Του Marwan Bishara
Ο φασισμός ήταν στο μυαλό των φίλων και των εχθρών του Ισραήλ από τότε που «το Εβραϊκό Κράτος» διεξήγαγε τις τελευταίες του εκλογές και ο πρώην πρωθυπουργός του Μπενιαμίν Νετανιάχου ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό νέου συνασπισμού. Οι προειδοποιήσεις σχετικά με το Ισραήλ που «οδεύει προς μια φασιστική θεοκρατία» ή «ο ύπνος περπατά στον εβραϊκό φασισμό»έχουν πολλαπλασιαστεί.
Αλλά όλες αυτές οι προειδοποιήσεις φαίνεται να πέφτουν στο κενό, καθώς ο Νετανιάχου χαράζει μια πορεία πίσω στην πρωθυπουργία σε συνασπισμό με τα φασιστικά κόμματα του Ισραήλ.
Απορρίπτει τις ανησυχίες για την πιθανή κατάρρευση της δημοκρατίας του Ισραήλ και την επιδείνωση της φήμης του στη Δύση, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, επιμένοντας ότι όταν πρόκειται για το μέλλον του εβραϊκού κράτους, είναι αυτός, ο Νετανιάχου, που θα έχει τον τελευταίο λόγο – στο Ισραήλ όπως και στην Αμερική .
Αυτό μάλλον είναι αλήθεια. Δεν είναι όμως καθησυχαστικό. Είναι καταστροφικό.
Η Ουάσιγκτον μέχρι στιγμής παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό σιωπηλή, ακόμη και όταν αρκετοί επιφανείς Αμερικανοεβραίοι μίλησαν ενάντια στη φασιστική απειλή που προέκυψε από την ισραηλινή κάλπη.
Αντί να αντιμετωπίζει άμεσα τις ανησυχίες, η κυβέρνηση Μπάιντεν πρότεινε άτσαλα ότι θα έκρινε την επόμενη κυβέρνηση του Νετανιάχου «με βάση τις πολιτικές της, όχι τις προσωπικότητες».
Αν ο Τραμπ ήταν απερίσκεπτος, ο Μπάιντεν είναι συνεργός.
Όσο για τα αραβικά καθεστώτα που συνεχάρησαν τον Νετανιάχου για τη νίκη του, δεν μπορώ να βρω την κατάλληλη λέξη.
Αλλά μην κάνετε λάθος, το πρόβλημα του φασισμού στο Ισραήλ έγκειται λιγότερο στα εξτρεμιστικά κόμματα που θα αποτελέσουν μέρος της επόμενης κυβέρνησης και περισσότερο στους βοηθούς τους – τον Νετανιάχου και το σοβινιστικό κόμμα του Λικούντ που επί μακρόν αγωνιζόταν για ένα εβραϊκό κράτος που θα κυριαρχεί και στις δύο πλευρές της Ιορδανίας. Ποτάμι.
Στο αυτοβιογραφικό του τερατούργημα, Bibi, My Story, το οποίο είναι εν μέρει αυτοεπίγνωση, εν μέρει προπαγάνδα και εν μέρει φασιστικό μανιφέστο, ο Νετανιάχου αφιερώνει ένα κεφάλαιο στον αείμνηστο πατέρα του, Μπενζιόν.
Καυχιέται για το ρεκόρ του ως εκδότης μιας έκδοσης που εύστοχα ονομάζεται Hayarden (Ο Ιορδάνης) και ως ηγετική φωνή στο μαχητικό ρεβιζιονιστικό κίνημα που επέμενε στο εβραϊκό δικαίωμα στην κυριαρχία σε ολόκληρη την ιστορική Παλαιστίνη.
Οι ρεβιζιονιστές μαχητές, οι οποίοι τελικά ίδρυσαν τον προκάτοχο του Likud, Herut, ήταν διαβόητοι για τις τρομοκρατικές τους επιχειρήσεις πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας του 1948.
Εκείνο το έτος, μια σειρά από κορυφαίες εβραϊκές φωνές, όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, η Χάνα Άρεντ και άλλοι, περιέγραψαν το Κόμμα των Ερούτ σε μιαδημόσια δήλωση πουδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα New York Times ως ένα «πολιτικό κόμμα που μοιάζει πολύ με την οργάνωση, τις μεθόδους, την πολιτική του φιλοσοφία και κοινωνική έκκληση στα ναζιστικά και φασιστικά κόμματα».
Το μήλο κάτω από την μηλιά. Όπως κήρυξε ο ρεβιζιονιστής γκουρού του πατέρα του Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκι στο διαβόητο δοκίμιό του του 1923, The Iron Wall, ο Νετανιάχου πιστεύει επίσης ότι ο Σιωνισμός πρέπει να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για να πείσει τους Παλαιστίνιους Άραβες να εγκαταλείψουν τα δικαιώματά τους στην πατρίδα τους.
Ο Νετανιάχου μπήκε στην πολιτική με αυτή την πεποίθηση και σιγά σιγά χτίστηκε ως ο πατέρας του σύγχρονου ισραηλινού φασισμού.
Ξεκίνησε δαιμονοποιώντας τον τότε πρωθυπουργό Yizhak Rabin επειδή υπέγραψε τις Ειρηνευτικές Συμφωνίες του Όσλο και βοήθησε να ανοίξει ο δρόμος για τη δολοφονία του από έναν Εβραίο φανατικό. Μόλις έγινε πρωθυπουργός το 1996, άρχισε να καλλωπίζει μια νέα γενιά φασιστών και ρατσιστών ηγετών.
Άνθρωποι όπως ο Avigdor Lieberman , ο Gideon Sa’ar, ο Naftali Bennett και η Ayelet Shaked ωρίμασαν όλοι υπό την πτέρυγά του στο κόμμα Likud και συνέχισαν να σχηματίζουν και να ηγούνται των δικών τους ακροδεξιών κομμάτων.
Πριν από τις τελευταίες εκλογές, ο Νετανιάχου δημιούργησε επίσης μια νέα σχέση μεταξύ των φασιστικών-θρησκευτικών κομμάτων Otzma Yehudit και του Θρησκευτικού Σιωνισμού, προσκαλώντας τους ηγέτες τους, Itamar Ben Gvir και Bezalel Smotrich, στο σπίτι της οικογένειάς του για να βοηθήσουν προσωπικά να γεφυρώσουν τις διαφορές τους. Ο Νετανιάχου ήθελε να τους ενώσει σε έναν εκλογικό κατάλογο, ώστε να μπορέσουν να μπουν στο κοινοβούλιο και να τον βοηθήσουν να επανέλθει στο γραφείο του πρωθυπουργού.
Και τα κατάφερε. Θεαματικά.
Ενώ οι δημοσκοπήσεις είχαν προβλέψει ότι τα δύο κόμματα δεν θα ξεπερνούσαν το όριο που απαιτείται για να εισέλθουν μεμονωμένα στην Κνεσέτ, ενωμένοι κέρδισαν 11 τοις εκατό των ψήφων και 14 κοινοβουλευτικές έδρες στην Κνεσέτ των 120 εδρών. Ακόμη χειρότερα, ο Ben Gvir, ο οποίος είναι σαν Νετανιάχου με στεροειδή, τα πήγε ιδιαίτερα καλά μεταξύ των νέων του Ισραήλ.
Ο Νετανιάχου έχει επίσης καλλιεργήσει στενές σχέσεις με τα δύο κύρια υπερθρησκευτικά κόμματα του Ισραήλ – το ultra είναι η λέξη που λειτουργεί – το Shas και ο Ενωμένος Τορά Ιουδαϊσμός, τα οποία επιδιώκουν την εξουσία επί των θρησκευτικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών υποθέσεων στο εβραϊκό κράτος. Τώρα, θα πάρουν όλα όσα ήθελαν και πολλά άλλα.
Σε αντάλλαγμα, οι νέοι εξτρεμιστές εταίροι του συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία για να περιορίσουν τον ρόλο του δικαστικού κλάδου και να τερματίσουν την εποπτεία του ανωτάτου δικαστηρίου στην Κνεσέτ.
Αυτό όχι μόνο θα επιτρέψει στον Νετανιάχου να σφίξει τον έλεγχο του στη χώρα, αλλά και θα τον βοηθήσει να ξεφύγει από τη νομική λογοδοσία μετά την κατηγορία του για δωροδοκία, απάτη και παραβίαση εμπιστοσύνης. Αυτά τα κόμματα έχουν ήδη χρησιμοποιήσει την πλειοψηφία τους στην Κνεσέτ για να ανοίξουν το δρόμο για τον επικεφαλής του κόμματος Shas, Aryeh Deri, να γίνει υπουργός παρά την καταδίκη του για δωροδοκία και φοροδιαφυγή.
Πέρα από τη διαφθορά, οι ακροδεξιοί φανατικοί του Ισραήλ ορίζονται από ορισμένα βασικά φασιστικά χαρακτηριστικά, όπως η πίστη σε ένα θεϊκό και ιστορικό έθνος και παράδοση που είναι ανώτερη από κάθε έννοια σύγχρονης δημοκρατίας και ιθαγένειας. έντονο αίσθημα θλίψης και θυματοποίησης. μιλιταριστικές τάσεις· και λατρεία λατρείας με ένα χρυσόμετάλλιοπίστης Νετανιάχου για να πάει μαζί της.
Οδηγούνται επίσης από έναν ομολογημένο ρατσισμό προς τους Παλαιστίνιους, τους οποίους θεωρούν ως παρεμβαίνοντες στη γη της επαγγελίας τους.
Πράγματι, η νέα κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Νετανιάχου αντιτίθεται σθεναρά στην ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, υποστηρίζει την επέκταση των παράνομων εβραϊκών εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, προσπαθεί να προσαρτήσει μέρος, αν όχι ολόκληρη τη Δυτική Όχθη, και αρνείται την ισότητα στη γηγενή παλαιστινιακή μειονότητα στο εβραϊκό κράτος.
Θα απαιτήσει από τους Παλαιστίνιους να παραδεχτούν την ιστορική τους ήττα και να αναγνωρίσουν την αποκλειστική ιδιοκτησία της χώρας από τους Εβραίους προκειμένου να ζήσουν ειρηνικά.
Πολλά από αυτά είχαν προβλεφθεί από τον αείμνηστο καθηγητή Zeev Sternhell, έναν επιζώντα του Ολοκαυτώματος και την κορυφαία αρχή του Ισραήλ για τον φασισμό, ο οποίος εξήγησε στο δοκίμιό του το 2018 με τίτλο «In Israel, Growing Fascism and a Racism Akin to Early Nazism» ότι αυτοί οι φασίστες «δεν επιθυμούν να βλάψουν σωματικά τους Παλαιστίνιους. Επιθυμούν μόνο να τους στερήσουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, όπως η αυτοδιοίκηση στο κράτος τους και η ελευθερία από την καταπίεση». Αν και ο διορισμός του σαδιστή Ben Gvir ως υπουργού Εθνικής Ασφάλειας είναι να ευχηθεί στους Παλαιστίνιους σωματική βλάβη.
Εν ολίγοις, όσοι συνεχίζουν νααμφιβάλλουν ότι ο φασισμός είναι ένας επικείμενος κίνδυνος για το Ισραήλ, δεν δίνουν σημασία στο πώς οι σοβινιστικές του δυνάμεις που συνενώνονται σχεδιάζουν να ρημάξουν ό,τι έχει απομείνει από τους φιλελεύθερους θεσμούς του Ισραήλ, προκειμένου να μετατρέψουν το εβραϊκό κράτος σε ένα πλήρες φασιστική θεοκρατία.
Δεν είναι ώρα για κατευνασμό.
Ο Marwan Bishara είναι ένας συγγραφέας που γράφει εκτενώς για την παγκόσμια πολιτική και θεωρείται ευρέως ως ηγετική αρχή για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, τη Μέση Ανατολή και τις διεθνείς στρατηγικές υποθέσεις. Προηγουμένως ήταν καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Βρε Καλλιόπη! Μού επιτρέπεις να περιαυτολογήσω; Μαντεύοντας ουχ ήττον την κατάφασή σου, σου υπενθυμίζω ότι το “Πραγματικό Πρόσωπο του Φασισμού” είναι ιουδαϊκό!