Εμπνευσμένο από το άρθρο του Uwe G. Kranz*

Ζητώ να μετονομαστεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) σε Παγκόσμιο Οργανισμό Χειραγώγησης (ΠΟΧ)! Αιτιολόγηση:
Πλέον, υπάρχουν πάρα πολλά πτώματα της ελευθερίας της έκφρασης στην πορεία του Π.Ο.Υ. προς την παγκόσμια κυριαρχία ώστε αυτό να μην μπορεί να αγνοηθεί.

Πρώτα απ’ όλα, υπάρχουν οι Διεθνείς Κανονισμοί Υγείας του 2005 (IHR-2005). Ακόμη και το σχέδιο τροποποίησης δεν έκρυβε τη βάναυση αξίωση του ΠΟΥ για κυριαρχία της γνώμης σε θέματα υγείας και για άνευ όρων, αλάθητη και απόλυτη αλήθεια. Κάτω από τον συγκαλυπτικό τίτλο “Αυτοδέσμευση για συνεργασία και υποστήριξη” (άρθρο 44 IHR), πρόκειται να εισαχθούν δύο νέα δεσμευτικά καθήκοντα:

Παράγραφος 1, h) (νέο): “Η υποχρέωση καταπολέμησης της διάδοσης ψευδών και αναξιόπιστων πληροφοριών σχετικά με γεγονότα δημόσιας υγείας, προληπτικά και αντιεπιδημικά μέτρα και δραστηριότητες στα μέσα ενημέρωσης, στα κοινωνικά δίκτυα και σε άλλους τρόπους διάδοσης τέτοιων πληροφοριών”,
Παράγραφος 2, e) (νέο): “Καταπολέμηση της διάδοσης ψευδών και αναξιόπιστων πληροφοριών σχετικά με συμβάντα δημόσιας υγείας, προληπτικά και αντιεπιδημικά μέτρα και δραστηριότητες στα μέσα ενημέρωσης, στα κοινωνικά δίκτυα και σε άλλους τρόπους διάδοσης τέτοιων πληροφοριών”.

“Άλλα μέσα διάδοσης”;

Παραμένει αινιγματικό τι είναι “ψευδείς ή αναξιόπιστες πληροφορίες”.

Μήπως ο ΠΟΥ εννοεί ίσως τη δήλωση του ομοσπονδιακού υπουργού Υγείας, καθηγητή Karl Lauterbach, ότι τα “εμβόλια είναι αποτελεσματικά και ασφαλή”;

Μήπως εννοεί τη δήλωση της Μόνιμης Επιτροπής Εμβολιασμών (Stiko) ότι τα “εμβόλια” δεν εγκυμονούν κινδύνους για τις εγκύους και τις θηλάζουσες μητέρες και τα μωρά τους;

Πώς πρέπει να φαίνεται συγκεκριμένα η σχέση μεταξύ της “πανδημικής συνθήκης” CA+” (τροποποιήσεις της σύμβασης), η οποία είναι δεσμευτική κατά το διεθνές δίκαιο, και των IHR της σε σχέση με τις ελευθερίες του άρθρου 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του άρθρου 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου;

Θα υπάρξουν αργότερα σχετικοποιητικές διατάξεις, όπως “το θεμελιώδες δικαίωμα δεν ισχύει αν ο ΠΟΥ κηρύξει πανδημία”;

Ενώ οι όροι “μέσα ενημέρωσης” ή “κοινωνικά δίκτυα” φαίνονται ακόμη κατά το ήμισυ κατανοητοί (σε μεμονωμένες περιπτώσεις, ωστόσο, θα υπάρξουν λεγεώνες δικηγόρων σε όλο τον κόσμο που θα τσακώνονται για την ερμηνεία), σημαίνει αυτό μια συζήτηση σε ένα τραπέζι θαμώνων, μια δήλωση σε μια διαδήλωση μέσω μιας αφίσας, ενός μπάνερ, μιας σημαίας ή ενός πανό, έναν διάλογο στο Whatsapp ή μια εμπιστευτική συζήτηση με φίλους; Και τι εξακολουθεί να είναι εμπιστευτικό όταν ο στρατός των “ηρώων αναφοράς” ενθαρρύνεται να παίξει τον φύλακα των blocks ή τη Στάζι 2.0;

Η επιτροπή παρακολούθησης σύμφωνα με το CA+

Αλλά γι’ αυτό έχουμε την Επιτροπή Εφαρμογής σύμφωνα με το άρθρο 53 της IHR, η οποία αποτελείται από όλα τα κράτη μέλη, υποτίθεται ότι παρακολουθεί τις υποχρεώσεις υποβολής εκθέσεων και προβλέπει αυστηρό έλεγχο εφαρμογής με δυνατότητα επιβολής κυρώσεων. Ένα είδος “μικρής παγκόσμιας κυβέρνησης”, μια διεθνής αρχή λογοκρισίας, με έδρα απευθείας τον ΠΟΥ, που υποτίθεται ότι θα είναι σε θέση να καταπολεμήσει καλύτερα τα “ψευδή στοιχεία και την παραπληροφόρηση” – ενδεχομένως σε συνδυασμό με παρόμοια όργανα που πρέπει να δημιουργηθούν παράλληλα στα υπογράφοντα κράτη.

Η Βραζιλία στέλνει τους χαιρετισμούς της: εκεί, οι “ψευδείς ειδήσεις σχετικά με τα εμβόλια και τις επιπτώσεις τους” θα τιμωρούνται σύντομα με ποινές φυλάκισης από δύο έως οκτώ χρόνια.

Το τι είναι “λάθος” ή τι είναι “σωστό” θα το αποφασίζει στο μέλλον ο κ. Tedros του ΠΟΥ κατά το δοκούν- ο καθημερινός “ήρωας που θα υποβάλει αναφορές” το μόνο που θα κάνει είναι να ανοίξει το δρόμο προς τα μέσα ενημέρωσης ή το δικαστικό ικρίωμα.

Η “συνθήκη πανδημίας” CA+ είναι ακόμη πιο σαφής: Εκεί, στο άρθρο 18, περιγράφονται λεπτομερέστερα τα μέτρα λογοκρισίας στα οποία πρέπει να συμμορφωθούν τα υπογράφοντα κράτη. Ομολογουμένως, το περιεχόμενο της CA+ θα επικαιροποιηθεί από το Διακυβερνητικό Διαπραγματευτικό Όργανο (Intergovernmental Negotiating Body-INB), το οποίο αποτελείται από όλα τα κράτη (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας), μέχρι την 77η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Υγεία τον Μάιο του 2024, και υποτίθεται ότι “η υιοθέτηση της συμφωνίας για την πανδημία καθώς και η εφαρμογή των μέτρων που περιέχονται σε αυτήν” εναπόκειται στα επιμέρους κράτη μέλη, τα οποία πρέπει να “επιβάλλουν την απόφαση αυτή σύμφωνα με την εθνική τους νομοθεσία” (ένα είδος δήλωσης υποταγής με τελετή χαρακίρι;).

Αλλά η Γερμανία είχε ήδη “παραδώσει” την εντολή της να ηγηθεί των διαπραγματεύσεων στην ΕΕ με απόφαση του Συμβουλίου της ΕΕ τον Μάρτιο του 2022.

Έτσι τώρα η υπερεθνική ΕΕ, που δεν ελέγχεται από τον Γερμανό κυρίαρχο, μιλάει ως ένας από τους κύριους εμπνευστές της CA+ με “κοινή φωνή και των 27 κρατών μελών”.

Στην περιγραφή της συμφωνίας για την πανδημία, το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Υγείας δεν λέει ούτε μια γραμμή για τις παγίδες αυτής της συνθήκης – η οποία αργότερα θα είναι δεσμευτική βάσει του διεθνούς δικαίου.

Π.Ο.Υ: Η ανώτατη αρχή που δίνει εντολές;

Ένα από αυτά είναι το άρθρο 11 CA+, το οποίο περιγράφει τον κεντρικό ρόλο του ΠΟΥ στο πλαίσιο των “Γενικών αρχών και προσεγγίσεων“.

Σύμφωνα με αυτό, ο ΠΟΥ είναι η “ηγετική και συντονιστική αρχή σε όλα τα διεθνή θέματα υγείας” και επίσης ο “ηγέτης κάθε πολυμερούς συνεργασίας στη διακυβέρνηση της παγκόσμιας υγείας”.

Τα κράτη μέλη υπογράφουν επίσης ότι ο ΠΟΥ είναι “θεμελιώδης” για όλες τις βελτιώσεις που σχετίζονται με την “πανδημία” στην πρόληψη, την ετοιμότητα, την αντιμετώπιση και την αποκατάσταση του συστήματος υγείας. Δεδομένων των τουλάχιστον υπο-βέλτιστων (για να το θέσουμε ευγενικά), έως (στην πραγματικότητα) άθλιων επιδόσεων σε θέματα ελέγχου της “πανδημίας” τις τελευταίες δύο δεκαετίες, πρόκειται για μια μάλλον θρασύτατη αυτοπεριγραφή.

Γνωρίζουν πράγματι οι βουλευτές μας ποιες θεμελιώδεις δημοκρατικές αποφάσεις παρέδωσαν απερίσκεπτα το 2022, όταν έδωσαν εντολή στην ΕΕ να διεξάγει περαιτέρω διαπραγματεύσεις με τον ΠΟΥ για τις IHR;

Γνωρίζουν το περιεχόμενό τους, το οποίο ισοδυναμεί με δήλωση υποταγής του κράτους σε έναν μη κυβερνητικό, μη δημοκρατικό και διεφθαρμένο οργανισμό; Γνωρίζουν για τις συνέπειές τους από το 2024 και μετά; Είναι η “αρχή της ηγεσίας” τον τελευταίο καιρό και πάλι εκφωνήσιμη ώς “δημοκρατική συναίνεση”;

Η συνθήκη για την πανδημία καλεί για την καταπολέμηση των “infodemics”

Μια δεύτερη παγίδα είναι επίσης το άρθρο 18 CA+ (“Επικοινωνία και ευαισθητοποίηση του κοινού”), το οποίο υποχρεώνει τα κράτη που υπέγραψαν να καταπολεμήσουν την “infodemics”, δηλαδή να αναλάβουν δράση κατά της “ψευδούς και παραπλανητικής πληροφόρησης ή παραπληροφόρησης” και μέσω της διεθνούς συνεργασίας. Αφού λάβει αυτή τη δέσμευση βάσει του διεθνούς δικαίου, κάθε κράτος μέλος πρέπει να δημιουργήσει το δικό του δίκτυο λογοκρισίας και να αποδείξει ότι διαθέτει νομικές ρυθμίσεις για το σκοπό αυτό. Πρόκειται να αναπτύξει μια “διαχείριση της πληροφορίας” και μια δέσμευση που θα έχει όσο το δυνατόν ευρύτερη βάση.

Ένα σχέδιο σχεδόν οργουελικών διαστάσεων αλά “Υπουργείο Αλήθειας”: Με κρατικά κατευθυνόμενη “πληροφόρηση επικινδυνότητας“, με κοινωνικά “εκπαιδευτικά μέτρα” που θα αναπτυχθούν ειδικά για το σκοπό αυτό, με ελεγχόμενα “προγράμματα ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης του κοινού“, με τακτικές “διαβουλεύσεις και με τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών” (Ομοσπονδιακό Υπουργείο Υγείας, Ίδρυμα Ροκφέλερ, Ίδρυμα Γκέιτς και λοιποί;) και “με τα μέσα ενημέρωσης“, συμπεριλαμβανομένων “περιοδικών αναλύσεων” και κοινωνικών, εκτεταμένων “διαδικασιών ακρόασης“. Και όλα αυτά, σημειωτέον, προκειμένου να εντοπιστούν τα απειλητικά “προφίλ παραπληροφόρησης“, τα οποία στη συνέχεια θα αντιμετωπιστούν με δημόσιες “στρατηγικές πληροφόρησης και επικοινωνίας” που δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί.

Η απόλυτη φρίκη σε κυριεύει όταν φαντάζεσαι αυτή τη δέσμη μέτρων στην τελική της εκδοχή.

Όλοι οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να πάνε αμέσως στα οδοφράγματα αν δεν θέλουν να καταλήξουν μισθοφόροι.

Κατάχρηση του ιδιωτικού πλούτου της οικογένειας

Λες και δεν έχουμε υπομείνει αρκετά από αυτά τα τελευταία τρία χρόνια και τα πληρώνουμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τα χρήματα των φορολογουμένων: το μη πιστοποιημένο “χρυσό πρότυπο PCR test” (fake!), τα καθημερινά “νούμερα λοιμώξεων” (fake! ), τα ” κρούσματα” (fake!), ο “παράγοντας R” (fake!), ο “κίνδυνος μόλυνσης χωρίς μάσκα” (fake!), η καταμέτρηση των μολυσμένων ασθενών και των θανάτων (fake!), οι αριθμοί “νοσηλείας” (fake!), το “δράμα της πληρότητας των κλινών” (fake! ), η “αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των εμβολίων mRNA” (fake!), η θνησιμότητα του “εμβολίου” ( αποσιωπάται!), οι παρενέργειες του “εμβολίου” (αποσιωπάται! ), η σαλάτα δεδομένων των VAERS, EMA, PEI, RKI, ΕΟΦ, ΕΟΔΥ και ΥΠΕ, η ολοσέλιδη κρατική προπαγάνδα στα έντυπα μέσα (“fact boosters”) με αμέτρητες ψευδείς ειδήσεις, η τηλεοπτική και διαδικτυακή διαφήμιση για “προειδοποιητικές εφαρμογές” ή οδηγίες συμπεριφοράς (“Μένουμε σπίτι“, “Μόνοι μαζί“, “Ο εμβολιασμός σώζει ζωές“) και πολλά άλλα.

Όσοι πιστεύουν ακόμη και σήμερα ότι μπορούν να εγγυηθούν, να εμβαθύνουν ή να ενισχύσουν τη “δημόσια εμπιστοσύνη” και την “προσήλωση στη δημόσια υγεία και την κοινωνική πολιτική” με τέτοια μέσα, με την απόκρυψη στοιχείων και γεγονότων, με την αποτροπή δημοσιεύσεων ή τελικά με διαγραφές σε δημοσιεύσεις – που αργότερα διατάσσονται από τα δικαστήρια σύμφωνα με τον νόμο περί ελευθερίας της πληροφόρησης – έχουν χάσει κάθε πρόσφορο έδαφος.

Στο παρελθόν, η “κατασπατάληση της οικογενειακής περιουσίας” αποτελούσε ποινικό αδίκημα στον ποινικό κώδικα (η αντίστοιχη παράγραφος 170 έχει καταργηθεί)- σήμερα, θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα ανάλογο ποινικό αδίκημα για την κατασπατάληση της κρατικής περιουσίας!

Ερευνητικά κονδύλια πεταμένα στα σκουπίδια

Στο μέλλον, τα κράτη-μέλη θα πρέπει να διεξάγουν σχετική έρευνα με δικά τους έξοδα, έτσι ώστε οι πολιτικοί να μπορούν πάντα να ενημερώνονται για το τι ακριβώς σε μια “πανδημία” θα μπορούσε να “εμποδίσει” τη συμμόρφωση με τα μέτρα υγειονομικής και κοινωνικής πολιτικής που διατάσσει ο ΠΟΥ – κυρίως την προθυμία εμβολιασμού και τη χρήση των κατάλληλων (από την άποψη του ΠΟΥ) “θεραπευτικών” και κυρίως “μη θεραπευτικών παρεμβάσεων” (NPI), και τι θα μπορούσε να προάγει την “εμπιστοσύνη” στους θεσμούς της επιστήμης και της κυβέρνησης. Η περισσότερο από ασαφής ορολογία περί “παρεμπόδισης” των μέτρων που διατάσσει ο ΠΟΥ δεν εμπνέει πολύ εμπιστοσύνη και θα έπρεπε από μόνη της να αποτελεί αντικείμενο αντίφασης για την υπογραφή μιας τέτοιας συνθήκης.

Η συμβουλή μου αντ’ αυτού:

Επενδύστε στην ανάπτυξη καλύτερων πολιτικών που βασίζονται πραγματικά στην επιστήμη και τα στοιχεία και δεν διαστρεβλώνονται, παραμορφώνονται και διαφθείρονται από τους ενδιαφερόμενους των φαρμακευτικών εταιρειών. Τότε η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς θα επανέλθει! Αυτό δεν απαιτεί ακριβή έρευνα. Τα χρήματα μπορούν να επενδυθούν καλύτερα στην πολιτική υγείας, για παράδειγμα στην περίθαλψη.

Μεγαλύτερη χρήση των επιστημών συμπεριφοράς

Αντιθέτως, στην 76η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας τον Μάιο του 2023 – μετά την CA+ και τους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας (“IHR”) – ο ΠΟΥ έριξε για τρίτη φορά λάδι στη φωτιά, ψηφίζοντας το ακόλουθο ψήφισμα: “Να ενισχυθεί και να χρησιμοποιηθεί συστηματικά η επιστήμη της συμπεριφοράς για την αντιμετώπιση της ψευδούς πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης και τη διασφάλιση της ζήτησης για εμβόλια“.Αυτό απηχεί την πρωτοβουλία του ΠΟΥ “The Big Catch-up” για τον εμβολιασμό εκατομμυρίων παιδιών σε μια προσπάθεια να αναπληρωθεί η χαμένη “ανοσοποιητική πρόοδος“.

Αναπόφευκτα, έρχεται και πάλι στο μυαλό η σχεδόν μυστική άσκηση του προσωπικού του ΠΟΥ “Catastrophic Contageon” του Οκτωβρίου 2022 στις Βρυξέλλες, η οποία λέγεται ότι αφορούσε κυρίως τον εμβολιασμό των παιδιών και των εφήβων. Ο αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Robert Koch (RKI) της Γερμανίας είχε προσκληθεί ως “προσωπικός εμπειρογνώμονας” με έξοδα του Ιδρύματος Bill & Melinda Gates (BMGF), γι’ αυτό και το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Υγείας δεν είχε γνώση της εξομοίωσης– και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να παράσχει πληροφορίες για λεπτομέρειες ή συμπεράσματα. Στις κριτικές φωνές και στους ενδιαφερόμενους ειπώθηκε λακωνικά να επικοινωνήσουν με το Ινστιτούτο John Hopkins.

Τα κοινωνικά δίκτυα σε κίνδυνο

Συνολικά, ο ΠΟΥ καθιστά σαφές με ποιο πνεύμα σκοπεύει να ερμηνεύσει στο μέλλον τα νομικά μέσα CA+ και IHR. Στο επίκεντρο αυτής της απόφασης βρίσκεται η εκπαίδευση και η πληρωμή “θετικών” influencers των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με μεγάλη εμβέλεια, διακεκριμένων δημοσιογράφων και “κοινωνικών ακτιβιστών” με μεγάλη τοπική απήχηση για την αντιμετώπιση της “παραπληροφόρησης”. Οπότε πρόσληψη άτυπων εργαζομένων (ΑΜΕ) αλά Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας; Ένα νέο χρηματιστήριο εργασίας για “ήρωες του ρεπορτάζ” αλά Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας; Περισσότερα κρατικά χρήματα για τη “Maithink X”, Hirschhausen & Co. Μόνιμος εγκλεισμός για τους “Correctiv” και “Faktenchecker”; Ήταν η -από αυτή την άποψη ανυποψίαστη- “Süddeutsche Zeitung” που ήδη στις 17 Οκτωβρίου 2010 δήλωσε ότι υπάρχουν “κερδοφόρες ομάδες εργασίας χωρίς κριτική απόσταση σε διάφορους κλάδους της δημοσιογραφίας”. Έδωσε εύστοχα τον τίτλο του άρθρου “Κολλώδης εγγύτητα”.

Δεν είχαμε πρόσφατα να δούμε μια λίστα στο “Servus-TV”, σύμφωνα με την οποία πάνω από 200 δημοσιογράφοι, περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς από τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, εισέπραξαν πλουσιοπάροχες αμοιβές από την κυβέρνηση – συνολικά 1,47 εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία πέντε χρόνια; Τι άλλα πρόσθετα έσοδα έλαβαν; Μήπως αυτοί οι εξαγορασμένοι δημοσιογράφοι πλήρωσαν τουλάχιστον τους φόρους τους στα ασφαλιστικά ταμεία; Και τι γίνεται με τη “δημοκρατική ελεγκτική λειτουργία της δημοσιογραφίας” ως της λεγόμενης “τέταρτης εξουσίας” και το δημοσιογραφικό καθήκον της ουδετερότητας; “Εξαιρετικά προβληματική”, ήταν η ετυμηγορία του αντιπροέδρου του FDP Wolfgang Kubicki για τις εμπλοκές. Και τι θα χρηματοδοτήσει στην πραγματικότητα ο “νόμος για την προώθηση της δημοκρατίας” του Δεκεμβρίου 2022 από το επόμενο έτος με τα απίστευτα 212 εκατομμύρια ευρώ για περισσότερα από 600 λεγόμενα “έργα” (ιδίως τα προγράμματα ” Δημοκρατία ζωντανή” και “Συνοχή μέσω της συμμετοχής”); Και όλα αυτά θα τα διατάξει στο μέλλον ο ΠΟΥ;

Ο λογαριασμός σας στο Twitter θα ελέγχεται αυτόματα

Σύμφωνα με το ψήφισμα της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας, θα δημιουργηθεί επίσης ένας ειδικός λογαριασμός στο Twitter για την αυτόματη παρακολούθηση της “παραπληροφόρησης” για την υγεία και την αποστολή αυτοματοποιημένων αντι-μηνυμάτων στους αποδέκτες αυτής της παραπληροφόρησης “…με στόχο να παρακινήσει τους χρήστες να μην ακολουθούν την πηγή”. Τεχνητή νοημοσύνη και αλγόριθμοι που υποστηρίζονται από τον ΠΟΥ και το κράτος, χειραγώγηση της γνώμης και επιλογή πηγής, όπως δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί χειρότερα… εκτός από τον Όργουελ! Κατά συνέπεια, ολόκληρο το ψήφισμα δεν αποδίδει ούτε καν στα λόγια τον σεβασμό της ελεύθερης διαμόρφωσης και έκφρασης της ανθρώπινης βούλησης.

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα ψήφισμα βαθιά εχθρικό προς την ελευθερία και την επιστήμη, το οποίο δείχνει για άλλη μια φορά πόσο επείγον και σημαντικό είναι να αντιταχθούμε στην αυστηροποίηση της IHR και της CA+ και στην αξίωση του ΠΟΥ να διεκδικήσει και να αποκτήσει την εξουσία που διατυπώνεται σε αυτά.

Οι αποκλίνουσες θεωρίες – ακόμη και αν είναι επιστημονικά ορθές – θα χαρακτηρίζονται εφεξής ως “παραπληροφόρηση” και θα καταπολεμούνται. Η σχεδόν παραληρηματική, μοναδική αξίωση αλήθειας του ΠΟΥ έχει αποδειχθεί ότι έχει αλαζονικά, σχεδόν απολυταρχικά χαρακτηριστικά.

Από τις 25 Αυγούστου 2023: Μπλοκάρισμα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο

Φυσικά, η ΕΕ δεν θέλει να μένει στο περιθώριο: ένα διάταγμα-πλαίσιο, η περιβόητη Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών (DSA), έχει προωθηθεί από τον Νοέμβριο του 2022.

Υποτίθεται ότι θα παρέχει ένα “σαφές πλαίσιο διαφάνειας και λογοδοσίας για τις διαδικτυακές πλατφόρμες” και “καλύτερη προστασία των καταναλωτών και των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους” (;) στο διαδίκτυο και “λιγότερο παράνομο περιεχόμενο” – αλλά σε περίπτωση “κοινωνικής αναταραχής” μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μπλοκάρει τις κοινωνικές πλατφόρμες σε όλη την Ευρώπη.

Επιπλέον, σε συνέντευξή του στο “Politico” της 10.07.2023, ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ Thierry Breton υπόσχεται ότι οι “παρεμβάσεις θα είναι εξαιρετικά γρήγορες“- οι ομάδες για τα μέτρα παρέμβασης είναι ήδη έτοιμες.

19 μεγάλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης με πάνω από 45 εκατομμύρια χρήστες μόνο στη Γερμανία (Meta, Google, Facebook, Tik Tok, Snapchat, Instagram, Twitter και άλλες) θα πρέπει σύντομα να περάσουν το τεστ αντοχής της DSA – ή να διακινδυνεύσουν πρόστιμο που μπορεί να ανέλθει έως και στο 6% του παγκόσμιου εισοδήματος των εν λόγω παρόχων- αυτό θα είναι τότε δισεκατομμύρια. Το τι υποτίθεται ότι είναι η “κοινωνική αναταραχή”, ωστόσο, δεν ορίζεται φυσικά περαιτέρω. Για παράδειγμα, ταραχές όπως αυτές που έγιναν πρόσφατα στη Γαλλία και σε κάποιο βαθμό στις Κάτω Χώρες ή στην Ελβετία;

Να είστε προετοιμασμένοι: Το τέλος της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης πλησιάζει.

Η ΕΕ απαιτεί από τους παρόχους να ελέγχουν στο μέλλον τις πλατφόρμες τους ακόμη περισσότερο (“επιθετικά”) για “παράνομο περιεχόμενο” και να προσανατολίζουν τις εταιρικές πολιτικές και τις διαδικασίες εργασίας τους στο να φιλτράρουν, να διαγράφουν και να αναφέρουν τη “ρητορική μίσους“, την “τρομοκρατική προπαγάνδα” και “άλλο υλικό” που τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν ορίσει ως “παράνομο”.

Η παιδική πορνογραφία και η τρομοκρατική προπαγάνδα θα χρησιμεύουν στο εξής ως πύλη εισόδου για συνολική λογοκρισία;

Και η διάδοση “ψευδών αναφορών σχετικά με τα εμβόλια και τις επιπτώσεις τους” θα ρυθμίζεται στο μέλλον και στην ΕΕ σύμφωνα με το “βραζιλιάνικο μοντέλο”.

*Ο Uwe G. Kranz είναι συνταξιούχος Εγκληματολόγος, ιδρυτής και πρώην πρόεδρος της Κρατικής Εγκληματολογικής Υπηρεσίας της Θουριγγίας- επί μακρόν βοηθός/υπεύθυνος έργου στη EUROPOL- ομιλητής επί 20 χρόνια σε ευρωπαϊκά συνέδρια για την αστυνομία και την ασφάλεια- συντάκτης για το Συμβούλιο της Ευρώπης. Έχει εργαστεί για χρόνια στη δίωξη του Οργανωμένου εγκλήματος, εξτρεμισμός/τρομοκρατία, εμπορία ανθρώπων και ναρκωτικών, (σεξουαλική) κακοποίηση παιδιών.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 07.08.2023