Ο λαός ξέχασε την ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ, αλλά στη δίκη παρωδία, συγκλονίζουν οι μαρτυρίες...ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ, Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΒΟΥΚΑΚΗ...

Ο λαός ξέχασε την ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ, αλλά στη δίκη παρωδία, συγκλονίζουν οι μαρτυρίες...ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ, Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΒΟΥΚΑΚΗ...

2 Δεκεμβρίου, 2022 10 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:1,124
Μοίρασέ το

 

Βαρβάρα Βουκάκη:”Ήθελα να ψάξω δρόμο – δρόμο. Κατεβαίναμε στον παραλιακό δρόμο του Ματιού. Εγκατάλειψη. Καμένα.

Κόσμος που έψαχνε τους δικούς του. 

Δεν ξέρω αν μπορείτε εσείς να μπείτε στα δικά μας μάτια να ζήσετε ότι ζήσαμε. Με τι λόγια; Ποιες πινελιές να ζωγραφίσουν εκείνη τη μαύρη εικόνα;”.

 

Έρχονται Χριστούγεννα…

Για χιλιάδες συμπολίτες μου όμως, ο δρόμος τους τέσσερα χρόνια τώρα, είναι Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ… αυτόν ανεβαίνουν, και θ’ ανεβαίνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους, κουβαλώντας στις πλάτες τους και κυρίως στην ψυχή και στη μνήμη τους, μια τραγωδία που δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί…

Κάθε σπίτι, έχει μια απώλεια… και ο πόνος της σιγά σιγά θα μαλακώσει…

Μπορεί να μένουν μέσα τους οι πληγές, αλλά επουλώνονται…

Για κάποιους άλλους όμως, οι πληγές δεν πρόκειται να κλείσουν ποτέ…θα συνεχίσουν να αιμορραγούν και να πονούν με τόση δύναμη, γιατί κάθε στιγμή της ζωής τους, ζουν και ξαναζούν εκείνη την ΤΡΑΓΩΔΙΑ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ…

ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΝ… δίκη παρωδία είναι αυτή που παίζεται εδώ και δυο μήνες στα δικαστήρια…

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΞΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΤΙΟΥ, ΣΕ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑ…

ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΣΥΡΙΖΑ, ΕΝΩ ΕΙΧΑΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΙΜΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΝΑ ΤΟΝ ΑΡΝΗΘΟΥΝ…

ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ, ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝΙΣΤΡΙΑΣ  ΡΕΝΑΣ ΔΟΥΡΟΥ, ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ ΗΛΙΑ ΨΙΝΑΚΗ, ΤΟΥ ΝΕΟΤΑΞΙΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΑΚΗ, ΤΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΤΟΥ 2009 ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΑΥΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ)… ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΕΙ ΓΙΑ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑ…

ΕΝΑΣ ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ, Ο κ. ΜΑΡΝΕΡΗΣ, ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ…

ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΟΜΩΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ  ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ, ΜΕ ΒΟΥΛΕΥΜΑ ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ… ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑ…(εδώ το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελημελειοδικών)

Με την ευχή και κατάρα, τόσο αυτοί που παραπέμπονται για κακούργημα, και κυρίως αυτοί που παραπέμπονται για … πλημμέλλημα, να υποστούν τα πιο φρικτά βασανιστήρια που μπορεί να τους επιφυλάξει η ζωή και ο Θεός επί γης, θα ζητήσω απ’ όλους τους αναγνώστες να σκύψουν με πόνο ψυχής και να διαβάσουν τις συγκλονιστικές καταθέσεις που ακολουθούν, και να προσευχηθούμε όλοι για τις ψυχές των παιδιών και των συνανθρώπων μας που χάθηκαν σ’ αυτή την ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ, Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ, την γαλήνη και την δύναμη  των ψυχών των συγγενών των θυμάτων, αλλά και για την τιμωρία όλων των ενόχων…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

Υ.Γ. Οι αναγνώστες του προηγούμενου ιστολογίου μου, θα θυμούνται πως σε ραδιοφωνικές εκπομπές, είχα μιλήσει για ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΟΠΛΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ… ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΔΩΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙ ΑΥΤΟ…

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ…

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΑ ΕΔΩΣΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ…

Λίγες μέρες μετά, και η αείμνηστη ΒΑΣΟΥΛΑ, με συγκλονιστικό της βίντεο, επιβεβαίωσε την χρήση ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΟΠΛΩΝ…

Θυμάστε που ο Τσίπρας, είχε μιλήσει για… ΑΣΥΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ;;;

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ… ΜΑΓΙΚΑ…

ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ, ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΚΤΗΝΟΣ… Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ, Ο ΜΑΤΙΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΑΜΦΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ…

 

Με την κατάθεση της Ιωάννας Πέταλα, που έχασε τους γονείς της στη φωτιά που έφτασε στο Μάτι το καλοκαίρι του 2018 και νοσηλεύθηκε η ίδια για 54 ημέρες λόγω των εκτεταμένων εγκαυμάτων που υπέστη, συνεχίστηκε η δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας.

Η μάρτυρας περιέγραψε συγκλονιστικά τις σκηνές φρίκης που έζησε προσπαθώντας να γλιτώσει από τις φλόγες, ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας.

«Εκείνη την ημέρα γύρω στις 17.30 άκουσα στην τηλεόραση για τη φωτιά στο Νταού. Δέκα λεπτά μετά κόπηκε το ρεύμα και βγήκε όλη η γειτονιά έξω. Υπήρχε κάτι περίεργο στην ατμόσφαιρα, ο αέρας δυνατός. Είπαμε να κλειστούμε στο σπίτι. Την ώρα που έκλεινα το τελευταίο παντζούρι ακούω τη μαμά μου να ουρλιάζει. Είχαν λαμπαδιάσει κάτι κλαδιά. Άρπαξε η μαμά μου την τσάντα της κι εγώ τα κλειδιά και φύγαμε. Φύγαμε αναγκαστικά αριστερά κάτω. Η φωτιά μας κυνηγούσε από αριστερά και πίσω. Όταν ακινητοποιηθήκαμε είδα ότι η φωτιά ήταν πολύ κοντά. Τους λέω βγείτε έξω από το αμάξι θα καούμε. Έπεσε πολύ πυκνός μαύρος καπνός», είπε χαρακτηριστικά η μάρτυρας και σημείωσε ότι αναγκάστηκαν έτσι να κινηθούν προς τη θάλασσα.

«Έπεσα κάτω, έχασα τα γυαλιά μου. Γύρισα πίσω και είδα πύρινες νιφάδες. Ενστικτωδώς κατευθύνθηκα προς θάλασσα. Άκουγα ανθρώπους να ουρλιάζουν. Περνούσε ένα νεαρός μόνο με το μποξεράκι του και μια μάνα με ένα λιπόθυμο παιδάκι ή νεκρό…Κάποιος μου λέει κοπέλια καίγεσαι. Είχα πιάσει φωτιά από πίσω. Έφτασα στη θάλασσα κι έπεσα κατευθείαν μέσα. Θυμάμαι να είμαι στη θάλασσα με τα χέρια απλωμένα και να βγάζω τις σάρκες μου. Βγήκα έξω και ξαναμπήκα μέσα γιατί στέγνωσα και πέθαινα από τον πόνο».

Η ίδια διασώθηκε, όπως και άλλοι, όταν τους παρέλαβε ένα καραβάκι και τους πήγε στην παραλία της Ραφήνας. «Κάποια στιγμή ήρθε ένα καραβάκι, έπεσα λιπόθυμη. Φτάσαμε στη Ραφήνα. Κάποια στιγμή με πήγαν στο Θριάσιο, μετά από λίγο με πήγαν στο ΓΝΑ έμεινα 54 μέρες. Έχω καεί στα χέρια, πλάτη, γλουτούς και πόδια. Έπαθα πνευμονική εμβολή, είχα επιπλοκές. Μπήκα ΜΕΘ 8 ημέρες. Είχαν πει ότι δε θα γλιτώσω. Δε μπορούσα να περπατήσω. Ακόμα με πονάνε στη ζέστη τα εγκαύματα. Δε μπορώ να λειτουργήσω σωστά. Δεν περνάει μέρα που να μη σκεφτώ αυτά που έχω ζήσει».

Αναφερόμενη στους γονείς της, η μάρτυρας, περιέγραψε και όσα έμαθε ότι συνέβησαν στη μητέρα και τον πατέρα της, αφού η οικογένεια χωρίστηκε.

«Η μάνα μου ήταν πεσμένη στο πεζοδρόμιο, πεσμένη στα γόνατα, τόσο καμμένη που δεν είχε μαλλιά. Ήταν γυμνή, χωρίς μαλλιά και ούρλιαζε. Της έφεραν ένα τραπεζομάντηλο από την ταβέρνα. Ξέρω από έναν κύριο που ήταν μαζί της ότι 5-6 ώρες ήταν ζωντανή. Με το που έφτασε στη Ραφήνα πέθανε. Ο πατέρας μου απανθρακωθηκε κοντά στο αμάξι. Δεν κατάφερε να πάει μακριά».

Η ίδια έκανε λόγο για έναν ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό «Δεν μας ενημέρωσε κανείς. Υπήρξε η αντίληψη στο Μάτι ότι αν συνέβαινε κάτι επικίνδυνο χτυπούσαν οι καμπάνες. Αν μας ειδοποιούσε κάποιος έστω και δέκα λεπτά νωρίτερα… ήταν μια κατηφόρα. Οι δικοί μου θα ζούσαν».

Στο ίδιο μήκος κύματος, η αδελφή της, η οποία κατέθεσε αμέσως μετά είπε χαρακτηριστικά πως ενώ αναζητούσε την οικογένειά της «έκανα δεκάδες τηλέφωνα παντού. Λιμενικό, πυροσβεστική, νοσοκομεία. Δεν έβρισκα κανέναν. Και δέχομαι κλήση λίγη ώρα αργότερα τηλέφωνο από την πυροσβεστική Θεσσαλονίκης! Εκεί δήλωσα τους αγνοούμενους! Στην πυροσβεστική Θεσσαλονίκης».

 

Πηγή

 

Δίκη για φωτιά στο Μάτι «Στα 50 μέτρα από το σπίτι είδα σωρούς σκεπασμένες» – Οργισμένη κατάθεση μάρτυρα που έχασε συγγενείς του

Δίκη για φωτιά στο Μάτι «Στα 50 μέτρα από το σπίτι είδα σωρούς σκεπασμένες» - Οργισμένη κατάθεση μάρτυρα που έχασε συγγενείς του

Συνεχίστηκε σήμερα ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου η δίκη για τη φονική φωτιά στο Μάτι Αττικής. Ο Αριστείδης Χερουβείμ που έχασε μέσα στις φλόγες τη μητέρα του, την αδελφή του και τις δύο ανήλικες ανιψιές του κατέθεσε συγκινημένος και περιέγραψε στους δικαστές ότι επί ώρες προσπαθούσε με δεκάδες τηλεφωνήματα σε αρμόδιες Αρχές να μάθει τι απέγιναν οι δικοί του που βρίσκονταν στο Μάτι όταν σάρωσε τα πάντα η φωτιά.«Γύρω στις 2 το πρωί, το σπίτι της αδελφής μου ήταν ανοιχτό. Δεν βρήκα κανέναν μέσα, το αυτοκίνητο της αδερφής μου ήταν στο σπίτι. Στα 50 μέτρα είδα κάποιες σορούς σκεπασμένες με ένα λευκό σεντόνι», είπε ο μάρτυρας που ήταν στην Αθήνα όταν ξέσπασε η φωτιά και εξήγησε ότι κανένας δεν ήξερε να του πει το παραμικρό, ώσπου αργά το βράδυ έφθασε στο σπίτι της αδελφής του και είδε σκεπασμένες σωρούς.«Απέναντι ακριβώς (από τις σωρούς) ήταν ένα ζευγάρι. Ήταν εντελώς καμένοι σε κοινή θέα, χωρίς να είναι καν καλυμμένοι. Οι αστυνομικοί μου είπαν ότι κάτω από το σεντόνι ήταν δύο γυναίκες και δυο παιδιά. Κατάλαβα ότι ήταν οι δικοί μου συγγενείς. Αλλά μου είπαν ότι ήταν νεαρές γυναίκες. Ζήτησα να κάνω αναγνώριση. Εκεί υπήρχε μια δυσκολία, γιατί αφενός δεν είχαν γάντια και αφετέρου είπαν ότι δεν ήθελαν να διαταράξουν το σκηνικό του εγκλήματος. Τελικά τα καταφέραμε, αναγνώρισα την αδερφή μου, τη μητέρα μου και το ένα παιδάκι. Το άλλο ήταν πολύ καμένο. Οι σοροί ήταν άσπρες… Έσβησαν τα παιδιά με πυροσβεστήρα… Αυτό επιτρέπεται; Αυτό έγραψαν στην αναφορά τους οι αστυνομικοί, ότι εντόπισαν τις σορούς και άδειασαν τον πυροσβεστήρα του περιπολικού», είπε ο μάρτυρας.Οργισμένος κατέθεσε πως «κάποιοι από τους κατηγορούμενους θα έπρεπε να είναι στη φυλακή και σίγουρα όλοι, την επόμενη ημέρα, θα έπρεπε να είχαν ξηλωθεί από τις θέσεις τους».Όπως είπε ο κ. Χερουβείμ: «Εύχομαι να μη ζήσει κάποιος αυτό που έζησα εγώ και ή οικογένειά μου. Δεν γνωρίζουν πως είναι να μαζεύεις μισοκαμένα παιχνίδια από τον κήπο. Να πρέπει να αξιολογήσεις τι από τα πράγματα των κοριτσιών θα πρέπει να πετάξεις και τι να δώσεις. Όσοι μείναμε πίσω ζούμε ένα μαρτύριο. Υπάρχουν άνθρωποι εδώ σαν και εμένα που πρέπει να μας προστατεύσετε, εμείς είμαστε τα θύματα κυρία πρόεδρε».Ο μάρτυρας τόνισε πως την ημέρα της φωτιάς δεν υπήρχε πυροσβεστικό όχημα παρκαρισμένο, όπως συνέβαινε συνήθως. «Η Λεωφόρος Μαραθώνος θεωρείτο σαν ζώνη πυρόσβεσης. Όλα αυτά τα καλοκαίρια που είμαστε εκεί κάναμε αγώνα να καθαρίζουμε τα ξερόχορτα. Εγώ μένω στην Αθήνα. Είχε βγει στη τηλεόραση ο κ. δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου και έλεγε ότι δεν χρειάζεται εκκένωση, μας ζητούσε μάλιστα να μην κυκλοφορούμε για να μην εμποδίζουμε τα πυροσβεστικά. Υπήρχαν ελικόπτερα που ποτέ δεν σηκώθηκαν. Υπήρχε χρόνος σε όλες τις υπηρεσίες να ειδοποιήσουν τον κόσμο αλλά αυτοί παρατηρούσαν τον κόσμο να καίγεται. Έλεγαν ότι η φωτιά κινείται προς τον Διόνυσο».

Ο μάρτυρας κατέθεσε «μου είπε η μητέρα μου με την οποία επικοινώνησα στις 6:30 το απόγευμα ότι έβλεπαν φλόγες. Της είπα σηκωθείτε και φύγετε”. Δεν έπιασα κουβέντα γιατί κάθε δευτερόλεπτο ήταν κρίσιμο. Κατάφεραν να φύγουν μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά. Εκεί συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους. Το αυτοκίνητο ενός ζευγαριού έπιασε φωτιά και κάηκαν όλοι, μαζί με την οικογένεια μου».

Ο μάρτυρας τόνισε πως όλη η κατάσταση ήταν μία «ανοργανωσιά και παντελής έλλειψη συντονισμού» ενώ αναφέρθηκε και για όσα έγιναν εκείνη τη νύχτα με την πολιτική ηγεσία και την σύσκεψη στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής και «όλο αυτό το θέατρο που παίχτηκε ενώ ήξεραν ότι υπήρχαν νεκροί…».

Όπως μετέδωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο μάρτυρας ανέφερε πως από τις 2 το πρωί τελικά «η περισυλλογή των σορών έγινε στις 7 το απόγευμα. Αυτό έγινε γιατί κάποιοι στην Πυροσβεστική θεώρησαν σωστό να γίνει απευθείας ανάθεση σε ένα συγκεκριμένο γραφείο τελετών έναντι 62.000 ευρώ παρά το ότι είχαν προσφερθεί και άλλα γραφεία δωρεάν».

Ολοκληρώνοντας την κατάθεσή του ο κ. Χερουβείμ είπε: «Σήμερα ήρθαμε εδώ να κάνουμε μια δίκη αλλά δεν ξέρουμε πόσα θύματα υπάρχουν. Τα θύματα είναι 104. Μου κάνει εντύπωση που κανείς δεν μιλάει για τα θύματα που δεν ταυτοποιήθηκαν. Επί 4,5 χρόνια η δικογραφία για το Μάτι έγινε μπαλάκι».

Το δικαστήριο άκουσε ακόμη μία εξιστόρηση μάρτυρα που έχασε την αδελφή και την ανιψιά της, γλιτώνοντας η ίδια και ο ανιψιός της «κυριολεκτικά από θαύμα».

Η μάρτυρας κατέθεσε πως η ίδια εγκλωβίστηκε στο σπίτι της στον Ν. Βουτζά όταν μπλόκαρε η γκαραζόπορτα και δεν κατάφερε να φύγει, μέχρι τις 10 το βράδυ, «οπότε μου χτύπησαν την πόρτα και ήταν από τον τηλεοπτικό σταθμό Alpha. Με ρώτησαν “είστε ζωντανή;”. Λέω “ναι” και κατέβηκα κάτω και είδα απανθρακωμένους στα αυτοκίνητα… Μόνο τη στάχτη τους. Έξω από το σπίτι ούτε πουλί πετάμενο δεν υπήρχε μέχρι τις 11:30».

Η γυναίκα είπε πως η αδελφή και η ανιψιά της, που έμεναν σε γειτονικό σπίτι, έφυγαν μετά από προτροπή αστυνομικών το απόγευμα εκείνης της ημέρας χωρίς ωστόσο, να καταφέρουν να ξεφύγουν από τις φλόγες. Τις βρήκε, όπως κατέθεσε η μάρτυρας, ο ανιψιός της βαριά τραυματισμένες στο δρόμο και όταν προσπάθησε να τις πάει στο νοσοκομείο, «οι αστυνομικοί τού έδιναν οδηγίες και τον έστελναν μέσα στη φωτιά. Η αδελφή μου ούρλιαζε καμένη από τους πόνους. Ο ανιψιός μου δεν άκουσε τους αστυνομικούς, βγήκε αντίθετα στη Μαραθώνος, τις πήγε στον “Ευαγγελισμό”, όπου διασωληνώθηκαν και μας είπαν να περιμένουμε να πεθάνουν… Από τύχη σώθηκα, θα μπορούσα να καώ μέσα στο σπίτι αν δεν είχε κλείσει η γκαραζόπρτα ή να έχω φύγει με το αυτοκίνητο και να καώ όπως η αδελφή μου και η ανιψιά μου».

Η δίκη θα συνεχιστεί την Παρασκευή οπότε έχει κληθεί μεταξύ άλλων να καταθέσει και η Βαρβάρα Βουκάκη, η οποία στη φωτιά έχασε τον σύζυγο της και τα δύο τους παιδιά.

 

Πηγή

 

«Θα ήθελα να περιμένω τα παιδιά μου να γυρίσουν από το σχολείο»

 
«Θα ήθελα να περιμένω τα παιδιά μου να γυρίσουν από το σχολείο»

Κορυφαία στιγμή στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, όταν μπήκε στη δικαστική αίθουσα η Βαρβάρα Βουκάκη, η τραγική μητέρα που έχασε τα δύο αγγελούδια της, Εβίτα και Ανδρέα μαζί με το σύζυγο της στις φλόγες.

Όλοι όσοι βρέθηκαν στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου σηκώθηκαν όρθιοι.

«Σήμερα θα ήθελα να περιμένω τα παιδιά μου να γυρίσουν από το σχολείο, όχι να είμαι εδώ μαζί σας. Βοηθήστε οι δολοφονίες των ανθρώπων μας στο Μάτι να είναι η τελευταία τραγωδία σε αυτή τη χώρα» είπε η Βάρβαρα Βουκάκη, καταχειροκροτούμενη  από τους παρευρισκόμενους στη δικαστική αίθουσα.

«Για την Εβίτα, τον Αντρέα και τον Γρήγορη. Πέθαναν στη φονική πυρκαγιά στις 23ης Ιουλίου 2018 από τις εγκληματικές παραλήψεις και τα τραγικά λάθη όλων των κατηγορουμένων. Ο σύζυγος μου με τα παιδιά έμεναν στο Μάτι κι εγώ πηγαινοερχόμουν στο Γαλάτσι. Θα ήθελα να μην είμαι στη δουλειά μου εκείνο το απόγευμα. Θα ήθελα να ήμουν μαζί τους. Ενημερώθηκα από το Ίντερνετ ότι έχει φωτιά στο Νταού Πεντέλης. Τηλεφώνησα στο σύζυγο μου και μου είπε ότι άδικα ανησυχώ. Ότι άκουσε στην τηλεόραση πως κατευθύνεται στο Διόνυσο και θα έπρεπε να ανησυχούμε για το Σπίτι μας στη Δροσιά» είπε η μάρτυρας που με τη μαρτυρία της συγκίνησε έδρα και ακροατήριο.

Η κατάθεσή της, έκανε τους πάντες να κλαίνε μέσα στην αίθουσα.. «Εγώ επέμενα, τηλεφωνούσα συνεχώς. Βγήκε στη λεωφόρο Μαραθώνος να δει τι συμβαίνει. Γύρω στις έξι παρά βγήκε να δει. Με πήρε τηλέφωνο και ήταν άλλος άνθρωπος. Ήταν τρομοκρατημένος γιατί η φωτιά πλησίαζε απειλητικά. Θα έφευγε από το σπίτι για να βρει ασφαλές σημείο με τα παιδιά. Εγώ μόλις το άκουσα αυτό έφυγα από το γραφείο. Όταν κατάφερα να βρεθώ στη λεωφόρο Μαραθώνος στην έξοδο προς Ραφήνα, αυτό που αντίκρισα ήταν τρομακτικό. Ακινητοποιημένα αυτοκίνητα. Δεν καταλάβαινα γιατί έχουν σταματήσει. Έπαιρνα το Γρήγορη, τα παιδιά στα κινητά τους, δεν το σήκωναν».

Κάποια στιγμή ο γιος της σήκωσε το τηλέφωνο του συζύγου της. «Το παιδί ήταν τρομοκρατημένο. Μου είπε ότι βρίσκεται στο λιμάνι του Ματιού, ότι γίνονταν εκρήξεις και ήταν μια χαοτική κατάσταση. «Φοβάμαι μαμά μου!» μου είπε. Του είπα ότι προσπαθώ να έρθω να τους βρω. Μου λέει «εσύ να μην έρθεις, θα έρθουμε εμείς». Ήταν φοβισμένος κι εγώ δεν ήμουν εκεί. Να του κρατήσω το χέρι να του πω ότι όλα θα πάνε καλά».

Στην προσπάθεια της να φτάσει στο Μάτι, από ένα μηχανάκι κάποιος της φώναξε «Γύρνα πίσω, θα καείς, καίγονται τα πάντα», εκείνη όμως δε σταμάτησε. «Έπαιρνα το Γρηγόρη. Κάποια στιγμή γύρω στις 18.30, όταν μου απάντησε στο τηλέφωνο, ούρλιαζε. «Καιγόμαστε! Δεν το καταλαβαίνεις! Που να έρθεις να μας βρεις!». Ο Γρηγόρης μου έκανε ότι ήταν δυνατό για να σώσει τα παιδιά μας. Δεν μπορεί να ήταν οι δικοί μου. Όχι τα δικά μου τα παιδιά, όχι ο άντρας μου. Όχι έτσι.», ξέσπασε η Βάρβαρα Βουκάκη.

Η γυναίκα περιέγραψε ότι βρήκε το φίλο της Τάκη Μπαλάσκα και τη βοήθησε να ψάξει την οικογένεια της. «Του είπα να πάει στο σπίτι στο Μάτι να δει μήπως τους βρει. Με παίρνει και μου λέει «στο σπίτι δεν υπάρχει κανένας» και πως καιγόταν ένα σημείο του σπιτιού και προσπαθούσε να το σβήσει μόνος του. Να το ξαναπώ; Ανυπαρξία κρατικού μηχανισμού. Ξεκίνησα να πάω στο Μάτι φορτωμένη με όσα πράγματα θεωρούσα ότι μπορεί να χρειάζονταν άνθρωποι που έχουν περάσει από φωτιά. Πριν φτάσω στην Αγία Μαρίνα είδα δυο περιπολικά σταματημένα κι έκλειναν το δρόμο. «Που πάτε κυρία μου; Είστε τρελή; Κάτω κάηκαν τα πάντα» μου είπαν και απάντησα «θα περάσω τώρα, ψάχνω την κόρη μου, τον άντρα και το γιο μου». Ποιο Μάτι; Ποια περιοχή; Δεν υπήρχε τίποτα. Μυρωδιά καμένου, σκοτάδι, νεκρική σιωπή! Δεν είχε μείνει τίποτα ζωντανό. Μόνο κάποιοι άνθρωποι σαν εμάς».

Φτάνοντας στο σπίτι της οικογένειας αντίκρισε εικόνα εγκατάλειψης και κατάλαβε ότι η οικογένεια της έτρεχε για να σωθεί. «Κατάλαβα ότι ο Γρηγόρης έτρεχε για να σωθεί.

Έκανα εικόνα τη στιγμή που μιλούσα με το Γρήγορη και φώναζε στα παιδί να φύγουν και η Εβίτα έλεγε «μπαμπά να βάλω τα παπούτσια μου» και τις φώναζε «έλα με τις σαγιονάρες».

Ήθελα να ψάξω δρόμο – δρόμο. Κατεβαίναμε στον παραλιακό δρόμο του Ματιού. Εγκατάλειψη. Καμένα.

Κόσμος που έψαχνε τους δικούς του. 

Δεν ξέρω αν μπορείτε εσείς να μπείτε στα δικά μας μάτια να ζήσετε ότι ζήσαμε. Με τι λόγια; Ποιες πινελιές να ζωγραφίσουν εκείνη τη μαύρη εικόνα;».

Η Βάρβαρα Βουκάκη περιέγραψε στη συνέχεια τις αγωνιώδεις προσπάθειες της να βρει την οικογένεια της.

«Φτάσαμε στο σημείο που ήταν τα αυτοκίνητα το ένα πάνω στο άλλο. Χαμός. Είχε μέσα απανθρακωμένους ανθρώπους. Που ήταν οι δικοί μου άνθρωποι; Θα τους έβρισκα έτσι; 

Βλέπω το αμάξι του συζύγου μου παρατημένο. Λέω όχι εδώ ο άνδρας μου και τα παιδιά μου! Γιατί έχει παρατήσει το αμάξι ανοιχτό; Τι τον ανάγκασε; Δεν ήξερα. Φώναζα τα ονόματα τους. Ποιος να απαντήσει; Τι να απαντήσει;» ανέφερε.

Στη συνέχεια κατευθύνθηκε στο λιμάνι της Ραφήνας. «Έδωσα ονόματα και στοιχεία. Κατέβηκα κάτω. Οι βάρκες έφταναν, πρόσωπα μαυρισμένα, κουβέρτες, σε άθλια κατάσταση. Πανικοβλημένοι. Κάθε φορά που ερχόταν μια βάρκα τρέχαμε. Κι όταν έφευγε η βάρκα και δεν κατέβαινα κανείς από τους δικούς μας, απογοήτευση» είπε και συμπλήρωσε:

«Σε μια από όλες τις φορές που βρίσκομαι στο Λιμεναρχείο με πλησίασε μια αξιωματικός και μου είπε ότι έχουν βρει ένα κοριτσάκι. Από τις φωτογραφίες που τους είχα δώσει…. Είχε μια φωτογραφία στο κινητό της. Με ρώτησε αν μπορεί να μου τη δείξει. Της είπα ναι. Πίστευα ότι δεν θα είναι το δικό μου παιδί.

Και είδα τη φωτογραφία και δεν ήταν λάθος και ήταν η Εβίτα μου. Με ροζ μπλουζάκι της όπως μου είχε στείλει λίγες ώρες νωρίτερα ένα βίντεο. Τραγουδούσε και γελούσα. Τώρα δεν είχε ζωή.

Έπρεπε να συνεχίσω. Η ζωή μου είχε τελειώσει, αλλά είχα άλλο ένα παιδί κι ένα σύζυγο. Έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου. Να ξανά κατέβω στις βάρκες να τους βρω. Ερχόντουσαν οι βάρκες και οι δικοί μου δεν κατέβαιναν».

 

Το οικόπεδο του θανάτου

Χωρίς ψυχικές δυνάμεις μετά την είδηση του θανάτου της Εβίτας, η Βαρβάρα Βουκάκη συνέχισε την προσπάθεια να βρει τον σύζυγο και τον γιο της.

«Κάποια στιγμή μάθαμε ότι υπήρχε ένα οικόπεδο, το οικόπεδο Φράγκου.

Που είναι αυτό το οικόπεδο ρωτάω. Από την περιγραφή του σημείου κατέρρευσα. Ήταν πολύ κοντά εκεί που βρέθηκε το αυτοκίνητο. Είχα περάσει απ’ έξω!

Φώναξα, ποιος να μου πει ότι όταν πέρασα απ’ έξω το βράδυ ότι μέσα σε εκείνο το οικόπεδο εγώ η μάνα είχα χάσει το παιδί μου και τον άντρα μου».

Φτάνοντας στο οικόπεδο, η Βαρβάρα Βουκάκη περιέγραψε ότι ήταν όλα καμένα και μύριζε ανθρώπινη σάρκα.

«Θέλω να μπω μέσα. Κάποιοι αστυνομικοί έκλεισαν την καγκελόπορτα. Τους λέω αν δε με αφήνετε, μπείτε εσείς, ο σύζυγος μου έχει ένα τατουάζ με τα ονόματα των παιδιών.

Λίγο αργότερα είδα να έρχονται οι άνθρωποι της ΕΜΑΚ.

Τους παρακάλεσα να μπω μέσα.

Μας είπαν να αναγνωρίσουμε τους ανθρώπους μας στο Σχιστό και στο Γουδί.

Ο Τάκης βρήκε κάποιους δικούς του και τους έδωσε πληροφορίες για τον άντρα μου και το παιδάκι μου.

Μετά άρχισε το ταξίδι μου στις υπηρεσίες.

Δε μπορώ να πιστέψω ότι από μια πυρκαγιά, την κρατική ανυπαρξία, χωρίς πυροσβεστικά, χωρίς εναέρια, να φτάνεις να χάνεις τους δικούς σου και να πηγαίνεις από τη μια υπηρεσία στην άλλη.

Όχι εμάς, των ανθρώπων μας.

Να σε σέρνουν και να σε τρέχουν και να μη ξέρει ένας να πει αν οι άνθρωποι σου είναι εδώ».

«Δεν υπήρχε κανένα σχέδιο»


 

 

«Όσοι γλύτωσαν εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη… Δέκα δευτερόλεπτα χωρίζανε τη ζωή από το θάνατο όπως γίνεται στον πόλεμο», είπε καταθέτοντας ο Θεοφάνης Χατζησταματίου, ο γιος του οποίου, τραυματίστηκε σοβαρά στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν.

«Δεν έκαναν ούτε το ελάχιστο. Να ειδοποιήσουν ένα τέταρτο νωρίτερα για να μην χαθεί κανένας, να προλάβουν να φτάσουν στη θάλασσα. Ας έκαναν έστω αυτό αφού δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο. Δεν είχαν κανένα σχέδιο… Υπάρχουν πολλοί άχρηστοι…».

Ο μάρτυρας ο οποίος βρισκόταν στο Ντουμπάι ανεφερε: «Η σύζυγος μου και ο γιος μου ήρθαν στο Μάτι γιατί στο Ντουμπάϊ έχει αφόρητη ζέστη… Τηλεφωνώ στη σύζυγό μου και μου λέει: “δεν μπορώ να σου μιλήσω καήκαμε, καήκαμε!”. Το παιδί φώναζε ζητούσε νερό. Πήρα τους γονείς μου. Ήμουν μέσα στον πανικό. Έβγαλα άμεσα εισιτήρια να γυρίσω. Μέχρι το βράδυ ήταν πλήρες χάος. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί τους. Μου στείλανε μήνυμα ότι το παιδί πάει στο νοσοκομείο. Του μίλησα και μου είπε ότι πάνε στο Παίδων. Ρώτησα για την γυναίκα μου και μου, μου λέει δεν είναι μαζί μας, πανικός» κατέθεσε ο μάρτυρας και αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει μέχρι σήμερα ο γιος του ο οποίος νοσηλεύτηκε για 60 μέρες καθώς είχε εγκαύματα στο 50% του σώματος του. «Ο μόνος που δεχόταν να κάτσει μαζί του ήμουν εγώ. Έπαιρνε μορφίνη. Είχε παντού όρους, δεν μπορούσε να ξαπλώσει, είχε καμένη πλάτη και πόδια. Έκανε δυο φορές χειρουργείο. Ο οργανισμός σε ένα παιδί επουλώνει γρήγορα. Οι πληγές όμως προκαλούν φαγούρα που ακόμη συνεχίζει, σκληραίνουν κομμάτια του δέρματος, τεντώνει και σκίζεται το δέρμα. Πρέπει να φορά ελαστικά. Κάθε βράδυ υποφέρει από το ξύσιμο. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ψυχολογικά, τέσσερα χρόνια τώρα, χρειάζεται στήριξη. Από μωρό ωρίμασε απότομα. Μπαίνει στην εφηβεία με το μισό του σώμα σημαδεμένο. Δεν μπορεί να βγει στην παραλία. Για ένα χρόνο πηγαίναμε βράδυ στη θάλασσα με ολόσωμη φόρμα. Δεν μπορεί να κάνει γυμναστική. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του και σε εμάς που δεν μπορέσαμε να τον προστατεύσουμε» είπε φανερά φορτισμένος ο μάρτυρας και περιέγραψε περιστατικό κατά το οποίο ο γιος του πανικοβλήθηκε όταν έπεσε το ρεύμα λόγω κακοκαιρίας. «Κεράκι δεν μπορούσε να δει ούτε στην τούρτα των γενεθλίων του, ούτε στην εκκλησία. Τζάκι δεν ανάβουμε φυσικά».

 

Ο μάρτυρας κατέθεσε πως η σύζυγος και ο πατέρας του ήταν σε άλλο νοσοκομείο. «Στις 30 Ιουλίου μου είπαν «έλα να προλάβεις την Κάλλι πριν την διασωληνώσουν». Ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν είδα τις ακτινογραφίες του θώρακος της, δύο άσπρες κηλίδες. Έπρεπε να φορέσω χαμόγελο γέλιο και να πάω στο παιδί. Να μην ξέρω τι να πω στο παιδί, αν θα την ξαναδεί. Η μαμά του δεν είχε πνευμόνια» είπε ο μάρτυρας για τη σύζυγο του, που κατάφερε να επιβιώσει .

 

Πηγή

Προβολές : 1,124


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα