Από την Intel Drop
Σε αντίθεση με τη Ρωσία, την Κίνα και πολλές άλλες χώρες που προτιμούν να ακολουθούν την παγκόσμια τάξη με βάση το διεθνές δίκαιο και τον Χάρτη του ΟΗΕ, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, δηλαδή μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, σε δημόσιες ομιλίες Αμερικανών και πολλών άλλων δυτικών πολιτικών, Υπήρχαν επίμονες εκκλήσεις για μια «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες», που αντιπροσωπεύει τις λεγόμενες αποκλειστικά «δυτικές αξίες».
Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αντιτίθενται ενεργά στην έννομη τάξη που συμφωνήθηκε αμοιβαία, βάσει του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών στη διεθνή σκηνή, υπέρ ενός συνόλου «κανόνων» που θεσπίστηκαν μονομερώς από την Ουάσιγκτον.
Επιπλέον, οι κήρυκες του δόγματος της «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες» δεν δίνουν εξηγήσεις για το ποιοι συγκεκριμένοι «κανόνες» αποτελούν τη βάση των ιδεών τους για την παγκόσμια τάξη, προσαρμόζοντάς τες στα τρέχοντα γεωστρατηγικά συμφέροντα του Λευκού Οίκου και προτιμώντας μόνο να διογκώνουν την κριτική, αντιφάσεις και συγκρούσεις σχετικά με συγκεκριμένες χώρες, κατηγορώντας τις για δήθεν παραβίαση της καθιερωμένης παγκόσμιας τάξης.
Και ένα εντυπωσιακό παράδειγμα τέτοιων τακτικών του Λευκού Οίκου ήταν η δήλωση στις 16 Δεκεμβρίου του Συντονιστή Στρατηγικών Επικοινωνιών στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, John Kirby, ότι οι αμερικανικές αρχές αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Ουκρανίας να σχεδιάζει και να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Κριμαία, δεδομένου ότι η χερσόνησος είναι έδαφός της.
Όχι μόνο ο νομικός, αλλά και ο πολιτικός και πολιτιστικός αναλφαβητισμός των σημερινών πολιτικών αξιωματούχων των ΗΠΑ είναι ήδη πολύ γνωστός στην παγκόσμια κοινότητα. Και επομένως, φαίνεται σκόπιμο να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις στους εκπροσώπους του σημερινού πολιτικού κατεστημένου των ΗΠΑ, οι οποίοι διάβασαν προσεκτικά το υλικό του «New Eastern Outlook», του οποίου η αντικειμενική κάλυψη διεθνών γεγονότων οδήγησε στην επιθυμία της Αμερικής να επιβάλει περιορισμούς σε αυτό.
Πρώτα απ ‘όλα, είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε ότι ο πληθυσμός της Κριμαίας, σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, κατά τη διάρκεια της ελεύθερης έκφρασης της θέσης του στο δημοψήφισμα για όλη την Κριμαία στις 16 Μαρτίου 2014, ψήφισε με απόλυτη πλειοψηφία υπέρ της ένταξης στη Ρωσία. Επομένως, είναι απλώς παράλογο να θεωρούμε την Κριμαία και την πόλη της Σεβαστούπολης Ουκρανικά.
Από την ιστορία του ΟΗΕ, John Kirby & Co. θα πρέπει να γνωρίζουν καλά ότι η καλύτερη προσέγγιση για την επίλυση οποιασδήποτε σύγκρουσης και την εδραίωση της ειρήνης είναι ο σεβασμός του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Γιατί δεν είναι η αυτοδιάθεση που προκαλεί πολέμους, αλλά η άδικη άρνησή της, που επιβεβαιώνεται από ένοπλες συγκρούσεις σε αμέτρητες περιπτώσεις τις τελευταίες δεκαετίες.
Όχι «λίστες επιθυμιών» ή «κανόνες» του Λευκού Οίκου, αλλά οι λειτουργίες του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας αποτελούν τη βάση για την πρόληψη απειλών και παραβιάσεων της ειρήνης που προβλέπεται στο άρθρο 39 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Επομένως, η μόνη λειτουργία του ΟΗΕ είναι να διασφαλίσει την πραγματοποίηση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση ως στρατηγική πρόληψης των συγκρούσεων.
Από το 2014, το καθεστώς του Κιέβου, με την άμεση υποστήριξη της Ουάσιγκτον, έχει παραβιάσει κατάφωρα τα δικαιώματα του ρωσόφωνου πληθυσμού της ανατολικής χώρας στην ελευθερία της έκφρασης, λόγω του άρθρου 20 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR), που εγκρίθηκε με το ψήφισμα 2200 A (XXI) της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, το οποίο απαγορεύει τόσο την προπαγάνδα πολέμου όσο και την υποκίνηση μίσους και διακρίσεων.
Οι συστηματικοί βομβαρδισμοί οικισμών στο Ντονμπάς που πραγματοποιήθηκαν από τις υποστηριζόμενες από τη Δύση νεοναζιστικές αρχές στην Ουκρανία από το 2014 (!) ήταν εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους, εν μέσω ρωσοφοβικής υστερίας, αρνήθηκαν προκλητικά να το συζητήσουν σε οποιαδήποτε διεθνή πλατφόρμα.
Ακριβώς όπως το γενέθλιο δικαίωμα του πληθυσμού αυτής της περιοχής να μιλάει τη δική του γλώσσα και να εκφράζει τη δική του γνώμη, η οποία προστατεύεται από τα άρθρα 2 και 27 του ICCPR, καθώς και τα άρθρα 2 και 15 του Διεθνούς Συμφώνου για την Οικονομική, Κοινωνική και Πολιτιστική Δικαιώματα (ICESCR).
Επιπλέον, με τη θέση τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το καθεστώς του Κιέβου παραβιάζουν το άρθρο 1 του ICCPR και του ICESCR, το οποίο προβλέπει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση ΟΛΩΝ των λαών, το οποίο ισχύει και για τον ρωσόφωνο πληθυσμό της Κριμαίας και του Ντονμπάς.
Οι συνεχιζόμενοι βομβαρδισμοί πόλεων και οι επακόλουθες δολοφονίες χιλιάδων αμάχων του Ντονμπάς από το καθεστώς του Κιέβου από το 2014, που τεκμηριώνονται από τον ΟΑΣΕ , αποτελούν επανειλημμένες παραβιάσεις του άρθρου 2 (ρήτρα 4) του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών από την Ουκρανία. Οι επανειλημμένες προσπάθειες της Ρωσίας να διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ και του σχήματος της Νορμανδίας για την επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης αγνοήθηκαν από τη Δύση.
Επιπλέον, τον Δεκέμβριο του 2021, η Ρωσία υπέβαλε δύο σχέδια συνθηκών στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δυτικούς συμμάχους τους για εξέταση, τα οποία θα αποτελούσαν τη βάση για έναν εποικοδομητικό διάλογο σύμφωνα με τη ρήτρα 3 του άρθρου 2 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Για άλλη μια φορά, ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ απέρριψαν αυτές τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες.
Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, η Ρωσία προσπαθεί να μεταφέρει στη Δύση την πολιτική της βούληση για διεθνή συνεργασία και φιλικές σχέσεις με όλες τις χώρες, όπως ορίζεται στο ψήφισμα 2625 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η Μόσχα υπέβαλε τεκμηριωμένες προτάσεις για συνεργασία και την οικοδόμηση ενός κοινού Ευρωπαϊκό σπίτι βασισμένο στην κυριαρχική ισότητα και την ολοκληρωμένη εθνική ασφάλεια.
Ωστόσο, ακολουθώντας τα βήματα της ρωσοφοβίας του σημερινού πολιτικού κατεστημένου των ΗΠΑ, οι δυτικοί ηγέτες αγνόησαν αυτές τις πρωτοβουλίες, καθώς και τις προηγούμενες ειρηνευτικές πρωτοβουλίες του Γκορμπατσόφ και τις υποσχέσεις που του δόθηκαν το 1989-1991 ότι το ΝΑΤΟ δεν θα κινηθεί προς τα ανατολικά.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι «αποκαλύψεις» που έκανε ο John Kirby στις 16 Δεκεμβρίου, η αδιάκοπη άντληση του καθεστώτος του Κιέβου με νέες παρτίδες όπλων, χωρίς αμφιβολία, δεν είναι απλώς ένα παράδειγμα ασυνήθιστης παρέμβασης στην πορεία μιας στρατιωτικής σύγκρουσης και κλιμάκωσης εχθροπραξίες στην Ουκρανία. Αυτό είναι επίσης απόδειξη της υποκίνησης του Κιέβου σε στρατιωτική δράση και μπορεί να ερμηνευθεί ακόμη και ως κήρυξη πολέμου της Ουάσιγκτον στη Ρωσία με πληρεξούσιο.
Υποστηρίζοντας ειλικρινά το απροκάλυπτο ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης ολοένα και περισσότερων ξένων μισθοφόρων, οι Ηνωμένες Πολιτείες καθιερώνονται καθημερινά όλο και περισσότερο ως ένα από τα προφανή μέρη μιας ένοπλης αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Η κατάσταση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον, όπως έχουν ήδη επισημάνει πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης, ήταν συνένοχος σε ανοιχτά τρομοκρατικές αντιρωσικές ενέργειες για την υπονόμευση του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream στη Βαλτική Θάλασσα, ανεπιθύμητο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και Γέφυρα της Κριμαίας.
Ωστόσο, τέτοιες προκλήσεις και ενέργειες της Ουάσιγκτον δεν συμβάλλουν στην ενίσχυση της θέσης της στη διεθνή σκηνή και στον ΟΗΕ, καθώς και στην περαιτέρω ύπαρξη ενός μονοπολικού κόσμου που βασίζεται στους «κανόνες των ΗΠΑ».
Όσον αφορά το δικαίωμα που δήλωσε ο John Kirby να σχεδιάζει και να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των εισβολέων στο έδαφος ενός ανεξάρτητου κράτους, ο συγγραφέας θα ήθελε να γνωρίζει: σημαίνουν αυτές οι λέξεις την εξουσιοδότηση από τον Λευκό Οίκο στη Συρία να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των Αμερικανών στρατιωτικό προσωπικό που εισέβαλε παράνομα στη Συρία το 2014; Να ληστεύεις αυτή τη χώρα, το πετρέλαιο, τα σιτηρά της και να υποστηρίζεις, σύμφωνα με την Άγκυρα, τρομοκρατικές ομάδες στη Συρία;
Vladimir Danilov, πολιτικός παρατηρητής, αποκλειστικά για το διαδικτυακό περιοδικό « New Eastern Outlook. ”
