Οι ΗΠΑ μόλις πέρασαν από ένα τελετουργικό μαζικής ταπείνωσης…(βίντεο)

28 σχόλια

• Ο/Η Ανώνυμος λέει:

  4 Ιουλίου, 2024 στις 10:24 μμ

  1/2

  Κ. Καλλιόπη…
  Γιατί πολύ το παίζουν εξυπνάκηδες…
  Και ο φθόνος είναι μεγάλος…
  Ποιος είναι πιο ακριβής…
  Φαρισαίος…;
  Που όλα είναι τυπικά…
  Και μοχθηρά…
  Τουλάχιστον αποζητώ να έρθει… κάρδια μου…
  Φοβούμενος… τον χειρότερο εχθρό…
  Τον εαυτό μου…
  Και το λέω…
  Με όλοι την επίγνωση…
  Της βλακείας που με δέρνει…
  Πολλά χρόνια…

  Αλλιώς δεν θα μπορέσω…
  Με την κόλαση που φέρνω…
  Και πιο έξυπνος…
  Η σφαλιάρα λίγο μεγάλη…
  Άρα περιμένετε ακόμη χειρότερο φθόνο..
  Τι εγώ τόσα χρόνια…
  Μέσα στην εκκλησία…
  Εξομολογούμενος…
  Και κοινωνώντας τα μυστήρια…
  Θα μου πεις εσύ τι ήταν σωστό…;
  Ας μας σκεπάσει το έλεος του…
  Γιατί χαθήκαμε…
  Κλήρος…
  Και λαός…
  Είναι η δουλεία τους..
  Λόγο κόμπλεξ…
  Παραθέτω τα κάτω κείμενα…
  Για μελέτη..
  Όλων..
  Κλήρου και δήθεν ορθόδοξου λάου…
  Κάποιοι αρρωστημένοι θα πουν…
  Ο ταπεινός…
  Άγιος…
  Κάποιοι άλλοι…
  Τυχερός…
  Κάποιοι…
  Προσεκτικός και τίποτα παραπάνω…
  Συμφωνώ με το τελευταίο…
  Αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται…
  Μπας και καταλάβουμε τα λάθη μας…

  Ὁ Νυμφίος καὶ τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου.
  Posted on 18 Απριλίου, 2022
  Ὅτι καὶ νὰ συμβαίνει, ὅτι καὶ νὰ γίνεται γύρω μας καὶ μέσα μας, εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ὁ Νυμφίος ὑπάρχει καὶ ἔρχεται. Μέσα στὸ σκοτάδι τῆς νύχτας ποὺ μᾶς περιβάλει, ἔρχεται. «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός».
  Ὁ Νυμφίος εἶναι ὁ προσδοκώμενος. Αὐτὸν ζητοῦν οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Γι᾿ αὐτὸν πονοῦν καὶ γι᾿ αὐτὸν κλαῖνε πρὶν καταχωθοῦν ἀπὸ τὰ μπάζα τῶν παθῶν καὶ τῆς πλάνης. Αὐτὸς εἶναι τὸ πᾶν, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος. Αὐτὸς εἶναι ὁ Πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος. Αὐτὸς εἶναι ἡ μόνη κεφαλή, ὁ μόνος ἀρχηγὸς, ὁ μόνος φιλάνθρωπος. Ὅσα φλυαροῦν οἱ βοθρολυμαῖες καὶ λεπιδοφόρες γλῶσσες περὶ πρωτείων καὶ ἀρχηγῶν καὶ πρώτων εἶναι ἀπάτη καὶ ψεῦδος τοῦ διαβόλου. Εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς τρίτης Εὔας ποὺ βρῆκε ὁ δράκων καὶ φροντίζει μέ τὰ λόγια της νὰ ὑποσκελίσῃ τὸν σύγχρονο ταλαίπωρο ἄνθρωπο. Εἶναι τὰ λόγια –καὶ τὰ ἔργα- τῶν συγχρόνων γεωργῶν στοὺς ὁποίους ἐμπιστεύτηκε ὁ οἰκοδεσπότης Χριστὸς τὸν ἀμπελώνα του. Τὸ τέλος τους εἶναι προδιαγεγραμμένο στὸ εὐαγγέλιο τοῦ ὅρθρου τῆς Μ. Δευτέρας ποὺ ἀκούσαμε σήμερα τὸ βράδυ: «Ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; λέγουσιν αὐτῷ, Κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς».
  Τὸ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀκολουθῇ κανεὶς αὐτοὺς τοὺς γεωργοὺς τοῦ θανάτου εἶναι προφανές, ἐκτὸς καὶ ἄν κοιμᾶται, γιατὶ τότε τὸν περιμένει ὁ θάνατος: «Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μὴ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇς».
  Αὐτὸς εἶναι ὁ θάνατος ποὺ πρέπει νὰ φοβούμαστε. Ὁ αἰώνιος θάνατος τῆς ψυχῆς. Σήμερα μᾶς φοβερίζουν τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου μὲ τὸν θάνατο τοῦ σώματος γιὰ νὰ φοβηθοῦμε, νὰ δειλιάσουμε καὶ νὰ ντυθοῦμε τὸν φόβο, νὰ βρωμίσουμε τὴν στολὴ τῆς ψυχῆς, νὰ μὴν ἔχουμε ἔνδυμα γάμου καὶ ἐνῷ θὰ βλέπουμε τὸν στολισμένο νυμφώνα τῆς Σωτῆρος δὲν θὰ μποροῦμε νὰ μποῦμε μέσα: «Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον, καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ, λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα, καὶ σῶσόν με».
  Δὲν μπορεῖς νὰ μπῇς στὸν νυμφώνα μασκαρεμένος, φοβισμένος καὶ συμβιβασμένος μὲ τὶς μεθοδεῖες τῶν ἐνδόξων τῆς γῆς, οὔτε ὑπακούοντας στοὺς κακούς γεωργούς. Ποιός θὰ δεχθῇ ὅτι τέτοιοι ἄνθρωποι εἶναι μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ; Πρέπει νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὄχι τοῦ κάθε πουλημένου, ἀνεπαρκούς ἤ καὶ προδότου, γιὰ νὰ γνωρίσουν ὅλοι ὅτι εἴμαστε μαθητές του. «Ὑμᾶς μου τότε Μαθητάς, πάντες γνώσονται, εἰ τὰς ἐμᾶς ἐντολὰς τηρήσητε, φησὶν ὁ Σωτὴρ τοῖς φίλοις πρὸς Πάθος μολών».
  Οἱ σειληνοὶ τοῦ κράτους, οἱ ρουφιάνοι, οἱ συμφεροντολόγοι, οἱ καλοπερασάκηδες, οἱ ψοφοδεεῖς, οἱ μασκαράδες, οἱ ταπεινόσχημοι βολεψάκηδες, μποροῦν νὰ εἶναι μαθητὲς τοῦ Κυρίου;
  Οἱ ἐξουσιομανεῖς δεσποτικοὶ ἐκδικητικοὶ καὶ ἐμείλικτοι τύποι, ποὺ χειρότεροι ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς τυρανοῦν καὶ διώκουν τοὺς ἱερεῖς καὶ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅσους ὁδηγοῦνται στὴν ἀπόγνωσι καὶ τὸν θάνατο μποροῦν νὰ εἶναι μαθητὲς ἤ λειτουργοὶ τοῦ Ὑψίστου; Ὅχι. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἔτσι σὲ ἐσᾶς , λέγει Κύριος: «Μὴ ὁμοιοῦσθαι τοῖς ἔθνεσιν ἔλεγες, εἰς τὸ κατάρχειν τῶν ἐλαχιστοτέρων, οὐχ οὕτω γὰρ ἔσται ὑμῖν τοῖς ἐμοῖς Μαθηταῖς».
  Ὅποιος θέλει νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν Χριστό θὰ διωχθῇ. Θὰ πιῇ τὸ ποτήρι τοῦ θανάτου. Τὸ ποτήρι τοῦ θανάτου ποὺ πρῶτος ἀπὸ ὅλους θὰ τὸ πιῇ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Ὅμως αὐτὸ τὸ ποτήρι καὶ αὐτὸς ὁ θάνατος εἶναι ποὺ καθαρίζει τὰ ἁμαρτήματα καὶ χαρίζει ζωὴν αἰώνιο. «Ποτήριον θανάτου ἐπηγγείλω πιεῖν τοῖς φίλοις σου, ὃ ποτήριον πρὸ τούτων, πιεῖν ὁ αὐτὸς ἔλεγες, ἁμαρτημάτων καθαρτήριον».
  Ἄν τὸ θελήσωμε, ἄν δῶσει ὁ Θεὸς καὶ δὲν ὑπερηφανευτοῦμε, καὶ δὲν τὴν ἀρπάξουμε, ἄν ἀποφασίσουμε νὰ πιοῦμε τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου ποὺ προσφέρει ὁ Κύριος στοὺς μαθητές του δὲν θὰ φοβόμαστε οὔτε Γραμματεῖς, οὔτε Φαρισαίους, οὔτε Πιλάτους, οὔτε τὰ σύγχρονα ἀνδρείκελα τοῦ διαβόλου καὶ τὶς διατυμπανιζόμενες νέες ἐποχὲς, νέες ἐπανεκινήσεις, νέες θεολογίες καὶ ὅλες τὶς ἄλλες μποῦρδες -ἀσθένειες, θεραπεῖες, ἐμβόλια καὶ καρναβάλια, ἀλλὰ καὶ βασανιστήρια καὶ διωγμούς- ποὺ σχεδιάζουν καὶ ἐπιβάλλουν.
  Στὸ τέλος τοῦ μαρτυρίου τῆς Μεγάλης Ἐβδομάδος καὶ τῆς Σταυρώσεως εἶναι ἡ ἀνάστασις καὶ δὲν εἶναι κάτι ποὺ τὸ ψάχνουμε καὶ τὸ πιθανολογοῦμε σὰν τὴν σωτηρία ἀπὸ τὰ ἐμβόλια τῶν φαρμακεμπόρων ἀπατεώνων, ἀλλὰ κάτι ποὺ τὸ γνωρίζει ἡ ἀνθρωπότης τώρα καὶ δυὸ χιλιάδες χρόνια. Ἄρα, πρὸς τί ἡ ἀνησυχία καὶ τὸ ἄγχος; Δὲν ὑπάρχει λόγος, ἂρκεῖ νὰ τὸ ζήσουμε. Δὲν χρειάζεται νὰ ὑψηλοφρονοῦμε, ἀλλὰ ταπεινὰ νὰ πιοῦμε τὸ ποτήριον ποὺ πίνει ὁ Κύριος, τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου, γιὰ νὰ εἴμαστε μαθητὲς τοῦ Κυρίου καὶ νὰ συνδοξαστοῦμε στὴν βασιλέια του. «Ἀφορῶντες εἰς ἐμέ, εἶπας Κύριε τοῖς σεαυτοῦ Μαθηταῖς, μὴ φρονεῖτε ὑψηλά, ἀλλὰ συναπάχθητε τοῖς ταπεινοῖς, ἐμὸν ὅπερ πίνω, πίετε ποτήριον, ὅτι ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Πατρός, ἐμοὶ συνδοξασθήσεσθε».
  Νὰ μὲ συμπαθᾶτε, εἶναι λίγο κουφό, ἀλλὰ αὐτὰ κατάλαβα, σήμερα στὴν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου. Φαντάζομαι τί θὰ νοιώθουν οἱ πραγματικοί ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ποὺ ζοῦν καὶ ἀγωνίζονται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του

  Χριστὸς Ἀνέστη;
  Posted on 28 Απριλίου, 2022
  Παντοῦ, τοὐλάχιστον τὴν μέρα τῆς Ἀναστάσεως ἀκουγόντουσαν αὐτὲς οἱ δύο λέξεις ἀπὸ κάθε γλῶσσα καὶ κάθε στόμα, καὶ ἐνεδεχομένως θὰ ἀκούγονται γιὰ τὸ ἑπόμενο διάστημα ἀπὸ κάποιους πιὸ «σχετικούς». Γιὰ τοὺς πολλοὺς διήρκεσε ὅσο καὶ τὰ πυροτεχνήματα. Καὶ πάντα ἡ τυπικὴ ἀπάντησις εἶναι : «Ἀληθῶς Ἀνέστη».
  Ἄν ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ὁ θάνατος νικήθηκε. Ἄν ἀναστήθηκε, χάρισε ζωὴ στοὺς πεθαμένους ποὺ ἦταν στὰ μνήματα. «Τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος» καὶ ἔσβησε τὸν φόβο ἀπὸ τοὺς ζωντανούς. Ἀποτέλεσμα, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης στὸν κατηχητικό του λόγο, «Μηδεὶς φοβεῖσθω θάνατον». Ἐξ ἄλλου γι᾿ αὐτὸ ἦρθε ὁ Χριστὸς στὴν γῆ. Νὰ καταργήσῃ τὸ διάβολο καὶ νὰ ἀπαλλάξη τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου ἦταν σ᾿ ὄλη τους τη ζωή δούλοι τοῦ φόβου.
  «Ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ’ ἔστιν τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας». (Πρὸς Ἐβραίους 2, 14-15)
  Ἄρα ἀνάστασις σημαίνει ἐξάλειψι τοῦ φόβου, ἀπελευθέρωσι τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ κάθε φόβο ἀκόμη καὶ τοῦ φόβου τοῦ θανάτου. Τὰ λέει ὁ Παῦλος, (ἕνας «ψεκασμένος» τοῦ καιροῦ ἐκείνου), καὶ τὰ ἐπιβεβαιώνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος -καὶ στὸ παραπάνω παράθεμα, (ἄλλος «ψεκασμένος» ποὺ πέρασε ὅλη τὴ ζωή του στὶς ἐξορίες), ὅπως καὶ ὅλοι ποὺ πράγματι πίστεψαν στὸν Χριστό καὶ τὴν ἀνάστασί του.
  Ἄν αὐτὰ εἶναι ἀληθή, ἄν αὐτὴ εἶναι ἡ ἐμπειρία τῶν ἁγίων καὶ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τότε αὐτὸ ποὺ βλέπουμε στὶς ἐκκλησιές μας μέσα τί εἶναι; Πῶς γίνεται μπροστὰ στὸ νικητὴ τοῦ θανάτου καὶ τὸν διαλύτη κάθε φόβου νὰ παρουσιάζονται οἱ «πιστοί» του μὲ τὰ σύμβολα τοῦ φόβου καὶ τῆς ἦττας; Πῶς μποροῦν νὰ πλησιάζουν τὸν ἐσταυρωμένο χεσμένοι ἀπὸ τὸν φόβο, μὲ μουτσοῦνες στὰ μοῦτρα, τὰ σύμβολα τοῦ φόβου, καὶ νὰ μὴν τολμοῦν οὔτε νὰ φιλήσουν τοὺς ἀχράντους πόδας; Ποιός ἔσπειρε τὸν φόβο στὶς ψυχές; Ποιὸς καλλιέργησε καὶ πότισε τὴν δαιμονικὴ σπορά; Ποιός πούλησε τὴν πίστι; Ποιός τακίμιασε μὲ τοὺς δοκούντας ἄρχειν, τοὺς διαβολικοὺς πράκτορες τῶν ὀργάνων τοῦ διαβόλου καὶ ὁμοιώθη αὐτοῖς;
  Οἱ δοκοῦντες ἐπίσκοποι, ἀλλὰ πραξει ἐπίσκοτοι δηλ. ὄργανα τοῦ σκότους. Οἱ δοκοῦντες πνευματικοὶ, ἀλλὰ ὄντως βολεματικοί. Οἱ ἐμφανιζόμενοι ὡς διάκονοι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἐνεργείᾳ διάβολοι, ἤτοι συκοφάντες, τοῦ Θείου κηρύγματος. Οἱ συνετοί, οἱ ταπεινοί, οἱ σιγανοπαπαδίτσες, οἱ μακρὰν προσευχόμενοι, ἀλλὰ μακρυὰ νυχτωμένοι, οἱ εἰρηνάκηδες, ποὺ δὲν θέλουν νὰ χάσουν τὴν εἰρήνη τους. Ποιά εἰρήνη; Δὲν εἶναι εἰρήνη αὐτό. Δειλία εἶναι καὶ ἀποχαύνωσις. Βόλεμα καὶ ἀραλίκι. Βουδισμὸς καὶ ὄχι ὀρθοδοξία. Νὰ βλέπεις τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν τρῶνε σὰν τὸ ψωμὶ τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου, «οἱ ἐσθίοντες τὸν λαόν μου ἐν βρώσει ἄρτου» λέγει ὁ ψαλμωδός (ψαλμὸς 13ος), καὶ σύ «ἀτάραχος» νὰ ἀνησυχῇς μὴ χάσῃς τὴ γαλήνη σου. Δὲν εἶναι κατὰ Θεὸν γαλήνη αὐτό, βρὲ παιδία. Διαβολικὴ ἀδιαφορία εἶναι. Χάνεται ἡ πίστι, πουλιέται ἡ πατρίδα, ἀπανθρωποποιείται ὁ ἄνθρωπος καὶ σοῦ λένε μεῖνε ἀτάραχος, μήν μιλᾶς, ἔχει ὁ θεός, δὲν κινδυνεῦει ἡ ἐκκλησία, πῦλες ἄδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εὐσεβή καὶ ταπεινόσχημα.
  Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι μιλᾶ ὁ διάβολος μέσα ἀπὸ τέτοια στόματα; Πρέπει νὰ κάνουμε πατερικὲς παραπομπὲς γιὰ νὰ τὸ ἀντιληφτοῦν; Τόσο χάσαμε κάθε ὑγιὴ αἴσθησι, ὄχι ὀρθόδοξη, ὄχι ὑπὲρ τὴν ἀνθρωπίνη φύσι, ἀλλὰ τὴν στοιχειώδη, τὴν ἀνθρώπινη, αὐτὴν τοῦ κατὰ φύσιν ἀνθρώπου;
  Πιστεύουν αὐτοὶ στὴν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου; Τί εἴδους πίστι ἔχουν; Τί σημαίνει αὐτὴ ἡ πίστις; Πῶς ἐκφράζεται; Τὸ νὰ μὴν ἀφήνεις τὸν ἄνθρωπο νὰ μπῇ στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν Ἀνάστασι ἄν δὲν βάλλῃ μουρόπανο, τί δείχνει; Πίστι στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀνάστασί του; Νὰ ἀφήνουν τοὺς ἀνθρώπους ἔξω στὸ κρύο καὶ νὰ μὴν τοὺς ἐπιτρέπουν οὔτε στὸν νάρθηκα νὰ μποῦν τί σημαίνει; Ὑπέρβασι τοῦ θανάτου; Τὸ νὰ κηρύττει ὁ «πνευματικός», ποὺ πρὶν λίγο ἔψαλε τὸ Χριστὸς Ἀνέστη, φορῶντας μάσκα, τί ἀποδεικνύει; Τὸ νὰ ἔχουν τὸ ἀντίδωρο σὲ νάϋλον σακουλάκια καὶ νὰ μὴν ἀφήνουν νὰ φιλήσουν τὸ χέρι τοῦ ἱερέως τί φανερώνουν; (Γιὰ τὸ βράδυ τῆς Ἀναστάσεως μιλᾶμε).
  Ἀλλὰ τὸ χειρότερο, τὸ ὀδυνηρώτερο, αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρω ἄν μπορεῖ νὰ συγχωρηθῇ εἶναι νὰ βλέπῃς τρίχρονα καὶ πεντάχρονα παιδάκια, καλυμένα μέχρι τὰ μάτια, καὶ νὰ βλέπεις τὰ τρομαγμένα ματάκια τους νὰ τὰ τραβολογοῦν οἱ ἐπίσης μασκοφορεμένοι γονεῖς μπροστὰ στὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου ἤ τὸν ἐπιτάφιο. Ποιός θὰ δώσῃ λόγο γιὰ αὐτὸ τὸν ἐκταχηλισμὸ, γι᾿ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, γι᾿ αὐτό τὸ ἄγος; Τὶ θὰ μένει στὴν ψυχὴ αὐτῶν τῶν παιδιῶν; Τί θὰ μπῇ μέσα στὶς ψυχοῦλες τους; Τὸ φῶς τῆς ἀναστάσεως ἤ τὸ σκοτάδι τοῦ φόβου; Ἡ ἀνοιχτωσιὰ τῆς ἐλευθερίας ἤ ἡ σφραγίδα τῆς σκλαβιᾶς καὶ τῆς ὑποταγῆς; Στὰ δώδεκά τους θὰ τοὺς ζητοῦν στὰ σχολικὰ κρεμαντόρια νὰ ἐπιλέξουν φύλο οἱ μισθοφόροι παιδοφθόροι τῆς ἀφορισμένης ὑπουργοῦ, καὶ θὰ τὰ μπολιάζουν οἱ «εἰδικοὶ» τὶς μίζας καὶ ἀπόστολοι τῶν φαρμακοεταιρειῶν.
  Ποῦ πᾶμε; Γιὰ ποιὰ ἀνάστασι μιλᾶμε; Ἀναστήθηκε τελικῶς ὁ Κύριος; Στὶς καρδιὲς ἐννοοῦμε. Στὶς δικές μας καρδιές. Τὰ γεγονότα δὲν δείχνουν κάτι τέτοιο.
  Ξέρω ὅτι πάλι θὰ ἀγανακτήσουν οἱ εὐσεβεῖς καὶ θὰ κουνήσουν συγκαταβατικῶς τὰ κεφάλια τους οἱ πνευματικοὶ τῆς σιωπῆς καὶ τῆς ὑπακοῆς. Σιωποῦν ἐκεί ποὺ ἔπρεπε νὰ μιλοῦν καὶ ὑπακούουν σὲ λάθος κελεύσματα. «Σὺ ἕστηκας σιγῶν, καὶ οὐ καταγγέλλεις»;(PG48 856) ἀπορεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
  Ξέρω ὅτι πάλι θὰ μιλήσουν γιὰ ψεκασμένους καὶ συνωμοσιολόγους. Μακάρι νἄμαστε ψεκασμένοι σὰν τὸν ἀπόστολο Παὺλο καὶ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Αὐτοὶ λένε τὰ παραπάνω. Αὐτοὶ ψεκασμένοι δὲν ἦταν; Ὁ ἕνας πέρασε ὅλη του τὴν ζωὴ διωκόμενος , ραβδιζόμενος, ναυαγῶν καὶ τυρανούμενος. Ὅ ἄλλος πιὸ πολὺ καιρὸ ἦταν στὶς ἐξορίες, ὅπου καὶ πέθανε ἀπὸ τὶς κακουχίες, παρὰ στὴν ἐπισκοπή του. Δὲν ἐπιζητοῦσαν τὴν «εἰρήνη» τους, τὴ βολή τους, οὔτε τἄκαναν πλακάκια μὲ τὶς ἐξουσίες τοῦ καιροῦ τους. Μακάρι νὰ τοὺς μοιάζαμε. Ἐπειδὴ ὡς ἅγιοι γνωρίζουν τὰ κρύφια, καὶ τὰ βαθέα ἐλπίζω νὰ ποῦνε τὴν ὥρα τῆς κρίσεως μιὰ καλὴ κουβέντα. Ξέρουμε ὅτι πολεμεῖται λυσαλέως ἡ πίστις. Ξέρωμε ὅτι πρωτοστατοῦν οἱ ἴδιοι οἱ ποιμένες. Βλέπουμε ὅτι τὸ φετινὸ Πάσχα εἶναι πολὺ χειρότερο ἀπὸ τὰ δύο προηγούμενα, γιατὶ ἡ φθορὰ τῆς πίστεως δὲν φαίνεται κραυγαλέως, ὅπως τὶς δύο προηγούμενες χρονιές. Ὅταν σοῦ κλείνουν τοὺς ναοὺς καταλαβαίνεις ὅτι κάτι δὲν πάει καλά. Ὅταν ἑορτάζουν Ἀνάστασι τὸ μεγάλο Σάββατο, ὅσο καὶ νὰ κοιμᾶσαι νοιώθεις ὅτι κάτι μυρίζει. Φέτος φαίνεται ὅτι ὅλα ἦσαν κανονικά. Ὅχι! Τότε ἦταν τὸ γκρέμισμα τῆς πίστεως καὶ ἀκουγόντουσαν οἱ χτύποι καὶ οἱ ἐκρήξεις. Τότε γινόταν τὸ ὄργωμα τῶν ψυχῶν καὶ ἀκουγόντουσαν οἱ ἀξίνες καὶ τὰ τρακτέρ τοῦ διαβόλου. Τώρα φυτρώνει ἡ κακὴ δαιμονικὴ σπορά. Μὴν ἐφησυχάζετε. Ὁ διάβολος δὲν χορταίνει, δὲν ἰκανοποιεῖται, δὲν σταματᾶ. Ἔχει πάρει ἄδεια ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μᾶς κοσκινήσει, σὰν τὸν ἀπόστολο Πέτρο. Τὰ ἀκούσαμε τὴν Μεγάλη Πέμπτη.
  «Σίμων, Σίμων, ἰδού ὁ Σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιᾶσαι ὡς τόν σίτον· ἐγώ δέ ἐδεήθην περί σοῦ ἵνα μή ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου· καί σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τούς ἀδελφούς σου» (Σίμων, Σίμων, ὁ Σατανᾶς σᾶς ζήτησε γιά νά σᾶς κοσκινίσει ὅπως τό σιτάρι, ἐγώ ὅμως προσευχήθηκα γιά σένα νά μή σέ ἐγκαταλείψει ἡ πίστη σου καί ἐσύ, ὅταν ποτέ ἐπιστρέψεις, στήριξε τούς ἀδελφούς σου) Λουκ. 22, 31-33.
  Καὶ τὴν ἔχει δώσει τὴν ἄδεια ὁ Θεὸς, γιατὶ ἐμεῖς βρισκόμαστε μέσ᾿ τὸν χειμώνα τῶν παθῶν μας καὶ εἶναι Σάββατο, ἀργία, γιὰ μᾶς.
  Ἕνας κόσμος εἰδωλολατρικὸς. Λεφτὰ, καλοπέρασι, βόλεμα, ἐπιτυχία, ἀνάδειξις. Δηλαδὴ ὑπερηφάνεια. Νὰ φαίνομαι πάνω ἀπὸ τοὺς ἄλλους, αὐτὸ σημαῖνει. Καὶ καλὰ ἐμεῖς οἱ ποταποί. Ψοφᾶμε γιὰ καριέρα. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἱερεῖς; Οἱ κληρικοί; Κληρικοὶ καριέρας; Δὲν εἶναι κάπως… ἀλλόκοτον τὸ πράγμα; Κληρικός καριέρας; Δηλαδή ἐπαγγελματίας δοῦλος καὶ νὰ τὸ καυχᾶσαι; Γιατὶ ὁ κληρικὸς, ὑποτίθεται ὅτι, εἶναι δοῦλος Κυρίου καὶ δοῦλος τῶν προβάτων τοῦ Κυρίου. Καὶ οἱ ἀσκούμενοι, οἱ πνευματικοὶ λακατζῆδες; Λόγια καὶ ἀναλύσεις καὶ βολτίτσες. Σὲ λίγο θὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ Ὅρος -ὑπακούοντας, πάντα, στὴν ἐντολὴ τῆς «ἐκκλησίας»- γιὰ νὰ ἀβαντάρουν κάπως τοὺς ξεπεσμένους στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων ἐπισκόπους, περιφέροντας τὴν ἱδιότητα τοῦ ἁγιορείτου…
  Καὶ νὰ τὰ ἀποτελέσματα…
  Καὶ μετὰ ψύγεται ἡ ἀγάπη. Ὅλα γίνονται ὑπολογιστικὰ, μηχανικά, εὐρωπαϊκά, στυγνά. Καὶ τὰ πάθη γιγαντώνονται καὶ χορταριάζει ὁ κῆπος καὶ ἔτσι φτάνουμε στὸν χειμώνα. Καὶ μεῖς; Μακάριοι. Ἀραχτοί. Σαββατισμὸς. «Βρέ παιδιὰ ὁ κόσμος χάνεται, καιγόμαστε». «Εἶσαι ταραγμένος, δὲν ἔχεις εἰρήνη, ἡσύχασε, σιώπα, κάνε ὑπακοή». Καὶ φτάσαμε ἐδώ. Κάθε τί ἔκφυλο καὶ ἀνώμαλο καὶ ἐμπαθὲς νὰ γίνεται σύμβολο ὑπερηφανείας καὶ νὰ ἀξιώνῃ νὰ κυριεύσῃ τὰ πάντα. Νὰ δυναστεύσῃ τὰ πάντα. Καὶ μεῖς σὲ ἀργία καὶ σὲ νιρβάνα βουδιστικὴ νὰ παριστάνουμε τοὺς ὀρθοδόξους… Ἔ! Πῶς νὰ μὴν παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς στὸν διάολο νὰ μᾶς κοσκινήσῃ σὰν τὸ στάρι;
  «Ἐν χειμῶνι δέ ἐσμεν, ὅταν τὰ πάθη τῆς σαρκὸς δυναστεύῃ ἐν ἡμῖν. Οὕτω τοίνυν νοητέον τὸ εὐαγγελικὸν ῥητὸν, μὴ γενέσθαι ἡμῶν τὴν φυγὴν, ὅταν τὰ χείρονα ἐν ἡμῖν κρατῇ, ἢ ὅταν ἀργίᾳ τὴν ζωὴν ἡμῶν παραπέμπωμεν. Τοῦτο γὰρ ὑποβάλλει νοεῖν διὰ τοῦ σαββάτου, ἵνα τύχωμεν τῆς εὐλογίας ἐκείνης· Μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ὃν ἐλθὼν ὁ Κύριος εὑρήσει γρηγοροῦντα». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG30 120
  Καὶ ὅπως βλέπετε, καὶ εἶπε ὁ Κύριος στὸν Πέτρο, προσευχήθηκε νὰ μὴν τοῦ λείψῃ ἡ πίστις. Ὅταν χαθῇ ἡ πίστις ἔχουν ὅλα τελειώσῃ. Αὐτὸ ζητᾶ ὁ διάβολος, γι᾿ αὐτὸ παλεύει, αὐτὸ κάνουν καὶ οἱ ποιμένες ποὺ ἀδιάντροπα διακηρύττουν ὅτι δὲν κινδυνεύει ἡ πίστις. (1) Ὁ Θεὸς νὰ δώσῃ νὰ κρατήσουμε ὅσο μποροῦμε. Ἀλλοιῶς δὲν γίνεται. Πρέπει ὅμως νὰ κουνήσουμε τὸ δαχτυλάκι μας, νὰ σηκωθοῦμε, νὰ διαρήξουμε τοὺς «δεσμοὺς αὐτῶν» νὰ μὴν ἀκοῦμε τοὺς κήρυκες τὴς ὑποτέλειας, τοῦ συμβιβασμοῦ καὶ τῆς ἐθελοδουλείας. Ἄς δοῦμε τὸν ἡρωϊκὸ λαό μας πῶς κράτησε τὴν πίστι, ὅπως καὶ κάθε ὀρθόδοξος λαός. Ἄς δοῦμε τοὺς ἁγίους μας. Τοὺς ἁγίους Πατριάρχες, τοὺς ἁγίους ἐπισκόπους, τοὺς ἁγίους ἱερεῖς, τοὺς ἁγίους μοναχούς, τοὺς ἁγίους λαϊκούς. Αὐτοὺς νὰ βλέπουμε, αὐτοὺς νὰ μελετοῦμε, σ᾿ αὐτοὺς νὰ ὑπακούουμε. Ἤδη ἔχει ξεκινήσει ἡ προθέρμανσις γιὰ τὸ τί θὰ ἀκολουθήσῃ. Χρειάζονται ἐπεξηγήσεις, πλέον;
  Ἀλλὰ ξέρουμε καλὰ ὅτι Ἀνεστη ὁ Κύριος, ὅτι πεπτώκασιν οἱ δαίμονες, ὅτι νικήθηκε ὁ θάνατος. (Τὸ ξέρει καὶ ὁ διάβολος καὶ τὰ ὄργανά του, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἀφήνει ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ καριέρα).
  Αὐτὴ ἡ πίστις, ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνέστη, εἶναι τὸ καλύτερο δεκανίκι γιὰ νὰ διανύσουμε τὴν ρέουσαν τοῦ βίου διάβασιν. Καὶ πάντα, δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, οὔτε βῆμα πίσω.
  Ὅποιος θέλει νὰ δῇ διεξοδικῶς τὴν προσπάθεια τοῦ διαβόλου νὰ ἐξαφανίσῃ τὴν πίστι στὸ πρόσωπο τοῦ θεανθρώπου Χριστοῦ ἄς μελετήσει τὴν ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτηλιναίου γιὰ τὴν Μεγάλη Πέμπτη. Ὑπάρχει στὸ διαδίκτυο ἐκεί ποὺ ὑπάρχουν οἱ ὁμιλίες του, ὑπάρχει καὶ στὸ Γιού Τιούμπ στὴν διεύθυνσι

  https://www.youtube.com/watch?v=obXWZ5gB_fc&t=1166s&ab_channel=%CE%88%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD

  Θεϊκὴ καὶ σατανικὴ ἑνότης Α΄.
  Posted on September 29, 2022
  Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 28 Σεπτεμβρίου 2022
  Τὸ τελευταῖο διάστημα, ἰδιαιτέρως στὴν τελευταία περίοδο τῆς λεγομένης «Ὑγειονομικῆς κρίσεως», κάποιοι, κυρίως ἐπίσκοποι κατ᾿ ἀρχήν, καὶ ὁμόφρονές ἤ μιμητές τους παπάδες-πνευματικοὶ στὴν συνέχεια, ὅλο ἀναφέρονται στὴν ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Τὴν ὥρα ποὺ διαρηγνύουν μὲ τὶς πράξεις τους αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἑνότητα συνεχῶς μιλοῦν καὶ «ἀνησυχοῦν» γιὰ τὴν ἑνότητα.
  Ἡ ἑνότης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος φυσικά, δὲν εἶναι μία «διοικητικὴ διευθέτησις, ἕνα ἀνθρώπινο κατόρθωμα», ἐπειδὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μιὰ ὁμάδα ἀνθρώπων συνεργαζομένων καὶ ὁμοφρόνων χάριν ἁπλῶς κάποιου ἀγαθοῦ ἐπιγείου σκοποῦ. Δὲν εἶναι ἡ ἐκκλησία θρησκεία, πολὺ δὲ περισσότερο ὁργάνωσις, σύλλογος, κόμμα ὥστε ἡ ἑνότης της νὰ ἐξαρτᾶται ἀπλῶς ἀπὸ ἔνταξι, ἀποδοχή θέσεων, ὑπακοή σὲ ἀνωτέρους, καὶ ἐφαρμογή τῶν συμφωνημένων. (Αὐτὰ εἶναι γνωστὰ τοῖς πᾶσι καὶ συγνώμη ποὺ τὰ ἀναφέρω, ἀλλὰ ὑπενθυμίζω ὁρισμένα στοιχειώδη ὥστε νὰ συνεχίσουμε στὰ ὅσα συμβαίνουν). Ἡ ἑνότης τῆς ἐκκλησίας εἶναι ἕνα φρικτὸ μυστήριο ποὺ ξεπερνάει καὶ τὸν νοῦ καὶ τὸν λόγο μας. («Τὸ φρικτὸν ἐκεῖνο τῆς ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον ἑνότητος μυστήριον ἐπιτελεῖται» ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ. PG 91 681 ) Ὡς ἐκ τούτου δὲν ἔχει νόημα νὰ ποῦμε δικὲς μας σκέψεις καὶ στοχασμοὺς καὶ γνῶμες γιὰ τὴν ἐκκλησιαστική ἑνότητα. Ὁλίγα θὰ ἐπισημάνουμε ἀπὸ τοὺς ἁγίους μας (ἐπίσης γνωστὰ τοῖς πάσι, ὅπως εἶπα παραπάνω) μήπως μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τί περίπου ἐπιδιώκουν οἱ σημερινοὶ διάδοχοι τῶν ἐκκλησιαστικῶν θρόνων καὶ τῆς ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ, ὅταν μιλοῦν γιὰ ἑνότητα.
  Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ καὶ ἑνότης τῆς πίστεως χωρὶς ὀρθοδοξία στὰ δόγματα καὶ πραγματικὴ ἀγάπη.
  «Τότε γὰρ ἡ ἀληθὴς ἑνότης τῆς πίστεως, τότε ἐπιγινώσκομεν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὅταν καὶ ἐν τοῖς δόγμασιν ὀρθοδοξῶμεν καὶ τῆς ἀγάπης σύνδεσμον συντηρῶμεν. Ἀγάπη γὰρ ὁ Χριστός». ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ PG124 1088
  Τώρα πῶς τὰ καταφέρνουν οἱ ἡγέτες τῆς ἐκκλησίας μας (ἐννοῶ τοὺς οἰκουμενιστὲς ποὺ ἐλέγχουν πλέον τὴν διοίκησι τῆς ἐκκλησίας) καὶ ἐνῷ πάνω ἀπὸ 100 χρόνια περιφρονοῦν καὶ διαστρέφουν τὰ δόγματα τῆς πίστεως καὶ δείχνουν πλήρη ἔλλειψι ἀγάπης πρὸς ὀρθοδόξους καὶ αἱρετικούς -ἐνῷ μιλοῦν καὶ ἐπικαλοῦνται συνεχῶς τὴν ἁγάπη καὶ λένε ὅτι ἐργάζονται γιὰ τὴν τῶν πάντων ἑνότητα- εἶναι ἐπίσης ἕνα μυστήριο πράγμα.
  Ὅπου βρεθοῦν καὶ ὅπου σταθοῦν τοὺς ἀκοῦς νὰ ἐπικαλοῦνται τὸ «ἵνα ὧσιν ἕν» καὶ ἐννοοῦν μιὰ συγκόλησι ὀρθοδόξων, αἱρετικῶν καὶ κάθε ἄλλου δόγματος, τρόπου, ἐπιλογῆς καὶ διαφορετικότητος (γιὰ τὶς θρησκευτικὲς διαφορετικότητες ἐννοῶ, ὄχι ὅτι ὑστεροῦν καὶ στὶς ἄλλες καὶ δὴ τὶς σεξουαλικές, ὅπως συνεχῶς μᾶς ὑπενθυμίζουν μὲ λόγια καὶ ἔργα) ἡ ὁποία θὰ ἀποκαταστήσῃ τὴν ἔνωσι καὶ τὴν ἐνότητα τῶν πάντων, ὅπως λένε.
  Λένε ὅτι ἔτσι ἐφαρμόζουν τὴν ἐντολή τοῦ Κυρίου γιὰ ἑνότητα. Μόνο ποὺ φαίνεται ὅτι ξεχνοῦν ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι ἐντολὴ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸ Θεό Πατέρα. Καὶ τὸ κυριώτερο εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ἔγνοια δὲν ἀφορᾶ τὸν κόσμο, οὔτε καὶ τὸν τρόπο, τὸ «καθὼς», τοῦ κόσμου, γιατὶ τὰ τοῦ Θεοῦ δὲν μοιάζουν μὲ τὰ τοῦ κόσμου. «Εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν, οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσι ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν» (Ἰω. 14,27) Αὐτὸ τὸ «καθὼς» εἶναι τὸ οὐσιῶδες καὶ τὸ «φρικτὸν» καὶ τὸ «ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον». «Ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθὼς σὺ Πάτερ ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί» (Ἰω. 17,21). Ἐδὼ εἶναι τὸ σημαντικό. Δὲν εἶναι ἀπλῶς ἡ ἑνότητα, μιὰ ἐμφανὴς ἐξωτερικὴ ἑνότητα, μιὰ ὁμοιόμορφη καὶ ἀπόλυτη καὶ ἀδιατάρακτη ὁμοφωνία καὶ πειθαρχία καὶ ὑπακοή σὲ κάποιο ὁρατὸ κέντρο ἀποφάσεων. Σημασία ἔχει τὸ «καθώς», τὸ ὁποίο ξεπερνᾶ κάθε νοῦν καὶ λόγον, διότι εἶναι τὸ καθὼς τῆς Τριάδος. Αὐτὸ γιὰ μᾶς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι στόχος, σχέδιο, ἀξία, κατόρθωμα ἀποκλειστικὸ τῶν ἐνεργειῶν μας καὶ τῶν μεθοδειῶν μας, λόγῳ τῆς φύσεώς του. Ἐπειδὴ εἶναι προϋπόθεσι γιὰ νὰ προχωρήσουμε στὴν ἀγάπη ἀλλὰ καὶ πόθος κάθε ψυχῆς, ἀπλησίαστος ἀνθρωπίνως, γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀντικείμενο προσευχῆς καὶ θείας βοηθείας. Δὲν λέει συνέχεια ὁ ἱερεῦς: «Τὴν ἐνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνευματος αἰτησάμενοι ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πάσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»;. Ζητοῦμε τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως. Δὲν τὴν ἀποκαθιστοῦμε ὅταν ἐπιβάλλουμε μιὰ σταλινικοῦ τύπου πειθαρχία σὲ κάποιο διοικητικό κέντρο, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί λέγει καὶ πράττει τὸ κέντρο αὐτό. Εἴτε εἶναι ὁ ἱερεῦς τῆς ἑνορίας, εἴτε ὁ ἐπίσκοπος, εἴτε ἡ Σύνοδος μιᾶς ἐκκλησίας, εἴτε ὁ Πατριάρχης, εἴτε ἀκόμη καὶ πραγματικὴ Σύνοδος τῶν ἐπισκόπων (σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο προκαθημένων ποὺ στήθηκε στὸ Κολυμπάρι) ἄν δὲν ὑπάρχει τὸ καθὼς τῆς προσευχῆς τοῦ Ἱησοῦ, ἔστω καὶ σὰν πόθος καὶ ἀγωνία, λόγῳ τῆς ἀναξιότητός μας, ὅλα εἶναι μάταια, μισὰ καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνα.
  Τὰ ἴδια καὶ χειρότερα διαπιστώνουμε ὅταν ἀκοῦμε νὰ μιλοῦν γιὰ παγχριστιανικὴ ἑνότητα καὶ κατασκευάζουν μὲ ἀγαπολογικὰ τεχνάσματα ἕνα τερατούργημα σὰν πάζλ ἤ κολλάζ ὅπου κάθε (θρησκευτικῆς) καρυδιᾶς καρύδι ἀνακατεύεται στὸ ἴδιο τσουβάλι μὲ τὴν μία καὶ μοναδικὴ ἑκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἁγία ὀρθοδοξία τῶν Πατέρων μας καὶ ὅλο αὐτὸ ἀποτελεῖ, γι᾿ αὐτοὺς, ἑνότητα….
  Τὸ δικό τους τὸ «καθὼς» ὅλοι βλέπουμε τί ποιότητος εἶναι. Δεῖτε τὴν «ἑνότητα» ποὺ ἔφεραν στὴν Οὐκρανία καὶ δὲν θὰ χρειαστεῖ νὰ πολυσκεφτεῖτε γιὰ τὴν ποιότητά της καὶ τὴν σχέσι ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχῃ μὲ τὸ «καθὼς» τῆς ἐν Θεῷ ἑνότητος. Βία, σφαγὲς, διαίρεσις, πολιτικὲς ἐπιδιώξεις καὶ μεθοδεῖες, σύγχισις, σχίσματα καὶ περιφόρνησις τῶν πάντων μὲ τὸ πατριαρχικό «σκασίλα μου». Δεῖτε τὴν «ἑνότητα» ποὺ προκάλεσαν στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα μὲ τοὺς χειρισμούς τους κατὰ τὴν κρίσι τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ τὴν χρησιμοποίησί του ἀπὸ τοὺς δημιουργούς της.
  Ἡ ἑνότης δὲν ἐπιβάλεται στα(λι)νικὰ οὔτε ἐπιτυγχάνεται μαγικά. Κάνω ὅτι μοῦ λένε, λέω σὲ ὅλα ναί, τὸ κάνουν ὅλοι αὐτό καὶ -μπράβο μας!- πετύχαμε τὴν ἑνότητα. Αὐτὸ λένε, αὐτὸ θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν. Προχωρᾶς πρὸς τὴν ἑνότητα ὅσο προχωρᾶς στὴν κατὰ Χριστὸν ἁγιότητα καὶ στὴν ἐπίγνωσι τῆς ἀπλησίαστης δόξας τοῦ Θεοῦ, ἄν ἀγωνίζεσαι γι᾿ αὐτό ὅπως πρέπει, καὶ ἀπαραίτητη προϋπόθεσι γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἡ συναίσθησις τῆς προστασίας, τῆς περιφρουρήσεως καὶ τῆς καθοδηγήσεως τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν ἁγίων ἀγγέλων του καὶ ὄχι ἀπλῶς ἡ ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ κάθε παπάρα (ἄλλα λέμε, ἄλλα κάνουμε· ἄλλα διδάσκουν οἱ ἅγιοι, ἄλλα διδάσκουμε ἐμεῖς) ἀσχέτως ἄν ἔχει τιμηθῇ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μὲ ἱερατικά ἀξιώματα. Μὰ κάθε μέρα στὸ Ἀπόδειπνο αὐτὰ δὲν λέμε;
  «Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι, καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου σου δόξης»
  Τὰ ἴδια λένε ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς ἐκκλησίας μας. (Δὲν θέλω νὰ γίνωμαι κουραστικὸς, ἀλλὰ δὲν βλέπω ἄλλον τρόπο νὰ ξυπνήσουμε λίγο ἀπὸ τὴν ἀποχαύνωσι καὶ τὴν διαστροφὴ ποὺ μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει οἱ ποιμένες μας καὶ ἡ δική μας ἀκηδία. Γι᾿ αὐτὸ παραθέτω κάποια πατερικὰ λόγια γιὰ νὰ δοῦμε ὅτι ὅσα λέμε δὲν εἶναι αὐθαίρετες ἀπόψεις ἀνυπάκουων ψεκασμένων. Ἀντιθέτως αὐτὰ ποὺ λένε καὶ πράττουν αὐτοί, εἶναι αὐθαίρετες γνῶμες τῆς ἐθελοθρησκείας τους, τὴν ὁποία θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν στὴν ἐκκλησία)
  Λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης: «Ἡ ἑνότης τῆς πίστεως προϋποθέτει τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ τελειωθῇ ἐν Χριστῷ ὥστε νὰ φτάσῃ στὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ νὰ μὴν μένει ὡς νήπιον κλυδωνιζόμενος ἀπὸ τὸν ἄνεμο κάθε διδασκαλίας ποὺ γίνεται μὲ πανουργία καὶ μὲ τὶς μεθοδείες τῆς πλάνης».
  «Χρὴ οὖν ἀεὶ προάγειν ἑαυτὸν εἰς ἄνδρα τέλειον κατὰ τὸν ἀπόστολον Μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ εἰς ἄνδρα τέλειον εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 46 289 καὶ TLG 8,1, 45
  Δὲν εἶναι δηλαδὴ μιὰ ἀπλὴ ἐξωτερικὴ εὐταξία καὶ μιὰ συμμόρφωσι πρὸς ἀποφάσεις προϊσταμένων ἤ ὀργάνων ὥστε νὰ φαίνεται μιὰ ἐξωτερικὴ ἑνότης, ὅπως συμβαίνει σὲ ὁμάδες ἀνθρώπων ποὺ τοὺς συνδέει μιὰ ἰδεολογία ἤ ἕνας κοινὸς στόχος. Εἶναι αὔξησις ἐν Χριστῷ καὶ ὄχι φάσκιωμα καὶ ντάντεμα θρησκευομένων βρεφῶν ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἀντικρύσουν τὴν πραγματικότητα καὶ τὶς εὐθῦνες τους, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος. Ἐπίσης εἶναι ἀπαραίτητος ὅρος γιὰ νὰ μὴν κλυδωνιζόμαστε σὲ κάθε ψευδοδιδασκαλία ποὺ γίνεται μὲ πονηριὰ καὶ ὁδηγούμαστε στὴν πλάνη, ὅπως συμβαίνει σήμερα ποὺ πᾶμε ὅπου φυσάει (διδάσκει) ὁ κάθε δέσποτας ἤ ὁ κάθε νεοεποχίτης νεοπατερικὸς προπαγανδιστής…
  Ἀλλὰ ἐπίσης ἡ ἑνότης εἶναι ὑπόθεσις προαιρέσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὄχι ἐπιβολῆς ἀπὸ ἄλλους ἤ ὑποταγῆς σὲ ἄλλους.
  «Ἄνθρωπος πρὸς ἄνθρωπον ἓν γίνεται, ὅταν διὰ προαιρέσεως, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, τελειωθῶσιν εἰς τὸ ἕν, τῆς φυσικῆς συναφείας τὴν κατὰ προαίρεσιν ἑνότητα προσλαβούσης». ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 45 405
  Δὲν γίνεται μὲ τὸ ζόρι καὶ μὲ ἀπειλὲς καὶ τιμωρίες καὶ διωγμούς. Γιατὶ συνδετικὸ στοιχεῖο ποὺ ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους εἶναι τὸ ἴδιο τὸ ἅγιο Πνεῦμα καὶ μόνο τὸ ἅγιο Πνεῦμα.
  «Ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθὼς σὺ Πάτερ ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί· ἵνα καὶ αὐτοὶ ἕν ὧσι. Τὸ δὲ συνδετικὸν τῆς ἑνότητος ταύτης ἡ δόξα ἐστίν· δόξαν δὲ λέγεσθαι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον» ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 44 1117
  Χωρὶς αὐτὸ οὔτε ἑνότης ὑπάρχει οὔτε εἶναι κἄν χριστιανοὶ (τοῦ Χριστοῦ) ὅσοι ἔτσι νομίζουν, ἄς εἶναι πατριάρχες ἤ δεσπότες ἤ ὅτιδήποτε ἄλλο.
  «Oὐ γὰρ ἔστιν ἄλλως ἑνωθῆναι τοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων διεστηκότας μὴ τῇ ἑνότητι τοῦ πνεύματος συμφυομένους· Εἰ γάρ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ». ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 44 1320
  Καὶ ἐνῷ λένε αὐτὰ οἱ ἅγιοι –δὲν τὰ λέγει μόνον ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης, ὅλοι τὰ ἴδια λένε, ἀλλὰ αὐτὰ εἶχα πρόχειρα καὶ τὰ παρέθεσα- φτάσαμε σήμερα στὸ σημεῖο νὰ λένε δεσπότες δημοσίως ὅτι «λυδία λίθος τῆς ἑνότητος» εἶναι κάποιο πρόσωπο, κάποιος πατριάρχης ἤ ἄρχιεπίσκοπος. Καὶ ὅτι σὲ ὅποιον δὲν ἀρέσουν οἱ ἴδιοι καὶ οἱ πράξεις τους εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας καὶ νὰ σηκωθῇ νὰ φύγῃ, γιατὶ διαταράσσει τὴν ἑνότητα τῶν ὑπολοίπων!!!
  Μπορεῖ νὰ φαίνονται ἀπίθανα ὅλα αὐτὰ, ἀλλὰ αὐτὰ ἀκριβῶς λέγονται δημοσίως. Τέτοια συναίσθησις ὑπάρχει, τέτοια βίωσις τῆς ἐκκλησίας, τέτοια σχέσις μὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὴν διδασκαλία τους. Ἐντάξει καὶ μεῖς δὲν εἴμαστε τίποτε καλοὶ ἄνθρωποι καὶ χριστιανοί, ἀλλὰ ὄχι καὶ αὐτὸ τὸ ρεζιλίκι, τὴν κακομοιρία μας -ἵνα μὴ ἄλλο τι εἴπω- νὰ τὴν κάνουμε σημαία καὶ ἱδεολογία καὶ νὰ θέλουμε νὰ τὴν ἐπιβάλλουμε σὲ ὅλους. Αὐτὸ ὁ διάολος τὸ ξεκίνησε καὶ συνεχίζει ἀπτόητος καὶ ἀμετάτρεπτος καὶ ἀμετανόητος καὶ ἀκολουθοῦν οἱ δικοί του. Ὄντως ἐδὼ ὑπάρχει ἑνότης, ἀλλὰ δαιμονική.
  Ἄς μὴν συνεχίσουμε γιατὶ αὐτὴ ἡ ντροπὴ καὶ ὁ ξεπεσμὸς δύσκολα θὰ ξεπλυθῇ ἀπὸ μᾶς, τὰ σημερινὰ μέλη τῆς ἐκκλησίας μας. Δυστυχῶς.
  Ἄς προσγειωθοῦμε στὴν οἰκτρὴ πραγματικότητα ποὺ ζοῦμε. Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, νὰ ψηλαφίσουμε τὴν ἑνότητα γιὰ τὴν ὁποία μιλοῦν οἱ ποιμένες μας καὶ νὰ δοῦμε ποὺ τὸ πᾶνε.
  Γιὰ νὰ μὴν χάνουμε χρόνο ἄς ἀντιληφθοῦμε ἐξ ἀρχῆς ὅτι ἡ ἑνότητα γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλοῦν καὶ νοιάζονται δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως, ὅπως ὁρίζεται ἀπὸ τὶς Γραφὲς καὶ τοὺς Πατέρες. Πολὺ ἀπλά, σύμφωνα μὲ τὸ παραπάνω χωρίον τοῦ ἁγίου Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας, ἄνθρωποι ποὺ οὔτε στὰ δόγματα ὀρθοδοξοῦν, οὔτε στοιχειώδη ἀγάπη ἔχουν γιὰ πιστοὺς ἤ ἀπίστους, δὲν ἔχουν σχέσι μὲ τὴν ἀληθὴ ἑνότητα τῆς πίστεως. Αὐτοὶ θεωροῦν τοὺς ἐγνωσμένους αἱρετικοὺς πάσης φύσεως, (παπιστὲς, προτεστάντες, μονοφυσῖτες κλπ.) χρόνια τώρα ὡς ἐκκλησίες μὲ ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ, μυστήρια καὶ δυνατότητα κοινωνίας (κατὰ περίπτωσι βέβαια, ἰδιαιτέρως μὲ τὶς ἄπειρες προτεσταντικὲς «ὁμολογίες»). Τελευταία ἔκαμαν καὶ τὴν ψευδοσύνοδο στὸ Κολυμπάρι γιὰ νὰ δώσουν καὶ συνοδικὴ ἐγκυρότητα στὶς ἐνέργειες καὶ τὶς πλάνες τους. Συμπροσεύχονται, συναγελάζονται, χτίζουν ναοὺς κοινῆς προσευχῆς μὲ κάθε αἱρετικό (ἅγιος Νικόλαος στὴν Νέα Ὑόρκη), καὶ ὅτι ἄλλο δὲν συνάδει μὲ τὴν πίστι τῶν Πατέρων καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοσι. Νομίζω ὅτι τὸ σκέλος «ἐν τοῖς δόγμασιν ὀρθοδοξῶμεν» εἶναι εὐκόλως ἀντιληπτὸν ὅτι δὲν ὑπάρχει. Τὸ ἄλλο σκέλος «τὸν τῆς ἀγάπης σύνδεσμον συντηρῶμεν» ὑπάρχει; Ἀγάπη; Ἀγάπη ἐν Χριστῷ; «Καθὼς σὺ Πάτερ ὲν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί»; Ὅταν ὄχι μόνον δὲν συμπαρίστανται στοὺς διωκομένους ἀπὸ τὴν σατανικὴ πολιτεία ἀδελφοὺς ἐπισκόπους ἱερεῖς καὶ λαϊκούς, ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι τοὺς διώκουν. Ὅταν ἐξαναγκάζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ γίνουν πειραματόζωα στὰ πειράματα τῶν διαφόρων δαιμονανθρώπων καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὴ ζωή τους νὰ χάσουν καὶ τὴν ψυχή τους. Ὅταν ὄχι μόνον ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸν διωγμὸ καὶ τὶς παράνομες καὶ παράλογες τιμωρίες ποὺ ὑφίστανται ὁμάδες ἀνθρώπων, ὅπως οἱ ὑγειονομικοί, ἀλλὰ τοὺς βρίζουν καὶ ἀπὸ πάνω (δηλώσεις λαμπρῶν ἀρχιερέων τύπου Δωδώνης) χρειάζεται νὰ ψάχνουμε ἄν ὑπάρχει ἀγάπη ὅπως αὐτὴ ποὺ ἀναφέρει ὁ Χριστὸς καὶ οἱ ἅγιοί μας;
  Ὁπότε γιὰ κάτι ἄλλο ἐνδιαφέρονται καὶ χρησιμοποιοῦν τὴν λέξι «ἑνότητα».
  Θυμηθεῖτε ὅτι ἐνῷ προχωροῦσαν στὸ διὰ τῶν ἐνεργειῶν τους γκρέμισμα τῆς πίστεως σχεδὸν ἐπὶ ἕνα χρόνο, ξαφνικὰ ἄρχισαν ἐν χορῷ νὰ μιλοῦν γιὰ ἑνότητα. Ὅσο περνοῦσε ὁ καιρὸς, μεγάλωνε ἡ πίεσις ἀπὸ τὴν μερηὰ τῆς πολιτείας καὶ ἡ ὑποχωρητικότητα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ἱεραρχίας, τὰ προβλήματα ποὺ ὅλο ὑπόσχονταν ὅτι σὲ λίγο θὰ τελειώσουν μεγάλωναν, τότε ἄρχισαν νὰ ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν ἑνότητα. Λέγαν ὅτι φοβόταν γιὰ σχίσματα. Ἀκουγόταν λογικό στοὺς πολλούς. Ἦτο αὐτὸ ἀληθές; Τὸ ὅτι δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει οὔτε ἡ ἑνότης, οὔτε καὶ κάποιο σχίσμα εἶναι δεδομένο. Τὰ γεγονότα τῆς Οὑκρανίας καὶ ἡ στάσις ποὺ κράτησαν τὸ ἀποδεικνύουν. Τὸ παλαιοημερολογήτικο ζήτημα καὶ τελικῶς σχίσμα, τὸ ὁποῖο οἱ ἴδιοι δημιούργησαν μὲ ἀντίστοιχες μὲ τὶς σημερινὲς ἐνέργειες τους, καὶ τὸ ὁποῖο ποτὲ δὲν ἐνδιαφέρθηκαν νὰ θεραπεύσουν τὸ ἵδιο δείχνει. Μιὰ ὅμως γενικευμένη ἀντίδρασις τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία πιθανῶς θὰ ἀφύπνιζε σὲ κάποιο βαθμὸ τοὺς ἀδιάφορους ἤ τοὺς συγχισμένους θὰ ἦταν πρόβλημα, ὄχι γιὰ τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ γιὰ τὴν εἰκόνα τους, τὴν ἐξουσία τους, αὐτὸ ποὺ πουλοῦν στὰ ἀφεντικά τους. Χρησιμοποίησαν λοιπὸν τὸν ὅρο «ἑνότητα» (νὰ μείνουμε ἐνωμένοι, νὰ μὴν κινδυνεύσῃ ἡ ἑνότητα) γιὰ νὰ φοβίσουν καὶ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἤδη φοβισμένους καὶ ἐξαπατημένους καὶ συγχισμένους ἀνθρώπους. Νὰ τοὺς ἐνοχοποιήσουν καὶ γιὰ τοῦτο. Ὅτι εἶναι ὑπεύθυνοι καὶ γιὰ τὴν διάσπασι τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος. Αὐτοὶ ποὺ ἤδη ἔχουν διαλύσει τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα καὶ ὁδηγοῦν τὸ σῶμα τῶν πιστῶν στὴν ἀποστασία ἐπισείουν τὸν κίνδυνο τῆς διασπάσεως γιὰ νὰ κρατήσουν τὸν λαό ὑποταγμένο καὶ ἀδρανὴ στὰ σημερινὰ καὶ αὐριανά –καὶ αὐτὰ θὰ εἶναι τὰ χειρότερα- σχέδιά τὰ ὁποία ὑπηρετοῦν.
  Ἡ φόρτισις ποὺ δίνουν στὸν ὅρο ἑνότητα εἶναι ἡ ἀπόλυτη ὑποταγὴ καὶ ὑπακοὴ σὲ ὁτιδήποτε πράττει καὶ λέγει ἡ ἱεραρχία. Ὅποιος καθ᾿ οἰονδήποτε τρόπο δὲν ὑπακούει σὲ ὅτι ὁρίζουν, ἀκόμα καὶ ἄν εἶναι ὀφθαλοφανῶς ἀντίθετο μὲ τὰ θεμελιώδη τῆς πίστεως θέτει, κατ᾿ αὐτούς, σὲ κίνδυνο τὴν «ἑνότητα». Δὲν τὴν θέτουν αὐτοὶ ποὺ ἐνεργοῦν τὰ ἀλλότρια καὶ καινὰ καὶ ἀπαγορευμένα. Ἔτσι φτάνουμε στὰ παρανοϊκὰ νὰ θεωροῦν ὅτι τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως δὲν τὴν διαρηγνύουν αὐτοὶ ποὺ κουβαλοῦν στὴν χῶρα τὸν ψευδεπίσκοπο Ἐπιφάνιο Ντουμένκο καὶ συλλειτουργοῦν καὶ συναγελάζονται μαζί του, ἀλλὰ ὅσοι δικαίως διαμαρτύρονται.
  Ἐπειδὴ μπορεῖ κάποιος νὰ νομίσῃ ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι θεωρίες καὶ ἱδέες καὶ ἀπόψεις ἀβάσιμες, στὸ ἑπόμενο (γιατὶ ἡ πολυλογία ἔκανε ἀνοικονόμητο τὸ κείμενο αὐτό), πρώτα ὁ Θεός, θὰ παραθέσω συγκεκριμένα παραδείγματα ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ διαδραματίζονται γύρω μας καὶ δημοσιοποιοῦνται ἀπὸ τοὺς ἴδιους ποὺ τὰ πράττουν καὶ τὰ λένε.

  Απάντηση
• Ο/Η Ανώνυμος λέει:

  4 Ιουλίου, 2024 στις 10:23 μμ

  2/2

  Θεϊκὴ καὶ σατανικὴ ἑνότης Β΄.
  Posted on October 3, 2022
  Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων. 2 Ὀκτωβρίου 2022
  Στὶς 11/9/22 ἐγκαινιάστηκε ὁ ναὸς τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα Περιστερᾶς Ἱερισσοῦ καὶ πλὴν τοῦ Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ παρέστη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ ἀρκετοὶ ἄλλοι ἱεράρχες. (Ἀναρτήθηκε σὲ βίντεο στὸν διαδικτυακὸ τόπο https://www.youtube.com/watch?v=Pzj8ryqlc94&t=3983s ἀπὸ ὅπου μεταφέρω τὰ παρακάτω ἀποσπάσματα τῶν λόγων τοῦ Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν.)
  Στὴν προσφώνησί του ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ εἶπε (καὶ) τὰ ἑξῆς:
  «Μακαριώτατε, θεωρήσαμε καλό νὰ ἔχωμε τὴν παρουσία σας ἐδὼ σήμερα γιὰ ἕναν καὶ μοναδικό λόγο. Ἐκφράζετε καὶ εἶστε ἡ λυδία λίθος τῆς ἑνότητος. Τῆς ἑνότητος τοῦ λαοῦ μας τοῦ ἐκκλησιαστικὰ σκεπτομένου, ποὺ εἶναι ἐκκλησία, καὶ ἐκφράζετε ἐπίσης καὶ εἶστε τὸ πρόσωπο τῆς ἑνότητος ἀνάμεσα καὶ στοὺς πολιτικούς μας καὶ σὲ αὐτὸ ποὺ λέγεται ἐκκλησία καὶ λαός, ἀλλὰ καὶ εἶστε καὶ ἡ λυδία λίθος τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς ὁποίας ἡγεῖσθε ὡς πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, μὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες καὶ κυρίως μὲ τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότητα τὸν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη. Τὸν τελευταῖο καιρὸ Μακαριώτατε βλέπωμε τὸ ἑξῆς: Ὁρισμένοι προσπαθοῦν ἤ νὰ ἀποστασιοποιηθοῦν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας, εἴτε δημιουργοῦν προβλήματα ἐντὸς αὐτῆς ὡς μὴ ὤφειλε ἤ ἀκόμα περισσότερο προσπαθοῦν νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν θέσι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέσα στὴν καθόλου Ἐκκλησία καὶ ἐπιπλέον δημιουργοῦν προβλήματα. Ἀλλὰ καὶ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος βλέπουμε ὁρισμένους ποὺ φέρουν τοὺς τίτλους Γεροντάδες Πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐκείνοι μὲ τὴ στάσι τους ἔχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στὸν λαό μας καὶ δημιουργοῦν ἀκόμα περισσότερο στὴν ἐκκλησία ὡς μὴ ὤφειλε, νομίζοντες ὅτι μποροῦν νὰ δημιουργήσουν ὅποτε θέλουν δικές τους σκέψεις καὶ δικό τους τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν πραγμάτων». Ο ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
  Νομίζω ὅτι καὶ τυφλὸς βλέπει ἐδῶ ὅτι κατὰ τὴν ἄποψι τοῦ ἐπισκόπου αὐτοῦ ἡ λυδία λίθος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος δὲν εἶναι ὁ τρόπος, τὸ ἦθος, τὸ «καθὼς» τῆς ὑπάρξεως τῆς Τριάδος, (τὰ σχετικὰ στὸ προηγούμενο, στὸ Α΄) ἀλλὰ ἕνα πρόσωπο. Ἕνας ἄνθρωπος. Στὸ παρὸν παράδειγμα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν.
  Σχεδὸν πάντα τὰ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα ἀρέσκονται σὲ ὑπερβολὲς καὶ κολακεῖες, ἀλλὰ ἐδῶ τὸ πρᾶγμα ἔχει ξεφύγει τελείως. Λυδία λίθος τῆς ἑνότητος εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἰερώνυμος!!!! Ἐπειδὴ πάντα προσπαθῶ νὰ ἔχω καλὸ λογισμὸ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους θεωρῶ ὅτι ὁ δεσπότης Ἰερισσοῦ καταλαβαίνει καλὰ τί λέει. Ἔχει συναίσθησι τῶν λόγων του καὶ τῶν πράξεών του. Καταλαβαίνει λοιπὸν τὴν κυριολεκτικὴ καὶ τὴν μεταφορικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου «Λυδία λίθος». Ἡ κυριολεκτικὴ χρήσις τοῦ ὅρου ὡς πετρώματος -Βασάλτης, εἶναι ἡ ἐξακρίβωσις τῆς περιεκτικότητος ἑνὸς κράματος σὲ χρυσό, καὶ ἡ μεταφορικὴ εἶναι «ὁ τρόπος, τὸ μέσον μὲ τὸν ὁποῖο ἐξακριβώνεται κάτι γιὰ τὴν γνησιότητά του ἤ τὴν καθολικὴ ἰσχύ του». Δημόσια, λοιπὸν, κηρύττει ὁ ἐπίσκοπος αὐτὸς ὅτι τὸ μέτρο, τὸ μέσο γιὰ νὰ διαπιστωθῇ καὶ νὰ ἐκφραστῇ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότης εἶναι ἕνας ἄνθρωπος. Εἶναι ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος. Πῶς γίνεται αὐτό; Πῶς ἕνας ἄνθρωπος, ἔστω καὶ ἀρχιεπίσκοπος μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ συνδετικὸς κρίκος μεταξὺ τῶν πιστῶν;
  Καὶ ἡ κατηγορηματικὴ διαπίστωσις τῶν ἁγίων ὅτι τὸ συνδετικὸν τῆς ἑνότητος εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ποῦ πηγαίνει; («Τὸ δὲ συνδετικὸν τῆς ἑνότητος ταύτης ἡ δόξα ἐστίν· δόξαν δὲ λέγεσθαι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον» ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 44 1117). Ἕνας ἄνθρωπος ἀντικαθιστᾶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον; Τί ἔχωμε ἐδώ; Ἀνατολικὸ παπισμό; Ἐκεῖ ὁ πάπας εἶναι ἀντιπρόσωπος τοῦ Θεοῦ. Λείπει ὁ Θεός. Δὲν χρειάζεται. Ἔχει ἀντιπρόσωπο. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ ἐδῶ; Λείπει τὸ ἅγιον Πνεῦμα καὶ τὴν δουλειά του τὴν κάνει ἕνας ἄνθρωπος;
  Ἐπειδὴ ὅμως, ὅπως βλέπουμε ὅλη αὐτὴ τὴν περίοδο, αὐτοὶ εἶναι πρακτικοὶ ἄνθρωποι, δὲν νομίζω νὰ ἐνδιαφέρονται καὶ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τέτοιες λεπτομέρειες καὶ σχολαστικότητες. Αὐτοὶ ἔχουν συγκεκριμένο ἔργο ἀναλάβει. Ἐξ᾿ ἄλλου δὲν ἀσχολοῦνται μὲ τοὺς παλαιούς, οὔτε καὶ τοὺς νέους, Πατέρες καὶ τὶς γνῶμες τους. Εἶναι «νεοπατερικοὶ» αὐτοί. Ἔχουν νέα θεολογία καὶ τὸ λένε καὶ τὸ παινεύονται καὶ τὸ διδάσκουν καὶ στὶς «Ἀκαδημίες» τους καὶ στὶς Θεολογικὲς Σχολές, ποὺ ἐλέγχουν πλήρως. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ πολλὲς ἁγιοκατατάξεις, χωρὶς νὰ δίνεται καμμία σημασία καὶ πρακτικὴ ἀξία στὸν βίο καὶ τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων αὐτῶν. Μόνο γιὰ τελετουργίες καὶ γιὰ λόγια τοὺς θέλουν. Τὴ διδασκαλία τους δὲν τὴν λαμβάνουν ὑπ᾿ ὄψιν τους ὅταν ἀποφασίζουν ἤ ἐνεργοῦν. Δὲν εἶναι ἔτσι;
  Ὁ Ἱερισσοῦ, λοιπὸν, θέτει τὰ πράγματα ξεκάθαρα: Ὁ Ἀθηνῶν εἶναι «ἡ λυδία λίθος τῆς ἑνότητος τῶν πιστῶν», εἶναι «ὁ ἐκφραστὴς τῆς ἑνότητος ἀνάμεσα στοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς πολιτικούς», ἀλλὰ εἶναι καὶ «ἡ Λυδία λίθος τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες καὶ κυρίως μὲ τὸ οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο».
  Νομίζω ὅτι εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ἀντιληφθῇ κανείς τί σημαίνουν αὐτὲς οἱ δηλώσεις. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν γίνεται σύμβολο, διερμηνευτὴς, σαρκωμένη παρουσία τῆς ἑνότητος καὶ μεταξὺ τῶν πιστῶν καὶ μεταξὺ ἐκκλησίας καὶ ἐξουσίας. Ἀλλὰ πῶς; Ἀπροϋπόθετα. Δὲν τίθενται προϋποθέσεις σχετικὲς μὲ τὴν παραδοθεῖσα πίστι τῆς ἐκκλησίας καὶ τὴν βιουμένη Χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἄν ἀκολουθεῖται, πόσο ἀκολουθεῖται ἤ γιατὶ δὲν ἀκολουθεῖται πλέον. Ὅπως στὸν παπισμό. Πάπας εἶσαι; Ἀλάθητος εἶσαι. Ἔτσι καὶ ἐδώ. Ἀρχιεπίσκοπος εἶσαι; Πατριάρχης εἶσαι; Σύνοδος εἶσαι; Δεσπότης εἶσαι; Ὅ,τι πεῖς. Δὲν τὸ συζητᾶμε, οὔτε κοιτᾶμε νὰ δοῦμε τὶ εἶπαν καὶ τί ἔκαναν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς ἐκκλησίας σὲ ἀνάλογες περιπτώσεις. Καὶ ἄς εἶναι ἡ καταληκτήριος φράσις κάθε ἀκολουθίας τὸ «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν». Ἀκόμη καὶ ὅταν ἀναφέρονται στοὺς Πατέρες ἤ στοὺς κανόνες ποὺ ἐθέσπισαν γίνεται μόνο γιὰ νὰ ξεγελάσουν τοὺς ἀκροατές τῶν λόγων. Πίστευε ὅτι θέλεις, διάβαζε τοὺς ἁγίους καὶ τὰ λόγια τους, ἀλλὰ στὴν πράξι θὰ κάνεις αὐτὸ καὶ μόνο αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, δηλαδὴ ἡ διοικοῦσα πέριξ αὐτοῦ ὁμάδα τῆς Ἱεραρχίας. Ἀντιστοιχία μὲ τὸν Πάπα καὶ τοὺς Καρδιναλίους του. Ἑνότητα θεωροῦν τὴν ἀπόλυτη εὐθυγράμμισι στὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν πραγμάτων. Ὅπως τὰ ἀντιλαμβάνεται τὰ σκέπτεται καὶ τὰ ἀντιμετωπίζει ἡ κεφαλὴ, ὁ Ἀθηνῶν (ἤ ὁ Κωνσταντινουπόλεως σὲ παραπάνω, γι᾿ αὐτοὺς, «ἐπίπεδο», μιὰ ποὺ τὸν θεωροῦν πρῶτον ἄνευ ἴσων), ἔτσι πρέπει νὰ τὰ σκέπτονται καὶ νὰ τὰ ἀντιμετωπίζουν ὅλοι. Δὲν «μποροῦν νὰ δημιουργήσουν ὅποτε θέλουν δικές τους σκέψεις καὶ δικό τους τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν πραγμάτων». Καθαρὲς κουβέντες. Ἄν δὲν τὸ κάνετε τότε δημιουργεῖτε προβλήματα … στὸν λαό καὶ στὴν ἐκκλησία!!! Καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν κανόνα κανεὶς δὲν ξεφεύγει. Εἴτε λαϊκὸς εἴτε κληρικός. Οἱ κληρικοὶ μάλιστα εἶναι ὁ κύριος στόχος:
  «Βλέπουμε ὁρισμένους ποὺ φέρουν τοὺς τίτλους Γεροντάδες Πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐκείνοι μὲ τὴ στάσι τους ἔχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στὸν λαό μας καὶ δημιουργοῦν ἀκόμα περισσότερο στὴν ἐκκλησία». Ο ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
  Ὁ λόγος εἶναι προφανής. Θέλουν νὰ ὁδηγήσουν τὸν λαό σὲ πνευματικὴ ἀσφυξία. Ὅταν ἐλέγξουν, ὅπως νομίζουν , ὅλους τοὺς πνευματικοὺς καὶ τοὺς «γεροντάδες» καὶ δὲν ἀκούγεται ἄλλος λόγος, πλὴν τοῦ δικοῦ τους, δὲν θὰ ἔχουν δυσκολία νὰ μαντρώσουν καὶ νὰ διαβουκολήσουν τοὺς ὄχλους. Ἤδη αὐτὸ γίνεται σὲ μεγάλο βαθμό μὲ τὴν προδοσία ἐκ μέρους τῶν πνευματικῶν ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν. Γι᾿ αὐτὸ προσπαθοῦν νὰ τρομοκρατήσουν τοὺς κληρικοὺς (καὶ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς λαϊκούς) μὲ τὸ μέγεθος καὶ τὸν ὄγκο:
  «Ὁ Μακαριώτατος ἐκφράζει ὁλόκληρη τὴν Ἱεραρχία. Δὲν ὑπάρχει ἕνας Μητροπολίτης καὶ ἐπίσκοπος στὴν ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ νὰ μὴν ἔρχεται καὶ νὰ μὴν ὁμολογῇ ὅ,τι ὁ Ἱερώνυμος ὁ Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἦταν εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἡ ὁρατὴ κεφαλή τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας. Ὅλοι εἴμαστε τοῦ Ἱερωνύμου. Ὅλοι εἴμαστε τοῦ μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν». Ο ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
  Ὅλοι. Ὅλοι. Ὅλοι. Ποιός εἶσαι ἐσὺ ποὺ θὰ τολμήσῃς νὰ ἀντιταχθῇς στοὺς «ὅλους»; Βλέπετε τὸ πνεῦμα τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ τὴν διάθεσι τρομοκρατήσεως ὅσων βλέπουν τὸ πρόβλημα;
  Ἀπαντῶντας ὁ Ἀθηνῶν ἐπιβεβαίωσε τὴν κοινὴ γραμμή, ποὺ εἶχε ἐκθέσει ὁ Ἱερισσοῦ:
  «Δὲν μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας νὰ κάνῃ μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας αὐτὸ ποὺ θέλει. Ὁ Γέροντάς σας, ὁ μητροπολίτης, εἶπε μερικὲς περιπτώσεις . Τὸ γνήσιο φρόνημα τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ, καὶ τοῦ ποιμένος εἶναι ἤ ὅτι ἀνήκει στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας ἤ ὄχι. Ἀλλοιῶς, ἄν διαφωνεῖ ἤ θέλει οἱ δικὲς του οἱ ἀπόψεις νὰ ἐπικρατήσουν εἰς βάρος τῶν πολλῶν καὶ δὲν γίνεται , ἀποχωρεῖ. «Ἀποτειχίζεται» ἔλεγαν οἱ πατέρες μας, καὶ ἀφήνει τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας νὰ προχωρήσῃ. Δὲν μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας ἐπειδὴ ἔχει μία ἰδέα ἄλφα ἤ ἐπειδὴ ἐμπνέεται κατὰ τὸν ὁποιοδήποτε τρόπο νὰ δημιουργῇ προβλήματα. Ἤ ἀνήκουμε στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας ἤ δὲν ἀνήκουμε». Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
  Δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς ὅ,τι θέλεις. Ἄν δὲν κάνεις ὅ,τι λέμε ἐμεῖς, δὲν ἀνήκεις στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας. Ἐμεῖς ὁρίζουμε τί εἶναι τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας καὶ ποιὸς ἀνήκει σ᾿ αὐτό. Ἐμεῖς ἔχωμε τὸ δικό μας «καθὼς» τῆς ἑνότητος. Πρέπει νὰ κάνετε ὅ,τι λέμε ἐμεῖς. Διαφορετικὰ νὰ σηκωθῇτε νὰ φύγετε. Αὐτὸ λέει. Καὶ τὸ λέει συγκεκριμένα. «Ἄν διαφωνεῖ ἤ θέλει οἱ δικὲς του οἱ ἀπόψεις νὰ ἐπικρατήσουν εἰς βάρος τῶν πολλῶν καὶ δὲν γίνεται , ἀποχωρεῖ. Ἀποτειχίζεται ἔλεγαν οἱ πατέρες μας, καὶ ἀφήνει τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας νὰ προχωρήσῃ.» Προτείνει τὴν ἀποτείχισι, ὡς ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας.
  Ἐδὼ γίνεται μιὰ συνειδητὴ ἀπάτη, μόνιμη βέβαια σὲ ὅλους τοὺς ὁλοκληρωτισμούς. Εἶναι κραυγαλέα στὸν λόγο τοῦ Ἱερισσοῦ ὅταν λέει Ὅλη οἱ Ἱεραρχία καὶ ὅλοι οἱ Ἱεράρχες καὶ τὰ τέτοια. Θεωρεῖ δεδομένο ὅτι ὅλοι ἔχουν αὐτὲς τὶς ἀπόψεις ποὺ αὐτὸς ἐκφράζει (ὁ Ἱερισσοῦ) καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ πολὺ περισσότερο τὶς ἀπόψεις καὶ ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Τὸ ψεῦδος εἶναι αὐταπόδεικτο ἐδώ, δὲν χρειάζεται σχολιασμός. Ἐπίσης ψεύδεται ὅταν λέγει ὅτι «ὁρισμένοι ποὺ φέρουν τοὺς τίτλους Γεροντάδες Πνευματικοί , … μὲ τὴ στάσι τους ἔχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στὸν λαό μας». Ἡ πραγματικότης εἶναι ὅτι αὐτοὶ (γεροντάδες πνευματικοί) προσπαθοῦν νὰ στηρίξουν τὸν λαό καὶ νὰ τὸν συγκρατήσουν ἀπὸ τὴν ἀποστασία ποὺ τὸν ὁδηγοῦν οἱ ποιμένες σὰν καὶ αὐτόν. Δηλαδὴ ἔχουμε ἀντιστροφὴ τῆς πραγματικότητος. Τὰ ἴδια λέγει ὁ Ἀθηνῶν ὅταν λέει ὅτι θέλουν «οἱ δικὲς τους οἱ ἀπόψεις νὰ ἐπικρατήσουν εἰς βάρος τῶν πολλῶν». Ἔχουν οἱ πολλοὶ τὶς ἀπόψεις τῆς προδοτικῆς Ἱεραρχίας; Ἐξαπατημένοι εἶναι, ἀδιάφοροι, ζαλισμένοι καὶ μπερδεμένοι. Ναί. Ἀλλὰ δὲν νομίζω ἐνσυνειδήτως οἱ πολλοὶ νὰ φρονοῦν καὶ νὰ ἐπιδοκιμάζουν ὅσα αὐτοὶ (οἱ τοιούτου φρονήματος ἱεράρχες) λένε καὶ πράττουν. Ἄν ἦταν ἔτσι δὲν θὰ εἶχαν τόση μανία ἐναντίον αὐτῶν τῶν «λίγων» κληρικῶν καὶ πνευματικῶν, οὔτε αὐτοὶ οὔτε ὅλος ὁ κομματικὸς, κρατικὸς καὶ μιντιακὸς μηχανισμὸς ποὺ τοὺς ὑποστηρίζει. (Δεῖτε τώρα ποὺ σὲ πλήρη συνεργασία ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως καὶ πολιτείας ὁδηγοῦνται σὲ δίκες οἱ μοναχοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν Ἄνω Γατζέα τοῦ Πηλίου, οὐσιαστικὰ γιατὶ ἔχουν ἄλλη ἄποψι , διαφωνοῦν, μὲ τὴν ἐπίσημη ἐγκληματικὴ θέσι Ἱεραρχίας καὶ Πολιτείας γιὰ τὴν ἄνευ ὅρων ἀποδοχὴ τῶν «ἐμβολιασμῶν»). Ὅμως ἔτσι εἶναι πάντα στοὺς ὁλοκληρωτισμούς. Ὅλα γίνονται γιὰ τὸ καλὸ καὶ ἐν ὀνόματι τοῦ λαοῦ. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἀπάτη:
  «Προβάλλεται σχεδὸν πάντοτε, κάποιο ἐπιχείρημα πρὸς ἐκμηδένισι τοῦ προσώπου: τὸ συμφέρον «ὅλου τοῦ λαοῦ». Αὐτὸ περικλείει ἀπάτη, γιατὶ λαμβάνει ὑπ᾿ ὄψιν ὄχι «ὅλο τὸν Λαό» ἀλλὰ μόνο τὸ «μέρος» ποὺ ἔχει στὰ χέρια τὴν ἐξουσία». (ΑΓΙΟΥ) ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ : ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ. Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ. Β΄ ἔκδ. 2011 σελ.375
  Ἄλλο ἀξιοσημείωτο εἶναι αὐτὸ καθ᾿ ἑαυτό τὸ θέμα τῶν «ἀπόψεων». «Ἄν διαφωνεῖ ἤ θέλει οἱ δικὲς του οἱ ἀπόψεις νὰ ἐπικρατήσουν εἰς βάρος τῶν πολλῶν..». Ἡ ἐκκλησία εἶναι χῶρος «ἀπόψεων» κατὰ τὸν Ἱεράρχη. Συγκρούονται ἀπόψεις. Οἱ περισσότεροι, οἱ πολλοί, ὑπερισχύουν. Οἱ μειοψηφοῦντες πρέπει ἤ νὰ ὑπακούσουν ἤ νὰ φύγουν. Αὐτὸ ἀντιλαμβάνεται καὶ λέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Αὐτὸ εἶναι ἡ Ἐκκλησία; Αὐτὸ εἶναι ἕνας θρησκευτικὸς Σύριζα μὲ (ἄπειρες) συνιστῶσες σὲ ἕνα συνεχὴ ἀγώνα ἐπικρατήσεως τοῦ ἑνὸς ἔναντι τοῦ ἄλλου. Αὐτὸ εἶναι παραλογισμὸς, προτεσταντισμός καὶ παπισμὸς μαζί. Δυστυχῶς ἔτσι καταντήσαμε τὴν ἐκκλησία μας. Προτεσταντισμός, διότι θεωρεῖ ὅτι κάθε ἕνας ἔχει δική του ἄποψι καὶ γιὰ τὰ θεμελιώδη τῆς πίστεως καὶ γιὰ τὴν ἑκάστοτε πρακτικὴ ἀντιμετώπισι τῶν προβλημάτων (ποὺ εἶναι βέβαια ἀποτέλεσμα τῆς ἀπόψεώς του γιὰ τὰ θεμελιώδη δεδομένα τῆς πίστεως). Παραμερίζεται δηλ. ἡ παράδοσις τῶν ἁγίων μας, ὅπως εἴπαμε παραπάνω, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ὁποίας συνοδικῶς, ἀδελφικῶς καὶ ζητῶντας τὸν φωτισμὸ τοῦ ἀγίου Πνεύματος (πρέπει νὰ) λύνονται ὅλα τὰ προβλήματα. Παπισμός, διότι θεωροῦν ὅτι ἡ ἄποψι τῆς πέριξ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ὁμάδος , ὅπως ἐκφράζεται ἀπὸ τὸν ἴδιο, εἶναι ἡ μόνη σωστή, ἔχουν δηλ. τὸ δικό τους ἀλάθητο καὶ ὅποιος δὲν συμφωνεῖ πρέπει νὰ φύγῃ. Καὶ παραλογισμός, διότι καταλήγουν στὸ ἐξῆς ἀπίθανο: Ἄνθρωποι βαπτισμένοι, μυρωμένοι, μὲ τὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ εὐθύνη πνευματικῆς πατρότητος θεωροῦνται ὅτι εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας, γιατί; Διότι δὲν συμφωνοῦν μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν π.χ. στὸ «Ἀπὸ δῶ τὸ ἐμβόλιο καὶ ἀπὸ κεῖ ὁ τάφος». Ἄν κάποιος δὲν συμφωνεῖ καὶ δὲν εὐθυγραμίζεται θεωρεῖται –κατὰ τὸ λόγο τοῦ ἀρχιεπισκόπου- ὅτι δημιουργεῖ προβλήματα καὶ δὲν ἀνήκει στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας!!!:
  «Δὲν μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας ἐπειδὴ ἔχει μία ἰδέα ἄλφα ἤ ἐπειδὴ ἐμπνέεται κατὰ τὸν ὁποιοδήποτε τρόπο νὰ δημιουργῇ προβλήματα. Ἤ ἀνήκουμε στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας ἤ δὲν ἀνήκουμε» Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
  Τώρα μάλιστα ποὺ οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν ξαφνικά σὰν τὶς μῦγες ποὺ τὶς ἔχουν ψεκάσει, ἤ ταλαιπωροῦνται ἀφάνταστα μὲ πολὺ παράξενες καὶ βασανιστικὲς ἀσθένειες, (ὅπως βλέπουμε συνεχῶς, γιατὶ τὰ ὁμολογοῦν στὸ διαδίκτυο – ἀλλὰ ἄντε νὰ «ἀποδείξῃς» ὅτι φταῖνε τὰ ἐμβόλια ποὺ ἔκαναν), τί λέει ἄραγε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος; Αἰσθάνεται κάποια μικρὴ ἔστω εὐθύνη γιὰ ὅλα αὐτὰ, ἀφοὺ προέτρεπε μὲ τέτοιο τρόπο τοὺς ἀνθρώπους; Κατάλαβε ὅτι ὁ τάφος ἦταν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά καὶ σὲ μεγαλύτερα ποσοστὰ καὶ γιὰ περισσότερο χρόνο; Ἐμμένει στὸ ἀλάθητό του; Πρέπει νὰ φύγουν ὅσοι δὲν συμφωνοῦσαν καὶ δὲν συμφωνοῦν; Αὐτοὶ δημιουργοῦσαν καὶ δημιουργοῦν προβλήματα στὴν ἐκκλησία ἐπειδὴ δὲν ἀσπάζονται τὸν χρησμό του;
  Δυστυχῶς κανεὶς δὲν μπαίνει στὸν κόπο νὰ ἀπαντήσῃ σὲ τέτοια παιδαριώδη ἐρωτήματα, ἄν βέβαια καταδεχτῇ νὰ τὰ διαβάσῃ. Ξέρω, εἶναι σοβαροὶ ἄνθρωποι καὶ ἔχουν ἀναλάβει νὰ κάνουν δουλειὲς καὶ νὰ ἐφαρμόσουν ἐντολές. Δὲν μποροῦν νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὶς ἀνοησίες ποὺ γεννοῦν τὰ ἄρρωστα μυαλὰ τιποτένιων ἀνθρώπων. Γι᾿ αὐτὸ τοὺς προτείνουν νὰ φύγουν, νὰ μὴν δημιουργοῦν προβλήματα οὔτε στοὺς καλοὺς ποιμένες οὔτε στὸν λαό, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσο πολὺ νοιάζονται καὶ τοῦ δείχνουν πρὸς τὰ ποῦ νὰ πορευτῇ.
  Ἐπειδὴ ὅμως τὰ ζητήματα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τοὺς λόγους τῶν ἀρχιερατικῶν χειλέων εἶναι πολλὰ καὶ βασανιστικά, μᾶλλον πρέπει νὰ συνεχίσουμε, πρῶτα ὁ Θεός, καὶ, ἀλοίμονο, θὰ ὑποστῇ μεγαλύτερο «βασανισμὸ» καὶ ὅποιος τὰ διαβάζει.

  Εάν Πατριάρχης ή Επίσκοπος ή Μητροπολίτης είναι αιρετικός και την αίρεσί του κηρύττει…
  Εάν Πατριάρχης ή Επίσκοπος ή Μητροπολίτης είναι αιρετικός και την αίρεσί του, κηρύττει παρρησία και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι και προ του να γίνη ακόμη συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης…
  οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνο δια τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής, της πρεπούσης, ως Ορθόδοξοι, είναι άξιοι, επειδή, όχι σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτόν…
  αλλά μάλλον ηλευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδεπισκόπων αυτών… ( 15ος, ΙΕ΄ Κανών, της Πρωτοδευτέρας Οικουμενικού Κύρους Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως)
  15ος Κανών περί διακοπής μνημόνευσης Επισκόπου. Και η εξήγηση του απο τον μακαριστό π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο.
  Ο μακαριστός π. Επιφάνιος δεν είπε πότε την διακοπή κοινωνίας ”σχίσμα” όπως σήμερα τόσο πολύ προβάλλεται. Αντιθέτως, ήταν γνώστης της ορθής χρήσης του κανόνα σε περίπτωση αιρετικού Επισκόπου.
  Ας γνωρίζουμε πως, εν οψη της μελλοντικής ψευδοενώσεως ”των Εκκλησίων”, το κοινό ποτήριο με αιρετικούς, την απαρχή της εκκλησίας του αντιχρίστου, οι οικουμενιστές και κατά φαντασίαν χριστιανοί της εποχής μας, θα διαβάλουν και θα αλλοιώσουν ολη την διδασκαλία και πρακτική των Αγίων Πατέρων, και τις αποφάσεις των Οικ. Συνόδων περί του θέματος.
  Κύριος να φωτίζει ολούθε. Εύχεστε.

  Δικαιοκρισία καὶ ἀγώνας ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ τοῦ ἀνθρώπου.
  Posted on 20 Φεβρουαρίου, 2023
  Γεώργιος Κ. Τζανάκης
  Ἔχουν περάσει σχεδὸν τρία χρόνια διωγμοῦ τῆς πίστεως καὶ ἐξευτελισμοῦ τῆς ἐκκλησίας , μὲ τὴν μετατροπὴ πολλῶν ἐκ τῶν ποιμένων της σὲ ὑπηρέτες τοῦ σατανικοῦ καὶ ἀνθρωποκτόνου παγκοσμίου συστήματος ἐξουσιασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, καὶ πολλῶν ἄλλων σὲ μουγκούς καὶ κρυπτομένους. Τὸ καθημερινὸ φαινόμενο τῶν ξαφνικῶν θανάτων δὲν ξαφνιάζει κανέναν. Kανένας δὲν ἐνδιαφέρεται, κανένας δὲν διαμαρτύρεται καὶ δὲν ζητάει ἐξηγήσεις ἀπὸ τοὺς ἐπιβολεῖς τῶν σκευασμάτων τοῦ θανάτου, ὅπως πλέον ἀπεδείχθη καὶ ἐπιβεβαιώνεται καθημερινῶς ὅτι εἶναι. Αὐτὸ ποὺ εἶναι πολὺ ἀποκαρδιωτικὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι συζητῶντας μὲ ἀνθρώπους «τῆς ἐκκλησίας» , -αὐτοὺς ποὺ χαρακτηρίζονται (ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι σεμνύνονται) ὡς «ὑπάκουοι» καὶ σωστοί- παρατηρῶ ὅτι ἐνῷ τὰ γεγονότα βοοῦν, ἐνῷ ἡ ἀλήθεια εἶναι πρὸ ὀφθαλμῶν, συνεχίζουν νὰ ἐπαναλαμβάνουν: «Ποιός εἶμαι ἐγὼ νὰ κρίνω;», «Δὲν μπορῶ νὰ κρίνω», «Μὴν κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε» … κτλ.
  Αὐτὸ, ἡ ἀπώλεια τῆς δυνατότητος νὰ κρίνῃς, δὲν εἶναι κάτι ποὺ προέκυψε τυχαίως, ἤ ὡς δευτερεῦον ἀποτέλεσμα ἄλλης κυριωτέρας ἐπιδιώξεως. Αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡ κυρία ἐπιδίωξις καὶ στόχευσις ὅλων τῶν μεθοδεύσεων τῶν κινούντων τὰ νήματα τῶν κυβερνώντων-μαριονετῶν παγκοσμίως. Ἡ ἀπόλυτη σύγχυσις, ἡ ἔλλειψις κριτηρίων, ἡ ἀδυναμία κρίσεως, ἡ αὐτοπαράδοσις στὶς μεθοδεῖες τῶν ὀργάνων τοῦ σατανᾶ, ἡ ἀπεμπόλησις τοῦ αὐτεξουσίου καὶ τῆς ἐλευθερίας ὁδηγεῖ στὴν ἔκπτωσι τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν μετατροπή του σὲ ρακένδυτο καὶ ἐξαθλιωμένο δοῦλο στὴν χώρα τῶν πονηρῶν νεοεποχιτῶν πολιτῶν.
  Στὸ διαδίκτυο, αὐτὴ τὴν περίοδο εἶδα νὰ παρουσιάζονται πολλὲς «ὁμιλίες» συγχρόνων ἐκκλησιαστικῶν ρητόρων (ἐπισκόπων, περιφερομένων -ἐντὸς Ἑλλάδος- ἱεραποστόλων κλπ) μὲ θέμα ἀκριβῶς τὴν «Κρίσι καὶ τὴν κατάκρισι». Ἐπειδὴ τὰ «ὑπάκουα ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα» στὰ ὁποία ἀναφέρθηκα εἶναι θαμῶνες, φοιτητὲς καὶ τρόφιμοι τέτοιων πνευματικῶν τραπεζῶν ἔκατσα καὶ ἄκουσα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος δύο ὁλόκληρες τέτοιες ὁμιλίες. «Δὲν μπορεῖ» σκέφτηκα, «κάτι θὰ ποῦνε γιὰ τὴν κατάστασι ποὺ ἔχει δημιουργηθῇ στὶς μέρες μας». Αὐτὰ ποὺ ἄκουσα ἦταν ὅλα σωστά. Μίλησαν γιὰ τὴν μανία τῆς περιεργείας, τῆς πολυπραγμοσύνης, τοῦ φθόνου, τῆς ζήλειας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ ποὺ ἐξωθοῦν ἀνθρώπους νὰ περιεργάζονται τῶν ἄλλων τὶς ζωὲς, νὰ κουτσομπολεύουν νὰ κατηγοροῦν καὶ νὰ κατακρίνουν διεκδικῶντας ρόλο κριτοῦ, δηλαδή τοῦ Θεοῦ. Τὰ παραδείγματα ἄπειρα ὁπότε … ἔχουμε νὰ λέμε, ὥρα νὰ ὑπάρχει. Τελικὸ (δικό τους) συμπέρασμα; «Μήν κρίνετε».
  Τί «μὴν κρίνετε»; Πότε «μὴν κρίνετε»; Γενικῶς καὶ ἀορίστως. «Μὴν κρίνετε». Ὅλοι αὐτοὶ , ποὺ ἐδῶ καὶ τρία χρόνια ἔβλεπαν ἀπὸ «ἐπηρμένους» «ἱεροκατηγόρους» «αὐτοκλήτους σωτῆρες τῆς ἐκκλησίας» μέχρι «ἐγκληματίες» «ἀδελφοκτόνους» «ἐχθροὺς τῆς ἐπιστήμης» τώρα παπαγαλίζουν συμβουλευτικῶς καὶ προστατευτικῶς τὸ «Μὴν κρίνετε». Τώρα ἀπεδείχθη ποιοὶ ἦταν οἱ παρασυρμένοι ἤ βαλτοὶ ἤ μισθωτοί, ποιοί ἐσπίλωσαν τὴν ἐκκλησία καὶ διέβαλαν τὴν πίστι, ποιοὶ ἔγιναν συνεργοὶ τῶν ἐγκληματιῶν καὶ ὄντως ἀδελφοκτόνοι, ποιοὶ ὑπέταξαν τὴν πίστι στὴν σατανοκρατούμενη ψευδεπιστήμη τῶν πληρωμένων καὶ ἀκαταδίωκτων. Τώρα φάνηκε ξεκάθαρα ὁ ρόλος τόσων μεγαλοσχημόνων προσώπων, εἴτε ἀπὸ ἀνικανότητα, εἴτε ἀπὸ ἄγνοια, εἴτε ἀπὸ φόβο, εἴτε ἀπὸ ἐξαγορά, εἴτε ἀπὸ μύρια ὅσα αἴτια. Τώρα οὔτε τὰ ἀποτελέσματα μποροῦν νὰ κρυφτοῦν –πῶς νὰ τοὺς κρύψῃς τοὺς νεκρούς καὶ ἀπὸ ποιούς; ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς τοὺς φίλους, τοὺς συχωριανούς; Τώρα λοιπὸν ἡ ἀπάντησις εἶναι «μὴν κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε, κοιτάξτε τὶς ἁμαρτίες σας»
  Ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα εἶναι καθαρὰ σατανικό καὶ ὁδηγεῖ στὴν πλήρη ἀπανθρωποποίησι τοῦ ἀνθρώπου θὰ παραθέσω μερικὰ ἀπὸ ὅσα ἔχω ἀντιληφθῇ ἀκούγοντας ἤ διαβάζοντας ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ καὶ ἄς σκεφτῇ καὶ ἄς κρίνῃ ὅποιος θέλει ἐφ᾿ ὅσον διατηρεῖ ἀκόμη αὐτὸ τὸ χάρισμα τοῦ Θεοῦ..
  Εἰσαγωγικῶς, τὸ πρῶτον καὶ βασικὸ καὶ θεμελιῶδες εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἐμποδίζει τὸν ἄνθρωπο νὰ κρίνῃ (γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως), ὅπως πάει σήμερα νὰ ἐπιβληθῇ. Ὑπάρχουν πολλῶν λογιῶν κρίσεις καὶ πρέπει νὰ μάθωμε τὶς διαφορές τους. Ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, ποὺ ἄλλοτε μὲν λέγει «Μὴν κρίνετε καὶ δὲν θὰ κριθῆτε», ἄλλοτε δὲ προστάσσει «τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνετε», δὲν ἐμποδιζόμαστε καθολικὰ στὸ νὰ κρίνομε, ἀλλὰ διδασκόμαστε τὴν διαφορὰ τῆς κρίσεως.
  «Τοῦ Κυρίου ποτὲ μὲν λέγοντος, Μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε, ποτὲ δὲ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνειν προστάσσοντος· οὐχὶ τὸ κρίνειν καθόλου κωλυόμεθα, ἀλλὰ διαφορὰν κρίσεως παιδευόμεθα». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG31 1189
  Ὑπάρχουν περιπτώσεις, συνεχίζει ὁ Μέγας Βασίλειος, ποὺ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴ δική μας ἐξουσία ἡ κρίσις τῶν πράξεων κάποιου ἀδελφοῦ, ἄν καὶ πολλὲς φορὲς εἶναι ἄδηλα τὰ πράγματα. Δὲν πρέπει νὰ κρίνωμε τὸν ἀδελφὸ ἐπειδὴ ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἐμεῖς ἀγνοοῦμε καὶ πρέπει νὰ περιμένουμε νὰ ἔλθῃ ὁ Κύριος ὁ ὁποῖος θὰ φωτίσῃ τὰ κρυμένα στὸ σκοτάδι καὶ θὰ φανερώσῃ τὶς βουλὲς τῶν καρδιῶν.
  «Ὥστε εἰ μέν τι ἐν ἐξουσίᾳ ἡμετέρᾳ κεῖται, ἢ καὶ ἄδηλον πολλάκις ἐστὶν, οὐ χρὴ κρίνειν ἐπὶ τούτῳ τὸν ἀδελφὸν, κατὰ τὸ ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου περὶ τῶν ἀγνοουμένων εἰρημένον· Ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους, καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν·» ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG31.1189
  Προφανῶς ὅλα τὰ παραπάνω ἀφοροῦν ἐνέργειες, πράξεις, ἁμαρτίες, ἀδυναμίες, λάθη, πάθη, πτώσεις, (πραγματικὰ, φαινομενικά ἤ καὶ φανταστικά). Αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ὅλοι ὁμιλοῦν· καὶ ὀρθῶς.
  Ἀλλὰ ὁ ἅγιος συνεχίζει: Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητη ἀνάγκη, αὐτὸς ὁ ἴδιος, ὁ ὁποῖος δὲν πρέπει νὰ κρίνῃ τὸν ἀδελφὸ γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω, ὀφείλει νὰ ὑπερασπίζεται, νὰ ἐκδικῇ τὶς βουλὲς, τὶς ἀποφάσεις τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴν ἐφησυχάζῃ γιὰ νὰ μὴν «συμπαραπολαύσῃ» τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ.
  «τὰ δὲ τοῦ Θεοῦ κρίματα ἐκδικεῖν, ἀπαραίτητος ἀνάγκη, ἵνα μὴ συμπαραπολαύσῃ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ ὁ ἐφησυχάζων»· ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG31.1189
  Ὅσον ἀφορᾶ τὰ τοῦ Θεοῦ κρίματα καὶ πότε καὶ μὲ ποιὸν τρόπο πρέπει νὰ κρίνουμε τὴν πρὸς τὸν Θεὸ ἀπείθεια ὅλα τὰ βρίσκουμε στὶς θεῖες Γραφές (καὶ ὄχι ἀσφαλῶς στὶς διακηρύξεις, στὶς διαβεβαιώσεις, στὶς προτροπὲς καὶ στὶς ἐντολὲς τοῦ κάθε ἐπηρμένου ψευδοδιδασκάλου, ὅπως αὐτοὺς ποὺ εἴδαμε νὰ κλείνουν ἐκκλησίες καὶ νὰ στέλνουν τοὺς ἀνθρώπους στὰ ἐμβολιαστικὰ κέντρα-κρεματόρια)
  «ἐν μόνῃ δὲ τῇ παραβάσει οὑτινοσοῦν προστάγματος σαφῶς κρίνομεν τὴν πρὸς Θεὸν ἀπείθειαν, καὶ κοινὸν κατὰ πάσης παρακοῆς τοῦ Θεοῦ τὸ κρῖμα εὑρίσκομεν, τὰς θείας ἀναλαβόντες Γραφάς». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32 1200
  (Τὸ ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅπως καὶ πάλι βλέπομε, δὲν εἶναι «προτεσταντισμὸς» ὅπως φλυαροῦν οἱ ὁμοτράπεζοι καὶ ὁμόφρονες τῶν προτεσταντῶν ἐγχώριοι οἰκουμενιστές. Εἶναι εὐαγγελικὴ προσταγὴ καὶ ἀφορᾶ ὅλους, ποιμένες καὶ ποιμενομένους. Οἱ ποιμένες ὅμως, ἐκείνοι ποὺ οὔτε τὶς γραφὲς σέβονται οὔτε τοὺς Πατέρες τιμοῦν, χαρακτηρίζουν προτεστάντες καὶ αἱρετικοὺς ὅσους προσπαθοῦν νὰ μάθουν ἀπὸ τὶς ἅγιες γραφὲς ὅσα οἱ ἴδιοι δὲν εἶναι ἱκανοὶ νὰ τοὺς διδάξουν, ὅσους πάλι γνωρίζουν καὶ διδάσκουν ὅσα οἱ γραφὲς καὶ οἱ Πατέρες λένε εἴτε τοὺς διώκουν, εἴτε τοὺς ἀφορίζουν, ὅταν γίνουν ἐνοχλητικοί. Ὡς ἐλάχιστα τελευταῖα παραδείγματα, ποὺ συμβαίνει ἐγὼ νὰ γνωρίζω, (ἀναφέρομαι σὲ κεκοιμημένους μόνον) ὁ μακαριστὸς Σωτηρόπουλος, (ὁ ἀφορισθεὶς ὑπὸ τοῦ πρασίνου Πατριάρχου) καὶ ὁ διωχθεὶς ἀρχιμ. π. Ἀθανάσιος Μυτηλιναῖος.)
  Αὐτὴ ἡ πλευρά τῆς κρίσεως ποὺ γίνεται γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ, «τὰ δὲ τοῦ Θεοῦ κρίματα ἐκδικεῖν», δὲν εἶδα πουθενὰ νὰ παρουσιάζεται στὰ «κηρύγματα» ποὺ ἄκουσα. (Δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει στὰ τόσα ἄλλα ποὺ τώρα λέγονται καὶ γράφονται καὶ ἐγὼ ἀγνοῶ, διότι εἶναι κάτι τὸ θεμελιῶδες καὶ βασικό. Δὲν νομίζω νὰ ὑπάρχῃ ἄνθρωπος μὲ στοιχειώδη αἴσθησι τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ποὺ νὰ ἀγνοῇ αὐτὰ τὰ ζητήματα καὶ ζητῶ συγνώμη, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἐλαχίστους ἀδελφοὺς ποὺ ἐμπιστεύονται πονηροὺς καὶ δολίους ψευδοδιδασκάλους θεωρῶ χρέος νὰ τὰ γράψω ὡς μιὰ φτωχὴ βοήθεια. Ὁ ἐφησυχασμὸς ἤ μάλλον ἡ ἀναισθησία ποὺ τοὺς χαρακτηρίζει καὶ ὁ ἐφησυχασμὸς ποὺ καλλιεργοῦν στὸ δυστυχὴ λαὸ μόνον τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ θὰ φέρῃ σὲ ὅλους μας, γεγονὸς ποὺ τὸ ζοῦμε καθημερινὰ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς μας, ἀλλὰ μυαλὸ δὲν βάζουμε )
  Εἶναι ἀνάλογο μὲ αὐτὸ ποὺ σαφέστατα καὶ μεγαλοφωνότατα διακηρύσσει τὸ θεῖο στόμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: Τὸ μή κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε ἀφορᾶ τὸν βίο, ἀφορᾶ τὶς πράξεις τῶν ἀνθρώπων, δὲν ἀφορᾶ τὴν πίστι. Δηλαδὴ ὅταν διώκετε καὶ προσβάλλεται ἡ πίστις δὲν μπορεῖ νὰ προβληθῇ τὸ «μή κρίνετε».
  «Τὸ, Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε, περὶ βίου ἐστὶν, οὐ περὶ πίστεως»· ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG63 232
  Καὶ μάλιστα ἀφορᾶ αὐτοὺς ἀκριβῶς τοὺς ποιμένες, τοὺς ἡγουμένους, τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες, Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, δεσποτάδες καὶ παπάδες. Καὶ τὰ λέει στὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἀποστολικοῦ «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε…». Στὸ εὔλογο ἐρώτημα τῶν τοτινῶν καὶ τῶν σημερινῶν καὶ τῶν παντοτινῶν ἀπορούντων μπροστὰ σ᾿ αὐτὴ τὴν προσταγή: «Καλά, ἄν ὁ ποιμένας εἶναι πονηρὸς καὶ δὲν πειθώμεθα, τί θὰ γίνῃ;» ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἀπαντάει: «Τί ἐννοεῖς πονηρός; Ἄν εἶναι γιὰ λόγους πίστεως φῦγε καὶ παράτα τον, ὄχι μόνο ἄν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ ἄγγελος ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἄν ἀφορᾶ τὴν προσωπικὴ του ζωὴ καὶ τὶς πράξεις του μὴν ἀσχολεῖσαι»
  «Τί οὖν, φησὶν, ὅταν πονηρὸς ᾖ, καὶ μὴ πειθώμεθα; Πονηρὸς, πῶς λέγεις; εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἂν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών· εἰ δὲ βίου ἕνεκεν, μὴ περιεργάζου». ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG63 231
  Δὲν μπορῶ νἀ καταλάβω τί συμβαίνει. Ὑπάρχει κάτι πιό σαφὲς, πιὸ κατανοητό, πιὸ ἁπλό; Ποιὸς τὰ λέει αὐτά; Ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅλοι οἱ ἅγιοι…. ψάξτε καὶ θὰ δῇτε ὅτι δὲν ψεύδομαι γιὰ τὸ «ὅλοι». Τί λένε; Δὲν εἶναι κρίσις νὰ ὑπερασπίζεσαι τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ, τὴν πίστι τῆς ἐκκλησίας, ἀντιθέτως εἶναι ἀπαραίτητη ἀνάγκη. Ἄν δὲν τὸ κάνουμε εἶναι λόγος νὰ δεχτοῦμε τὸν ὀργή τοῦ Θεοῦ ὅσοι ἐφησυχάζουμε καὶ δὲν ὑπερασπιζόμαστε τὴν πίστι ποὺ νοθεύεται καὶ τὴν ἐκκλησία ποὺ σπιλώνεται. Τὸ «μή κρίνετε ἵνα μὴ κριθῇτε» ἀφορᾶ τὶς προσωπικὲς ἁμαρτίες, τὰ βιοτικὰ πράγματα, δὲν ἀφορᾶ τὴν πίστι.
  Τί ὑπάρχει μέσα σ᾿αὐτὰ τὰ κεφάλια; Τί κατοικεῖ μέσα σ᾿αὐτές τὶς ψυχές; Δὲν ἀκοῦν τοὺς ἁγίους καὶ ἀκοῦν τὸν κάθε δυστυχὴ, τὸν κάθε φιλόδοξο, τὸν κάθε διαπλεκόμενο, τὸν κάθε πουλημένο ἤ φοβισμένο ἤ ἄσχετο ἤ βολεμένο, τὸ κάθε ἀνδρείκελο καὶ τὸν κάθε ψευδοποιμένα ποὺ ἔχει γίνει λύκος καὶ θυσιάζει τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ καλοπερνᾶ, νὰ κατεξουσιάζει καὶ νὰ συνεργάζεται μὲ τοὺς ἐγκληματίες νεοεποχῖτες σατανιστές;
  Βρὲ παιδιὰ, κι᾿ ἐγώ μαζί σας. Ἐντάξει δὲν καταλάβαμε τὶ ἔλεγε ὁ Καντιώτης, δὲν πιστέψαμε τὶ ἀποκάλυπτε ὁ π. Σάββας Ἀχιλλέως, δὲν ἐντρυφήσαμε σὲ ὅσα ἑρμήνευε ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτηλιναῖος, δὲν πολυπροσέξαμε πῶς ἀντιμετωπίστηκε ὁ ἀγώνας τοῦ Σωτηρόπουλου, δὲν ἀκολουθήσαμε τὸν δρόμο ποὺ ἔδειχνε ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὁ ἅγιος Πορφύριος καὶ οἱ ἄλλοι σύγχρονοι ἅγιοι… Ἐντάξει, δὲν καταλάβαμε τὶ συνέβη στὸ Κολυμπάρι εἴχαμε ζαλιστεῖ μὲ κρίσεις καὶ μνημόνια, εἴχαμε ἀποχαυνωθῇ μὲ τηλεπορνεῖες καὶ τηλεμαλακίες καὶ ἀκούγαμε μεταπατερικές νευροκοπλιὲς καὶ κονανιές (καὶ τοὺς ἄλλους ποὺ συνεχίζουν).
  Ναὶ, ἀλλὰ ὅταν ἔκλεισαν τὶς ἐκκλησιές; Ὅταν στοχοποίησαν τὴν Θεία Κοινωνία; Ὅταν ἐπέβαλλαν φασιστικοὺς περιορισμούς καὶ ἐλέγχους; Ὅταν ἐδίωξαν φανερὰ τὴν πίστι καὶ ὅποιον ἀντιστεκόταν; Οὔτε τότε καταλάβαμε τίποτα; Ὅταν τρομοκρατοῦσαν τὸν λαὸ γιὰ νὰ κάνουν πάνω του τὰ θανατηφόρα πειράματα μὲ τελικὸ στόχο τὸ καινούργιο ξεκίνημα καὶ τὴν δημιουργία νέου ἀνθρώπου, οὔτε τότε καταλάβαμε τίποτα; Οὔτε τώρα ποὺ ξαφνικὰ πεθαίνουν τόσοι καὶ τόσοι ἀντιλαμβανόμαστε τίποτα; Διέλυσαν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, βάζουν ὀρθοδόξους νὰ σκοτώνονται μὲ ὀρθοδόξους, κάνουνε τὴ χάρι στὸν Στάλιν καὶ τὸν Δημητρώφ (καὶ στὰ ἀφεντικά τους) καὶ πουλοῦν τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας καὶ μεῖς ἀναγνωρίζουμε ἐκεῖ ἐκκλησία!!! Οὔτε τώρα καταλάβαμε κάτι;
  Ἔ, τότε, ἄς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ στὸ νέο τους σύνθημα: Μὴν κρίνουμε τίποτα, δηλαδὴ μὴν σκεφτόμαστε, δηλαδὴ νὰ καταργήσουμε ὅτι μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς. Νὰ γίνουμε ζόμπι, ζωντανοὶ νεκροὶ καὶ νὰ περιφερόμαστε μασκοφορεμένοι μέσα στὶς ἐκκλησίες καὶ νὰ συμμετέχουμε σὲ τσάγια καὶ ἐκδηλώσεις σίγουροι ὅτι δὲν θὰ κριθοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνουν οἱ λυκοποιμένες ποὺ ἀκολουθοῦμε.
  Βέβαια εἶμαι σίγουρος ὅτι πολλοὶ δὲν πιστεύουν πλέον ὅτι ἡ ἱκανότης τοῦ ἀνθρώπου νὰ σταθμίζῃ τὸ τί πρέπει νὰ κάνῃ κάθε φορὰ, -νὰ κρίνῃ δηλαδή δικαίως, ἡ δικαιοκρισία μὲ τὴν εὐρεῖα ἔννοιά της- εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, καὶ ὑπάρχει μέσα μας, στὴν ἀνθρώπινη φύσι, ἐφ᾿ ὅσον αὐτοπροαιρέτως δὲν τὸ ἔχουμε ἐξαφανίσει μὲ τὶς πράξεις μας. Οἱ ἅγιοι μᾶς τὸ ὑπενθυμίζουν συνεχῶς: Ἡ σωστὴ καὶ ἀδιάβλητος κρίσις, δηλαδὴ ἡ δικαιοκρισία , στηρίζεται σταθερὰ καὶ ἀκλόνητα κατὰ φυσικὸν τρόπο στὸ μέσα μας λογικὸ γιὰ κάθε τί ποὺ πρέπει νὰ κάνωμε, καὶ τὸ τί ἁρμόζει στὴν κάθε περίπτωσι. Ἤ δὲν ὑπάρχει μέσα μας κάποια λογικὴ ποὺ σταθμίζει τὶς φύσεις τῶν ἐπιλογῶν καὶ ξεχωρίζει τὰ χρησιμότερα ἀπὸ τὰ ἄχαρα καὶ τὰ ἀνώφελα; Στὴν θεόπνευστη Γραφὴ συνηθίζεται νὰ όνομάζεται κρίσις ἡ ὀρθότητα καὶ ἡ δικαιοκρισία.
  «Ἐρήρεισται δὲ ὥσπερ καὶ ἐγκαταπέπηκται φυσικῶς τῷ ἐν ἡμῖν λογικῷ καὶ ἡ ἐφ᾿ ἑκάστῳ τῶν πρακτέων ὀρθή τε καὶ ἀδιάβλητος κρίσις, τοῦτ᾿ ἔστιν, ἡ δικαιοκρισία, καὶ τὸ ἑκάστῳ πρέπον· ἢ γὰρ οὐχὶ λογική τις ἐν ἡμῖν τὰς τῶν πρακτέων ταλαντεύει φύσεις, καὶ ἀποκρίνει τῶν ἀμεινόνων τὸ ἄχαρί τε καὶ ἀλυσιτελές ; Κρίσιν δὲ ὀνομάζειν ἔθος τῇ θεοπνεύστῳ Γραφῇ τὴν ὀρθότητα καὶ δικαιοκρισίαν. Καὶ γοῦν ὁ θεσπέσιος ψάλλει ∆αυΐδ· «Μακάριοι οἱ φυλάσσοντες κρίσιν, καὶ ποιοῦντες δικαιοσύνην ἐν παντὶ καιρῷ.» ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ PG68 740
  Ὁ ἅγιος Κύριλλος τὰ λέει αὐτά. Καὶ ποιός τὰ ἀκούει; Καὶ ποιὸς δίνει σημασία; «Μεταπατερικοὶ» οἱ νῦν διδάσκαλοι, ἄνευ σημασίας οἱ Πατερικὲς διδασκαλίες. Τὸν Κύριλλο Ἀλεξανδρείας θ᾿ ακοῦμε τῶρα ἤ τὸν Βόλου καὶ τὸν Ἀλεξανδρουπόλεως;
  Ὅταν ὅμως ἀρνεῖσαι τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ, πετᾶς στὰ σκουπίδια τὸ αὐτεξούσιο, ἀποστερῆσαι καὶ τὴν θεοείδειά σου καὶ τὴν ἰσόθεο τιμή ποὺ σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός (μὲ λίγα λόγια τὰ μεταφέρω):
  «Ἐπειδὴ γὰρ θεοειδὴς ὁ ἄνθρωπος ἐγένετο καὶ μακάριος τῷ αὐτεξουσίῳ τετιμημένος (τὸ γὰρ αὐτοκρατές τε καὶ ἀδέσποτον ἴδιόν ἐστι τῆς θείας μακαριότητος), τὸ δι᾿ ἀνάγκης αὐτὸν ἐπί τι μεταχθῆναι βιαίως ἀφαίρεσις τοῦ ἀξιώματος ἦν. Εἰ γὰρ ἑκουσίως τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν κατὰ τὴν αὐτεξούσιον κίνησιν ἐπί τι τῶν οὐ δεόντων ὁρμήσασαν βιαίως τε καὶ κατηναγκασμένως τῶν ἀρεσάντων ἀπέστησεν, ἀφαίρεσις ἂν ἦν τοῦ προέχοντος ἀγαθοῦ τὸ γινόμενον καὶ τῆς ἰσοθέου τιμῆς ἀποστέρησις. (ἰσόθεον γάρ ἐστι τὸ αὐτεξούσιον.)» ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣPG46 524
  Τί εἶναι ὅλα αὐτά; Ποιός τὰ λέει; Πότε τὰ εἶπε; Ἀλλάξαν οἱ καιροί. Τώρα μιλοῦν ἐλπιδοφόροι καὶ βαρθολομαῖοι καὶ ἱερώνυμοι καὶ οἱ μεγάλοι φωστῆρες τῶν ἀκαδημιῶν καὶ διερμηνευτὲς καὶ ἀντιπρόσωποι τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὺς ἀκοῦμε ἐμεῖς. Καταλάβατε; Δὲν εἴμεθα ὀπισθοδρομικοί καὶ καθυστερημένοι…
  Ὅλα γύρω σου γκρεμίζονται. Τὸ βλέπεις, τὸ ζεῖς, μιλοῦν τὰ γεγονότα. Ἡ πόρτα τῆς ἐκκλησίας εἶναι κλειστή. Τὸν ἱερέα τὸν συλλαμβάνουν γιατὶ λειτούργησε καὶ κοινώνησε χριστιανούς. Δικάστηκε. Πληρώνεις πρόστιμο, γιατὶ δὲν δέχεσαι νὰ γίνῃς πειραματόζωο. Στὶς ἐκκλησίες μπαίνουν μὲ μουρίδες. Πεθαίνουν ξαφνικά ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο. Οἱ ἔκφυλοι θεωροῦνται φυσιολογικοὶ καὶ οἱ φυσιολογικοὶ παρά φύσιν. Ὅμως δὲν πρέπει νὰ μιλήσῃς, δὲν πρέπει κἄν νὰ σκέφτεσαι, γιατί «δὲν πρέπει νὰ κρίνῃς». Ἄν σιωπήσῃς εἶσαι «καλὸς χριστιανὸς» καὶ δὲν θὰ κριθῇς… Αὐτὰ διδάσκουν οἱ σημερινοὶ διδάσκαλοι… Καὶ πολλοὶ ἀκολουθοῦν ἁπλὰ αὐτὸ τὸ μονοπάτι…σὰν τὰ ζῶα ποὺ ἀκολουθοῦν τὰ ἴχνη ποὺ χαράξαν ὅσα ζῶα προηγήθηκαν…πρᾶγμα ποὺ «δὲν πρέπει» (κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Νύσσης, βέβαια, ὁπότε ποιός τὸν ἀκούει;):
  «οὐ χρὴ πρὸς τὰ ἴχνη τῶν βοσκημάτων βλέπειν, ἃ τῷ γεώδει βίῳ διὰ τῶν πτερνῶν ἐνσημαίνονται οἱ προωδευκότες τὸν βίον·» ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG44 805
  Ὅμως ὅποιος δὲν μπορεῖ νὰ διακρίνῃ ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ γεγονότα τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ, ἀλλὰ ἀκολουθεῖ τὴν πεπατημένη τῶν προηγουμένων, παρουσιάζοντας τὴν συνήθεια τοῦ βίου διδάσκαλο τῆς ζωῆς του πολλὲς φορὲς κατὰ τὸν καιρὸ τῆς δικαίας κρίσεως χωρὶς νὰ τὸ καταλάβῃ παρουσιάζεται ἐρίφιο ἀντὶ προβάτου.
  «Ὁ τοίνυν μὴ ἐξ αὐτῶν τῶν πραγμάτων διακρίνων τὸ καλὸν ἐκ τοῦ χείρονος ἀλλὰ τοῖς ἴχνεσι τῶν προωδευκότων ἑπόμενος τὴν παρελθοῦσαν τοῦ βίου συνήθειαν διδάσκαλον τῆς ἰδίας ζωῆς προβαλλόμενος λανθάνει πολλάκις κατὰ τὸν καιρὸν τῆς δικαίας κρίσεως ἔριφος ἀντὶ προβάτου γενόμενος». ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG44 805
  Ὅπως βλέπουμε, τὰ γεγονότα τρέχουν, θέλουμε δὲν θέλουμε. Ἄλλος εἶναι τὸ ἀφεντικό. Αὐτὸς κανονίζει. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ δικαιολογία τοῦ δικοῦ μας ἐφησυχασμοῦ καὶ τῆς ἀκηδίας οὔτε τὸ προκάλυμμα τῆς δειλίας. Πλαστήκαμε ἐλεύθεροι, ἄρα ὑπεύθυνοι. Αὐτὸ δὲν ἀλλάζει. Ὁπότε πρέπει ὅσοι φωτίζονται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅσο ἐπιτρέπουν οἱ ἁμαρτίες, ἤ νὰ μὴν κρίνουν, ἤ ἄν εἶναι ἀνάγκη νὰ κρίνουν νὰ τὸ κάνουν μὲ τὸν πλέον δίκαιο τρόπο καὶ νὰ ἐλέγχουν τοὺς ἁμαρτάνοντες καὶ ἄν πρέπει νὰ πεθάνουν γιὰ τὴν ἀλήθεια …
  «Διὸ προσήκει, τῷ τοῦ λόγου φέγγει φωτιζομένους, ἢ μὴ κρίνειν, μνημονεύοντας τοῦ εἰρηκότος· Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἢ εἰ ἀνάγκη ποτὲ κρίνειν, κατὰ τὸ δικαιότατον τοῦτο ποιεῖν καὶ ἐλέγχειν τοὺς ἁμαρτάνοντας, κἂν δέοι ὑπὲρ ἀληθείας θνήσκειν, πεπεισμένους ἀκριβῶς, ὅτι πάντων ἔσται συντέλεια καὶ μεταβολὴ ἐπὶ τῇ καθολικῇ κρίσει τοῦ Θεοῦ, ἣν ποιήσεται διὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ»· ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΠΑΜΦΙΛΟΥ PG 23.988
  Ἡ ἐποχή μας εἶναι κραυγαλέως ἐποχὴ ἀνάγκης ἐλέγχου τῆς ἁμαρτίας καὶ θανάτου ὑπὲρ τῆς ἀληθείας. Ἔτσι καὶ ἀλοιῶς τὸ νὰ ζῇς ἔξω τῆς ἀληθείας εἶναι ὁ αἰώνιος καὶ ὄντως θάνατος.
  Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 20 Φεβρουαρίου 2023.
  Σου αναθέτω επίσημα μπροστά στο Θεό και στο Χριστό Ιησού, που μέλλει να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, και αναλογιζόμενος την επιφάνειά του και τη βασιλεία του: κήρυξε το λόγο, επίμεινε σε κατάλληλο και ακατάλληλο καιρό, ΕΛΕΓΞΕ ΕΠΙΤΙΜΗΣΕ, πρότρεψε με κάθε μακροθυμία και διδαχή. Γιατί θα υπάρξει καιρός που δε θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία, αλλά κατά τις δικές τους επιθυμίες θα μαζέψουν για τους εαυτούς τους σωρό από δασκάλους, επειδή θα αισθάνονται φαγούρα στα αυτιά, και αφενός θα αποστρέψουν την ακοή τους από την αλήθεια, αφετέρου θα εκτραπούν προς τους μύθους. Εσύ όμως πρόσεχε σε όλα, κακοπάθησε, κάνε έργο ευαγγελιστή…….
  Προς Τιμόθεον Β Επιστολή
  Κεφ.4,1-5

  Απάντηση
• Ο/Η Ανώνυμος λέει:

  4 Ιουλίου, 2024 στις 9:32 μμ

  1/2
  Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο…
  Για κάποιους που σπέρνουν ελπίδα δίχως μετάνοια…
  Και διάφορα παραμύθια…
  Για να καθησυχάζουν…
  Και ηρεμούν…
  Δίχως καμία πάλη…
  Για αυτά που έρχονται…
  Πράκτορες;…
  Βολεψάκιδες του χρήματος…
  Και της δόξας…;
  Πουθαναδες…
  Με πρωτιά εντος εκτός και επί ταύτα στην εκκλησία;…
  Πολύ πονηροί οι καιροί…
  Και οι εκλεκτοί θα πλανηθούν…
  Σαν Μπος με τον ιο… τους Κόβιντ…;
  Δεν έδιωξαν τον ιο του Θεού…
  Κάτι που δεν έγινε ποτέ από την σταύρωση μέχρι σήμερα…
  Με την γελοιοποίηση της εκκλησιάς του…
  Και της πίστεως…

  Και έπειτε η συνέχεια………
  Και ο πάτερ Αθανάσιος μυτιληναίος.. έλεγε…
  Προσέχετε…
  Να σωθείτε και μόνοι σας…
  Μελετάτε…
  δογμα της εκλησιας…
  ιερους κανονες…
  πατέρες…
  αγιους…
  και αγια γραφη…
  Ταπεινωθείτε για να καταλάβετε…
  Τις πλάνες…
  Εντός..
  Και εκτός…
  Ο αντίχριστος δεν θα κυνηγήσει την εκκλησία…
  Όπως έκανε χρόνια τώρα..
  Με καψίματα…
  Σφαγές…
  Αλλά θα βάλει ποιμένες δικούς του έντος…
  Και θα είναι γεμάτες πιστούς στην πλάνη της βλασφημίας…
  Και της άγνοιας…

  Ή ίσως για το έτσι είναι… γιατί το ξέρει…
  Θεός είναι…
  Και σέβεται την ελεύθερη βλακεία μας…
  Για κάποια μικρούλα παράταση…

  ΒΟΜΒΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ !!! π.Αρσένιος Κομπούγιας: «Δεν υπάρχει Αναλαμπή της Ορθοδοξίας. Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο πλανώνται»
  Καταπέλτης Επιχειρημάτων ο Μακαριστός Γέροντας Αρσένιος Κομπούγιας (1918-2008) Κατά της Χιλιαστικής ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΠΛΑΝΗΣ της «ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»
  π. Αρσένιος Κομπούγιας: «Δεν υπάρχει Αναλαμπή της Ορθοδοξίας. Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο πλανώνται»Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
  (τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κομπούγια)
  «Οἱ περισσότερον γνωστές καί συνεχῶς χρησιμοποιούμενες
  ψευδοπροφητεῖες εἶναι τοῦ ἀγνώστου Ἀγαθαγγέλου, ἑνός
  ἀνωνύμου τοῦ 1050, δῆθεν τοῦ Μεθοδίου, δῆθεν τοῦ
  Ταρασίου Κων/λεως, δῆθεν τοῦ Ἀνδρέου τοῦ διά Χριστόν
  σαλοῦ οἱ χρησμοί τοῦ Λέοντος τοῦ Σοφοῦ. Ἀναφέρονται
  ἐπίσης ἕτεροι ἀκατανόητοι χρησμοί, οἱ ὁποῖοι εὑρέθησαν
  χαραγμένοι δῆθεν ἐπί τοῦ… ἀνυπάρκτου τάφου τοῦ Μ.
  Κωνσταντίνου μέ ἀκατανόητα μονογράμματα, τά ὁποῖα
  συμπληρώνουν διάφοροι ἑρμηνευτές. Ὑπάρχουν δέ καί
  ἄλλες διφορούμενες, ἀλλοπρόσαλλοι, παιδαριώδεις καί διά
  γέλωτα, ἀλληλοψευδόμενες προφητεῖες, σέ γλῶσσα ἀνοή-
  του Πυθίας. Ὅλες αὐτές εἶναι ἄγνωστοι ἐπισήμως στήν
  Ἐκκλησία, τήν ἱστορία, τήν θεολογία, καί διεδόθησαν
  κατά τό διάστημα τῆς δουλείας τοῦ Γένους μας»
  (π. Ἀρσένιος Κομπούγιας)
  Ὁ Χιλιασμός διά μέσου τῶν αἰώνων
  καί ἡ λεγομένη μεσοβασιλεία
  Zoῦμε σέ πονηρούς, χαλεπούς καί ἀποκαλυπτικούς καιρούς μέ
  πολλά ἐρωτηματικά καί πολλή ἀγωνία καί ἀνησυχία. Στήν
  ἐποχή, πού ἔχει ἄμεση σχέση μέ ἐσχατολογικές προειδοποιήσεις καί
  ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου, λόγῳ τῆς πρωτοφανοῦς ἀποστασίας τοῦ
  κόσμου καί ἀποχαλινώσεως καί διαλύσεως τῶν πάντων. Καί ἐνῷ
  στόν ἁπλοϊκό λαό βρίσκει κανείς σοφές γνῶμες καί ἅγιες ἀνησυχίες
  ὡς πρός τήν πορεία τοῦ σημερινοῦ κόσμου, ἀντιθέτως στούς Πα-
  τριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, Θεολόγους καί
  ὅλους τούς ὑπόλοιπους πού ἔχουν ἐντολή νά ἀγρυπνοῦν, νά ἐρευ-
  νοῦν καί νά διαφωτίζουν τόν κόσμο, περί τῆς πρωτοφανοῦς ἀπο-
  στασίας καί τῶν δεινῶν πού προέρχονται ἀπό αὐτή, καί τῆς
  καταστροφῆς πού θά ἔλθει σέ ὁλόκληρο τόν Πλανήτη, ὑπάρχει
  κλασσική ἀδιαφορία. Ἔτσι ἐφαρμόζεται αὐτό πού λέγει ὁ Κύριος:
  «Ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό σοφῶν καί συνετῶν, καί ἀπεκάλυψας αὐτά
  νηπίοις» (Ματθ. ια’, 25).
  Ἐκτός ἀπό τήν ἀδιαφορία, ἔχουμε καί μία μικρή μερίδα ἀνθρώπων,
  τῶν ὁποίων τό ραντάρ τῆς ψυχῆς συλλαμβάνει σήματα, ἀλλά πολύ
  συγκεχυμένα. Ἀπό τή μιά αἰσθάνονται μέν τά τρομερά σημεῖα τῶν
  καιρῶν, ἀλλ’ ἐπειδή ἔχουν ἰσχυρή προσωπική ἐπιθυμία νά δοῦν στόν
  Πλανήτη μας νά ἀποκαθίσταται ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, πρίν ἀπό
  τήν Δευτέρα Παρουσία, ἐνισχυόμενοι καί ἀπό διάφορες ψευδοπρο-
  φητεῖες, ὅπως ἐπίσης καί ἀπό κάποια παρανοημένα ἁγιογραφικά
  χωρία, παραβλέπουν καί διαστρέφουν τά τρομερά καί ἐξόφθαλμα
  σημεῖα, πού προειδοποιοῦν γιά τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου.
  Ἀπό τή μία κάποιες φορές, εἰδικά δέ σήμερα, ἐπιστρατεύουν ὅλα
  τά συναφῆ χωρία τῆς Γραφῆς, μαζί μέ ἀνώνυμες καί ψευδώνυμες
  προφητεῖες, καί γράφουν, ὅτι τά σημεῖα τῶν καιρῶν (τά ὁποῖα
  ὄντως ἔχουν πληθυνθεῖ στίς ἡμέρες μας) δέν ἔχουν σχέση μέ τήν
  Παρουσία τοῦ Κυρίου, ἀλλά μέ τήν βασιλεία Του πού πλησιάζει
  στήν γῆ! Καί ἄλλοι μέν ἀπό αὐτούς πιστεύουν, ὅτι ἡ βασιλεία αὐτή
  θά εἶναι μικροῦ διαστήματος, ἄλλοι πιστεύουν ὅτι θά εἶναι μεγάλου
  καί ἄλλοι αἰώνια! (Βλέπε βιβλίον Γεωργίου Λιλῆ «Αἱ δύο βασιλεῖαι»,
  Κόρινθος 1974).
  Τήν ἴδια περίπου θεωρία ἔχουν καί κάποιοι δικοί μας καί ξένοι θε-
  ολόγοι, κυρίως Προτεστάντες, ὅπως ὁ Σ. Ζωδιάτης.
  Ὅπως ἀναφέραμε στήν ἀρχή τοῦ προλόγου, ὁ Χιλιασμός μέ ἤπια
  μορφή ἦταν μᾶλλον μία διάδοχος κατάσταση καί ἔνα κατάλοιπο
  τῶν ἐσφαλμένων μεσσιακῶν ἀντιλήψεων τῶν Ἑβραίων, ὅτι δηλαδή
  ὁ Μεσσίας εἶναι ἐπίγειος βασιλεύς καί κοσμοκράτωρ. Τά κατάλοιπα
  αὐτά πολύ σύντομα ἐνισχύθηκαν κατά τούς μεταποστολικούς χρό-
  νους, ἀπό παρερμηνεία τοῦ περίφημου Κ΄ κεφαλαίου τῆς Ἀποκα-
  λύψεως, τό ὁποῖο μιλᾶ γιά χιλιετῆ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά
  ἐννοεῖ πνευματική, μέ τίς ψυχές τῶν πεπελεκισμένων καί δικαίων
  μαρτύρων τῆς πίστεως, γιά τό ὄνομά Του.
  Γενικῶς ἡ ἔλευσις τοῦ Κυρίου πάλι στήν γῆ, ὑπῆρξε ἀπό τήν ἀρχή
  τό ἀντικείμενο τῶν σκέψεων καί τῶν ὀνείρων τῶν ὀπαδῶν τοῦ Χρι-
  στοῦ. Ἦταν μία ζωηρή ἐπιθυμία, ἡ ὁποία φλόγιζε τίς καρδιές τῶν
  πιστῶν καί τροφοδοτοῦνταν ἀπό παρανοημένες Ἀποστολικές προ-
  φορικές καί γραπτές διατυπώσεις, γύρω ἀπό τήν Δευτέρα Παρουσία
  τοῦ Κυρίου στή γῆ, ὅπως αὐτή τοῦ Ἀποστόλου Ἰακώβου, «Ἡ πα-
  ρουσία τοῦ Κυρίου ἤγγικεν», «Ἰδού, ὁ Κριτής πρό τῶν πυλῶν ἕστη-
  κεν» (Ἰακ. ε’, 8-9), καί αὐτή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «ὁ Κύριος
  ἐγγύς» (Φιλιπ. δ’, 5), «ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ παραλειπόμενοι εἰς τήν πα-
  ρουσίαν τοῦ Κυρίου» (Α’ Θεσσ. δ’, 15).
  Οἱ πιστοί ἤδη ἀπό τότε περίμεναν πολύ σύντομα τήν Δευτέρα Πα-
  ρουσία, ὥστε νά παραλύῃ κάθε ἄλλη ἀπασχόλησή τους. Τό γεγονός
  αὐτό, ἀνάγκασε τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά ἀποστείλλει τήν Β΄ πρός
  Θεσ/νικεῖς ἐπιστολή, ὅπου ἀνατρέπει τήν ἐσφαλμένη τους ἰδέα,
  γράφοντας καί παρακαλώντας: «Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατά μηδένα
  τρόπον· ὅτι ἄν μή ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καί ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄν-
  θρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραι-
  ρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα» (Β’ Θεσσ. β’, 3-11).
  Παρά τίς ἐξηγήσεις ὅμως τοῦ Ἀποστόλου, οἱ ἰδέες περί τῆς ἐπι-
  κείμενης Παρουσίας τοῦ Κυρίου, μετά τήν πάροδον μερικῶν δεκά-
  δων ἐτῶν, διαδόθηκαν καί διαφοροποιήθηκαν περισσότερο στό
  πρόσωπο τῶν μεταποστολικῶν ἀνδρῶν, ὅπως τοῦ Παπία καί τοῦ
  Κηρίνθου καί στή συνέχεια τῶν Μοντανιστῶν.
  Ἀρχή τῆς ἰδέας περί βασιλείας τοῦ Κυρίου στή γῆ
  (Παπίας – Κήρινθος)
  Ὁ Παπίας ὑπῆρξε μαθητής τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου καί χρημά-
  τισε Ἐπίσκοπος Ἱεραπόλεως στίς ἀρχές τοῦ Β’ αἰῶνος. Σύγχρονός
  του ὑπῆρξε καί ὁ Κήρινθος.
  Αὐτοί, στηριζόμενοι στό Κ΄ κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, πρέ-
  σβευαν, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός πρίν ἀπό τήν Δευτέρα
  Παρουσία, θά βασιλεύσῃ στήν γῆ γιά χίλια ἔτη. Ἡ ἰδέα αὐτή, θεω-
  ρήθηκε ἀπό τούς σύγχρονους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὡς αἱρετική
  καί γιά τίς ἰδέες τους αὐτές, καθώς καί κάποιες ἄλλες, ἀποβλήθησαν
  καί ὁ Παπίας καί ὁ Κήρινθος ἀπό τήν Ἐκκλησία.
  Ὁ ἐπιφανής καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Χρῆστος Ἀν-
  δροῦτσος, γράφει σχετικά στήν Δογματική του: «Βεβαίως ὁ Χιλια-
  σμός, ἡ πεποίθησις ὅτι ὁ Θεός, θ’ ἀναστήσει τούς δικαίους καί θά
  βασιλεύσει μαζί τους γιά χίλια χρόνια πάνω στή γῆ, πού στηρίζεται
  στό Κ΄ Κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, παρεμβάλλει μεταξύ τῆς Ἀνα-
  στάσεως τῶν δικαίων καί τῆς καθολικῆς Ἀναστάσεως τῶν πάντων
  καί τῆς Κρίσως, ἕνα διάστημα χιλιετοῦς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, πού
  εἶναι, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὑλικῆς φύσεως. Ἔρχεται ὅμως σέ ἀντί-
  θεση μέ τήν Ἁγία Γραφή, (ἀλλά καί τήν Ἱερά Παράδοση), ἡ ὁποία
  ἀναφέρει μία μόνο Ἀνάστασιν νεκρῶν καί μία καθολική Κρίση, πού
  μετά ἀπό αὐτήν ἔρχεται αἰώνια ἡ μακαριότητα ἤ ἡ κόλαση. Ὁ χι-
  λιασμός βρῆκε κατ’ ἀρχάς πολεμίους τόν Διονύσιον Ἀλεξανδρείας,
  τόν Ὠριγένη καί ἄλλους, ἐξαφανίζεται ἐντελῶς ἀπό τόν 4ο αἰῶνα
  καί ἐμφανίζεται τήν τελευταία ἑκατονταετία ξανά, μέ περισσότερες
  μορφές στούς ἀναβαπτιστές καί σέ ἄλλους θεολόγους» (Δογματική,
  ἔκδ. 1956, σελ. 440).
  Ἔγραψε βέβαια σχετικά καί ἕνας Ἅγιος, ὁ Ἀπολογητής καί φιλό-
  σοφος Ἰουστῖνος. Αὐτός ὅμως, ἐκτός ἀπό κάποιες λάθος ἀπόψεις
  πού εἶχε σέ ὁρισμένα θέματα, ὅπως εἶναι ἡ Ἀνάστασις τῶν νεκρῶν,
  (ὑποστήριξε ὅτι θά ἀναστηθοῦμε, ὅπως εἴμαστε τώρα, παραβλέπον-
  τας αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος: «ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι»
  Ματθ. κβ΄, 30), ἔπεσε ἔξω καί στό σημεῖο αὐτό τῆς ἑρμηνείας, τόσο
  τοῦ Κ΄ Κεφαλαίου τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως, ὅσο καί τοῦ Ἡσαῒου
  (ξε΄, 17, 22, 25) περί τῆς δῆθεν βασιλείας τοῦ Χριστοῦ στή γῆ. Στό
  σημεῖο αὐτό γράφει: «Καί γιά χίλια χρόνια θά οἰκοδομηθεῖ καί θά
  κοσμηθεῖ ἡ Ἱερουσαλήμ…», «καί ὑπάρχει ἕνας ἄνθρωπος δικός μας,
  τό ὄνομα τοῦ ὁποίου εἶναι Ἰωάννης, ἕνας ἀπό τούς Ἀποστόλους
  τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶδε σέ ἀποκάλυψη καί προφήτευσε, ὅτι θά
  ζήσουν χίλια χρόνια στήν Ἱερουσαλήμ ὅσοι πίστεψαν στόν Χρι-
  στό…».
  Ἐπίσης ἔπεσαν ἔξω στούς ὑπολογισμούς τους, ὁ λεγόμενος
  Βαρνάβας στήν ἐπιστολή του, ὁ Εἰρηναῖος καί ὁ Ἱππόλυτος. Αὐτοί
  ὑποστήριξαν, ὅτι τό τέλος τοῦ κόσμου θά γίνῃ τό 600 μ.Χ., ἀφοῦ
  συμπληρωθοῦν ἕξι χιλιετηρίδες ἀπό Ἀδάμ. Καί ὁ Ὅσιος Εὐφραίμ
  λέει ὅτι, ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου καί ἡ Παρουσία τοῦ Κυρίου
  θά γίνει μετά τήν καταστροφή τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας!
  Τί ἔγραψαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας
  Περί τοῦ Ἀντιχρίστου καί τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου
  καί ὄχι γιά βασιλεία στή γῆ τοῦ Χριστοῦ ἤ μεσοβασιλεία, ἔγραψαν
  ἐκτεταμένα πολλοί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Εἰ-
  ρηναῖος, ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος, ὁ Ὅσιος Εὐφραίμ, ὁ Κύριλλος Ἱερο-
  σολύμων, ὁ Ἰωάννης Χρυσόστομος, ὁ Οἰκουμένιος, ὁ Θεοφύλακτος
  Βουλγαρίας, ὁ Ἰωάννης Δαμασκηνός καί πολλοί ἄλλοι.
  Καί ὁ μέν Ἅγιος Εἰρηναῖος, καθώς καί ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος (β΄ καί
  γ΄ αἰών), ἔγραψαν ὀρθόδοξα γιά τό τέλος τοῦ κόσμου, παρά τίς πλη-
  ροφορίες, ὅτι εἶχαν παρασυρθῇ στόν Χιλιασμό.
  Ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος μάλιστα, ὄχι μόνο δέν παραδέχθηκε τίς χιλια-
  στικές ἰδέες καί δοξασίες, ἀλλά ἔγραψε, ὅτι ἴσως τό τέλος τοῦ κό-
  σμου θά γίνει πρός τό τέλος τῆς ἕκτης χιλιετηρίδος ἀπό κτίσεως
  κόσμου, δηλαδή τό 600 μ.Χ. (ὅπως σημειώσαμε παραπάνω), ἐπειδή
  ὁ κόσμος δημιουργήθηκε σέ ἕξι (6) ἡμέρες, τήν δέ ἡμέρα τήν ἕβδομη,
  ὁ Κύριος ἀναπαύθηκε ἀπό ὅλα τά ἔργα του. Ὁ δέ Ἱππόλυτος ἔχει
  ἀφιερώσει λόγο στό τέλος τοῦ Κόσμου καί τόν Ἀντίχριστο, χωρίς
  νά ἀναφερθῇ στή βασιλεία τοῦ Κυρίου ἐπί τῆς γῆς. Καί ὁ Ἀνδρέας,
  ὁ ὁποῖος ἔζησε τόν 6ο αἰῶνα, καί ὁ Ἀρέθας, ὁ ὁποῖος ἔζησε τόν 9ο
  αἰῶνα, Ἐπίσκοποι Καισαρείας καί οἱ δύο, ἔγραψαν ἑρμηνεία στήν
  Ἀποκάλυψη καί λένε ὅτι τά χίλια χρόνια τοῦ δεσίματος τοῦ Σατανᾶ
  εἶναι ἀπό τό διάστημα τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μέχρι τῆς
  Δευτέρας Παρουσίας, σύμφωνα μέ τούς λόγους τοῦ Κυρίου: «Νῦν ὁ
  ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω» (Ἰωάν. ιβ’, 31). Δη-
  λαδή ἡ ἀπόλυτη ἐξουσία τοῦ Σατανᾶ, τήν ὁποία εἶχε πρίν τήν
  ἔλευση καί τήν Σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου, καταλύθηκε καί δεσμεύ-
  θηκε, ὅπως λέει καί ἡ Ἐκκλησία στίς εὐχές της πρός τούς κοιμηθέν-
  τες: «Ὁ τόν θάνατον καταπατήσας καί τόν Διάβολον καταργήσας».
  Δόγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι, ὅτι ὅλοι οἱ τεθνεῶτες πρό τοῦ Χρι-
  στοῦ, πήγαιναν στόν Ἅδη, μηδενός ἐξαιρουμένου, οὔτε καί τοῦ πιό
  μεγάλου ἁγίου, ὅπως εἶναι ὁ Τίμιος Πρόδρομος, διότι δέν εἶχε γίνει
  ἀκόμη ἡ ἐξαγορά διά τοῦ Παναγίου Αἵματος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
  Αὐτή ἦταν ἡ ἐξουσία τοῦ Σατανᾶ, ἡ ὁποία δεσμεύθηκε ἀπό τήν
  Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, μέχρι τῆς Παραμονῆς τῆς Δευτέρας Πα-
  ρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
  Τότε, θά λυθῇ ὁ Σατανᾶς γιά λίγο χρονικό διάστημα, καί θά λάβῃ
  μεγάλη ἐξουσία καί θά πολεμήσῃ μέ λύσσα τόν κόσμο, ἰδιαίτερα
  τούς πιστούς, «εἰδώς ὅτι ὀλίγον καιρόν ἔχει» (Ἀποκ. ιβ’, 12).
  Ἡ ἑρμηνεία αὐτή τῆς δεσμεύσεως τοῦ Σατανᾶ γιά χίλια χρόνια δη-
  λαδή κατά τήν ἴδια περίοδο, κατά τήν ὁποία βασιλεύουν στόν οὐ-
  ρανό μαζί μέ τόν Χριστό γιά χίλια χρόνια «ΑΙ ΨΥΧΑΙ τῶν πεπελε-
  κισμένων διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ» (Ἀποκ.
  κ’, 4), ἄν καί εἶναι πιό σωστή, βρήκε λιγότερους ὀπαδούς.Ἔτσι, μετά
  τήν πάροδο πολλῶν ἑκατοντάδων ἐτῶν, ἀναβίωσαν καί πάλι οἱ πα-
  λιές δοξασίες πού στηρίζονται στό προσφιλέστατο Κ΄ κεφάλαιο τῆς
  Ἀποκαλύψεως. Ὁ Ἀπόστολος Μακράκης ἀνανέωσε τήν ἰδέα πού
  εἶχε ἐγκαταλειφθεῖ καί τήν τροποποίησε πρός τό πνευματικώτερο.
  Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ καί οἱ διαφορές μεταξύ παλαιῶν
  καί σύγχρονων ὀπαδῶν τῆς χιλιετίας ἤ μεσοβασιλείας
  Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἤ Χιλιαστές εἶναι ἡ γνωστή σατανική
  αἵρεση, ἡ χειρότερη ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις. Μεταξύ τῶν ἀναρίθμη-
  των ἀνοησιῶν πού διδάσκουν, ἡ πιό σπουδαία διδασκαλία, σύμ-
  φωνα μέ αὐτούς, εἶναι ἡ περί τῆς χιλιετοῦς βασιλείας. Πιστεύουν
  κατ’ ἀρχάς στήν χιλιετῆ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ πάνω στή γῆ μέ τήν
  ἀνάσταση τῶν δίκαιων χιλιαστῶν καί στήν συνέχεια, στήν αἰώνια
  ζωή πάνω στή γῆ, ἡ ὁποία θά εἶναι πλήρης ὑλικῶν ἀπολαύσεων καί
  διασκεδάσεων, στηριζόμενοι καί αὐτοί στό τόσο παρανοημένο Κ΄
  κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως. Σύγχρονος μέ τήν ἐμφάνιση τῆς σα-
  τανικῆς αὐτῆς αἱρέσεως τοῦ Χιλιασμοῦ ἦταν ὁ πράγματι μεγάλος
  ἄντρας, Ἀπόστολος Μακράκης, στόν ὁποῖο ὀφείλει πολλά ἡ νεό-
  τερη Χριστιανική ἀναγέννηση καί κίνηση στήν Ἑλλάδα.
  Αὐτός ἀνανέωσε μέ πολλές διαφοροποιήσεις τήν θεωρία περί τῆς χι-
  λιετοῦς βασιλείας, πού πρῶτοι ἐπανέφεραν οἱ σκοτεινοί Σπουδαστές
  τῶν Γραφῶν ἤ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Αὐτοί, ἀντιγράφουν ἐν πολ-
  λοῖς, τήν θεωρία τοῦ Παπία, τοῦ Κηρίνθου καί τῶν Μοντανιστῶν.
  Μεταξύ τῶν σημερινῶν ὀρθόδοξων χιλιαστῶν διακρίνουμε, ἄλλους
  μέν νά παραδέχονται τήν θεωρία τοῦ Ἀποστόλου Μακράκη καί ἄλ-
  λους νά μοιάζουν κατά πολύ μέ τούς ἀρχαίους, Παπία καί Κήρινθο.
  Οἱ μέν πρῶτοι πιστεύουν στήν χιλιαστική περίοδο, ἀλλά χωρίς τήν
  ἀνάσταση τῶν νεκρῶν· οἱ λαοί, λένε, κατά τρόπο μαγικό ἤ θαυ-
  ματουργικό ἤ πρό παντός μέσα ἀπό ἕναν καταστροφικό πό-
  λεμο κατά τόν ὁποῖο θά ἐπέμβῃ ὁ Κύριος, θά μετανοήσουν,
  καί ἀπό τότε θά ζοῦν πάνω στήν γῆ, ὡς ἅγιοι. Ἐν τῷ μεταξύ
  θά ἔχῃ δεθῆ ὁ Σατανᾶς, ὥστε νά μήν ἐνοχλῇ κανέναν. Καί
  μετά τήν εὐτυχῆ χιλιετία καί τούς εὐτυχισμένους ἀνθρώπους τῆς
  τότε ἐποχῆς, θά λυθῇ πάλι ὁ Διάβολος, γιά νά ρίξῃ τόν κόσμο πού
  ἔχει ἁγιοποιηθεῖ, ἐκ νέου στό κακό καί τήν ἁμαρτία καί νά ξανακάνει
  τόν πλανήτη, γῆ Μαδιάμ! Τότε θά ἔρθει ὁ Κύριος μέ ὀργή καί θυμό,
  ὡς Κριτής πλέον, γιά νά κρίνῃ τούς ἀνθρώπους, πού ἀποστάτησαν
  γιά δεύτερη φορά!
  Ὑπάρχουν ἀκόμη καί ὁρισμένοι, οἱ ὁποῖοι δίνουν ἐντελῶς αὐθαί-
  ρετες ἑρμηνεῖες, δικῆς τους ἐπινοήσεως.
  Ἡ ἰδέα πού ἔχει γίνει σέ πολλούς πεποίθηση καί πίστη, περί μιᾶς
  ἀπαραίτητης μεσοβασιλείας ἤ σύμφωνα μέ ἄλλους, μιᾶς καθολικῆς
  ἐπικράτησης τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ὡς βιώματος ὅλων τῶν κατοί-
  κων τῆς γῆς, ἤ τῆς ὁπωσδήποτε κυριαρχίας τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ
  Σατανᾶ καί τοῦ κακοῦ, πρίν τόν ἐρχομό τῆς Δευτέρας Παρουσίας,
  ἦταν ἑπόμενο νά ἐπηρεάσει κάπως καί τήν ἐπίσημη θεολογία. Ἔτσι,
  ὅταν γράφουν μερικοί γιά μιά γενική ἐπικράτηση τοῦ ἱεροῦ
  Εὐαγγελίου, ὡς βιώματος, σέ ὅλο σχεδόν τόν πλανήτη, πολύ
  λίγο ἀπέχουν, ἀπό τίς πολύμορφες διδασκαλίες περί τῆς χι-
  λιετοῦς μεσοβασιλείας.
  Οἱ ψευδοπροφητεῖες μετά Χριστόν
  Ὁλόκληρο τό οἰκοδόμημα τοῦ χιλιασμοῦ, δηλαδή τό διάστημα
  κατά τό ὁποῖο θά παύσει τό κακό, ἤ θά γίνει ἡ ἁγιοποίηση τοῦ πλα-
  νήτη, ἤ θά ἐπικράτησει τό Εὐαγγέλιο παντοῦ ὡς βίωμα, ἤ θά ἔρθει
  ἡ μεσοβασιλεία, δηλαδή τό διάστημα ἑκατοντάδων ἤ χιλιάδων ἐτῶν
  μεταξύ τῆς Πρώτης καί τῆς Δευτέρας Παρουσίας, κατά τό ὁποῖο
  θά ἁγιοποιηθεῖ ὁ κόσμος διά τῆς παρεμβάσεως τοῦ Κυρίου, ὅλες
  αὐτές τίς θεωρίες, ἔρχονται νά συμπληρώσουν, οἱ πολυάριθμες μετά
  Χριστόν ἐπώνυμες, ψευδώνυμες, ἀσύμφωνες, ἀκατάληπτες, ἀσυνάρ-
  τητες, παιδαριώδεις, ἄγνωστες ἀπό ἱστορικῆς, ἐκκλησιαστικῆς καί
  θεολογικῆς πλευρᾶς, προφητεῖες.
  Εἶναι τελείως περιττό νά μιλήσουμε γιά τίς προφητεῖες μετά Χρι-
  στόν, ἐπειδή ἀφ’ ἑνός μέν ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀσχολήθηκε μέ
  αὐτές, οὔτε κἄν ἔδωσε σημασία, ἀφ’ ἑτέρου δέ διότι ὁ Κύριος σαφῶς
  εἶπε, ὅτι «ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆται ἕως Ἰωάννου» (Λουκ. ιστ’, 16).
  Οἱ Ἅγιοι Προφῆτες προανήγγειλαν, ἄλλοι μέν τά γεγονότα μέχρι
  τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ὅσα ἀναφέρονταν σέ Αὐτόν,
  ἄλλοι δέ τά γεγονότα μέχρι Συντελείας τῶν αἰώνων, δηλαδή ὅσα
  ἀναφέρονται στήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Μετά ἀπό αὐ-
  τούς δέν ὑπάρχουν ἐπίσημοι Προφῆτες τῆς Ἐκκλησίας.
  Ἔχουμε μέν ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων ἀνθρώπους μέ
  προφητικό χάρισμα, ἀλλά προέλεγαν γεγονότα σύγχρονα ἤ μι-
  κρῆς ἀποστάσεως πού δέν ἀναφέρονταν σέ ἔθνη, λαούς καί πολέ-
  μους, μέ τά ἀποτελέσματά τους.
  Βέβαια ἐξαίρεση ἀποτελεῖ τό προφητικό βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Ἀποκα-
  λύψεως, τό ὁποῖο ὡς γνωστό, μέ δυσκολίες συμπεριελήφθει μεταξύ
  τῶν Κανονικῶν βιβλίων τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὥστε καί τότε καί
  πολύ μεταγενέστερα, νά συνεχίζουν νά ἀμφιβάλλουν οἱ Πατέρες τῆς
  Ἐκκλησίας, ἐάν εἶναι ὄντως τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου.
  Οἱ περισσότερες γνωστές ψευδοπροφητεῖες πού χρησιμο-
  ποιοῦνται συνεχῶς, εἶναι τοῦ ἄγνωστου Ἀγαθάγγελου, ἑνός
  ἀνωνύμου τοῦ 1050, δῆθεν τοῦ Μεθόδιου, ὁ ὁποῖος διετέλεσε
  Ἐπίσκοπος Πατάρων γύρω στό 360, δῆθεν τοῦ Ταρασίου Κων/λεως,
  δῆθεν τοῦ Ἀνδρέα τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ. Ὑπάρχουν καί πολλές
  ἄλλες. Ἐπίσης καί οἱ χρησμοί τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντα τοῦ
  Σοφοῦ, οἱ ὁποῖοι περιλαμβάνονται μέν στήν Πατρολογία τοῦ
  Migne, ὅμως δέν μπορεῖ νά ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶναι δικοί του. Ἀλλά κι
  ἄν τυχόν εἶναι τοῦ ἰδίου, ὁ Λέων ὁ Σοφός, δέν εἶναι καμμιά ἐκκλη-
  σιαστική αὐθεντία καί ἁγία μορφή. Ἀντιθέτως μάλιστα, μέ τά πολλά
  του σκάνδαλα καί ἰδιαίτερα μέ τόν τέταρτο γάμο του, δημιούργησε
  τεράστιο σάλο καί ἐκκλησιαστικό ζήτημα, ὥστε ὁ ἱερεύς πού τέλεσε
  τόν γάμο νά καθαιρεθῇ καί ὁ Λέων νά ἀφορισθῇ ἀπό τόν Πα-
  τριάρχη Νικόλαο τόν Μυστικό. Ἦταν λοιπόν προφήτης ὁ Λέων,
  μιλοῦσε σ’ αὐτόν ὁ Κύριος, ὅπως μίλησε στούς προφήτες τῆς Πα-
  λαιᾶς Διαθήκης;…
  Ἀναφέρονται ἐπίσης κάποιοι ἀκατανόητοι χρησμοί, οἱ ὁποῖοι
  βρέθηκαν χαραγμένοι δῆθεν πάνω στόν… ἀνύπαρκτο τάφο
  τοῦ Μ. Κωνσταντίνου μέ ἀκατανόητα μονογράμματα, τά ὁποῖα
  συμπληρώνουν διάφοροι ἑρμηνευτές.
  Ὑπάρχουν καί κάποιες διφορούμενες, ἀλλοπρόσαλλες, παι-
  δαριώδεις, γιά γέλια, ἀλληλοψευδόμενες προφητεῖες, πού
  εἶναι σέ γλῶσσα ἀνόητης Πυθίας.
  Στήν Ἐκκλησία, τήν ἱστορία καί τήν θεολογία, εἶναι ἄγνω-
  στες ὅλες αὐτές, ὅπως ἀνέφερα καί παραπάνω καί διαδόθη-
  καν κατά τό διάστημα τῆς δουλείας τοῦ Γένους μας. Τότε
  συγχρόνως κυκλοφόρησαν καί τά γνωστά φυλλάδια «Ἐπιστολή τοῦ
  Κ.Η.Ι. Χριστοῦ» καί «Ἀποκάλυψις τῆς Παναγίας». Ὅπως ἐπίσης
  τήν ἴδια ἐποχή διαδόθηκαν ἕνα σωρό θρύλοι, ὅπως εἶναι οἱ
  θρύλοι τοῦ «Μαρμαρωμένου βασιλιᾶ» καί «τῶν τηγανισμένων
  ψαριῶν», τά ὁποῖα δῆθεν ζωντάνεψαν καί πήδησαν ἔξω ἀπό τό τη-
  γάνι, καί τοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος κρύφτηκε μέ τά Ἅγια Δισκοπό-
  τηρα πίσω ἀπό μιά πόρτα πού ἀπό τότε δέν ἀνοίγει καί θά ἀνοίξῃ,
  ὅταν… «πάλιν μέ χρόνια μέ καιρούς πάλιν δικά μας θἆναι».

  Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ὅλες αὐτές οἱ ψευδοπροφητεῖες ἐπι-
  στρατεύονται σέ κάθε κίνδυνο πολέμου ἤ πόλεμο. Αὐτό ἔγινε τό
  1912, τό 1922 καί τό 1940. Αὐτό γίνεται καί σήμερα, ἰδιαίτερα ὅποτε
  θολώνει ὁ Ἑλληνικός ὁρίζοντας ἤ ὁ Παγκόσμιος. Μερικοί μάλιστα
  ἀποτόλμησαν νά προσδιορίσουν καί χρόνο ἐκπληρώσεως αὐτῶν
  τῶν «προφητειῶν» κατά τό 1968-69, 1972, καί παρά τήν παταγώδη
  διάψευση καί γελοιοποίηση, δέν μετανόησαν, ἀλλά ἀνέβαλαν τόν
  χρόνο σάν τούς χιλιαστές, χωρίς νά ἔχουν συναίσθηση εὐθύνης.
  Ἔχουν δέ τόση αὐτοπεποίθηση γιά τό ἔγκυρο τῶν προφητειῶν καί
  τήν ἑρμηνευτική τους ἱκανότητα, ὥστε ὅσους ἀντιτίθενται τούς
  ὑβρίζουν, λέγοντας πώς εἶναι ὑπερήφανοι καί τυφλοί, μπροστά στά
  γεγονότα πού εἶναι ἐπί θύραις, ὅπως ἀκριβῶς ἔπαθε καί ὁ γράφων
  ἀπό πολλούς, ἐξ αἰτίας ἄρθρων μου περί τῶν ψευδοπροφητειῶν.
  Ἕνας μάλιστα ἀπό αὐτούς, μέ ἐπιστολή του τό 1968 μέ περιέλουσε
  ἀρκετά καί στήν συνέχεια ἔγραψε: «Αὐτό πού δέν μπόρεσε ὁ κ. Νι-
  κόλαος Ψαρουδάκης νά κατορθώσῃ, τό βλέπουμε νά πραγματοποι-
  εῖται ἀπό ἄνδρες (ἐννοοῦσε τόν Γ. Παπαδόπουλο καί τούς ὑπόλοιπους
  πραξικοπηματίες) ἐμφορούμενοι ἀπό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό πνεῦμα,
  οἱ ὁποῖοι διέθεταν τήν ἰσχύ τῶν ὅπλων. Σᾶς ἀρέσει ἤ ὄχι, ἅγιε
  πάτερ; Ἰδού ἡ ἀρχή πραγματοποιήσεως τῶν πρό Χριστοῦ καί μετά
  Χριστόν προφητειῶν, περί ἐπικράτησης τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί
  καταργήσεως τῶν αἱρέσεων…».
  Δέν μᾶς λένε ὅλοι αὐτοί οἱ σύγχρονοι ὀπαδοί τῶν ἀνώνυμων καί
  ψευδώνυμων προφητειῶν, γιατί οὔτε ἕνας ἀπό τούς ψευδοπροφῆτες
  δέν ἀναφέρει τίποτα γιά τούς δύο τρομακτικούς Παγκόσμιους πο-
  λέμους τοῦ ’12-’14 καί τοῦ 1940, ἰδίως τοῦ τελευταίου μέ τά ἑκατον-
  τάδες ἑκατομμύρια νεκρούς καί ὅλες τίς ἄλλες ἀπώλειες;
  Μέ τό νά τόν ἀναφέρουν ὡς Εὐρωπαϊκό πόλεμο, δέν δικαιολο-
  γοῦνται, διότι τόν ὀνομάζουν Εὐρωπαϊκό καί ὄχι Παγκόσμιο ὅπως
  ἦταν, προσδιορίζουν μάλιστα καί τά κράτη πού μέ τούς δύο Παγ-
  κόσμιους πολέμους δέν ἦταν μόνο αὐτά, ἀλλά οὔτε καί τό ἀποτέ-
  λεσμα πού ἀναφέρουν αὐτές οἱ προφητεῖες ἦταν τό ἴδιο. Τήν ἴδια
  τύχη θά ἔχει καί ὁ περιγραφόμενος πόλεμος τοῦ Ἀρμαγεδώνα, πού
  θά τόν καταπαύσῃ τάχα Ἄγγελος καί μετά θά γίνῃ πλήρης ἁγιοποί-
  ηση στήν Ἑλλάδα καί σέ ὅλα τά κράτη τῆς γῆς!
  Τά σχόλια περιττεύουν. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι θά ἔρθουν
  πολλά δεινά, ἰδίως ἔκτακτα φυσικά τρομακτικά γεγονότα, ὅπως τά
  περιγράφει ὁ Κύριος καί ἡ Ἀποκάλυψις, ὡς προτιμωρία τοῦ κόσμου
  πού θά ἔχει ἀφηνιάσει καί θά παραμένει ἀμετανόητος. Ἀλλά ὅπως
  ἀπό κτίσεως κόσμου ἔγιναν πόλεμοι, καταστροφές ὅπως αὐτές τοῦ
  κατακλυσμοῦ καί τῶν Σοδόμων, τρομακτικοί πόλεμοι ὅπως τό 1914
  καί τό 1940 καί οἱ ἄνθρωποι δέν μετανόησαν, ἀλλά ἔγιναν
  ἀκόμη χειρότεροι, ἔτσι πάλι καί στό μέλλον, κατά τήν Ἀποκάλυψη
  μέ τίς ἑπτά πληγές, μέχρι Συντελείας ὅ,τι καί νά γίνῃ, οἱ ἄνθρωποι
  δέν θά μετανοήσουν «δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ». Ἡ Ἀποκάλυψις λέει
  χαρακτηριστικά: «Οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν
  φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμ-
  μάτων αὐτῶν», ἀλλά «ἐμασῶντο τάς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου,
  καί ἐβλασφήμησαν τόν Θεόν» (Ἀποκ. θ’, 21. ιστ’, 10-11).
  Ἑπομένως τά σημεῖα τά ὁποῖα θά συμβοῦν, τά δεινά καί οἱ
  πόλεμοι, δείχνουν, ὄχι τήν ἀπότομη μετάνοια καί ἐπιστροφή
  τῆς ἀνθρωπότητας πού θά ἔχει ἀποκτηνωθεῖ, ἀλλά τήν σκλη-
  ρότητα καί τήν ἀμετανοησία πού θά ὑπάρχει ἀπό τήν ἐμφά-
  νιση τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος θά εἶναι γέννημα τῆς ἀποστασίας
  τοῦ κόσμου καί τοῦ ὁποίου ἡ δράση καί ἡ μεγάλη δύναμη, θά κα-
  ταλυθῇ διά τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου, ὅπως μᾶς τό βεβαιώνει ὁ
  θεῖος Παῦλος. Ἐδῶ φαίνεται, ὅτι ἡ ἐπίμονη προβολή διαφόρων
  προφητειῶν καί οἱ διάφορες ἑρμηνεῖες πού ἀφοροῦν μία ἁγιοποί-
  ηση τοῦ πλανήτη πού θά γίνῃ κατά ἄγνωστο τρόπο ἤ κάποια με-
  σοβασιλεία, δέν εἶναι ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά τοῦ πονηροῦ
  πνεύματος, γιά νά μήν γρηγορεῖ καί μετανοεῖ ὁ κόσμος, πιστεύον-
  τας ὅλες αὐτές τίς ἑρμηνεῖες. Ταὐτόχρονα, συσκοτίζεται ἡ πραγμα-
  τικότητα, ὥστε ἄλλα νά περιμένῃ ὁ κόσμος καί ἄλλα νά συμβοῦν.
  Δέν θά εἴμαστε ἔξω ἀπό τήν ἀλήθεια, ἐάν στήν συστηματική συ-
  σκότιση τοῦ Σατανᾶ, τήν ὁποία δημιουργεῖ μέ διάφορες καί ποικίλες
  παρερμηνεῖες σχετικά μέ τά σημεῖα τῶν καιρῶν, κατατάξουμε καί
  τόν ψευδοπροφητισμό πού παρατηρεῖται σέ κάποιες πλανημένες
  γυναῖκες ἤ καί ἄνδρες, ἀπό τίς ὁποῖες τώρα τελευταῖα γέμισε ἡ κοι-
  νωνία, ὅπως τήν Ζολώτα, τήν Μαγουλᾶ καί τήν Κρικέτου. Τά πρό-
  σωπα αὐτά μέ διαρκεῖς προβλέψεις ἤ ψευδοπροφητεῖες πού
  διατυπώνουν ἀνοήτως, ἀμαθῶς καί ἀσυνάρτητα, προβλέπουν συ-
  νεχῶς καταστροφές, οἱ ὁποῖες στό μεταξύ, οὐδέποτε ἔγιναν. Περί
  αὐτῶν ἐξέδωσε ἕνα σπουδαῖο εἰδικό βιβλίο, ὁ εὐλαβής χριστιανός
  Βασίλειος Τσερνάκης. «Αἱ σύγχροναι πλάναι», Ἀθῆναι 1976. Στό βι-
  βλίο αὐτό ὁ εὐλαβής συγγραφέας μέ τά μελανώτερα χρώματα καί
  μέ ἀδιάσειστα ντοκουμέντα, παρουσιάζει τήν πλάνη τοῦ Σατανᾶ, ὁ
  ὁποῖος παρουσιάζεται ὡς οὐράνιος δῆθεν Πατήρ, συνομιλώντας μέ
  τίς πλανεμένες αὐτές γυναῖκες, κλαίγοντας καί ὀδυρόμενος καί ἐξο-
  μολογούμενος συγχρόνως τόν καϋμό καί τά παράπονά του, ἐπειδή
  ὅλοι, μηδενός ἐξαιρουμένου, ἐκτός τῆς ἀπολυτρωτικῆς Σχολῆς Ζο-
  λώτα, τόν ἔχουν ἐγκαταλείψει! Δηλαδή γίνεται «κουβεντολόϊ» μεταξύ
  δῆθεν τοῦ Οὐρανίου Πατρός, τοῦ φοβεροῦ Κυρίου, καί τῶν δυστυχισμέ-
  νων αὐτῶν γυναικῶν. Τρῶνε καί πίνουν μαζί μέ τόν Θεό καί συζητοῦν
  κάθε βράδυ, ὅπως διατείνεται μία ὅμοια μέ αὐτές, ψευτοαγία, ἡ Ἑλένη
  τῶν Σπάτων Ἀττικῆς. Λίγη ντροπή! Τό πιό θλιβερό εἶναι, ὅτι ὑπάρχουν
  ἄνθρωποι, μάλιστα καί κληρικοί, πού ὅλα αὐτά τά ἀσπάζονται καί τά
  ὑπερασπίζονται. Κρίμα! Ἐδῶ θά ἀναφέρουμε καί τό πληρέστερο βιβλίο
  «οἱ ψευδοφωτισμένες», πού ἐξέδωσε τελευταίως ὁ ἀκούραστος καί ἀγω-
  νιστής ἀρχιμανδρίτης, πατήρ Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.
  Ἀληθινές προρρήσεις
  Δέν καταφερόμαστε ἐναντίον ὅλων τῶν προφητειῶν, ἀλλά ἐναν-
  τίον ἐκείνων, πού δέν ἔχουν σαφῆ καί ἐπίσημη ἱστορική καταγωγή
  καί εἶναι ἀσυνάρτητες περιγραφές πολέμων καί καταστάσεων, πού
  δημιουργήθηκαν ἀπό Ἕλληνες καί Τούρκους καί ἀναφέρονται στήν
  ἐπανάκτηση τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί στήν μακροχρόνια βα-
  σιλεία τοῦ Κυρίου ἐπί τῆς γῆς μέ Ἑλληνική παγκόσμια κυριαρχία.
  Ἀντίθετα, ὑπάρχουν ὁράματα καί θαυμάσιες προρρήσεις πού μαρ-
  τυροῦνται ἀπό τούς βίους τῶν Ἁγίων καί ἀπό τήν ἱστορία, καί δέν
  μιλοῦν μέ γλῶσσα Πυθίας, ἀλλά μέ σαφήνεια· οὔτε περιστρέφονται
  γύρω ἀπό πολέμους μεταξύ Ἑλλήνων καί Τούρκων. Τά θέματά τους
  ἀποτελοῦν ἡ ἠθική καί θρησκευτική ἐξέλιξη τοῦ κόσμου, ἡ ἁμαρτία,
  ἡ ἀποστασία καί οἱ ἐφευρέσεις. Ἀποδεδειγμένες προρρήσεις Ἁγίων
  εἶναι τοῦ Μ. Παχωμίου, τοῦ Μ. Ἀντωνίου, τοῦ Μωϋσέως τοῦ Αἰ-
  θίοπα καί τοῦ ὁσίου Νήφωνος πού ἦταν ἀσκητής στήν Κωνσταν-
  τινούπολη. Ὁ τελευταῖος ὑπολογίζει μέ τούς ἑπτά τόμους τῶν
  αἰώνων (χιλιετηρίδων), ὅτι ὁ Κύριος κλείνει τόν τελευταῖο τόμο στό
  μέσον (δηλαδή στίς ἕξι καί ἥμισυ χιλιάδες (6.500) χρόνια ἀπό Ἀδάμ,
  περίπου τό 2000 μ.Χ., καί ἔπειτα θά ἔλθει νά κρίνει τόν κόσμο κατά
  τήν Δευτέρα Παρουσία.
  Ἐπίσης ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Μυροβλήτης, ὁ ὁποῖος ἀσκήτεψε στό
  Ἅγιον Ὄρος κατά τό 1600, παρέδωσε κάποιες προφητεῖες ἐμφανι-
  ζόμενος σέ κάποιον μοναχό, μετά τήν κοίμησή του.
  Στό τέλος παραθέτουμε μία προφητεῖα τοῦ ἁγίου Νείλου, ἐπειδή
  ἔχει ἐπίκαιρο ἐνδιαφέρον καί εἶναι ἀντίθετη μέ ὅλες τίς ἄλλες προ-
  φητεῖες. Πρῶτον, διότι δέν ἀναφέρεται σέ πολέμους πού ἔχουν εὐ-
  τυχές ἀποτέλεσμα ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος, οὔτε καί σέ βασιλεία τοῦ
  Κυρίου ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά ἀντίθετα περιγράφει ὅτι μετά τό 1900 ὁ
  κόσμος θά ἀφηνιάσῃ καί ὅτι θά ἀρχίσῃ ἡ γενική ἀποστασία ὁλό-
  κληρης τῆς ἀνθρωπότητας. Ἐπίσης ἀναφέρεται σέ καταπληκτικές
  ἐφευρέσεις τῆς ἐπιστήμης, στήν πρωτοφανῆ ἀνηθικότητα, τήν
  ἀθεῒα καί τήν ἀδιαφορία κλήρου καί λαοῦ, μέ ἀποτέλεσμα ὄχι τήν
  βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά τήν κολόβωση τῶν ἡμερῶν,
  ἀπό τήν μεγάλη θλίψη τοῦ Ἀντιχρίστου καί τήν ἐπίσπευση τῆς Πα-
  ρουσίας τοῦ Κυρίου.
  Καί ἐρωτᾶμε: Ποιά εἶναι ἡ περισσότερο σοβαρή προφητεία; Αὐτή
  ἡ ὁποία προβλέπει κατά αὐτόν τόν αἰῶνα τήν γενική ἀποστασία,
  τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου καί τήν Παρουσία τοῦ Κυρίου στήν
  συνέχεια, ἤ ὅλες οἱ ἄλλες, οἱ ὁποῖες προφητεύουν πολέμους καί
  μόνον πολέμους καί στήν συνέχεια θαυματουργική ἀλλαγή τοῦ κό-
  σμου καί ἁγιοποίηση τοῦ πλανήτη, μέ τήν ἐπέμβαση τοῦ Κυρίου καί
  μέ εὐτυχῆ Ἑλληνική Χριστιανική βασιλεία καί κοινωνία;
  Ἐπίσης, μέ τό ἴδιο πνεῦμα μιλᾶ καί ὁ Ὅσιος Νήφων, ἀσκητής
  στήν Κωνσταντινούπολη, μέ τό περίεργο ὅραμά του, πού παρου-
  σιάζει τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου στό μέσον τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος (χι-
  λιετηρίδος) ἀπό δημιουργίας τοῦ Ἀδάμ. Δηλαδή, λίγο πρίν ἤ λίγο
  μετά τό ἔτος 2000! Μέρος δέ τοῦ ὁράματος αὐτοῦ, παραθέτουμε
  στό τέλος τοῦ βιβλίου.
  Καί τέλος, οἱ πολυάριθμες προρρήσεις τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, οἱ
  ὁποῖες συγκεντρώθηκαν κυρίως ἐκ παραδόσεως ἀπό στόμα
  σέ στόμα. Κάποιες ἀπό αὐτές, μποροῦν νά θεωρηθοῦν καί
  παρείσακτες.
  Παραδείγματος χάριν, ἡ προφητεία περί ἐπανόδου τῶν Τούρ-
  κων στήν Ἑλλάδα ἕως τά Ἑξαμίλια καί ἡ καταδίωξή τους ἕως
  τήν Κόκκινη Μηλιά (Μέκκα;). Ἡ προφητεία αὐτή στήν συνέχεια
  ἀναφέρει, ὅτι ἀπό τούς Τούρκους τό ἕνα τρίτο πανικόβλητο θά πι-
  στέψει στόν Χριστό καί θά σπεύσῃ νά βαπτισθῇ, ἕνα ἄλλο τρίτο θά
  σφαγιασθῇ καί τέλος τό ἄλλο τρίτο θά καταφύγῃ στά βάθη τῆς
  Ἀραβίας. Σημειωτέον, ὅτι τό ἕνα τρίτο τοῦ σημερινοῦ πληθυσμοῦ
  τῆς Τουρκίας εἶναι 13 ἑκατομμύρια. (σ.σ. μιλάει γιά τήν δεκαετία τοῦ ’80)
  Πρέπει νά ἀμφιβάλλῃ κανείς γιά αὐτή τήν προφητεία, ὄχι
  μόνο διότι φαίνεται τερατώδης, ἀλλά καί διότι ἀναφέρει
  αὐτήν 1.400 περίπου χρόνια πρίν ἀπό τόν Ἅγιο Κοσμᾶ, ὁ
  Ψευδομεθόδιος. Γεννᾶται τό ἐρώτημα, ἄν τήν ἐπανέλαβε ὁ Ἅγιος
  Κοσμᾶς, ἤ τήν πρόσθεσαν στίς γνήσιες προφητεῖες του μεταγενέ-
  στερα, ὡς δική του δῆθεν. Ἐκτός ἀπό αὐτό, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, ὅταν
  πρόκειται γιά τούς Τούρκους, μιλᾶ συνεσκιασμένα καί αἰνιγματικά,
  λόγῳ τοῦ κινδύνου. Πῶς στήν προφητεία αὐτή μίλησε τόσο καθαρά
  καί γιά τόσο κακό σέ βάρος τῶν Τούρκων;
  Σύγχρονες θεολογικές ἰδέες πού ἀποκλίνουν πρός
  τήν λεγόμενη μεσοβασιλεία
  Καί σήμερα ἀκόμα, τήν ἰδέα τῆς μεσοβασιλείας, δηλαδή τῆς ἐπι-
  κρατήσεως τοῦ Εὐαγγελίου ὡς βιώματος ἐπί τῆς γῆς, τήν συνεχίζουν
  κάποιοι δικοί μας καί ξένοι θεολόγοι. Ἰδού, μία πολύ παράδοξη ἑρ-
  μηνεία Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου. «Στό κεφάλαιο αὐτό, περιγρά-
  φεται πρῶτα, ὁ ἀντίλαλος πού ἔγινε στόν οὐρανό ἀπό τήν πτώση
  τῆς νοητῆς Βαβυλώνας, καί μετά ἀκολουθεῖ ἡ ἔνδοξος παρουσία
  τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία δέν πρέπει νά συγχέεται μέ τήν Παρουσία τοῦ
  Κυρίου πού θά γίνει μέ τήν συντέλεια τῶν αἰώνων καί τήν παγκό-
  σμια τελική κρίση. (Ἔχουμε λοιπόν καί ἐνδιάμεση ἔνδοξη παρουσία
  τοῦ Κυρίου καί ἑπομένως συνολικά τρεῖς παρουσίες!). Πρόκειται γιά
  ἔκτακτη, ἀόρατη ἐπέμβαση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ὁποία κα-
  τανικᾶται ὁριστικά ἡ ἀντίθεος δύναμη τοῦ Ἀντιχρίστου καί ἐξασφα-
  λίζεται ἡ θριαμβευτική ἐπικράτηση τοῦ Εὐαγγελίου καί ὁ
  πραγματικός ἐκχριστιανισμός τοῦ κόσμου, καθώς καί ὁ θρίαμβος
  τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ, πού θά διαρκέσει γιά μεγάλη περίοδο (γιατί
  ὄχι καί γιά πάντα, ὅπως λένε οἱ Χιλιαστές;)». (Ἡ Καινή Διαθήκη μετά
  συντόμου ἑρμηνείας ὑπό Παναγιώτου Τρεμπέλα, Εἰσαγωγή εἰς τό 19ο κεφάλ. τῆς Ἀποκαλύψεως. Σελίδα 1049. Βλέπε καί στή συνέχεια στήν εἰσαγωγή τοῦ 20ου κεφ. Ἀποκαλύψεως τοῦ ἰδίου, σελίδα 1052).
  Χαῖρε βάθος ἀμέτρητον!
  Τελευταῖα εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητος συγγράμματα καί
  μικρά τεύχη Προτεσταντῶν, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν κάποια ἄλλη
  τερατώδη θεωρία, ὅπως αὐτή τοῦ Σπύρου Ζωδιάτη, «Ἡ Ἁγία Γραφή
  καί ἡ διάσπασις τοῦ ἀτόμου» καί τά «Διαπλανητικά ταξίδια», καί
  τοῦ Ὁμήρου Δουκάνου, «Τό τέλος τοῦ κόσμου». Τῆς Γερμανίδας
  Λουθηρανῆς μοναχῆς BASILEA SLIHNK τά ὡραῖα βιβλία, «Ἡ κρι-
  σιμότης τῶν καιρῶν μας» καί «Λίγο πρίν ἀπό τόν διωγμό τῶν χρι-
  στιανῶν», τῆς ἰδίας.Ἀκόμα, τά ἐπίσης ὡραῖα βιβλία τοῦ Εὐαγγελικοῦ
  Χρήστου Φραγκόπουλου, πού βρίσκεται στήν Ἀθῆνα, «Χάραγμα»
  καί τό «Ἐσχατολογικό πανόραμα» τοῦ ἰδίου.
  Δυστυχῶς ὅλοι αὐτοί, ἐνῶ περιγράφουν θαυμάσια τά γεγονότα
  πρίν τή Δευτέρα Παρουσία, τά ὁποία καί ἐντοπίζουν στούς καιρούς
  μας, δέν παραδέχονται ὅμως, ὅτι μετά τήν Δευτέρα Παρουσία, θά
  ἀκολουθήσει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν
  καθώς καί ἡ κρίση καί ἀνταπόδοση. Παραδέχονται ἀνοήτως, ὅτι οἱ
  πιστοί θά ἁρπαγοῦν στόν ἀέρα σωματικῶς, προκειμένου νά ὑπο-
  δεχθοῦν τόν Κύριο, ὁ ὁποῖος θά κατέβῃ σωματικῶς γιά νά βασι-
  λεύσῃ μέ τούς πιστούς του γιά χίλια χρόνια. Δηλαδή, διαστέλλουν
  τήν παρουσία τοῦ Κυρίου, μέ τήν ταυτόχρονη συντέλεια τοῦ κό-
  σμου, τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, καθώς καί τήν κρίση καί ἀντα-
  πόδοση καί ἰσχυρίζονται ὅτι αὐτά θά ἀκολουθήσουν μετά τήν
  χιλιετῆ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ. Ἑπομένως, παραδέχονται τήν βλά-
  σφημη ἰδέα τρίτης παρουσίας τοῦ Κυρίου!
  Μέ ἕνα λόγο, μᾶς λένε ὅτι μετά τήν χιλιετία, ὁ Κύριος πού θά ἔλθῃ
  σωματικῶς στή γῆ, θά ἀνέλθῃ πάλι στούς οὐρανούς καί θά παρα-
  δώσῃ ἐκ νέου τήν γῆ μέ τούς δυστυχισμένους κατοίκους της γιά με-
  ρικές ἀκόμα χιλιετίες, ξανά στήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ, γιά νά
  πλανήσῃ καί νά σοδομοποιήσῃ τόν κόσμο καί μετά θά ξανακατέβει
  στήν γῆ γιά τρίτη φορά… γιά νά κρίνῃ τόν κόσμο καί συγχρόνως
  νά ἐγκαταστήσῃ τήν αἰώνια Βασιλεία Του. Ἀλλά ποῦ ὅμως, στήν γῆ
  ἤ στούς οὐρανούς; Κύριε ἐλέησον! Πλήρης θαλασσοποίηση καί δια-
  στροφή τοῦ σατανᾶ!…
  Τό ὅτι ἀνησυχοῦν καί γράφουν σχετικά πολλοί καί ἀπό τούς ξέ-
  νους, δείχνει ὅτι τά σημεῖα, ἔστω κι ἄν παρερμηνεύονται ἀπό ἄλ-
  λους, εἶναι ἀνησυχητικά.
  Ἀκόμη μέ τό πνεῦμα αὐτό, ὅτι δηλαδή ὑπάρχουν σημεῖα
  πού προμηνύουν τό τέλος, ἔγραψαν ὁ σεβαστός καθηγούμε-
  νος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Λογγοβάρδας Πάρου, πατήρ Φιλόθεος
  Ζερβάκος καί ὁ εὐσεβής καί νηφάλιος ἐπίσκοπος Φλωρίνης
  πατήρ Αὐγουστῖνος, ὁ ὁποῖος μάλιστα τόν Ἰούνιο τοῦ 1975 σέ εἰ-
  δική ὁμιλία του πού ἀναφέρονταν στά σημεῖα τῶν καιρῶν, ὑποστή-
  ριξε ὅτι βρισκόμαστε στά πρόθυρα τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀντιχρίστου
  καί τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου, ἐπικαλούμενος τά ἴδια τά σημεῖα
  τῶν καιρῶν, πού καί ἐμεῖς καί ἄλλοτε σέ εἰδικό τεῦχος καί τώρα,
  ἐπικαλούμαστε.
  Κατ’ ἐπανάληψη δέ, τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου ἔκρουσε ὁ ζη-
  λωτής θεολόγος καί φιλόλογος κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος
  μέ διάφορα ἄρθρα καί ὁμιλίες του.
  Τό γενικό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας διά μέσου τῶν αἰώνων
  Ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τά σπάργανά της ἀκόμη, ἦταν πώς
  ὁ Κύριος ὁπωσδήποτε θά ἐπανέλθῃ στή γῆ, κατά τήν ἡμέρα πού
  ἔχει ὁρίσει γιά νά κρίνει τόν κόσμο. Οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία πίστεψε,
  ὅτι πρίν ἔλθῃ ἡ Δευτέρα Παρουσία θά ὑπάρξῃ χρονική περίοδος,
  κατά τήν ὁποία θά ἁγιοποιηθῇ ὁ κόσμος καί ὅτι κατόπιν θά παρα-
  συρθῇ καί πάλι, θά ἀποσταστήσῃ, θά ἐκμαυλισθῇ καί θά σατανο-
  ποιηθῇ. Ἡ Πίστη αὐτή τῆς Ἐκκλησίας δέν στηρίζεται σέ ἀόριστα
  πράγματα, ἀλλά στήν Παράδοση καί ἰδίως στήν Καινή Διαθήκη. Καί
  οἱ Ἅγιοι μεγάλοι Πατέρες, καί ἡ Καινή Διαθήκη, πουθενά δέν ἀνα-
  φέρουν περί μεσοβασιλείας. Οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος καί Ἰάκωβος μι-
  λοῦν καθαρά περί τοῦ ἐπικείμενου ἐρχομοῦ τοῦ Κυρίου.
  Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἀφιέρωσε ὁλόκληρο κεφάλαιο στήν Δευτέρα
  Παρουσία, μέ ἐξαγγελία ὅλων τῶν σημείων πού θά προηγηθοῦν, σέ
  οὐρανό καί γῆ. Ἀλλά καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες Εἰρηναῖος, Ἱππόλυτος,
  Ἐφραίμ, Κύριλλος Ἱεροσολύμων καί Δαμασκηνός, ἔγραψαν θαυμά-
  σιους λόγους στήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἡ δογματική
  τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καμμιά λέξη δέν ἀναφέρει γιά μία
  ἔνδοξη μεσοβασιλεία.
  Πρός στήριξη τῶν ἀπόψεών τους οἱ ὀπαδοί τῆς μεσοβασιλείας,
  ἐκτός ἀπό τό περίφημο Κ΄ Κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἐπικαλοῦν-
  ται καί τά ἑξῆς συνήθως χωρία: «Γενήσεται μία ποίμνη εἷς ποιμήν»
  (Ἰωάν. ι’, 16), «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» (Ματθ. ς΄, 10), «Κηρυχθήσε-
  ται τοῦτο τό Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ, εἰς
  μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» (Ματθ. κδ΄, 14), «ἄχρις οὗ τό πλήρωμα
  τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ καί οὕτω πᾶς Ἰσραήλ σωθήσεται» (Ρωμ. ια΄, 25-
  26). Ἐκεῖνο ὅμως τό χωρίο πού χρησιμοποιεῖται ἐπίμονα, εἶναι τοῦ

  Απάντηση
  • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

    4 Ιουλίου, 2024 στις 10:37 μμ

    Για χιλιόχρονη βασιλεία μιλούν οι Ιεχωβάδες όχι οι Ορθόδοξοι.
    Ο μακαρίτης ο Κομπούγιας ήταν οικουμενιστής , πιστός στην Πανθρησκεία του αντιχρίστου αφού
    μνημόνευε τους αιρετικούς επισκόπους.
    Ανοίγουμε την Αγία Γραφή και διαβάζουμε τους Αγίους και μόνο αυτούς εμπιστευόμαστε.

    Απάντηση
• Ο/Η Ανώνυμος λέει:

  4 Ιουλίου, 2024 στις 9:31 μμ

  2/2
  Προφήτου Ἡσαῒα: «Ἰδού Κύριος καταφθείρει τήν οἰκουμένην… οἱ
  δέ καταλειφθέντες ἐπί τῆς γῆς εὐφρανθήσονται ἅμα τῇ δόξῃ Κυ-
  ρίου» (Ἡσαῒα κδ΄, 1-14).
  Ἐμεῖς συμφωνοῦμε μέ αὐτό τό χωρίο, ὅτι ὄντως δηλαδή ὁ Κύριος
  θά καταφθείρῃ τήν γῆ στό τέλος τοῦ κόσμου καί ὅτι τελείως θά ἐρη-
  μωθῇ καί θά καταστραφῇ ἡ γῆ. Ἀλλά διαφωνοῦμε ὡς πρός τό ὅτι,
  οἱ ἄνθρωποι πού θά τούς ἔχει καταλάβει ἡ καταστροφή πού θά ἔρθει
  πάνω στή γῆ, θά ζήσουν στήν συνέχεια μαζί μέ τόν Κύριο πάνω στήν
  καταστραφεῖσα γῆ.
  Τό χωρίο φαίνεται νά λέει, ὅτι μετά τήν καταστροφή καί τήν ἐρή-
  μωση οἱ λίγοι ἄνθρωποι πού θά ἀπομείνουν, θά χαροῦν μᾶλλον ἀπό
  τήν ἐπιφάνεια τῆς δοξασμένης Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Τό συγκε-
  κριμένο χωρίο, ἔχει καταπληκτική ὁμοιότητα μέ αὐτό τοῦ Παύλου:
  «Ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σύν αὐτοῖς ἁρπα-
  γησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα καί οὕτω
  πάντοτε σύν Κυρίῳ ἐσόμεθα» (Α΄ Θεσσ. δ΄, 17). Θά εὐφρανθοῦν, λοι-
  πόν ὅσοι θά ζοῦν, μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου, διότι θά δοῦν τόν
  Κύριο νά ἔρχεται μέ δόξα νά τούς παραλάβῃ καί ὄχι διότι πάνω
  στήν κατεστραμμένη καί ἐρημωμένη γῆ, οἱ ἐλάχιστοι κάτοικοι πού
  θά ἀπομείνουν, θά διάγουν ἅγιο βίο σέ μιά δῆθεν βασιλεία τοῦ Θεοῦ
  πάνω στή γῆ γιά μεγάλη περίοδο. Τό σπουδαιότερο δέ εἶναι, ὅτι ὁ
  Προφήτης κατόπιν μιλᾶ γιά τήν ὁλοσχερῆ καταστροφή τῆς γῆς:
  «Πεσεῖται καί οὐ μή δύνηται ἀναστῆναι· κατίσχυσε γάρ ἐπ’ αὐτῆς ἡ
  ἀνομία» (Ἡσ. κδ΄, 20, βλπ. καί Β΄ Πέτρ. γ΄, 10). Ἡ γῆ δηλαδή, μετά
  τήν ὁλοσχερῆ καταστροφή θά πέσῃ καί δέν θά σηκωθῇ πάλι. Ἄρα
  μετά τήν περιγραφόμενη καταστροφή, ἔχουμε τό τέλος τοῦ κόσμου
  καί ὄχι τήν ἁγιοποίησή του. Τό ὅτι τό κδ’ κεφάλαιο τοῦ Προφήτου
  Ἡσαῒου ὁπωδήποτε ἀναφέρεται στήν συντέλεια τοῦ κόσμου μέ τήν
  ὁλοσχερῆ καταστροφή καί ἐρήμωση τῆς γῆς, ὑποστηρίζουν καί οἱ
  ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας:
  «Τοῦ Θεοῦ ἐπάγοντος τήν ὀργήν, καί τήν ἑκάστῳ πρέπουσάν τε
  καί ὀφειλομένην ἐπιτιθέντος κόλασιν, ἀπογυμνοῦται τῶν κολαζο-
  μένων τό πρόσωπον (ἀνακαλύψει τό πρόσωπον αὐτῆς)… τό δια-
  σπαρήσεσθαι δέ τούς ἐνοικοῦντας ἐν τῇ γῇ κατασημαίνειεν ἄν τό
  διαιρεθήσεσθαι καί τοῦτο διδάξει σαφῶς ὁ Σωτήρ λέγων, ὅτι, ὅταν
  καθίσῃ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ, στήσει τά
  μέν πρόβατα ἐκ δεξιῶν, τά δέ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Οὐκοῦν ἀντί τοῦ
  διελεῖν, ἤτοι ἀπομεριεῖν τούς ἐνοικοῦντας ἐν τῇ γῇ, τό διασπερεῖ
  τέθεικεν ἐν αὐτοῖς. Προσθήσομεν δέ τοῖς εἰρημένοις κἀκεῖνο. Κατά
  γάρ τοι τόν τῆς συντελείας τοῦ παρόντος αἰῶνος καιρόν καταπεμ-
  φθήσονται μέν εἰς Ἅδου κολασθησόμενοι οἵτινες τῶν ἐκτόπων ἐπι-
  τηδευμάτων γεγόνασιν ἐρασταί. Οἵ γε μήν καταλειφθέντες, τοῦτ’
  ἔστιν οἱ δίκαιοι, εὐφρανθήσονται ἅμα τῇ δόξῃ τοῦ Κυρίου· συνέ-
  σονται γάρ τῷ Χριστῷ, ὅς ἐστι δόξα τοῦ Θεοῦ Πατρός» (Κύριλλος).
  «Καί ἡ γῆ πεσεῖται καί οὐ μή δύνηται ἀναστῆναι· κατίσχυσε γάρ ἐπ’
  αὐτῆς ἡ ἀνομία. (Ἡσ. κδ’, 20). (Ἰδέ καί ὑπόμνημα εἰς τόν Προφήτην
  Ἡσαῒαν Π. Τρεμπέλα, σελ. 267-277).
  Ἐπίσης κάποιο ἄλλο χωρίο τοῦ Προφήτου Ἡσαῒου, τό ὁποῖο πα-
  ρέσυρε τούς πρώτους χιλιαστές, καί αὐτόν ἀκόμα τόν μάρτυρα καί
  φιλόσοφο Ἰουστῖνο (Β΄ αἰῶνας), ὅπως σημειώσαμε κι ἀλλοῦ καί χρη-
  σιμοποιεῖται καί ἀπό τούς σημερινούς χιλιαστές καί τούς ὑπόλοι-
  πους ὀπαδούς τῆς μεσοβασιλείας, εἶναι τό: «Ἔσται γάρ ὁ οὐρανός
  καινός καί ἡ γῆ καινή καί οὐ μή μνησθῶσι τῶν προτέρων… ὅτι ἰδού
  ἐγώ ποιῶ ἀγαλλίαμα Ἱερουσαλήμ καί τόν λαόν μου εὐφροσύνην…
  καί οὐκ ἔτι μή ἀκουσθῇ ἐν αὐτῇ φωνή κλαυθμοῦ… καί οἰκοδομή-
  σουσιν οἰκίας καί αὐτοί ἐνοικήσουσι… τότε λύκοι καί ἄρνες βοσκη-
  θήσονται ἅμα, καί λέων ὡς βοῦς φάγεται ἄχυρα» (Ἡσ. ξε΄, 17-25).
  Τό χωρίο αὐτό, εἶναι πιό πολύ συμβολικό καί εἶναι ὁλοφάνερο τί
  ἐννοεῖ, ἄν θυμηθοῦμε τόν Ἀπόστολο Πέτρο πού λέει: «καινούς οὐ-
  ρανούς καί καινήν γῆν κατά τό ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν
  οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» (Β’ Πέτρου γ’, 13).
  Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος μιλᾶ γιά νέα Ἱερουσαλήμ:
  «Καί εἶδον οὐρανόν καινόν καί γῆν καινήν… καί τήν πόλιν τήν
  ἁγίαν Ἱερουσαλήμ καινήν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ»
  (Ἀποκ. κα’, 1-2). Ἔχουμε πλήρη συμφωνία μεταξύ τοῦ Προφήτου
  Ἡσαῒου καί τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ
  Θεολόγου· καί οἱ τρεῖς μιλοῦν συμβολικά καί μεταφορικά γιά τήν
  ἴδια καινή γῆ, καί τόν ἴδιο καινό οὐρανό καί τήν ἴδια νέα Ἱερουσαλήμ.
  Ἀλλά καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τό ἴδιο λένε γιά τό ΞΕ΄ Κε-
  φάλαιο τοῦ Ἡσαῒα:
  «Ἐπισημήνασθαι δέ ἀναγκαῖον, ὅτι ταῦτά τινες τῶν ἐξηγητῶν
  ἀνάγουσι τοῖς καιροῖς, οὐ τῆς ἐπιδημίας μᾶλλον, ἀλλά τοῖς ἐσομέ-
  νοις μετά τόν αἰῶνα τόν ἐνεστηκότα· ἔσεσθαι γάρ τούς δικαίους ἐν
  εὐφροσύνῃ καί χαρᾷ φησι καί ἐν ἀτελευτήτοις τρυφαῖς, πνευματι-
  καῖς δηλονότι». (Κύριλλος Ἀλεξανδρείας).
  «Γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν»
  «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου»
  «Κηρυχθήσεται τοῦτο τό Εὐαγγέλιον»
  Μερικοί σκανδαλίζονται. Πῶς εἶναι δυνατόν, λένε, νά μήν ἐφαρ-
  μοσθῇ ἀπόλυτα ἡ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, τό «γενήσεται μία ποίμνη,
  εἷς ποιμήν», ὅπως καί ἡ προσευχή πού μᾶς δίδαξε νά λέμε κάθε μέρα,
  τό «ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου»; Ἀλλά κι ἐγώ σκανδαλίζομαι μέ τήν νο-
  οτροπία τους καί τήν ὑλιστική ἑρμηνευτική τους ἄποψη. Γιατί, κι
  ἄν ἀκόμη ὑποθέσουμε ὅτι ὁ διάβολος δέθηκε τελείως καί κλείστηκε
  στήν φυλακή, ἐξασφαλίζεται ἔτσι ἡ ἁγιότητα τοῦ κόσμου; Παντοῦ
  καί γιά ὅλα φταίει ὁ Σατανᾶς; Αὐτός, ἄς ὑποθέσουμε ὅτι δένεται·
  θά δεθεῖ συγχρόνως καί ἡ ἔμφυτη πονηρά κλίση τοῦ ἀνθρώπου πρός
  τήν ἁμαρτία καί τήν κακία, πού ὑπάρχει σέ αὐτόν «ἐκ σπαργάνων»,
  ἀπό τήν νεότητά του; Ὁ Θεός, μᾶς καθιστᾶ σαφές ὅτι, «ἔγκειται ἡ
  διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιμελῶς ἐπί τά πονηρά ἐκ νεότητος αὐτοῦ»
  (Γεν. η’, 21). Θά δεθῇ ὁ Σατανᾶς, ἀλλά θά δεθοῦν καί ὁ θυμός, ἡ συ-
  κοφαντία, καί ἡ ὑπερηφάνεια τῶν ἀνθρώπων; Αὐτός μία εὐθύνη
  ἔχει, τό ὅτι ὑποδαυλίζει τήν ἔμφυτη κλίση πού ὑπάρχει στόν ἄν-
  θρωπο γιά τό κακό καί τήν ἁμαρτία. Κι ἄν ἀκόμη ὑποθέσουμε ὅτι
  θά δενόνταν τελείως ἀπό τόν Κύριο, ὅπως νομίζουν αὐτοί, ἡ ἁμαρ-
  τία ἁπλῶς θά λιγόστευε, δέν θά ἐξαφανίζονταν. Κι ἄν δενόνταν τε-
  λείως ὁ Σατανᾶς, τά δισεκατομμύρια τῶν κατοίκων τῆς γῆς θά ἦταν
  ὅλοι ἅγιοι καί δέν θά ὑπῆρχαν οὔτε δέκα ἄνθρωποι πού νά ἔχουν
  ἁμαρτίες;
  Ἑπομένως, ἐφόσον θά ὑπῆρχαν ἔστω καί ἐλάχιστοι ἁμαρτωλοί, θά
  ὑπήρχαν δύο ποίμνια καί δύο ποιμένες, ἔστω καί ἐάν ὁ ἕνας ἀπό
  τούς ποιμένες θά εἶχε λιγότερα πρόβατα. Μέ τή «μία ποίμνη» ἐν-
  νοοῦσε ὁ Κύριος τήν δημιουργία τῆς μίας Ἐκκλησίας, πού θά ἀπο-
  τελοῦνταν ἀπό χριστιανούς πού προέρχονταν τόσο ἀπό τούς
  Ἰουδαίους, ὅσο καί ἀπό τά ἔθνη, καί ὄχι μία Ἐκκλησία πού θά ἀπο-
  τελοῦνταν ἀπό τήν ὁλοκληρωτική κλήση τῶν ἐθνῶν καί μόνο. Αὐτό
  ὑποστηρίζουν καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Ἰωάννης Χρυ-
  σόστομος, ὁ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὁ Θεοφύλακτος κ.ἄ. Ὅλοι
  τους λένε ὅτι ὁ Κύριος ὡς Ποιμήν, δέν ἔχει γιά ποίμνιο πρόβατα
  πού προέρχονται μόνο ἀπό τήν αὐλή τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἀλλά ἔχει
  καί ἄλλα πρόβατα, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό ἄλλες αὐλές τῶν εἰ-
  δωλολατρικῶν λαῶν. Ἡ ποίμνη τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία, ἀποτε-
  λεῖται ἀπό πιστούς ἀπό ὅλα τά ἔθνη τῆς γῆς.
  «Τούς ἀπό τῶν ἐθνῶν προωρισμένους εἰς σωτηρίαν λέγων δείκνυ-
  σιν ἰδίαν αὐλήν παρά τῶν Ἰουδαίων», λέγει ὁ Μ. Βασίλειος.
  Καί ὁ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σημειώνει: «Ὑποσημαίνει δέ ὅτι τοῖς
  ἐξ Ἰουδαίων εὐγνωμονεστέροις τάς ἐκ τῶν ἐθνῶν ἀναμίξας ἀγέλας
  καλέσει πρός θεογνωσίαν τούς ἁπανταχόσε λαούς».
  Ἀπό αὐτά φαίνεται, ὅτι ἀπό τά ἔθνη ἐκλήθησαν οἱ ἐκλεκτότεροι,
  ὅπως συνέβη καί μέ τούς Ἰσραηλίτες, καί ὄχι ὅλοι γενικῶς. Δέν πρό-
  κειται, συνεπῶς νά ἐκχριστιανισθοῦν ὅλα τά ἔθνη συνολικά, καί μά-
  λιστα νά γίνουν ἰδεώδεις Χριστιανοί. Τό «μία ποίμνη» ἔγινε καί θά
  ὁλοκληρωθῇ στόν οὐρανό. Ἐκεῖ θά βασιλεύσῃ τελείως ὁ «εἷς ποι-
  μήν», ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων, καί κανένας ἄλλος. Ἐκεῖ θά ἐκπλη-
  ρωθεῖ σέ τέλειο βαθμό, ὅ,τι εἶπε ὁ Κύριος προσευχόμενος γιά τούς
  πιστούς Του: «Πάτερ, οὕς δέδωκάς μοι θέλω, ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ, κα-
  κεῖνοι ὦσι μετ’ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν» (Ἰωάν. ιζ’,
  24). Καί γιά νά μήν πεῖ κανείς ὅτι μόνο γιά τούς μαθητές Του ζη-
  τοῦσε τά ἀνωτέρω, γι’ αὐτό λέει ἐπίσης: «οὐ περί τούτων δέ ἐρωτῶ
  μόνον, ἀλλά καί περί τῶν πιστευσόντων διά τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς
  ἐμέ» (Ἰωάν. ιζ’, 20).

  Ἄλλωστε, «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν
  ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. ιγ’, 14. Πρβλ. Ἑβρ. ια’, 10). Καί κατ’ ἄλλο χωρίο,
  «Ἡμῶν τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλιπ. γ’, 20). Ἐπίσης
  ἀναμένουμε «κληρονομίαν ἄφθαρτον καί ἀμίαντον καί ἀμάραντον,
  τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ἡμᾶς» (Α’ Πέτρ. α΄, 4). Ἐκεῖ, ὅπου ὑπο-
  σχέθηκε ὁ Κύριος: «Πάλιν ἔρχομαι καί παραλήψομαι ὑμᾶς πρός
  ἐμαυτόν, ἵνα, ὅπου εἰμί ἐγώ, καί ὑμεῖς ἦτε» (Ἰωάν. ιδ’, 3).
  Τό δέ «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» σημαίνει τήν ἀπαραίτητη προ-
  ϋπόθεση γιά νά σωθῇ ὁ ἄνθρωπος. Ἐάν ὁ ἄνθρωπος θέλῃ νά ἔχῃ
  μέρος στήν μόνιμη βασιλεία τῶν οὐρανῶν, πρέπει νά βάλει στήν
  καρδιά του τόν Βασιλέα Χριστό. «Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ
  μετά παρατηρήσεως… ἰδού γάρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν
  ἐστιν» (Λουκ. ιζ’, 20-21). Ἡ βασιλεία τοῦ Κυρίου ἔρχεται καί ἀρχίζει
  ταπεινά στόν κόσμο αὐτό, γιά νά ὁλοκληρωθεῖ στόν οὐρανό, ὅπου
  θά διαρκῇ αἰωνίως. Κατά δέ τούς Πατέρες καί ἑρμηνευτές Ἰωάννη
  Χρυσόστομο, Θεοφύλακτο καί Ζυγαβηνό, τό «ἐλθέτω ἡ βασιλεία
  σου» εἶναι ἄσχετο πρός τό συνεχόμενο «γενηθήτω τό θέλημά σου
  ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς» καί ἐννοεῖ ὅτι πρέπει οἱ πιστοί νά
  προσεύχονται νά ἔρθει σύντομα ἡ Δευτέρα Παρουσία του, πού μετά
  ἀπό αὐτή ἀκολουθεῖ ἡ αἰώνια βασιλεία τοῦ Κυρίου στόν οὐρανό.
  «Βασιλείαν νῦν τήν δευτέραν αὐτοῦ Παρουσίαν φησίν, ὡς μετά πολ-
  λῆς δόξης ἐσομένην» (Ζυγαβηνός).
  «Τοῦτο δέ πάλιν παιδός εὐγνώμονος τό ρῆμα, τό μή προσηλῶσθαι
  τοῖς ὁρωμένοις, μηδέ μέγα τι τά παρόντα ἡγεῖσθαι, ἀλλ’ ἐπείγεσθαι
  πρός τόν Πατέρα καί τῶν μελλόντων ἐφίεσθαι» (Χρυσόστομος).
  «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Τουτέστιν ἡ δευτέρα παρουσία· διότι
  ἐκεῖνος, ὅπου ἔχει πεπαρρησιασμένην τήν συνείδησιν, παρακαλεῖ
  νά ἔλθῃ ἡ ἀνάστασις ἐπί τῆς γῆς» (Θεοφύλακτος).
  Καί δέν ἀμφιβάλλει κανείς, ὅτι τό ἅγιο θέλημα τοῦ Κυρίου εἶναι
  ὄχι βεβαίως νά γίνῃ ἡ βασιλεία του μέ τή χιλιαστική ἔννοια στή γῆ,
  ἡ ὁποία γῆ θά εἶναι πάντοτε τόπος ἁμαρτίας καί κλαυθμῶνος καί
  οἱ ἄνθρωποι οὕτως ἤ ἄλλως θά πεθαίνουν, ἀλλά θέλημά Του εἶναι
  νά τόν ἀγαπήσουν ὅλοι καί νά βασιλεύσῃ στίς καρδιές τους, γιά νά
  τούς παραλάβῃ στήν συνέχεια μαζί του στόν Οὐρανό, ὅπου θά εἶναι
  ἡ μόνιμη, αἰώνια καί τέλεια βασιλεία του. Γι’ αὐτό διδαχθήκαμε ἀπό
  τόν Σωτήρα μας νά προσευχόμαστε νά ἔλθῃ ἡ βασιλεία του μέσα
  στίς καρδιές μας καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά πράττουν τό πανάγιο θέ-
  λημά του, ὅπως τό πράττουν οἱ ἄγγελοι στόν οὐρανό. Καί ὅπως
  ἀπό ἐδῶ ἀπολαμβάνουμε τήν βασιλεία του στίς καρδιές μας, νά τύ-
  χουμε καί τῆς ἀπόλαυσης τῆς οὐράνιας μόνιμης βασιλείας.
  Ἄς ἔρθουμε καί στό «κηρυχθήσεται τοῦτο τό εὐαγγέλιον τῆς βα-
  σιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι καί τότε
  ἥξει τό τέλος» (Ματθ. κδ’, 14). Κατά τόν Ἰωάννη Χρυσόστομο, ὁ Κύ-
  ριος δέν ἐννοοῦσε τό τέλος τοῦ κόσμου, ἀλλά τό τέλος, τήν κατα-
  στροφή τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ Κύριος λοιπόν, ἤθελε νά πεῖ ὅτι πρίν
  ἀπό τήν καταστροφή τῶν Ἱεροσολύμων, σέ διάστημα 35 ἐτῶν μετά
  τήν Πεντηκοστή, θά εἶχε κηρυχθεῖ τό Εὐαγγέλιο στόν τότε γνωστό
  κόσμο. Καί θά κηρύττετο «εἰς μαρτύριον», ἁπλῶς γιά νά λάβουν
  γνώση οἱ ἄπιστοι καί νά καταστοῦν ἀναπολόγητοι. Ἑπομένως πολύ
  περισσότερο δέν ἐννοοῦσε ὅτι μέ τήν κήρυξη τοῦ Εὐαγγελίου θά γί-
  νονταν ὅλα τά ἔθνη Χριστιανικά, μέ συνειδητούς Χριστιανούς. «Διό
  καί ἐπήγαγε, “καί κηρυχθήσεται τό Εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ
  κόσμῳ εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσι καί τότε ἥξει τό τέλος” τῆς
  συντελείας τῶν Ἱεροσολύμων… διά τοῦτο δέ μετά τό κηρυχθῆναι τό
  Εὐαγγέλιον πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης, ἀπόλλυται τά Ἱεροσόλυμα…
  ὅτι γάρ πανταχοῦ ἐκηρύχθη τότε, ἄκουσον τί φησιν ὁ Παῦλος.
  «Τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ τῇ κτίσει τῇ ὑπ’ οὐρα-
  νόν…» ὅ καί μέγιστον σημεῖον τῆς τοῦ Χριστοῦ δυνάμεως, ὅτι ἐν εἴ-
  κοσιν ἤ καί τριάκοντα ὅλοις ἔτεσι τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης
  κατέλαβεν ὁ λόγος» (Ἰ. Χρυσόστομος, Ἅπαντα τῶν Ἁγίων Πατέ-
  ρων, τόμος 68, σελίς 371-373).
  Ἑπομένως τό χωρίο τοῦτο ἀναφέρεται μᾶλλον στό τέλος τῶν Ἱε-
  ροσολύμων πού ἔγινε τό 70 μ.Χ. καί ὄχι στήν συντέλεια τοῦ κόσμου.
  Ἀλλά κι ἄν ὑποθέσουμε ὅτι ἐννοεῖ τό τέλος τοῦ κόσμου, δηλαδή ὅτι
  πρῶτα θά κηρυχθεῖ τό Εὐαγγέλιο σέ ὅλο τόν πλανήτη καί ἔπειτα θά
  ἔλθῃ τό τέλος τοῦ κόσμου, δέν ἐννοεῖ ὁπωσδήποτε, ὅτι ὅλοι οἱ λαοί,
  μηδενός ἐξαιρουμένου, θά γίνουν Χριστιανοί.
  Οἱ λαοί θά λάβουν γνώση τοῦ Χριστοῦ, θά ἀκούσουν τήν διδα-
  σκαλία τοῦ Εὐαγγελίου «εἰς μαρτύριον», ἀνεξάρτητα ἀπό τό ἐάν θά
  πιστεύσουν ἤ ὄχι. Καί ἤδη τό Εὐαγγέλιο κηρύχθηκε καί συνεχῶς κη-
  ρύττεται σέ ὅλο τόν κόσμο.
  Δέν πρόκειται λοιπόν νά ἁγιοποιηθῇ ὅλος ὁ πλανήτης. Δέν
  θά γίνουν οἱ λαοί κατ’ ἐπίγνωση χριστιανικοί. Ἤδη ἔχουμε
  πολλούς χριστιανικούς λαούς, ἀλλά στήν ταυτότητα. Στήν οὐσία,
  δέν διαφέρουν ἀπό τούς εἰδωλολατρικούς λαούς. Καί χρειάζεται
  ἐπανευαγγελισμό ὁλόκληρος ὁ χριστιανικός κόσμος. Ποιός ὅμως θά
  τόν κάνει καί πῶς θά ἀλλάξει ὁ κόσμος; Θαυματουργικά; Οἱ
  μαθητές ρώτησαν τόν Κύριο: «Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι;»
  Ὡς ἀπάντηση δέ στό ἐρώτημα αὐτό, θά μποροῦσε νά ἰσχύει ἐδῶ ὁ
  λόγος τοῦ Κυρίου περί τοῦ μικροῦ ποιμνίου: «Μή φοβοῦ, τό μικρόν
  ποίμνιον, ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατήρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τήν βασιλείαν»
  (Λουκ. ιγ΄, 23 & ιβ΄, 32).
  Δέσμευση τοῦ Σατανᾶ στήν γῆ καί βασιλεία τῶν ψυχῶν
  στόν οὐρανό. Ἡ πρώτη καί ἡ δεύτερη Ἀνάσταση
  Βρίσκομαι σέ πολύ μεγάλη ἀπορία, ὅταν σκέπτομαι πῶς τόσοι πα-
  λαιοί καί σύγχρονοι ἑρμηνευτές τοῦ περιβόητου Κ’ κεφαλαίου τῆς
  Ἀποκαλύψεως περί τῆς δεσμεύσεως τοῦ Σατανᾶ καί τῆς Βασιλείας
  τοῦ Κυρίου γιά χίλια χρόνια, δέν παρατήρησαν τήν τεράστια δια-
  φορά πού παρουσιάζουν μεταξύ τους τά χωρία πού ἀναφέρονται
  στά δύο αὐτά θέματα.
  Ἐν πρώτοις, τό ἕνα χωρίο τοῦ Κ΄ Κεφαλαίου, μιλᾶ περί δεσμεύσεως
  τοῦ Σατανᾶ γιά χίλια χρόνια στήν γῆ καί στή συνέχεια τό ἄλλο
  χωρίο, μιλᾶ περί βασιλείας ΨΥΧΩΝ ὄχι στή γῆ, ἀλλά στόν ΟΥ-
  ΡΑΝΟ. Γιά ψυχές πεπελεκισμένων ἀνθρώπων λέει, ὅτι ἔζησαν καί
  βασίλευσαν μαζί μέ τόν Χριστό χίλια χρόνια.
  «Καί εἶδον θρόνους (ποῦ ἦσαν οἱ θρόνοι;) καί ἐκάθισαν ἐπ’ αὐτούς
  καί κρίμα ἐδόθη αὐτοῖς καί τάς ΨΥΧΑΣ τῶν πεπελεκισμένων διά
  τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ καί τόν λόγον τοῦ Θεοῦ… Καί ἔζησαν καί ἐβα-
  σίλευσαν μετά τοῦ Χριστοῦ χίλια ἔτη» (Ἀποκ. κ’, 4).
  Ποιοί ἔζησαν καί βασίλευσαν μέ τόν Χριστό χίλια χρόνια; Ἐδῶ
  στήν γῆ οἱ ἄνθρωποι, ἤ στόν Οὐρανό οἱ ψυχές πού μαρτύρησαν,
  πού ὑπέστησαν δηλαδή, μαρτύρια; Ἐδῶ βλέπουμε καθαρά, ἀφ’ ἑνός
  μέν τήν δέσμευση τοῦ Σατανᾶ γιά χίλια χρόνια κάτω στή γῆ καί ἀφ’
  ἑτέρου τήν χιλιετῆ αὐτή περίοδο βασιλείας ΨΥΧΩΝ στόν οὐρανό
  μέ τόν Χριστό. Πρόκειται περί τῶν ἁγίων, ἰδίως τῶν μαρτύρων τῆς
  πίστεως, αὐτῶν πού σφαγιάστηκαν γιά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τήν
  μαρτυρία τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ, πού βασιλεύουν μαζί μέ τόν Χριστό
  καί προγεύονται τά οὐράνια ἀγαθά, μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία.
  Ἐδῶ φαίνεται πώς εἶναι πιό ὀρθή ἡ γνώμη τοῦ Ἀνδρέα καί τοῦ
  Ἀρέθα (6ος καί 9ος αἰώνας), ὅτι ἡ δέσμευση τοῦ Σατανᾶ ἀφορᾶ τήν
  περίοδο, ἀπό τήν Σταύρωση τοῦ Κυρίου μέχρι τήν Δευτέρα Παρου-
  σία, κατά τήν ὁποία, ὅπως ἀναφέραμε καί προηγουμένως, δεσμεύ-
  τηκε ἡ ἐξουσία πού εἶχε ὁ Σατανᾶς πάνω στούς ἀνθρώπους μετά
  τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ὁπότε καί κανείς δέν μποροῦσε νά
  σωθεῖ, μέχρι νά ἔρθει ὁ Χριστός, ὁ σαρκωθείς Θεός, νά θυσιαστεῖ καί
  νά μᾶς ἐξαγοράσει διά τοῦ παναγίου Του αἵματος.
  Καί δεσμεύτηκε τόσο πολύ ὁ Σατανᾶς μέ τόν σταυρικό θάνατο
  τοῦ Χριστοῦ, ὥστε κανέναν ἄνθρωπο πλέον δέν μπορεῖ νά ὁδηγήσει
  στήν κόλαση, ἐάν δέν τό θελήσει ὁ ἴδιος. Καί θά λυθῇ καί θά λάβῃ
  πάλι μεγάλη ἐξουσία, λίγο πρίν ἀπό τό τέλος, ὥστε βαδίζοντας πρός
  τό τέλος τοῦ κόσμου, μόλις λίγοι καί μετά βίας θά εἶναι οἱ ἄνθρωποι
  πού τότε θά σώζωνται!
  Κατά δέ τόν χρόνο πού ὁ Σατανᾶς εἶναι δεσμευμένος, ὅλοι ὅσοι
  ἔχουν φύγει ἀπό αὐτή τή ζωή καί πρόλαβαν νά ἀναγεννηθοῦν πνευ-
  ματικά, μέ τήν συμμετοχή τους στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, οἱ
  ἀναγεννηθέντες δηλαδή ἐν Κυρίῳ, αὐτοί πού ἀναστήθηκαν ἀπό τήν
  ἁμαρτία καί τόν πνευματικό θάνατο, βασιλεύουν στόν οὐρανό μαζί
  μέ τόν Χριστό γιά χίλια χρόνια, δηλαδή κατά τό χρονικό διάστημα
  ἀπό τῆς Σταυρώσεως μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία.
  Ὁ ἀριθμός «χίλια», ὅπως καί ἄλλοι ἀριθμοί στήν Ἀποκάλυψη καί
  γενικώτερα στήν Ἁγία Γραφή, εἶναι σχηματικός καί συμβολικός καί
  δέν πρέπει νά λαμβάνεται καί νά ἑρμηνεύεται κυριολεκτικά. Σημαίνει
  γενικά καί ἀόριστα, ἕνα μακρύ χρονικό διάστημα. Αὐτή εἶναι καί λέ-
  γεται πρώτη Ἀνάσταση, ἡ πνευματική δηλαδή ἀνάσταση ἀπό τήν
  ἁμαρτία καί τόν πνευματικό θάνατο.
  Ὁ Ἀνδρέας Καισαρείας λέει χαρακτηριστικά: «Πρώτη δέ ἀνάστα-
  σις ἡ ἐκ νεκρῶν ἔργων ζωοποίησις· δευτέρα δέ ἡ ἐκ φθορᾶς τῶν σω-
  μάτων εἰς ἀφθαρσίαν μεταποίησις».
  Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι ὅσοι ἀναγεννήθηκαν ἐν Χριστῶ, οἱ πιστοί
  Χριστιανοί δηλαδή, ἤδη ἔλαβαν τήν πρώτη ἀνάσταση ἐκ τῆς ἁμαρ-
  τίας καί ὅλοι αὐτοί πού ἀναχωροῦν μέ τόν φυσικό θάνατο ἀπό τήν
  παροῦσα ζωή, στήν ὄντως ἀληθινή ζωή, τήν αἰώνια, βασιλεύουν μέ
  τόν Χριστό, προγεύονται τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, μέχρι τήν Δευτέρα
  Παρουσία. Μεταβαίνουμε ἐκ τοῦ θανάτου, λέει ὁ Κύριος, καί ὄχι διά
  τοῦ θανάτου, διότι τήν παροῦσα ζωή ὁ Κύριος, τήν ὀνομάζει θάνατο
  καί ὄχι ζωή.
  Γιατί τήν παροῦσα ζωή ὁ Κύριος, τήν ὀνομάζει θάνατο; Τήν ὀνο-
  μάζει ἔτσι, ἤ γιά τό βραχύτατο τοῦ χρόνου τῆς παρούσας ζωῆς, σέ
  σύγκριση μέ τήν αἰωνιότητα, ἤ ἐξ αἰτίας τῆς ἀναπόφευκτης ἁμαρ-
  τίας στήν ὁποία ὑπόκεινται ὅσοι γεννιοῦνται, καί ἡ ὁποία εἶναι
  πνευματικός θάνατος. Καί ἀπό αὐτόν τόν θάνατο, κάθε ἕνας πιστός
  πού θά ἀναγεννηθεῖ πνευματικά πρίν πεθάνει σωματικῶς, μέσα ἀπό
  τήν εἰλικρινή μετάνοια καί ἐξομολήγηση καί τήν συμμετοχή του στά
  ἄχραντα Μυστήρια καί διάγοντας ἅγιο βίο, θά ζωοποιηθεῖ καί ἀνα-
  στημένος ἐν Χριστῷ πλέον, πνευματικῶς, μεταβαίνει, ὅταν πεθάνῃ
  σωματικῶς, στήν ἀληθινή καί αἰώνια ζωή, στήν ἀγκαλιά τοῦ Κυρίου,
  στόν Παράδεισο, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ Γραφή: «Δικαίων δέ ψυχαί ἐν
  χειρί Θεοῦ, καί οὐ μή ἄψηται αὐτῶν βάσανος» (Σοφ.Σολομ. γ’, 1).
  Πρώτη λοιπόν, ἀνάσταση, εἶναι ἐκ τῆς ἁμαρτίας καί ἀρχίζει ἀπό
  αὐτήν ἐδῶ τήν ζωή. Δεύτερη ἀνάσταση, εἶναι ἡ σωματική, ἡ ὁποία
  θά πραγματοποιηθῇ κατά τήν φοβερή ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως ὅλων
  τῶν νεκρῶν, τῶν δικαίων καί τῶν ἁμαρτωλῶν, εἴτε τό θέλουν, εἴτε
  δέν τό θέλουν, τότε πού θά ἔρθῃ ὁ Κύριος μέ δόξα, στήν Δευτέρα
  Του Παρουσία.
  Καί σέ αὐτούς πού ἀξιώθηκαν νά ἀναστηθοῦν πνευματικά ἀπό τήν
  ἁμαρτία, μέσα ἀπό τήν ἀληθινή μετάνοια καί τῆς ἁγιασμένης ζωῆς
  τους πρίν ἀκόμη πεθάνουν σωματικῶς, σέ ὅσους δηλαδή μετέχουν
  τῆς πρώτης ἀναστάσεως, μετά τόν σωματικό τους θάνατο ὁ δεύτε-
  ρος θάνατος πού θά εἶναι τῆς ψυχῆς θάνατος, δηλαδή ὁ χωρισμός
  τῆς ἁμαρτωλῆς ψυχῆς ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς, τόν Θεό, σ’ αὐτούς
  δέν θά «ἔχῃ ἐξουσία» (Ἀποκ. κ΄, 6). “Μακάριος (λοιπόν) καί ἅγιος ὁ
  ἔχων μέρος ἐν τῇ πρώτῃ (πνευματική) ἀναστάσει” (Ἀποκ. κ΄, 6).
  Αὐτός δέν θά ἀποκοπεῖ ἀπό τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, τόν Κύριο.“Οἱ λοι-
  ποί τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τά χίλια ἔτη” (Ἀποκ. κ΄, 5).
  Δηλαδή, ὅσοι ἀπό ἐδῶ δέν ἀναστήθηκαν διά τῆς μετανοίας καί
  τῶν Μυστηρίων, ἀλλά ἔμειναν ἀμετανόητοι, ἀδιόρθωτοι, ἀνέτοιμοι,
  αὐτοί δέν ζοῦν μέ τούς ἄλλους μετά τόν σωματικό θάνατο καί δέν
  προγεύονται τοῦ Παραδείσου συμβασιλεύοντας μέ τόν Χριστό γιά
  «χίλια χρόνια» (σχηματικός-συμβολικός ἀριθμός). Πολύ περισσό-
  τερο, δέν θά ζήσουν μετά τήν κρίση καί καταδίκη τους κατά τήν
  φοβερή ἡμέρα τῆς Κρίσεως, ἀλλά θά πορευθοῦν στό σκότος τό ἐξώ-
  τερον καί θά συγκατοικήσουν μαζί μέ τούς πονηρούς δαίμονες. Δη-
  λαδή ἡ ἀποκοπή καί ἡ ἀποξένωση τῆς ἀμετανόητης ἁμαρτωλῆς
  ψυχῆς ἀπό τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, τόν Κύριο, εἶναι ὁ δεύτερος θάνα-
  τος, ὁ πνευματικός θάνατος, πού ἀκολουθεῖ ὕστερα ἀπό τόν πρῶτο,
  τόν σωματικό θάνατο.
  Τό θέμα τῆς πρώτης ἀνάστασης ἀπασχόλησε πολλούς καί πολλοί
  ἔγραψαν κατά τόν δικό τους τρόπο. Καί πρῶτα, οἱ ἀντίχριστοι χι-
  λιαστές ὑποστήριξαν ὅτι, ἡ πρώτη ἀνάσταση ἔγινε τό 1914, ἀνα-
  στήθηκαν ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί μετέβησαν στόν
  οὐρανό, γιά νά ἀκολουθήσῃ ἄλλη ἀνάσταση, δηλαδή τῶν χιλιαστῶν
  πού θά ζήσουν στή γῆ!
  Κατόπιν ἔρχονται οἱ χιλιαστές μεταξύ τῶν ὀρθοδόξων, πού ὑπο-
  στηρίζουν ὅτι, ἡ πρώτη ἀνάσταση πού θά συμβῇ στούς μεγάλους
  ἁγίους τῆς Ἑκκλησίας μας, θά γίνῃ μετά τήν ἐγκαθίδρυση τῆς χι-
  λιετοῦς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ στήν γῆ, ἡ ὁποία ἐγκαθίδρυση θά
  πραγματοποιηθῇ τό 1984! Ἐνῷ ἡ προετοιμασία της ἀρχίζει ἀπό τό
  1968-69 διά… φρικτοῦ Πολέμου, πού καταλήγει ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος
  καί τῆς Ὀρθοδοξίας! (Βλέπε βιβλίο Νείλου Σωτηρόπουλου, «Ἡ ἐρ-
  χόμενη δίστομος ρομφαία»). Ταυτίζεται συμπτωματικά, μέ τή νέα
  χρονολογία πού ὁρίζουν οἱ Χιλιαστές περί ἐγκαθίδρυσης τῆς βασι-
  λείας τοῦ Χριστοῦ στήν γῆ, πού ὕστερα ἀπό ἀλλεπάλληλες διαψεύ-
  σεις καί ἀναβολές, τήν τοποθέτησαν στό ἔτος 1975!
  Ἐκτός ἀπό αὐτά, ὑπάρχει καί τρίτη θεωρία (βλέπε Καινή Διαθήκη μετά
  συντόμου ἑρμηνείας ὑπό Παναγ. Τρεμπέλα – Κ΄ Κεφ. Ἀποκ. σελ. 1092 ἤ σέ νεώτερη
  ἔκδοση τοῦ 2005, σελ. 1032), σύμφωνα μέ τήν ὁποία, ὡς πρώτη ἀνάσταση πρέπει νά νοηθῇ ἡ ἀποκατάσταση τῶν ἁγίων στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, πού θά ζοῦν κατά τήν γενική ἐπικράτηση τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν λησμονημένων μαρτύρων τῆς Πίστεως καί γενικά ὅλων τῶν ἁγίων.
  Ἀπορίες τῶν ὀπαδῶν τῆς μεσοβασιλείας
  Μερικοί εὐσεβεῖς Χριστιανοί σκανδαλίζονται καί ἕνας ἀπό αὐτούς
  ἔγραψε σέ ἀπάντηση δικῶν μας ἄρθρων γιά τό θέμα αὐτό, μέ ἀν-
  θρώπινους συλλογισμούς, μᾶλλον δέ, ὀρθολογισμούς: «Ἀλλά τότε…
  μήπως δέν θά συντελεστοῦν καί μέχρι τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου;
  (Ἀναφέρεται στίς ἀπό αὐτόν προβαλλόμενες καί ἑρμηνευόμενες δῆθεν,
  ὑποσχέσεις τοῦ Κυρίου σχετικά μέ τήν βασιλεία ἐπί τῆς γῆς). Μήπως
  παραταθεῖ μέχρι τέλους ἡ κυριαρχία τοῦ Σατανᾶ στόν κόσμο, καί
  μάλιστα θά ἐπιδεινώνεται προοδευτικά ἡ θλιβερή κατάσταση, στήν
  ὁποία ἔχει περιέλθει σήμερα ἡ ἀνθρωπότητα, ὥστε ὅταν ἔρθει ὁ Κύ-
  ριος κατά τήν Β’ Παρουσία, νά μήν βρεῖ τήν πίστη πάνω στή γῆ;»
  Καί συνεχίζει περί τῶν… πλανεμένων ἀντιφρονούντων: «Θά ἦταν
  φρικτή πλάνη ἡ ἀποδοχή μιᾶς τέτοιας ἐκδοχῆς. Γιατί θά ἀποδείκνυε
  τόν Θεό νά ἀδυνατεῖ νά πραγματοποιήσῃ τήν καθολική ἁρμονία
  καί τάξη στήν ὑλική κτίση, γιά νά γίνει τό θέλημά Του καί στή γῆ,
  ὅπως γίνεται στόν οὐρανό». Καί τελειώνει μέ τόν συλλογισμό:
  «Μετά ἀπό αὐτή (τήν χιλιετῆ, δηλαδή βασιλεία τοῦ Κυρίου στήν
  γῆ) θά παρασυρθοῦν πάλι προφανῶς οἱ λαοί στήν ἁμαρτία καί θά
  λυθῇ ὁ Σατανᾶς, γιά νά πλανήσῃ ἀμέσως τά ἔθνη».
  Ἐν τούτοις, καμμία συγκεκριμένη ὑπόσχεση δέν ἔχει δώσει ὁ Θεός
  γιά μιά τέτοια βασιλεία του στήν γῆ. Μερικοί μόνο, τόν παρουσιά-
  ζουν σάν νά ἔχει ὑποσχεθεῖ. Καί ἑρμηνεύουν χωρία, πού ἄλλα μέν
  μιλοῦν ἀνθρωποπαθῶς, ἄλλα δέ συμβολικῶς, ἔξω ἀπό τό θέμα, καί
  ἄλλα ἔχουν τήν πλήρη πραγματοποίησή τους στόν οὐρανό. Συγ-
  χρόνως σκανδαλίζονται μέ τήν σκέψη, πῶς εἶναι δυνατόν νά συνε-
  χισθῇ τό σημερινό κακό στόν κόσμο μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία,
  χωρίς νά τό ἀνακόψῃ ὁ παντοδύναμος Κύριος, ἔστω καί γιά λίγο,
  γιά νά φανῇ τοὐλάχιστον ἡ ἰσχύς Του μέ ἕνα δυνατό δέσιμο τοῦ Σα-
  τανᾶ, ἔστω καί προσωρινά; Καί δέν σκανδαλίζονται μέ τό ὅτι μετά
  τήν ἀνακοπή τοῦ κακοῦ, μετά ἀπό λίγο διάστημα, θά ἀρχίσῃ πάλι
  τό κακό, ὅπως ὁμολογοῦν, χωρίς νά ἐμποδίζεται διά παντός ἀπό
  τόν Κύριο;
  Ἔτσι ὅπως σκέπτονται αὐτοί, δέν ἐμφανίζουν τόν Κύριο σάν νά
  ἀδυνατεῖ νά διατηρήσῃ τήν δική του προσωρινή ἁρμονία στόν
  κόσμο; Σύμφωνα μέ αὐτούς, εἶναι δυνατόν νά φέρῃ τήν προσωρινή
  βασιλεία Του καί ἁγιότητα, εἴτε μέ φοβερό πόλεμο, εἴτε μέ μία χρι-
  στιανική κυβέρνηση, εἴτε μέ ἕνα μαγικό τρόπο, εἴτε μέ τόν ἐκβιασμό
  τῆς ἐλευθερίας τῶν ἀνθρώπων, ὡς ἀτόμων καί λαῶν. Ἀλλά δέν εἶναι
  δυνατός καί ἱκανός, ὅταν φέρῃ αὐτή τήν ἁρμονία πάνω στόν πλα-
  νήτη, νά τήν διατηρήσῃ! Παίζει λοιπόν μαζί μας ὁ καλός Θεός; Δέν
  νομίζουν, ὅτι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ σκέπτονται καλύτερα ἀπό
  αὐτούς καί εἶναι περισσότερο εἰλικρινεῖς, διότι πιστεύουν, ὅτι ὁ Κύ-
  ριος θά φέρῃ αἰώνια ἁρμονία πάνω στόν πλανήτη; Αὐτοί, μέ τό
  πλῆθος τῶν ἁγιογραφικῶν χωρίων, φέρουν τόν Κύριο νά παίζει μέ
  τόν Σατανᾶ εἰς βάρος τοῦ ἀνθρώπου καί ὁλόκληρου τοῦ κόσμου!
  Πιστεύουν καί γράφουν, ὅτι ὅπου καί ἐάν φτάσῃ ὁ κόσμος, καί
  ἐάν ἀκόμη τελείως ἀποκτηνωθῇ καί σοδομοποιηθῇ (ἤδη βρισκόμα-
  στε μπροστά σέ μιά τέτοια θλιβερή καί τρομακτική κατάσταση), καί
  ἄν ἐξαπλωθῇ ἀπό ἄκρο σέ ἄκρο ἡ ἀπιστία καί ἡ ἀθεῒα, ἀκόμη πε-
  ρισσότερο ἀπό ὅσο βλέπουμε σήμερα, δέν θά ἔλθῃ ὁ Κύριος στήν
  Δευτέρα Παρουσία, καί ἄς λέει ὁ ἴδιος «πλήν ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου
  ἐλθών ἆρα εὑρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς;» (Λουκ. ια’, 2). Αὐτοί
  «σώνει καί καλά» ἐπιμένουν καί γράφουν μέ παιδαριώδεις συλλογι-
  σμούς, ὅτι «προφανῶς θά παρασυρθοῦν πάλι οἱ λαοί στήν ἁμαρτία».
  Δηλαδή μετά τήν ἐπικράτηση τοῦ Εὐαγγελίου ὡς βιώματος μέ τήν
  ἐγκαθίδρυση τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ στή γῆ γιά ἀρκετό διά-
  στημα, πάλι θά γίνουν ἁμαρτωλοί καί ἀποστάτες οἱ ἄνθρωποι, πάλι
  ἄπιστοι, πάλι ἄθεοι, πάλι σατανιστές καί σοδομίτες, πάλι θά ἔρθει
  ἀποστασία καί πανσεξουαλική παραφροσύνη. Κύριε, Ἐλέησον! Καί
  μᾶς ἐγκαλοῦν, ὅτι ἐμεῖς οἱ… πλανεμένοι στόν χιλιασμό τους, παρου-
  σιάζουμε τόν Κύριο ὡς ἀδυνατοῦντα νά φέρει τήν προσωρινή Βα-
  σιλεία Του πάνω στόν πλανήτη. Ἀλλά κι ἐμεῖς θεωροῦμε πώς αὐτοί,
  παρουσιάζουν τόν Κύριο ὡς ἀδυνατοῦντα νά τήν διατηρήσῃ ἐπ’
  ἄπειρον, ὅπως διδάσκουν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ.
  Ἑπομένως κι ἐμεῖς θά πρέπῃ νά παρουσιάζουμε ὄχι μόνο ὡς ἀδυ-
  νατοῦντα, ἀλλά καί ὡς ἄδικο τόν Κύριο, διότι χάθηκαν ἑκατομμύρια
  ψυχές κατά τήν περίοδο πού ἦταν λυμένος ὁ Σατανᾶς καί γκρέμιζε
  ὅλους στήν ἁμαρτία, τήν ἀπώλεια καί τήν κόλαση καί δέν εἶχαν τήν
  τύχη νά ζοῦν καί αὐτοί μετά τήν ἐπικράτηση τῆς βασιλείας Του στή
  γῆ, ὥστε νά ἦταν καί αὐτοί ἀπείραστοι ἀπό τόν Σατανᾶ πού ἦταν
  δεμένος. Συγχρόνως ὅλοι αὐτοί μέ ὅλο τό δίκιο τους, θά πρέπῃ νά
  παραπονεθοῦν στόν Κύριο γιά τήν ἐξαίρεση καί τήν ἀδικία αὐτή,
  γιατί νά μήν εἶχαν γεννηθῆ κι αὐτοί στήν ἐποχή τοῦ δεμένου Σα-
  τανᾶ καί τῆς βασιλείας τοῦ Κυρίου ἐπί τῆς γῆς! Ἀλήθεια, πόσες
  ψυχές χάθηκαν ἐπί δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, πρίν ἀπό τήν βασιλεία
  τοῦ Κυρίου δῆθεν ἐπί τῆς γῆς, ὁπότε ὁ Σατανᾶς εἶναι λυμένος, καί
  πόσες θά χαθοῦν μετά τό ἐκ νέου λύσιμό του πρίν ἀπό τό τέλος τοῦ
  κόσμου κατά τήν ἑρμηνεία τῶν πάσης φύσεως χιλιαστῶν, ὁπότε ὁ
  Σατανᾶς θά ἐφορμήσῃ κατά τῶν ἀνθρώπων μανιωδῶς, «ἔχων θυμόν
  μέγαν, εἰδώς ὅτι ὀλίγον καιρόν ἔχει», ὅπως λέει ἡ Ἀποκάλυψη, ἐάν
  ὑποτεθῇ ὅτι ἡ ἑρμηνεία τῶν διαφόρων χιλιαστῶν εἶναι ἀληθής!
  Αἰτίες τῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς Ἑβραίους
  Εἶναι γνωστό ὅτι ἕνας λόγος, γιά τόν ὁποῖο οἱ Ἑβραῖοι σταύρω-
  σαν τόν Κύριο, ἦταν ὁ φθόνος, ἡ κακία, τό μῖσος, ἡ ἐκδίκηση, ἐξ
  αἰτίας τῆς ἀνωτερότητος τοῦ μόνου ἀναμάρτητου Ἰησοῦ, ὅπως καί
  τοῦ ἐλέγχου ἐναντίον τῆς ἁμαρτωλῆς καί ὑποκριτικῆς ζωῆς, ἰδίως
  τῶν Ἀρχόντων, Ἀρχιερέων καί Γραμματέων. Ἀλλά δέν ἦταν μόνο
  αὐτός ὁ λόγος. Ἦταν καί ἡ ἔμμονη δογματική πίστη καί διδασκαλία
  θεολόγων καί ραββίνων περί τοῦ προσδοκώμενου Μεσσία καί τῆς
  παντοκρατορίας του ἐπί τῆς γῆς. Ἡ πίστη καί διδασκαλία αὐτή
  στηριζόταν στίς αἰωνίως παρανοημένες ἀπό αὐτούς προφητεῖες καί
  ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ περί τοῦ ἐρχόμενου Μεσσία. Πίστευε ἡ θεο-
  λογία τους, ὅπως καί σήμερα πιστεύει καί θά πιστεύῃ, ὅτι ὁ Μεσσίας
  θά εἶναι ἐπίγειος παντοκράτωρ καί ὄχι πνευματικός βασιλεύς.
  Αὐτό ἦταν καί εἶναι δόγμα στήν Ἑβραϊκή θεολογία, ἕως ὅτου ἐμ-
  φανισθῇ ὁ ψευδομεσσίας, ὁ υἱός τῆς ἁμαρτίας, ὁ πλάνος καί ἀντί-
  χριστος. Γι’ αὐτό κι ἐπιχείρησαν νά κάνουν τόν Κύριο βασιλέα. Καί
  ἐνῷ ἀρνήθηκε καί ἔφυγε, καί ἐνῷ βεβαιώθηκαν ὅτι δέν ἀπέβλεπε σέ
  ἐπίγεια βασιλεία, ὅπως ὁ ἴδιος ἀργότερα διακήρυξε λέγοντας, «ἡ
  βασιλεία ἡ ἐμή οὐ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωάν. ιη’, 36), τότε
  πλέον τόν θεώρησαν ὡς πλάνο καί ἀπατεῶνα καί ὄχι Μεσσία καί
  βοηθούμενοι καί ἀπό τό τυφλό μῖσος καί τόν φθόνο τους, ἀνέλαβαν
  τήν ἐξόντωσή Του. Ἔκτοτε περιμένουν καί ζοῦν μέ τό διαρκές
  ὄνειρο καί τήν ἀγωνία ἀπό χρόνο σέ χρόνο, ἰδίως τώρα τελευταία,
  τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσίου!
  Μήπως τό ἴδιο δέν παρατηρεῖται καί σήμερα μεταξύ τῶν πιστῶν
  τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ναί, ἡ ἴδια περίπου πλάνη. Ἄλλοι περιμένουν
  νά βασιλεύσῃ αἰώνια στήν γῆ, ἄλλοι γιά χίλα χρόνια, ἄλλοι ἄλλως.
  Ἀλλά ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τόν περιμένει κατά τήν Δευτέρα Του
  Παρουσία. Καί πολύ φοβᾶμαι, μήπως οἱ εὐσεβεῖς ὁραματιστές πού
  γράφουν καί περιμένουν ἐναγωνίως τήν μακροχρόνια ἤ ὀλιγόχρονη
  ἐπίγεια βασιλεία Του, θυμώσουν ὅταν δοῦν τόν Χριστό νά ἔρχεται
  πάνω σέ νεφέλες καί… προβοῦν στήν σύλληψή Του, γιά νά τόν κά-
  νουν μέ τό ζόρι ἐπίγειο βασιλέα, ἔστω καί γιά ἕνα μικρό διάστημα, ἤ
  διαφορετικά, ἴσως προβοῦν σέ νέα…σταύρωσή Του, ἐπειδή δέν ἀν-
  ταποκρίθηκε, ὅπως νομίζουν, στίς ὑποσχέσεις Του! Κύριε, Ἐλέησον!
  Γενικά συμπεράσματα
  Ὕστερα ἀπ’ ὅλα αὐτά φαίνεται σαφῶς, ὅτι ὁ Κύριος δέν θά βασι-
  λεύσῃ ὁρατῶς, οὔτε ἀοράτως στήν γῆ γιά μικρό ἤ μεγάλο διάστημα,
  οὔτε θά ἐπικρατήσῃ γενικῶς ἰδεώδης πνευματική ζωή, κατόπιν μά-
  λιστα τῆς πρωτοφανοῦς ἀποστασίας καί ἀθεῒας, ἀπό τήν ὁποία ὁ
  κόσμος ὁδηγεῖται ὁλοταχῶς στήν καταστροφή καί αὐτοκατα-
  στροφή. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι προσωρινή, εἶναι αἰώνια
  στούς πνευματικούς κόσμους τῶν οὐρανῶν. Τῆς βασιλείας αὐτοῦ,
  ἡ ὁποία δέν θά ἔχει τέλος, ἤδη ὅσοι πιστεύουμε εἴμαστε μέτοχοι. Τό
  δέ περίφημο Κ΄ κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, τό ὁποῖο ἔγινε σημεῖο
  ἀντιλεγόμενο διά μέσου τῶν αἰώνων καί πολλούς ὁδήγησε σέ πλάνη
  ἤ ἀκόμα καί σέ πείσμονα αἵρεση, δέν μιλᾶ γιά ἐγκόσμια βασιλεία,
  ἀλλά γιά οὐράνια, μέ ψυχές ἁγίων. Οὔτε ὁ Κύριος εἶπε κάτι τέτοιο,
  πουθενά στό Εὐαγγέλιο, οὔτε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οὔτε οἱ μεγάλοι
  Ἅγιοι καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε ἡ Ἱερά Παράδοση, οὔτε δί-
  δαξε ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία, οὔτε ἡ δογματική, οὔτε πίστεψε τό σύ-
  νολο τῆς Ἐκκλησίας καί δέχτηκε ποτέ τήν ἀτομική ἰδέα μερικῶν,
  περί ἐπικείμενης ἐπίγειας βασιλείας ἤ ἁγιοποιήσεως τοῦ κόσμου,
  πρίν ἀπό τήν Δευτέρα Παρουσία. Καί μόνο οἱ ἀντίχριστοι χιλιαστές
  καί ὀρθόδοξοι ὀνειροπόλοι μέ τά δεκάδες συμβολικά, δυσνόητα καί
  παρανοημένα χωρία τά ὁποῖα προβάλλουν, περιμένουν ἐπίγεια βα-
  σιλεία καί θέλουν νά πείσουν γι’ αὐτήν καί ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι προσδο-
  κῶμεν μόνο τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, τήν κρίση καί τήν
  ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. (*)
  (Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κομπούγια, «Σημεῖα τῆς Συντελείας τοῦ Κόσμου» Ἐκδόσεις “Ὀρθοδόξου Τύπου” Ἀθῆναι 1985)
  ________
  (*) Σ.Σ. : Τό κείμενο ἔχει διασκευασθεῖ ἐλαφρῶς στήν καθομιλουμένη, χωρίς νά προστεθεῖ ἤ ἀφαιρεθεῖ κάτι, ἤ νά ἔχει ἀλλοιωθεῖ σέ τίποτε τό νόημά του, γιά νά εἶναι περισσότερο κατανοητό στούς περισσοτέρους ἀναγνῶστες.

  Απάντηση
  • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

    5 Ιουλίου, 2024 στις 12:15 πμ

    Κανείς ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ όταν αναφέρεται σε αναλαμπή δεν εννοεί τις πλάνες που παρουσιάζονται ως χιλιόχρονη βασιλεία ή ΜΕΣΟΒΑΣΙΛΕΙΑ κ.λ.π.
    Ο ΚΎΡΙΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ θα έρθει μόνο για να κρίνει ζώντας και νεκρούς.
    Αυτή θα είναι η ένδοξη ΔΕΥΤΈΡΑ ΠΑΡΟΥΣΊΑ ΤΟΥ και το τέλος της επίγειας ζωής.

    Αποκ. 10,11 καὶ λέγουσί μοι· δεῖ σε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖς καὶ ἔθνεσι καὶ γλώσσαις καὶ βασιλεῦσι πολλοῖς.
    Εδώ σε αυτό το χωρίο υπάρχει η απάντηση για το τι θα προηγηθεί της Δευτέρας Παρουσίας.

    Απάντηση
• Ο/Η Ανώνυμος λέει:

  4 Ιουλίου, 2024 στις 9:03 μμ

  Κ. Καλλιόπη…
  Ως ελάχιστος…
  Και το εννοώ…
  Έσχατος…
  Χωρίς καμία ταπείνωση…
  Μετάνοια…
  Κ.ΛΠ.
  Πάρα μόνο πάθοι…
  Αν μπορέσω…
  Μπορεί να μας βοηθήσει ο πάτερ Αθανάσιος Μυτιληναίος…
  Σε αυτά τα μεγάλα ερωτήματα…
  https://www.youtube.com/watch?v=QsDDwSElmfg&ab_channel=Christianos777
  https://www.youtube.com/watch?v=9MpO3S-M5SA&ab_channel=%CE%88%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD
  https://www.youtube.com/watch?v=FTTLEk7wbCQ&ab_channel=%CE%88%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD

  Απάντηση
  • Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

    4 Ιουλίου, 2024 στις 9:08 μμ

    Σας ευχαριστώ.

    Απάντηση
    • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

      4 Ιουλίου, 2024 στις 9:30 μμ

      Έμενα;…
      Τον πάτερ…
      και εσάς….
      Κ. Καλλιόπη…!
      σας ευχαριστούμε…
      Για όλα…

      Απάντηση
• Ο/Η Ανώνυμος λέει:

  4 Ιουλίου, 2024 στις 1:53 μμ

  Εγώ θυμάμαι τον ψευτο-γιατρό τον Κόντο, έτσι λεγόταν αν θυμάμαι καλά, που έλεγε ότι μιλάει απευθείας με το Βατικανό, τον έχουν βραβεύσει για το έργο του με μετάλλια τιμής και θεραπεύει όλων των ειδών τις ασθένειες με βότανα όχι με φάρμακα(αφού είναι “δηλητήρια”, όπως λέει), αλλά όλως τυχαίος οι ασθενής του πέθαιναν.
  Μεγάλε αφού γράψατε με σπρέι πάνω στις πλάκες τις Τζόρτζια και τις ανατινάξατε, οι εξουσιαστές του πλανήτη σκέφτονται να τοποθετήσουν άλλες επικαιροποιημένες με νέο μήνυμα για τον πλανήτη. Βάλε τα δυνατά σου σαν τον ήρωα Σατάν από τους Dragonball για να τους σταματήσεις.
  Ο Σατάν υποτίθεται ότι στο Dragonball ήταν διάσημος παλαιστής στην κοινωνία των ανθρώπων που τον ήξερε όλος ο πλανήτης αλλά ήταν ένας τύπος ήταν απατεώνας, δεν ήξερε να πολεμάει απλά έκανε εντυπωσιακά ακροβατικά σαν αυτά που κάνουν στο WWE SmackDown στις ΗΠΑ.

  Απάντηση
• Ο/Η Ανώνυμος λέει:

  3 Ιουλίου, 2024 στις 8:46 μμ

  ΒΑΖΩ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΟΤΙ ΑΝ ΞΑΝΑΒΓΕΙ Ο ΤΡΑΜΠ, ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΕΠΙΣΗΣ Ο ΤΡΑΜΠ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΕΠΕΛΑΣΗ, ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΙΣΕΙ ΟΣΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΣΕ ΤΟΣΟ ΙΣΧΥΡΗ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΠΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΤΕΙ (ΜΕΝΤΟΡΑΣ ΤΟΥ Ο ΑΝΤΙ-ΡΩΣΟΣ ΜΠΡΕΖΙΝΣΚΥ) ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ…. Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΑΝΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ DEBATE ΟΠΟΥ ΤΟΝ ΣΥΝΕΤΡΙΨΕ ΑΝΕΤΑ Ο ΤΡΑΜΠ, ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΙ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ …

  Υ.Γ.: ΕΠΙ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΕΜΟ (ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ !!!) ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ, ΠΟΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ ΤΟ ISIS…. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΜΟΛΙΣ ΑΝΕΒΗΚΕ Ο ΜΠΑΙΝΤΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ …ΤΥΧΑΙΟ?

  Υ.Γ.2: ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΗΜΕΣ ΟΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ, ΜΕΛΑΝΙΑ, ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΡΟΜΑΝΟΦ (ΤΣΑΡΟΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ), ΓΙ’ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΚΑΛΗ ΧΗΜΕΙΑ ΤΡΑΜΠ-ΠΟΥΤΙΝ…. ΟΙ ΡΟΜΑΝΟΦ ΠΛΕΟΝ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑ-ΠΟΥΤΙΝ ΕΠΟΧΗ, ΓΙ’ΑΥΤΟ ΚΙΟΛΑΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΒΑΛΑΝ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ ΤΩΝ ΤΣΑΡΩΝ ΡΟΜΑΝΟΦ !!! (ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΗΣ!!! )

  Απάντηση
  • Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

    3 Ιουλίου, 2024 στις 8:49 μμ

    Έλεος… τα ίδια γράφουν όσοι τυφλά πιστεύουν στον τραμπολίνο, ένα ακόμα πιόνι των σιωνιστών…

    Απάντηση
    • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

      3 Ιουλίου, 2024 στις 8:54 μμ

      ΝΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ Ο ΠΟΥΤΙΝ, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΟΝΤΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΖΟΙ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝΕ ΣΕ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ….ΑΡΑ ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ (ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΚΛΠ)….

      Απάντηση
      • Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

        3 Ιουλίου, 2024 στις 9:00 μμ

        Έχουν τόσα πυρηνικά όπλα που μπορούν να αφανίσουν την ανθρωπότητα χωρίς να αφήσουν πίσω τους πλήρη συντρίμια.
        Άλλωστε πρέπει να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός της μείωσης των 2/3 της ανθρωπότητας, κάτι που θέλει και ο θεός…
        ΔΗΛΑΔΗ, ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ, ΘΑ ΜΕΙΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ… ΟΠΟΤΕ ΜΗΝ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ…

        Απάντηση
        • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

          3 Ιουλίου, 2024 στις 9:44 μμ

          ΠΟΛΥ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΣΙΜΙΣΤΙΚΗ Η ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ… ΛΥΠΑΜΑΙ…ΕΓΩ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΟΓΕΙΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΩ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ 5 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΛΕΥΚΗΣ + ΜΑΥΡΗΣ ΦΥΛΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΑ Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΦΥΛΗ…ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΙΔΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ…

          Υ.Γ.: ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ “ΚΥΡΙΩΝ” ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ….ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ…
          ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ “ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ” ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ, ΟΠΟΥ ΕΚΕΙ ΜΙΛΑΝΕ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ (ΜΑΚΝΑΜΑΡΑ, ΜΠΡΕΣΙΝΣΚΥ, ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ, ΚΑΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ)…ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ “ΚΟΣΜΟΣ” (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΙΣΟΔΕΙΟ) ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟ ΚΑΡΛ ΣΑΓΚΑΝ, ΟΠΟΥ ΠΑΛΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΔΕΝ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ….ΓΙ’ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΤΡΙΛΙΖΑ, ΔΙΧΩΣ ΝΙΚΗΤΗ…..ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΥΠΕΡΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ (CRAY, ΚΒΑΝΤΙΚΟΙ, ΚΛΠ) NA ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΣΕ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΕΙΣ-ΣΕΝΑΡΙΑ, ΑΝ ΤΥΧΟΝ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ-ΛΑΘΟΣ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΥΠΟΥ “WAR GAMES” ή “TERMINATOR” ΑΥΤΑ ΛΕΝΕ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ….. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΒΡΙΔΙΚΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ (ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΑΥΤΟ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΟΒΑΡΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΚΑΙ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ), Η ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΦΩΤΙΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΥΒΡΙΔΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ “ΜΕΓΑΛΟ” ΑΝ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ….

          Υ.Γ.2: Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ 8 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ (ΑΥΞΗΣΗ 2 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΟΝΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ) ΑΡΑ ΑΠΟΤΥΧΑΙΝΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ “ΘΕΟΥ+ΔΙΑΒΟΛΟΥ” ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ 2/3, ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΥΒΡΙΔΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΙ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΘΕΙ Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ (ΡΟΤΣΙΛΝΤ, ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ, ΚΛΠ) Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΡΕΥΣΕΙ ΑΝΕΤΑ ΕΩΣ 60 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ…, ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΣΤΟ 1/3 ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ ΤΟΥ ΝΤΑΒΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΠΙΛΤΝΕΡΜΠΕΡΓΚ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΓΓΙΧΘΕΙ Η ΚΟΛΟΣΙΑΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΣΕ ΠΙΟ ΑΡΑΙΟΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ, ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ… ΗΔΗ ΑΝΑΤΙΝΑΞΑΜΕ ΤΙΣ “ΤΑΦΟΠΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ” ΣΤΗ ΤΖΟΡΤΖΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΣΑΦΕΣ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΤΗΣ Ν.Τ.Π. ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ…

          Απάντηση
          • Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

            3 Ιουλίου, 2024 στις 9:48 μμ

            Συγνώμη, περιμένετε να πιστέψω όσα γράφει ένας ανώνυμος, που μου γράφει πως ανατίναξε τις ταφόπλακες της ανθρωπότητας; ΑΣΤΕΙΕΥΕΣΤΕ;;;

          • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

            3 Ιουλίου, 2024 στις 10:12 μμ

            ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ, Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΤΗΣ Ν.Τ.Π. ΤΟ ΕΚΑΝΕ….ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΑΚΤΙΒΙΣΤΕΣ ΞΕΦΤΥΛΙΣΑΝ ΜΕ ΣΠΡΕΪ ΤΙΣ ΤΑΦΟΠΛΑΚΕΣ ΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ “ΡΟΚΦΕΛΕΡ ΞΟΦΛΗΣΕΣ, Ο ΙΗΣΟΥΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΝΑΔΑ-ΗΠΑ-ΜΕΞΙΚΟΥ, ΚΛΠ” ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΙΣ ΑΝΑΤΙΝΑΞΑΝ ΜΕ ΔΥΝΑΜΙΤΗ (ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ)…ΕΜ ΤΙ ΝΟΜΙΖΑΤΕ? Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟΠΟ, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ, ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ (ΠΑΡΑ ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙ ΕΓΩ) ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΤΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΑΝΑΞΑΡΤΗΤΩΣ ΦΥΛΗΣ (ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΤΥΠΟΥ ΡΟΤΣΙΛΝΤ, ΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΥΠΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ, ΚΛΠ) …Π.Χ. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΜΕ ΤΑ “ΜΜΕ” ΤΟΥ, ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟΝ ΣΚΛΗΡΟΠΥΡΗΝΙΚΟ ΛΟΑΤΚΙ+ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ…Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΛΟΑΤΚΙ+ ΕΝΤΑΣΣΕΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΣΤΟ ΟΛΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΑΠΟΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ “ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ” ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΔΙΧΩΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ, ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΕΣ, ΚΛΠ)…

          • Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

            3 Ιουλίου, 2024 στις 10:29 μμ

            Γράψατε και το αποθήκευσα ήδη, στο προηγούμενο σχόλιό σας…”ΗΔΗ ΑΝΑΤΙΝΑΞΑΜΕ ΤΙΣ “ΤΑΦΟΠΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ” ΣΤΗ ΤΖΟΡΤΖΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ”
            ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ… ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ…
            Ρε Μοσχοβίτη, εσύ είσαι ρε ψυχάκια;;;

          • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

            3 Ιουλίου, 2024 στις 10:38 μμ

            ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ… ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΟΜΩΣ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ, ΣΤΕΛΝΩΝΤΑΣ ΕΙΔΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΤΡΕΠΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ…ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΛΥΠΑΜΑΙ, ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ….

        • Ο/Η Λούκας και σια λέει:

          4 Ιουλίου, 2024 στις 1:44 μμ

          που το είδες αυτό που λες ?ότι ο Θεός και διάβολος θέλουν μείωση της ανθρωπότητας ?
          έχεις κόψει πυρο ?
          η απλά σου έστριψε καμία βίδα ?
          η το λες και εννοείς κάτι διαφορετικό για πες γιατί άρχισες ξεφεύγεις και εσυ

          Απάντηση
          • Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

            4 Ιουλίου, 2024 στις 2:42 μμ

            Κατά πρώτον όταν θα απευθύνεσαι στο πρόσωπό μου θα μιλάς καλλίτερα…
            Κατά δεύτερον, έχω γράψει πως αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο και είναι σατανιστές, θέλουν την μείωση της ανθρωπότητας και στην πραγματικότητα υλοποιούν το σχέδιο του Θεού…
            Λέγεται και έχει γραφτεί πως ο Θεός, έχει επιλέξει ν’αφήσει στη γη, μόνο 144.000 ανθρώπους… άρα…
            Αν θυμάμαι καλά, το γράφει και η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ…

          • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

            4 Ιουλίου, 2024 στις 8:59 μμ

            Αδελφέ δεν βοηθάς…
            Δώσε μας τα φώτα σου…
            Να αλληλοσυμπληρωθούμε…

          • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

            4 Ιουλίου, 2024 στις 11:15 μμ

            https://www.oodegr.com/oode/esxata/ypol1.htm
            Οι 144000 στην ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

• Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

  3 Ιουλίου, 2024 στις 8:36 μμ

  Εσείς που μου στείλατε τα δυο λινκ… προφανώς δεν έχετε αντιληφθεί πως το συγκεκριμένο ιστολόγιο και το αφεντικό του, παίζουν βρώμικο πρακτορίστικο ρόλο, σε συνεργασία και με εβραίο μοσσαντένιο πρακτόρι, που παριστάνει τον μπατριώτη και λατρεύει τον χίτλερ…
  Μην φέρνετε τέτοια ΒΡΩΜΙΚΑ υποκείμενα στα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ…

  Απάντηση
• Ο/Η Ανώνυμος λέει:

  3 Ιουλίου, 2024 στις 7:53 μμ

  ΆΣΧΕΤΟ!
  ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΓΡΑΨΕ ΈΝΑ ΆΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ, ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΚΟΜΑ ΌΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΣΕΙ ΦΥΛΑΚΗ!!!
  https://www.makeleio.gr/επικαιροτητα/o-entoΛΕΑΣ-ΚΑΙ-Η-ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΣ-h-ΠΡΟΕΔΡΟΣ-ΤΟ/#comment-3666655

  Απάντηση
  • Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

    3 Ιουλίου, 2024 στις 8:10 μμ

    Σιγά μην τον ηρωποιήσω ασχολούμενη μαζί του…

    Απάντηση
    • Ο/Η Ανώνυμος λέει:

      3 Ιουλίου, 2024 στις 10:30 μμ

      ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΓΡΑΦΙΚΟΣ Ο ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ “ΜΕΓΑΛΟ-ΚΑΚΟΥΣ” ΣΤΟ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ ΛΕΜΕ…… ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΑ ΕΛΕΓΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΚΤΟΡΙΑ ΤΩΝ “Q” ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΘΗΣΥΧΑΖΟΥΝ…

      Απάντηση
      • Ο/Η Καλλιόπη Σουφλή λέει:

        3 Ιουλίου, 2024 στις 10:37 μμ

        Δεν πρόκειται να ασχοληθώ μαζί του… μην επενέρχεστε.

        Απάντηση