να ονειρεύομαι...τ’ όνειρο είναι που μαγεύει... (μουσικό βίντεο, χιούμορ και ταινία)
Προβολές:213
‘Οταν μέσα σου βάλεις την ομορφιά της Αγάπης και αφεθείς σ’ αυτή, δεν θα σε πληγώσει ποτέ…
… γιατί θάχεις μάθει πια, πως Αγάπη και Θάνατος, είναι ΕΝΑ.
Γιατί όταν Αγαπάς αληθινά, έχεις αφαιρέσει από μέσα σου κάθε αρνητικό συναίσθημα…
… έχεις σκοτώσει το ΕΓΩ σου..
Ίσως το πιο όμορφο τραγούδι, που η Αγάπη κι ο Θάνατος ταυτίζονται…
“Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο να ταξιδεύω
με τον έρωτα γύρω και το θάνατο κάτω απ’ τα μάτια
Ξόδεμα συνέχεια δεν υπάρχουν μάσκες
τ’ όνειρο είναι που μαγεύει”
καλό σας βράδυ…
Καλλιόπη
Προβολές : 213
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
https://www.youtube.com/watch?v=n6y8rMiWiZY&ab_channel=%D0%9B%D0%B8%D0%B4%D0%B8%D1%8F%D0%97%D0%B0%D1%85%D0%B0%D1%80%D1%87%D1%83%D0%BA%40%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B4%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%8F%D0%B8%D0%BF%D0%BE%D0%B6%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%8F.
Υπέροχο…
Υπέροχο…! Κ. Καλλιοπη…
Καλησπέρα σας…
και σε Όλους….
Νομίζω δεν είμαι απόλυτα σίγουρος…
Ότι όλα τα προβλήματα μας…
Ξεκινούν με τα δηλητήρια της κοσμικότητας…
Στο να μασήσουμε τα πάντα…
Πίνοντας και διψώντας μεν…
Ανθρωπίνως………
Αλλά αμάσητοι καρποί…
Πολύ δηλητηριασμένοι…
Και αν υπάρχουν και ψυχολογικές αγκυλώσεις…
Από περιβάλλοντα…
Είτε από κλήσεις…
Τότε την πατάς πιο εύκολα τις μπανανόφλουδες…
Μέσα σου…
Πόσο μάλιστα και από το περιβάλλοντα…
Και τις συνθήκες…
Και όλα αυτά…
Οφείλονται στο μη άφημα των άπειρων κοσμικών…
Ερεθισμών…
Των ανθρώπων…
Και μασήματος…
Να γευτούμε το ένα…
Να γευτούμε το άλλο…
Και μας ξεφεύγει το ασύλληπτο έργο τέχνης της αγάπης… που μας περικλείει παντού…
Συγκρίνοντας έτσι…
Βλέπουμε τα εμπόδια…
Και με την ιδία μας την φύση…
Αρχίζουμε να βλέπουμε τους εχθρούς μέσα μας…
Όμως μη γνωρίζοντας ότι έτσι αυτά πολλά δηλητήρια είναι…
Και αυξάνουν πόνο…
Κενό…
Κενοδοξία…
Αποστείρωση…
Ξήρανση…
Απογοήτευση…
Και αντί για λύση…
Κατρακύλημα…
Απωθημένα…
Σε έναν λαβύρινθο δίχως τέλος…
Με την απογοήτευση…
να διαδέχεται η μια την άλλη…
Άθελα ή ηθελημένα σπείραμε..
Περιμένοντας…
Ή προσδοκώντας το καλύτερο…
Μη θέλοντας να αφαιρέσουμε…
Την ύπαρξη μας από τα κοσμικά…
Περιπλέκοντας την κατάσταση μας..
Που γίνετε αρρώστια…
Με μια κατανόηση…
Του στενού μυαλού μας…
Και της κάρδια μας…
Δίχως χώρο…
Δίχως κανέναν αέρα μέσα της…
Ασφυκτιούμε…
και πάσχουμε από κατανόηση…
Και το εγώ μας…
Που είναι κολλημένο στα κοσμικά…
Κάποτε όλα θα τελειώσουν για εμάς…
Η αυλαία θα πέσει…
Η παράσταση θα τελείωση…
Για το δικό μας έργο….
Όπως τρισδισεκατομοιριων ψυχών….
Δίχως να γνωρίσαμε να ζούμε…
Όχι όπως προσφέρετε από κοσμικές και φιλοσοφικές έννοιες..
Αλλά όπως προσφέρετε μέσα από την αγάπη που δεν γνωρίσαμε…
Και εκεί στο άπειρο…
Θα δούμε την αγάπη…
Αλλά δεν θα μας γνωρίσει από την παραμόρφωση μας…
Και θα δούμε την απόλυτη ασχετοσύνη μας…
Στην ζωή που καταναλώσαμε…
Σε πράγματα…
Ψεύτικα…
Μηδενικά…
Και ξεσπάσματα άσκοπα…
Χάνοντας τον δρόμο…
Μέσα από τον πόνο και την οδύνη που περικλείει τον κόσμο τούτο…
Που μόνο η γνωριμία με την αληθινή αγάπη…
Αποκτούν όλα νόημα…
Και ύπαρξη…
Υπερπηδώντας τα όλα…
Παρασυρόμενοι στο πνεύμα της κάθε ψεύτικης εποχής…
Του κάθε μικρού…
Ή μεγάλου περιβάλλοντος που μας περικλείει…
Μερικές φορές δεν υπάρχει δύναμη ούτε μια λέξη να διαβάσεις…
Και εκεί είναι που η ψυχή απαιτεί την τροφή της…
Την αναπτέρωση..
Το ξαλάφρωμα…
Την λύτρωση…
Την αναζήτηση της πραγματικής της τροφής…
Και δύναμης που αποζητά…..
Την γνωριμία της πραγματικής μάχης…
Πνίγοντας τα θέλω μας….
Ή ταΐζοντας τα
Για μια ακόμη φορά…
Βασανίζοντας και μαστιγώνοντας την…
Πετώντας την στον λαβύρινθο…
Με τα τσακάλια….
https://www.youtube.com/watch?v=eIEFzT0Wejg&ab_channel=birkanakda%C4%9F
https://www.youtube.com/watch?v=tKVzm0SBYtQ&ab_channel=Yanni
Δύσκολο πια να ονειρευτείς σ’ έναν κόσμο που ο ένας προσπαθεί να φάει τον άλλο… υπέροχες μουσικές… σκέπτομαι πόσο μερώνει η ψυχή δίπλα σε ξωκκλήσια και θάλασσες…
Το να τρώμε ο ένας τον άλλο…
Είναι ακριβώς αυτό που θέλει…
Και το καταφέρνει…
Σπέρνοντας τα κενά στον άνθρωπο παντού…
Και τρέχοντας ο άνθρωπος να κρεμαστεί από κάπου…
Με φιλοδοξίες…
Για να πραγματοποιηθεί η ανασφάλεια του μέσα…
Τα άλυτα…
Πάνω σε άλλον άνθρωπο…
ειςς βάρος…
Και όχι πραγματικά… και αυθόρμητα…
Με παραδοχή…
Αυτός είμαι…
Αρχίζει και τρώει…
Είναι θλιβερή η κατάσταση…
Κρίμα μας…
Γιατί όλοι έχουν…
Κάτι ξεχωριστό…
Μοναδικό…
Και όσο πρέπει…
Στον κάθε ένα…
Κρίμα…
Ζήλια…
Φθόνος…
Και η κατσίκα του γείτονα…
Που μπορεί να μην έχει απολυτος τίποτα….
Από γνώσεις…
Πλούτοι…
Είναι αρρώστια…
Για να μην αντικρίσουμε την κατάντια μας…
Δεν είναι άσχημο…
Άμα ξέρεις ότι είσαι…
Πάτος…
Καμένος…
Χαμένος…
Μπερδεμένος…
Κ.ΛΠ.
Είναι το μεγαλύτερο δώρο που σου προσφέρει η αγάπη…
Για να σωθείς…
Λέγετε αυτογνωσία…
Με λίγο φιλότιμο…
Και λίγη καλή θέληση…
Όλα έρχονται στα ίσια τους…
Δεν είμαστε για να κλαίμε την μοίρα μας…
Αλλά για να αντιμετωπίζουμε τα λάθη μας…
Όπως στρώνει ο κάθε ένας κοιμάται…
Και έτσι θα υπάρξει και συμπόνια…
Κατανόηση…
Και αλληλοθεραπεία…
Χάδι…
Σε όποιον καταλαβαίνει…
Και δεν τον ενδιαφέρει…
Πόσο χάλια θα τον δουν…
Όντος… Κ. Καλλιόπη…
Διψά η ψυχή για τέτοιες στιγμές…
Είναι πολύ βοηθητικές…
https://www.youtube.com/watch?v=JXVRjIdJjCA&ab_channel=MarkLanegan-Topic