Η επίτευξη μαζικής συναίνεσης, μέσω της συνολικής δράσης του μηχανισμού, σημαίνει ότι οι αντίθετες φωνές φιμώνονται “vox populi”, με τα μέσα ενημέρωσης να αναλαμβάνουν το πρόσθετο καθήκον να επισημαίνουν τους πιο διαβόητους “μολυσματικούς”, ενώ (για άλλη μια φορά) η πολιτική ηγεσία μπορεί άνετα να κάθεται και να παρακολουθεί.
Πηγή: Enrico Tomaselli
Πιστεύω ειλικρινά ότι ένα από τα αριστουργήματα του δυτικού καπιταλιστικού σύμπαντος είναι η δημιουργία ενός τέλειου μηχανισμού, τον οποίο καμία δικτατορία, καμία σκοτεινή συνωμοσία μυστικών δυνάμεων δεν κατάφερε ποτέ.
Αυτός ο τέλειος μηχανισμός είναι τέτοιος ουσιαστικά λόγω δύο θεμελιωδών χαρακτηριστικών:
– ενεργοποιείται αυτόματα, χωρίς την ανάγκη λειτουργίας αλυσίδων εντολών.
– είναι εντελώς διάχυτος, απόλυτα διαπεραστικός και έγκαιρος στην εφαρμογή του.
Επιπλέον, και δεν είναι μικρό πράγμα, ο μηχανισμός αυτός αυτοβελτιώνεται κάθε φορά που ενεργοποιείται, κάτι σαν την αυτοεκμάθηση της τεχνητής νοημοσύνης AI μέσω της μηχανικής μάθησης.
Η καρδιά αυτού του μηχανισμού είναι η ικανότητα αναγνώρισης των σωστών πηγών και εισροών – ένα αποτέλεσμα που προφανώς έχει επιτευχθεί μέσα από σκληρή δουλειά δεκαετιών.
Ως εκ τούτου, το μοντέλο λειτουργίας σήμερα έχει ως εξής:
– ένα από τα πραγματικά κέντρα εξουσίας (αυτά που δεν είναι κρυφά, αλλά και εντελώς απαλλαγμένα από οποιαδήποτε δημοκρατική εκπροσώπηση και έλεγχο) δρομολογεί την εισροή, η οποία μπορεί να είναι ποικίλης φύσης (επείγουσα κατάσταση υγείας, έκτακτη ανάγκη πολέμου, κλιματική έκτακτη ανάγκη…).
– η κοινότητα των “εμπειρογνωμόνων” του τομέα ενεργοποιεί “έγκυρες” φωνές που υποστηρίζουν την εισροή, την “εξηγούν” και την εμπλουτίζουν με λεπτομέρειες, δικαιολογώντας την κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
– οι αντιπροσωπευτικοί πολιτικοί θεσμοί αρχίζουν να διεγείρουν το ζήτημα και (συχνά με κάποια διακριτική ευχέρεια) να δρομολογούν νομοθετικές διαδικασίες οι οποίες, ξεκινώντας από την έκτακτη ανάγκη της στιγμής, παράγουν μετασχηματιστικά αποτελέσματα στους κοινωνικούς, οικονομικούς και δημοκρατικούς μηχανισμούς.- τα κυρίαρχα ΜΜΕ παίρνουν την μπάλα και την επαναφέρουν, ενισχύοντας το μήνυμα έκτακτης ανάγκης και, ως ψευδο-εκπρόσωποι της κοινής γνώμης, προωθούν ένα αίτημα που υπερβαίνει την πολιτική δράση (ώστε να εμφανίζεται ακόμη και “μετριοπαθές”).
– όλο το φάσμα της επικοινωνίας (όχι μόνο η ενημέρωση, αλλά και η διαφήμιση, η ψυχαγωγία, ο “πολιτισμός” και η τέχνη) γίνεται με τη σειρά του επαναλήπτης των ίδιων θεμάτων, ολοκληρώνοντας το φαινόμενο της φούσκας, το οποίο περιβάλλει πλήρως τον πολίτη, μετατρέποντας την αρχική εισροή σε κοινή λογική, σε αξίωμα που δεν χρειάζεται πλέον καν να εξηγηθεί.
– με τη σειρά τους, ορισμένες κοινωνικές ομάδες γίνονται αυθόρμητα «ακτιβιστές» για να υποστηρίξουν τη θέση, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των μέσων ενημέρωσης, ευνοώντας την αντίληψη ότι πρόκειται για θέμα «από τα κάτω προς τα πάνω» και ότι η πολιτική δράση είναι «εύλογη».
– η επίτευξη μαζικής συναίνεσης, μέσω της συνολικής δράσης του μηχανισμού, σημαίνει ότι οι αντίθετες φωνές φιμώνονται “vox populi”, με τα μέσα ενημέρωσης να αναλαμβάνουν το πρόσθετο καθήκον να επισημαίνουν τους πιο διαβόητους “μολυσματικούς”, ενώ (για άλλη μια φορά) η πολιτική ηγεσία μπορεί άνετα να κάθεται και να παρακολουθεί.
Η τελειότητα του μηχανισμού έγκειται στην αυθόρμητη λειτουργία του, χωρίς τις ακαμψίες της διοίκησης. Ένα είδος εθελοντικού MinCulPop (Ministry of Popular Culture), από τα κάτω.
Φυσικά, η αποτελεσματικότητα της πειθούς – και η διάρκειά της – είναι σχετική με τον τύπο της εισροής που χορηγείται. Ωστόσο, καθιστώντας την εξαίρεση κανόνα, οι νέες εισροές (ακόμη και προσωρινές) αναπληρώνουν τις όποιες ελλείψεις στην αποτελεσματικότητα. Επιπλέον, καθώς οι είσοδοι ποικίλλουν, τα μοτίβα ποικίλλουν επίσης, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολη τη συσσωμάτωση των μορφών αντίστασης, δεδομένου ότι η μεταβλητή γεωμετρία δημιουργεί διαφορετικές γραμμές θραύσης.
