Μια συγκλονιστική εμπειρια που καμιά τεχνητη νοημοσυνη δεν μπορει να την δημιουργησει
Ειναι βεβαιο οτι ολοι αυτοι οι μεγαλοσχημοι ”ιεραρχες”, σαν μασωνοι που ειναι,περιμεναν την στιγμη που θα υλοποιουσαν τις εντολες των σατανικων αφενταδων τους.
Οσο για την τεχνητη νοημοσυνη η οποια θα μπει ενεργα στα δρωμενα των θρησκειων,τι να πω?
Ζούμε σε πολύ σκοτεινές εποχές και τα γεγονότα αποδεικνύουν πως έρχονται πολύ χειρότερα γεγονότα όχι μόνο στο πεδίο του κορονοϊού ή στις πολεμικές ιαχές, αλλά και στο πεδίο της Ορθοδοξίας.
Ο ερχομός του Πάπα, μετά από το προσκλητήριο του πεθαμένου πλέον Χριστόδουλου και η συμμετοχή του σε πανθρησκευτικές τελετές, η ΠΡΟΔΟΣΙΑ της Ορθοδοξίας από τον Βοθρολομαίο και η Σύνοδος στο Κολιμπάρι, άνοιξαν τον δρόμο για την ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ.
Ζούμε τις μέρες της ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ και όσους αντιστεκόμαστε, πρέπει να μας ενώσει Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, χωρίς αιρέσεις και αιρετικούς.
Το παρακάτω σχόλιο αναγνώστη, είναι μια συγκλονιστική προσωπική του εμπειρία, και θεώρησα πως άξιζε να αναρτηθεί ως θέμα…
Πολλοί θα έχουν ζήσει ανάλογες εμπειρίες… εμπειρίες που μας διαχωρίζουν από τους υποταγμένους σατανιστές ρασοφόρους της Ορθοδοξίας, οι οποίοι επέλεξαν να συμπορευθούν με τον ΣΑΤΑΝΑ.
Ας κρατήσουμε την πίστη και δύναμη που μας δίνει μέσα μας και ας οπλιστούμε με κουράγιο για τις χειρότερες μέρες που θα έλθουν, ελπίζοντας πως δεν θα μας εγκαταλείψει Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ.
Καλλιόπη Σουφλή
Οι παπαδες εχουν αποτρελλαθει.
Ειναι βεβαιο οτι ολοι αυτοι οι μεγαλοσχημοι ”ιεραρχες”, σαν μασωνοι που ειναι,περιμεναν την στιγμη που θα υλοποιουσαν τις εντολες των σατανικων αφενταδων τους.
Οσο για την τεχνητη νοημοσυνη η οποια θα μπει ενεργα στα δρωμενα των θρησκειων,τι να πω?
Μονο αηδια και γελωτα μπορει να προκαλεσει μια τετοια προοπτικη.
Θυμαμαι εν ετη 1998, ειχα παει στο Περιβολι της Παναγιας μας.
Ειχα παρει αδεια απο τις Καρυες δεκαπενθημερης παραμονης μεσα στο περιβολι,γιατι οπως εξηγησα στον Ηγουμενο ηθελα να περιπλανηθω και να αξιωθω να ανεβω στην κορυφη του Αθω για να προσκυνησω στη Χαρη της.
Ξεκινησα την πιο μαγικη περιπλανηση της ζωης μου.
Δεν θα κουρασω με το να περιγραψω αυτα που συνεβησαν,αλλα θα μιλησω εν συντομια για την βασανιστικη αλλα ευλογημενη αναβαση στη κορυφη.
Αφου εφτασα βραδυ πια στον τελευταιο σταθμο-ενα μικρο εκκλησακι με εναν χωρο φιλοξενιας, χωρις κρεβατια φυσικα, στα 1500μ.-πριν την τελικη αναβαση για την κορυφη,ο μοναχος που ζουσε εκει με καλοσωρισε και μου προσφερε ενα νεροποτηρο με οινο και τσιπουρο για να συνελθω οπως μου ειπε απο την κακουχια.
Πραγματι ημουν τελειωμενος απο την αναβαση.
Περπατουσα απο τις 7.00 το πρωι και ηταν περασμενες 9.00 το βραδυ.
Σε λιγη ωρα ημουν οντως καλυτερα αλλα παρεμενα ψοφιος.
Ετσι καληνυχτισα τον γεροντα και δυο αλλα παιδια που βρισκονταν εκει,πηγα στον ”ξενωνα” και ριχνοντας τον υπνοσακκο στο πατωμα,επεσα και ξεραθηκα.
Το χαραμα μας ξυπνησε ο γεροντας.
Σηκωθηκα,εφτιαξα εναν καφε στο γκαζακι που ειχα στο σακιδιο.
Ειδα και εναν γεροντα πολυ μεγαλο στη ηλικια που τον συνοδευαν ενας πολιτης και ενας νεος μοναχος ο οποιος ηταν τελικα το πνευματικο του παιδι.
Ηταν Ρωσοι!!
Ειχαν ερθει να προσκυνησουν την Χαρη της.
Μα…ποτε ηρθαν,σκεφτηκα.Οταν εφτασα το προηγουμενο βραδυ δεν ηταν εκει.
Οσο να πιω τον καφε αυτοι ειχαν ξεκινησει για την κορυφη.
Εφυγα και γω σιγα-σιγα.
Η αναβαση ηταν μαρτυριο,πολυ δυσκολη,εξουθενωτικη.
Κατα τις εντεκα εφτασα στην κορυφη.
Με περιμεναν.
Εχει ενα μικρο εκκλησακι απανω στην κορυφη,οχι μεγαλυτερο απο 10τ.μ.και μια στερνα με νερο.
Το εκκλησακι της Παναγιας ηταν ζωσμενο με αλεξικεραυνο,το γυρω μερος(βραχωδες) το ειχαν τσακισει οι κεραυνοι.
Αμεσως ο ηλικιωμενος γεροντας μας εβαλε μεσα στο ναο και αρχισε λειτουργια,στα ρωσικα φυσικα.
Η δυναμη της ψαλμωδιας του με σοκαρε αν και δεν ηταν καλλιφωνος ο γεροντας,η δυναμη που εξεπεμπε ηταν θα ελεγα ανυπερβλητη αν και δεν καταλαβαινα λεξη.
Σε μια στιγμη σηκωσε το πετραχειλι του και μας σκεπασε και τους τρεις.
Χωρις να το καταλαβω αρχισα να κλαιω με λυγμους,ασταματητα.
Ενω εκλαιγα προσπαθουσα να καταλαβω τι μου συμβαινει,ομως διαπιστωσα οτι και οι αλλοι δυο εκλαιγαν και αυτοι.
Αφησα τον εαυτο μου να παραδωθει αδιαφορωντας για οτιδηποτε.
Ηταν κατι αλλοκοτα λυτρωτικο,εξαγνιστικο θα ελεγα.
Οταν τελειωσε ο γεροντας,βγηκαμε απο τον ναο και εκανε αγιασμο στην στερνα.
Εκει εξω επικρατουσε μεταξυ μας μια ευφορικη κατασταση.
Δεν μπορουσαμε να συννενοηθουμε ομως νιωθαμε αδελφομενοι,χοροπηδουσαμε αγκαλιασμενοι,πλυμμηρισμενοι απο μια εξωπραγματικη χαρα.
Ηπιαμε νερο Αγιασμενο.
Σε καποια στιγμη ο γεροντας τους εκανε ενα νοημα,γυρισαν προς εμενα και με αγκαλιασαν λεγοντας μου σε σπαστα ελληνικα…”αδελφος μας,για παντα”.
Συγκλονιστηκα,δεν μπορουσα να πιστεψω οτι εφευγαν.
Πηγα στο γεροντα του φιλησα το χερι και του εκανα νοημα να μεινουν λιγο ακομη (εγω θα εμενα στην κορφη για δυο μερες ακομη).
Με χαιδεψε στο κεφαλι και μου εδωσε να καταλαβω οτι επρεπε να φυγουν.
Ηταν αβασταχτο,ετσι ενιωσα.
Τους εβλεπα να κατεβαινουν το δυσκολο μονοπατι και δεν μπορουσα να συγκρατησω τους σιωπηλους λυγμους μου.
Εμεινα μουδιασμενος να τους κοιτω μεχρι που χαθηκαν απο τα ματια μου.
Καθησα για καμποση ωρα κατω προσπαθωντας να συνειδητοποιησω τι μου ειχε συμβει.
Τα ματια του γεροντα ηταν κατι μοναδικο,ελαμπαν,με κοιτουσε και ενιωθα μια ζεστασια να περιβαλλει το σωμα μου.
Δεν θα τους ξεχασω ποτε!!
Συγνωμη αν κουρασα αλλα αυτη την εμπειρια ποια τεχνητη νοημοσυνη μπορει να την δημιουργησει?
Δημητρης
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Τιμη μου κ.Καλλιοπη!!!!
Και δική μου, Δημήτρη, γιατί η προσωπική σου εμπειρία ήταν συγκλονιστική και δεν ήθελα να χαθεί μέσα στα σχόλια…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!……..