Καμιά φορά χρειάζεται να σωπαίνεις για να ακουστείς
Για όλα εκείνα λοιπόν που δεν μίλησες, για εκείνα που σώπασες για να μην τα ακούσουν. Για εκείνα που κράτησες μέσα σου και τα έθαψες κάτω από τα δάκρυα σου, για όλους αυτούς που προσπάθησαν να σε κρύψουν για να μην φανείς, για να μην φανεί η λάμψη σου.
Μιλώ για εκείνα… Εκείνα τα μικρά, τα όμορφα, τα καθημερινά, εκείνα που θες να ζήσεις, εκείνα που δεν έζησες και εκείνα που θα έδινες τα πάντα για να τα ξαναζούσες.
Για όλα εκείνα λοιπόν που δεν μίλησες, για εκείνα που σώπασες για να μην τα ακούσουν. Για εκείνα που κράτησες μέσα σου και τα έθαψες κάτω από τα δάκρυα σου, για όλους αυτούς που προσπάθησαν να σε κρύψουν για να μην φανείς, για να μην φανεί η λάμψη σου.
Για εκείνα όμως τα μονοπάτια που έφεγγες το δρόμο τους ενώ εσύ περπατούσες στα σκοτάδια σου, η μοίρα σου είχε ήδη τις λάμπες αναμμένες. Για να δεις εκείνα τα κρυμμένα της ζωής που σιγολάμπουν.
Εκείνα τα ωραία τα απρόσμενα που κάνουν τα χαμόγελα πλατιά, αυτά που σε περιμένουν να τ αγγίξεις, να τα νιώσεις, να τα ζήσεις. Και είναι τόσο ωραία, μα τόσο καλά κρυμμένα πίσω από τις δυστυχίες, που καμία φορά νομίζεις πως δε θα προφτάσεις να τα ανταμώσεις.
Όμως εσύ προσπάθησε να περπατάς τη διαδρομή σου, αργά και σταθερά, σε κάθε βήμα μια ανάσα, μην βιάζεσαι, μην κάνεις θόρυβο και θα φτάσεις. Άσε τους άλλους να βιάζονται, θα δεις πως κάνουν θόρυβο όταν πέφτουν. Ζήσε όλα εκείνα που περνούν και ας σε κουράζουν, θα περάσουν και θα φύγουν και εκεί που απελπίζεσαι, θα φτάσεις.
Θα φτάσεις σε όλα εκείνα που γύρισες τη πλάτη, σε όλα εκείνα τα μικρά που σε κοιτούσαν και δεν έβλεπες, θα φτάσεις σε αυτές τις βόλτες τις μοσχομυρισμένες και στα βράδια τα φεγγαρόλουστα. Δεν χρειάζεται, μάτια μου, να ακούγεσαι πάντα, καμιά φορά χρειάζεται να σωπαίνεις για να ακουστείς.
Και τότε μόνο θα σε ακούσουν οι χαρές και θα έρθουν να σε βρουν, γιατί ξέρεις οι χαρές μόνο όταν σωπαίνεις φαίνονται, όταν σωπαίνεις κρύβονται οι λύπες και ακούει η ζωή και ξυπνά και τότε θα δεις πως όλα εκείνα που νοσταλγούσες, σε περίμεναν.
Εκείνα τα όμορφα τα απλά, εκείνες οι καλημέρες που γεμίζουν πεταλούδες το στομάχι σου, εκείνο το χαμόγελο που λάμπει στο βλέμμα σου αλλά και εκείνος ο έρημος ο έρωτας, ο εγωιστικός, που είναι τόσο χαζό συναίσθημα από τη φύση του, ακόμη και εκείνος στέκεται συνάμα στο προορισμό σου.
Όλα εκείνα που δεν περίμενες να τα ζήσεις ποτέ, είναι εκεί λοιπόν για να τα ξαναζείς όλα από την αρχή. Είναι εκείνα τα μικρά… που κάνουν τη ζωή μεγάλη (που έλεγε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα).
Διδασκάλου Κωνσταντίνα
enallaktikidrasi.com
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
“Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι”