Δεν ξέρω σε τι ακριβώς αποσκοπεί το τσουβάλιασμα σε μία αρχή, δύο πολύτιμων αγαθών – του νερού και της ενέργειας – μαζί με ένα άσχετο σε καθαρά κοινωνική βάση βρώμικο προϊόν, που προέρχεται από κάθε είδους δραστηριότητα σε στεριά και θάλασσα, τα απόβλητα.
Και πραγματικά, πέραν όσων αναφέρει ή καταγγέλλει η αντιπολίτευση στο σύνολό της, δεν ξέρω ποιου ή ποιων λευκών κολάρων ιδέα ήταν, να διαλυθεί η σημερινή Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) και να μετατραπεί με συνοπτικές διαδικασίες σε Ρ.Α.Α.Ε.Υ. (Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων).
Οι διαπιστώσεις για τα προβλήματα διαχείρισης του νερού στη χώρα μας έχουν γίνει εδώ και χρόνια και είναι σε όλους γνωστά.
Κακή συντήρηση δικτύων, ή ακόμα και χρόνια εγκατάλειψη, που οδηγούν σε μεγάλες απώλειες νερού στα δίκτυα ύδρευσης (της τάξης του 20% – 30%) μέχρι την κάκιστη κατάσταση των αγροτικών δικτύων άρδευσης.
Το αποτέλεσμα προφανές, άσκοπη υπερκατανάλωση νερού, την ίδια ώρα που υπάρχουν μεγάλες αγροτικές εκτάσεις άνυδρες και μη παραγωγικές, αλλά και δεκάδες χωριά ή κωμοπόλεις, ακόμα και μεγάλες πόλεις που δεν έχουν καν πόσιμο νερό ή αυτό είναι κάκιστης ποιότητας και ανθυγιεινό.
Χωρίς καμία αντιπολιτευτική διάθεση και επειδή συμβαίνει να έχω ασχοληθεί επί χρόνια με το υδατικό δυναμικό της χώρας και την (μη) ορθή αξιοποίησή του, δεν γίνεται κύριοι της κυβέρνησης, μέσα σε λίγες ημέρες, να περάσουν σχεδόν 300 άρθρα κρίσιμων ενεργειακών και περιβαλλοντικών ρυθμίσεων, υποτιμώντας κάθε έννοια δημόσιας διαβούλευσης και χρηστής νομοθέτησης, καθώς δόθηκαν μόνο 4 ημέρες σε διαβούλευση για το μισό σχεδόν νομοσχέδιο.
Και το ακόμα χειρότερο, όλες οι διατάξεις και τα άρθρα για το νομοσχέδιο αυτό, συντάχθηκαν κυριολεκτικά εν κρυπτώ, καθώς δεν συμμετείχε κανένας θεσμικός φορέας, όπως οι δεκάδες ΔΕΥΑ (κοινωφελείς, μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με ανταποδοτικότητα) ανά τη χώρα, οι δήμοι και οι Περιφέρειες.
Το ερώτημα έρχεται μόνο του, ποιος ο λόγος αυτής της σπουδής, για ένα τέτοιο μείζον θέμα, ειδικά του νερού και με την πρόβλεψη πλέον η τιμολόγηση του να περνάει στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας;
Είναι άραγε εκτός πραγματικότητας οι φόβοι που διατυπώνουν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι οδεύουμε ολοταχώς προς αύξηση των τιμολογίων του νερού ή ακόμα χειρότερα στην πιθανή ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης υδάτινων πόρων και ύδρευσης; Τελικά, ποιος θα αποφασίζει την τιμολογιακή πολιτική που θα ακολουθείται για το πολύτιμο αυτό κοινωνικό αγαθό;
Μπαίνω στον πειρασμό να μιλήσω “επί προσωπικού”, όπως είθισται να λέγεται. Ο κ. Σκρέκας είναι Θεσσαλός, βουλευτής Τρικάλων, γνωρίζει τα προβλήματα ύδρευσης και άρδευσης, ειδικά του θεσσαλικού κάμπου και πολλών ημιορεινών και πεδινών χωριών και περιοχών.
Τα γνωρίζω και εγώ επίσης. Τι σχέση μπορεί να έχει για την ίδια Αρχή, τη Ρ.Α.Α.Ε.Υ., τα νερά με τα απόβλητα; Εκτός αν μελλοντικά ο εργολάβος που θα αναλάβει τα απόβλητα π.χ. της Καρδίτσας, αναλάβει και τη διαχείριση των νερών της λίμνης Πλαστήρα ή του Πηνειού ή του Αχελώου ακόμα ακόμα.
Δεν υπάρχει καμία λογική ορθής διαχείρισης των νερών της χώρας, με την διαχείριση-αξιοποίηση των αποβλήτων, κανένας απολύτως σοβαρός λόγος να υπάρχει συνδιοίκηση και για τα δύο, προσθέτοντας και την ήδη υπάρχουσα ενέργεια.
Αυτά προς το παρόν, αλλά θα επανέλθω, το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και δεν επιδέχεται καμία πολιτική ή κομματική εκμετάλλευση – το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όχι αγαθό εμπορικής εκμετάλλευσης.
