Ο ιστορικός ερευνητής – συγγραφέας Δημήτρης Μιχαλόπουλος, γράφει για τους αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ...

Ο ιστορικός ερευνητής – συγγραφέας Δημήτρης Μιχαλόπουλος, γράφει για τους αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ...

4 Ιανουαρίου, 2025 24 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:1.234
Μοίρασέ το

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Μέρος Γ’. 

Ανταλλαγή Πληθυσμών, Βενιζέλος και μία σκέψη

 

ΜΕΡΟΣ 1ο εδώ

Μέρος 2ο, εδώ… 

 

 

Ποιός θα μπορούσε πιο αντικειμενικά να αναφερθεί με ντοκουμέντα στην αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, από αυτόν ο οποίος διετέλεσε Επιστημονικός Διευθυντής του “Ιδρύματος Ιστορίας του Ελευθερίου Βενιζέλου και της αντίστοιχης Εθνικής Περιόδου”; 

Αναφέρομαι στον Καθηγητή ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ, βιογραφικό του οποίου παρατίθεται στο τέλος της ανάρτησης , και ο οποίος εκτός των ιστορικών δεδομένων, καταθέτει και την προσωπική του άποψη για τον Ελ. Βενιζέλο και τι μπορεί να γίνει, ώστε η Θεσσαλονίκη, να πάψει να είναι στους… σχεδιασμούς των εβραίων για το Μεγάλο Ισραήλ…

Και σε τελευταία ανάλυση, καιρός να τελειώνουμε με τον Βενιζελισμό… αρκετά πια εκατό και πλέον χρόνια με τους πολιτικούς απογόνους ενός εβραίου, που έμελλε να είναι ο καταστροφέας της Ελλάδας, όχι μόνον αυτός, αλλά και οι εβραίοι πολιτικοί του επίγονοι…

Καιρός πλέον να τελειώνουμε με την εβραϊλα που κυβερνά την Πατρίδα μας και αποτελούμε ιδιοκτησία της, (από την στιγμή που ο Ρότσιλντ κατέχει την ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, κατέχει τη χώρα… άλλωστε γι αυτό και μας κυβερνούν εβραίοι, γεγονός που έχει παραδεχθεί μέσα στο κοινοβούλιο από άμβωνος, ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ) και να πάρουμε την Ελλάδα στα δικά μας χέρια… ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΠΡΙΝ Ο ΟΒΡΙΟΣ ΤΗΝ ΑΦΑΝΙΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ.

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

Υ.Γ. Οι πρώτες τέσσερεις φωτογραφίες, είναι από το αρχείο των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ. Οι υπόλοιπες, από το αρχείο του κ. Μιχαλόπουλου.

 

 

 

 

Καλλιόπη, αγαπητοί Αναγνώστες, σε αυτό το τελευταίο αφιερωμένο στη Θεσσαλονίκη άρθρο μου, θα προσπαθήσω να «βάλω στη θέση τους» ορισμένα θέματα, χωρίς τη διαλεύκανση των οποίων είναι αδύνατη η κατανόηση της κατάστασης όπου σήμερα έχει περιέλθει η Πατρίδα μας.

 

Δεδομένου λοιπόν του ότι στη Θεσσαλονίκη και στις γύρω περιοχές κατοικούν κυρίως απόγονοι προσφύγων από τη Μικρά Ασία, οφείλω να επισημάνω ότι ο εκπατρισμός των Ελληνοορθοδόξων από την Ανατολία και η εγκατάστασή τους στη Μακεδονία είχε προγραμματιστεί από τον Βενιζέλο ήδη κατά τα τέλη του έτους… 1914 !      

 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πρωθυπουργός τότε, γράφοντας στον φίλο του Take Ionescu, Ρουμάνο πολιτικό, εξηγούσε ότι η Ελλάδα «χρειάζεται χώρο» στη Μακεδονία, διότι τα εκατομμύρια των ομογενών μας της Μικρασίας ήταν προορισμένο να διωχτούν από εκεί και να έλθουν στην ελληνική επικράτεια.

 

Τη σχετική επιστολή τη δημοσίευσα εγώ σε βιβλιαράκι μου, γραμμένο στα γαλλικά, το οποίο εκδόθηκε από το «Ίδρυμα Ιστορίας του Ελευθερίου Βενιζέλου και της αντίστοιχης Εθνικής Περιόδου» και προλόγισαν ο τότε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος και ο Αντιπρόεδρος της Ρουμανικής Ακαδημίας.

 

Επειδή μάλιστα αυτός ο «προγραμματισμός» μπορεί να φανεί απίστευτός, σας παραθέτω εξώφυλλο του συγκεκριμένου βιβλίου καθώς και τις σελίδες στις οποίες καταφαίνεται ο σε βάθος χρόνου προγραμματισμός της Ανταλλαγής των Πληθυσμών.

 

 

 

Ας μου επιτραπεί, στο σημείο αυτό, μία επιπλέον παρατήρηση. Εάν, σε συζητήσεις σας, αρχίσει κάποιος να μιλάει περιφρονητικά για «θεωρίες συνωμοσίες», γυρίστε του όσο πιο ευγενικά μπορείτε την πλάτη και απομακρυνθείτε.

Όσες αποδείξεις και να τού αντιτάξετε δεν πρόκειται να πειστεί.

 

Και ας έλθουμε τώρα στον Βενιζέλο.

 

Ως προς το όνομα «Βενιζέλος», δύο είναι εκείνα τα οποία πρέπει να γίνουν και μείνουν σαφή:

 

1. Το όνομα είναι οπωσδήποτε εβραϊκής προέλευσης. Κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τις λέξεις ben hamzel που σημαίνουν «γιος της [καλής] τύχης». (Σύμφωνα με άλλη άποψη, είναι Ben Zeli [= ο γιος του Ζελή], αλλά αυτή η εκδοχή σήμερα λίγο-πολύ εγκαταλείπεται.)

 

2. Το πιο περίεργο όμως – εάν όχι τερατώδες! – είναι ότι το όνομα αυτό ήταν βαφτιστικό.

Υπήρξε πράγματι επιφανής πολιτικός από την Αχαΐα που έγινε και πρωθυπουργός (το 1863 και την περίοδο 1865-1866)   ο οποίος λεγόταν «Μπενιζέλος Ρούφος».              

 

Το πρόβλημα, φυσικά, εντοπίζεται στο πώς δεχόταν η ελληνοορθόδοξη Εκκλησία να βαφτίζει κάποιον «Μπενιζέλο». Υπάρχει «Άγιος Μπενιζέλος»; Θοῦ, Κύριε, φυλακὴ τῷ στόματί μου!

 

Η, μόνη κατά συνέπεια, λογική εξήγηση είναι η ακόλουθη:   Μπενιζέλοι εμφανίστηκαν κυρίως σε περιοχές με μεγάλες ιουδαϊκές παροικίες, επιφανή μέλη των οποίων λίγο-πολύ τυπικώς εκχριστιανίστηκαν/εξελληνίστηκαν, προκειμένου να εξελιχθούν κοινωνικώς πρώτα και πολιτικώς στη συνέχεια.

Τέτοια περιοχή είναι η δυτική Αχαΐα και ιδιαιτέρως η πόλη της Πάτρας.

Ως προς την ελληνοορθόδοξη Εκκλησία τώρα, πρέπει να γίνει σαφές  ότι αυτή, ήδη κατά τον Μεσαίωνα, είχε δείξει ισχυρές τάσεις «συμφιλίωσης» με τους Ιουδαίους και συνέβαλλε στις προσπάθειες που κατά καιρούς γίνονταν για την ανοικοδόμηση του εβραϊκού/ιουδαϊκού Ναού των Ιεροσολύμων. Και αυτό,  χωρίς  να λαμβάνεται υπόψη ότι η εν προκειμένω ανοικοδόμηση ερχόταν σε κατ’ευθείαν αντίθεση με την προφητεία/θέληση του ίδιου του Χριστού.

 

Ο Σπύρος Χατζάρας πρώτος επισήμανε ότι το τοπωνύμιο «Μολάοι» στην Πελοπόννησο κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τον  Guy de Molay, εμβληματικώς ηγετική μορφή των Ιπποτών του Ναού/Ναϊτών, οι οποίοι αποσκοπούσαν ακριβώς στο ξανακτίσιμο του ιουδαϊκού Ναού των Ιεροσολύμων και τελικώς καταδικάστηκαν από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

 

Και τώρα, έχοντας υπόψη μας  αυτά, ας έλθουμε στον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

 

Η άποψη πως καταγόταν από τους περίφημους Κρεββατάδες του Μυστρά που, λόγω του διωγμού τους από τις οθωμανικές αρχές, κατέφυγαν στην Κρήτη κ.τ.λ. είναι κυριολεκτικώς παραμύθι που είχε «φιλοτεχνηθεί» για λόγους εμφανώς ψηφοθηρικούς.

 

Στο σημείο αυτό μάλιστα θα αναφέρω μαρτυρία του Στέφανου Ι. Στεφάνου, ιδιαίτερου γραμματέα του Ε. Βενιζέλου – και  σας παραθέτω φωτογραφία σελίδας του βιβλίου του Ελευθέριος Βενιζέλος, πλαστουργός Ιστορίας. Διαβάστε τη λεζάντα, πολύ σας παρακαλώ, και αναλογιστείτε ότι ο Στ. Ι. Στεφάνου κυριολεκτικώς λάτρευε τον Βενιζέλο…

Ας δούμε όμως τώρα ποιος ακριβώς ήτανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

 

Ωσάν πατέρας του εμφανιζόταν κάποιος Κυριάκος.

Αυτός ήταν Αρμένιος από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας ο οποίος ήλθε στην ελεύθερη Ελλάδα και προσπάθησε να σχηματίσει κάποια περιουσία.

Απέτυχε όμως και (ξανα) μετανάστευσε στην Κρήτη όπου, ως Κυριάκος ο Αϊβαλιώτης, επιδόθηκε στο εμπόριο του ελαιόλαδου.

Ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, παράλληλα με την «καταγωγή του από τους Κρεββατάδες του Μυστρά» προωθούσε και την αρμενική καταγωγή αυτού που προβαλλόταν ωσάν πατέρας του – με αποτέλεσμα και να αρνηθεί την ιδέα ανεξάρτητου ελληνικού Κράτους στον Πόντο αλλά και, μόλις πέθανε, να τού γίνει κηδεία και σε αρμενική εκκλησία.

Η εν προκειμένω μαρτυρία της συζύγου του,Έλενας, είναι σαφέστατη – και συνακολούθως παραθέτω φωτογραφία της σχετικής σελίδας από το βιβλίο της À l’ombre de Vénisélos (= Στη σκια του Βενιζέλου)

Πώς όμως ο φτωχός Κυριάκος Αϊβαλιώτης έγινε ο ισχυρός μεγαλέμπορος των Χανίων «Κυριάκος Βενιζέλος»;

Είναι σαφές: Η σύζυγός του έκανε μόνο κόρες και, όταν κατάφερε να κάνει και γιο, αυτός, ονόματι Αγαθοκλής, βγήκε πνευματικά ανάπηρος.

Έτσι, αφέθηκε στην πόρτα του σπιτιού τους ο μικρός Ελευθέριος, τον οποίο ευχαρίστως υποδέχτηκε ο Κυριάκος, του οποίου η τύχη, μετά την «είσοδο» του Ελευθέριου στην οικογενειακή του εστία, η τύχη ραγδαίως άλλαξε προς το πολύ καλλίτερο με αποτέλεσμα να πάρει τελικώς και το εβραϊκό επώνυμο «Βενιζέλος» (= γιος της [καλής] τύχης).

            Η σύζυγος του Κυριάκου πρώην Αϊβαλιώτη και τώρα Βενιζέλου ποτέ της δεν συνδέθηκε με τον Ελευθέριο. Αφοσιώθηκε στον νοητικώς ανάπηρο Αγαθοκλή – και ο Ελευθέριος, από την πλευρά του, παρέμεινε σε όλη του ζωή πολύ ψυχρός απέναντί της.

 

Το ίδιο λίγο-πολύ συνέβαινε και με τις τρεις κοπέλλες που είχαν θεωρηθεί ωσάν «αδελφές του».

 

Αυτά, απίθανα σε ελληνική οικογένεια μέλος της οποίας έχει γίνει πρωθυπουργός διεθνούς εμβέλειας, τεκμηριώνουν την άποψη ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε νόθο/εξώγαμο παιδί κάποιου μεγαλόσχημου το οποίο εντέχνως  «πλασσαρίστηκε» στον Κυριάκο Αϊβαλιώτη και υιοθετήθηκε από αυτόν.

Ποιος λοιπόν υπήρξε ο πραγματικός πατέρας του Ελευθέριου Βενιζέλου;

Εδώ θα διατυπώσω μία προσωπική μου άποψη: Πρέπει να ήταν αυτός ο τελευταίος γιος του τότε επικεφαλής της οικογένειας Μητσοτάκη.

Αυτήν την οικογένεια – όπως κατέδειξε ο Σπύρος Χατζάρας – συναποτελούσαν Ιουδαίοι από τη νότια Πελοπόννησο οι οποίοι, με βρεταννική προώθηση, μετανάστευσαν στην Κρήτη, εγκαταστάθηκαν εκεί και εξελίχθηκαν σε κύριους ιθύνοντες του κόμματος των Φιλελευθέρων το οποίο υπερασπιζόταν τα «δίκαια των φτωχών, απόκληρων της κοινωνίας» και ούτω καθ’εξής.

Και σεις, αγαπητοί Αναγνώστες, κουραστήκατε να με διαβάζετε, μα και εγώ κουράστηκα να τα γράφω.

 

Προτού λοιπόν να σας εκμυστηρευθώ τη σκέψη μου για τη Θεσσαλονίκη, πολύ σας παρακαλώ να λάβετε υπόψη σας και το ακόλουθο:

Οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία (τους οποίους, σύμφωνα με προφορική μαρτυρία, ο ίδιος ο Κεμάλ ήθελε να τους φέρει πίσω, στις αρχικές τους εστίες, αλλά ο Βενιζέλος αρνήθηκε) έχουν ψυχοσύνθεση διαφορετική από εκείνη των Παλιοελλαδιτών – κυρίως Πελοποννήσιων και Στερεοελλαδιτών.

 

Οι Μικρασιάτες ήταν και παραμένουν πρώτα (ελληνο) Ορθόδοξοι και μετά οτιδήποτε άλλο.

Για αυτό και ασχολούνται πολύ και με την Παλαιά Διαθήκη – με αποτέλεσμα να παίρνουν ονόματα όπως Βενιαμίν, Ησαΐας, Μωυσής, ασυνήθιστα έως ανύπαρκτα στην Παλαιά Ελλάδα.

Επιπλέον, λόγω αυτής ακριβώς της προσήλωσής τους στις «Γραφές» παραμένουν  πρόσφοροι στην προπαγάνδα των διαφόρων μορφών του αμερικανικού Καλβινισμού. Αυτό είναι κάτι που συχνά παραβλέπεται, αλλά παραμένει ιδιαιτέρως σημαντικό.

Και ἐν κατακλεῖδι: Τι πρέπει να γίνει με τη Θεσσαλονίκη, τωρινή «συμπρωτεύουσα», στην οποία τον τόνο δίνουν το Εβραϊκό Μουσείο, οι μνήμες του Ολοκαυτώματος, το Κίνημα του Βενιζέλου και οι Μικρασιάτες;

 

Εδώ θα προτείνω κάτι, τελείως ανεφάρμοστο σήμερα, αλλά που μπορεί να γίνει  εφικτό στο μέλλον:

 

Πρέπει όλες οι διοικητικές αρχές της Βορείου Ελλάδος να φύγουν από τη Θεσσαλονίκη και να μεταφερθούν σε άλλη πόλη, π.χ. τις Σέρρες ή, έστω, την Κοζάνη.

Με λίγα λόγια, πρέπει η Θεσσαλονίκη να πάψει να είναι η «πρωτεύουσα»του βόρειου τμήματος της ελληνικής επικράτειας. Μόνο έτσι αυτή η πόλη θα πάψει να συνιστά την απειλή για την ίδια την ύπαρξη του Ελληνικού Κράτους την οποία σήμερα αποτελεί.

 

Μιχαλόπουλος Δημήτρης

Ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα (1952). Σπούδασε στην Ιταλική Σχολή Αθηνών, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Παρίσι, στην Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, όπου το 1978 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Ιστορίας.
Υπήρξε μέλος του Ιδιαιτέρου Γραφείου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Προέδρου της Δημοκρατίας.
Επίσης, επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Διευθυντής του Μουσείου Βούρου-Ευταξία (της Πόλεως των Αθηνών) και Επιστημονικός Διευθυντής του “Ιδρύματος Ιστορίας του Ελευθερίου Βενιζέλου και της αντίστοιχης Εθνικής Περιόδου”.
Σήμερα διδάσκει (εθελοντικώς) θέματα Βαλκανικής και Ελληνικής Ιστορίας στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της “Εταιρείας των Φίλων του Λαού”.

 



Αγαπητοί αναγνώστες των ΑΤΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ,
Μπορείτε να στηρίξετε αυτή την προσπάθεια, με την μηνιαία συνδρομή σας, στην Paypal επιλέγοντας το μπανεράκι που βρίσκεται ακριβώς κατώ απο το κείμενο αυτό , και να προχωρήσετε στην διαδικασία δωρεάς όσο κοστίζει ένας καφές.Η διαδικασία είναι πολύ απλή είτε έχετε λογαριασμό Paypal είτε όχι.Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συμπληρώσετε το ποσο και να επιλέξετε το κουτάκι με την σήμανση ‘Make this a monthly donation’ και εν συνεχεία να πατήσετε το κουμπακι ‘Donate with PayPal’ αν έχετε λογαριασμό με Paypal , η ‘Donate with a Debit or Credit Card’, αν δεν έχετε λογαριασμό με Paypal και κάνετε την δωρεά με χρεωστική η πιστωτική κάρτα.Αν έχετε πρόβλημα με την διαδικασία μπορείτε να επικοινωνήσετε στο email [email protected] η να στείλετε μήνυμα απο την φόρμα επικοινωνίας που βρίσκεται σταθερά στο κάτω μέρος της σελίδας.Σας ευχαριστώ για την στήριξη σας.

Καλλιόπη Σουφλή

 

Προβολές : 1.234


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα