Καρμικές σχέσεις∙ ανάμεσα στην πληρότητα και την καταστροφή
Καρμικές σχέσεις∙ υφίστανται πράγματι; Αν όντως υπάρχουν, ίσως θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως σχέσεις που μας οδηγούν στα άκρα. Σχέσεις που δοκιμάζουν τη δύναμή μας, τις αντοχές μας. Ένας διαρκής αγώνας. Μία μάχη με, αναμφίβολα, αμφίβολο αποτέλεσμα.
Είναι απίστευτα τα παιχνίδιαπου παίζει η ζωή… κι όταν έχει αποφασίσει να φέρει κοντά δυο ανθρώπους για ν’ αγαπηθούν, ο κόσμος να έρθει ανάποδα, θα συναντηθούν και θα προχωρήσουν μαζί…
ΑΛΛΑ…
Κάποιες φορές μέσα από τις θυελλώδεις καρμικές σχέσεις, προκύπτουν αρνητικές καταστάσεις…
Καρμικές σχέσεις… από τον έρωτα ή την αγάπη, στην καταστροφή…
Καλλιόπη
Λένε πως υπάρχουν ψυχές που σε προηγούμενες ζωές, για κάποιο λόγο, δεν κατόρθωσαν να ‘ναι μαζί. Είτε γιατί οι καταστάσεις που βίωναν τότε δεν τους άφηναν περιθώριο είτε γιατί αποχωρίστηκαν με βίαιο τρόπο. Τότε οι ψυχές αυτές έδωσαν ένα σιωπηλό όρκο∙ υποσχέθηκαν πως θα ξαναβρεθούν. Θα ανταμώσουν για να εκπληρώσουν τον σκοπό τους. Για να ικανοποιήσουν το κάρμα τους. Ή αλλιώς για να ανταποδώσουν η μία στην άλλη το χρέος τους. Είναι σίγουρο πώς η συνάντησή τους αυτή θα αποβεί προς όφελός τους ή μήπως όχι; Κανείς δε γνωρίζει.
Κατά πόσο είναι βέβαιο πως όταν οι ψυχές αυτές ξαναβρεθούν, θα καταφέρουν να παραμείνουν μαζί; Πως θα μπορέσουν απομακρυνθούν απ’ τον κόσμο που έχουν, ήδη, δημιουργήσει; Ή μήπως ο δεσμός τους θα διακοπεί βίαια και πάλι; Κι έτσι θα συνεχίζεται ο κύκλος μεταξύ τους; Ερωτήματα που κανένας δεν μπορεί να απαντήσει.
Το βέβαιο είναι πως οι ψυχές αυτές κουβαλούν μέσα τους –απ’ το πολύ μακρινό παρελθόν– πόνο βουβό και θυμό ατελείωτο. Πόνο για όσα δεν εκπληρώθηκαν μεταξύ τους. Θυμό για όσα υποσχέθηκαν η μία στην άλλη και δεν τήρησαν. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο οι καρμικές σχέσεις να ‘ναι τόσο δύσκολες. Ίσως γι’ αυτό ν’ αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια. Όμως, το δέσιμο αυτών των ψυχών είναι τόσο μαγικό, με έναν ανεξήγητα όμορφο τρόπο.
Απ’ την πρώτη στιγμή που οι δύο ψυχές συναντιούνται ξανά, ο δεσμός που δημιουργείται ανάμεσά τους είναι αναπόφευκτος. Είναι εκείνη η στιγμή που κοιτάς τον άλλο απέναντί σου κι αισθάνεσαι πως τον γνωρίζεις χρόνια. Η στιγμή που σε αγγίζει και τον αγγίζεις. Οι μυρωδιές που αναδύονται απ’ τα κορμιά και των δύο. Η χροιά της φωνής τους. Η βαθιά οικειότητα που αναπτύσσεται μεταξύ τους, απ’ το πρώτο λεπτό που έρχονται σε επαφή. Όλα είναι τόσο γνώριμα και τόσο απλά ανάμεσά τους. Ταυτόχρονα όμως και τόσο περίπλοκα -για κάποιο λόγο, που κανένας απ’ τους δύο δεν μπορεί να κατανοήσει.
Είναι μαζί και κυριαρχεί μία απίστευτη ηρεμία κι αρμονία ανάμεσά τους. Ο ένας νιώθει τη χαρά του άλλου, τη λύπη του, τις σκέψεις του. Γνωρίζουν καλά πως κι οι δύο νιώθουν ακριβώς το ίδιο, ο ένας για τον άλλον. Ναι, για κάποιο λόγο το ξέρουν, απλά δεν είναι σίγουροι αν το καταλαβαίνουν.
Σιγά-σιγά η ζωή του άλλου γίνεται και δική σου. Η δική σου ζωή γίνεται και ζωή του. Πόσο γοητευτικό αλλά ταυτόχρονα επικίνδυνο κι εξοντωτικό μπορεί να ‘ναι αυτό που συμβαίνει; Μοιραία όμως κι αναπόφευκτα, ο ένας ξεκινά να μπλέκεται στον κόσμο του άλλου.
Στους κόσμους που είχαν δημιουργήσει, προτού οι ψυχές τους συναντηθούν και πάλι σε ετούτη τη ζωή. Και τότε είναι που οι δύο αυτοί άνθρωποι, οι ψυχές τους, πρέπει να παλέψουν με τους χειρότερους, ίσως, δαίμονές τους. Πρέπει να παλέψουν με τις τύψεις τους, τις φοβίες τους, τον θυμό τους, το μίσος τους. Για όλα αυτά που ήδη υπάρχουν στις ζωές τους. Και που πρέπει να εκ-λείψουν ώστε να μπορέσουν οι δύο αυτές ψυχές να ενωθούν και πάλι. Αυτή τη φορά δίχως εμπόδια ανάμεσά τους.
Πόσο, όμως, πόνο μπορεί να προκαλεί όλο αυτό; Αλλά και πόσο δυνατό έρωτα; Θα καταφέρουν να διαχειριστούν αόρατα τραύματα του παρελθόντος; Είναι σίγουρο, αν τελικά καταφέρουν να ενωθούν, ότι θα εξελίξουν ο ένας τον άλλον; Ή μήπως κι οι δύο χρειάζεται να πάρουν κάποιο μάθημα, ώστε να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους, να εξιλεωθούν και να μπορέσουν έτσι να προχωρήσουν μπροστά;
Τελικά, μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε για μία αγάπη δίχως όρια; Για μία αγάπη που η ευτυχία κι ο πόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα; Για μία αγάπη που δε γνωρίζουμε αν θα μας οδηγήσει στην εκπλήρωση ή στην καταστροφή. Για μία αγάπη που έρχεται από πολύ παλιά…
Καρμικές σχέσεις∙ υφίστανται πράγματι; Αν όντως υπάρχουν, ίσως θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως σχέσεις που μας οδηγούν στα άκρα. Σχέσεις που δοκιμάζουν τη δύναμή μας, τις αντοχές μας. Ένας διαρκής αγώνας. Μία μάχη με, αναμφίβολα, αμφίβολο αποτέλεσμα.
Ελίζα Κωνσταντινίδου
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ, ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ..
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.
Απ’ την πρώτη στιγμή που οι δύο ψυχές συναντιούνται ξανά, ο δεσμός που δημιουργείται ανάμεσά τους είναι αναπόφευκτος. Είναι εκείνη η στιγμή που κοιτάς τον άλλο απέναντί σου κι αισθάνεσαι πως τον γνωρίζεις χρόνια. Η στιγμή που σε αγγίζει και τον αγγίζεις. Οι μυρωδιές που αναδύονται απ’ τα κορμιά και των δύο. Η χροιά της φωνής τους. Η βαθιά οικειότητα που αναπτύσσεται μεταξύ τους, απ’ το πρώτο λεπτό που έρχονται σε επαφή. Όλα είναι τόσο γνώριμα και τόσο απλά ανάμεσά τους. Ταυτόχρονα όμως και τόσο περίπλοκα -για κάποιο λόγο, που κανένας απ’ τους δύο δεν μπορεί να κατανοήσει.