του Μανώλη Κοττάκη

Η εκλογή του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ δεν διεξήχθη σε διπλωματικό κενό. Αντιθέτως, πραγματοποιήθηκε σε μία ιδιαιτέρως κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία, με αποτέλεσμα τα εθνικά θέματα πρώτη φορά να διαδραματίσουν σοβαρό ρόλο στη διαμόρφωση των συσχετισμών στο εσωτερικό της Αριστεράς.

Αν έλεγες σε κάποιον ότι το Κυπριακό και τα 12 μίλια θα έπαιζαν ρόλο στα ποσοστά των μονομάχων και θα αποτελούσαν το μοναδικό θέμα συζήτησης στην τελική ευθεία, προφανώς θα σου απαντούσε ότι ζεις σε άλλη χώρα. Οτι τρελός παπάς σε βάφτισε . Το Κυπριακό… να επηρεάσει την επιλογή αρχηγού στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ! Και να το ανεμίζει ως παντιέρα η συνιστώσα που κατεξοχήν θεωρεί κάθε τέτοια νύξη ως αφόρητο εθνικισμό.

Οι «53». Κι όμως συνέβη. Και δεν συνέβη τυχαία.

Το πρόσωπο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είναι πολύ κρίσιμο για τη διαμόρφωση των αναγκαίων συναινέσεων στο προσεχές διάστημα και για το Κυπριακό και για τα Ελληνοτουρκικά.

Η χώρα θα δεχθεί ισχυρή πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από τη Βρετανία και από το Ισραήλ για να κλείσουν τα θέματα.

Το Κυπριακό θα είναι το πρώτο μεγάλο θέμα που θα δοκιμάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Παλιά η εθνική μας θέση ήταν ότι προϋπόθεση για τη βελτίωσή τους είναι η πρόοδος και η επίλυση του Κυπριακού.

Τώρα, παρά τα ψέματα που διαβάζουμε περί αποσύνδεσής του από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στην πραγματικότητα τόσο η Τουρκία όσο και οι συμμαχικές δυνάμεις θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση για την υπογραφή όποιας συμφωνίας Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο την επίλυση του Κυπριακού. Γιατί θεωρούν ίσως δικαιολογημένα για τα συμφέροντά τους ότι μία ελληνοτουρκική συμφωνία θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος εάν το Κυπριακό μείνει άλυτο. Ή παρουσιάσει περιπλοκές.

Θα την παραβιάσει ένα από τα δύο μέρη. Ή η Ελλάδα ή η Τουρκία. Θυμίζω για εμάς ότι τα Σεπτεμβριανά του 1955 ήταν αποτέλεσμα του Κυπριακού.

Η εισβολή στην Κύπρο πάλι συνδέθηκε με προσχήματα που έδωσε η δικτατορία στην Αγκυρα θεωρώντας ότι θα λύσει τα Ελληνοτουρκικά αν απαλλαγεί από τον Μακάριο.

Οι πιέσεις των ΗΠΑ

Οι Αμερικανοί θα πιέσουν προσεχώς για ομοσπονδία διζωνική δικοινοτική για μία ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο, επειδή φοβούνται ότι η λύση των δύο κρατών ευνοεί τη Ρωσία (θα αποκτήσουν βάση στη Μεγαλόνησο μετά τη Συρία, τη Λιβύη, τον Νίγηρα, την Γκαμπόν).

Οι Αγγλοι, που είδαν τους Τούρκους να παραβιάζουν έδαφος της βάσης τους στη Δεκέλεια στην περιοχή της Πύλας για να δοκιμάσουν τα όριά τους, ανησυχούν πάρα πολύ για την τύχη των στρατιωτικών τους εγκαταστάσεων σε περίπτωση λύσης δύο κρατών (από το Τρόοδος βλέπουν βαθιά μέσα στη Μέση Ανατολή, γνωρίζουν την κίνηση κάθε μουσουλμάνου πολιτικού ηγέτη, ακόμα κι όταν πηγαίνει στην…τουαλέτα του) και για πρώτη φορά έχουν θέσεις που είναι περισσότερο θετικές προς την ελληνοκυπριακή πλευρά.

Ο Νετανιάχου στο παρελθόν είχε δηλώσει στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι δεν πρέπει να κάνει καμία συμφωνία με τους Τουρκοκυπρίους, επιφυλάσσοντας γι’ αυτούς έναν πολύ βαρύ ρατσιστικό χαρακτηρισμό, αλλά ίσως τώρα, μετά τη συνάντηση με τον Ερντογάν και τις συμφωνίες για συνεκμετάλλευση, να έχει αλλάξει γνώμη και να εντάξει την Τουρκία, όπως πάντα ήθελε ο Πάιατ, στο EAST MED GAZ FORUM.

Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης διακηρύσσει ότι επιθυμεί την ομοσπονδιακή λύση, ωστόσο, όπως όλοι οι Κύπριοι μέσα τους, μάλλον δεν θα την ήθελε, καθώς η Κυπριακή Δημοκρατία έχει σήμερα ασύγκριτα μεγαλύτερη ισχύ από αυτήν που θα έχει αύριο σε περίπτωση ομοσπονδιακού κράτους.

Με εναλλασσόμενη ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή ηγεσία όλοι ξέρουν ότι η ομοσπονδία στο μέλλον μπορεί να επιτρέψει στους Τούρκους να πατήσουν πόδι και στο νότιο κομμάτι της Κύπρου λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας με την Τουρκία. Ηδη το κάνουν αυτό στέλνοντας αθρόα μετανάστες και αλλοιώνοντας τον πληθυσμό της. Και υπάρχουμε βεβαίως κι εμείς, η Ελλάς, οι οποίοι έχουμε κάνει τα πάντα τα τελευταία πέντε χρόνια για να διαρρήξουμε το μέτωπο Ελλάδος – Κύπρου και για να ενισχύσουμε την άποψη ότι θα τους… πουλήσουμε.

Η Εκκλησία της Κύπρου με το ζόρι συγκρατείται για να μην το πει.

Άλλα ψηφίσαμε εμείς για το Κοσσυφοπέδιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, άλλα η Κύπρος.

Τούρκο ψηφίσαμε εμείς στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό, όχι η Κύπρος.

Πιέσαμε (ο πρωθυπουργός) την Κύπρο να σταματήσει τις γεωτρήσεις κατ’ απαίτηση του Ερντογάν, όπως αποκαλύψαμε βασιζόμενοι στο βιβλίο Χατζηκωστή, κι ας διαψεύστηκε.

Προτείναμε (ο πρωθυπουργός) στην Κύπρο ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από το Ισραήλ να περάσει από την Κύπρο απέναντι στο Τζεϊχάν και μέσω Τουρκίας να φτάσει το φυσικό αέριο στην Ευρώπη.

Κοινώς, όσον αφορά τις σχέσεις μας με τη Μεγαλόνησο… άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη.

Και το χειρότερο είναι ότι στην κορυφή της ηγεσίας του υπουργείου των Εξωτερικών το Κυπριακό αντιμετωπίζεται ως ενοχλητική εκκρεμότητα που εμποδίζει, δεν διευκολύνει τους χειρισμούς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ετσι σκέφτεται ο κύριος Γεραπετρίτης, και διαψεύσεις δεν θέλω. Τέτοιοι πατριώτες.

Την ίδια ώρα ο διάλογος για κρίσιμα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Ο πρωθυπουργός ομολόγησε στο CNN ότι συζητάμε με τον Ερντογάν «εδαφικά ζητήματα», διαπραγματεύεται έδαφος δηλαδή, και δεν γκρεμίστηκε κανένας φούρνος στην κυνική Ελλάδα. Αντιθέτως, ξεσηκώθηκε δικαιολογημένη θύελλα για το «κρατίδιο» του Κασσελάκη.

Απαιτείται συνυπογραφή

Ας έρθουμε να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Και οι δύο μονομάχοι, και ο Στέφανος Κασσελάκης και η Εφη Αχτσιόγλου, έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους στους συμμάχους κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Ο κύριος Κασσελάκης φαίνεται ότι υποστηρίζει πλήρως την ατλαντική γραμμή επίλυσης των θεμάτων, ενώ η κυρία Αχτσιόγλου, συνεργαζόμενη με τον κύριο Τσακαλώτο, την αγγλοσαξονική. Ο κύριος Κασσελάκης, πέρα από το υποτιθέμενο λάθος με το Κυπριακό -θα επανέλθουμε- με άρθρο του την παραμονή των εκλογών (που συνέγραψε γι’ αυτόν εμβληματική προσωπικότητα της Αριστεράς, την οποία ο τέως Αμερικανός πρέσβης Πάιατ αποκαλεί «αφεντικό») διακήρυξε «όχι στη συνεκμετάλλευση πριν από την οριοθέτηση». Κανείς δεν κάθισε να ασχοληθεί με τη μετάφραση του μηνύματος: «ναι στη συνεκμετάλλευση μετά την οριοθέτηση». Ούτε, βεβαίως, τον κατήγγειλε η κυρία Αχτσιόγλου. Προφανώς έχει την ίδια ακριβώς θέση: συνεκμετάλλευση!

Οσο, επίσης, παρακολουθώ το βίντεο της επίμαχης δήλωσης τόσο καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η λέξη «κρατίδιο» διατυπώθηκε εν ψυχρώ, αφού προηγουμένως επιχείρησε να μιλήσει για «Βόρειο Κύπρο». Σταμάτησε στο «Βόρ…».

Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αποστολή. Αποστολή με ρίσκο για την υποψηφιότητά του, αλλά αποστολή. Τα ελληνικά του είναι μια χαρά και καταλαβαίνει πλήρως τους όρους. Στην πραγματικότητα, πλασαρίστηκε μέσα στη γεωπολιτική εξίσωση ως δυνητικός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα κάνει ό,τι του πουν (αν τον εξέλεξαν χθες βράδυ, το σημείωμα γράφτηκε νωρίς).

Με σπουδές στο περίφημο CSIS του Τζόρτζταουν που συνδέεται με τη CIA και ειδικεύεται στους εξοπλισμούς, ο υποψήφιος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μόνο αφελής δεν ήταν όταν επέλεγε τη λέξη «κρατίδιο». Αντιθέτως, είναι ένας χαρισματικός πολιτικός απατεώνας.

Οι σύμμαχοι, όπως και στη Συμφωνία των Πρεσπών, ζητούν συνυπογραφή και συνυπευθυνότητα από τις βασικές πολιτικές δυνάμεις για να μην αμφισβητηθεί όταν έρθει η όποια λύση. Στις Πρέσπες ο κύριος Μητσοτάκης υποκρίθηκε ότι καταψήφισε τη συμφωνία αλλά μετά την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία δεν αμφισβήτησε ή τροποποίησε ούτε λέξη της.

Το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Απαιτείται συνυπογραφή. Και για το Κυπριακό και για τα Ελληνοτουρκικά. Και γι’ αυτό έχει σημασία, επειδή η επισήμανση που έκανα σε τηλεοπτικό σταθμό ότι η κυρία Αχτσιόγλου αρνήθηκε να μου απαντήσει τρεις φορές στο ερώτημα που της υπέβαλα στον ΑΝΤ1 αν πρέπει να επεκταθούν τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια.

Ηξερε πολύ καλά τι έκανε. Η άποψή της είναι τα 6 μίλια.

Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διακήρυξε τη θέση «6 μίλια για την Ελλάδα στο Αιγαίο» μέσα στην αμερικανική πρεσβεία στην Αγκυρα προ μηνών! Σε ομήγυρη με Τούρκους συναδέλφους του.

Tο παλαιό ΚΚΕ Εσωτερικού

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, τόσο ο κύριος Κασσελάκης όσο και η κυρία Αχτσιόγλου ανήκουν στο ίδιο γεωπολιτικό μπλοκ απόψεων: τη Δύση. Απλώς εκπροσωπούν διαφορετικές συνιστώσες της, αλλά υπηρετούν πάντως την ίδια στρατηγική.

Υπό αυτήν την έννοια δεν θεωρώ πιθανή την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα.

Ο κύριος Τσακαλώτος και οι ομάδα του μπορούν πράγματι σε περίπτωση ήττας Αχτσιόγλου να αποχωρήσουν και να επανασυστήσουν το παλαιό ΚΚΕ Εσωτερικού γνωστών δυτικών γεωπολιτικών αναφορών.

Μόνο που ο κύριος Τσακαλώτος έλαβε 13.000 ψήφους σε σύνολο 150.000 ψήφων. Η πλατφόρμα του αποτελεί το 1% της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο θόρυβος που κάνει οφείλεται περισσότερο στις επιρροές του σε συστημικά μέσα ενημέρωσης παρά στην επιρροή του στον λαό. Το γεγονός ότι αυτά τα συστήματα όταν χάνουν φεύγουν δεν προκαλεί έκπληξη. Ετσι είναι οι φιλελεύθεροι πάντα στην τυχόν ήττα τους.

Ο Σημίτης θα έφευγε από το ΠΑΣΟΚ, αν έχανε από τον Τσοχατζόπουλο όπως έχει αποκαλύψει ο Φοίβος Καρζής στο βιβλίο του «Δύο Ελλάδες».

Η Ντόρα Μπακογιάννη έφυγε προσωρινά από τη Νέα Δημοκρατία, όταν έχασε από τον Αντώνη Σαμαρά.

Και τώρα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν τυχόν κέρδισε χθες στις εκλογές ο Κασσελάκης.

Το ερώτημα είναι τι θα κάνει η Εφη Αχτσιόγλου σε περίπτωση νίκης του αντιπάλου της. Το πιθανότερο είναι ότι θα παραμείνει στο μεγάλο κόμμα και ότι δεν θα φύγει. Αν βεβαίως έχει κερδίσει, δεν τίθεται θέμα για αυτήν. Ο κύριος Κασσελάκης δεν θα φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση ήττας, απλώς θα φύγει από τη χώρα και θα επιστρέψει στην ωραία του Αμερική.

Όλη η παραπάνω ανάλυση έχει ένα στόχο και μόνο και απευθύνεται σε εσάς τους αναγνώστες: να βλέπετε τη χώρα από έξω προς τα μέσα και όχι από μέσα προς τα μέσα. Να «κουμπώνετε» τις ηγεσίες μέσα στο γεωπολιτικό παζλ. Να βλέπετε όλο το κάδρο.

Κάτι τελευταίο: Σε αυτή την αναμέτρηση πρώτη φορά μετά τα Μνημόνια στα οποία επικράτησε πάρα πολύς αντιγερμανισμός το εκλογικό σώμα έβαλε στο στόμα του τη λέξη «Αμερικανοί».

Πρώτη φορά ακούστηκε τόσο ευρέως η άποψη «τον έφεραν οι Αμερικανοί».

Μπορεί να μην τον έφεραν μόνο αυτοί, μπορεί να τον έφεραν και να τον χρησιμοποίησαν και εσωτερικές δυνάμεις, αλλά πρώτη φορά έγινε κοινή πεποίθηση ότι αναμείχθηκε απροκάλυπτα η υπερδύναμη στα εσωτερικά ενός ελληνικού πολιτικού κόμματος.

Και μάλιστα της Αριστεράς που κάποτε διαδήλωνε εναντίον της Αμερικής. Χωρίς να ενοχληθεί ιδιαιτέρως κανείς.