Μητσοτακισμός-Κασσελακισμός: ο Ιανός του σημερινού, «ελέω λαού», Βενιζελισμού

Διπολισμός / δικομματισμός: Η βάση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Έχει αποκλειστική εφαρμογή στην Ελλάδα από το 1974 και στόχο να οξύνει τα πνεύματα  εκατέρωθεν άνευ λόγου και να εξαλείψει τις ευθύνες δια των συμψηφισμών. Πρώτα με το δίδυμο Καραμανλής-Παπανδρέου, ύστερα με το δίδυμο Μητσοτάκης-Παπανδρέου, αύριο με το δίδυμο Μητσοτάκης-Κασσελάκης. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ.

Προέλευση του φαινομένου είναι η Μ. Βρετανία και οι Η.Π.Α.

Σε μεγάλο ποσοστό, οι δυο πόλοι αποτελούν τις δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Έτσι λειτουργεί σε βάθος χρόνου, καθώς εφαρμόζεται -σα νομοτέλεια- το δόγμα του Χέγκελ «θέση-αντίθεση-σύνθεση», με αποτέλεσμα την κίνηση των πραγμάτων προς την ίδια -πάντα- κατεύθυνση. Αρκεί να δει κάποιος σε βάθος χρόνου και να αποφύγει τις πρόσκαιρες εντυπώσεις.

Ριζοσπαστισμός: η κοινή συνιστώσα του Φιλελευθερισμού και του Σοσιαλισμού που -φαινομενικά- αποτελούν αντίπαλα ιδεολογικά στρατόπεδα.

Ο ριζοσπαστισμός επιχειρεί την ρήξη με ένα απολύτως κατασκευασμένο πρόβλημα. Μεταφράζεται και αόριστα στο μυαλό του ψηφοφόρου ως «αλλαγή», ως μια ελπίδα ότι κάτι μπορεί να μεταβληθεί από τον υλικό ζόφο που τον περιβάλλει. Ο Καραμανλής Α΄ μίλησε για Ριζοσπαστικό Φιλελευθερισμό το 1979, ο Παπανδρέου Β΄ για Αλλαγή το 1981 (από τον ριζοσπαστισμό του Καραμανλή;).

Οι φορείς του εκάστοτε ριζοσπαστισμού ή της μεταβολής, είτε ανασύρονται ως σωτήρες από τα ράφια, είτε εφευρίσκονται.

Σε κάθε  περίπτωση, έχει καλά προετοιμαστεί το έδαφος και η επιλογή γίνεται μεταξύ των «υποψηφίων», προετοιμασμένων από δεκαετίες κάποιες φορές.

Ψήφοι, Media & Social Media: το σημερινό Γουδί για να έρθει ο Στέφανος -ελέω λαού- ως συνεχιστής του Αλέξη και μέλος ενός δημοκρατικού διπόλου «αριστεράς-δεξιάς».

Ακυρώνουν τον Κυριάκο που δήλωνε εξ αρχής «δεν είμαι δεξιός» (για όποιον περιμένει τα λόγια και όχι τις πράξεις για να κρίνει).

Άπαντες, πιόνια ενός συστήματος στη σκακιέρα της ΝΑ Ευρώπης με την Ελλάδα, ηγέτιδα δύναμη του γραβατοκομμουνισμού.

Κι αν μπερδεύει το «ιδιώνυμο» του Βενιζέλου, ας αναλογιστούμε τον αντιεβραϊσμό του Χίτλερ.

Κι αν μπερδεύει η «αντιπαλότητα» καπιταλισμού-κομμουνισμού, ας θυμηθούμε ότι ο πρώτος γέννησε τον δεύτερο. Φυσικά, για την εμπλοκή του ελληνικού στρατού στην Σμύρνη θα γίνει «ΕΔΕ».

Θέμα της: τα λάθη της τελευταίας φάσης. Θα τα χρεωθούν ο βασιλιάς, ο Γούναρης, ο Πρωτοπαπαδάκης … και έμμεσα ο «κυρίαρχος λαός».

Μόνο που ο τελευταίος δεν θα εκτελεστεί στο Γουδί. Θα του δοθεί η δυνατότητα να συνεχίσει την αυτοκολακεία και την αυταπάτη.