Θέλει μπόλικη δύναμη ψυχής για να γίνεις ελεύθερος
Ίσως ο κόσμος στα μάτια μου να φαίνεται υπερβολικά άθλιος, δεν ξέρω. Ίσως και να είναι στ’ αλήθεια έτσι όπως τον βλέπω.
Απλά δεν αντέχω άλλο να βλέπω ανθρώπους να σηκώνουν το κεφάλι μόνο όταν τα νήματα κινούνται.
Θέλω, επιτέλους, να δω ανθρώπους να σηκώνουν το κεφάλι από μόνοι τους.
Να σηκώνουν το κεφάλι επειδή τους πιάστηκε ο σβέρκος να είναι κρεμασμένοι, επειδή είδαν πέρα από το δικό μας φυσιολογικό, επειδή κατάλαβαν.
Έχει ζόρια και ανηφόρες η ελευθερία, αλλά από τη στιγμή που θα αποδεχθείς τα όριά σου, είναι η στιγμή που θ’ αρχίσεις και να τα ξεπερνάς…
Κάνε το πρώτο βήμα… κι ύστερα θα έλθει και το δεύτερο… βρες συνοδοιπόρους στο βήμα σου…
Καλλιόπη
Της Άσπας Μαρίνου
Μαριόνετες είμαστε όλοι. Κρεμόμαστε γερά από σχοινιά και μας καθοδηγούν. Κάθε μας κίνηση είναι κατευθυνόμενη από λόγια που μας υπαγορεύουν άλλοι, από ενέργειες που μας έχουν εμφυτεύσει τόσο καλά μέσα στο κεφάλι που πλέον έχουν γίνει κάτι σαν κοσμοθεωρία.
Ποτισμένοι με την λίγδα της κοινωνίας, μας πειράζει η ρετσινιά της έκθεσης. Έχουμε σκατένια μυαλά τα οποία έχουν πάψει να λειτουργούν.
Κινούμαστε σαν ζωντανοί νεκροί, σπίτι, δουλειά και φτου και από την αρχή.
Ο κόσμος μας γεμάτος μίσος, αδιακρισία, στιγματισμό, αφέλεια, χαζομάρα.
Και εμείς δεν είμαστε ικανοί ούτε καν να διαφωνήσουμε.
Πολύ απλά γιατί έτσι μάθαμε να ζούμε, μας έγινε η υποταγή συνήθεια.
Ο κόσμος αντί να αλλάζει, κάνει βόλτες γύρω από την ίδια του την κόλαση και εμείς από κάτω έχουμε κάτσει παθητικά και χειροκροτάμε γιατί έτσι μας είπανε να κάνουμε, έτσι μας μάθαμε να ζούμε.
Και τα σχοινιά μας τόσο αναθεματισμένα γερά. Έχουν φτιαχτεί, βλέπεις, από υλικά που τόσο δύσκολα μπορείς να διαλύσεις.
Μια δόση μισαλλοδοξίας, λίγα λάθος πρότυπα, ομοφοβία με το κιλό, ξενοφοβία στο έπακρο και για να δέσουν όλα αυτά γερά μεταξύ τους, αφαιρούμε την οποιαδήποτε κριτική σκέψη, την αλληλεγγύη, την ευγνωμοσύνη και τον ανθρωπισμό.
Και κάπως έτσι φτιάχνονται οι καλοκουρδισμένες αυτές μαριονέτες.
Με το κουστουμάκι τους συχνά, την γραβάτα δεμένη σφιχτά στον λαιμό σαν μια άλλη θηλιά.
Με το φόρεμά τους συχνά και τη γόβα να πονάει τόσο πολύ τον αστράγαλο ώστε να μην μπορείς να κάνεις βήμα πέρα από αυτά που σου έχουν καθορισμένα.
Και έτσι μπαίνουμε σε όμορφα κουτάκια, τα οποία αν ανοίξεις δε θα είναι κενά. Απλά θα έχουν μέσα κενούς από κάθε άποψη ανθρώπους.
Πόσο ακόμα όμως μπορείς να ζήσεις κατευθυνόμενος; Αυτό εξαρτάται από το πόση αλήθεια αντέχεις. Πρέπει να έχεις κότσια, θάρρος και θράσος για να απελευθερωθείς από τα δεσμά. Θέλει μπόλικη δύναμη ψυχής για να γίνεις ελεύθερος, ειδάλλως, αν δεν μπορείς, μείνε κεκλεισμένων των θυρών. Και είναι λίγοι εκείνοι που τα καταφέρνουν, αλήθεια στο λέω.
Πολύ λίγους έχω δει να έχουν πραγματικά ξεφύγει από όλο αυτό. Αλλά ο κόσμος ο ιδεατός, που και αυτοί ονειρεύονται, μόνο μέσα στο μυαλό τους είναι. Στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να τον κάνουν να μοιάζει τέτοιος. Τουλάχιστον όμως εκείνοι έκαναν τα βήματα μπροστά.
Και το χειρότερο για τις μαριονέτες είναι πως μένουν απλά στάσιμες. Δε βηματίζουν καν προς τα πίσω. Τίποτα χειρότερο από μια πλήρη αδράνεια.
Ίσως ο κόσμος στα μάτια μου να φαίνεται υπερβολικά άθλιος, δεν ξέρω. Ίσως και να είναι στ’ αλήθεια έτσι όπως τον βλέπω.
Απλά δεν αντέχω άλλο να βλέπω ανθρώπους να σηκώνουν το κεφάλι μόνο όταν τα νήματα κινούνται.
Θέλω, επιτέλους, να δω ανθρώπους να σηκώνουν το κεφάλι από μόνοι τους. Να σηκώνουν το κεφάλι επειδή τους πιάστηκε ο σβέρκος να είναι κρεμασμένοι, επειδή είδαν πέρα από το δικό μας φυσιολογικό, επειδή κατάλαβαν.
Και όλα αυτά τα λέω εγώ, που είμαι μέσα σε αυτό τον κόσμο και κινούμαι ακριβώς έτσι.
Αλλά ελπίζω, πως ακόμα και αυτό, να είναι ένα βήμα παρακάτω.
Ένα βήμα να λυθώ και εγώ από τα δεσμά μου.
Εγώ και ο κάθε εγώ.
Ο καθένας που είναι σαν εμένα.
Να λυθούμε, να αλλάξουμε πρώτα εμείς και μετά να αλλάξουμε και τον κόσμο αυτό.
Πηγή: pillowfights.gr
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
”Ελεύθερος”.¨(σημ.)=
.Να μην απειλήσε.
.Να μην εκβιάζεσε.
.Να μην κυνηγιέσε.
.Να μην χειραγωγήσε.
Επί προσωπικού:
Να μην εξαρτάσε.
Να μην αυταπατάσε.
Να μην υποχρεούσε.
Να μην εξαναγκάζεσε.
υ.γ.Δεν είναι όλοι όσοι μένουν στάσιμοι”μαριονέτες”.Ούτε όλοι όσοι “προχωρούν” ελεύθεροι.
Και όχι.Δεν τα έχω καταφέρει σε αρκετά απ τα παραπάνω.