η δική μου 28η Οκτωβρίου 1940... ο δικός μου ΗΡΩΑΣ... (βίντεο)
Δύσκολο να μεγαλώνεις μ’ έναν ΗΡΩΑ… μ’ έναν άνθρωπο που από την πρώτη στιγμή, βρέθηκε να πολεμά τους Ιταλούς σ’ έναν ηρωϊκό ΥΨΩΜΑ… κι ένας αριθμός να ‘χει χαραχθεί στην μνήμη σου, από βυζανιάρικο σχεδόν…
731!!!
Τούτη η μέρα, από παιδί είχε ξεχωριστή σημασία, γιατί είχα έναν ΗΡΩΑ μέσα στο σπίτι μου…
ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ…
Δύσκολο να μεγαλώνεις μ’ έναν ΗΡΩΑ… μ’ έναν άνθρωπο που από την πρώτη στιγμή, βρέθηκε να πολεμά τους Ιταλούς σ’ έναν ηρωϊκό ΥΨΩΜΑ… κι ένας αριθμός να ‘χει χαραχθεί στην μνήμη σου, από βυζανιάρικο σχεδόν…
731!!!
Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, τον κοίταζα να μου εξιστορεί για κείνες τις μέρες, πάντα κλαίγοντας κι έκλαιγα κι εγώ μαζί του, χωρίς να καταλαβαίνω τι εννοούσε…
Εκεί, γύρω στα 4-5 άρχισα να καταλαβαίνω τι μου έλεγε πάντα τέτοια μέρα…
Φωνή γεμάτη πάθος και ηρωισμό…
Γεγονότα που ξεδίπλωνε από τα χιονισμένα βουνά…
Κι άκουγα τη λέξη “ΑΕΡΑΑΑΑΑΑ” και φώναζα κι εγώ… και συναντιούνταν δυο φωνές… αυτή του ΗΡΩΑ κι η άλλη, η παιδική…
Και γινόταν ένα το κλάμα… κι έσμιγαν τα δάκρυα σε μια πραγματικότητα αντρίκια και σε μια φαντασίωση παιδική…
Πώς να φανταστεί τον πόλεμο ένα παιδάκι πέντε χρονών, όταν δεν έχει καν εικόνες απ’ αυτόν;;;
Κι όμως, αρκούσαν οι χτύποι της καρδιάς… το εμβατήριο της ψυχής…
Ήταν η μόνη μέρα που δεν του ζητούσα να μου πει … ιστορίες από τη ζωή του…
Θυμάμαι να ξεκρεμάει για λίγο τη σημαία απ’ το μπαλκόνι να την κρατά στην αγκαλιά του και να μου λέει:
“ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ, Καλλιοπάκι μου, ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑ…
ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΘΑ ΕΔΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ…
ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΕΙΣ ΠΟΤΕ…
ΚΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ Ν’ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΡΑΤΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ…”…
Κι άρχιζε να μου εξιστορεί για πολλοστή φορά, εκείνον τον πόλεμο…
Και κουβαλώ στη μνήμη την Κορυτσά, το Τεπελένι, τους Αγίους Σαράντα, κι ας μην ήξερα ακόμα να γράφω…
Αρκούσε που ο πατέρας μου πολέμησε σ’ εκείνες τις πόλεις…
Χριστέ μου πως έλαμπαν τα μάτια του όταν μου διηγούνταν εκείνα τα μεγαλεία της Πατρίδας…
Κι ύστερα, ήρθε η ταπείνωση… η γερμανική μπότα…
Και γύρισε πίσω, γεμάτος κρυοπαγήματα και σημάδια από τους όλμους σ’ όλο του το κορμί… και ψείρες…
Και χαμήλωνε η φωνή του… κι έβλεπες στα μάτια του το πληγωμένο λιοντάρι… τον ταπεινωμένο ΕΛΛΗΝΑ…
Αυτόν, που οι Γερμανοί φυλάκισαν… κακοποίησαν… ταπείνωσαν… ετοίμαζαν μαζί με άλλους φυλακισμένους ΗΡΩΕΣ, να τους εκτελέσουν…
“Μας έσωσαν ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ πόρνες, Καλλιοπάκι μου, που μέθυσαν τους γερμανούς στρατιώτες και άνοιξαν τη φυλακή και δραπετεύσαμε…” και πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να μάθω τι σημαίνει “πόρνη”…
ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΗΡΩΙΔΕΣ…
Ο Θεός ν’ αναπαύσει τις ψυχές τους και μόνο γι αυτές τις ηρωικές τους πράξεις, ας τις συγχωρήσει για τις αμαρτίες τους…
Τούτη τη μέρα, δεν γιορτάζω… ποτέ δεν γιόρτασα…
Τούτη τη μέρα πενθώ… για την ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΡΘΕ…
Τούτη τη μέρα, στέκομαι μπροστά στην φωτογραφία του ΠΑΤΕΡΑ μου, και του ζητώ ΣΥΓΝΩΜΗ, γιατί δεν φάνηκα άξια να πολεμήσω για την ΛΕΥΤΕΡΙΑ…
Τούτη τη μέρα μόνο η μνήμη συνθλίβει το παρόν και αφιερώνεται στον δικό μου ΗΡΩΑ…
Στον ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΟΥΦΛΗ…
Βαριά κληρονομιά στους ώμους μου, είσαι ΠΑΤΕΡΑ… κι είναι φορές που σου θυμώνω, γιατί μου έδειξες μόνον τον δρόμο που έχει χρέος να πορεύεται Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ… δεν μου έδειξες ποτέ τον δρόμο ΤΩΝ ΘΗΡΙΩΝ… ίσως γιατί ούτε κι εσύ τον γνώριζες…
Όχι… δεν είναι μνημόσυνο στη μνήμη σου η σημερινή μέρα που ως Έλληνες οφείλουμε να τιμάμε…
ΟΙ ΗΡΩΪΚΕΣ ΨΥΧΕΣ, δεν χρειάζονται μνημόσυνα…
Είναι ένα Ιερό Χρέος σ’ έναν φωτοδότη της Παιδείας, σε καιρούς που όλα σχεδόν τα φώτα και σ’ αυτόν τον χώρο, λιγόστευσαν τραγικά κι η Πατρίδα αργοπεθαίνει, στερημένη από ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΣ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ…
Μου άφησες πολύ βαριά κληρονομιά, ΠΑΤΕΡΑ, όλη την Πατρίδα στους ώμους μου… και κάποιες φορές, γίνεται … ασήκωτη…
Δόσ’ μου την δύναμη να την τιμώ… όπως την τίμησες ΕΣΥ…
Καλλιόπη Σουφλή
Υ.Γ. Περιμένω ακόμα μετά από χρόνια, την δημοτική αρχή του Μαραθώνα, να αποκαταστήσει την μαρμάρινη πλάκα από τον χώρο που φέρει το όνομά σου…
Η μηχανή του χρόνου S05E03 Ύψωμα 731
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ, ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ ΡΕΠΟΡΤΑΖ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΟΥΦΛΗΣ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Καλημέρα Κυρία Καλλιόπη με συγκίνησε η περιγραφή του άρθρου σας για τον ήρωα πατέρα σας.Ανατριχιασα ,να είσαστε γερή μαζί με την οικογένειά σας και να τον θυμόμαστε για την αγάπη του για την πατρίδα μας,κάτι που σήμερα δεν υπάρχει.Οποτε χωρίς να σας ξέρω από κοντά μόνο και μόνο από το υπέροχο σάιτ σας κατάλαβα ότι το υπόβαθρο της δυναμικότητας του χαρακτήρας σας προέρχεται από τον ήρωα πατέρα σας.Θα σας καμαρώνει από ψηλα
Αγαπητή μου ΕΛΕΝΗ, βαριά η κληρονομιά…
Εύχομαι να μην τον έχω απογοητεύσει…
Να είσαι καλά, ΕΛΕΝΗ μου…
Τιμή…! δόξα…! Κ. Καλλιόπη…!
Σε αυτούς τους απλούς ανθρώπους…
Δίχως πολλές φανφάρες…
Πήγαν όντως με το χαμόγελο στα χείλη…
Ενωμένοι αδέλφια!!!!….
Γιατί γνώριζαν…
και απλά… πολύ απλά…
έκαναν το αυτονόητο…
ένα τσιγάρο δρόμος ο παράδεισος…
της ύπαρξης τους…
και όσοι γύρισαν…
έκρυβαν πολύ καλά τον πόνο τους…
πάλη με το χαμόγελο στα χείλη…
και οικογενειάρχες…
αγνές παιδικές ψυχές…
μοσχοβολούσαν Ελλάδα…
και ας ήταν και αγράμματοι…
σήμερα…
όχι…
δεν γιορτάζω…
την παρωδία των παρελάσεων…
με όλους τους βρικόλακες… κανίβαλους… υποκριτές…
όταν η πατρίδα τελεί υπό σκληρή μασονική σκλαβιά…
και τα τσιράκια τους…
δεν γιορτάζω…
από την Κύπρο…
τα Ίμια..
την Μακεδονία…
το Αιγαίο…
τα μπόλια…
την ηλεκτρονική σκλαβιά…
και όλη την σαπίλα…
από παιδιά…
και διαφθορά…
παντού…
όχι…
Δεν γιορτάζω…
πενθώ…
Για την ντροπή…
Που κατάντησαν τις ψυχές μας…
Με τις χάντρες… και τα καθρεφτάκια τους…
Μπροστά στα μεγαλεία των προγόνων μας…
Εύχομαι τα ποτάμια αίματος που χυθήκαν…
Να γίνουν θάρρος…
Και αυτογνωσία…
Ταυτότητας…
Που είμαι που πάω…
Να γίνει η Ανάσταση του Έλληνα…
Και να πέσει σκούπα………
και λύτρωση…
μακριά από φασίστες…
αριστερούς…
δεξιούς…
κέντρο…
φιλελε….
και κάθε πολίτικης πορνοιδεολογιας τους…
Πριν την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, Κωνσταντίνε, θα ζήσουμε την ΚΟΛΑΣΗ… ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ…
Δεν ξέρω αν θα έρθει η Ανάσταση…
Ή αν πρέπει να πληρώσουμε…
Μπας και πάει καμιά παράτα το θέμα…
Τουλάχιστον για τις μικρές ψυχούλες…
Αναψα ενα κερακι για ολους αυτούς που χάθηκαν πολεμοντας για μας ,την πατριδα ,τους προγόνους τους και ειλικρινά ευχομαι να ειναι πολυ πολυ μακριά για να μην βλέπουν πως καταντησαμε την χωρα που μας αφησαν.. μόνο ντροπή
Να’σαι καλα Κα Σουφλη να θυμασαι τον πατερα σου και τους συναγωνιστες/συναγωνιστριες στον αγωνα εναντια στον κατακτητη.
Οπως εγραψες την ιστορια με την συμμετοχη των εκδιδομενων γυναικων στον αγωνα κατα των γερμανων θελω να γραψω οτι σημερα οι πορνες κανουν ακριβως το ιδιο γιατι καταλαγιαζουν την ρωμη των μεταναστων που μας φερνουν για να χαλασει η ρατσα μας και ετσι μας βοηθουν οι ελληνιδες να μην γεννησουν τα παιδια τους.
Ο γκλετσος ο αριστερος γκλετσος αυτο επρεπε να πει για να μην ξεφτυλιστει αλλα ειναι ταγμενος στην κουμουνα που απλα σιχαινεται τους ελληνες και θελει οι ξενοι να περνανε ζαχαρη και εμεις να υποφερουμε! Στα παπ@ρια του σν οι ελληνιδες δεν καιγονται πια αν θα κανουν οικογενεια ή αν θα γεννησουν τους αυριανους ελληνες με τιμημα ακομα και να αφησουν την πολη για να ζησουν στο χωριο. Μονο οι μεταναστες τον νοιαζουν και πως θα βγαλει λεφτα απο την δημοσιοτητα ειτε μεσω της ηθοποιας ειτε μεσω της πολιτικης!
https://www.youtube.com/embed/5SaJoVcIhl0
Καλη Λευτερια Ελληνες!
Ζητω το Οχι στην …. οποιαδηποτε εθνοκτονα ατζεντα τους και μην σνησυχειτε εχουν παρα πολλες ατζεντες σκομα που δεν εχουν εμφανισει. Εχετε τα ματια σας ανοιχτα, ειμαστε σε πολεμο, ξεκαθαρα πλεον απο το 2010!
Η δική μου αναφορά, ήταν στις συγκεκριμένες πόρνες και όχι γενικά…
.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΪ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΟΥ ΚΛΑΊΝΕ,
ΘΈΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΈΥΩ ΌΤΙ ΑΥΤΟΊ ΟΙ ‘ΗΡΩΕΣ
ΚΡΑΤΟΥΝ ΑΚΌΜΑ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΜΑΣ ΖΩΝΤΑΝΉ,
ΓΙΆ ΧΑΤΉΡΙ ΤΟΥΣ Ο Ύψιστος ΣΏΖΕΙ ΠΆΝΤΑ Τ’ΗΝ ΕΛΛΆΔΑ !!!
.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ
https://m.youtube.com/watch?v=ACKfYUFdcqo
ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ Β.ΗΠΕΙΡΟ.ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΕΛΕΓΕ.
ΜΕΤΑ ΠΗΓΕ ΣΤΑ ΣΥΡΜΑΤΑ,ΣΤΗΝ Μ.ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.
ΟΜΩΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕ.
ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ,ΕΝΑ ΘΑ ΠΩ.
ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ.ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΕ.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΓΛΥΤΩΣΕ ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΡΥΟΠΑΓΗΜΑΤΑ ,
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΚΟΗΣ ΣΤΟ ΕΝΑ ΑΥΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΨΕΙΡΕΣ.
ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΥΦΤΑ ΤΙΣ ΕΒΓΑΖΑΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ.ΕΛΕΓΕ.
ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ.
1912 – 1987
—
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΛΛΙΟΠΗ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ, βαριά κληρονομιά μας άφησαν… και μόνο η συμμετοχή τους είναι για μας τιμή και βαριά κληρονομιά στους ώμους μας…
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ…
ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ…
Αιωνία του η μνήμη!
“Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!”
Να είσαι γερή να τον θυμάσαι!
Του μοιάζεις!! Ίδιο βλέμμα: αγνό, αποφασιστικό, δυνατό!
Ο Ουράνιος Πατέρας, συνεργούντος του εξ αίματος πατρός σου μαζί με την επουράνια θριαμβεύουσα Εκκλησία (όπου και ο δικός μου που κι εκείνος πολέμησε το 1940), θα σου δώσει τη δύναμη, αγαπητή Καλλιόπη – στο εκατονταπλάσιον εύχομαι!
Σ΄ευχαριστώ Ζωή μου… είναι μεγάλη τιμή, για όσους έχουν στην οικογένειά τους έναν ΗΡΩΑ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ ’40…
Εκεί που βρίσκονται ας μεριμνήσουν στον Θεό, για την Λευτεριά της Πατρίδας μας…