Ξυπνώντας σε Έναν Εφιάλτη

Ένα πράγμα που αυτή η παγκόσμια αφύπνιση (τουλάχιστον μια αφύπνιση για μένα και τους συντρόφους μου) με έκανε να συνειδητοποιήσω είναι ότι όλοι μας ζούμε σε μια απόλυτη κόλαση εδώ και αρκετό καιρό. Δεν θα μιλήσω εκ μέρους σας, αλλά για μένα φαίνεται ότι όλες οι εξελίξεις στην τεχνολογία δεν έχουν κάνει πραγματικά το παραμικρό για να στηρίξουν το ανθρώπινο πνεύμα.

Σίγουρα, μπορεί να ζούμε περισσότερο, δεν έχουμε παράσιτα που ροκανίζουν συνεχώς τη σάρκα μας, δεν έχουμε ανεξέλεγκτες λοιμώξεις και εσωτερικές φρικαλεότητες που μαίνονται μέσα στο σώμα μας (όχι συνήθως, αλλά όλο και περισσότερο με τον καρκίνο), μπορούμε να κυκλοφορούμε με αυτοκίνητα, να πετάμε σε όλο τον κόσμο, να βλέπουμε τηλεόραση, να παίζουμε βιντεοπαιχνίδια στον υπολογιστή ή στο τηλέφωνό μας.

Yahoo.

Ναι, η τεχνολογία είναι επίσης υπεύθυνη για πολλά καλά πράγματα, όπως η ευκολία στην προμήθεια τροφίμων, το καθαρό νερό κ.λπ. αλλά μείνετε μαζί μου εδώ.

Η ιατρική τεχνολογία έχει κάνει θαύματα για την ανακούφιση πολλών ανθρώπινων δεινών. Ή μήπως όχι; Δεν είμαι ιστορικός της ιατρικής, αλλά έχω διαβάσει αρκετά συχνά ότι σήμερα έχουμε περισσότερες ασθένειες, περισσότερες παθήσεις, περισσότερα καρδιακά προβλήματα, περισσότερο αυτό περισσότερο εκείνο.

Πόσες φορές έχετε ακούσει από το στόμα ενός εκατοντάχρονου ότι το κλειδί για τη μακροζωία του είναι να μην πηγαίνει στο γραφείο του γιατρού;

Οι στατιστικές δείχνουν ότι τα νοσοκομεία είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη. Φυσικά υπάρχουν και άλλα πράγματα, αλλά καταλαβαίνετε πού θέλω να καταλήξω.

Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που προσπαθούν να βγουν από το δίκτυο – να πετάξουν μακριά το κινητό τηλέφωνο, τις τηλεοράσεις, το διαδίκτυο, να ζήσουν χιλιόμετρα μακριά από νοσοκομεία και γιατρούς. Το να ζεις με τους θάμνους δεν είναι ότι αφήνεις την περισσότερη τεχνολογία και λες να πάει στο διάολο;

Έχετε ποτέ σκεφτεί πώς τα πάνε οι άνθρωποι στον τρίτο κόσμο όπου δεν υπάρχει εθνική υπηρεσία υγείας, πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, πολύ λίγη διαθέσιμη ιατρική τεχνολογία; Πώς τα πάνε τα εκατομμύρια στην ένδοξη ύπαιθρο, χιλιόμετρα μακριά από τις μεγάλες πόλεις, που φροντίζουν τα πρόβατα ή τις κατσίκες τους, που ζουν οικογενειακή ζωή, που χορεύουν, που γελάνε και που κλαίνε όταν η γιαγιά πεθαίνει φυσιολογικά; Πώς τα καταφέρνουν;

Αυτό περιγράφει πιθανότατα ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού.

Σίγουρα, λόγω της περιορισμένης πρόσβασης σε ιατρικές υπηρεσίες, υπάρχουν ιατρικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι που θα μας κούρδιζαν τα δάχτυλα των ποδιών καθώς ζούμε στο άνετο περιβάλλον του πρώτου κόσμου, αλλά και πάλι… οι άνθρωποι μπορεί να μην ζουν τόσο πολύ (ή μήπως όχι;) αλλά επιβιώνουν και πιθανώς ζουν μια αξιοπρεπή ζωή αν προστατευτούν από όλα τα άλλα πράγματα στο περιβάλλον που θα μπορούσαν να τους βλάψουν (και πάλι, τα κακά πράγματα εκεί έξω οφείλονται ουσιαστικά στην τεχνολογία και στη δηλητηρίαση των αστικών περιοχών από το wonton (Σημ.: τροφική δηλητηρίαση).

Μπορεί να μιλάω έξω από τα δόντια μου εδώ… Είμαι σίγουρος ότι αυτού του είδους οι πληροφορίες (ότι οι άνθρωποι χωρίς ιατρικές υπηρεσίες που ζουν τη φυσική ζωή τα καταφέρνουν καλά) μας αποκρύπτονται σε μεγάλο βαθμό, αλλά φαίνεται ότι το πραγματικό πράγμα που κάνει τους ανθρώπους ανθυγιεινούς στον υπόλοιπο κόσμο είναι η υγιεινή, η έλλειψη καθαρού νερού και οι διατροφικές ελλείψεις (έλλειψη φαγητού) – όλα αυτά μπορούν εύκολα να αποδοθούν στην πρόοδό μας στην τεχνολογία (και την επακόλουθη κακή χρήση της), την επακόλουθη ρύπανση, τις καταστροφές από ΓΤΟ και φυτοφάρμακα κ.λπ.

Κάνω λάθος; Υπάρχει κάποιος εκεί έξω που το διαβάζει αυτό και είναι ειδικός σε τέτοια θέματα και θέλει να με διαφωτίσει; Θα ήθελα να είμαι καλύτερα ενημερωμένος.

Αυτό το θέμα είναι πολύπλοκο. Φυσικά οι εξουσίες θέλουν όλοι μας να πιστεύουμε ότι αν δεν υπήρχε ο ΠΟΥ, οι γιατροί, τα εμβόλια και η ιατρική επιστήμη, ο μισός κόσμος θα είχε πεθάνει μέχρι τώρα.

Αυτό μπορεί πράγματι να είναι αλήθεια, αλλά τι ακριβώς θα μας σκότωνε; Ο φυσικός κόσμος; Ή ο ανθρωπογενής κόσμος; Θα ήταν δύσκολο να γίνει αυτή η εκτίμηση, λόγω, προφανώς, του γεγονότος ότι δεν υπάρχει μέρος στη γη που να μην έχει μολυνθεί από το άπληστο, και συχνά κακό, χέρι του ανθρώπου.

Εκτός από τα ιατρικά ζητήματα, πώς αλλιώς η τεχνολογία έχει μειώσει τη ζωή μας; Από μια πολύ ευρεία προοπτική, τι έχει πάρει την κατιούσα καθώς η τεχνολογία έχει προχωρήσει προς τα πάνω; Η βία; Οι ασθένειες; Η κατάθλιψη; Αυτοκτονία; Άγχος; Αίσθημα ανούσιας ζωής; Λιγότερη αληθινή ευτυχία (το να είσαι φτιαγμένος από αδρεναλίνη και άλλα προσλαμβανόμενα ναρκωτικά δεν μετράει), Απώλεια οικογενειακών αξιών; Κακοποίηση των παιδιών; Κατάχρηση ναρκωτικών; Αλκοολισμός; Παιδοφιλία; Απομόνωση και εγκατάλειψη;

Να συνεχίσω; Τι θα μπορούσατε να προσθέσετε σε αυτόν τον κατάλογο;

Συσχέτιση χωρίς αιτιώδη συνάφεια; Ίσως. Αλλά αυτό είναι κάτι που πιστεύω ότι θα έπρεπε όλοι μας να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο απ’ ό,τι κάνουμε. Για ένα παράδειγμα, δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές έχω δει άρθρα σχετικά με το πώς τα όπλα υπήρχαν στην κουλτούρα τη δεκαετία του ’50 και νωρίτερα με ελάχιστα ή καθόλου προβλήματα.

Λέσχες οπλοκατοχής σε σχολεία όπου οι νέοι έφερναν τουφέκια για εξάσκηση στοχοποίησης – καμία δολοφονία εκεί. Προφανώς δεν φταίει το όπλο, και λυπάμαι που θα τρυπήσω με αυτό το πανταχού παρόν μότο των υποστηρικτών των όπλων, “τα όπλα δεν σκοτώνουν ανθρώπους, οι άνθρωποι σκοτώνουν” – όσο κι αν αυτή η δήλωση έχει προβλήματα, θεμελιωδώς είναι αληθινή.

Το γεγονός ότι χρειάζεται πάντα ένας άνθρωπος πίσω από ένα όπλο για να προκαλέσει ζημιά και πριν από δεκαετίες, πριν από τη διάβρωση της κουλτούρας, οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο επιρρεπείς στο να τινάζουν στον αέρα παιδιά στην αυλή του σχολείου. Ο πολύ πραγματικός λόγος για τον οποίο ξαφνικά τα πράγματα είναι τόσο διαφορετικά στον κόσμο μας δεν αντιμετωπίζεται σοβαρά – για την ακρίβεια, καθόλου.

Τι σχέση έχει η εξέλιξη της τεχνολογίας με την οπλοχρησία; Λοιπόν, τίποτα άμεσα, εκτός από τα πιο προηγμένα αυτόματα όπλα, τα οποία έχουν κάποια σχέση με το πρόβλημα.

Στην πραγματικότητα, η εξέλιξη των τεχνολογικά προηγμένων δολοφονικών μηχανών αποτελεί τεράστιο μέρος του προβλήματος. Προφανώς όλοι γνωρίζουμε ότι ολόκληρος ο πλανήτης θα μπορούσε να αποτεφρωθεί με το πάτημα ενός διακόπτη. Χάρη στην τεχνολογία.

Η τεχνολογία έχει αποδώσει, ίσως πιο έμμεσα, στην ένοπλη βία με όλους τους θεμελιώδεις τρόπους που προτείνει αυτό το άρθρο: την υποβάθμιση της κουλτούρας, την εστίαση στον καταναλωτισμό και τον υλισμό και όχι στις ανθρώπινες αξίες και τον χαρακτήρα, την απομόνωση και την εγκατάλειψη των νέων (ιδιαίτερα των νεαρών ανδρών) την απώλεια της ψυχής και του πνεύματος και συνεπώς την απώλεια της ανθρώπινης ηθικής, δηλαδή την απώλεια της αγάπης.

Μήπως είμαι υπερβολικά ακραίος εδώ; Με τον τρόπο που μιλάω το μόνο πραγματικά ασφαλές μέρος για να είσαι άνθρωπος βρίσκεται στην εποχή των σπηλαιολόγων. Αμφιβάλλω αν είναι εφικτό να μεταπηδήσουμε πίσω στο παρελθόν σε μια τόσο απλή ύπαρξη.

Ίσως για να οδηγηθούμε με φυσικό τρόπο σε μια επανεκκίνηση (ω, αυτή η λέξη!) θα χρειαστεί μια πλημμύρα τύπου Νώε όπου όλοι θα εξαφανιστούν από τη γη (μια πυρηνική βόμβα, ή αρκετές από αυτές, είναι καλές σύγχρονες αντικαταστάσεις μιας πλημμύρας, ή ακόμα καλύτερα, ένας φονικός ιός!

Ή ακόμα καλύτερα, το δολοφονικό εμβόλιο για έναν ιό!) Ή, μπορούμε να κάνουμε αυτές τις σημαντικές προσαρμογές χωρίς να χρειαστεί να ξεκινήσουμε από την αρχή; Μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι με την πρόοδο της τεχνολογίας και να σταματήσουμε να κάνουμε τα λάθη που κάνουμε μόνο και μόνο επειδή η τεχνολογία πρέπει να είναι κερδοφόρα για να αξίζει να δημιουργηθεί;

Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας ώστε να μην είμαστε τόσο παθιασμένοι με τον καταναλωτισμό; Ή να μην είμαστε τόσο παθιασμένοι με το να ζούμε για πάντα (η αδιάκοπη επιδίωξή μας να τελειοποιήσουμε το ανθρώπινο σώμα με την τεχνολογία), ή να αποφεύγουμε τους κοινώς βιωμένους πόνους και τα βάσανα του σώματος; Τι είναι αυτό από το παρελθόν που είχαμε και δεν έχουμε πια, το οποίο κρατούσε όλα αυτά σε ένα είδος μεγαλειώδους τάξης;

Πιστεύω ότι είχαμε μεγαλύτερη κατανόηση του πνεύματος και της ψυχής μας απ’ ό,τι τώρα. Ναι, ένα μεγάλο μέρος αυτής της επίγνωσης μας δόθηκε μέσω της θρησκείας, αλλά δυστυχώς καθώς το υλιστικό παράδειγμα μας καταπλάκωσε, η θρησκεία έχασε το κύρος της. Πρέπει να επανέλθουμε σε μια βαθιά συνειδητοποίηση της φύσης και του ρόλου μας σε αυτήν, για να κατανοήσουμε ότι είμαστε σχεδιασμένοι να ζούμε και στη συνέχεια να πεθαίνουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο (σε αρμονία με τη φύση και με οξεία επίγνωση του μυστηρίου της δημιουργίας που μας περιβάλλει). Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε ξανά.

Εγώ πάντως δεν θα προτιμούσα να επιστρέψω στο να είμαι άνθρωπος των σπηλαίων.

Και μπορεί να είμαι πολύ άδικος αν κατηγορήσω την τεχνολογία καθεαυτή για τα προβλήματα που βλέπουμε στον πολιτισμό μας. Ίσως είναι πιο ακριβές να πούμε ότι είναι η πρόθεση πίσω από την πρόοδο της τεχνολογίας που μας απομακρύνει από τη φύση και από τον φυσικό τρόπο ύπαρξής μας. Όποιες και αν είναι οι λεπτομέρειες και οι αποχρώσεις, επιμένω στη γενική ανάλυση που έκανα εδώ.

Φαίνεται ότι πάντα είχαμε επίγνωση των κινδύνων από την πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης, της ρομποτικής κ.λπ. Αλλά κατά την άποψή μου οι ανησυχίες μας έχουν εκφραστεί κυρίως για τους λάθος λόγους: τα ρομπότ και η προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη αποτελούν απειλή για τη φυσική μας κυριαρχία πάνω στο περιβάλλον μας, δηλ. για την κατάληψη των θέσεων εργασίας μας, για τον υποβιβασμό μας στη σκλαβιά από τις “μηχανές” κ.λπ.

Δεν φαίνεται να ανησυχούν πολλοί άνθρωποι για την απώλεια της ψυχής μας, την απώλεια της ανθρωπιάς μας, την απώλεια της ανθρώπινης ύπαρξής μας και την απώλεια της σύνδεσής μας με τον Θεό. Ναι, το είπα, τη λέξη “Θεός”. Το εννοώ κιόλας.

Αυτή, για μένα, είναι η πραγματική απειλή, και αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, θα είναι υπεύθυνη για τον τελικό μας αφανισμό.

***************

Δικτυογραφία

Waking Up in a Nightmare – OffGuardian

https://off-guardian.org/2022/07/23/waking-up-in-a-nightmare/