Αφού σημειώθηκε ότι «υπήρξε μια αξιοσημείωτη άνοδος στις επιθέσεις με θρησκευτικά κίνητρα από παλαιστίνιους μουσουλμάνους εναντίον χριστιανών στη Βηθλεέμ», μια έκθεση της 21^ης Νοεμβρίου αναφέρει τα εξής παραδείγματα:

«Πριν από μόλις δύο εβδομάδες, ένας μουσουλμάνος κατηγορήθηκε ότι παρενοχλούσε νεαρές χριστιανές στην Ορθόδοξη Εκκλησία των Προπατόρων στον οικισμό Μπέιτ Σαχούρ κοντά στην πόλη της Βηθλεέμ. Αμέσως μετά, η εκκλησία δέχτηκε επίθεση από μεγάλο πλήθος παλαιστίνιων ανδρών που πέταξε πέτρες στο κτίριο, ενώ οι πιστοί στριμώχνονταν φοβισμένοι μέσα. Αρκετοί από τους πιστούς τραυματίστηκαν κατά την επίθεση.

Η Παλαιστινιακή Αρχή, υπεύθυνη για την ασφάλεια στην περιοχή, δεν έκανε τίποτα.

Τον Οκτώβριο, άγνωστοι ένοπλοι άνοιξαν πυρ εναντίον του ξενοδοχείου Bethlehem, ιδιοκτησίας χριστιανών, μετά από την προβολή ενός βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συσχέτιζε το ξενοδοχείο με την ανάρτηση κάποιων ομοιωμάτων από χαρτόνι, μεταξύ των οποίων ενός αστεριού του Δαβίδ και μιας επτάφωτης λυχνίας μενορά. […]

Καμία σύλληψη δεν έγινε σχετικά με τον πυροβολισμό.

Ίσως το μεγαλύτερο σοκ στην κοινότητα ήρθε τον Απρίλιο, όταν ο παλαιστίνιος ευαγγελικός πάστορας Τζόνι Σαουάν συνελήφθη από τις δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής με την κατηγορία της “προώθησης της ομαλοποίησης” με το Ισραήλ. […]

Τον Ιανουάριο, μια μεγάλη ομάδα μασκοφόρων με ξύλα και σιδερένιους λοστούς επιτέθηκε στους χριστιανούς αδελφούς Νταούντ και Ντάχερ Νασάρ στο αγρόκτημά τους κοντά στη Βηθλεέμ. Τα παλαιστινιακά δικαστήρια κάνουν ενέργειες με σκοπό την κατάσχεση του αγροκτήματος που ανήκε στην οικογένεια από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».

Οι διώξεις που υφίστανται οι παλαιστίνιοι χριστιανοί αποτελούν, στην πραγματικότητα, ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, σύμφωνα με τον ραβίνο Πεσάχ Γουολίκι, Διευθυντή του Κέντρου Εβραϊκής-Χριστιανικής Κατανόησης και Συνεργασίας:

«Δυστυχώς, αυτές οι πρόσφατες επιθέσεις εναντίον εκκλησιών δεν είναι κάτι το καινούριο. Οι χριστιανοί δέχονται επιθέσεις στη Βηθλεέμ εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Υπήρξαν βομβαρδισμοί. Παρατηρούνται συνεχώς επιθέσεις εναντίον χριστιανών. Γίνονται σε τακτική βάση, από τότε που ανέλαβε η Παλαιστινιακή Αρχή».

Σύμφωνα με τον Καμάλ Ταραζί, έναν χριστιανό που το 2007 τράπηκε σε φυγή από την ελεγχόμενη από τη Χαμάς λωρίδα της Γάζας, αναφέρεται: «Τη στιγμή που (η Χαμάς) ανέλαβε τον έλεγχο (της Γάζας), άρχισαν να μας διώκουν, να καταστρέφουν τις εκκλησίες μας και να αναγκάζουν τους χριστιανούς να ασπαστούν το Ισλάμ». Πριν φύγει, ο Ταραζί προσπάθησε να αντισταθεί στην κατάληψη των ισλαμιστών και κάλεσε τους μουσουλμάνους και τους Χριστιανούς να ενωθούν εναντίον της Χαμάς. Ως αποτέλεσμα, «με φυλάκισαν πολλές φορές» είπε. «Ξέρετε τι είναι η φυλακή της Χαμάς; Είναι σκέτο βασανιστήριο».

Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν ότι οι χριστιανοί που ζουν υπό την Παλαιστινιακή Αρχή (ΠA) υφίστανται συνεχή κακομεταχείριση που δεν βιώνουν οι μουσουλμάνοι. Το 1947, οι χριστιανοί αποτελούσαν το 85% του πληθυσμού της Βηθλεέμ, ενός αρχαίου χριστιανικού οχυρού. Μέχρι το 2016, οι χριστιανοί είχαν μειωθεί μόνο στο 16% του πληθυσμού.

«Σε μια κοινωνία όπου οι άραβες χριστιανοί δεν έχουν φωνή και προστασία, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι φεύγουν», σημείωσε ο Τζάστες Ρέιντ Γουάινερ, νομικός που γνωρίζει την περιοχή.

«Οι συστηματικές διώξεις των χριστιανών Αράβων που ζουν στις παλαιστινιακές περιοχές αντιμετωπίζονται με σχεδόν απόλυτη σιωπή από τη διεθνή κοινότητα, τους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα μέσα ενημέρωσης και τις ΜΚΟ».

Περιστατικά διώξεων δεν αναφέρονται ποτέ από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, ένας χριστιανός Άραβας κάτοικος της Βηθλεέμ τόνισε ότι για όλες τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις που απαριθμούνται παραπάνω έγιναν ελάχιστες αναφορές ακόμη και εντός του ίδιου του Ισραήλ, πριν προσθέσει:

«Αυτό πρέπει να ακουστεί για να ενημερώσουμε τον εβραϊκό και τον χριστιανικό κόσμο σχετικά με την κατάσταση της Βηθλεέμ. Συμβαίνουν συνεχώς περιστατικά, είτε πρόκειται για γείτονες που επιτίθεται ο ένας στον άλλον, είτε για ανθρώπους στους δρόμους, ακόμη και οργανώσεις και εκκλησίες. Τις περισσότερες φορές, πρόκειται για τη μουσουλμανική κοινότητα που καταδυναστεύει τη μειονότητα, που είναι η χριστιανική κοινότητα».

Γιατί οι διώξεις που υφίστανται οι χριστιανοί στη Βηθλεέμ και σε άλλες περιοχές, υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής, δεν καταγγέλλονται ή γίνονται ελάχιστες αναφορές σε αυτές; Σίγουρα αυτό δεν γίνεται επειδή βιώνουν λιγότερους διωγμούς από τους ομοθρήσκους τους σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο, όπου συμβαίνει το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας δίωξης των Χριστιανών.

«Οι επιθέσεις των μουσουλμάνων σε χριστιανούς συχνά αγνοούνται από τη διεθνή κοινότητα και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία φαίνεται να μιλούν ανοιχτά μόνο όταν μπορούν να βρουν τρόπο να κατηγορήσουν το Ισραήλ», έγραψε ο μουσουλμάνος δημοσιογράφος Καλέντ Αμπού Τοάμεχ.

«Μια άλλη ανησυχητική κατάσταση είναι ότι οι ηγέτες της χριστιανικής κοινότητας στη Δυτική Όχθη είναι απρόθυμοι να θεωρήσουν την Παλαιστινιακή Αρχή και τους μουσουλμάνους γείτονές τους υπεύθυνους για τις επιθέσεις. Φοβούνται τα αντίποινα και προτιμούν να ακολουθήσουν την επίσημη γραμμή θεωρώντας το Ισραήλ αποκλειστικά υπεύθυνο για τη δυστυχία της χριστιανικής μειονότητας».

Η Open Doors, μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παρακολουθεί τις διώξεις των Χριστιανών, αναφέρει ότι οι παλαιστίνιοι χριστιανοί υποφέρουν από «υψηλό» επίπεδο διώξεων:

«Όσοι προσηλυτίζονται στον Χριστιανισμό από το Ισλάμ, ωστόσο, αντιμετωπίζουν τις χειρότερες χριστιανικές διώξεις και είναι δύσκολο για αυτούς να συμμετέχουν με ασφάλεια στις υπάρχουσες εκκλησίες. Στη Δυτική Όχθη απειλούνται και υφίστανται μεγάλη πίεση, στη Γάζα η κατάστασή τους είναι τόσο επικίνδυνη που ζουν τη χριστιανική τους πίστη με άκρα μυστικότητα. […] Η επιρροή της ριζοσπαστικής ισλαμικής ιδεολογίας αυξάνεται, και οι ιστορικές εκκλησίες πρέπει να προσεγγίζουν τους μουσουλμάνους με διπλωματικό τρόπο».

Η πρωτοφανής κατάσταση των παλαιστίνιων χριστιανών ─που ζουν σε μια πολιτικά αμφισβητούμενη αρένα όπου η «δημόσια εικόνα», και επομένως η γνώμη, είναι το παν─ εξηγεί επίσης την έλλειψη έκθεσης της κατάστασης. Μια αναφορά του Δρ Έντι Κοέν τεκμηριώνει περισσότερες περιπτώσεις διώξεων χριστιανών.

Όλες συνέβησαν η μία μετά την άλλη, λίγο πριν από τη δημοσίευση της έκθεσης, και για καμία από αυτές δεν έγινε αναφορά από τα λεγόμενα «συμβατικά μέσα ενημέρωσης»:

• 25 Απριλίου: «Οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι του χριστιανικού χωριού Τζίφνα κοντά στη Ραμάλα […] δέχθηκαν επίθεση από μουσουλμάνους ένοπλους […] αφού μια γυναίκα από το χωριό κατήγγειλε στην αστυνομία ότι ο γιος ενός επιφανούς αρχηγού, που σχετίζεται με τη Φατάχ, είχε επιτεθεί στην οικογένειά της. Ως απάντηση, δεκάδες ένοπλοι της Φατάχ κατέφθασαν στο χωριό, άνοιξαν πυρ στον αέρα, πέταξαν βόμβες μολότοφ βρίζοντας, και προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στη δημόσια περιουσία. Ήταν θαύμα που δεν υπήρξε κανείς νεκρός ή τραυματίας».

• 13 Μαΐου: «Βάνδαλοι εισέβαλαν σε μια εκκλησία της Μαρωνιτικής κοινότητας στο κέντρο της Βηθλεέμ, τη βεβήλωσαν και έκλεψαν ακριβό εξοπλισμό που ανήκε στην εκκλησία, μεταξύ του οποίου και τις κάμερες ασφαλείας. […] Είναι η έκτη φορά που οι Μαρωνιτική εκκλησία στη Βηθλεέμ έχει υποστεί βανδαλισμούς και κλοπές, καθώς επίσης και μια εμπρηστική επίθεση το 2015 που προκάλεσε σημαντικές ζημιές και ανάγκασε την εκκλησία να κλείσει για μεγάλο χρονικό διάστημα».

• 16 Μαΐου: «Ήρθε η σειρά της Αγγλικανικής εκκλησίας στο χωριό Αμπούντ, δυτικά της Ραμάλα. Βάνδαλοι έκοψαν τον φράχτη, έσπασαν τα παράθυρα της εκκλησίας και εισέβαλαν μέσα. Την βεβήλωσαν, έψαξαν για πολύτιμα αντικείμενα και έκλεψαν πολύ εξοπλισμό».

Αυτές οι επιθέσεις, που σημειώθηκαν σε διάστημα τριών εβδομάδων, συνάδουν με το ίδιο μοτίβο κακοποίησης που συνήθως βιώνουν οι χριστιανοί σε άλλες περιοχές με μουσουλμανική πλειοψηφία.

Ενώ η βεβήλωση και η λεηλασία των εκκλησιών είναι διαδεδομένες, το ίδιο συμβαίνει και με τις εξεγέρσεις μουσουλμανικών όχλων κατά των χριστιανικών μειονοτήτων ─οι οποίες τείνουν να αντιμετωπίζονται ως ζιμμήδες, ή ως «πολίτες» δεύτερης κατηγορίας υπό την ισλαμική διοίκηση, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες για την όποια ανοχή τους δείχνουν.

Εάν και όταν τολμήσουν να μιλήσουν για τα δικαιώματά τους, όπως συνέβη στις 25 Απριλίου, «οι ταραχοποιοί στο χωριό Τζίφνα απαίτησαν από τους (χριστιανούς) κατοίκους να πληρώσουν τζίζια —έναν κεφαλικό φόρο που επιβαλλόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας στις μη-μουσουλμανικές μειονότητες που βρίσκονταν υπό ισλαμική κυριαρχία. Τα πιο πρόσφατα θύματα της τζίζια ήταν οι χριστιανικές κοινότητες του Ιράκ και της Συρίας υπό την κυριαρχία του ISIS».

Ακόμη χειρότερα, όπως συμβαίνει συχνά όταν οι χριστιανικές μειονότητες δέχονται επίθεση σε μουσουλμανικά πλειοψηφικά έθνη, «παρά τις κραυγές των (χριστιανών) κατοίκων για βοήθεια (στη Τζίφνα), η αστυνομία της Παλαιστινιακής Αρχής δεν επενέβη τις ώρες του χάους. Δεν συνέλαβε κανέναν ύποπτο». Ομοίως, στις δύο επιθέσεις στην εκκλησία «δεν συνελήφθη κανείς ύποπτος».

Ενώ οι παλαιστίνιοι χριστιανοί υφίστανται τα ίδια πρότυπα δίωξης με τους ομοθρήσκους τους σε άλλα μουσουλμανικά έθνη ─τα οποία περιλαμβάνουν επιθέσεις σε εκκλησίες, απαγωγές και αναγκαστική θρησκευτική μεταστροφή─ η δίωξη των παλαιστίνιων χριστιανών «δεν έχει λάβει καμία κάλυψη από τα παλαιστινιακά μέσα ενημέρωσης. Στην πραγματικότητα», συνεχίζει ο Κοέν, «σε πολλές περιπτώσεις επιβλήθηκε εντολή πλήρους φίμωσης»:

«Το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει την Παλαιστινιακή Αρχή είναι να μην διαρρεύσουν γεγονότα αυτού του είδους στα μέσα ενημέρωσης. Η Φατάχ ασκεί τακτικά μεγάλη πίεση στους χριστιανούς να μην αναφέρουν τις πράξεις βίας και βανδαλισμού τις οποίες συχνά υφίστανται, καθώς μια τέτοια δημοσιότητα θα μπορούσε να βλάψει την εικόνα της ΠΑ ως φορέα ικανού να προστατεύσει τις ζωές και την περιουσία της χριστιανικής μειονότητας που βρίσκεται υπό την κυριαρχία της. Ακόμη, η ΠΑ δεν θέλει με κανέναν τρόπο να θεωρείται ως μια ριζοσπαστική οντότητα που διώκει τις θρησκευτικές μειονότητες. Αυτή η εικόνα θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη μαζική διεθνή, και ιδιαίτερα Ευρωπαϊκή, βοήθεια που λαμβάνει η Παλαιστινιακή Αρχή».

Το βασικό μέλημα της Παλαιστινιακής Αρχής και των υποστηρικτών της, ιδιαίτερα στα μέσα ενημέρωσης, είναι να παρουσιαστούν οι Παλαιστίνιοι γενικώς ως θύματα της άδικης επίθεσης και των διακρίσεων από το Ισραήλ.

Αυτός ο μύθος θα κατέρρεε αν η διεθνής κοινότητα μάθαινε ότι οι παλαιστίνιοι μουσουλμάνοι είναι αυτοί που διώκουν τους συμπατριώτες τους παλαιστίνιους χριστιανούς ─αποκλειστικά λόγω θρησκείας.

Δύσκολα θα φερθεί κανείς με συμπάθεια σε έναν λαό που δήθεν καταπιέζεται όταν συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος αυτός λαός καταπιέζει τις μειονότητες που ζουν ανάμεσά του, και, μάλιστα, για κανέναν άλλο λόγο πέρα από τον θρησκευτικό φανατισμό.

Επειδή έχουν τόσο μεγάλη ευαισθησία μπροστά στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας έκβασης, «οι αξιωματούχοι της Παλαιστινιακής Αρχής ασκούν πίεση στους ντόπιους χριστιανούς να μην αναφέρουν τέτοια περιστατικά, τα οποία απειλούν να ξεσκεπάσουν την Παλαιστινιακή Αρχή ως ένα ακόμη καθεστώς της Μέσης Ανατολής που στηρίζεται σε μια ριζοσπαστική ισλαμική ιδεολογία», καταλήγει ο Κοέν.

Ορισμένοι παλαιστίνιοι χριστιανοί είναι επίσης συνένοχοι. Ο Μίτρι Ραχέμπ, παλαιστίνιος ακαδημαϊκός και Λουθηρανός κληρικός που ζει στη Βηθλεέμ, επιμένει στο πρόσφατο βιβλίο του, The Politics of Persecution (Η πολιτική του διωγμού), ότι όποια δίωξη βιώσουν οι χριστιανοί στη Μέση Ανατολή δεν έχει καμία σχέση με το Ισλάμ και οτιδήποτε έχει να κάνει με δυτικές ή ισραηλινές ενέργειες. Στην προσπάθειά του να ρίξει το φταίξιμο σε οτιδήποτε άλλο, αφιερώνει ακόμη και μια ενότητα στο βιβλίο του σχετικά με «την κλιματική αλλαγή (η οποία) θα επηρεάσει τη χριστιανική κοινότητα».

Τέλος, η Παλαιστινιακή Αρχή δεν αποσιωπά απλώς τις ειδήσεις περί χριστιανικών διώξεων, αλλά διαφημίζει ενεργά μια ψευδή εικόνα. Παρά τη ραγδαία μείωση του αριθμού των χριστιανών στη Βηθλεέμ, «το γεγονός ότι η Παλαιστινιακή Αρχή συνεχίζει να διασφαλίζει την ύπαρξη χριστιανού δημάρχου στη Βηθλεέμ γίνεται μόνο για το θεαθήναι», σύμφωνα με τον ραβίνο Γουολίκι.

«Πρόκειται για ένα σόου που χρησιμοποιείται για να πείσει τον κόσμο ότι η Βηθλεέμ, η γενέτειρα του Χριστιανισμού, εξακολουθεί να είναι μια χριστιανική πόλη. Δεν είναι χριστιανική. Είναι μουσουλμανική από κάθε άποψη».

Αυτά τα Χριστούγεννα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, λόγω του συνεχιζόμενου αλλά σιωπηλού διωγμού, ο Χριστιανισμός βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης στον τόπο της γέννησής του ─τη Βηθλεέμ, τον τόπο της Γεννήσεως.

Πρόκειται για μια σιωπή που δίνει στο χριστουγεννιάτικο τραγούδι «Silent Night» (Άγια Νύχτα) ένα δυσοίωνο νόημα. «Ο διωγμός», υποστηρίζει η πιο πρόσφατη έκθεση, «απειλεί την ύπαρξη της παλαιότερης χριστιανικής κοινότητας στον κόσμο».

Ο Raymond Ibrahim, συγγραφέας του νέου βιβλίου Defenders of the West: The Christian Heroes Who Stood Against Islam (Υπερασπιστές της Δύσης: οι χριστιανοί ήρωες που αντιστάθηκαν στο Ισλάμ), είναι διακεκριμένος ανώτερος συνεργάτης του Gatestone Institute, Shillman Fellow στο David Horowitz Freedom Center και Judith Rosen Friedman Fellow στο Middle East Forum.