιοι και απέχει, αρνούμενος να τους δώσει «εντολή».

Αν οι σημερινοί υποψήφιοι για την εξουσία είναι οι υπεύθυνοι της δυσαρέσκειας, η οποία εκφράζεται μέσω της Αποχής, είναι τουλάχιστον εγκληματικό να «νομιμοποιούνται» ακόμα πιο εύκολα, εκμεταλλευόμενοι αυτήν τη δυσαρέσκεια.

Αν ο κόσμος απεχθάνεται τους Καμίνηδες, είναι δυνατόν να τους νομιμοποιεί η Αποχή του;

Αν ο κόσμος αρνείται επιδεικτικά να τους ψηφίσει, πώς είναι δυνατόν να καταλαμβάνουν τις θέσεις τους με τις λίγες ψήφους των συγγενών, των κομματικών και των Πακιστανών;

Αν η «αξία» της θέσης του Δήμαρχου Αθηναίων είναι μεγάλης «αξίας» μπορεί να είναι νόμιμη η πλειοδοτική διαδικασία των εκλογών, η οποία την παραδίδει για 77.000 «φυστίκια» και δύο «μπανανόφλουδες»;

Ποια δημοκρατική διαδικασία μπορεί να είναι νόμιμη, όταν ποσοστά του επιπέδου του 15% και του 20% παράγουν εξουσίες;

Ποια λαϊκή κυριαρχία διασφαλίζεται μέσα από τέτοια φασιστικά ποσοστά;

Ποιος είναι αυτός ο ψευδοκυρίαρχος, ο οποίος, όταν «απέχει», δίνει τη δυνατότητα σε «νάνους» να τον αντικαθιστούν;

Είναι κυρίαρχοι στον Δήμο Αθηναίων οι 487.764 πολίτες της Αθήνας, όταν τον Δήμαρχό της τον εξέλεξε μια μειοψηφία των 77.074 ατόμων και η οποία ούτε καν ελληνική δεν είναι, εφόσον πλαισιώθηκε από τις ψήφους χιλιάδων Αφγανοπακιστανών λαθρομεταναστών; Ποια είναι η ποιότητα της Δημοκρατίας στην αθηναϊκή κοινωνία, όταν υποτάσσει το 85% στην απόφαση του 15%;

Είναι οι Πειραιώτες «κυρίαρχοι» του Πειραιά, όταν 162.195 χιλιάδες πολίτες θα πρέπει να ανεχθούν και να υποστούν την εξουσία μιας δημοτικής αρχής, την οποία εξέλεξαν 25 χιλιάδες άτομα;

Ποια είναι η ποιότητα της Δημοκρατίας στην πειραϊκή κοινωνία, όταν υποτάσσει το 84% στην απόφαση του ασήμαντου 16%; Είναι τα 247.637 «καρντάσια» κυρίαρχοι στη Σαλονίκη, όταν μια γνωστή και αντιπαθής «κλίκα» 52.174 βολεμένων κομματικών, πολυπολιτισμικών και οικολογικών φασιστών εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις και αναρριχάται στην ιεραρχία της τοπικής εξουσίας;

 

Ρωτάμε λοιπόν τους διαπρεπείς Έλληνες συνταγματολόγους και τους Δικαστές.

Υπάρχει κυριαρχία του λαού εκεί όπου δεν υπήρχε «απαρτία»;

Μπορούν οι ίδιοι να κάνουν τις «πράξεις», τις οποίες απαιτεί η «μαθηματική» επιστήμη της νομικής;

Προτείνουμε σε όλους τους πολίτες, οι οποίοι ανήκουν σε δήμους ή περιφέρειες, στις οποίες δεν υπήρχε «απαρτία», να θέσουν το θέμα υπόψιν της Δικαιοσύνης.

Προτείνουμε στον κυρίαρχο λαό, που για δικούς του λόγους επέλεξε τη «στείρα» πολιτική της ΑΠΟΧΗΣ, να την προστατεύσει ως πολιτική πράξη. Να φερθεί ως Κυρίαρχος και να απαιτήσει τα δικαιώματά του. Να μην επιτρέψει στις μειοψηφίες να «γονιμοποιήσουν» τις εξελίξεις, επειδή απλά λόγω συμμετοχής έτυχε να «μπορούν». Να προσβάλει τη νομιμότητα των αποτελεσμάτων. Οι πολίτες μπορούν και πρέπει να «ακυρώσουν» τις εκλογικές διαδικασίες όπου η αποχή τις καθιστούσε «άγονες».

Τέλος, προτείνουμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να καθίσει επιτέλους και να διαβάσει το Σύνταγμα.

Προβλέπεται άλλωστε και στα καθήκοντά του. Αν δεν το καταλαβαίνει, ας απευθυνθεί στους ειδικούς. Κάθεται που κάθεται, χωρίς να κάνει τίποτε απολύτως, ας κάνει κάτι χρήσιμο. Δεν μπορούν όλοι να έχουν τη δική του τύχη και να επιβιώνουν τόσο πλούσια και τόσο τζάμπα και γι’ αυτό ίσως ΑΠΕΧΟΥΝ.

Απέχουν, για να διαμαρτυρηθούν στους μονίμως βολεμένους της «συμμετοχής», όπως είναι ο Πρόεδρος.

Απέχουν, γιατί δεν αντέχουν άλλο την αδικία στο όνομα της Δημοκρατίας.

Της Δημοκρατίας των «μονόδρομων» και των «ψευδοδιλλημάτων».

Της απάτης, που τον φασισμό τον «βαπτίζει» σε «δημοκρατία» και την «μειοψηφία» σε «πλειοψηφία».

 

Η ΑΠΟΧΗ είναι πολιτική πράξη.

Μπορεί να είναι «στείρα», αλλά είναι «πράξη».

 

Μπορεί να μην «γονιμοποιεί» στην στελέχωση του συστήματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι νομιμοποιεί τους φασίστες να το κάνουν στην θέση της.

Ο πρώην Συνήγορος του Πολίτη δεν ντρέπεται να πανηγυρίζει και να παριστάνει τον «νικητή» Δήμαρχο Αθηναίων με το γελοίο ποσοστό του 15%; Ως νομικός τα δικαιώματα τού 85% δεν τα «βλέπει» πουθενά;

Η σημερινή αναισθησία και ανεπάρκειά του δεν αποτελεί ένδειξη αν όχι απόδειξη ότι ήταν εξίσου αναίσθητος κι ανεπαρκής όταν παρίστανε και τον Συνήγορο του Πολίτη;

 

@Παναγιώτης Τραϊανού 02/2014

terrapapers.com._ provata ellines pisti xristiani psifoforoi apoxi

Η Δημοκρατια στην Αρχαία Ελλάδα δεν είχε νόμους περι μη ευθύνης πολιτικών.

Αλλάζει ο Μανωλιός ορέ λεβέντη’μ !!!!

 

Πάμε τώρα εν έτει 2015.

«Δεν έχει σημασία ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση αφού το 80% των Ελλήνων βουλευτών έχει υπερψηφίσει την συμφωνία» είπε πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους Ρέγκλινγκ.

Οι εκλογές δεν γίνονται γιατί υπήρχε κάποιος από τους λόγους λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, που ορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας.

Οι εκλογές μεθοδεύτηκαν και αποφασίστηκαν από τους δανειστές μας και από την συνεργαζόμενη υποτελή κυβέρνηση, για να ανατρέψουν στα μάτια των λαών της Ευρώπης την όποια αντίδραση του Ελληνικού Λαού στο απάνθρωπο και παράνομο καθεστώς δανεισμού που επέβαλαν στην χώρα μας και για να «νομιμοποιήσουν» την απάνθρωπη και άνομη «συμφωνία» που υπέγραψε η «κυβέρνηση» . Το καθεστώς παραμένει παράνομο και απάνθρωπο, ο δανεισμός επαχθής, άνομος και άκυρος, η «συμφωνία» παραβιάζει και πάλι την εθνική μας κυριαρχία και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Όλα καλά και σωστά δηλαδή για την «Mystery Babylon» !!

Αυτοί σωστά κάνουν τα πράγματα για την ατζέντα τους, η ερώτηση είναι “τι διάολο κάνει το ανθρώπινο ζώο για την δική του φυλή, ειδικά τώρα που πάνε να την μπασταρδέψουν ακόμη πιο πολύ;” Ρητορική η ερώτηση, κάνει ότι του λένε, λόγω έλλειψης μυαλού.

Έχουμε πει και ξαναματαπεί πως είναι ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ και όλοι τους είναι ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΩΝ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΩΝ και των κάθε λογής “Μυστικών Εταιριών” στοών και λαγουμιών που αρέσκονται να σέρνονται, έρποντας, γλύφοντας και παρακαλώντας. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που δολοφόνησαν τον μεγάλο κυβερνήτη Καποδίστρια, ήθελε να απαγορέψει να λαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις οι περί ου ο λόγος, τρομάρα τους. Όταν λέμε είναι “Όλοι Ίδιοι” είναι κυριολεκτικό και καθόλου μεταφορικό. Τα στοιχεία είναι Ολοφάνερα για όποιον έχει μια στάλα μυαλό αντί για κουρκούτι. Τι δεν καταλαβαίνεις τώρα προβατάκι ψηφοφόρε; Σου ρίξανε ψιχουλάκια στον λογαριασμό σου και περιμένουν να του ευχαριστήσεις. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ !! κάθε πράξη λέξη, κίνηση εκτός από την σημασία της έχει και την σημειολογία της. Άλλο αν βολεύτηκες με την θεσούλα του υπαλλήλου, πρόβατου, πιστού κι έχεις κόψει κάθε επαφή με το μυαλό και την σκέψη σου.

Οι τράπεζες έκλεισαν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Ομοίως και το λουκέτο στο Χρηματιστήριο. Οι ανυπολόγιστες ζημίες που υπέστησαν πολίτες και επιχειρήσεις από την τραπεζική αργία είναι προφανώς «νόμιμες». Είναι νόμιμο η Διοίκηση να απεργάζεται σενάρια για παράλληλο νόμισμα, παράλληλο τραπεζικό σύστημα, «παράλληλη χώρα»; Από την στιγμή που δεν τα θέτει σε εφαρμογή, μπορεί να κάνει σχέδια και για εποικισμό του Άρη, με παραλληλόγραμμα διαστημόπλοια.

Είναι νόμιμο οι βουλευτές της συμπολίτευσης να καταψηφίζουν τα κρίσιμα νομοσχέδια, αλλά παράλληλα να «στηρίζουν» την Κυβέρνηση; Ψηφίζουν «κατά συνείδηση» και καμία δεδηλωμένη δεν χάνεται από την στιγμή που καταγράφεται ευρύτατη διακομματική πλειοψηφία με την συμμετοχή και των «ασυνείδητων». Όχι απλά δεν απαγορεύεται αλλά είναι περίπου «θεσμός» κάμποσοι να εκτοξεύουν πάσης φύσεως κατηγορίες για έναν αρχηγό κόμματος που παραιτείται. Απαραίτητη προϋπόθεση να έχουν ευεργετηθεί από αυτόν. Ας μη μιλήσουμε για όσους τυγχάνει να είναι συγγενείς υπουργών, οι οποίοι έγκαιρα και νόμιμα αποσύρουν τις καταθέσεις τους, συζύγους «επαναστατών» που έχουν κάνει τον συνδικαλισμό επάγγελμα, βουλευτές με απίστευτους λογαριασμούς στο εξωτερικό, που προτρέπουν το λαό στην «επανάσταση» εναντίον των βολεμένων, ήτοι αυτών των ιδίων;

Αξίζει να σημειωθεί πως το ΔΝΤ (2019) αναδεικνύει για πρώτη φορά με σαφήνεια το γεγονός ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους λειτούργησε κυριολεκτικά σαν σανίδα σωτηρίας για τις τράπεζες της ευρωζώνης, καθώς την κρίσιμη διετία 2011-2012 η χώρα μας αποπλήρωσε ομόλογα αξίας 50 δισ. ευρώ, τα οποία βρισκόταν ως επί το πλείστον στη δικαιοδοσία ευρωπαϊκών τραπεζών. Με μια «αξιολόγηση» της απόδοσης των δικών του προγραμμάτων, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επιχειρεί να αναμορφώσει τη διαδικασία σχεδιασμού προγραμμάτων με απώτερο στόχο την αποφυγή της επανάληψης των λαθών που έγιναν σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Στην έκθεση μάλιστα επισημαίνεται ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης υπονόμευσε τόσο τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας όσο και την ίδια την αποτελεσματικότητα του «κουρέματος» του χρέους (PSI) που έγινε το 2012.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει το ΔΝΤ, η συγκεκριμένη εξέλιξη οφειλόταν στους φόβους για μια συνολική διάχυση της κρίσης στην Ευρωζώνη, κάτι που όμως τελικά δεν αποφεύχθηκε.

Αναφορικά με το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, το Ταμείο υπενθυμίζει ότι είχε εγκρίνει για την χώρα μας το 2010 ένα δάνειο-μαμούθ ύψους 30 δισ. ευρώ.

Οι συγκεκριμένοι πόροι είχαν γίνει διαθέσιμοι, παρόλο που το ΔΝΤ δεν μπορούσε σε εκείνη την χρονική συγκυρία να πιστοποιήσει την βιωσιμότητα του χρέους. Για τον λόγο αυτό είχε χρειαστεί να υπάρξει μια αλλαγή στο πλαίσιο των σχετικών κανόνων μέσω της προσθήκης της «συστημικής εξαίρεσης», η οποία επέτρεψε στο Ταμείο να παρακάμψει τον σκόπελο της βιωσιμότητας μέσω της επίκλησης του κινδύνου για μια γενικότερη εξάπλωση της κρίσης. Αυτή η εξαίρεση που άνοιξε την πόρτα για την συμμετοχή του Ταμείου προσέφερε ουσιαστικά την πολυτέλεια του χρόνου που οδήγησε στην καθυστέρηση της αναγκαίας αναδιάρθρωσης.

Δηλαδή είπαν περίπου ότι …«Καλά ‘νταξει, ενα λαθάκι κάναμε και καταστρέψαμε μια χώρα. Σιγά τώρα, η πρώτη είναι ή η τελευταία…» Του κώλου τα 9μερα. Ηξεραν την κατάληξη των προγραμμάτων πολύ καλά. Σκόπιμα έγιναν όλα.

Ασφαλώς καμία από αυτές τις συμπεριφορές δεν διώκεται από τον Νόμο.

Ούτε ο πολιτικός τσαρλατανισμός είναι ποινικά κολάσιμος, ούτε η πλήρης αναντιστοιχία προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών έργων.

Δεν υπάρχει διάταξη που να απαγορεύει να επικαλείται κανείς λόγια και έργα ιστορικών προσώπων και δεν απαγορεύει νόμος να λέει ο πολιτευτής ψέματα στους υπηκόους του.

Αυτά δεν νοούνται ούτε ως Hoax ούτε ως Fake News, είναι νόμιμα, όπως είναι νόμιμη η βία και η τοκογλυφία από την κάθε εξουσία.

Με όλα αυτά που ακούμε και διαβάζουμε το τελευταίο διάστημα δύο τινά συμβαίνουν: Ή υπάρχουν στην πολιτική ζωή οι μετενσαρκώσεις του καλόγερου Σαμουήλ (Κούγκι), του Βελουχιώτη και του Καραϊσκάκη ή κάποιοι καλύπτουν την ευτέλεια και την μικρότητα τους πίσω από ιστορικά πρόσωπα, που δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές οικονομικές και πολιτικές συνθήκες.

Επίσης δεν προκύπτει από πουθενά, ότι αν ζούσαν σήμερα θα ήταν μέλη του εκτρώματος που αποκαλούν κόμμα τους, ή ότι θα επιθυμούσαν να καπηλεύονται το όνομα τους, οι κυβερνητικοί που δεν θα προσκυνούσαν την Τρόικα, αλλά μόλις αυτή έγινε «κουαρτέτο» είπαν χαλάλι ας πάει και το παλιάμπελο.

Το διαρκές ρουσφέτι με τις κρατικές θέσεις καλύπτεται διαρκώς από υπουργικές αποφάσεις.

Τρισκατάρατα τα μνημόνια και οι απαιτήσεις των δανειστών, αλλά μία από αυτές είναι και η αποπολιτικοποίηση του Δημόσιου Τομέα, που δεν βρέθηκε κανείς ημεδαπός πολιτικός να πράξει, όταν σκίζαμε από εθνική κυριαρχία.

Ο Βουλγαράκης, ο οποίος επανήλθε μετά από καιρό στην δημοσιότητα είπε χρόνια πριν -πρώιμα και για δική του υπόθεση- μια μεγάλη διαχρονική αλήθεια για το οργανωμένο νεοελληνικό κράτος του ανθρώπινου ζώου «Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».

Οι ηθικολόγοι και ηθικολάγνοι έπεσαν να τον φάνε για την κυνική παραδοχή. Για να γίνουν κυνικότεροι και χειρότεροι όταν πήραν την εξουσία.

 

 

51% ΛΕΥΚΑ ή ΑΠΟΧΗ

 

«Στην περίπτωση που οι λευκές ψήφοι/αποχή ξεπεράσουν το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος τότε οι εκλογές επαναλαμβάνονται» & «Τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης, πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή βούληση»

Αν οι λευκές ψήφοι ξεπεράσουν το 50% δεν επιφέρουν καμία έννομη συνέπεια και ο λόγος είναι ότι βάσει του άρθρου 1 του Ν. 3434/06 δεν προσμετρούνται στο εκλογικό αποτέλεσμα με τις έγκυρες.

Άλλωστε πουθενά στο Σύνταγμα ή σε Νόμο, δεν προβλέπεται επανάληψη των εκλογών λόγω αποχής ή λευκών ψήφων ακόμα και αν αυτά φτάσουν και το 90%.

Απλά στις περιπτώσεις αυτές θα ετίθετο το ζήτημα της έλλειψης πολιτικής νομιμοποίησης του εκλογικού αποτελέσματος, όχι όμως και της νομιμότητας αυτού.

Βέβαια η ουσιαστική νομιμοποίηση μια έννομης τάξης, δεν προκύπτει μόνον από την τήρηση του Θεμελιώδους Νόμου (του Συντάγματος) αλλά και από την συναίνεση των κυβερνωμένων σε αυτήν, συναφώς μια δυσαρμονία του εκλογικού σώματος προς την κυβέρνηση δημιουργεί έλλειμμα Δημοκρατίας.

Το δράμα της Ελλάδας δεν είναι οι εκλογές, αλλά οι μέρες που θα ακολουθήσουν και σίγουρα θα είναι δραματικές.

Μετά τις κάλπες αρχίζει η ώρα της πληρωμής για την περιπέτεια του ελληνικού ανθρώπινου ζώου που έβαλε στην κυβέρνηση κατακάθια, για να αντικαταστήσουν τις διαφθαρμένες σπάταλες κι ανήθικες κυβερνήσεις των προηγούμενων από την μεταπολίτευση κι ένθεν, για να μην φτάσω μέχρι το Βυζάντιο και την πολιτική δυσωδία της πολιτικής και θρησκευτικής διαφθοράς του.

Μέχρι σήμερα το ανεύθυνο και δουλικό ανθρώπινο ζώο δεν έχει μάθει τίποτε από την ιστορία του, άρα είναι καταδικασμένο να την ξαναζήσει.

Ψευδαίσθηση. Το μόνο που προσφέρουν οι εκλογές στο μαντρί, είναι ψευδαίσθηση.

Ψευδαίσθηση σε αυτούς που ψηφίζουν «μνημονιακά» πως είναι Κολοκοτρώνηδες και σώζουν την χώρα, ψευδαίσθηση σε αυτούς που ψηφίζουν «αντιμνημονιακά» πως είναι Βαλουχιώτηδες και σώζουν την χώρα, ψευδαίσθηση σε αυτούς που ψηφίζουν ριζοσπαστικά πως είναι επαναστάτες και κάποτε θα σώσουν την χώρα, ψευδαίσθηση σε αυτούς που ψηφίζουν συστημικά, αλλά εξωκοινοβουλευτικά, πως είναι σοβαροί και θα μπορούσαν να είχαν σώσει την χώρα, ψευδαίσθηση σε αυτούς που ψηφίζουν για πλάκα πως έχουν χιούμορ και η χώρα δεν γίνεται να σωθεί, ψευδαίσθηση σε αυτούς που ψηφίζουν μαύρους ή κόκκινους φασίστες πως είναι άνθρωποι.

Ψευδαισθήσεις πουλάνε στο μαντρί και τα γιδοπρόβατα τρέχουν να ψηφίσουν καθένα την δική του ψευδαίσθηση.

Χωρίς κανένας, μα κανένας να μπορεί να εξηγήσει με δικά του λόγια, τι πρόσφερε η σημερινή ψευδαίσθηση και γιατί η ψευδαίσθηση του άλλου θα είναι καλύτερη;

Μην τολμήσεις να ρωτήσεις ούτε καν τον εαυτό σου «και τι να κάνω, ποιόν να ψηφίσω αφού όλοι είναι ίδιοι και εξυπηρετούν το ίδιο διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σύστημα;» εξέτασε αν κι εσύ δεν αποτελείς μέρος αυτής της διαπλοκής [π.χ. οι υπάλληλοι που δουλεύουν στα διόδια, οι υπάλληλοι στις Σκουριές που καταστρέφουν την γη, αποτελούν μέρος της διαπλοκής] και μελέτησε τους Αρχαίους Φιλόσοφους μπας και ξεστραβωθείς.

Ο διάσημος (γιατί άραγε) Πλάτωνας – μέγας Ιλλουμινάτι της εποχής του- αναφέρει ξεκάθαρα με ποιο πολιτικό σύστημα κυβερνούνται οι μαζάνθρωποι.

Το μόνο που σου μένει είναι να μην ανήκεις στην φυλή του μαζάνθρωπου.

Δική σου η Επιλογή όπως δική σου και η Ευθύνη, αν διαθέτεις την απαιτούμενη Δύναμη για ν’ αναλαμβάνεις Ευθύνη.

 

@ Irini Krino/2015

ΠΟΣΟ MALAKAS ΕΙΣΑΙ + ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΙΣΑΙ

 

Ποιο είναι το πολίτευμα σου;

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν το λένε;

Τι σημαίνει αυτό;

Το ΚΡΑΤΟΣ (=ΔΥΝΑΜΗ) του Δήμου (=οι πολίτες) δε σημαίνει!

Και τώρα πασά μου ΠΡΟΣΕΞΕ…

ΠΟΣΟ MALAKAS ΕΙΣΑΙ + ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΙΣΑΙ !!!

Είσαι ο Κυρίαρχος Λαός, το ΑΦΕΝΤΙΚΟ δηλαδή. Ναι;

Σπίτι σου το Κράτος ΣΟΥ.

Κύριος του σπιτιού σου είσαι και ανά τακτά χρονικά διαστήματα σου παρουσιάζονται –ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ παρακαλώ!! Υπηρέτες να ΣΕ υπηρετήσουν και σου υπόσχονται πόσο ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΕΝΟ θα έχουν το σπίτι ΣΟΥ!!!

Κι εσύ ΕΚΛΕΓΕΙΣ αυτόν που θεωρείς καλύτερο, αλλά στην πραγματικότητα αυτόν που σου ΤΑΖΕΙ τα περισσότερα! Αυτόν που σε ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ όσο γίνεται ΑΠ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΟΥ.

Έτσι λοιπόν ΕΚΧΩΡΕΙΣ!!! όλη την Κυριότητα ΣΟΥ –το να είσαι Αφεντικό δηλαδή, στον υπηρέτη ΣΟΥ, στον μπάτλερ ΣΟΥ και κάνεις …αυτόν ΑΦΕΝΤΙΚΟ!

Μόνο! Μ Ο Ν Ο το ΑΦΕΝΤΙΚΟ έχει ΕΥΘΥΝΕΣ.

Ο υπάλληλος (= ο ΥΠΟ άλλον), η μόνη του «ευθύνη» είναι να υπακούει στις εντολές που του δίνονται! Διανοείται ποτέ ένας υπηρέτης να παρακούσει την συμφωνία με το αφεντικό; Σούζα δεν στέκεται μπροστά του;

Ρε malaka, ΕΣΥ είσαι το αφεντικό, ΕΣΥ είσαι η εξουσία!

Κι όμως!!! Έγινες ΕΣΥ, ο ΔΟΥΛΟΣ του υπηρέτη ΣΟΥ!!!

Δες τον υπηρέτη σου, τον ΒΟυΛΕΥΤΗ σου.

Κι όμως!!! ΕΣΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΕΣ!!!

Να κάνει ό,τι μα Ο,ΤΙ του γουστάρει μέσα στο Κράτος-Σπίτι ΣΟΥ, ακόμα και μπουρδέλο να το κάνει, με σένα πουτάνα, που πηδάει ΑΥΤΟΣ, ο υπηρέτης ΣΟΥ!

Μαζί του –σιγά μη χάνανε τέτοιο κελεπούρι, και οι υπόλοιποι υπηρέτες-βολευτές-(προθ)υπουργοί!

Αντί σε μια διαμαρτυρία-επίπληξη σου, να κλάνουνε μέντες, σε ΔΕΡΝΟΥΝ κι από πάνω!!!

Λες «κύριε υπουργέ ΣΑΣ παρακαλώ» και κάνεις τεμενάδες, αντί να πεις «γκέλ μπουρντά ρε τσογλάν, τσαμπούκ» και να του χώσεις κάνα ξεγυρισμένο σκαμπίλι!

Α ΡΕ ΠΡΟΒΑΤΑ! Που εκλέγετε ποιός τσοπάνης θα σας καλοταϊσει και ποτέ σας δεν καταλαβαίνετε ότι τελικά θα σας κρεμάσει στο τσιγκέλι, ανάποδα, ξεκοιλιασμένα και γδαρμένα, αλλά, καλοταισμένα!!!

Α ΡΕ ΠΡΟΒΑΤΑ! Ακόμα συνεχίζετε να πιστεύετε ό,τι κάποιος τσοπάνης σας νοιάζεται από αγάπη κι όχι για το αντίτιμο σας πάνω στο τσιγκέλι!!!

Απ’ όλους τους καρπούς μονάχα το μήλο απογορευόταν στα μήλα!

ΤΥΧΑΙΟ !!! ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!!!

@Mythaon Pontix / 2012

 

Πηγή

Προβολές : 1.246


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα