Κάνει λόγο περί «επιλήψιμου δημοσιεύματος», περί «λιβελογραφήματος», και μας καταλογίζει ότι η ιστοσελίδα «σκευωρεί» σε βάρος του, προβαίνει σε «κατάπτυστη και εμπαθή συκοφαντία», χρησιμοποιώντας έτι περαιτέρω και την φωτογραφία του…Περί των καταλογιζομένων σε εμάς στην εξώδικη διαμαρτυρία του λεκτέα τα ακόλουθα :

1.Δεν αμφισβητήσαμε την επιστημονική και επαγγελματική επάρκεια του κ. Κατσιβαρδά. Η κριτική της ιστοσελίδας μας βασίσθηκε στην ασυνέπεια την οποία επέδειξε ο συγκεκριμένος βουλευτής ως προς τις πολιτικές του θέσεις, καθόσον έχει εμφανισθεί στο πολιτικό προσκήνιο, προ της εκλογής, του ως «πολέμιος» της πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος και μάλιστα έχει ασκήσει δριμύα κριτική σε αυτή.

2. Η χρήση της λέξης <<προδότης>> δεν αναφέρεται σε κάποια ενέργεια εθνικής μειοδοσίας ούτε υπονοούμε ότι καταδίδει πρόσωπα σε εχθρούς.

Αναφερθήκαμε ρητά σε <<προδοσία>> των ψηφοφόρων με την έννοια της αθέτησης των ηθικών υποχρεώσεων που έχει ο εκλεγμένος βουλευτής προς τους ανθρώπους εκείνους που τον εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους.

Και ναι μεν ο βουλευτής ψηφίζει με γνώμονα την συνείδηση του, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κρίνονται και στηλιτεύονται οι επιλογές του όταν αυτή η <<κατά συνείδηση ψήφος>> βρίσκεται σε προφανή διάσταση με τις προεκλογικές εξαγγελίες του.

Σε αυτή την απόσταση μεταξύ των προεκλογικών εξαγγελιών και του πρόσφατου κοινοβουλευτικού βίου του κ. Κατσιβαρδά αναφερθήκαμε κάνοντας λόγο ουσιαστικά για υφαρπαγή της ψήφου των εκλογέων που τον τίμησαν και για μεταστροφή των πολιτικών του επιλογών ανάλογα με τις περιστάσεις.
Όπως αναφέραμε στο δημοσίευμά μας , ο κ.Κατσιβαρδάς «….Ενώ ψηφίστηκε από τους Έλληνες πολίτες το 2023 για ένα πολιτικό πλαίσιο – δεν είχε αποκαλυφθεί τότε η προδοσία Σπαρτιατών – κάθετα αντίθετο από αυτό της ΝΔ, τώρα ισχυρίζεται πως η υπερψήφιση του προϋπολογισμού θα αποτελέσει το εφαλτήριο για μια προϊούσα παραγωγική ανάπτυξη της Ελλάδας. Είναι εμφανής η πρόθεσή του να ενταχθεί στη ΝΔ και να αποτελέσει δεκανίκι της.
Προκαλεί η κραυγαλέα αδιαφορία του για την ψήφο των πολιτών».

3. Η ψηφοφορία για την έγκριση του προυπολογισμού δεν είναι μια απλή κοινοβουλευτική διαδικασία.
Η υπερψήφιση του ουσιαστικά αποτελεί ουσιαστικά ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση.

Στο εξώδικο του ο κ . Κατσιβαρδάς αναφέρει: <<…εναρμονίστηκα με τον Εθνικό Προυπολογισμό δια λόγους συνειδήσεως προκρίνοντας το δημόσιο και εθνικό συμφέρον και διαφοροποίησα εμφανώς την θέση μου από τον κ. Πρωθυπουργό…>>.

Για να τονίσει μάλιστα αυτή του τη <<διαφοροποίηση>> παραπέμπει σε σχετικό δημοσίευμα του newsit (…………………) το οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει:
<<…Στο ενδεχόμενο να επικριθεί ότι στηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Χαράλαμπος Κατσιβαρδάς είπε ότι στην τρέχουσα φάση, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι ένα προσωποκεντρικό , και από την άλλη πλευρά ο κ. Μητσοτάκης είναι ένας κραταιός πρωθυπουργός και πηδαλιουχεί τη Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει συμπαγή και αρραγή ενότητα, άρα δεν τίθεται θέμα αναφορικώς με την δική μου ψήφο>>.

Εύλογα αναρωτιέται κανείς:

–Οι 139 βουλευτές που καταψήφισαν τον προυπολογισμό δεν προτάσσουν το δημόσιο και εθνικό συμφέρον;
-Σε τι ακριβώς έγκειται η διαφοροποίηση του από τον Πρωθυπουργό και την ΝΔ;

4. Τις πράξεις και τα λόγια του κ. Κατσιβαρδά θα τις κρίνει η ιστορία και οι ψηφοφόροι του στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Προφανώς η περίπτωση του δεν είναι η μοναδική στον πολιτικό βίο της χώρας.

Η γενικότερη απαξίωση της πολιτικής στη συνείδηση των πολιτών πηγάζει ακριβώς από παρόμοιες συμπεριφορές.

Καθήκον και αποστολή ενός ειδησεογραφικού ιστότοπου που σέβεται τους αναγνώστες του είναι η επισήμανση, κριτική και στηλίτευση των συμπεριφορών αυτών.

Δυστυχώς, το ζήτημα δεν αφορά μόνο τον κ. Κατσιβαρδά.
Η πληθωρικότητα όμως της προσωπικότητας του επιτάσσει και την αυστηρότερη κριτική στο πρόσωπο του…

Αντί επιλόγου παραθέτουμε αποσπάσματα από την -πραγματικά ενδιαφέρουσα- παλαιότερη αρθρογραφία του κ. Κατσιβαρδά:

-«…Απορίας άξιον είναι, ότι η Ελλάδα, συμπεριφέρεται ωσεί αποικίας, ως μία χώρα η οποία πάσχει από εξωστρέφεια και προσπαθεί να στρουθοκαμηλίσει περί των πολιτικών επιλογών της, ούτως ώστε να αποσείσει τις ευθύνες, δια την αναποτελεσματικότητά τους…
Ο λαός, πένεται και υποφέρει, διότι η καθημερινότητα είναι ανυπόφορη και ενίοτε υπέρμετρα δυσχερής, ενώ οι πολιτικές της Ευρώπης, εξικνούνται πέραν των αληθών προβλημάτων της κοινωνίας, η οποία πλήττεται από την ακρίβεια και κοχλάζει, εκζητώντας ριζικές μεταρρυθμίσεις….» (διαβάστε εδώ).

-(«…Το άρθρο 14 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος και 10 της Ε.Σ.Δ.Α, κατοχυρώνεται το θεμελιώδες για μια Δημοκρατική κοινωνία δικαίωμα της ελεύθερης εκφράσεως και διαδόσεως των στοχασμών, μεταξύ των άλλων και δια του τύπου (ελευθεροτυπία).
Κατά τις διατάξεις αυτές, ο τύπος, ως θεσμός είναι ελεύθερος για να μπορεί να επιτελεί την δημόσια αποστολή του, που συνίσταται στην ακώλυτη αλληλεπίδραση αυτού και της κοινής γνώμης. Στο πλαίσιο αυτό απαγορεύεται η λογοκρισία και κάθε άλλη επέμβαση της Πολιτείας η οποία μπορεί να αναιρέσει ή να παρακωλύσει ουσιωδώς την άσκηση του δικαιώματος αυτού, η δε πολιτεία λαμβάνει τα κατά περίπτωση πρόσφορα μέτρα, για την διευκόλυνση της ασκήσεως του δικαιώματος και την προαγωγή της αποστολής του τύπου.
Ως εκ τούτου η σύγχρονη Ιερά εξέταση και η αστυνομία σκέψεως δέον όπως λάβουν ανυπερθέτως υπόψιν τους τα εξής: «στο πλαίσιο της βαθιάς εθνικής δέσμευσης στην αρχή ότι ο διάλογος πάνω σε δημόσια θέματα πρέπει να είναι δίχως αναστολές ζωηρός και ανοιχτός στα πάντα», ο συνταγματικά προστατευόμενος λόγος «μπορεί να περιλαμβάνει σφοδρές, καυστικές και κάποιες φορές δυσάρεστα οξείες επιθέσεις σε κυβερνητικούς και δημόσιους λειτουργούς…») (διαβάστε εδώ).

-«…Οι διαχρονικοί εφιάλτες-οι έκγονοι του Ιούδα, και τα τριάκοντα αργύρια εν τω Κοινοβούλιο…
Είναι πρόδηλον λοιπόν ότι η εσχάτη προδοσία, συνιστά μία μορφή, ηθικά επιλήψιμης πράξεως, η οποία ερείδεται, σαφώς, εις την αιφνίδια πρόκληση ενός ιδαζόντως επαχθούς αποτελέσματος, κατά κανόνα προκλήσεως εκτεταμένης ηθικής βλάβης, κυρίως προς την ομάδα εις την οποία ανήκει οργανικά ή προέρεχεται.
Το βδελυρό και αποτροπιαστικό του προδότου, δωσίλογου, καταδότη, Ιούδα, σύγχρονου εφιάλτη, έγκειται εις την παραπλάνηση των συντρόφων του, διά απατηλών μέσων και ο σφετερισμός της άγνοιάς τους προκειμένου να τους προξενήσει δολίως και εν γνώσει του κακό, καίτοι αποτελεί και αυτός οστούν εκ των οστέων και σαρξ εκ της σαρκός τους, εξ ού και καθίσταται απεχθής, αξιοκατάκριτη και ηθικά αξιόμεμπτη η ιδιοτελής αυτή πράξη του εις βάρος του συνόλου.
Ο καταδότης, προκρίνει αμιγώς, πλην κρυφίως και ακονιτί, το προσωπικό του όφελος, πατών επί πτωμάτων, μην υπολογίζοντας τις δυσμενείς, πάσης φύεως συνέπειες, τις οποίες προξενεί αιτιωδώς προς τους, μέχρι πρότινος συνεργάτες του, ηδονιζόμενος να τους πλήξει άνευ αιδούς. …
Ο σύγχρονοι εφιάλτες καθίστανται και οι κλειδούχοι της κερκόπορτας διότι πρόκειται δια έμμισθα ακροβολισμένα ανυπόληπτα έμμισθα φερέφωνα, δρώντα ως κύμβαλα αλαλάζοντα ενός παντάπασι διεφθαρμένου και καθόλα εκμαυλισμένου συστήματος εξουσίας, επί του οποίο γίνονται γηθοσύνως και ασμένως άβουλα γρανάζιά τους, μην ενδοιάζοντας ουδ’ κατ’ ελάχιστον να προδώσουν πάσα ηθική αξία, να κηλιδώσουν πάσα ψυχή, δίκην της εξυπηρετήσεως του ιδικούς του συμφέροντος και μόνο, άνυ ιδεολογίας, απλώς αυτό-αναγορεύονται σε διπρύσιους κήρυκες αφηγημάτων, τα οποία ηχούν ευχάριστα προς ευήκοα ώτα..» (διαβάστε εδώ).

Το κείμενο που έστειλε ο Κατσιβαρδάς στο εξώδικο του…