Η σωστή μητέρα δεν ξεχνάει τον εαυτό της
Η παντελής έλλειψη φροντίδας για τον εαυτό οδηγεί τους γονείς να γίνουν υπερπροστατευτικοί, να ρίξουν όλο τους το ενδιαφέρον στο παιδί και στο τέλος να το ευνουχίσουν και τα κάνουν μαλθακά και φοβισμένα.
Το να παραγκωνίζει κάποιος εντελώς τον εαυτό του, δίνει στο παιδί το λανθασμένο δρόμο που θα το οδηγήσει και εκείνο στο να μην υπολογίζει ποτέ τον εαυτό του.
Ένα από τα μότο μου στη ζωή, ήταν: ΖΩ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ… ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ…
Ξέρω… πολλοί θα βρεθούν να μου ρίξουν ευθύνες…
Κι όμως… για σκεφθείτε…
Αμ μέσα σου δεν είσαι ευτυχισμένη… αν μέσα σου δεν είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος… αν μέσα σου δεν προσπαθείς κάθε μέρα για να γίνεις ένας καλλίτερος άνθρωπος και να διορθώσεις τα λάθη σου, πως μπορείς να δώσεις στα παιδιά σου, σωστές βάσεις;;;
Ξανασκεφθείτε το εσείς οι νέες μαμάδες, και δώστε στα παιδιά σας τις πανανθρώπινες ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ…
Η ζωή, δεν είναι στερεότυπα… δεν είναι μόνο “πρέπει” … είναι και “ΘΕΛΩ”… από κείνα τα “ΘΕΛΩ”, που είναι θετική δημιουργία και όχι εγωϊστικά…
Καλλιόπη
Η Ελληνική κοινωνία παραμένει εγκλωβισμένη σε πολλές στερεοτυπικές αντιλήψεις και αρνείται να ακούσει μία πιο ολοκληρωμένη άποψη και να την αποδεχτεί ως πιο ολοκληρωμένη και σωστή.
Μία από τις αντιλήψεις που αναμασάει διαρκώς η κοινωνία είναι πως ο γονέας, ειδικά η μητέρα, δεν έχει πια δικαίωμα να ενδιαφέρεται για τον εαυτό της και να αγωνίζεται για τα όνειρά της.
Κάθε φορά που μία γυναίκα είναι μητέρα και αγωνίζεται παράλληλα και για το στόχο της, γίνεται αποδέκτης κακεντρεχών σχολίων, σε αντίθεση με τον άνδρα ο οποίος δεν καταδικάζεται τόσο απόλυτα και σκληρά.
Για το μεγαλύτερο ποσοστό της Ελληνικής κοινωνίας, η γυναίκα ακόμα και τώρα θεωρείται ολοκληρωμένη και πλήρης αποκλειστικά μόνο όταν τεκνοποιήσει. Για αυτό και επιτίθεται τόσο πολύ στη γυναίκα, επειδή ενδόμυχα θεωρεί πως πρέπει πλέον να ενδιαφέρεται αποκλειστικά για αυτό το ρόλο, επειδή για εκείνη είναι ότι σημαντικότερο υπάρχει.
Η σωστή αντιμετώπιση του θέματος βρίσκεται κάπου στη μέση και μπορεί σίγουρα να υπάρξει μία χρυσή τομή.
Διότι είναι άλλο να αδιαφορώ για το παιδί εξαιτίας του εγώ μου και άλλο να φτάσω στο σημείο να ξεχνάω εντελώς τον εαυτό μου.
Σε καμία περίπτωση μία γυναίκα που αγωνίζεται για το όνειρό της, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται αυτομάτως ως κακή μητέρα.
Αντιθέτως, μπορεί να είναι ένας πιο πλήρης άνθρωπος και να διαπνέεται από μεγαλύτερη διάθεση να φροντίζει το παιδί της.
Και για το ίδιο το παιδί όμως βλέποντας τη μητέρα του να αγωνίζεται για το όνειρό της, διδάσκεται το σπουδαίο μάθημα του να μην εγκαταλείπει ποτέ τους στόχους και τα θέλω του και να συνεχίζει να αγωνίζεται για αυτά, παρά την ηλικία, την προσωπική κατάσταση ή οποιαδήποτε άλλη αντιξοότητα.
Η καταπίεση των αναγκών και των ονείρων μας όχι μόνο δε μας καθιστά καλύτερους ανθρώπους και πιο ανιδιοτελείς γονείς, αλλά αντιθέτως, γεμίζει τους ανθρώπους με στεναχώρια, απωθημένα και νευρώσεις. Με αποτέλεσμα, να ξεσπάνε όλα αυτά τα απωθημένα στα πιο αδύναμα μέλη της οικογένειας, τα παιδιά.
Αλήθεια, πόσα παιδιά δεν καταπιέστηκαν ψυχικά και με έντονη συναισθηματική βία για να ακολουθήσουν επαγγελματικούς ή προσωπικούς δρόμους , απλά και μόνο για να εκπληρώσουν τα απραγματοποίητα όνειρα των γονιών;
Με αποτέλεσμα, να γίνουν και τα ίδια δυστυχισμένα; Πάρα πολλά. Και αυτό είναι ένα εγκληματικό λάθος, διότι τα παιδιά είναι ολοκληρωμένες υπάρξεις που έρχονται στη ζωή αυτή για να ζήσουν για εκείνα και όχι για εκπληρώσουν τα όνειρα των άλλων.
Η παντελής έλλειψη φροντίδας για τον εαυτό οδηγεί τους γονείς να γίνουν υπερπροστατευτικοί, να ρίξουν όλο τους το ενδιαφέρον στο παιδί και στο τέλος να το ευνουχίσουν και τα κάνουν μαλθακά και φοβισμένα.
Αν οι γονείς δεν είναι ευτυχισμένοι, τότε ούτε το παιδί θα είναι χαρούμενο. Αν η μητέρα είναι συνεχώς στεναχωρημένη, τότε ούτε αυτό θα ευεργετήσει την ευαίσθητη ψυχοσύνθεσή του παιδιού. Το παιδί θα είναι περισσότερο ευδιάθετο όταν βλέπει τη μητέρα του χαρούμενη.
Το να παραγκωνίζει κάποιος εντελώς τον εαυτό του, δίνει στο παιδί το λανθασμένο δρόμο που θα το οδηγήσει και εκείνο στο να μην υπολογίζει ποτέ τον εαυτό του.
Αντιθέτως, η φροντίδα του παιδιού με τον παράλληλο αγώνα και για τα δικά μας όνειρα, μας κάνει καλύτερους και πιο ευδιάθετους και νουθετεί στο παιδί τα όρια, το μέτρο και την αυτοεκτίμηση.
Η σωστή μητέρα βάζει πάνω από όλα το παιδί της, αλλά δε σταματάει να αφουγκράζεται ποτέ τον εαυτό του και τις ανάγκες του. Αν ξεχάσουμε εντελώς τον εαυτό μας, τότε καμία σχέση μας δε θα είναι ποτέ ισορροπημένη και υγιής.
CoverPhoto: @Alain Laboile photography
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΜΑΝΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
