Πρώτον, ο Ιουδαϊσμός βασίζεται στη ρατσιστική καταγωγή: εάν γεννιέσαι από Εβραία μητέρα (ιδανικά μια Ορθόδοξη Εβραία μητέρα και πατέρας) τότε είσαι Εβραίος είτε πιστεύεις στον Θεό είτε όχι. Δεν είναι αντίφαση να είσαι Εβραίος άθεος, ενώ είναι αυτοαντιφατικό να είσαι «Χριστιανός άθεος».

Στη συνέχεια, ακόμη και σήμερα οι Εβραίοι πιστεύουν στον Lex Talionis, μια εκδικητική δικαιοσύνη «οφθαλμό αντί οφθαλμού». αυτός είναι ο ηθικός λίθος τους (βλέπε Έξοδος 21:23-25). Ωστόσο, με τους Χριστιανούς της Καινής Διαθήκης η ηθική λίθος είναι να «γυρίζουν το άλλο μάγουλο» (Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου 5:39) και να ασκούν τη συγχώρεση όταν πρόκειται για διαπροσωπική δικαιοσύνη.

Επιπλέον, το κύριο κείμενο του σύγχρονου ραβινικού Ιουδαϊσμού είναι το Ταλμούδ (όχι η Τορά) που καθοδηγεί τους Εβραίους ότι είναι ένας Εκλεκτός Λαός, μια κυριολεκτική «κύρια φυλή» και ότι όλες οι άλλες φυλές είναι υποανθρώπινες και τοποθετήθηκαν στη γη για να υπηρετήσουν τους.

Το Goyim, ένας υποτιμητικός όρος για τους μη Εβραίους, μπορεί να σκοτωθεί χωρίς δισταγμό, ενοχές ή έλεος. Πιστεύουν επίσης στο «lebensraum», [Γερ. «χώρος διαβίωσης»] και ότι έχουν προφανή μοίρα στη γη της Παλαιστίνης.

Τέλος, οι σύγχρονοι Εβραίοι διδάσκονται να πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήταν ένας καταφρονημένος αιρετικός και βράζεται σε περιττώματα σε ένα αλύτρωτο καθαρτήριο για να απομακρυνθεί από τον Ιουδαϊσμό (βλέπε Talmud, Gitten 57a) – αλλά προσπαθήστε να το πείτε αυτό σε έναν αφελή και ευκολόπιστο Χριστιανό, έναν αποκαλείται «αδελφός» στον Ιουδαϊσμό!

Θα πρέπει επίσης να προστεθεί ότι το Ταλμούδ ενθαρρύνει τους Εβραίους να πουν ψέματα στους Εθνικούς σχετικά με αυτό που το Ταλμούδ πραγματικά ασπάζεται (Szaaloth-Utszabot, The Book of Jore Dia 17) γιατί εάν οι Εθνικοί γνώριζαν τι διδάσκει κρυφά ο παραδοσιακός και σύγχρονος Ιουδαϊσμός για τους Εθνικούς, τους μη Εβραίους- θα ήθελε να σκοτώσει ανοιχτά Εβραίους (Libbre David 37)!!!

Επιπλέον, παραδοσιακά οι Εβραίοι συχνά δεν πιστεύουν σε μια μεταθανάτια ζωή.

Ως εκ τούτου, η εστίασή τους είναι στην επιτυχία και τα επιτεύγματα σε αυτή τη ζωή.

Η ουσία είναι ότι η φράση «ιουδαιοχριστιανός» είναι, κατά βάση, μια αυτοαντίφαση, έτσι ώστε, στο εξής, οι Χριστιανοί θα πρέπει να μιλούν μόνο για τη «χριστιανική» ηθική και θρησκευτική παράδοση, όχι για τον παράξενα αντιπαρατιθέμενο «ιουδαιοχριστιανό». παράδοση.

(Παρεμπιπτόντως, ενώ όλες οι χριστιανικές γιορτές γιορτάζουν την παγκόσμια αδελφότητα της ανθρωπότητας, οι εβραϊκές γιορτές όχι. Οι εβραϊκές γιορτές είναι εθνοκεντρικές γιορτές που συνήθως θυμίζουν πώς οι Εβραίοι ήταν θύματα της πλειοψηφικής κοινωνίας των Εθνών. Η «θρησκεία» τους είναι μια ιδεολογία θυματοποίησης, μίσους και ήλπιζα για την τελική τεράστια εκδίκηση!)

Στη συνέχεια, σχετικά με τους διάσημους Εβραίους κρεοπώλες στην ιστορία, αυτό θα περιελάμβανε, στην Τορά, τη θρησκευτικά εγκεκριμένη γενοκτονία κατά των Αμορραίων (Δευτερονόμιο 2:34) και των Μαδιανιτών (Αριθμοί 31:17) σύμφωνα με τις οδηγίες του Μωυσή καθώς και τον εορτασμό του Μωυσή ο φόνος των πρωτότοκων γιων των αρχαίων Αιγυπτίων που γιορτάζεται τώρα στο Πάσχα.

Για λόγους συντομίας, για να περάσουμε στον 20ο αιώνα, ο Lavrentiy Beria (ο πιο σημαντικός και μακροβιότερος αρχηγός της αστυνομίας του Στάλιν και ηγέτης του NKVD), ο Lazar Kaganovich (επόπτης του Holodomor), ο Leon Trotsky και ο Feliks Dzerzhinsky (επόπτες του Ο Κόκκινος Τρόμος).

Οι δολοφονικοί Εβραίοι πρωθυπουργοί του Ισραήλ περιλαμβάνουν τον Menachem Begin, τον Ariel Sharon και τον Benjamin Netanyahu για να αναφέρουμε μόνο μερικούς.

Στη συνέχεια, υπήρχαν οι πρώτοι Εβραίοι νεοαπατεώνες σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας (Ρίτσαρντ Περλ, Πολ Γούλφοβιτς και Έλιοτ Άμπραμς) του Προέδρου Τζορτζ Μπους Β’.

Οι νεο-Κονιστές αργότερα παραδέχτηκαν δημοσίως ότι χειραγωγούσαν τον ανώριμο και εύκολα εύπλαστο Μπους και ξεσηκώθηκαν για πόλεμο εναντίον των αντι-ισραηλινών κρατών του Αφγανιστάν και του Ιράκ χρησιμοποιώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες ως στρατό αντιπροσώπου τους—του Ισραήλ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τους αθώους θανάτους εκατομμυρίων ομοεθνών Εθνικών.

Έπειτα, υπάρχει η Υπουργός Εξωτερικών Madeline Albright, η οποία υποστήριξε δημόσια τους θανάτους εκατοντάδων χιλιάδων ιρακινών βρεφών και παιδιών, απαγορεύοντας την αποστολή ιατρικών προμηθειών νεογνών σε αυτό το έθνος όταν βρίσκονταν υπό αμερικανικά εμπάργκο και κυρώσεις.

Επίσης, ο σημερινός ολοκληρωτικός Πρόεδρος της Ουκρανίας, Βλαντιμίρ Ζελένσκι, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την παραβίαση των Συμφωνιών του Μινσκ που επέσπευσαν τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση και η οποία οδήγησε στον αδικαιολόγητο θάνατο δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών από κάθε πλευρά.

Παρεμπιπτόντως, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι ο Χίτλερ, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, επέβλεπε τους θανάτους 6 εκατομμυρίων Εβραίων, θα είναι καλή τύχη να βρείτε πληροφορίες σχετικά με την ευθύνη του Genrikh Yagoda ή του Lazar Kaganovich για τους θανάτους τουλάχιστον 10 εκατομμυρίων Εβραίων.

Αναρωτιέμαι γιατί είναι αυτό;! Γιατί, ω γιατί, είναι αυτό;

Τρίτον, το μυστικό της εβραϊκής επιτυχίας: μέσω του ολιγαρχικού κολεκτιβισμού (βλ. Orwell’s 1984) οι Εβραίοι έχουν καταλάβει τον έλεγχο των δυτικών μέσων ενημέρωσης και των δυτικών οικονομικών και μέσω αυτών των θεσμών ελέγχουν το πολιτικό τοπίο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο «ολιγαρχικός συλλογικισμός» ασκείται με απροκάλυπτα και κρυφά αμοιβαία προώθηση των ομοπίστων μελών της (Εβραϊκής) Φυλής έως ότου το στοχευόμενο ίδρυμα είναι πλήρως υπό τον έλεγχό τους.

Αυτοί οι καλά τοποθετημένοι Εβραίοι ολιγάρχες υπαγορεύουν στη συνέχεια την αμερικανική εσωτερική και εξωτερική πολιτική στους «μας» [sic] κουίσλινγκ πολιτικούς (πάντα πρόθυμοι να ξεπληρώσουν σημαντικές συνεισφορές στις προεκλογικές εκστρατείες και θετική κάλυψη από τα ΜΜΕ με συμμορφωτικές, κουίσλινγκ, quid pro quo ψήφους) και ως αποτέλεσμα έχουν μας έκανε να τους μισούμε σε όλο τον κόσμο, ειδικά για την υποστήριξη της τραγικής κακομεταχείρισης και σφαγής του Ισραήλ ανυπεράσπιστων Παλαιστινίων και για τη διεξαγωγή φιλοσιωνιστικών στρατιωτικών εκστρατειών για λογαριασμό του Ισραήλ, όπως στο Αφγανιστάν και το Ιράκ – για άλλη μια φορά, περιττοί πόλεμοι που σίγουρα δεν ήταν ηθικά ή νομικά δικαιολογημένο ούτε προς το συμφέρον της Αμερικής.

Τέταρτον, ακόμη και οι υποτιθέμενες εβραϊκή ιδιοφυΐα του Καρλ Μαρξ, του Σίγκμουντ Φρόιντ και του Άλμπερτ Αϊνστάιν έχουν το σκιερό παρελθόν τους.

Ο Μαρξ πήρε εντελώς λάθος την ανάπτυξη του κομμουνισμού.

Πίστευε ότι η κομμουνιστική επανάσταση θα συνέβαινε στις πιο προηγμένες καπιταλιστικές χώρες όπως η Αγγλία ή η Γερμανία και ότι μετά την επιτυχή ανατροπή των προηγμένων καπιταλιστικών οικονομιών και την αντικατάστασή τους από συλλογική ιδιοκτησία, η ταξική σύγκρουση θα τελείωνε και θα προανήγγειλε μια εποχή αταξικής οικονομικής αρμονίας.

Το γεγονός είναι ότι η κομμουνιστική επανάσταση έλαβε χώρα σε οικονομικά υπανάπτυκτες περιοχές όπως η Ρωσία και η Ασία και δεν οδήγησε σε οικονομική αρμονία αλλά σε ολοκληρωτική πολιτική καταστολή και οικονομική τυραννία.

Όσο για τον Φρόιντ, οι ψυχαναλυτικές του θεωρίες είναι μη παραποιήσιμες και ως εκ τούτου επιστημονικά άχρηστες.

Τέλος, σχετικά με τον Αϊνστάιν, φέρεται να λογοκλοπή της θεωρίας της ειδικής σχετικότητας από τους φυσικούς Χέντρικ Λόρεντς και Χένρι Πουανκάρε, και τη γενική θεωρία της σχετικότητας από τον μαθηματικό Ντέιβιντ Χίλμπερτ, γεγονότα που καταπνίγονται υπεύθυνα από τα εβραϊκά μέσα που θέλουν να αναγνωρίσουν ένα από τα δικά τους. μοναδικά, ενώ ταυτόχρονα καταστέλλει τη γνώση όλων των άλλων μη Εβραίων που αναπτύσσουν τις θεωρίες της σχετικότητας!

Επιπλέον, ο Αϊνστάιν απέκτησε έναν γιο, τον Έντουαρντ, ο οποίος εγκαταλείφθηκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα στη Ζυρίχη αφού ο Άλμπερτ έφυγε από την Ευρώπη για τις ΗΠΑ το 1933. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δεν επισκέφτηκε ποτέ τον μονίμως νοσηλευόμενο γιο του με αναπηρία τις δύο δεκαετίες αφότου ο Άλμπερτ έφυγε για τις ΗΠΑ! Ωραίος «οικογενειάρχης» [sic] αυτός ο Άλμπερτ Αϊνστάιν!

Ωστόσο, το συμπέρασμα είναι ότι τα αυτοπροωθητικά εβραϊκά μέσα εκμεταλλεύονται αυτές τις τρεις εβραϊκές «ιδιοφυΐες» [sic] στο κοινό των Εθνών, έχοντας το τελευταίο να πιστεύει ότι οι Εβραίοι στην πραγματικότητα είναι μοναδικά πνευματικά πρωτότυποι και ανώτεροι από τους μη Εβραίους. αντίθετα όπως μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα.

Πέμπτον, πολλές από τις αληθινές ιδιοφυΐες του δυτικού πολιτισμού ήταν αντιεβραϊκοί (όχι αντισημιτικοί). για παράδειγμα, οι αρχαίοι Ρωμαίοι διανοούμενοι περιφρονούσαν τους Εβραίους επειδή δεν έτρωγαν με ντόπιους Ρωμαίους πολίτες (δεν ήταν κοσέρ) και επειδή ψήφιζαν πάντα σε ένα ομόφωνο μπλοκ στη Ρωμαϊκή Γερουσία.

Άλλες διάσημες αντιεβραϊκές προσωπικότητες θα ήταν ο Ιησούς, ο Άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος, ο βασιλιάς Φερδινάνδος και η βασίλισσα Ισαβέλλα της Ισπανίας, ο Μάρτιν Λούθηρος, ο Μπαρούχ Σπινόζα, ο Σαίξπηρ, ο Ρίτσαρντ Βάγκνερ, ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, ο Πρόεδρος Τζον Φ Κένεντι, ο Έζρα Πάουντ, ο Τζέιμς Joyce, George Orwell, TS Eliot, Henry Ford, Charles Lindbergh, και ούτω καθεξής.

Στην πραγματικότητα, ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, ο οποίος αναγνώρισε το εβραϊκό κράτος του Ισραήλ την ημέρα της ίδρυσής του, έγραψε στο ιδιωτικό αδημοσίευτο προσωπικό του ημερολόγιο (ημερομηνία καταχώρισης 21 Ιουλίου 1947):

«Οι Εβραίοι δεν έχουν αίσθηση του μέτρου, ούτε έχουν καμία κρίση για τις παγκόσμιες υποθέσεις. Οι Εβραίοι, θεωρώ ότι είναι πολύ εγωιστές. Δεν τους νοιάζει πόσοι Εσθονοί, Λετονοί, Φινλανδοί, Πολωνοί, Γιουγκοσλάβοι ή Έλληνες δολοφονούνται ή κακομεταχειρίζονται ως εκτοπισμένοι [μεταπολεμικοί], εφόσον οι Εβραίοι τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης. Ωστόσο, όταν έχουν δύναμη –φυσική, οικονομική ή πολιτική– ούτε ο Χίτλερ ούτε ο Στάλιν έχουν τίποτα πάνω τους για σκληρότητα ή κακομεταχείριση του αουτσάιντερ».

Εν ολίγοις, σύμφωνα με τον Πρόεδρο Τρούμαν, οι Εβραίοι δεν είναι καλύτεροι από τον Χίτλερ ή τον Στάλιν, και αυτό το λήμμα έγινε δύο χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού η γνώση για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν γνωστή και ευρέως διαδεδομένη!!!

Ας ελπίσουμε ότι το σύντομο δοκίμιό μου εδώ θα αχρηστεύσει όποιον πίστευε ότι οι Εβραίοι ήταν ιδιαίτερα πρωτότυποι και προικισμένοι σε σύγκριση με τους μη Εβραίους. Όπως λέει το παλιό ρητό, «Αυτός που πληρώνει τον αυλητή (δηλαδή, ελέγχει τα Μέσα), αποκαλεί τη μελωδία (δηλαδή, σαλπίζει την εβραϊκή επιτυχία και περιθωριοποιεί ή αγνοεί τις ανακαλύψεις των Εθνών)!»