Τα ειλικρινή λόγια δεν είναι ωραία. Τα ωραία λόγια δεν είναι ειλικρινή!

Στο παρακάτω κείμενο θα θίξουμε το θέμα και από την πνευματική μεριά, αλλά και από την ρεαλιστική κοσμική πραγματικότητα.

Την στιγμή που έχουμε επίσημο φόρουμ παγκόσμιας κυβέρνησης και όλες οι εντολές αντλούνται από εκεί, την στιγμή που από τις 1 Δεκεμβρίου του 2021, 194 κράτη μεταξύ αυτών και η Ελλάδα σε καταστάσεις έκτακτου ανάγκης παραχώρησαν την εσωτερική διακυβέρνηση οριστικά και αμετάκλητα στο Π.Ο.Υ, είναι αστείο να μιλάμε για εθνικές εκλογές και για χάραξη ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής.

Βγαίνει ο κάθε πικραμένος που στην κυριολεξία μη γνώτω η αριστερά τι ποιεί η δεξιά και λέει ότι φαντασία του κατέβει γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζει τα βασικά και στην πολιτική αλλά και στα του θεού.

Ο κόσμος δυσκολεύεται να δεχθεί ότι ως εδώ ήταν, ο κόσμος τελείωσε, οι εσχατολογικές προφητείες τελείωσαν, το μόνο που αναμένουμε είναι ο καταστροφικός πυρηνικός πόλεμος και μετά ο Αντίχριστος.

Η τελευταία εντολή που έδωσε ο Χριστός στους δικούς του, δεν ήταν να ιδρύσουν κόμμα για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Τους παράγγειλε: Πηγαίνετε και μαθητέψτε σε όλα τα έθνη… διδάσκοντάς τους να τηρούν όλες τις εντολές που τους έδωσε.

Οι Απόστολοι, με πρωτοπόρο τον Απόστολο Παύλο, δεν έβγαζαν πολιτικούς λόγους για να κατακρίνουν τις αδικίες και τη διαφθορά που υπήρχε στην κοινωνία, αλλά κήρυτταν για τον Ιησού και τη σωτηρία που προσφέρει σ’ όσους μετανοούν και πιστεύουν σ’ αυτόν. Μετά την Πεντηκοστή δεν σχεδίαζαν να ανατρέψουν το καθεστώς που καταδίκασε τον Κύριό τους, αλλά «ήταν όλοι αυτοί αφοσιωμένοι στη διδαχή των αποστόλων, στη συναναστροφή μεταξύ τους, στην τέλεση της θείας Ευχαριστίας και στις προσευχές.

Ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι η ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού είχε ως μοναδικό σκοπό τη σωτηρία των ανθρώπων. Ας μην έχουμε την αυταπάτη ότι κάποιο κόμμα, κάποια κοσμοθεωρία ή ιδεολογία μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία.

Αν αυτό μπορούσε να γίνει, τότε δεν θα χρειαζόταν η σταυρική θυσία του Χριστού. Το ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο να ασχοληθεί με την πολιτική, το επιβεβαιώνουν τα γεγονότα.

Κάποτε οι εχθροί του Χριστού ήθελαν να τον παγιδέψουν και τον ρώτησαν αν πρέπει να δίνουν φόρο στον Καίσαρα ή όχι.

Ο Χριστός, αντί άλλης απάντησης, τους ζήτησε ένα δηνάριο και τους ρώτησε τίνος η μορφή απεικονιζόταν σ’ αυτό. Η απάντηση τους ήταν «του Καίσαρα». Και τότε ο Χριστός τους είπε το γνωστό: «Αποδώστε στον Καίσαρα ό,τι ανήκει στον Καίσαρα, και στον Θεό ό,τι ανήκει στον Θεό.

Πολιτική και Χριστός είναι δυο αντίθετα πράγματα που δεν συμβαδίζουν, όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο σας κοροϊδεύει.

Φυσικά αυτό δεν είναι σημείο να παραιτηθεί ο άνθρωπος από τις καθημερινές ασχολίες, αλλά είναι σημείο ώστε να απαξιωθεί το πολιτικό σύστημα, να κατανοήσει ο άνθρωπος ότι όλα είναι καθοδηγημένα και δεν πρόκειται πολιτικά να επέλθει καμία αλλαγή και ότι ήρθε η ώρα να επιδοθεί περισσότερο σε έναν πνευματικό αγώνα για να σώσει την ψυχή του.

Το αστείο στη όλη υπόθεση είναι πως πολλοί επίδοξοι πολιτικοί εμφανίζονται ως θρησκευτικά ευλαβείς άνθρωποι.

Φτάσαμε σήμερα να εμπλέκουμε τον θεό στην διαφθορά της πολιτικής. Αυτό και αν δεν είναι εξωφρενικά σατανικό έξυπνο κόλπο για την συλλογή ψήφων.

Δεν είναι απαραίτητα κακοί άνθρωποι αυτοί που το κάνουν αυτό, σε πλάνη βρίσκονται λόγω του υπέρμετρου εγωισμού και της αλαζονείας που στην ιδέα κατάκτησης δόξας και εξουσίας δεν μπορούν να δουν την πραγματική κατάσταση γύρω τους.

Αν ο οποιοσδήποτε που ήθελε να ασχοληθεί με την πολιτική ήταν πνευματικά καλά, όπως θα έπρεπε να είναι, θα έκλαιγε σε καμία γωνία τις αμαρτίες του και θα άφηνε τον διακαή πόθο της πολιτικής.

Πολιτικά όποιος και να βγει, να αλλάξει κάτι αδύνατον. Στο μόνο που ωφελούν οι κάλπες είναι η νοερή ιδέα προς την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών.

Αυτό δεν το λέμε με αίσθημα απαισιοδοξίας, ίσα ίσα, τις διασκεδάζουμε τις σημερινές ημέρες. Το λέμε με απόλυτη γνώση.

Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να αναφερθούμε κάπου συγκεκριμένα γιατί έχουμε την δυνατότητα πολιτικά να αποδομήσουμε σε μια ώρα το πολύ, πρόσωπα και καταστάσεις φέρνοντας στην δημοσιότητα αντιφάσεις, μυστικά και γεγονότα.

Αν παρατηρήσει κάποιος θα δει ότι αυτοί που ζητούν την ψήφο σας με την σημαία της ορθοδοξίας, στο εξαιρετικά κύριο θέμα του εμβολιασμού που διέλυσε και διαχώρισε την ορθόδοξη εκκλησία, κηρύσσουν πως ο θεός έπλασε ελεύθερο τον άνθρωπο ως προς την επιλογή, επομένως να πράξει ο καθένας όπως νομίζει!

Μέγα ψέμα! Μέγα πλάνη! Μέγα κοροϊδία!

Ναι, η ελεύθερη επιλογή υπάρχει ως προς το αν θες να ακολουθήσεις τον θεό ή όχι.

Ο θεός έδωσε κανόνες και όσοι θέλουν να σωθούν είναι υποχρεωμένοι να τους ακολουθήσουν, όχι δεν είναι ελεύθεροι όσοι θέλουν να ακολουθήσουν τον θεό και να σωθούν.

Υπάρχουν κανόνες που είναι υποχρεωμένος ο κάθε χριστιανός που επιζητά την σωτηρία να τους ακολουθήσει.

Αντίθετα ο δρόμος της κολάσεως δίνει ελευθερία.

Υποκριτικά σας κρύβουν επιμελώς αν έχουν εμβολιαστεί η όχι!

Αν το έχουν κάνει είναι δικαίωμα τους και καλά, πάρα πολύ καλά έκαναν.

Αν το έκαναν όμως τότε δεν ακολούθησαν τους πνευματικούς τους σε αυτή τους την απόφαση.

Τότε, που είναι η αλήθεια ότι πορεύονται με σημαία την πνευματικότητα και τον ορθόδοξο ζήλο;

Γιατί αν έχουν δίκιο αυτοί που έκαναν το εμβόλιο, τότε έχουν άδικο οι πνευματικοί τους.

Αφού δεν ακολουθείς τον πνευματικό σου, τότε πως λες ότι είσαι πνευματικός άνθρωπος;

Ο ορθόδοξος κόσμος σήμερα είναι τόσο τυφλός που δεν έχει την δυνατότητα να δει βασικά πράγματα. Αυτή η τύφλωση προήλθε από την αποστασία προς τον θεό.

Όσο για τους ιερωμένους ανεξαρτήτου βαθμίδας που παίρνουν μέρος στην παρωδία του προεκλογικού αγώνα και όχι μόνο αυτό, αλλά τάσσονται και υπέρ κομματικών στρατοπέδων με το να προωθούν πολιτικούς και κόμματα, είναι αξιολύπητοι και δεν έχουν καμία θέση στην επίσημη ορθή εκκλησία όπως μας την έχει διδάξει το ευαγγέλιο.

Άγιος Γαβριηλ ο Γεωργιανός: Στους τελικούς καιρούς πριν την Δευτέρα παρουσία οι υπηρέτες του Αντιχρίστου θα ντυθούν με το ράσο και θα κηρύττουν το κήρυγμά του Αντίχριστου από τον άμβωνα. Οι δε εκκλησίες θα ξεχειλίζουν με οπαδούς του Αντιχρίστου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα χρόνια αυτά είναι σήμερα!

Εκλογικά όποιος και να βγει (αν και δεν πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι τυχαίο) δεν θα αλλάξει τίποτα. (Θα μπορούσαμε να πούμε περισσότερα εδώ αλλά δεν υπάρχει νόημα).

Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να σταθεί ως πολιτικό εμπόδιο στην παγκόσμια τάξη και να ανατρέψει τις παγκόσμιες σατανικές πολιτικές; Αν το πιστεύει κανείς αυτό είναι επικίνδυνα αφελής.

Δεν δεχόμαστε την άγνοια επάνω σε αυτό, ο θεός δεν δέχεται ούτε συγχωρεί την άγνοια, σήμερα την πονηριά την μεταφράζουμε σε άγνοια!

Τρεις πρόεδροι κρατών: Αϊτής, Τανζανίας και Μπουρουντί τόλμησαν να σταθούν εμπόδιο στο να μην εισχωρήσουν τα εμβόλια COVID στις χώρες τους και μέσα σε 2 μήνες ήταν και οι τρεις νεκροί, άλλαξαν τα πολιτικά πρόσωπα σε αυτές τις χώρες και έτρεξε κανονικότατα και εκεί το πρόγραμμα του γενικού εμβολιασμού.

Αυτό είναι και η απάντηση για τον Πούτιν και γιατί είναι ακόμα ζωντανός, αν πραγματικά δεν ήταν υποκριτής και δεν ήταν ένα με αυτούς, να είστε σίγουροι δεν θα υπήρχε σήμερα. Ούτε οστά θα έβρισκαν να θάψουν.

Όποιος ηγείται πολιτικά σήμερα, σε κάθε γωνία του πλανήτη, όπου και αν βρίσκεται, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι ένα με το παγκόσμιο σύστημα, όποιος καινούργιος θέλει να ξεπεταχτεί, ή θα γίνει ένα με αυτό το σύστημα, ή θα εξαφανιστεί.
Σε αυτό δεν χωρούν γνώμες, απόψεις και εικασίες.

Φυσικά πάντα ευνοούν οι ελεγχόμενες αντίθετες φωνές γιατί παίζουν τον ρόλο της βαλβίδας ασφαλείας στην χύτρα ταχύτητας, δίνουν διέξοδο στον πιεσμένο λαό να νομίζει ότι υπάρχει αντίδραση και να του δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.

Ένα παράδοξο που ακούγεται συχνά είναι πως ψηφίσουμε με το κριτήριο του λιγότερου κακού.

Αυτό και αν δεν είναι ανόητο.

Υπάρχει μικρός ή μεγάλος κλέφτης; Φυσικά υπάρχει, ο μικρός κλέφτης είναι μικρός γιατί δεν του δόθηκε η ευκαιρία να κλέψει κάτι μεγάλο, όταν του δωθεί, θα το κάνει πολύ καλύτερα από τον μεγάλο λόγο εμπειρίας.

Επόμενος δεν υπάρχει λιγότερο η μεγαλύτερο κακό. Το κακό είτε μικρό, είτε μεγάλο, είναι κακό!

Παλαιότερα ακούγαμε ότι αν δεν πας να ψηφίσεις βοηθάς το πρώτο κόμμα, τότε με την αφέλεια μας την πιστεύαμε αυτή την ανοησία. Σήμερα γνωρίζοντας τα πράγματα εκ των έσωθεν, πολύ καλύτερα από τον καθένα, καταλάβαμε πως τελικά ισχύει το αντίθετο.

Όσο περισσότεροι στις κάλπες, τόσο ευκολότερο για το σύστημα. Το σύστημα θέλει να πάτε να ψηφίσετε, δεν το νοιάζει τι, αλλά να πάτε.

Ας δώσουμε ένα απλό και κατανοητό παράδειγμα:
Έχουμε 2 μοναστήρια. Και στα δυο πρέπει να πραγματοποιηθούν εκλογές για την εκλογή ηγουμένου.

Σε ένα μοναστήρι έχουμε 100 μοναχούς και σε ένα άλλο 5.

Σε ποιο από τα δυο μοναστήρια είναι ευκολότερο να αλλοιωθούν τα αποτελέσματα; Την απάντηση την πήρατε!

Βγάζουμε το καπέλο για όσους ακούγαμε παλαιότερα ότι είχαν σταματήσει να λαμβάνουν μέρος σε αυτή την παρωδία των εκλογών.

Τελικά αποδείχθηκαν εξυπνότεροι όλων!