«Καραμανλικοί» σε απόγνωση: Τρέχουν για τη ΝΔ και ο Μητσοτάκης δίνει υπουργεία σε διαπλεκόμενους …Σημιτικούς

Υπάρχει – μετά την απουσία του Κώστα Καραμανλή από τη Βουλή – «καραμανλική συνιστώσα» στη ΝΔ;

Δεν μιλάμε για την νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα. Οι περισσότεροι από όσους έθυαν παλαιότερα στους Καραμανλήδες και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να τσιμπήσουν κανένα υφυπουργειάκι αν ξαναγίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης – δεν θέλουν ούτε να το θυμούνται.

Το ερώτημα αφορά την εκλογική βάση της ΝΔ.

Η προϊστορία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν. Αν μη τι άλλο, οι περισσότεροι από όσους είχαν ταχθεί κατά την εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία. Άσχετα αν η επένδυση στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη απεδείχθη ατυχής – βοηθούντος και του απίθανου Τζιτζικώστα.

Η περασμένη τετραετία υπήρξε ενδεικτική για τις προθέσεις Μητσοτάκη έναντι τους. Αν εξαιρεθεί ο Ν. Δένδιας στον οποίο ανέθεσε σημαντικό χαρτοφυλάκιο – άσχετα αν ασκούσε την εξωτερική πολιτική ο ίδιος ο Μητσοτάκης- οι υπόλοιποι έμειναν στο ράφι. Η περίπτωση του υιού του Αχιλλέα Καραμανλή είναι άλλη υπόθεση.

Φουριόζος εν όψει της νέας τετραετίας ο νικητής των εκλογών του Μαΐου έσπευσε να περιγράψει τη νέα κυβέρνησή του, κατά τρόπο που αναδύονται δυο συμπεράσματα.

Πρώτο οι προερχόμενοι από το ΛΑΟΣ και την ακροδεξιά γενικά, τον εμποδίζουν να καλλιεργήσει το προφίλ που επιδιώκει- για να έχει δρόμο ανοιχτό προς ευρωπαϊκό αξίωμα όπως επιδιώκει, όταν θα κληροδοτήσει σε επιλόγου του το κόμμα. Θεωρούνται βαρίδια, ούτε τα πήγαν άλλωστε καλά σε ό,τι τους ανέθεσε.

Οπότε Αδωνις, Βορίδης, Πλεύρης και οι παραφυάδες τους να ζήσουν να θυμούνται την καρέκλα τους στο υπουργικό συμβούλιο.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει ήδη έτοιμη την πλήρη από-Νεοδημοκρατικοποίηση της ΝΔ. Δεν το κρύβει και με το δίκιο του: είναι κυρίαρχος.

Στο νέο υπουργικό συμβούλιο προαναγγέλλει ρόλους με «έμφαση στην ικανότητα των προσώπων να υπηρετήσουν τις πολιτικές στις οποίες έχουμε δεσμευτεί», διευκρινίζοντας ότι «για μένα το ιδεολογικό πρόσημο δεν είναι τόσο σημαντικό, το ”μπόλιασμα” της Ν.Δ. με ικανά στελέχη είναι συνεχές».

Για όσους δεν κατάλαβαν: «Εχουμε τη δυνατότητα να εντάσσουμε στη Νέα Δημοκρατία στελέχη τα οποία ανήκουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους και αν δείτε πόσα από τα κυβερνητικά στελέχη εκλέχθηκαν πια βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας στην προηγούμενη κάλπη το αντιλαμβάνεστε».

Μετάφραση εκτός από τους αποσυνάγωγους άλλων χώρων και των υπολοίπων κομμάτων που ο ίδιος διέλυσε, -και πέρα από τους υπουργούς της οικογένειας και τους τοποτηρητές οικονομικών και μιντιακών κέντρων, ετοιμάζει να προσθέσει και άλλους αποτυχημένους του παρελθόντος.

Εμφανίζονται ονόματα όπως οι: Μανιάτης, Φλωρίδης και Χριστοφιλοπούλου, γνωστοί για την Κυριακολαγνεία τους. Όπως και η Διαμαντοπούλου- γνωστή ως «βασίλισσα του αμοραλισμού». Αφού υπηρέτησε τέσσερις πρωθυπουργούς του ΠΑΣΟΚ – τον Σημίτη, τους δυο Παπανδρέου, και τη …Μαργαρίτα Παπανδρέου, έχει καημό να μπει στην κυβέρνηση και ενός Μητσοτάκη.

Καλύτεροι είναι ο Χρυσοχοΐδης, η Μενδώνη και ο Πιερακάκης που υπήρξε ακόλουθός της, πριν ακολουθήσει τον Βενιζέλο;

Αυτό όμως είναι δικό τους θέμα του – και όσων τους εμπιστευθήκαν την ψήφο τους στο παρελθόν.

Για τους Καραμανλικούς είναι απλώς «φτύσιμο». Για τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σκίστηκαν για τη ΝΔ, αλλά θέση στο υπουργικό Συμβούλιο δεν είδαν – και όσοι πέρασαν κάποια στιγμή εκδιώχθηκαν.

Κάπως έτσι το αντιμετωπίζουν οι λίγοι εναπομείναντες Σαμαρικοί. Αλλά η κρίσιμη μάζα για την τύχη του Μητσοτάκη στις εκλογές είναι οι Καραμανλικοί.

Αν για τους βουλευτές είναι θέμα καριέρας, για τους αυθεντικούς οπαδούς της ΝΔ που ψηφίζουν απλώς το κόμμα τους, τίθεται θέμα, από τη στιγμή που πλέον δεν είναι το κόμμα τους.

Δίνουν την ψήφο τους σε κάποιους υποψήφιους κατά περιφέρεια, που δεν θα μπούν ποτέ σε κυβέρνηση. Στηρίζουν για Πρωθυπουργό, έναν αρχηγό κόμματος που έχει ήδη βάλει μπροστά την πλήρη αποκαραμανλοποίηση της ΝΔ.

Για να βάλει στη θέση της ένα νέο φορέα απολύτως οικογενειακό – αποκαθηλώνοντας τα ιερά και τα όσια της παράταξής τους – όπως ο ιδρυτής της ΝΔ που θα αντικατασταθεί με …Κώστα Μητσοτάκη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο .

Ως τώρα έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία. Στις εκλογές του Μαΐου πολλοί αμφιταλαντεύτηκαν, αλλά για χάρη του κόμματος έδωσαν στην ψήφο τους στον Μητσοτάκη- και ας μην αναγνώρισαν ποτέ ως ηγέτη τους.

Ηδη όμως έδειξε ότι δεν σκοπεύει να την τιμήσει: αυτοί έτρεχαν να τον ξανακάνουν Πρωθυπουργό και θα τους βγάλει στο περιθώριο μαζί με την ιστορία τους.

Οσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης το βασανιστήριο μεγαλώνει: πρέπει να ψηφίσουν τη διάλυση της ΝΔ. Πάει το χέρι τους να ανατινάξουν το κόμμα τους και να δώσουν εξουσία σε κάποιους που δεν εκτίμησαν ποτέ; Θα βάλουν τα χέρια τους και θα βγάλουν τα μάτια τους;

Είναι ένα δίλημμα που σπάνια αντιμετωπίζουν πολίτες που αυτοτοποθετούνται σε μια παράταξη. Αλλά όταν προκύπτει το λύνουν, όπως πολλοί δημοκρατικοί ψηφοφόροι με την επιμονή των παλαιών ΣΥΡΙΖΑ να τους αγνοούν, υπέρ του κομματικού μηχανισμού τους.

Με τον Μητσοτάκη που αγνοεί τους ψηφοφόρους υπέρ της… οικογένειάς του, θα περιμένουμε ως την Κυριακή, για να δούμε πόσο ισχυρό είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης στη ΝΔ. Ή, τουλάχιστον, όσων πιστεύουν ότι δεν της αξίζει, ως κόμμα, ταπεινωτικό τέλος για να ωφεληθούν τα ανεμομαζώματα του Νεομητσοτακισμού.