Τούτο το ποίημα με συγκλονίζει… η μελοποίησή του, μ’ ανατριχιάζει…η ερμηνεία του, μυσταγωγεία…
Ο Οδυσσέας Ελύτης, το έγραψε…
Ο Δημήτρης Λάγιος, το μελοποίησε…
Ο Παντελής Θαλασσινός, το ερμήνευσε…
Δεν μπόρεσα ποτέ να σιγοντάρω την θεϊκή ερμηνεία…το κλάμα γινόταν πάντα μια καταιγίδα που ξέπλενε την ψυχή μου…
Λατρεία για μια Πατρίδα χιλιοπληγιασμένη μέσα στους αιώνες… π’ ακόμα αντέχει στις πισώπλατες μαχαιριές…
… ίσως γιατι είν’ ευλογημένη από τους θεούς και Τον Θεό…
… ίσως γιατί σ’ αυτή γεννήθηκαν ΗΡΩΕΣ…
… ίσως γιατί το αίμα τους στο πέρασμα των αιώνων, μεταγγίζει αίμα στην ΑΓΙΑ ΓΗ…
… σ’ αυτή την ΙΕΡΗ ΓΗ, που πετράδι της γης μοναδικό είναι…
Κι είμαι περήφανη π’ αυτή η ΓΗ, με γέννησε και σ’ αυτή θα γίνω κάποτε λίπασμά της…
Η γενετιρα μου βγαζη λιγους αλλα πολλους.
ΕΛΥΤΗ, ΜΥΡΙΒΗΛΗ ,ΕΥΤΑΛΙΩΤΗ,ΘΕΟΦΙΛΟ,
ΣΑΜΦΩ ,ΑΛΚΑΙΟ,ΠΙΤΑΚΟ.
ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ,Η ΚΥΘΑΡΑ ΑΝΑΚΑΛΙΥΘΗΚΕ,ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΛΕΣΒΟ,ΠΡΟΤΟΥ 5 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ.
ΕΚΕΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΘΗΖΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Η ΠΙΟΙΣΗ,Η ΣΑΤΥΡΑ.
ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ.ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΟΝΗ ΛΕΣΒΟΥ.
ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΚΟΜΟΠΟΛΗ,ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΣΑΤΥΡΑ.
ΛΕΣΒΟΣ Η ΒΑΣΗΛΗΣΑ ΤΗΣ ΠΙΟΙΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΙΑΣ.
ΔΗΜΙΟΣ.